Λεττονία Λευκορωσία Στα βήματα του Στρατηγού Ζούκωφ...

[Traveller]

Tελικά πρέπει να ήταν σαμποτάζ… Άθλια δολιοφθορά… Το τελευταίο λεωφορείο για την πόλη έφευγε τα μεσάνυχτα και τώρα το ρολόι έδειχνε 00:25… Tόμπολα… Η μόνη επιλογή μου να φτάσω στην πόλη ήταν το taxi. Ρώτησα μια νοστιμούλα στις πληροφορίες για τις τιμές των taxi , κρίμα να με μαδίσει βραδιάτικα ο ταξιτζής, κι αυτή με διαβεβαίωσε ότι δεν θα δώσω πάνω από 12-15ευρώ… Πάλι καλά σκέφτηκα, της χάρισα το καλύτερο χαμόγελό μου , πήρα μπόνους ένα χάρτη της πόλης, άλλαξα καμιά πενηνταριά ευρώ, μπήκα σε μια υπερπολυτελή Mercedes που έκανε πιάτσα έξω από τις αφίξεις και γραμμή για Kolonna Hotel στο ιστορικό κέντρο της πόλης…
Κάπου εκεί με έπιασε το παράπονο… όλα τα taxi ήταν Mercedes, BMW, Opel… που οι παλιές καλές εποχές με τα υπέροχα Volga, τα αξεπέραστα LADA και τα υπερπολυτελή ΤATRA… Όλα αυτά τα κατάπιε ο καπιταλισμός… Ας είναι…

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο κέντρο είναι δεν είναι 15 λεπτά με taxi και το τίμημα όπως σοφά μου υπέδειξε η νοστιμούλα 12 ευρώ… Το θέμα ήταν ότι ο συμπαθείς ταρίφας ευγενικά αρνήθηκε να με αποβιβάσει έξω από το ξενοδοχείο μου λέγοντας ότι αυτό είναι μόλις 50 μέτρα μακριά, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης… Αποσκευές δεν είχα, ένα μόνο μάχιμο σακίδιο και πραγματικά μετά από ελάχιστα μέτρα ποδαρόδρομο είδα την διακριτική είσοδο του Kollona Hotel…
KOLONNA HOTEL RIGA

Ένας ξενέρωτος τύπος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με υποδέχτηκε στη ρεσεψιόν και μετά τα διαδικαστικά μου έδωσε με βαρεμάρα την κάρτα του δωματίου μου… To συγκεκριμένο ξενοδοχείο εύκολα διαλέχτηκε με γνώμονα δυο μόνο κριτήρια, την καθαριότητα και το location… Έπεσα διάνα… Το δωμάτιο ήταν μεγάλο , το μπάνιο καθαρό, το κρεβάτι σούπερ αναπαυτικό και όλα αυτά στο κεντρικότερο σημείο της Ρίγα… Έκανα υπέροχη δουλειά σκέφτηκα, με 65 ευρώ τι πληρώνεις και αποφάσισα ότι παρά το προχωρημένο της ώρας η Ρίγα άξιζε μια νυχτερινή βόλτα…

Σάββατο βράδυ και γίνονταν ο κακός χαμός… όλος ο καλός ο κόσμος στις επάλξεις… Η Ρίγα, κούκλα όπως πάντα, υπέροχα φωτισμένη… Το βράδυ ειδικά η ατμόσφαιρα της πόλης είναι μαγική. Η βόλτα στο λαβύρινθο των λιθόστρωτων στενών σε γυρνά αιώνες πριν… Γοτθικές εκκλησίες, παλιά κτίρια , αρχιτεκτονικά μνημεία… Ένα ανοιχτό μουσείο…
Ποιος να πίστευε ότι λιγότερο από 20 χρόνια πριν ήταν μια τυπική Σοβιετική μεγαλούπολη… Τώρα τα πάντα άλλαξαν… Μαγαζιά, εστιατόρια , μπαράκια, νεολαία, φωνές, μουσικές… Κάθομαι σε ένα από τα δεκάδες καφέ και πίνω μια ντόπια μπύρα…Όλοι μπύρα πίνουν κάτι θα ξέρουν.. υπολογίζω την ισοτιμία… κάτι λιγότερο από 3 ευρώ… Καλά πάμε… Πείνασα , πρέπει να τσιμπήσω κάτι… Μπροστά μου , δυο βήματα από την μεγάλη πλατεία έξω από ένα μαγαζί που δεν το πιάνει το μάτι σου γίνετε χαμός, προσκύνημα για ένα πιάτο πιλμένι… Τυπικό ρωσικό πιάτο… Οι συνήθειες δεν κόβονται εύκολα… Τέτοια ευκαιρία δεν χάνετε … Περιμένω στη σειρά μου και επιβραβεύομαι με ένα πιάτο λαχταριστό πιλμένι… Παίρνεις ένα πιάτο και το γεμίζεις με 5-6 είδη πιλμένι που διαθέτει το κατάστημα… Προχωράς στο ταμείο, στο ζυγίζουν και πληρώνεις… 4 ευρώ… ψίχουλα… Το καταβρόχθισα και έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα το επαναλάβω… εννοείτε τέτοιες εμπειρίες δεν χάνονται…

Κοντεύει τρεις και δεν μου κάνει καρδιά να πάω για ύπνο… Πρέπει όμως… Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς, πρέπει να απολαύσω την πόλη με το φως της μέρας… Τελευταία βόλτα στα μισοσκότεινα μεσαιωνικά λιθόστρατα και ραντεβού με τον μορφέα στο ξενοδοχείο μου…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

Aπολαυστικος και πικαντικος!!!
Τα διμετρα μωρα εχουν πιο πολλα γαλονια απο τον...στρατηγο!!!!
Πραγματικα υπεροχη πτηση.
Περιμενω την συνεχεια.........

