Αίγυπτος Σινά-Αίγυπτος

[soudianos]

Πτήση από Luxor προς Κάιρο. Η αιγυπτιακή έρημος φαινόταν ευκρινώς. Η θέση μας στο παλιό και θορυβώδες αεροσκάφος ήταν η τελευταία των τελευταίων. Φτάσαμε πάντως χωρίς προβλήματα…, ο Sammy μας περίμενε, το πρόγραμμα των αιγυπτιακών αρχαιοτήτων τέλειωσε δίνοντας μας μια ιδέα χωρίς πολλές λεπτομέρειες, που ούτως ή άλλως χρειάζεται πολλή χρόνος για να τις μελετήσει κάποιος κι από τώρα και στο εξής θα συνεχίσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοδεία με θέματα ελληνισμού.

Θα αρχίσω όμως τοποθετώντας κι εδώ το site που έβαλα πριν λίγες μέρες στο φόρουμ που αφορά τα εγκαίνια της νέας βιβλιοθήκης της Μ. Αικατερίνης στο Σινά. Ο λόγος είναι, γιατί με ένα επεισοδιακό τρόπο κατά την άφιξη μας στο Κάιρο γνωρίσαμε ένα από τους αρχιτέκτονες που εργαζόταν στην ανακαίνιση

http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500183500

Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση μας για το ταξίδι, με πήρε τηλέφωνο ο αρχιμανδρίτης της μονή με τον οποίο κανόνισα όλη τη διαδικασία του ταξιδιού στο Σινά και που είπε ότι στο αεροπλάνο θα ταξιδεύει κάποιος Γρηγόρης, κοντός και γεματούλης από την Αθήνα, να τον βρω για να πάρουμε μαζί το αυτοκίνητο που θα μας περίμενε στο αεροδρόμιο του Καΐρου για να μας πάει στο μετόχι της μονής στο Κάιρο. Τηλέφωνο του δεν μου έδωσε κι ούτε επώνυμο. Φτάσαμε νωρίς στην αίθουσα αναμονής της θύρας για την επιβίβαση του « Έλευθέριος Βενιζέλος», ελάχιστοι ήταν ακόμα οι επιβάτες. Όταν άρχισαν να έρχονται όμως, αρκετοί ήταν οι κοντοί και γεμάτοι, τους ρωτούσα πλην όμως ουδείς πήγαινε για το Σίνα. Σταμάτησα να ασχολούμαι με το θέμα ελπίζοντας να τον βρω στο αεροπλάνο. Όμως τούτο γέμισε και άφησα το θέμα για την έξοδο από το αεροδρόμιο όπου ο οδηγός θα κρατούσε σίγουρα πινακίδα, όπως είχαμε συμφωνήσει με τον αρχιμανδρίτη. Φτάσαμε, τελειώσαμε με τη βίζα βάλαμε τις αποσκευές μας σ ένα καροτσάκι προχωρήσαμε στην έξοδο με πολλή προσοχή στις πινακίδες για να δούμε το όνομα μας πλην όμως ούτε όνομα ούτε η λέξη Σινά υπήρχε. Περιμέναμε στο έξοδο, γύρω μας ταξιτζήδες πειρατές πιθανώς για να μας εξυπηρετήσουν, αλλά ο Γρηγόρης άφαντος. Παρακάλεσα τον φρουρό και ξαναμπήκα στη αίθουσα μήπως βρω εκεί πινακίδα αλλά μάταια. Βρήκα ευκαιρία και μπήκα στην ουρά για να αγοράσω μια sim card για το κινητό με το μυαλό στην γυναίκα μου που με περίμενε μόνη έξω με τους μελαμψού πειρατές τριγύρω της. Η κάρτα κόστισε 7 ευρώ, οι κλήσεις εντός της Αιγύπτου είναι δωρεάν. Ξαναβγαίνω έξω κοιτώντας πάλι τις πινακίδες από τα πρακτορεία που περίμεναν του πελάτες. Η γυναίκα μου με περίμενε με τα πράματα στο καροτσάκι χωρίς Γρηγόρη… Το μόνο που μας απέμεινε ήταν να τηλεφωνήσουμε. Και πάνω που έψαχνα να βρω τη ατζέντα με τα τηλέφωνα, μας πλησίασε ένα κοντός και ευτραφής και αστείος τύπος: -Συγνώμη μήπως είστε ο κ. Αντώνης. –Που ήσουν βρε άνθρωπε; -Που είναι ο οδηγός;.-Μαζί του είμαι, σε είδα τώρα που έβγαινες και σε κατάλαβα. -Γιατί δε κρατά πινακίδα; -Τους τα έχω πει πολλές φορές φίλε μου μα δε βάζουν μυαλό…

Αίσιο λοιπόν τέλος είχε η αγωνία μας και πήραμε το βανάκι για το Κάιρο. Ο Γρηγόρης μίλαγε άπταιστα αραβικά με τον οδηγό που ήταν και γνωστός του. Είχε πεταχτεί στην Αθήνα για λίγες μέρες και τώρα επέστρεφε στη δουλεία του η οποία ήταν η ανακαίνιση της βιβλιοθήκης μαζί με άλλους τέσσερεις αρχιτέκτονες από την Ελλάδα. Είναι μια τέλεια δουλειά, ένας καταπληκτικός χώρος για να στεγάζει τα πολύτιμα χειρόγραφα, όπως μου είπε τότε τον μήνα Μάρτη. Και είναι αυτή που λίγες μέρες πριν, έγιναν τα εγκαίνια της. Ο Γρηγόρης τελικά αναχώρησε για το Σινά στις μία η ώρα μετά τα μεσάνυχτα για να είναι εκεί στις οκτώ το πρωί. Κι εμείς όπως έχω γράψει στη αρχή της ιστορίας, μας υποδέχτηκε ο αρχιμανδρίτης και διευθυντής του Μετοχίου στο Κάιρο που μάλιστα είναι από τα Χανιά. Εξυπηρετικός, μας κέρασε καφεδάκι, συζητήσαμε , μας έδειξε το δωμάτιο μας, διανυχτερεύσαμε δωρεάν και στις επτά το πρωί αναχωρήσαμε με άλλο βανάκι, κι ήμασταν οι μόνοι επιβάτες, για το 7ώρο ταξίδι μας στη Αγ. Αικατερίνη.

