dimosf
Member
- Μηνύματα
- 2.302
- Likes
- 5.885
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο- Γερμανία
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο
- Κεφάλαιο 29ο
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
- Κεφάλαιο 32ο
- Κεφάλαιο 33ο
- Κεφάλαιο 34ο
Στη φωλιά του Κούκου!
Τελευταία μέρα στη Γερμανία. Από την επομένη άρχιζε η επιστροφή με μια στάση δύο ημερών στην Imolaτης Ιταλίας για να δούμε τα μοναδικά ψηφιδωτά της Ραβέννας και μετά στο πλοίο για την πατρίδα.
Η τελευταία αυτή μέρα στο Μέλανα Δρυμό και τη Γερμανία γενικότερα, είχε πάλι Μέλανα Δρυμό, προς τα βορειοανατολικά αυτή τη φορά.
Ξεκινήσαμε να ανεβοκατεβαίνουμε λόφους και να περνάμε δάση και λιβάδια. Περάσαμε έξω από την πρωτεύουσα της περιοχής, το Freiburg και κάναμε την πρώτη στάση στο χωριό Άγιος Πέτρος, που έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο μοναστήρι,
που με το μεγάλο του όγκο δεσπόζει στην περιοχή. Η επόμενη στάση ήταν σε ένα παλιό μύλο.
Ο μύλος πια δε λειτουργεί αλλά έχει μετατραπεί σε κατάστημα με ρολόγια-κούκους και άλλα αναμνηστικά της περιοχής. Ένα μέρος του σερβίρει φαγητό και καφέ. Το όνομά του είναι Hexenlochmühle. Το κτίσμα διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του παλιού ξύλινου μύλου. Χαζέψαμε την περιοχή και τα καλούδια του μαγαζιού και αφού ήπιαμε ένα καφέ μπήκαμε στα αυτοκίνητα να συνεχίσουμε. Περάσαμε ένα διάσελο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε. Στο βάθος είδαμε μια πόλη. Είναι το Furtwangen. Έμοιαζε με βιομηχανική πόλη μιας και αρκετά φουγάρα «κάπνιζαν» στον ορίζοντα. Θεωρείται η πόλη των ωρολογοποιών και το κυριότερο αξιοθέατό της είναι το Μουσείο Ρολογιών. Αν και το εν λόγω μουσείο ήταν στα υπ’ όψη σκεφτήκαμε πως αν το Μουσείο του Μέλανα Δρυμού, το οποίο βρίσκεται στην επόμενη στάση μας και ξέραμε πως έχει αρκετά ρολόγια, δεν μας ικανοποιούσε να κάναμε μια επίσκεψη σ’ αυτό στην επιστροφή. Έτσι περάσαμε χωρίς στάση και μερικά χιλιόμετρα μετά μπήκαμε στο Triberg.
Το χωριό αυτό είναι γνωστό για δύο πράγματα. Το καταρράκτη του και το Μουσείο του Μέλανα Δρυμού. Ο καταρράκτης είναι ο ψηλότερος καταρράχτης της Γερμανίας. Ούτε και αυτός είναι μονοκόμματος αλλά πέφτει σαν εφτά διαδοχικούς μικρότερους καταρράκτες (κάτι σα νερένια σκάλα) και έχει συνολικό ύψος γύρω στα 160μ. Το είδαμε από μακριά μπαίνοντας στο χωρίο. Είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακός. Μια ολόκληρη πλαγιά καλυμμένη από νερά! Το χωρίο, χτισμένο αμφιθεατρικά μοιάζει να κατρακυλά σαν τα νερά του! Είναι πολύ όμορφο με ωραία «λουλουδιασμένα» κτίρια.
Τελευταία μέρα στη Γερμανία. Από την επομένη άρχιζε η επιστροφή με μια στάση δύο ημερών στην Imolaτης Ιταλίας για να δούμε τα μοναδικά ψηφιδωτά της Ραβέννας και μετά στο πλοίο για την πατρίδα.
Η τελευταία αυτή μέρα στο Μέλανα Δρυμό και τη Γερμανία γενικότερα, είχε πάλι Μέλανα Δρυμό, προς τα βορειοανατολικά αυτή τη φορά.
Ξεκινήσαμε να ανεβοκατεβαίνουμε λόφους και να περνάμε δάση και λιβάδια. Περάσαμε έξω από την πρωτεύουσα της περιοχής, το Freiburg και κάναμε την πρώτη στάση στο χωριό Άγιος Πέτρος, που έχει πάρει το όνομά του από το ομώνυμο μοναστήρι,
που με το μεγάλο του όγκο δεσπόζει στην περιοχή. Η επόμενη στάση ήταν σε ένα παλιό μύλο.
Ο μύλος πια δε λειτουργεί αλλά έχει μετατραπεί σε κατάστημα με ρολόγια-κούκους και άλλα αναμνηστικά της περιοχής. Ένα μέρος του σερβίρει φαγητό και καφέ. Το όνομά του είναι Hexenlochmühle. Το κτίσμα διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του παλιού ξύλινου μύλου. Χαζέψαμε την περιοχή και τα καλούδια του μαγαζιού και αφού ήπιαμε ένα καφέ μπήκαμε στα αυτοκίνητα να συνεχίσουμε. Περάσαμε ένα διάσελο και αρχίσαμε να κατηφορίζουμε. Στο βάθος είδαμε μια πόλη. Είναι το Furtwangen. Έμοιαζε με βιομηχανική πόλη μιας και αρκετά φουγάρα «κάπνιζαν» στον ορίζοντα. Θεωρείται η πόλη των ωρολογοποιών και το κυριότερο αξιοθέατό της είναι το Μουσείο Ρολογιών. Αν και το εν λόγω μουσείο ήταν στα υπ’ όψη σκεφτήκαμε πως αν το Μουσείο του Μέλανα Δρυμού, το οποίο βρίσκεται στην επόμενη στάση μας και ξέραμε πως έχει αρκετά ρολόγια, δεν μας ικανοποιούσε να κάναμε μια επίσκεψη σ’ αυτό στην επιστροφή. Έτσι περάσαμε χωρίς στάση και μερικά χιλιόμετρα μετά μπήκαμε στο Triberg.
Το χωριό αυτό είναι γνωστό για δύο πράγματα. Το καταρράκτη του και το Μουσείο του Μέλανα Δρυμού. Ο καταρράκτης είναι ο ψηλότερος καταρράχτης της Γερμανίας. Ούτε και αυτός είναι μονοκόμματος αλλά πέφτει σαν εφτά διαδοχικούς μικρότερους καταρράκτες (κάτι σα νερένια σκάλα) και έχει συνολικό ύψος γύρω στα 160μ. Το είδαμε από μακριά μπαίνοντας στο χωρίο. Είναι πράγματι πολύ εντυπωσιακός. Μια ολόκληρη πλαγιά καλυμμένη από νερά! Το χωρίο, χτισμένο αμφιθεατρικά μοιάζει να κατρακυλά σαν τα νερά του! Είναι πολύ όμορφο με ωραία «λουλουδιασμένα» κτίρια.
Attachments
-
204,3 KB Προβολές: 787
-
246,3 KB Προβολές: 796
-
204,3 KB Προβολές: 87
-
246,3 KB Προβολές: 224
Last edited by a moderator: