Στα Νορβηγικά φιόρδ και στα έρημα νησιά..

[LULLU]

Mετα το πρωινό πήραμε το δρόμο διπλα από τη βόρεια θάλασσα και τα φιόρδ. Πήραμε δυο φερρυ μέχρι να φτάσουμε σε αυτή τη πραγματικά μαγευτική πόλη της χώρας. Δυστυχώς δεν συγκράτησα τις τοποθεσίες και τα λιμάνια και είναι ένα μείον όταν αφήνεσαι στα χέρια άλλου διοργανωτή.. Αυτό που όμως θυμάμαι έντονα είναι τα δαντελένια παράλια, τα μικρά κολπάκια με τα σπιτάκια πανω στο νερό ακριβώς όπως τα έχω δει σε καρτ ποσταλ και κινηματογραφικά σκηνικά.. και αυτή η ηρεμία η γαλήνη θαρρείς πως είσαι μόνος εσυ και η φυση….. και αυτή τη στιγμή όντως είχα αυτή την ανάγκη..

Η πόλη είναι η τρίτη μεγαλύτερη της Νορβηγιας με 150.000 κατοίκους φωλιασμένη σε μια γωνιά που βρέχεται από τα νερα της Β Θάλασσας είναι ένας τουριστικός πόλος έλξης και λογω της μορφολογίας που δίνουν τα φιορδ αλλά και για τα αξιοθέατα όπως το Preikestolen και Kjeragbolten δυο φυσικά μνημεία της φύσης για πεζοπορία και αναρρίχηση .. Και εμείς για αυτό το πρώτο ήλθαμε, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι οι φιτ, οι καλογυμνασμένοι, εμείς οι άλλοι της τρίτης ηλικίας και αδύναμοι θα περπατήσουμε στη πόλη και θα δούμε αυτόν τον τρομακτικό βράχο από κάτω από τα φιόρδ…Ο βράχος που λέγεται και Pulpit rock είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας αλλά δυστυχώς είναι προσβασιμος μόνο μετα από μια επίπονη πεζοπορία 5 ωρών μέσα από ένα ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι σε3 πολλά σημεία από ότι εχω διαβάσει.…είναι σα οροπέδιο πανω από το Λυζεφορντ φιόρδ σκαρφαλομενο στα 600 μέτρα… ΄είχα αποφασίσει πως δεν είναι για τα κυβικά μου οπότε έψαξα για άλλες λύσεις..

Ευτυχώς ο καιρός είναι με το μέρος μας. .ήλιος …..

Από το λιμάνι της πόλης φεύγουν πολλά σκάφη για μια κρουαζιέρα στο φιόρδ και εμείς επιλέξαμε μια από τις δεκάδες εταιρείες για αυτή τη εμπειρία με το ανάλογο κόστος βέβαια… εκατό ευρώ το άτομο μαύρα, τα δέχονται και οι Νορβηγοί και χωρίς καν να πάρουν τα στοιχεία μας έτσι μπας και κάτσει καμμιά στραβή βρε παιδί μου..(αυτό που για εμάς θα έλεγαν άπρακτή η προχειροδουλειά)

Με γρήγορες κινήσεις φορέσαμε τις χοντρές φόρμες που μας έδωσαν , σαν αυτές που φοράνε οι ψαράδες αστακών και άλλων ψαριών στα παγωμένα νερά των βόρειων θαλασσών, για να προστατευθούμε από το κρύο και περπατήσαμε μέχρι την αποβάθρα για να βρούμε το δικό μας ταχύπλοο..

Την ίδια ώρα από το λιμάνι αναχωρούσαν δεκάδες αλλά μικρά και μεγάλα ταχύπλοα για την ίδια κρουαζιέρα με πελάτες τους δεκάδες τουρίστες του κρουαζιερόπλοιου που ήταν αραγμένο και που είχαν την ιδία επιθυμία με εμάς…

Στο δικό μας ταχύπλοο ειναι ένα ζευγάρι ασιατικής καταγωγής , δυο φιλαράκια από Αγγλία και εμείς οι τρεις Ελληνίδες… Μικρό γκρουπακι μικρό ταχύπλοο . Με χαμηλή ταχύτητα διασχίσαμε το λιμάνι για να μπούμε στα στενά του φιόρδ…

Εντάξει εδώ ανοίξαμε φτερά .. σχεδόν πετάγαμε ακουμπώντας ελάχιστα το νερό.. Η πρώτη αίσθησή ήταν της παγωνιάς…

μούδιασε το πρόσωπο και μονο τα καυτά δάκρυα που αυτόματα έτρεχαν από τα μάτια μας νιώθαμε… τα πρώτα λεπτά προσαρμογής ήταν όντως δύσκολα…μετα συνηθίζεις και απολαμβάνεις τις εικόνες που ξετυλίγονται μπροστά σου.. στενά περάσματα, επιβλητικοί γκρεμοί, καταρράκτες, μικρά πολύχρωμα σπιτάκια σκαρφαλομενα στα βράχια , ψαροχωρια , μεγάλες καλλιέργειες σολομού..,, ναι ο σολομός της Νορβηγίας που τρώμε δεν είναι ελευθέρας βοσκής αλλά τι να κάνουμε μας αρέσει παρα πολύ…

Κόβουμε ταχύτητα και μπαίνουμε σε ένα άνοιγμα το Fantahala η αλλιώς το κρησφύγετο των μπαγαποντων.

Περιμένουμε να απομακρυνθούν τα προπορευόμενα ταχύπλοα και να πλησιάσουμε στη σπηλιά που είναι καλά κρυμμένη από τα πανύψηλα βράχια του Λυσεφιορντεν. Εδώ μας λέει ο ξεναγός- οδηγός υπάρχουν πολλές παραδώσεις και ιστορίες . Αυτή εδώ η σπηλιά ήταν το κρησφύγετο κλεφτών , φοροφυγάδων που προσπαθούσαν να αποφύγουν το βαρύ χέρι του σερίφη και της δικαιοσύνης . Και όταν κάποιος αστυνομικός κατάφερε να εντοπίσει το κρησφύγετο και προσπάθησε να μπει εκείνοι αρχίσαν να πετούν πέτρες αναγκάζοντας τον να υποχωρήσει…

Στις μέρες μα τώρα η σπηλιά εχει αποκτήσει άλλο μυστήριο μιας και βρέθηκαν αρκετοί να περιγράφουν περίεργα συμβάντα, ότι είδαν μια κούκλα κρεμασμένη από ένα βραχο,, ένα σιδερένιο σταυρό, ότι βλέπουν φώτα τη νύκτα, ότι ακούν περίεργους θορύβους να βγαίνουν από τα έγκατα της σπηλιάς… εχει γίνει ένα τόπος μυστήριου.. ο κάθε ένας ανάλογα με τη φαντασία που διαθέτει βλέπει, ζει και περιγράφει…εμείς αλήθεια δεν είδαμε τίποτα ,ούτε καν την είσοδο δεν κατάφερα να δω ανάμεσα στα τόσα ανοίγματα στα βράχια…μόνο οι αετοί και ερωδιοί να κάνουν χαμηλές πτήσεις.. ας είναι. .απόλαυσα το ήρεμο νερό , τον λιγότερο παγωμένο αέρα έτσι προφυλαγμένη μέσα στο μικρό όρμο..

Βγαίνουμε από τον όρμο και ο οδηγός μας λέει να κοιτάξουμε ψηλά.. Κάπου πολύ ψηλά εντοπίζουμε το οροπέδιο Πρεικεστολεν .. μια γκρι κουκίδα μα την αλήθεια .

. κουκίδα. .τόσο ψηλά είναι.. ευτυχώς εκείνη την ωρα ένα ελικόπτερο περνά ακριβός πανω του και είναι πιο εύκολος ο εντοπισμός.. Σκέφτομαι πως θα μας βλέπουν από εκει πανω οι πεζοπόροι ..μάλλον καθόλου. Πρέπει να πλησιάσουν αρκετά στη άκρη του επιπέδου αυτού βράχου που έχει γίνει ένας από τους must προορισμούς της Νορβηγιας
έτσι ειναι απο πιάνω

Απο εδώ λέι ο οδηγός ο Τομ Κρουζ έκανε τα ακροβατικά της ταινίας Mission Impossible 6..Για μένα άγνωστες εικόνες αφού δεν έχω δει κανέναν από τα 6 έργα..δεν είναι του γούστου μου.. ..

Ήρεμα ήρεμα αράξαμε, ας πούμε κάτω από το βράχο για να απολαύσουμε τα φρούτα που μας πρόσφερε ο οδηγός.. και να κοιτάξεις προς τα πανω ένα δέος τοχεις και μια ανησυχία μη σου έλθει κανένας κατακέφαλα η από απροσεξία η από ηθελημένη πτήση….