Επιστρέφουμε πίσω στο Sammy που μας πήρε από το αεροδρόμιο του Καϊρου και μας πήγε στο ίδιο ξενοδοχείο που μέναμε τις πρώτες μέρες το Meridien. Οι αχθοφόροι, οι αστυνομικοί φρουροί στην είσοδο, οι υπάλληλοι της reception, ο γέρο λουστράκος με τα κασελάκι για μαχαραγιάδες στο χώρο της reception του ξενοδοχείου, ξαναβλέποντας μας υποδέχτηκαν με χαμόγελο. Χωρίς να ανέβουμε στα δωμάτια μας αφήσαμε τι αποσκευές και αναχωρήσαμε για την Αμπέτειο Σχολή. H Σχολή ιδρύθηκε τον 19ο κληροδότημα των αδελφών Γεωργίου, Ανανία και Ραφαήλ Αμπέτ ―Ελλήνων την καταγωγή από την Δαμασκό της Συρίας. Οι ιδρυτές όρισαν σαν πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της σχολής τον εκάστοτε Αρχιεπίσκοπο της μονής του Σινά. Σήμερα στη σχολή υπάρχει το ελληνικό, αραβικό και Αγγλικό γυμνάσιο. Στο ελληνικό οι μαθητές είναι είτε παιδιά ελληνικών οικογενειών, είτε παιδιά με Έλληνες προγόνους, ή καθαρά με Αιγύπτιους γονείς που επιθυμούν να μάθουν ελληνικά. Η επίσκεψη στο σχολείο ήταν επιθυμία δική μου, πρώτον γιατί ένα ζευγάρι καθηγητών φίλων που μένουν δίπλα μας δούλευαν σ αυτό το σχολείο επί μια δεκαετία, και δεύτερον δεν είναι ασήμαντη η ύπαρξη ελληνικού σχολείου ανάμεσα στον φανατισμένο ισλαμικό κόσμο της εποχής μας. Ο Sammy γνώριζε όλους, από τους φρουρούς της πύλης εισόδου μέχρι τους διευθυντές, διότι εκ των υστέρων έμαθε πως το πρακτορείο ταξιδιών του τους εξυπηρετεί όταν θέλουν να πάνε Ελλάδα, και η κα Βάσω με την οποία είχα συχνή τηλεφωνική διαδικτυακή επαφή και έπαιρνα πληροφορίες για οτιδήποτε ήθελα για το ταξίδι μας, περίμενε την καθορισμένη ώρα.

Θερμή ήταν υποδοχή καθότι ήμασταν γείτονες πρώην συνάδελφους των, μας κέρασαν ελληνικό καφεδάκι, η διευθύντρια μας διηγήθηκε την ιστορία του ιδρύματος, και ο καθηγητής σύζυγος της κ. Βάσω μας ξενάγησε στις τάξεις, στους διαδρόμους με τις εικόνες των αγωνιστών του 21, και στον εξωτερικό χώρο με τα γηπεδάκια. Είναι ένα τεράστιο συγκρότημα περιτριγυρισμένο με ψηλό μαντρότοιχο, μεγάλο κήπο και πολλά βοηθητικά κτίρια. Παρά τις διώξεις του Νάσερ που έκανε στους Άγγλους, Γάλλους, κι άλλους αλλοδαπούς, μαζί αναγκαστικά και στους Έλληνες που ήταν οι πιο αγαπητοί στους Αιγυπτίους απ τους υπόλοιπους κάτι που μας τόνισε ο φύλακας της οικία του Καβάφη, τις εθνικοποιήσεις της διώρυγας κι ότι άλλο τους ανήκε και ήταν στα χέρια των ξένων, το ελληνικό αυτό σχολείο κατόρθωσε να επιζήσει να θυμίζει τη πλούσια ελληνική παροικία στην Αίγυπτο και σήμερα να συνδέει πολιτισμικά τις δύο χώρες.

Το ξενοδοχείο μας δεν ήταν μακριά από τη σχολή και τον Sammy τον στείλαμε από νωρίς στη δουλειά του… Έτσι, μετά την επίσκεψη μας στη σχολή, περπατήσαμε στους ήσυχους δρόμους της Ηλιούπολης με τις δενδροστοιχίες σε κάθε πεζοδρόμιο, με πολλά αρχοντικά και βίλες αρχιτεκτονικής των αρχών του 20ου αιώνα, σε μια διασταύρωση μεγάλων λεωφόρων συναντήσαμε μια μικρή λαϊκή αγορά, συγκρίναμε τις τιμές και τα προϊόντα τους με τις δικές μας και αγοράσαμε χυμό από ρόδι. Ήταν ένας όμορφος και αρκετά ενδιαφέρον περίπατος μακριά από τις τουριστικοποιημένες περιοχές, χωρίς καμία ενόχληση το καλύτερο προάστιο του Καΐρου.
Πεζοπορώντας φτάσαμε στο ξενοδοχείο, τις αποσκευές μας τις είχαν μεταφέρει στα δωμάτια μας, κι αργότερα ανακάλυψα δίπλα στη reception δωματιάκι με τρεις υπολογιστές συνδεδεμένους με το διαδίκτυο δωρεά για τους πελάτες. Έστειλα τότε το πρώτο σήμα ύπαρξης μας μετά από 9 μέρες στους φίλους μας , και πιο αργά νηστικοί όπως ήμασταν από το Luxor, μας χάρισα μια πιατέλα γεμάτη με ποικιλία θαλασσινών κόστους 50 ευρώ, σ ένα από τα εστιατόρια του Meridien με τιμή φιάλης νερού 4 και μπύρας 7 ευρώ. Αυτά… για να μην λέτε ότι στις ιστορίες μου σας αφήνω νηστικούς…

Αμπέτειος Σχολή

Αχιλοπούλειος Σχολή το τμήμα του Ελλ. γυμνασίου

Εδώ το κασελάκι του λουστράκου...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 12

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

χμμμμμμμμμμμμμμμ

 

[Dina Z]

Η χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στην Αγ. Αικατερινή και αυτές πριν από μια εβδομάδα στις χριστιανικές εκκλησίες νομίζω πως δε θα καταφέρουν να κάνουν τη χώρα «Συρία»

Αυτό είναι η ευχή όλων μας αλλά .................