 

[elpihonmar]

Traveller θέλουμε συνέχεια.........

 

[mary_a]

αναμένουμε...

 

[Traveller]

Tελικά πρέπει να ήταν σαμποτάζ… Άθλια δολιοφθορά… Το τελευταίο λεωφορείο για την πόλη έφευγε τα μεσάνυχτα και τώρα το ρολόι έδειχνε 00:25… Tόμπολα… Η μόνη επιλογή μου να φτάσω στην πόλη ήταν το taxi. Ρώτησα μια νοστιμούλα στις πληροφορίες για τις τιμές των taxi , κρίμα να με μαδίσει βραδιάτικα ο ταξιτζής, κι αυτή με διαβεβαίωσε ότι δεν θα δώσω πάνω από 12-15ευρώ… Πάλι καλά σκέφτηκα, της χάρισα το καλύτερο χαμόγελό μου , πήρα μπόνους ένα χάρτη της πόλης, άλλαξα καμιά πενηνταριά ευρώ, μπήκα σε μια υπερπολυτελή Mercedes που έκανε πιάτσα έξω από τις αφίξεις και γραμμή για Kolonna Hotel στο ιστορικό κέντρο της πόλης…
Κάπου εκεί με έπιασε το παράπονο… όλα τα taxi ήταν Mercedes, BMW, Opel… που οι παλιές καλές εποχές με τα υπέροχα Volga, τα αξεπέραστα LADA και τα υπερπολυτελή ΤATRA… Όλα αυτά τα κατάπιε ο καπιταλισμός… Ας είναι…

Η διαδρομή από το αεροδρόμιο στο κέντρο είναι δεν είναι 15 λεπτά με taxi και το τίμημα όπως σοφά μου υπέδειξε η νοστιμούλα 12 ευρώ… Το θέμα ήταν ότι ο συμπαθείς ταρίφας ευγενικά αρνήθηκε να με αποβιβάσει έξω από το ξενοδοχείο μου λέγοντας ότι αυτό είναι μόλις 50 μέτρα μακριά, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης… Αποσκευές δεν είχα, ένα μόνο μάχιμο σακίδιο και πραγματικά μετά από ελάχιστα μέτρα ποδαρόδρομο είδα την διακριτική είσοδο του Kollona Hotel…
http://www.hotelkolonna.com/public/29299.html

Ένας ξενέρωτος τύπος μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας με υποδέχτηκε στη ρεσεψιόν και μετά τα διαδικαστικά μου έδωσε με βαρεμάρα την κάρτα του δωματίου μου… To συγκεκριμένο ξενοδοχείο εύκολα διαλέχτηκε με γνώμονα δυο μόνο κριτήρια, την καθαριότητα και το location… Έπεσα διάνα… Το δωμάτιο ήταν μεγάλο , το μπάνιο καθαρό, το κρεβάτι σούπερ αναπαυτικό και όλα αυτά στο κεντρικότερο σημείο της Ρίγα… Έκανα υπέροχη δουλειά σκέφτηκα, με 65 ευρώ τι πληρώνεις και αποφάσισα ότι παρά το προχωρημένο της ώρας η Ρίγα άξιζε μια νυχτερινή βόλτα…

Σάββατο βράδυ και γίνονταν ο κακός χαμός… όλος ο καλός ο κόσμος στις επάλξεις… Η Ρίγα, κούκλα όπως πάντα, υπέροχα φωτισμένη… Το βράδυ ειδικά η ατμόσφαιρα της πόλης είναι μαγική. Η βόλτα στο λαβύρινθο των λιθόστρωτων στενών σε γυρνά αιώνες πριν… Γοτθικές εκκλησίες, παλιά κτίρια , αρχιτεκτονικά μνημεία… Ένα ανοιχτό μουσείο…
Ποιος να πίστευε ότι λιγότερο από 20 χρόνια πριν ήταν μια τυπική Σοβιετική μεγαλούπολη… Τώρα τα πάντα άλλαξαν… Μαγαζιά, εστιατόρια , μπαράκια, νεολαία, φωνές, μουσικές… Κάθομαι σε ένα από τα δεκάδες καφέ και πίνω μια ντόπια μπύρα…Όλοι μπύρα πίνουν κάτι θα ξέρουν.. υπολογίζω την ισοτιμία… κάτι λιγότερο από 3 ευρώ… Καλά πάμε… Πείνασα , πρέπει να τσιμπήσω κάτι… Μπροστά μου , δυο βήματα από την μεγάλη πλατεία έξω από ένα μαγαζί που δεν το πιάνει το μάτι σου γίνετε χαμός, προσκύνημα για ένα πιάτο πιλμένι… Τυπικό ρωσικό πιάτο… Οι συνήθειες δεν κόβονται εύκολα… Τέτοια ευκαιρία δεν χάνετε … Περιμένω στη σειρά μου και επιβραβεύομαι με ένα πιάτο λαχταριστό πιλμένι… Παίρνεις ένα πιάτο και το γεμίζεις με 5-6 είδη πιλμένι που διαθέτει το κατάστημα… Προχωράς στο ταμείο, στο ζυγίζουν και πληρώνεις… 4 ευρώ… ψίχουλα… Το καταβρόχθισα και έδωσα υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα το επαναλάβω… εννοείτε τέτοιες εμπειρίες δεν χάνονται…

Κοντεύει τρεις και δεν μου κάνει καρδιά να πάω για ύπνο… Πρέπει όμως… Αύριο πρέπει να ξυπνήσω νωρίς, πρέπει να απολαύσω την πόλη με το φως της μέρας… Τελευταία βόλτα στα μισοσκότεινα μεσαιωνικά λιθόστρατα και ραντεβού με τον μορφέα στο ξενοδοχείο μου…

 

[XRISTOS71]

αναμένουμε τήν συνέχεια !! μετά το ραντεβού με τόν μορφέα

 

[Traveller]

Στις Βαλτικές ξημερώνει νωρίς. Έξη το πρωί και ο ζωογόνος ήλιος έκανε την εμφάνισή του στο δωμάτιο. Γρήγορο μπάνιο και πρωινό… Ένα χάλι… Εμ βέβαια με 65 ευρώ ήθελα και πρωινό… Αν βρεθείτε στο Κolonna μην κάνετε καν τον κόπο να κατέβετε για πρωινό… Ακριβώς απέναντι βρίσκετε ένα υπέροχο deli με ψωμάκια, κρουασανάκια, γλυκάκια και μυρωδάτους καφέδες… δεν θα χάσετε…

Πήρα έναν καφέ στο χέρι και μια μηλόπιτα και προχώρησα προς την πλατεία του Δημαρχείου…Όλο αυτό το μέρος που σήμερα είναι μια ωραιότατη πλατεία με υπέροχα Γοτθικά κτίρια και εκκλησίες μετά το τέλος του πολέμου ήταν ερείπια… Χτίστηκαν όλα από την αρχή… Η πόλη είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς το 41 ο σοβιετικός στρατηγός Ζούκωφ ελευθέρωσε την πόλη το 44 και η ιστορία έγραψε ότι η Λετονία για 45 κοντά χρόνια θα ήταν μέρος της Σοβιετικής Ένωσης… Σήμερα οι Λετονοί πιστεύουν ότι απλά άλλαξαν δυνάστη… Τρανή απόδειξη το Museum of the Occupation of Latvia… O καθένας πάντα βλέπει τα πράγματα από την δική του οπτική γωνία… Ακριβώς πίσω από το μουσείο, ένα ηρωικό άγαλμα σοσιαλιστικού ρεαλισμού μας θυμίζει την αντίθετη άποψη…




Η πόλη με το φως της μέρας έδειχνε πανέμορφη. Ο κλασσικός λιθόστρωτος λαβύρινθος που σε κάνει να χάνεσαι στην παλιά πόλη, όμορφες γωνιές με άψογα ανακαινισμένα κτίρια, λαμπρές τεράστιες προτεσταντικές και ορθόδοξες εκκλησίες … Το χρήμα από την Ευρωπαϊκή Ένωση ρέει άφθονο κι αυτό φαίνεται… Απόλαυσα την βόλτα μου στην πόλη, συνάντησα τους τρεις αδελφούς, τα τρία υπέροχα μεσαιωνικά κτίρια που αποτελούν το σύμβολο της πόλης,



περπάτησα δίπλα στο ποτάμι, ξεκουράστηκα στο πάρκο με θέα το τοπικό άγαλμα της ελευθερίας, χάζεψα το παλιό κάστρο με τις πύλες του και μεσημεράκι πια τα βήματά μου με έφεραν στην Art Nouveau συνοικία…

Η Art Nouveau συνοικία της Ρίγα είναι ένα ποίημα… Δεκάδες μεγαλόπρεπα αρχοντικά αναστηλώνονται με γοργούς ρυθμούς και χαρίζουν στην πόλη έναν αέρα σπάνιας μεγαλοπρέπειας… Η περιοχή βρίσκετε έξω από το ιστορικό κέντρο σε μια συνοικία πλημμυρισμένη από πράσινο. Οι βασικοί δρόμοι που μπορεί κανείς να θαυμάσει τα μεγαλόπρεπα Art Nouveau αρχοντικά είναι η Alberta iela, η Vilandes iela και πάνω απόλα η Elizabetes iela… Bασικός αρχιτέκτονας αυτών των αριστουργημάτων που δημιουργήθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα, είναι ο Eisenstein ο Μichail Eisenstein φημισμένος Ρώσος αρχιτέκτονας και πατέρας του μεγάλου σκηνοθέτη Sergey Eisenstein….




