Στα Νορβηγικά φιόρδ και στα έρημα νησιά..

[LULLU]

Mετα το πρωινό πήραμε το δρόμο διπλα από τη βόρεια θάλασσα και τα φιόρδ. Πήραμε δυο φερρυ μέχρι να φτάσουμε σε αυτή τη πραγματικά μαγευτική πόλη της χώρας. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τις τοποθεσίες και τα λιμάνια και είναι ένα μείον όταν αφήνεσαι στα χέρια άλλου διοργανωτή.. Αυτό που όμως θυμάμαι έντονα είναι τα δαντελένια παράλια, τα μικρά κολπάκια με τα σπιτάκια πανω στο νερό ακριβώς όπως τα έχω δει σε καρτ ποσταλ και κινηματογραφικά σκηνικά.. και αυτή η ηρεμία η γαλήνη θαρρείς πως είσαι μόνος εσυ και η φυση….. και αυτή τη στιγμή όντως είχα αυτή την ανάγκη..

Η πόλη είναι η τρίτη μεγαλύτερη της Νορβηγιας με 150.000 κατοίκους φωλιασμένη σε μια γωνιά που βρέχεται από τα νερα της Β Θάλασσας είναι ένας τουριστικός πόλος έλξης και λογω της μορφολογίας που δίνουν τα φιορδ αλλά και για τα αξιοθέατα όπως το Preikestolen και Kjeragbolten δυο φυσικά μνημεία της φύσης για πεζοπορία και αναρρίχηση .. Και εμείς για αυτό το πρώτο ήλθαμε, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι οι φιτ, οι καλογυμνασμένοι, εμείς οι άλλοι της τρίτης ηλικίας και αδύναμοι θα περπατήσουμε στη πόλη και θα δούμε αυτόν τον τρομακτικό βράχο από κάτω από τα φιόρδ…Ο βράχος που λέγεται και Pulpit rock είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας αλλά δυστυχώς είναι προσβασιμος μόνο μετα από μια επίπονη πεζοπορία 5 ωρών μέσα από ένα ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι σε3 πολλά σημεία από ότι εχω διαβάσει.…είναι σα οροπέδιο πανω από το Λυζεφορντ φιόρδ σκαρφαλομενο στα 600 μέτρα… ΄είχα αποφασίσει πως δεν είναι για τα κυβικά μου οπότε έψαξα για άλλες λύσεις..

Ευτυχώς ο καιρός είναι με το μέρος μας. .ήλιος …..

Από το λιμάνι της πόλης φεύγουν πολλά σκάφη για μια κρουαζιέρα στο φιόρδ και εμείς επιλέξαμε μια από τις δεκάδες εταιρείες για αυτή τη εμπειρία με το ανάλογο κόστος βέβαια… εκατό ευρώ το άτομο μαύρα, τα δέχονται και οι Νορβηγοί και χωρίς καν να πάρουν τα στοιχεία μας έτσι μπας και κάτσει καμμιά στραβή βρε παιδί μου..(αυτό που για εμάς θα έλεγαν άπρακτή η προχειροδουλειά)

Με γρήγορες κινήσεις φορέσαμε τις χοντρές φόρμες που μας έδωσαν , σαν αυτές που φοράνε οι ψαράδες αστακών και άλλων ψαριών στα παγωμένα νερά των βόρειων θαλασσών, για να προστατευθούμε από το κρύο και περπατήσαμε μέχρι την αποβάθρα για να βρούμε το δικό μας ταχύπλοο..

Την ίδια ώρα από το λιμάνι αναχωρούσαν δεκάδες αλλά μικρά και μεγάλα ταχύπλοα για την ίδια κρουαζιέρα με πελάτες τους δεκάδες τουρίστες του κρουαζιερόπλοιου που ήταν αραγμένο και που είχαν την ιδία επιθυμία με εμάς…

Στο δικό μας ταχύπλοο ειναι ένα ζευγάρι ασιατικής καταγωγής , δυο φιλαράκια από Αγγλία και εμείς οι τρεις Ελληνίδες… Μικρό γκρουπακι μικρό ταχύπλοο . Με χαμηλή ταχύτητα διασχίσαμε το λιμάνι για να μπούμε στα στενά του φιόρδ…

Εντάξει εδώ ανοίξαμε φτερά .. σχεδόν πετάγαμε ακουμπώντας ελάχιστα το νερό.. Η πρώτη αίσθησή ήταν της παγωνιάς…

μούδιασε το πρόσωπο και μονο τα καυτά δάκρυα που αυτόματα έτρεχαν από τα μάτια μας νιώθαμε… τα πρώτα λεπτά προσαρμογής ήταν όντως δύσκολα…μετα συνηθίζεις και απολαμβάνεις τις εικόνες που ξετυλίγονται μπροστά σου.. στενά περάσματα, επιβλητικοί γκρεμοί, καταρράκτες, μικρά πολύχρωμα σπιτάκια σκαρφαλομενα στα βράχια , ψαροχωρια , μεγάλες καλλιέργειες σολομού..,, ναι ο σολομός της Νορβηγίας που τρώμε δεν είναι ελευθέρας βοσκής αλλά τι να κάνουμε μας αρέσει παρα πολύ…

Κόβουμε ταχύτητα και μπαίνουμε σε ένα άνοιγμα το Fantahala η αλλιώς το κρησφύγετο των μπαγαποντων.

Περιμένουμε να απομακρυνθούν τα προπορευόμενα ταχύπλοα και να πλησιάσουμε στη σπηλιά που είναι καλά κρυμμένη από τα πανύψηλα βράχια του Λυσεφιορντεν. Εδώ μας λέει ο ξεναγός- οδηγός υπάρχουν πολλές παραδώσεις και ιστορίες . Αυτή εδώ η σπηλιά ήταν το κρησφύγετο κλεφτών , φοροφυγάδων που προσπαθούσαν να αποφύγουν το βαρύ χέρι του σερίφη και της δικαιοσύνης . Και όταν κάποιος αστυνομικός κατάφερε να εντοπίσει το κρησφύγετο και προσπάθησε να μπει εκείνοι αρχίσαν να πετούν πέτρες αναγκάζοντας τον να υποχωρήσει…

Στις μέρες μα τώρα η σπηλιά εχει αποκτήσει άλλο μυστήριο μιας και βρέθηκαν αρκετοί να περιγράφουν περίεργα συμβάντα, ότι είδαν μια κούκλα κρεμασμένη από ένα βραχο,, ένα σιδερένιο σταυρό, ότι βλέπουν φώτα τη νύκτα, ότι ακούν περίεργους θορύβους να βγαίνουν από τα έγκατα της σπηλιάς… εχει γίνει ένα τόπος μυστήριου.. ο κάθε ένας ανάλογα με τη φαντασία που διαθέτει βλέπει, ζει και περιγράφει…εμείς αλήθεια δεν είδαμε τίποτα ,ούτε καν την είσοδο δεν κατάφερα να δω ανάμεσα στα τόσα ανοίγματα στα βράχια…μόνο οι αετοί και ερωδιοί να κάνουν χαμηλές πτήσεις.. ας είναι. .απόλαυσα το ήρεμο νερό , τον λιγότερο παγωμένο αέρα έτσι προφυλαγμένη μέσα στο μικρό όρμο..

Βγαίνουμε από τον όρμο και ο οδηγός μας λέει να κοιτάξουμε ψηλά.. Κάπου πολύ ψηλά εντοπίζουμε το οροπέδιο Πρεικεστολεν .. μια γκρι κουκίδα μα την αλήθεια .

. κουκίδα. .τόσο ψηλά είναι.. ευτυχώς εκείνη την ωρα ένα ελικόπτερο περνά ακριβός πανω του και είναι πιο εύκολος ο εντοπισμός.. Σκέφτομαι πως θα μας βλέπουν από εκει πανω οι πεζοπόροι ..μάλλον καθόλου. Πρέπει να πλησιάσουν αρκετά στη άκρη του επιπέδου αυτού βράχου που έχει γίνει ένας από τους must προορισμούς της Νορβηγιας
έτσι ειναι απο πιάνω

Απο εδώ λέι ο οδηγός ο Τομ Κρουζ έκανε τα ακροβατικά της ταινίας Mission Impossible 6..Για μένα άγνωστες εικόνες αφού δεν έχω δει κανέναν από τα 6 έργα..δεν είναι του γούστου μου.. ..

Ήρεμα ήρεμα αράξαμε, ας πούμε κάτω από το βράχο για να απολαύσουμε τα φρούτα που μας πρόσφερε ο οδηγός.. και να κοιτάξεις προς τα πανω ένα δέος τοχεις και μια ανησυχία μη σου έλθει κανένας κατακέφαλα η από απροσεξία η από ηθελημένη πτήση….

Φάγαμε τα φρούτα μας και βάζουμε πλεύση για το καταρράκτη Hengjanefossen η πιο απλά Whiskey Falls,που βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα ανατολικά απο το pulpit rock. Είναι από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες της χώρας με το εντυπωσιακό ύψος 400 μέτρων από οπου το νερό κυλά από τους απόκρημνους βράχους και χύνεται στα νερά του Λυσεφιορδ.

Το όνομα Ουίσκι οφείλεται στον Heinrich Kristian Mohr ένα Γερμανό τυχοδιώκτη που βρήκε καταφύγιο εδώ ζούσε μαζι με τη γυναίκα του και διατηρούσε ένα παράνομο αποστακτηριο που προμήθευε ουίσκι στις γυρω πόλεις και χωριά. Οι τοπικές αρχές έκαναν πολλές προσπάθειες να τον συλλάβουν και να τον εντοπίσουν και στη τελευταία προσπάθεια ο Ηeinrich είδε ότι ο κλοιός είχε στενέψει και άδειασε όλο του ουίσκι που είχε στα νερά του καταρράκτη… έτσι ο καταρράκτης πήρε το όνομα ουίσκι.

Πλησιάσαμε πολύ κοντά και κάναμε ότι κάνει κάθε κλασσικός τουρίστας….γεμίσαμε νερό τα παγούρια μας , πιτσιλιστήκαμε με τα παγωμένα νερά και ελπίζω να γλύτωσε η μηχανή που την έκρυψα γρήγορα στα βάθη της τσάντας .. όλα τα φωτογραφικά κλικ είναι με τα κινητά

…πάντως απολαύσαμε τον ήλιο την άγρια ομορφιά του τοπίου την ηρεμία παρα τα πολλά ταχύπλοα πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.. μέσα από τα μαγικά φιορδ..

Μας πως δημιουργήθηκαν? Είδα ένα ντοκιμαντέρ στο national geographic τελευταία και εντυπωσιάστηκα και ως προς την γέννηση τους αλλά και ως προς το πόσο η ζωή των κατοίκων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτά όπως επίσης και με τη δύναμη που ο κόσμος προσπαθεί να διατηρήσει τη εκπληκτική αυτή φυση που σε παρασύρει στην ομορφιά της..

Η γέννηση τους λοιπόν, ανήκει στο παρελθόν.. χιλιάδες χρόνια πριν η περιοχή καλυπτόταν από πάγο και παγετώνες . δημιουργήθηκαν λοιπόν από τη διάβρωση που προκάλεσαν οι παγετώνες όσο κινούνταν πάνω από τη στεριά. Έπειτα όταν έλιωσαν, η θάλασσα γέμισε τις περιοχές με νερό γεγονός που συνέχισε τη διάβρωση .

Ετσι δημιουργήθηκαν πολύπλοκοι κόλποι, όρμοι που τα νερα εισχωρούν μέσα στη στεριά και με ανάλογα βάθη. Το βάθος μπορεί να είναι από 200 μετρα ως 3000 μέτρα και η εντυπωσιακή ακτογραμμή μοιάζει με δαντέλλα που περιβάλλει τη στεριά..

Η χώρα αριθμεί πανω από 1000 φιορδ με το βασιλιά των φιορδ το SOGNEFJORD και Naeroyfiord να φιγουράρει στη λίστα της UNESCO με τα 200 χιλιόμετρα μήκος και τα 1300 μέτρα βάθος του.. και μπορεί η κεντρική χώρα να μην έχει καλό οδικό δίκτυο για να επισκεφτεί κανείς τα φιόρδ η πρόσβαση είναι πιο εύκολη και μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και πλοία και κρουαζιερόπλοια,…

Η 3ωρη βόλτα μας τέλειωσε… επιστρέψαμε στη βάση της εταιρείας ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα να συνέλθουμε από το κρύο βγάλε τη στολή και το ρίξαμε στο ποδαρόδρομο να δούμε τη πόλη γυρω από το λιμάνι μιας και οι πεζοπόροι φίλοι μας δεν έχουν επιστρέψει ακόμη..

Τα όμορφα λευκά σπιτάκια του 19 αιώνα της ιστορικής συνοικίας Gamle Stavenger δέχονται και αντανακλούν τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και δίνουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

. Περπατάμε προς το γοτθικό ναό που είναι και ο καθεδρικός ναός, ο παλιότερος της χώρας που χτίστηκε το 1125 …

Μπαίνουμε στα στενά.. ήρεμα ήσυχα αφού δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν οχήματα.. κτήρια πανέμορφα με ζωγραφιές στις προσόψεις.. .. όπου δεν μας ακουμπούν οι ακτίνες του ήλιου νιώθουμε να μας περνά το κρύο…. Καταφεύγουμε και πάλι στο λιμάνι .. η πείνα μας έχει κυριεύσει και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε τη κουζίνα της πόλης.. καθόμαστε στο ΜΜ café-bar σε ένα τραπεζάκι που ακόμη το λούζει ο ήλιος… φάγαμε πάστα με θαλασσινά αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα κιόλας,,..

Κουρασμένες και αφού είχαμε στερέψει από ιδέες και δυνάμεις αποφασίσαμε να γυρίσουμε με ταξί στο ξενοδοχείο το thorn που είναι λίγο μακριά από το κέντρο και να μην περιμένουμε άλλο τους πεζοπόρους…..

Το βράδυ κύλησε ήρεμα..

 

[evaT]

Υπέροχο Stavanger, το θυμάμαι με νοσταλγία. Το Pulpit Rock καταχωρήθηκε στη μνήμη μου ως επίτευγμα, ναι τα κατάφερα! Σε μια συγκυρία που με ταλαιπωρούσαν σωματικά θέματα έκανα μια υπέρβαση περισσότερο με την ψυχή μου. Αλλά δε θα το ξαναέκανα. Προτιμώ ελαφρύτερες πεζοπορίες, αν ξαναβρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη και γω στη βάρκα θα μπω.

 

[adiaforos]

.. Και εμείς για αυτό το πρώτο ήλθαμε, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι οι φιτ, οι καλογυμνασμένοι, εμείς οι άλλοι της τρίτης ηλικίας και αδύναμοι θα περπατήσουμε στη πόλη και θα δούμε αυτόν τον τρομακτικό βράχο από κάτω από τα φιόρδ…Ο βράχος που λέγεται και Pulpit rock είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας αλλά δυστυχώς είναι προσβασιμος μόνο μετα από μια επίπονη πεζοπορία 5 ωρών μέσα από ένα ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι σε3 πολλά σημεία από ότι εχω διαβάσει.…είναι σα οροπέδιο πανω από το Λυζεφορντ φιόρδ σκαρφαλομενο στα 600 μέτρα… ΄είχα αποφασίσει πως δεν είναι για τα κυβικά μου οπότε έψαξα για άλλες λύσεις..

Βγαίνουμε από τον όρμο και ο οδηγός μας λέει να κοιτάξουμε ψηλά.. Κάπου πολύ ψηλά εντοπίζουμε το οροπέδιο Πρεικεστολεν .. μια γκρι κουκίδα μα την αλήθεια . View attachment 501119 . κουκίδα. .τόσο ψηλά είναι.. ευτυχώς εκείνη την ωρα ένα ελικόπτερο περνά ακριβός πανω του και είναι πιο εύκολος ο εντοπισμός.. Σκέφτομαι πως θα μας βλέπουν από εκει πανω οι πεζοπόροι ..μάλλον καθόλου. Πρέπει να πλησιάσουν αρκετά στη άκρη του επιπέδου αυτού βράχου που έχει γίνει ένας από τους must προορισμούς της Νορβηγιας

Με το πλοίο στην ουσία κάνεις κρουαζιέρα στο Λύσεφιορδ, νομίζω είναι μία από τις -πολλές- νορβηγικές τουριστικές μούφες ότι θα δεις το Preikestolen, μια κουκίδα βλέπεις (και η φωτογραφία σου έχει και αρκετό ζουμ) και αν έχεις άλλες αξιώσεις θα απογοητευτείς. Για αυτό ένας μόνο τρόπος υπάρχει, και μπράβο στην @evaT που τα κατάφερε! Κατά τα άλλα, η διαδρομή στο Λύσεφιορδ είναι υπέροχη, δεν ξέρω αν τα rib boats προσδίδουν κάτι παραπάνω, αλλά εγώ προτίμησα το πλοίο, νομίζω ταιριάζει καλύτερα στην ηρεμία του τοπίου και είναι και φθηνότερο.
Πάντως, αν κάποιος λόγω οικονομικού πρέπει να επιλέξει μόνο μία κρουαζιέρα, ίσως αξίζει περισσότερο το Γκαϊράνγκερ ή τα στενά κομμάτια του Σόγκνεφιορδ (Nærøyfjord ή Aurlandsfjord), αν και οι καιρικές συνθήκες αποτελούν μια σημαντική και απρόβλεπτη παράμετρο για να χαρείς μια τέτοια διαδρομή.

 

[LULLU]

Υπέροχο Stavanger, το θυμάμαι με νοσταλγία. Το Pulpit Rock καταχωρήθηκε στη μνήμη μου ως επίτευγμα, ναι τα κατάφερα! Σε μια συγκυρία που με ταλαιπωρούσαν σωματικά θέματα έκανα μια υπέρβαση περισσότερο με την ψυχή μου. Αλλά δε θα το ξαναέκανα. Προτιμώ ελαφρύτερες πεζοπορίες, αν ξαναβρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη και γω στη βάρκα θα μπω.

Μπράβο σου που το έκανες.εγω θα άφηνα τα κοκαλακια μου εκεί είχα χέρι σπασμένο Αρ ώμο με κάκωση και καθόλου ψυχικό σθένος...δεν με εντυπωσίασε ούτε από τις εικόνες που πήρα από τους συνταξιδιώτες ούτε βέβαια και από τη κρουαζιέρα. Περισσότερο η κρουαζιέρα μου έδωσε η εικόνα της χώρας μέσα από τα δαντελωτά κανάλια και κόλπους που αρχικά βέβαια έμεινα άφωνη μετά από τρεις μέρες όμως η επαναληπτικοτητα όταν χρονιζει κάπως σου κάθεται νομίζα ότι ήμουν στο ίδιο σημειο και τώρα δικαιολογώ τους Νορβηγούς που έρχονται και βιδονονται σε μια ξαπλώστρα στα ξενοδοχεία του Πλατανιά μπεκρουλιαζοντας από το πρωί ως το βράδυ...

 

[LULLU]

Με το πλοίο στην ουσία κάνεις κρουαζιέρα στο Λύσεφιορδ, νομίζω είναι μία από τις -πολλές- νορβηγικές τουριστικές μούφες ότι θα δεις το Preikestolen, μια κουκίδα βλέπεις (και η φωτογραφία σου έχει και αρκετό ζουμ) και αν έχεις άλλες αξιώσεις θα απογοητευτείς. Για αυτό ένας μόνο τρόπος υπάρχει, και μπράβο στην @evaT που τα κατάφερε! Κατά τα άλλα, η διαδρομή στο Λύσεφιορδ είναι υπέροχη, δεν ξέρω αν τα rib boats προσδίδουν κάτι παραπάνω, αλλά εγώ προτίμησα το πλοίο, νομίζω ταιριάζει καλύτερα στην ηρεμία του τοπίου και είναι και φθηνότερο.
Πάντως, αν κάποιος λόγω οικονομικού πρέπει να επιλέξει μόνο μία κρουαζιέρα, ίσως αξίζει περισσότερο το Γκαϊράνγκερ ή τα στενά κομμάτια του Σόγκνεφιορδ (Nærøyfjord ή Aurlandsfjord), αν και οι καιρικές συνθήκες αποτελούν μια σημαντική και απρόβλεπτη παράμετρο για να χαρείς μια τέτοια διαδρομή.

Όντως κουκίδα ήταν..αλλα και με τη κρουαζιέρα πέρα από τη φύση δεν βλέπεις κάτι άλλο .ίσως αν κάποια ταχύπλοα σταματούσαν και σε κανένα ψαροχώρι θα ήταν ενδιαφέρον...

 

[adiaforos]

Όντως κουκίδα ήταν..αλλα και με τη κρουαζιέρα πέρα από τη φύση δεν βλέπεις κάτι άλλο .ίσως αν κάποια ταχύπλοα σταματούσαν και σε κανένα ψαροχώρι θα ήταν ενδιαφέρον...

Μια καλή ιδέα θα ήταν συνέχεια μέχρι το Flørli με τα 4.444 σκαλιά για τους τολμηρούς, αλλά μάλλον δεν μπορεί να ενταχθεί στον σκοπό μιας κρουαζιέρας, ούτε με τα μεγάλα πλοία (για να γυρίσεις με το επόμενο)... Υπάρχει και το πλοίο της γραμμής, για όσους θέλουν περαιτέρω εξερεύνηση.

 

[LULLU]

Μια καλή ιδέα θα ήταν συνέχεια μέχρι το Flørli με τα 4.444 σκαλιά για τους τολμηρούς, αλλά μάλλον δεν μπορεί να ενταχθεί στον σκοπό μιας κρουαζιέρας, ούτε με τα μεγάλα πλοία (για να γυρίσεις με το επόμενο)... Υπάρχει και το πλοίο της γραμμής, για όσους θέλουν περαιτέρω εξερεύνηση.

εγω δεν ειμαι ουτε για ευθεια πια ..ενταξει μπορει να εκανε ενα τρεκ στα νησια αλλα εχω περιορισμενες πεζοπορικές ανησυχίες.....χαχαχα τοπο στα νιατα πια..

 

[LULLU]

Το πρωί αναχωρούμε για Οσλο σε μια 8ωρη διαδρομή.. όμως επιβάλλεται μια στάση στο μνημείου των 3 σπαθιών

. Είναι ένα μνημείο με μπρούτζινα σπαθιά ,δημιουργία του γλύπτη Fritz Roed που ο βασιλιάς Olav V το 1983 έκανε τα αποκαλυπτήρια. Είναι 3 σπαθιά ύψους 10 μέτρων φυτεμένα στο βράχο ενός μικρου λόφου δίπλα στο φιορδ και τιμούν τη μάχη του HAFRSFIORD που σύμφωνα με τη παράδοση εγινε εκει το μακρινό 872 όταν ο βασιλιάς Harald Fairhair ένωσε ολη τη Νορβηγία κατω από ένα στέμμα.. Το μεγαλύτερο σπαθί είναι του νικητή Harald και τα δυο μικρότερα αντιπροσωπεύουν τους χαμένους βασιλιάδες. Σήμερα το μνημείο αντιπροσωπεύει την ειρήνη έτσι που τα σπαθιά καρφωμένα στο σκληρό βράχο δεν μπορούν ποτέ να αφαιρεθούν και να δημιουργήσουν νέες μάχες.. λεμε τωρα,..

Ξαναμπαίνουμε στο Ferry και σε 15 λεπτά φτάνουμε απέναντι παίρνουμε τον Ε134 και μέσα από παγωμένες λίμνες , ποτάμια, χιονισμένα βουνά και φιόρδ πλησιάζουμε προς Οσλο..

Επιβεβλημένη στάση σε ένα πανέμορφο καταρράκτη τον LATEFOSSEN που βρίσκεται στη κοιλάδα Odda

Στην ουσία πρόκειται για 2 καταρράκτες, δίδυμοι , υψους 165 μέτρων δίπλα ακριβώς στο κεντρικό δρόμο 13 μεταξύ Odda και Rodal εύκολα προσβασιμοι..

Είπαμε η χώρα είναι γεμάτη καταρράκτες και εδώ η περιοχή έχει χαρακτηριστεί ως η κοιλάδα των καταρρακτών και είναι σίγουρα ένα τουριστικό αξιοθέατο.. Τα νερα κατακλύζουν το δρόμο και κυλούν κάτω από τη παλια πέτρινη γέφυρα του 1859 και στέκει ακόμη, για να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέσα από το Oddadalen για να καταλήξουν στο ποταμό Opo σε μια απόσταση 10 χιλιομέτρων υπάρχουν 7 καταρράκτες.. τι να πρωτοδείς…

Σταματήσαμε σε ένα σημείο λίγο πιο φαρδύ για να βγάλουμε φωτογραφίες.. ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας είναι σταθμευμένο δίπλα .. και μέσα σε αυτή τη ερημιά που μόνο ο ήχος του νερού ακούγεται και που υπάρχει μόνο η γέφυρα το ποτάμι και εμείς.., υπάρχουν και δημόσιες τουαλέτες ..που τόσο πολύ μας έχουν βολέψει και εξυπηρετήσει.. μπράβο τους που σκέπτονται τη καθαριότητα της φύσης τους αλλά και τις ανάγκες των επισκεπτών. Και χίλια μπράβο τους που σε κάθε τουαλέτα έχουν κλιματισμό και σε κάθε τουαλέτα και βενζινάδικο έχουν απινιδωτες …εντάξει δύσκολο το οδικό δίκτυο μακρινές οι αποστάσεις για νοσοκομεία ολο και κάποιος θα βρεθεί να ξέρει από πρώτες βοήθειες…. Εντάξει είπαμε είναι μια χώρα καλά οργανωμένη , πολύ πλούσια, με κατοίκους που επωφελούνται από τα πλούσια κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου κατι σαν κρατικό μέρισμα και δεν πλουτίζουν λίγοι , η εργασία είναι καλά αμειβομένη με ετήσιο κατ κεφαλή εισόδημα 85.000 ευρώ. .ναι τόσα… η απορία μου όμως παραμένει ιδια ,εδώ και δέκα χρόνια που ασχολούμαι ιατρικά με το τουρισμό στη πόλη μου , πως όλοι αυτοί που συναντώ εγώ στα ιατρεία έχουν ένα iq που δεν δικαιολογεί τη φήμη τους ως κράτος. .να το πω πιο άκομψα ,η έρχονται οι πιο χαζοί της χώρας και άλλοι έχουν λύσει τα προβλήματα τους η πραγματικά ετσι είναι ολοι.. οι Σκανδιναβοί.. να θυμηθώ πως νοσήλευα ένα ασθενή σε ιδιωτική κλινική σε ιδιωτικό δωμάτιο με ιδιωτικό μπάνιο και αυτός έπαιρνε το στατο με τον ορό και πήγαινε στη τουαλέτα του διάδρομου…… και παρα πολλά παρα πολλά…

Φεύγουμε από τον Latefossen και δεν προλάβαμε να αποθηκεύσουμε τις εικόνες και να μπροστά μας εμφανίζεται ένας άλλος μαγευτικός καταρράκτης ο Langfossen που τα νερα πέφτουν από τα 612 μέτρα για να καταλήξουν στο Akrafiorden ,Πρέπει να είναι ενας από τους 5 ψηλότερους καταρράκτες και βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από το χωριό Fjaera στη καρδιά της κομητείας Βεστλαντ

Υπάρχει και μονοπάτι αν κάποιος επιθυμεί να εξερευνήσει το καταρράκτη που διασχίζει τη πλαγιά του γκρεμού , μπορείς να κατασκηνώσεις με καμπερ, στη Νορβηγία επιτρέπεται εμεις τους βάζουμε πρόστιμα, να ψαρέψεις να γίνεις ένα και να χαθείς στο πράσινο της φύσης..