 

[soudianos]

Με τρία μεγάλα πρακτορεία από την Αθήνα με και τρία από το Κάιρο παζάρευα για την εκτέλεση του ταξιδιού. Τα δύο ελληνικά με έδιωξαν…. καλά διαβάσατε και τα δύο από το Κάιρο τα ακύρωσα. Στην αρχή είχα βάλει Αίγυπτο και Σινά μαζί. Το Σινά στις τελευταίες μέρες. Κατόπιν αποφάσισα στο Σινά να κινηθώ μόνος μου. Ο λόγος ήταν ότι όπως παρατήρησα θα με έστελναν σαν τουρίστα τα τοπικά πρακτορεία κι όχι σαν προσκυνητή όπως ξέρω από το Α.Ο. Στη συνέχεια έβαλα πρώτο το Σινά για πολλούς λόγους. Κανόνισα την επίσκεψη στην Αγ. Αικατερίνη μέσω ενός μοναστηριού που βρίσκεται στο κέντρο του Ηρακλείου και που αποτελεί Σιναϊτικό βακούφι.
Πήρα πληροφορίες από την ηγουμένη και έστειλα στον αρχιμανδρίτη του Σινά ηλεκτρονικό μήνυμα, μου απάντησε αμέσως και ευγενικότατα μου έδωσε όλες τις πληροφορίες. Σύμφωνα με τις οδηγίες του έκανα 2-3 τηλεφωνήματα σε άλλο μοναχό στο Κάιρο και κανόνισα τις τέσσερεις πρώτες μέρες μου στην Αίγυπτο με τις καλύτερες συνθήκες που μπορούσα να φανταστώ. Έτσι στο αεροδρόμιο του Καϊρου μας περίμενε οδηγός που έστειλε το Μετόχι της μονής του Σινά στο Κάιρο. Μας πήγε στο Μετόχι που ήταν ένα τεράστιο συγκρότημα μας υποδέχτηκε ένας μοναχός μας κέρασε καφεδάκι, και μας έδειξε το δωμάτιο για να μείνουμε χωρίς χρέωση, εκτός ενός φιλοδωρήματος ότι έχουμε ευχαρίστηση στα παιδιά που καθαρίζουν το δωμάτιο και φροντίζουν τα κλινοσκεπάσματα. Δωμάτια με θέρμανση και μπάνιο.

Την επόμενη μέρα με πουλμανάκι και οδηγό που μας έδωσε το Μετόχι στις επτά το πρωί αναχωρήσαμε για την Αγ. Αικατερίνη. Στο αυτοκίνητο ήμασταν μόνο δύο άτομα. Αργότερα είδαμε ότι με πουλμανάκι 12 ατόμων το πρακτορείο που κλείσαμε μας έκανε όλες τις διαδρομές μας στην Αίγυπτο οπουδήποτε κι αν πηγαίναμε. Ξαπλωμένοι έκαστος σε ένα κάθισμα παρατηρούσαμε τη διαδρομή από το ένα μέρος η ξερή έρημος και απ το άλλο μια απέραντη σειρά ξενοδοχείων δίπλα στην ερυθρά θάλασσα. Μαντρωμένα συγκροτήματα καινούργια και ημιτελή πάνω στο χώμα της ερήμου, αίσθηση ξεραΐλας, απομόνωσης από τις πόλεις μια προσπάθεια δημιουργίας πρασίνου με τους φοίνικες, περιμένουν τις διακοπές των τουριστών να ψήσουν τα κατάλευκα κορμιά στους 40-45 βαθμούς. Ακόμα διερωτώμαι τι είδους ταξιδιώτες είναι αυτοί που κλείνουν όλο τους το χρόνο σ΄ ένα τέτοιο «στρατόπεδο»!! Τούνελ κάτω από την διώρυγα του Σουέζ κατόπιν τα καράβια αγκυροβολημένα στην πλευρά της Ερυθράς θάλασσας περιμένουν τη σειρά τους που παλιά διαρκούσε και δυο μέρες να περάσουν τη διώρυγα και να βγουν στη Μεσόγειο. Το ίδιο συμβαίνει στο Port Side στο λιμάνι της Αιγύπτου στην Μεσόγειο για τα πλοία με προορισμό την Ερυθρά θάλασσα Γνώριμο σημείο, παλιές αναμνήσεις. Πάρα πολλά τα μπλόκα για έλεγχο, φυλάκια με οπλισμένους και τανκς με το στρατιώτη πάνω στο πολυβόλο. Δυο-τρεις στάσεις για ξεκούραση και καφεδάκι αραβικό όπως τον κάνουν σ αυτές τις χώρες που σου φτιάνει την διάθεση. Μετά από επτά ώρες ταξίδι φτάσαμε έξω από την πύλη της μονής.
Είχαμε ενημερώσει για δύο βράδια παραμονή εγώ εντός της μονής και η γυναίκα μου απ έξω στους ξενώνες. Μπορούσα να τρώγω μαζί με τους μοναχούς αλλά προτίμησα έξω στην τραπεζαρία των γυναικών. Ήμασταν οι μοναδικοί προσκυνητές κείνες τις μέρες. Η πύλη έκλεινε στις 21:30 και άνοιγε στις 05:00. Η λειτουργία άρχιζε στις 04:00 μέχρι τις 07:30 περίπου, και το απόγευμα ο εσπερινός. Οι δέκα όλοι κι όλοι μοναχοί ήταν αρκετά φιλόξενοι, στο ελεύθερο χρόνο στο σαλόνι μοναχοί και προσκυνητές περνούσαμε την ώρα μας συζητώντας, μπροστά σε δύο μεγάλα τραπέζια με πιατέλες γεμάτες ξηρούς καρπούς και διάφορα βουτήματα. Αργότερα ανακάλυψα ότι όλα αυτά τα καλούδια που είχαν στο τραπέζι είχαν άλλο σκοπό. Όμως θα τα πούμε όταν θα έρθει η σειρά τους. Λαϊκοί βεδουίνοι αρκετοί δούλευαν σαν υπάλληλοι πάντα πρόθυμοι να μας κάνουν καφεδάκι, τσαγάκι ή ότι άλλο θέλαμε. Άλλοι νεαροί Βεδουίνοι είχαν αναλάβει τον καθαρισμό των χώρων του ξενώνες την τραπεζαρία, κ.α

Το μετόχι του Σινά στο Κάιρο

Ωτο στοπ από χαριτωμένα Βεδουινάκια μαθητές

Η χαμηλή πύλη της μονής, παλιά σιδερένια και μετά απ αυτή άλλες δύο όμοιες. Το ΑΚ πάνω στην πύλη το έμβλημα της Αγ. Αικατερίνης του Σινά. ¨Οπου το συναντήσετε σημαίνει βουκόφιο/ιδιοκτησία του Σινά

Ο ξενώνας των γυναικών

 

[soudianos]

Όταν από τα δύο μεγάλα και γνωστά πρακτορεία της Αθήνας ζήτησα να αφαιρέσουν τις τρεις μέρες από το πρόγραμμα και να μου δώσουν νέα τιμή, απάντηση δεν έλαβα ποτέ. Ο λόγος φαντάζομαι ότι τους έβαλα δύσκολο πρόβλημα, γιατί τι να απαντήσουν? Να αφαιρέσουν μεγάλο ποσό; Δεν τους συμφέρει. Λιγότερο? Μα θα τους πω μόνο τόσα κοστίζει η μέρα και βγαίνει 1400 συν το άτομο για 11 βράδια? Το τρίτο πρακτορείο για όλο το ταξίδι μας ζήτησε κάτι παραπάνω από 1500 ανά άτομο. Να δώσω 3.000 ευρώ χωρίς πριν πατήσω το πόδι μου στην Αίγυπτο; Ένα άλλο από το Κάιρο μου είπε σε κάποια φάση : -Τι να κάνεις στην Αλεξάνδρεια!!!; Ότι έχει να δεις είναι από τον 16ο αιώνα και μετά!!!! Απάντηση σε Έλληνα!!! Οπότε κατέληξα σε φίλο γνωστού φίλου από το Κάιρο και παρόλο που πήρε 100 ευρώ παραπάνω από κάποιο άλλο τοπικό κι αυτό, τον διάλεξα γιατί είχε ελληνόφωνο ξεναγό στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια, με σπουδές αρχαίων ελληνικών στην Ελλάδα.

Μείναμε αρκετά ευχαριστημένοι από τις υπηρεσίες του κι αν διερωτάστε για το κόστος, 850 το άτομο με ξενοδοχείο 5* κρουαζιέρα 3 βράδια-εισιτήρια-τρένου-αεροπλάνου-μεταφορές-εισιτήρια στους αρχαιολογικούς χώρους, τρία γεύματα κι αν βάλουμε και τα πλήρη γεύματα της κρουαζιέρας, απόμειναν για μας βασικά έξοδα για δύο γεύματα.

Εκτός απ αυτά η διαμονή στην μονή κοστίζει 25 ευρώ η βραδιά το άτομο για τις κυρίες που θα μείνουν στον ξενώνα όπου συμπεριλαμβάνεται και το φαγητό, καθώς και η μεταφορά από Κάιρο – Σινά – Κάιρο. Την μεταφορά μας από το αεροδρόμιο δεν μας την χρέωσαν γιατί μαζί με μας παρέλαβαν ένα Έλληνα αρχιτέκτονα που εργάζεται στην ανακαίνιση της βιβλιοθήκης του Σινά, οπότε ήταν έξοδα δικά τους. Επίσης από τα δύο βράδια της διαμονής στον ξενώνα μας χρέωσαν μόνο το ένα λόγω του ότι τους πήγαμε μια τσάντα κομποσκοίνια και σταυρουλάκια δώρο της μονής βουκαφίου στο Ηράκλειο, αλλά και ότι μας έδωσαν για το βουκόφι έξη βιβλία με εικόνες αρκετά βαριά έκαστο, και δύο ασημένιες μεγάλες μακέτες όλης της μονής της Αγ. Αικατερίνης. Ένα από τα βιβλία μας το χάρισαν, όμως σε όλη την υπόλοιπη περιοδεία μας στη Αίγυπτο είχαμε αυτό το βάρος μαζί μας. Από τη μέρα της άφιξης μας στην Αίγυπτο μόνο την τέταρτη μέρα το πρωί που φύγαμε από τη μονή ξοδέψαμε χρήματα, εκτός από νερά και καφέδες, πληρώνοντας συνολικά 95 ευρώ για την φιλοξενία της γυναίκας και για την μεταφορά.

Ένα πρόβλημα που με απασχολούσε από μέρες πριν το ταξίδι ήταν η ώρα ανάβασης στην Αγία Κορυφή, που σχεδόν όλες οι πληροφορίες έλεγαν για τις δύο η ώρα το πρωί για να δούμε την ανατολή του ήλιου. Η πρώτη μου ερώτηση στη άφιξη ήταν αυτή για να κανονίσω τις διαδικασίες. Τη απάντηση την έδωσε αμέσως ο πάτερ Μ…από την Ιεράπετρα. -Εσείς είστε προσκυνητές, κι όχι τουρίστες για να πάτε για την ανατολή. Αφήστε αυτά για τους τουρίστες που μένουν στην πόλη Αγ. Αικατερίνη και τους πάνε τα ταξιδιωτικά γραφεία από τα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας. Ας είναι καλά ο άνθρωπος γιατί εκ των υστέρων είδαμε πως μια τέτοια πορεία και νύχτα ήταν πολύ δύσκολη κι εξ άλλου θα βαδίζαμε συνεχώς με φακούς να φωτίζουν μόνο το μονοπάτι, ενώ στις έξη το πρωί που ξεκινήσαμε απολαύσαμε τη θέα των βουνών κι όλη την περιοχή.

Το κρύο ήταν τσουχτερό. Καπέλο, κασκόλ μπουφάν χειμωνιάτικο, αλλά και γάντια που όμως δεν είχα πάρει. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτής της ώρας ήταν ότι οι νυχτερινοί κατέβαιναν και μόνοι εμείς πηγαίναμε, με αποτέλεσμα όταν φτάσαμε μετά από 3.45 ώρες πορείας ήμασταν μόνοι μας χωρίς τα ενοχλητικά κιτρινιάρικα κυρίως στοιχεία. Κάπου αλλού όμως δεν γλυτώσαμε απ αυτά... Στη αρχής της διαδρομής και έξω από τη μονή στάνες με καμήλες περίμεναν τον πεζοπόρο να τον βοηθήσουν. Ο σύνοδος για να ανέβουμε ήταν υποχρεωτικά και κανονίστηκε από ένα λαϊκό βεδουίνο που εργαζόταν στο κυλικείο της μονής που τηλεφώνησε σ ένα φίλο του. Συμφωνήσαμε στο ποσό των δέκα ευρώ. Όμως γι αυτό το σπουδαιότερο κομμάτι του ταξιδιού μας όνειρο τριακονταετίας που το δυσκόλευαν οι ταραγμένες συχνά σχέσεις των δύο χωρών, πραγματοποιήθηκε ανέλπιστα με τον καλύτερο τρόπο, ας μιλήσουν οι εικόνες.