Αν κάποιος περιμένει να συναντήσει στην πόλη έστω και ψήγματα Σοβιετικού παρελθόντος θα απογοητευτεί… Δυτικά αυτοκίνητα, θρεσκοανακαινισμένα κτίρια, τράπεζες, καταστήματα, εστιατόρια κάνουν την Ρίγα να μην διαφέρει διόλου από μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Ο καιρός ήταν πιστός σύμμαχός μου και μου επέτρεψε να απολαύσω ατελείωτα λίτρα μπύρας σε μικρά υπαίθρια αξιολάτρευτα μπαράκια στο ιστορικό κέντρο. Η λύση στο πρόβλημα της εστίασης δόθηκε από τα εστιατόρια Lido… Άψογη , φτηνή Λετονική κουζίνα σχεδόν παντού στο κέντρο της πόλης… www.lido.lv Δοκίμασα αρκετά τοπικά πιάτα στο εστιατόριο της οδού Dzirnavu 74/76 και πραγματικά εντυπωσιάστηκα με το φολκλόρ περιβάλλον και την ποιότητα των εδεσμάτων…

Περπάτησα αρκετά την πόλη και αργά το απογευματάκι έκανα την μεγάλη υπέρβαση… Αποφάσισα να διαβώ τον Daugava το όμορφο ποτάμι της πόλης και να επισκεφτώ το νησάκι που σχηματίζετε στο μέσον του… Η θέα της πόλης από την απέναντι όχθη είναι πέραν πάσης περιγραφής…Μαγευτική… Το μέρος είναι προνομοιούχο και αυτό εύκολα το διαπιστώνεις από τα σπίτια που βλέπεις… Το εντυπωσιακό δεν ήταν τα μοντέρνα σπίτια που φτιάχνονται κατά δεκάδες στην περιοχή, αλλά τα παλιά ξύλινα σπίτια που υπέροχα ανακαινισμένα και βαμμένα σε μεταφέρουν στη νοσταλγική εποχή των αρχών του 20ου αιώνα… Μετά από ένα εικοσάλεπτο παραποτάμιο ποδαρόδρομο στο νησάκι έφτασα στην ναυαρχίδα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής της Ρίγα… Ένα παλιό Σοβιετικό εργοστάσιο τούβλων έχει μετατραπεί σε ένα υπερσύχρονο συγκρότημα κατοικιών με εκπληκτική πανοραμική θέα… Μια τόσο εντυπωσιακή περιοχή που διαρκή οικιστική ανάπτυξη δεν θα μπορούσε να μην είχε και ένα εστιατόριο κλάσης… Η θέση του Fabrikas Restorans http://www.carpediem.lv/?pg=2 είναι ειδυλλιακή και το φαγητό περίφημο… Η τιμές είναι βέβαια επιπέδου Ελλάδας αλλά η επίσκεψη επιβάλλετε…




Και ένα tip… To περιοδικάκι Riga this week και δωρεάν είναι και με διαφορά ο καλύτερος οδηγός της πόλης… Εστιατόρια, μουσεία , μαγαζιά και ότι άλλο χρειαστείτε για την πόλη… Ακολουθήστε το πιστά και δεν θα απογοητευθείτε…

 

[Traveller]

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2008
RIX-MSQ
BT412 14:30-15:45
FOKKER-50
Reg. YL-BAW


Μεσημεράκι και μετά από ένα πρόχειρο τσίμπημα στα μαγικά πιλμένι , θεϊκό το μαγαζί όπως προείπα, πήρα των οματιών μου και του μάχιμου σακιδίου μου και γραμμή για αεροδρόμιο…
Με πιάσανε οι τσιγκουνιές μου και αποφάσισα να πάρω το λεωφορείο της γραμμής…
Καινούργιο ήταν, γεμάτο κόσμο, με μια φοβερή και τρομερή εισπράκτορα που καιροφυλακτούσε για τζαμπατζίδες, γενικά η όλη κατάσταση στο χαλαρωτικό είχε την πλάκα της ... Αν δεν είστε χαλαροί βέβαια μην το σκέφτεστε γιατί και το έξοδο του taxi είναι αντιμετωπίσιμο και το λεωφορείο μέχρι να φτάσει στο αεροδρόμιο κάνει κανένα σαραντάλεπτο…

Το αεροδρόμιο στο φως της μέρας έδειχνε περίφημο… Πολλής ο κόσμος, πολλά τα γκισέ μα μέσα σε όλα ξεχώριζαν τα ονειρικά ασημοπράσινα γκισέ της Air Baltic που τα κοσμούσαν με την παρουσία τους τοπικές καλλονές…
Ουρά για το Minsk δεν υπήρχε… Σίγουρα η πρωτεύουσα της ηρωικής Λευκορωσίας δεν είναι ο κοσμικός, hot προορισμός που θα συγκινήσει τους απανταχού τουρίστες αλλά αυτό πια ήταν υπερβολικό… Ερημιά και σκοτάδι… Έδωσα e ticket και διαβατήριο στην δεσποσύνη και την είδα απεγνωσμένα να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι το Hellenic Republic… Που να σκεφτεί ότι στην πτήση για Minsk θα βρεθεί Έλληνας…Της εξήγησα και τότε ήταν που πελάγωσε…Βυθίστηκε σε μια στοίβα χαρτιών…