Μπροστά μας έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μέχρι το Οσλο .. οι εικόνες όμορφες αλλά επαναλαμβανόμενες λες και είμαι στο ίδιο σημείο… λίμνη ποτάμι χιονισμένο βουνό.. λίμνη ποτάμι βουνό…. κάναμε τις απαραίτητες στάσεις

Δέκα ώρες στο βαν ένιωσα πως έκανε κατακλίσεις ο ποπος μου….

Φτάνουμε στο Οσλο και στο κεντρικό ξενοδοχείο City box που για να μπούμε πρέπει να κάνουμε τσεκ ιν στα μηχανήματα που είναι στη είσοδο.. αφήνουμε γρήγορα τις αποσκευές και φεύγουμε για βόλτα..

Εγω στο ταξίδι μου στα Σβάλμπαρντ είχα πάρει μια γεύση από τη πόλη αλλά τώρα μετα από μερες ερημιάς και απομόνωσης η βουή της ζωντανής πόλης με ενοχλεί…Ακούω και τον Νωντα να λέει ωχ δεν μου αρέσει καθόλου εδώ και καταλαβαίνω ότι και άλλοι αισθάνονται όπως εγώ… Βόλτα πάλι στο σταθμό, στην Όπερα στο μουσείο, στο καθεδρικό ναο….. Γύρω μας κόσμος χαρούμενος, καλοντυμένος, παρέες να διασκεδάζουν να κάνουν σάουνα στο λιμάνι και να βουτούν στα παγωμένα νερά..

Κατι που μου έκανε εντύπωση είναι τα παρα μα παρα πολλά αυτοκίνητα τεσλα, οι τζιπαρες audi, bmw, mercedes, lexus..πολυ χρήμα παιδάκι μου πολύ χρήμα…

Πεινάγαμε και πήγαμε για φαγητό…..εντάξει τσούζει και τσούζει αρκετά.. η χώρα πανάκριβη ετσι και αλλιώς…από υπηρεσίες ως τα προϊόντα..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο… αύριο πρωινό ξύπνημα γιατί έχουμε πτήση για τα Φερόε… το δεύτερο μέρος του ταξιδιού ξεκινα..

 

[Smaragda53]

Καλώς όρισες και πάλι! Τι ωραία περιγραφή!

 

[LULLU]

Πέντε και μισή το πρωί έτοιμές οι βαλίτσες τις σέρνουνε κάτω στη ρεσεψιόν να κάνουμε το τσεκ άουτ ηλεκτρονικά και βγαίνουμε στο δρόμο προς αναζήτηση καφέ.. Στην γωνιά πιο πανω από το ξενοδοχείο είναι ανοικτό ένα μπαρ με πολύ καλό καφέ και αχνιστά νοστιμότατα κρουασάν που μόλις ξεφουρνίσανε..

Φτάνουμε αεροδρόμιο όπου επικρατεί ένας χαμός.. και πάλι πρέπει να κάνουμε ηλεκτρονικά το τσεκ ιν στα ειδικά μηχανήματα κάθε εταιρείας και να παραδώσουμε τη βαλίτσα πάλι σε ένα άλλο μηχάνημα αφού σκαναρουμε το barcode.. μας πήρε κάμποση ώρα ,έσκασε και μια καθυστέρηση της εταιρείας που έτσι και αλλιώς είχαμε ενημερωθεί ότι τοχει συνήθειο πιά και αράξαμε για καφέ ..

Φύγαμε 10.45 και η δίωρη πτήση μας πέρασε ήσυχα με μοναδικό κέρασμα ένα μπουκάλι νερό.. εδώ δεν είχε σοκολατακι….

Κατεβαίνουμε στο Vagar αεροδρόμιο το μοναδικό αεροδρόμιο αυτών των απομονωμένων νησιών που βρίσκεται πανω στο ομώνυμo νησί και στα 2 χιλιόμετρα από τη χωριό Σορβαγκουρ που είχαμε επιλέξει ως αφετηρία σε αυτό το οδοιπορικό…\

Μα και γιατί στα Φερόε , ρωτάνε οι φίλοι ,τι καημός και αυτός να πας στη ερημιά παρέα μόνο με τα πρόβατα??άσε που είναι φαλαινοδιωκτες και δελφινοδολοφόνοι..

Αλήθεια τι καημός?? Τι να τους πεις τώρα.. για την ερημιά έχεις να πεις… ότι θες παιδί μου λίγο ηρεμία να τα βρεις με το μέσα σου, για τα πρόβατα λες ότι θα έχεις ωραία βουκολικά σκηνικά φωτογράφισης, λέμε τώρα δικαιολογίες, αλλά για τη σφαγή των δελφινιών και φαλαινών ούτε λόγος…δεν υπάρχουν λόγια και δικαιολογίες για να στηρίξεις αυτό το αρχαίο δολοφονικό έθιμο, που κρατεί από τον 16 αιώνα και ονομάζεται Grind ,των κατοίκων εδώ ,που παραμένει μια νόμιμη πρακτική του καλοκαιριού παρα τις αντιδράσεις οργανώσεων.Eδω (και σε άλλες περιοχες Νορβηγιας και Ιαπωνιας) κάθε καλοκαίρι σφαγιάζονται εκατοντάδες φάλαινες και μαυροδελφινα προς τέρψη μιας μόνο κοινότητας που είναι και η διοργανώτρια του δολοφονικού σκηνικού που διαρκεί μια μέρα και παίρνουν μέρος όλοι οι κάτοικοι της κοινότητας αυτής…βγαίνουν με τις βάρκες έξω από το κόλπο και αρχίζουν το κυνηγητό των θηλαστικών εγκλωβίζοντας στα ρηχά νερά και μετα οι απ΄εξω παρατηρητές-θεατές επιδίδονται σε μια μανία σφαγιασμού μέχρι τα νερά να βαφτούν κόκκινα και τα νεκρά θηλαστικά να παραταχτούν στη σειρά στη παραλία .. τι έθιμο και αυτό θεέ μου… με τον κόσμο να παρατηρεί και να βλέπει αυτές τις σφαγές που το 2013 μέσα σε μια μερα έσφαξαν 135 μαυροδελφινα στο Χουσαβικ και στη Χβαλμπα την ιδία μέρα αλλα 430 δελφίνια άρχισαν να φτάνουν διαμαρτυρίες μαζευτήκαν υπογραφές από οργανώσεις και κυβερνήσεις για να σταματήσει αυτή η αιματηρή συνήθεια.. δεν κατάφεραν μέχρι τώρα πολλά… το έθιμο καλά κρατεί αλλά περιορίζουν τον αριθμό των θηλαστικών. .αυτή είναι μια φωτογραφία του Erik Christensen to 2006..