Η εκκλησία της Παναγίας της Θεοτόκου στην Κορυφή, ανοίξαμε την πόρτα με το κλειδάκι που μας έδωσε ο Πάτερ Μ....θυμιάσαμε ανάψαμε κεράκια, φωτογραφίσαμε εικόνες από τη Βίβλο, μόνοι στις υπέρτατη γαλήνη.

Δεν έλειπε το μαγαζάκι με τα πετρώματα πριν τα 700 σκαλοπάτια μέχρι την κορυφή
το ίδιο άτομο νοικιάζει και καλύβες για όποιο θέλει να διανυκτερεύση

Η τουαλέτα

σπίτι για τα κατοικίδια

το εσωτερικό της καλύβας για πολλά άτομα

 

[soudianos]

Όσοι από μας έχουμε πάει στο Άγιο Όρος, στη μονή της Αγ. Αικατερίνης του Σινά θα βρούμε ένα διαφορετικό περιβάλλον ένα κανονισμό πιο ελαστικό που ίσως μας εκπλήξει ή να μας απογοητεύσει. Μπορεί πάλι να τα βλέπουμε από την δική μας πλευρά κι όχι απ αυτή των μοναχών, γιατί στο βιογραφικό… αυτών που αγιοποιήθηκαν το πέρασμα τους από στο Σινά θεωρείται μεγάλο προσόν. Σήμερα η μονή έχει 20 μοναχούς. Όταν πήγαμε υπήρχαν δέκα και οι υπόλοιποι βρισκόταν είτε στα ιδρύματα της μονής στο Κάιρο είτε κάπου αλλού. Στο Κάιρο βρισκόταν και ο Αρχιεπίσκοπος της μονής Δαμιανός. Ιεραρχικά η μονή ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Δεν βρήκα το αυστηρό πρόγραμμα που συναντάμε σε όλα τα μοναστήρια του Α.Ο. Η πρώτη λειτουργία ήταν στις 0400 και η άλλη στις 1700. Στα σκοτάδια της εκκλησίας μετά βίας μέτρησα πάνω από πέντε μοναχούς. Όσο για λαϊκούς ήμασταν μόνο εμείς δύο άτομα. Δύο ψάλτες γερόντια προσπαθούσαν να εκτελέσουν τα καθήκοντα τους.

Στο αρχονταρίκι κοινό για προσκυνητές και μοναχούς δύο μεγάλα τραπέζια, πάνω τους πιατέλες γεμάτα με ξηρούς καρπούς, και διάφορα βουτήματα. Γύρω τους μοναχοί που ο ρόλος τους είναι η επικοινωνία και η εξυπηρέτηση των προσκυνητών και επισκέπτες με συζητήσεις περί ανέμων κι υδάτων… Στους τοίχους κρεμασμένα κάδρα όλοι οι Βασιλείς της Ελλάδος, μη απουσιάζοντος και του ζωή τέως… μαζί κι ο πρόεδρος της Ελληνικής δημοκρατίας και ο Αιγύπτιος πρόεδρος. Απ έξω από το αρχονταρίκι κυλικείο όπου εργάζονταν νεαροί Βεδουίνοι ήταν πάντα πρόθυμοι να φτιάξουν καφεδάκι, τσάι, ή να προσφέρουν αναψυκτικά. Απ αυτό το υπηρεσιακό πολιτικό προσωπικό υπολόγισα να είναι μόνιμοι γύρω στα είκοσι άτομα. Για τις δουλειές εντός της μονής, καθαρισμοί, δωμάτια, θυρωροί, μάγειροι, σερβιτόροι, και για έξω από τη μονή στις διάφορες καλλιέργειες του κήπου ελιές, μποστάνια κλπ.

Το πρώτο απόγευμα της άφιξης μας ένα καλό δείπνο μας περίμενε, κοφτό μακαρονάκι με χταπόδι και σουπιές. Την επόμενη μέρα δεν πήραμε πρωινό γιατί αναχωρήσαμε στις έξη για την Άγια Κορυφή. Επιστρέψαμε στις δυο το απόγευμα όποτε δεν προλάβαμε το μεσημεριανό. Μετά για τον εσπερινό ρώτησα ένα μοναχό, Έχουμε δείπνο τώρα? (όπως πάντα συμβαίνει στο Α.Ο.) όχι μου απάντησε έχουμε μόνο μεσημεριανό . Μα χτες του λέω είχατε και το απόγευμα. Ήταν Κυριακή. Κι όταν του είπα ότι όλη μέρα ήμασταν νηστικοί. Φρόντισε και μας έστειλε φαγητό στην τραπεζαρία των γυναικών. Που το βρήκε? Από το φαγητό του προσωπικού των Βεδουίνων αλλά και κάποιων Ελλήνων αρχιτεκτόνων-μηχανικών που εργάζονται για την ανακαίνιση της βιβλιοθήκης. Όλον αυτοί δεν τηρούν τους κανόνες είτε του φαγητού είτε του εκκλησιασμού. Τα τρία γεύματα την ημέρα που μου έγραψε ο αρχιμανδρίτης στο μήνυμα, τώρα την σαρακοστή γίνηκε ένα. Το πρωινό γίνεται στο αρχονταρίκι με καφέ και τα διάφορα βουτήματα. Με αυτά και με τους ξηρούς καρπούς ελεύθερα όλη τη μέρα που συνεχώς ανανεώνονται ξεγελά κάποιος την πείνα του…

Εξυπηρετικότατοι οι μοναχοί μας ενημέρωσαν αναλυτικά για την ιστορία της μονής δύο φορές. Ο αρχιμανδρίτης μας ξενάγησε στη πινακοθήκη η οποία είναι σύγχρονη με αναρτημένη λεπτομερή πληροφορία για κάθε έργο. Ενενήντα έργα βρίσκονται στην έκθεση από το σύνολο των 2.000 της μονής μεταξύ αυτών αντίγραφο του Αχτιμανές του Μωάμεθ βάσει του οποίου προστατευόταν η μονή απ αυτόν και τους διαδόχους, του καθώς και η κάθε περιουσία της μονής που κατείχε σε άλλες χώρες. Τα γνωστά βουκόφια. Εκκλησίες και μονές βουκόφια του Σινά υπάρχουν στο Ηράκλειο η Αγ. Αικατερίνη, δίπλα ακριβώς στον Αγ. Μηνά, που τώρα είναι μουσείο βυζαντινών εικόνων, και το εκκλησάκι παμπάλαιο και πετρόκτιστο του Αγ. Ματθαίου της ομώνυμης μονής η μόνη που λειτουργούσε την εποχή της τουρκοκρατίας, η ηγουμένη της οποίας μας βοήθησε στην διοργάνωση του ταξιδιού μας στο Σινά. Στα Χανιά υπάρχουν άλλα δύο. Της Αγ. Αικατερίνης και της Αγ. Τριάδος. Υπάρχουν επίσης στην Κύπρο, στη Συρία και στη Παλαιστίνη.