Φάγαμε τα φρούτα μας και βάζουμε πλεύση για το καταρράκτη Hengjanefossen η πιο απλά Whiskey Falls,που βρίσκεται περίπου 3 χιλιόμετρα ανατολικά απο το pulpit rock. Είναι από τους πιο εντυπωσιακούς καταρράκτες της χώρας με το εντυπωσιακό ύψος 400 μέτρων από οπου το νερό κυλά από τους απόκρημνους βράχους και χύνεται στα νερά του Λυσεφιορδ.

Το όνομα Ουίσκι οφείλεται στον Heinrich Kristian Mohr ένα Γερμανό τυχοδιώκτη που βρήκε καταφύγιο εδώ ζούσε μαζι με τη γυναίκα του και διατηρούσε ένα παράνομο αποστακτηριο που προμήθευε ουίσκι στις γυρω πόλεις και χωριά. Οι τοπικές αρχές έκαναν πολλές προσπάθειες να τον συλλάβουν και να τον εντοπίσουν και στη τελευταία προσπάθεια ο Ηeinrich είδε ότι ο κλοιός είχε στενέψει και άδειασε όλο του ουίσκι που είχε στα νερά του καταρράκτη… έτσι ο καταρράκτης πήρε το όνομα ουίσκι.

Πλησιάσαμε πολύ κοντά και κάναμε ότι κάνει κάθε κλασσικός τουρίστας….γεμίσαμε νερό τα παγούρια μας , πιτσιλιστήκαμε με τα παγωμένα νερά και ελπίζω να γλύτωσε η μηχανή που την έκρυψα γρήγορα στα βάθη της τσάντας .. όλα τα φωτογραφικά κλικ είναι με τα κινητά

…πάντως απολαύσαμε τον ήλιο την άγρια ομορφιά του τοπίου την ηρεμία παρα τα πολλά ταχύπλοα πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής.. μέσα από τα μαγικά φιορδ..

Μας πως δημιουργήθηκαν? Είδα ένα ντοκιμαντέρ στο national geographic τελευταία και εντυπωσιάστηκα και ως προς την γέννηση τους αλλά και ως προς το πόσο η ζωή των κατοίκων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτά όπως επίσης και με τη δύναμη που ο κόσμος προσπαθεί να διατηρήσει τη εκπληκτική αυτή φυση που σε παρασύρει στην ομορφιά της..

Η γέννηση τους λοιπόν, ανήκει στο παρελθόν.. χιλιάδες χρόνια πριν η περιοχή καλυπτόταν από πάγο και παγετώνες . δημιουργήθηκαν λοιπόν από τη διάβρωση που προκάλεσαν οι παγετώνες όσο κινούνταν πάνω από τη στεριά. Έπειτα όταν έλιωσαν, η θάλασσα γέμισε τις περιοχές με νερό γεγονός που συνέχισε τη διάβρωση .

Ετσι δημιουργήθηκαν πολύπλοκοι κόλποι, όρμοι που τα νερα εισχωρούν μέσα στη στεριά και με ανάλογα βάθη. Το βάθος μπορεί να είναι από 200 μετρα ως 3000 μέτρα και η εντυπωσιακή ακτογραμμή μοιάζει με δαντέλλα που περιβάλλει τη στεριά..

Η χώρα αριθμεί πανω από 1000 φιορδ με το βασιλιά των φιορδ το SOGNEFJORD και Naeroyfiord να φιγουράρει στη λίστα της UNESCO με τα 200 χιλιόμετρα μήκος και τα 1300 μέτρα βάθος του.. και μπορεί η κεντρική χώρα να μην έχει καλό οδικό δίκτυο για να επισκεφτεί κανείς τα φιόρδ η πρόσβαση είναι πιο εύκολη και μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και πλοία και κρουαζιερόπλοια,…

Η 3ωρη βόλτα μας τέλειωσε… επιστρέψαμε στη βάση της εταιρείας ήπιαμε μια ζεστή σοκολάτα να συνέλθουμε από το κρύο βγάλε τη στολή και το ρίξαμε στο ποδαρόδρομο να δούμε τη πόλη γυρω από το λιμάνι μιας και οι πεζοπόροι φίλοι μας δεν έχουν επιστρέψει ακόμη..

Τα όμορφα λευκά σπιτάκια του 19 αιώνα της ιστορικής συνοικίας Gamle Stavenger δέχονται και αντανακλούν τις τελευταίες ακτίνες του ήλιου και δίνουν ένα εντυπωσιακό σκηνικό.