Τώρα παρα το μελανό σημείο τα νησιά έχουν και πολλές φυσικές ομορφιές και ιδιαιτερότητες που αξίζουν μια επίσκεψη..

Να λοιπόν κάποια χαρακτηριστικά που πρέπει να γνωρίζει ο επισκέπτης που έρχεται εδώ..

Μα που στην ευχή είναι αυτά τα νησια?

Τα 18 αυτά οδοντωτά ηφαιστειακά νησιά στροβιλίζονται από τα άγρια νερα του Βόρειου Ατλαντικού ανάμεσα στη Νορβηγία και Ισλανδία και είναι ένα μοναδικό μέρος που δεν μοιάζει με κανένα άλλο.. ανήκει στη Δανία αλλά έχουν αποκλειστική αρμοδιότητα να νομοθετούν και να κυβερνούν ανεξάρτητα από τη Δανία σε θέματα που αφορούν τη διαχείριση θαλάσσιων πόρων, τη προστασία του περιβάλλοντος, τη φορολογία, το εμπόριο την ενέργεια, τις εργασιακές σχέσεις τις μεταφορές , την κοινωνική ασφάλιση το πολιτισμό και την έρευνα.. δηλαδή σε όλα… άσε που δεν ανήκουν και στη ευρωπαϊκή ένωση ..Γιατί θέλουν το βασιλιά πάνω από κεφάλι τους δεν καταλαβαίνω… έτσι και αλλιώς απολαμβάνουν όλα τα καλά, κάνουν τις δικιές τους συμφωνίες, έχουν μια ζωή σκανδιναβικού μοντέλου με υψηλό βιοτικό επίπεδο, μιλούν τη δική τους γλώσσα, έχουν χρήμα και φιγουράρουν ψηλά στη λίστα με τις κατ κεφαλήν εισόδημα χώρες.... ευτυχισμένοι και πλούσιοι λοιπόν…και μιλάμε για 50 χιλιάδες κατοίκους που είναι σκορπισμένοι και στα 17 από τα 18 κατοικήσιμα νησιά.. είναι λιγότεροι οι κάτοικοι από τα πρόβατα που αριθμούν 70.000 να βοσκούν στις καταπράσινες πλαγιές και κοιλάδες…και γιαυτο τα νησιά πήραν το όνομα .νησιά πρόβατα..

Από νησί σε νησί ένα οδικό δίκτυο και υπόγειες σήραγγες και η μεγαλύτερη υποθαλάσσια σήραγγα και κόμβος 11 χιλιομέτρων κάνουν τη διαδρομή από πρωτεύουσα Τorshavn στην Runavik σύντομη και ασφαλή.

Άλλο χαρακτηριστικό των νησιών είναι ότι αισθάνεσαι ασφάλεια και ότι κανένας δεν πρόκειται να σε πειράξει και γιαυτο δεν υπάρχει φυλακή και αν κάποιος παρανομήσει με ποινή πανω από χρόνο μεταφέρετε στη Δανία ..

Δεν υπάρχει κυκλοφοριακό χάος και ούτε μποτιλιαρίσματα… τρία μόνο φανάρια όλα και όλα ρυθμίζουν την κυκλοφορία και βρίσκονται στη πρωτεύουσα και μάλιστα στον ίδιο δρόμο…!

Στη πρωτεύουσα το Torshavn οι λιγοστοί κάτοικοι κυκλοφορούν με τα λεωφορεία δωρεάν μιας και η μετακίνηση των κατοίκων θεωρείται βασική ανάγκη και πληρώνοντας λίγο παραπάνω μόλις 17 ευρώ η βόλτα και η μετακίνηση τους γίνεται με ελικόπτερα ..

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως ο πρωθυπουργός τους είναι διαθέσιμος όλες τις ώρες για να δέχεται παράπονα η εκκλήσεις και ο αριθμός τηλεφώνου του φαίνεται φάτσα φόρα στις σελίδες του τηλεφωνικού καταλόγου… μάλιστα…….

Για δε τους μουσικόφιλους εδώ γίνεται το καλοκαίρι ένα φοβερό μουσικό φεστιβάλ G festival διάρκειας 3 ημέρων σε μια ιδιαίτερη τοποθεσία που μοιάζει ανοικτό θέατρο στο χωριό Syðrugøta.