Η προστασία του Μωάμεθ στη μονή οφείλεται όπως μας είπαν οι μοναχοί, στο ότι πριν αυτός φτάσει εκεί που έφτασε ήταν καμηλιέρης στην έρημο. Σε μια αψιμαχία μεταξύ των φυλών της ερήμου τραυματίστηκε κυνηγήθηκε έφτασε στη μονή ζήτησε και του παρείχαν βοήθεια αλλά και τον έκρυψαν από τους διώκτες του. Την εποχή που οι ορδές των Αράβων άρχισαν να ενοχλούν το μοναστήρι, τον παρακάλεσαν και εξέδωσε τη διαταγή της προστασίας.

Τη επόμενη μέρα μας ήρθε μια ακόμα επισκέπτρια, μια όμορφη κοπέλα 25 ετών, γνωστή μας φυσιογνωμία. Είμαι από το Ηράκλειο το σπίτι μας είναι κοντά στον Αγ. Ματθαίο και ήρθα από το Λονδίνο. Θα μείνω έξη μέρες!!! Ο λόγος είναι ότι ήρθα να επισκεφτώ τον πατέρα Παύλο που κάποτε λειτουργούσε στον Αγ. Ματθαίο βοήθησε τη μάνα μου να με γεννήσει στα σαράντα της χρόνια. 25 χρόνια τάξιμο μόνο σήμερα το πραγματοποιώ. Ο πάτερ Παύλος ήταν ένα γεροντάκι με πρόβλημα στα πόδια και χρειαζόταν βοήθεια ιδίως υπήρχαν σκαλάκια.

Με το ίδιο βανάκι και τον ίδιο οδηγό που του είχαμε δώσει ραντεβού, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο που είχα κάνει κράτηση, στο Κάιρο στην περιοχή της Ηλιούπολης αριστοκρατική συνοικία του Καΐρου. Εκεί κοντά ήταν και το ξενοδοχείο που μας έκλεισε το πρακτορείο. Συνάντηση το βράδυ με τον πράκτορα, ευχάριστος πάντα γελαστός με λίγα ελληνικά, καθημερινή αλλαγή κουστουμιού και γραβάτας, αλλά μας εξυπηρετούσε σαν μεταφορέας στα τρένα στα αεροδρόμια και όπου χρειαζόταν.

'Χριστός ο Παντοκράτωρ" μια από της σπουδαιότερες εικόνες στο Σινά και μοναδική με το αριστερό φρύδι υπερυψωμένο. 600 π.Χ.

Επίσκεψη στην Γκίζα. Εικόνες του δρόμου που μας θύμισαν παλιές εποχές στην Ελλάδα

Ραμσής ο Β΄. Μετά τον Μωυσή που στο θρυλικό έργο "οι Δέκα Εντολές" τον υποδυόταν ο Τσάρλον Ήστον στο δυνάστη και αντίπαλο του Φαραώ με τον Γιουλ Μπρύνερ

Σαγκάρα

 

[koker]

Όσο για λαϊκούς ήμασταν μόνο εμείς δύο άτομα.

Μου κάνει εντύπωση που είσασταν μόνο εσείς, μάλλον λόγω της εποχής. Εμεις πήγαμε Ιούλιο μήνα (2009) και γινόταν ο "κακός χαμός" από κόσμο..τόσο που δεν το ευχαριστηθήκαμε καθόλου..και μας άφησε την εντύπωση ότι ήταν "υπερτουριστικό" τόσο που χαλούσε την εικόνα του μοναστηριού.

 

[soudianos]

Ίσως ήμασταν τυχεροί ίσως η εποχή. στην ανάβαση πάντως συναντήσαμε αρκετούς που κατέβαιναν ιδίως Ασιάτες απ αυτούς που στέλνουν τα πρακτορεία από τα θέρετρα της Ερυθράς Θάλασσας για την Κορυφή μόνο. Φτάνοντας ήμασταν μόνοι μας πάλι προς μεγάλη μας ευχαρίστηση.

 

[soudianos]

Επανέρχομαι στη Μονή του Σινά για να συμπληρώσω ότι μας έγινε ξενάγηση μέσα στο ιερό όπου θαυμάσαμε την σπουδαία ψηφιδωτή εικόνα η Μεταμόρφωση του Σωτήρος κι αυτή του 6ου αιώνα, που παρόλα τα χρόνια που πέρασαν μοιάζει σαν να έγινε πρόσφατα. Επίσης την απαραίτητη όπως σε όλα τα μοναστήρια προσκύνηση των αγίων λειψάνων μεταξύ αυτών και της Αγ. Αικατερίνης και το δωράκι που μας έδωσαν από δύο ασημοκαπνισμένα δακτυλίδια στον καθένα μας, ένα μικρό κι ένα μεγάλο που συμβολίζουν τον αρραβώνα της Αγ. Αικ. με το Χριστό δηλαδή με τη διδασκαλία του.
Γιατί όπως θα ξέρετε η Αγ. Αικ. πάμπλουτη από αρχοντική οικογένεια και κυρίως μορφωμένη, παρά τα προξενιά που της έκαναν με αρχοντόπουλα, έλεγε ότι θα πάρει αυτόν που θα την ξεπερνά στη μόρφωση. Δεν έβρισκε τον κατάλληλο μέχρι που της είπαν το Χριστό και την διδασκαλία του, και τη βρήκε ανώτερη και την παντρεύτηκε... Παράδειγμα προ μίμηση για τις ελεύθερες δεσποινίδες μας μαζί και οι δικές μου (τους τα φυλάμε)…. Κι όπως λέει ο λαός ή παντρέψου ή καλογερέψου… Μα η ξενάγηση που μας προξένησε δέος και προβληματισμό ήταν αυτή έξω από τη μονή στο οστεοφυλάκιο μια μεγάλη αίθουσα το δάπεδο της οποίας ήταν χωμάτινο πέτρινοι και οι εσωτερική τοιχοποιία, χωριζόταν με συρματόπλεγμα σε δύο μεγάλους χώρους. Στον ένα ήταν τα κρανία και στον άλλο τα υπόλοιπα οστά. Τεράστιοι ήταν αυτοί οι δύο σωροί με τα οστά των πατέρων από τη ίδρυση της μονής μέχρι σήμερα. Σε ξεχωριστή θέση ήταν των οστά αρχιεπισκόπων και πατριαρχών.