. Περπατάμε προς το γοτθικό ναό που είναι και ο καθεδρικός ναός, ο παλιότερος της χώρας που χτίστηκε το 1125 …

Μπαίνουμε στα στενά.. ήρεμα ήσυχα αφού δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν οχήματα.. κτήρια πανέμορφα με ζωγραφιές στις προσόψεις.. .. όπου δεν μας ακουμπούν οι ακτίνες του ήλιου νιώθουμε να μας περνά το κρύο…. Καταφεύγουμε και πάλι στο λιμάνι .. η πείνα μας έχει κυριεύσει και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε τη κουζίνα της πόλης.. καθόμαστε στο ΜΜ café-bar σε ένα τραπεζάκι που ακόμη το λούζει ο ήλιος… φάγαμε πάστα με θαλασσινά αλλά δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα κιόλας,,..

Κουρασμένες και αφού είχαμε στερέψει από ιδέες και δυνάμεις αποφασίσαμε να γυρίσουμε με ταξί στο ξενοδοχείο το thorn που είναι λίγο μακριά από το κέντρο και να μην περιμένουμε άλλο τους πεζοπόρους…..

Το βράδυ κύλησε ήρεμα..

 

[evaT]

Υπέροχο Stavanger, το θυμάμαι με νοσταλγία. Το Pulpit Rock καταχωρήθηκε στη μνήμη μου ως επίτευγμα, ναι τα κατάφερα! Σε μια συγκυρία που με ταλαιπωρούσαν σωματικά θέματα έκανα μια υπέρβαση περισσότερο με την ψυχή μου. Αλλά δε θα το ξαναέκανα. Προτιμώ ελαφρύτερες πεζοπορίες, αν ξαναβρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη και γω στη βάρκα θα μπω.

 

[adiaforos]

.. Και εμείς για αυτό το πρώτο ήλθαμε, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι οι φιτ, οι καλογυμνασμένοι, εμείς οι άλλοι της τρίτης ηλικίας και αδύναμοι θα περπατήσουμε στη πόλη και θα δούμε αυτόν τον τρομακτικό βράχο από κάτω από τα φιόρδ…Ο βράχος που λέγεται και Pulpit rock είναι ίσως ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της χώρας αλλά δυστυχώς είναι προσβασιμος μόνο μετα από μια επίπονη πεζοπορία 5 ωρών μέσα από ένα ανηφορικό και δύσκολο μονοπάτι σε3 πολλά σημεία από ότι εχω διαβάσει.…είναι σα οροπέδιο πανω από το Λυζεφορντ φιόρδ σκαρφαλομενο στα 600 μέτρα… ΄είχα αποφασίσει πως δεν είναι για τα κυβικά μου οπότε έψαξα για άλλες λύσεις..

Βγαίνουμε από τον όρμο και ο οδηγός μας λέει να κοιτάξουμε ψηλά.. Κάπου πολύ ψηλά εντοπίζουμε το οροπέδιο Πρεικεστολεν .. μια γκρι κουκίδα μα την αλήθεια . View attachment 501119 . κουκίδα. .τόσο ψηλά είναι.. ευτυχώς εκείνη την ωρα ένα ελικόπτερο περνά ακριβός πανω του και είναι πιο εύκολος ο εντοπισμός.. Σκέφτομαι πως θα μας βλέπουν από εκει πανω οι πεζοπόροι ..μάλλον καθόλου. Πρέπει να πλησιάσουν αρκετά στη άκρη του επιπέδου αυτού βράχου που έχει γίνει ένας από τους must προορισμούς της Νορβηγιας

Με το πλοίο στην ουσία κάνεις κρουαζιέρα στο Λύσεφιορδ, νομίζω είναι μία από τις -πολλές- νορβηγικές τουριστικές μούφες ότι θα δεις το Preikestolen, μια κουκίδα βλέπεις (και η φωτογραφία σου έχει και αρκετό ζουμ) και αν έχεις άλλες αξιώσεις θα απογοητευτείς. Για αυτό ένας μόνο τρόπος υπάρχει, και μπράβο στην @evaT που τα κατάφερε! Κατά τα άλλα, η διαδρομή στο Λύσεφιορδ είναι υπέροχη, δεν ξέρω αν τα rib boats προσδίδουν κάτι παραπάνω, αλλά εγώ προτίμησα το πλοίο, νομίζω ταιριάζει καλύτερα στην ηρεμία του τοπίου και είναι και φθηνότερο.
Πάντως, αν κάποιος λόγω οικονομικού πρέπει να επιλέξει μόνο μία κρουαζιέρα, ίσως αξίζει περισσότερο το Γκαϊράνγκερ ή τα στενά κομμάτια του Σόγκνεφιορδ (Nærøyfjord ή Aurlandsfjord), αν και οι καιρικές συνθήκες αποτελούν μια σημαντική και απρόβλεπτη παράμετρο για να χαρείς μια τέτοια διαδρομή.