Eδώ χρειάζεται να εξηγήσω κάτι. Οι κάτοικοι όλων των δυτικών Ευρωπαϊκών χωρών, μηδέ της Ελλάδος εξαιρουμένης χρειάζονται visa για να εισέλθουν στο βασίλειο του μεγάλου Σάσα Λουκασένκο, visa που κανονικότατα προμηθεύονται από την πρεσβεία της Λευκορωσίας στη χώρα τους… Πρεσβεία της Λευκορωσίας στην Ελλάδα δεν υπάρχει οπότε οι λύσεις είναι δύο… Ή αίτηση για visa σε γειτονική με πρεσβεία χώρα ή αίτηση σε Λευκορωσικό γραφείο τουρισμού για visa support. Με άλλα λόγια, κλείνεις την διαμονή σου μέσω ενός τοπικού γραφείου, πληρώνεις και το κατιτίς σου για visa support και με το αντίγραφο μόλις φτάσεις στο αεροδρόμιο του Μinsk πηγαίνεις σε ένα ειδικό γκισέ και παίρνεις την visa που σε περιμένει… Κλείνει η παρένθεση…

Κατάλαβα αμέσως λοιπόν που οφείλετο το black out της δεσποσύνης και προσπάθησα να την βοήθησω…

- Μην ψάχνετε άδικα, ναι εμείς από την εξωτική Ελλάδα χρειαζόμαστε visa για να ταξιδέψουμε στη Λευκορωσία …

Έσκασε ένα χαμόγελο και μου ζήτησε το χαρτί για την visa support… Της το έδωσα και σκοτείνιασε πάλι… Τα νεύρα μου…



Αυτό είναι αντίγραφο μου είπε, για να σας αφήσω να ταξιδέψετε χρειάζομαι το γνήσιο, με την γνήσια σφραγίδα… Τότε κακές ρατσιστικές σκέψεις μπήκαν στο μυαλό μου… Γιατί ρε γαμώτο οι ωραίες γυναίκες είναι κατά κανόνα αγαθές;; Φυλάω τα νώτα μου όμως και διευκρινίζω ότι δεν εννοώ τις Ελληνίδες… Αυτές είναι πάντα ωραίες και πάντα έξυπνες… Επιστρέφω στο θέμα μας…

- Μαντμαζέλ της είπα στωικά , ξέρετε αυτό είναι αντίγραφο γιατί είναι τυπωμένο από το διαδίκτυο… Αν είχα την δυνατότητα να έχω το γνήσιο θα είχα ήδη την visa μου και δεν θα σας ταλαιπωρούσα… Το γνήσιο βρίσκεται στο αεροδρόμιο του Minsk και με περιμένει…

Δεν της φάνηκε λογικό και πήγε στον προιστάμενο της ο οποίος της είπε το προφανές στα Λετονικά και το πρόβλημα λύθηκε άμεσα… Η κάρτα επιβίβασης τυπώθηκε κι εγώ άρχισα να βολτάρω στα free shop…

Έφαγα τα ψιλά μου σε σοκολάτες… Πολλές σοκολάτες, για τα παιδιά… και με αργά βήματα κατέβηκα στα έγκατα του αεροδρομίου μια που φυσούνα για το Fokker-50 δεν προβλέπετε… Η έξοδος μας παρουσίαζε εντυπωσιακές ομοιότητες με αυτή της Easyjet στο Βερολίνο, έτσι για να καταλάβετε για τί χλίδα μιλάμε, αλλά με περισσότερα και κάπως καλύτερα καθίσματα… Α το ψέμα δεν μπορώ να το πω…
Η αναχώρηση ήταν για της 14:30 αλλά εμένα με ζώσανε τα φίδια μια που στην πίστα δεν έβλεπα κανένα Fokker… Η αναμενόμενη αναγγελία της καθυστέρησης ήρθε στο αμέσως επόμενο λεπτό… Η Air Baltic ανακοινώνει την καθυστέρηση της πτήσης 412 για Minsk λόγω καθυστερημένης άφιξης του αεροσκάφους για 45 λεπτά… Τι μου θυμίζει αυτό να δεις, τι μου θυμίζει… αθάνατη Ολυμπιακή όλοι σε αντιγράφουν…

Πράγματι κανένα μισάωρο αργότερα είδαμε το απαράμιλλο Fokker να κατεβαίνει και να σταθμεύει δίπλα μας… Έρχονταν από Στοκχόλμη και κάπου έχασε τον δρόμο…
Άμεση αποβίβαση , αλλαγή πληρώματος και ήρθε η σειρά μας… Λεωφορειάκι για 30 μέτρα απόσταση και γρήγορη επιβίβαση… Στις 15:30 ακριβώς μια ώρα μετά την προγραμματισμένη αναχώρηση του οι ρόδες του ΥL-BAW με ένα ελαφρό τράνταγμα άφηναν το αεροδρόμιο της Ρίγας. Το Minsk ήταν 1 ½ ώρα μακριά…