Από το ξενοδοχείο για να πάμε στο Κάιρο, παίρναμε τη μεγάλη λεωφόρο που περνούσε μπροστά από την προεδρική κατοικία. Απ έξω σε μεγάλη απόσταση η φρουροί με πολιτικά ή ένστολοι. Από μακριά το Κάιρο μέσα σε μια θολούρα πνιγμένο μέσα σε μια κιτρινόγκριζο αρρωστημένο νέφος από τη σκόνη και τα καυσαέρια. Τότε ήταν που δεν μετάνιωσα που το ξενοδοχείο μας ήταν 40 λεπτά μακριά από το κέντρο. Επρόκειτο για ένα ξενοδοχείο που δεχόταν περισσότερο πολιτικούς επισκέπτες ή διάφορα άλλα υψηλά πρόσωπα που ερχόντουσαν για δουλειές στη χώρα. Μερικές φορές ένστολοι στον μέσα στο μεγάλο χώρο τους πιθανών προσωπική φρουρά. Και βέβαια ο έλεγχος των αποσκευών ακόμα και η απλή τσάντα καθώς και ο σωματικός όπως γίνεται στα αεροδρόμια.

Την πρώτη μέρα της ξενάγησης φτάνοντας στο Κάιρο συνεχίσαμε αμέσως για την Γκίζα. Μπήκαμε σε μια διαδρομή που μας γύρισαν πολλά χρόνια πίσω. Εικόνες που είχα ζήσει κάποτε… Οι μεταφορές με τα κάρα τα γαϊδούρια, τα κρέατα προς πώληση να κρέμονται απ έξω με πολυάριθμες μύγες πάνω τους, αχόρταγα προσπαθούσα να μην μου φύγει η παραμικρή εικόνα. Μάλιστα μπαίνοντας στη περιποιημένη είσοδο των αρχαιοτήτων θεώρησα τις απ έξω εικόνες από τη ζωή του σήμερα, πιο ενδιαφέρουσες από τα γρανιτένια αγάλματα του παρελθόντος. Όμως όπως θα δείτε παρακάτω η χώρα θα μας προσφέρει κι άλλες όμοιες συγκινήσεις που την δίνουν μόρια συγκρίνοντάς της στην προτίμηση επίσκεψης με άλλες και δη «πολιτισμένες»

 

[soudianos]

Βίντεο πως κατασκεύαζαν τον πάπυρο

Ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μωχάμετ Αλή γεννήθηκε στην Καβάλα όπου βρίσκεται το άγαλμα του καθώς και το κονάκι του. Γιoς του ήταν ο γνωστός μας Ιμπραήμ πασάς. Στον Μωχάμετ είχε παραχωρηθεί δώρο η Κρήτη από το Σουλτάνο, η γνωστή περίοδος "Αιγυπτιοκρατίας στη Κρήτη" από το 1830-1840. Για τους Αιγυπτίους είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στην νεωτέρα ιστορία τους, ο δημιουργός της σύγχρονης Αιγύπτου. Επίσκεψη και φωτό από τον τάφο του στο τέμενος Salah Al Din στην ακρόπολη του Καίρου, εν μέσω πλήθος μαθητών με αιτήματα για πόζες....

 

[soudianos]

Στις παραπάνω φωτό δείχνω επίσης την εκκλησία του Αγ. Γεωργίου στο Κάιρο και το ελληνικό νεκροταφείο. Αμφότερα εν λειτουργία σήμερα

 

[soudianos]