 

[LULLU]

Υπέροχο Stavanger, το θυμάμαι με νοσταλγία. Το Pulpit Rock καταχωρήθηκε στη μνήμη μου ως επίτευγμα, ναι τα κατάφερα! Σε μια συγκυρία που με ταλαιπωρούσαν σωματικά θέματα έκανα μια υπέρβαση περισσότερο με την ψυχή μου. Αλλά δε θα το ξαναέκανα. Προτιμώ ελαφρύτερες πεζοπορίες, αν ξαναβρεθώ ποτέ σε κείνα τα μέρη και γω στη βάρκα θα μπω.

Μπράβο σου που το έκανες.εγω θα άφηνα τα κοκαλακια μου εκεί είχα χέρι σπασμένο Αρ ώμο με κάκωση και καθόλου ψυχικό σθένος...δεν με εντυπωσίασε ούτε από τις εικόνες που πήρα από τους συνταξιδιώτες ούτε βέβαια και από τη κρουαζιέρα. Περισσότερο η κρουαζιέρα μου έδωσε η εικόνα της χώρας μέσα από τα δαντελωτά κανάλια και κόλπους που αρχικά βέβαια έμεινα άφωνη μετά από τρεις μέρες όμως η επαναληπτικοτητα όταν χρονιζει κάπως σου κάθεται νομίζα ότι ήμουν στο ίδιο σημειο και τώρα δικαιολογώ τους Νορβηγούς που έρχονται και βιδονονται σε μια ξαπλώστρα στα ξενοδοχεία του Πλατανιά μπεκρουλιαζοντας από το πρωί ως το βράδυ...

 

[LULLU]

Με το πλοίο στην ουσία κάνεις κρουαζιέρα στο Λύσεφιορδ, νομίζω είναι μία από τις -πολλές- νορβηγικές τουριστικές μούφες ότι θα δεις το Preikestolen, μια κουκίδα βλέπεις (και η φωτογραφία σου έχει και αρκετό ζουμ) και αν έχεις άλλες αξιώσεις θα απογοητευτείς. Για αυτό ένας μόνο τρόπος υπάρχει, και μπράβο στην @evaT που τα κατάφερε! Κατά τα άλλα, η διαδρομή στο Λύσεφιορδ είναι υπέροχη, δεν ξέρω αν τα rib boats προσδίδουν κάτι παραπάνω, αλλά εγώ προτίμησα το πλοίο, νομίζω ταιριάζει καλύτερα στην ηρεμία του τοπίου και είναι και φθηνότερο.
Πάντως, αν κάποιος λόγω οικονομικού πρέπει να επιλέξει μόνο μία κρουαζιέρα, ίσως αξίζει περισσότερο το Γκαϊράνγκερ ή τα στενά κομμάτια του Σόγκνεφιορδ (Nærøyfjord ή Aurlandsfjord), αν και οι καιρικές συνθήκες αποτελούν μια σημαντική και απρόβλεπτη παράμετρο για να χαρείς μια τέτοια διαδρομή.

Όντως κουκίδα ήταν..αλλα και με τη κρουαζιέρα πέρα από τη φύση δεν βλέπεις κάτι άλλο .ίσως αν κάποια ταχύπλοα σταματούσαν και σε κανένα ψαροχώρι θα ήταν ενδιαφέρον...

 

[adiaforos]

Όντως κουκίδα ήταν..αλλα και με τη κρουαζιέρα πέρα από τη φύση δεν βλέπεις κάτι άλλο .ίσως αν κάποια ταχύπλοα σταματούσαν και σε κανένα ψαροχώρι θα ήταν ενδιαφέρον...

Μια καλή ιδέα θα ήταν συνέχεια μέχρι το Flørli με τα 4.444 σκαλιά για τους τολμηρούς, αλλά μάλλον δεν μπορεί να ενταχθεί στον σκοπό μιας κρουαζιέρας, ούτε με τα μεγάλα πλοία (για να γυρίσεις με το επόμενο)... Υπάρχει και το πλοίο της γραμμής, για όσους θέλουν περαιτέρω εξερεύνηση.