Δεν είναι για εμάς που πήγαμε καταχείμωνο αν και εδώ ο καιρός είναι τόσο απρόοπτος όλο το χρόνο.. ενώ βγαίνεις με ηλιο μπορεί μέσα σε 3 λεπτά να σκοτεινιάσει ο κόσμος να αρχίσει βροχή και αέρα…

είναι λοιπόν δελεαστικές οι πληροφορίες ?? εντάξει καημό δεν έχω να μιλήσω με το πρωθυπουργό της χώρας και ούτε να σκιάζομαι πάρα πολύ για την ασφάλεια μου που αφορά τις κακές ενδεχομένως προθέσεις των ανθρώπων αλλά αυτή η άγρια ομορφιά , οι καταπράσινες κοιλάδες τα σπιτάκια με τις ψάθινες σκεπές, οι επιβλητικοί βράχοι οι καταρράκτες που πέφτουν από ψηλά και βυθίζονται στα αφρισμένα νερά του ωκεανού είναι εικόνες που μου κινούν ενδιαφέρον και περιέργεια..

Και ναμε να προσγειώνομαι μαζί με άλλους 18 στο μικρό ήσυχο αεροδρόμιο του Vagar..περιμένοντας εξω να φέρουν τα παιδιά- οδηγοί τα βανακια νιώσαμε τα πρώτα κρύα να μας διαπερνούν…’

Μια απόκοσμη ησυχία παντού και εμείς χαμηλόφωνα λέμε τις πρώτες εντυπώσεις μην ενοχλήσουμε τον αερα ??...

Φτάνουμε σε δέκα λεπτά στο χωριό Sorvagur των 1139 κατοικων…. Σπιτάκια πολύχρωμα χτισμένα γύρω από ένα μικρό κόλπο οπού αυτή τη στιγμή τα νερά έχουν αποτραβηχτεί αφήνοντας την αμμο και τα καβούρια εκτεθειμένα , περιτριγυρισμένο από βουνά και βράχια..

Μας ήλθε μήνυμα πως δεν είναι ακόμη έτοιμα τα σπιτάκια μας και είπαμε να κάνουμε βόλτα στο χωριό…βόλτα στο ένα και μοναδικό κεντρικό δρόμο στο ένα σούπερ μαρκετ, στο πρωτο εργοστάσιο ψαριών του 1952 και εκτροφής σολομού, ένα βενζινάδικο και στο ένα μπαρ-καφετέρια την Pollastova που η ιδιοκτήτρια τρόμαξε με το που μπήκαμε μέσα… κάποιοι ζήτησαν πλήρες πρωινό αλλά έφαγαν πόρτα γιατί ήταν μόνη και δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει όλο αυτό το κόσμο που μονοκοπανιά μπήκε στο μαγαζί..

Αν και ο καιρός ντύθηκε με μια μουντάδα εμείς τα πρώτα κλικ ενθουσιασμού τα καταφέραμε.

Εγώ πήρα το δρόμο κυκλικά γύρω από το χωριό με κατεύθυνση τα κοντινά χωριά Bour και Gasadalur

Περνώ από την εκκλησία του χωριού του 1886 περιφραγμένη με το κοιμητήριο που ένας εργάτης καθαρίζει και ξεχορταριάζει

. Βγαίνοντας λίγο πιο έξω από τα τελευταία σπίτια μπροστά μου και απέναντι βλέπω τον διάσημο πολυφωτογραφισμένο βράχο Drangarnir η αψίδα της θάλασσας να ορθώνεται καμαρωτός μέσα από την ομίχλη,..

.

Από το χωριό αναχωρούν βάρκες για την αψίδα και το νησί Μυκήνες που βρίσκεται μέσα στο μεγαλύτερο φιόρδ του νησιού Σορβαγκσφιορδουρ που όμως είναι επισκέψιμο μόνο από Μάιο ως Αύγουστο με τους παράξενους πολύχρωμους κάτοικους τα πουλιά Puffinη αλλιώς φρατεκουλες.. ..

Η ώρα πήγε τρεις το απόγευμα για να μπορέσουμε να μπούμε στα σπιτάκια μας Cottage by the sea .. Όντως 4 κουκλίστικα σπιτάκια πανω στο νερό με την πιο καταπληκτική θέα..

Εγώ η Κική με τη Φαίη και τη Γεωργία πήραμε το 3..αφησαμε τα πράγματα ,(μιας και ακόμη κάνουν εργασίες στη εξώπορτα) και σβάρνα στα στενά και τα κάθετα δρομάκια για εξερεύνηση.. Όμως θα πρέπει να κάνουμε τις προμήθειες μας για τις επομενες 5 μέρες.. Στο σούπερ μαρκετ του χωριού δεν βρήκαμε και πολλά πράγματα όποτε πάμε στο διπλανό χωριό Sandiavagur όπου το μεγαλύτερο σούπερ μαρκετ Bonus έχει πολλές επιλογές..

Μια και η πείνα μας είναι έντονη και δεν έχουμε υπομονή να μαγειρέψουμε πήγαμε στο zorva ένα ινδικό εστιατόριο στο Sorvagur απέναντι από το αεροδρόμιο,.. μα Ινδοί εδώ? Ναι και όχι μόνο Ινδοί γνωρίσαμε και Μαροκινούς και Φιλιππινέζους σε άλλα μέρη που ασχολούνται με την εστίαση..

Τι άλλο να δοκιμάσω ?? μα σολομό φυσικά.. φρίκη.. σολομός ψημένος με ινδική συνταγή. Κάπως σαν σολομό ταντουρι όπως λέμε κοτόπουλο ταντουρι… μα την αλήθεια δοκιμάστηκε το στομάχι μου δυνατά….

Επιστροφή στο cottage 3…. Ο Νωντας έχει κέφια και ζαχαροπλαστικές ανησυχίες, φτιάχνει βραχάκια σοκολάτα και αυθόρμητα έξω στη ξύλινη προβλήτα κάνουμε το πάρτι γενέθλιων του ….

Ώρα για ύπνο…..