Δεύτερη μέρα στο Κάιρο. Από την Ηλιούπολη μέχρι το κέντρο του Καΐρου η απόσταση είναι 40 λεπτά μέσα σε πυκνό τράφικ. Η διαδρομή περνά δίπλα από το προεδρικό μέγαρο και άλλα κυβερνητικά κτήρια. Το αναλαμβάνει κάποιος εύκολα από τους φρουρούς με πολιτικά στους έξω δρόμους και τους αστυνομικούς εν στολή. Βλέποντας στο βάθος το Κάϊρο δικαίωσα τον πράκτορα μας που μας έκλεισε ξενοδοχείο στην Ηλιούπολη. Μια κιτρινόγριζα ατμόσφαιρα καλύπτει όλη μέρα την πόλη λόγω της σκόνης της ερήμου και από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων.
Στις αποβάθρες του Νείλου το αεράκι καθάριζε την ατμόσφαιρα και απολαύσαμε ένα ωραίο γεύμα με θαλασσινά σε εστιατόριο δίπλα στο ποτάμι. Το ίδιο χαλαρή ήταν είναι και η απογευματινή βολτούλα μας στην παραλιακή λεωφόρο με τα μεγάλα κτίρια νέας και παλιά αρχιτεκτονικής.
Αργά το απόγευμα το βανάκι που μας περίμενε μας πήγε στον σταθμό των τρένων της Γκίζας για το ολονύχτιο ταξιδάκι μας στην Ασσουάν. Ο Σάμμυ ο διευθυντής του πρακτορείου με την κουστουμιά και την γραβάτα πάντα, μας εξυπηρέτησε κι εδώ σαν αχθοφόρος, και μας έδειξε το κουπέ μας. Όπως είναι κανόνας σ αυτές τις χώρες το τρένο είχα κάποια καθυστέρηση με το χειρότερο ήταν ότι εκτός από μας όλοι οι άλλοι επιβάτες ήταν Κινέζοι. Κινέζοι φασαριόζοι με ασταμάτητα νιαουρίσματα. Ευτυχώς παρόλο που το τρένο ήταν πιο παλιό απ αυτό που είχαμε πάρει στην Ινδία, το κουπέ μας ήταν για δύο άτομα, μας σέρβιραν δείπνο καθώς και πρωινό. Μια στρογγυλή μεταλλική κατασκευή σαν μεγάλη μπάλα στο δωμάτιο μου έκανε εντύπωση. Άνοιγε και ήταν ήταν νιπτήρας αλλά με το νερό να τρέχει στο πάχος της κλωστής. Ξημερώνοντας απολαύσαμε τη διαδρομής μας ανάμεσα στο πράσινο τοπίο της Αιγύπτου, χωριά αγροτικά, καλλιέργειες, λίμνες και ποτάμια.
Στην πόλη Ασσουάν μας περίμενε ο ευτραφής ξεναγός για τις δύο επόμενες μέρες. Μας πήγε στο κρουαζιερόπλοιo ΚAHILA το οποίο θα αναχωρούσε την επόμενη το μεσημέρι. Η καμπίνα μας ήταν αρκετά ευρύχωρη, και μια μεγάλη τζαμαρία σχεδόν όσο το μήκους του κρεβατιού μας έδινε φανταστική θέα στο ποτάμι. Εκείνη τη στιγμή ήμασταν οι μοναδικοί επιβάτες. Ξεναγηθήκαμε στο φράγμα και στο Philae temple. Στο τελευταίο πήγαμε με βαρκάκι. Την επόμενη μέρα το πρωί επισκεφτήκαμε την περιοχή της Νουβίας της οποίας οι κάτοικοι είχαν αναπτύξει πολιτισμό από το 3.000 πΧ.
Όμορφη προσεγμένη η τουριστική πόλη Ασσουάν ιδίως στην πλευρά του Νείλου. Το βραδάκι στην δενδρόφυτη προκυμαία παράλληλα με το ποτάμι νέοι και νέες με τις μαντίλες δυστυχώς… οικογένειες με παιδιά βολτάρουν ή σχηματίζουν παρέες απολαμβάνοντας το νυχτερινό αεράκι που κατεβάζει το ποτάμι. Αμαξάδες μας πρότειναν ρομαντικούς νυχτερινούς περιπάτους άλλων εποχών. Απέναντι από την προκυμαία μια στοά με διάφορα μαγαζάκια καθαρά και με προσεγμένες βιτρίνες είναι αυτά που δεν απευθύνονται επιτακτικά στον τουρίστα αλλά στον ντόπιο. Το βράδυ ο ξεναγός δεν ήθελε να μας αφήσει μόνους να βολτάρουμε. -Είναι επικίνδυνο μας είπε. -Έλα κι εσύ μαζί μας λοιπόν. Τίποτε απ αυτά που είπε δεν ίσχυαν, αλλά ήθελε να μας ξοδέψει τον ελεύθερο χρόνο μας στο μαγαζάκι του πλοίου με χρυσαφικά να μας κάνουν δήθεν «ενημέρωση των προϊόντων». Και βέβαια δεν το ακολουθήσαμε, κι ούτε ήρθε μαζί μας. Καλύτερες τιμές στα μαγαζάκι της στοάς βρήκαμε απ ότι στο πλοίο. Σαν να μην ξέραμε από πλοία…
Την επόμενη μέρα ήρθαν οι συνταξιδιώτες μας. Κακοτυχία…ήταν όλοι τους Κινέζοι και οι περισσότερες κοπέλες.
Φασαριόζοι, φωνακλάδες, αγενείς. Σπρωξίματα στο self servise ούτε ένα συγνώμη. Γι αυτούς δεν υπήρχαμε... Επικοινωνία καμία. Σαν ένα σμήνος από πουλιά. Να ξεφεύγει πότε-πότε μια παρέα 5-6 ατόμων να ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες να ανεβαίνει στο κατάστρωμα, αλλά στο τέλος να ξανασμίγει με το σμήνος… για ασφάλεια. Τρία βράδια, τέσσερεις μέρες μαζί μας στην καλύτερη φάση του ταξιδιού μας (πλήν του Σινά βεβαίως!). Που να το φανταζόμασταν.! Τα μωράκια του Μάο, που οι μανάδες και οι μπαμπάδες τους ντυμένοι ομοιόμορφα με την μπλε φόρμα, στημένοι κάτω από τις σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες μας βλέπανε όταν βγαίναμε από το λιμάνι στη Σαγκάη, σαν να έβλεπαν Αρειανούς. Στη εποχή του Μεγάλου Ηγέτη. Σήμερα ντύθηκαν πήραν και μια φωτογραφική μηχανή και βγήκαν από το καβούκι τους απότομα και άγαρμπα. Να φτάσουν τους Γιαπωνέζους? Ποτέ δε θα το καταφέρουν Τη δεύτερη μέρα λοιπόν, αποφάσισα να τους δώσω μια δικαιολογία να μας αποφεύγουν και να μένουν μακριά μας.
Μετά το μεσημεριανό ανέβηκα στο κατάστρωμα. Οι μόνοι επιβάτες κείνη τη στιγμή ήταν δύο Κινέζες πάνω στις ξαπλώστρες. Μπα! Πώς και ξέφυγαν τα πουλάκια μου από το σμήνος? Μετά από λίγες βολτούλες από κουπαστή σε κουπαστή τις πλησίασα χαμογελώντας.! - Κορίτσια γεια, από Σαγκάη? –Νο Tai…-Πως το είπατε (αγγλικά με κινέζικη προφορά) –Τaiwan – Ταiwan?? -Kai από ποιο μέρος της Ταιβάν είσαστε? –Από το Καουσιούνγκ -Καουσιούνγκ και κει έχω πάει δυο φορές και στην Keelung και στην πρωτεύουσα σας την Ταϊπέ. Άρχισε τότε μια συζήτηση με αναμνήσεις απ αυτή την όμορφη χώρα με τους ευγενικούς κατοίκους της γαλουχημένοι στο δυτικό πολιτισμό από τους Αμερικανούς βεβαίως από το 1945 και μετά. –Και οι υπόλοιποι μαζί σας είναι? – Όχι είναι από Κίνα αλλά δεν έχουμε επαφή μαζί τους. Απέτυχε λοιπόν ο στόχος μου κι ούτε ξαναπροσπάθησα, αλλά εκεί που βγάζαμε το άχτι μας ήταν στις αφίξεις του πλοίου στα λιμάνια, όταν βγαίναμε πρώτοι και αυτοί περίμεναν μέχρι να συγκεντρωθεί η ομάδα τους.

Κάϊρο

Φράγμα Ασσουάν

Philla

Assuan city

Προς Νουβία

Δημόσια Βρύση....