Η θέση μου ήταν η 8Α παράθυρο μεν με σχεδόν μηδενική θέα δε…Ατυχία, έπεσα πάνω στους έλικες και η ορατότητα ήταν εντελώς περιορισμένη. Το Φοκεράκι έδειχνε φανερά τα χρονάκια του, 20 σχεδόν χρονών γεροντάκι, 24/2/89 η πρώτη του πτήση , και το seat peach μετριότατο… Η πτήση, προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν εντελώς γεμάτη, καλά μην τρελαθούμε κιόλας 48 άτομα χωράει το θηρίο και σχεδόν όλοι ήταν Λευκορώσοι και Λετονοί… Σαν την μύγα μες το γάλα ξεχώριζαν 3 Ιταλοί που θα τους συναντούσα αργότερα συνέχεια κατά την διαμονή μου στο Minsk…Μυστήριο πράγμα με αυτούς τους Ιταλούς, όπου και να πας μπροστά σου θα τους βρεις… Μην με ρωτάτε για service… Δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα…. Μια αδιάφορη αεροσυνοδός περιέφερε την ύπαρξή της στο στενό διάδρομο και μοίραζε επί πληρωμή αναψυκτικά και σάντουιτς, που ούτε και διανοήθηκα να αγοράσω. Προσπάθησα να κοιμηθώ και μάλλον τα κατάφερα για κανένα μισάωρο μια που γλυκά με νανούριζε ο διαπεραστικός ήχος του δεξιού έλικα… Με ξύπνησε η φωνή του κυβερνήτη που μας πληροφορούσε σε Λετονικά, Ρωσικά και Αγγλικά ότι φτάναμε επιτέλους στο Minsk… Ήταν αλήθεια, τα αξεπέραστα TU-134 και TU-154 της Belavia κοσμούσαν την πίστα… Η απόλυτη ευτυχία…

Η ώρα της κρίσης…

ΑΕΡΟΣΚΑΦΟΣ 3/10
Για τους μυημένους η απόλυτη ευτυχία. Δεν πετάς κάθε μέρα με Fokker-50… Εγώ το λάτρεψα αλλά δεν είμαι το μέτρο… Σπεύσατε οι ενδιαφερόμενοι από τα τέλη του 2009 έρχονται οι αντικαταστάτες DASH-8 Q400
Για τους υπόλοιπους εφιάλτης. Υπέργηρο, στενό, θορυβώδες…

ΓΕΥΜΑ 1/10
Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα. Τι γεύμα και αηδίες. Κοκα-κόλες και σάντουιτς διαθέτει το κατάστημα επί πληρωμή και σε όποιον αρέσει…

ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΙ 4/10
Εδώ ηττηθήκαμε κατά κράτος. Αυτή την φορά ούτε καν όμορφες δεν ήταν…
Βαριέμαι, βαριέσαι, βαριέται…

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ 5/10
Αντιγράφω από την παραπάνω πτήση και αφαιρώ ακόμα ένα βαθμό γιατί σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση…
Είμαι μετρίως μέτριος και πάντα μετρημένος… Μέτριο το αεροπλάνο, μέτριο το γεύμα, βαριόντουσαν τα κορίτσια, φάγαμε και την μια ώρα καθυστέρηση στο κεφάλι… Πέντε και πολύ σας είναι παιδιά…

ΞΑΝΑΠΕΤΑΣ;;
Θεωρώ την AirBaltic σαν την κλασσική loco. Ότι πληρώσεις παίρνεις και με δεδομένο ότι στο Minsk με 80 ευρουδάκια δεν πας θα ξαναπετάξω μαζί τους.
Αν μπεις στην φιλοσοφία τους όλα καλά, αν όμως ζητήσεις το κάτι παραπάνω λυπάμαι η Air Baltic δεν θα στο δώσει…

 

[Lucia86]

ΑΕΡΟΣΥΝΟΔΟΙ 4/10
Εδώ ηττηθήκαμε κατά κράτος. Αυτή την φορά ούτε καν όμορφες δεν ήταν…
Βαριέμαι, βαριέσαι, βαριέται…

Δεν εχει φατσουλα το φορουμ που να δειχνει το: ''εχω πεσει κατω απο τα γελια''...
Τι αστειο σχολιο!
Οσο για τις βολτες σου η τυχερος εισαι η ξερεις να διαλεγεις πολυ καλα που θα πας!
Εχει και συνεχεια ετσι;

 

[Traveller]

Το αεροδρόμιο είναι περίπου 40 λεπτά από την πόλη… Ο δρόμος ένας φαρδύς αυτοκινητόδρομος και τα αυτοκίνητα στην πλειοψηφία τους σύγχρονα, δυτικά… Η παλιά Σοβιετική Ένωση αργοπέθαινε και εδώ… Είπα να αλλάξω λίγα euro αλλά φοβήθηκα στο αεροδρόμιο… η ισοτιμία στα αεροδρόμια είναι πάντα ληστρική… Ο Yuri ο σύνδεσμός μου στην πόλη με καθησύχασε…Όπου και να αλλάξεις την ίδια τιμή θα πάρεις, δεν υπάρχουν διαφορές ούτε στην ισοτιμία, ούτε στην βενζίνη… Τα πάντα κρατικά, τα πάντα ελεγχόμενα… Τα πρατήρια είχαν το σήμα της Lukoil…μπορεί βασιλιάς της Λευκορωσίας να είναι ο Σάσα αλλά ο μεγάλος αδελφός Βλαντιμίρ είναι πανταχού παρόν… Δεν υπάρχουν προβλήματα ασφάλειας, ενέργειας, τροφίμων, οικονομίας… Ο Λουκασένκο διάλεξε στρατόπεδο και διάλεξε μάλλον σωστά…ο πιστότερος σύμμαχος της Ρωσίας… κανένα πρόβλημα γιαυτόν , κανένα πρόβλημα για τον κόσμο… Ε ακούγονται λίγες φωνές που και που για ελευθερίες αλλά με λυμένα βασικά προβλήματα λίγο λιγότερη δημοκρατία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν…

Μινσκ, η πόλη έκπληξη… Ερείπια αντίκρισε ο στρατηγός Ζούκωφ όταν την ανακατέλαβε , πέντε μόνο κτίρια έμεναν όρθια μετά τις μάχες αλλά σε λίγα χρόνια η πόλη αναστήθηκε… Ξαναχτίστηκε από την αρχή και αποτελεί πρότυπο αρχιτεκτονικού σοσιαλιστικού ρεαλισμού…Τεράστιοι δρόμοι, μεγάλα πάρκα, εντυπωσιακά αλλά αμφιβόλου αισθητικής κτίρια…Ναι υπάρχουν και τα κλασσικά καταθλιπτικά μποκ των πολυκατοικιών, αλλά είναι καλόγουστα φρεσκοβαμμένα και την νύχτα μπορούσε να πει πως έχουν κάποια γοητεία όπως φωτίζονται… Φωτίζονται? Ναι, ποιος να το έλεγε… Σε μια πόλη του σκληρού πυρήνα της Σοβιετικής Ένωσης σε μια χώρα που ακόμα και τώρα είναι σοσιαλιστική, φωτίζονται τα κτίρια… o tempora o mores!!

Κέντρο της πόλης , το παλιό ιστορικό κέντρο… Τα παλιά σπίτια έχουν ξαναχτιστεί, οι εκκλησίες αναστηλωθεί, τα McDonalds δημιουργηθεί… Τέλειο πάντρεμα παράδοσης , σοσιαλισμού και δυτικότροπου τρόπου ζωής… η διαμονή προβλέπετε άκρως ενδιαφέρουσα… To διαμέρισμα που μας οδήγησε ο Yuri ήταν στο κέντρο, πιο κέντρο δεν γίνετε, bulitsa Lenina 2… Δίπλα το εντυπωσιακό Europe Hotel…πρόσφατα αναστηλωμένο , παλιό αρχοντικό, πεντάστερο, χλιδάτο… Δεύτερος όροφος, χωρίς ασανσέρ αλλά ένα διαμέρισμα σαν αυτά της Δύσης…
Δύο μεγάλα δωμάτια, κουζίνα με όλα τα παρελκόμενα, μπάνιο με ζεστό νερό, καθιστικό με τηλεόραση… Πόσα πληρώναμε γιαυτό? … 65 ευρώ, σύντροφοι και μπορεί να φιλοξενήσει δύο ζευγάρια άνετα…



Έκανα ένα μπάνιο στα γρήγορα και βγήκα… Πήγαν πρώτα απόλα super market για να ψωνίσω για το πρωινό… Και του πουλιού το γάλα, τιμές? Αστείες… Γάλα, χυμοί, αλλαντικά, τυριά, μπανάνες, νερό και το κοντέρ έγραψε κάτω από 8 ευρώ…

Προχώρησα προς την παλιά πόλη, την πάνω πόλη… Προς εκεί που κάποτε δηλαδή ήταν η παλιά πόλη…Το 1945 το 80% της πόλης είχε κατεδαφιστεί…Στάχτη και ερείπια… Σιγά – σιγά ξαναχτίστηκε , πρόσφατα ανακαινίστηκε… Το ποτάμι , η παλιά αναστηλωμένη πάνω πόλη, τα λιθόστρωτα καντερίμια , το δημαρχείο, ο Ορθόδοξος καθεδρικός ναός, τα παλιά μοναστήρια… Πριν τον πόλεμο το ιστορικό κέντρο της πόλης ήταν ονομαστό, υπέροχο , τώρα διακρίνεις ψήγματα του παρελθόντος, η προσπάθεια όμως συνεχίζεται…



Ο δρόμος πίσω από την παλιά πόλη οδηγεί στην πλατεία της Ανεξαρτησίας… Εδώ κυριαρχεί ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός … Κρατικά κτίρια , μουσεία, αίθουσες συναυλιών…Το υπουργείο Στρατιωτικών, το μουσείο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου 1941-1945 , το Παλάτι της Δημοκρατίας όλα χτισμένα μετά τον πόλεμο και σύμφωνα με τα σοσιαλιστικά πρότυπα… Έριξε μια φευγαλέα ματιά στην είσοδο του μετρό, διακοσμημένη ακόμα με ηρωικές ψηφίδες από την ζωή της Σοβιετίας και αποφάσισα ότι αρκετά για απόψε… Η ώρα είχε φτάσει σχεδόν μεσάνυχτα… Θα είχα άλλες δυο ολόκληρες μέρες για να χορτάσω Μινσκ…

 

[bloody mary]

Εξαιρετική περιγραφή ακόμα μια φορά. Λύσε μου μια απορία τι είναι το πιλμένι? Όχι τίποτε άλλο γιατί με έκανες να μου τρέχουν τα σάλια και δε ξέρω γιατί

 

[Traveller]

H πρώην Λεωφόρος Λένιν και νυν Ανεξαρτησίας είναι ένα τεράστιο μπουλεβάρτο που έκοβε παράλληλα την πόλη στα δύο… Όλα σχεδόν τα κτίρια της είναι χτισμένα την Σταλινική περίοδο και αποτελούν την βιτρίνα της πόλης… Διοικητικά κτίρια , κτίρια κατοικιών, ξενοδοχεία, ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο όλα κτισμένα σύμφωνα με τα πρότυπα της μεταπολεμικής Σταλινικής περιόδου , έχουν μια μεγαλόπρεπη αλληλουχία και καμιά σχέση με τα αρχιτεκτονικά τερατουργήματα της τελευταίας Σοβιετικής περιόδου. Αυτά, με κλασσικό παράδειγμα τα τεράστια μπλοκ κατοικιών και τα καινούργια «μοντέρνα» ξενοδοχεία της δεκαετίας του 70, βρίσκονται στην άλλη πλευρά της πόλης στις καινούργιες συνοικίες και πραγματικά μουτζούρωνουν την όμορφη εικόνα της … Οι κάθετοι δρόμοι στη Λεωφόρο Ανεξαρτησίας είναι όλοι καθαροί, περιποιημένοι , δενδροφυτεμένοι και περίτεχνα διαμορφωμένοι με καλόγουστες πλάκες και γρανιτένια στηθαία… Οι περισσότεροι βέβαια με μυθικά ονόματα… Λένιν, Κομσομόλ, Φρούνζε, Τζερζίνσκι… όλα αλλάζουνε κιόλα τα ίδια μένουν…

Μυστήρια πόλη αυτό το Μινσκ…ήταν φανερό ότι ζούσε μια περίοδο οικονομικής άνεσης , καινούργια μαγαζιά εμφανίζονταν δειλά – δειλά , super market με απίστευτα καταναλωτικά αγαθά, μικρά καφέ και μπαράκια ξεδιπλώνονταν σε μικρούς και μεγάλους δρόμους… Ένα πάντρεμα δυτικής επιρροής με την κλασσική Σοβιετική μεγαλοπρέπεια… δίπλα στα καφέ μεγαλόπρεπα αγάλματα Σοβιετικών ηρώων και απέναντι από τα φρεσκοανακαινισμένα καταστήματα τεράστια πάρκα, σήματα κατατεθέντα του Σοβιετικού παρελθόντος…Ένα γοητευτικό ταξίδι στην σύγχρονη ιστορία της χώρας διανθισμένο με δυτικές πινελιές… Το συμπέρασμα θετικό… Η πόλη σουλουπώνετε με γοργούς ρυθμούς και οι κάτοικοι το απολαμβάνουν… Οι κάτοικοι… Υπέροχες κλασικές σλαβόφατσες… Ανακαλύπτουν εκστασιασμένοι τον ελεγχόμενο καπιταλισμό και θριαμβεύουν… Από τους συμπαθητικούς ηλικιωμένους που τώρα χωρίς περιορισμούς απολαμβάνουν την θρησκευτική τους ελευθερία συρρέοντας στις εκκλησίες, μέχρι τους τοπικούς νεογιάπιδες , γόνους παλιών κομματικών στελεχών, που οδηγούν τα πολυτελή τους αυτοκίνητα και απολαμβάνουν τα φθονερά βλέμματα θαυμασμού του απλού κόσμου… Πάνω απόλα βέβαια είναι η νέα γενιά… Η γενιά που μεγαλώνει με Mc Donald’s, Friday’s, σκειτμπορντ και internet… Η γενιά των emo, η γενιά που φορά μίνι , φλερτάρει στα πάρκα, πηγαίνει στα γήπεδα…

H οπτική σύγκρουση με ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα αγάλματα του συντρόφου Λένιν στο κόσμο ήταν σφοδρότατη… Χτισμένο το 1933 και φυσικά επιδιορθωμένο μετά τον πόλεμο, το άγαλμα του μεγάλου συντρόφου προδίδει την σχέση πάθους της Λευκορωσικής ηγεσίας με τον μεγάλο πρωτοπόρο του σοσιαλισμού.
Βρίσκετε μπροστά στο λιτό, δωρικό μέγαρο του κοινοβουλίου της Λευκορωσικής Δημοκρατίας και σίγουρα αποτελεί το μεγαλύτερο high light του Μινσκ… Η όλη περιοχή είναι άψογα διαμορφωμένη και φυσικά η αστυνομική δύναμη είναι κάτι πάρα πάνω από εμφανής…