Ηνωμένο Βασίλειο Στο Λονδίνο, για χάρη του Harry Potter.

[vasiliss]

Ημέρα 1η: Βόλτα στον Τάμεση.

Μετά του τερπνού και το ωφέλιμο.
Αφού θα βρισκόμασταν στην Αθήνα, είπα να το εκμεταλλευτούμε και να διεκπεραιώσουμε και κάποιες υποθέσεις που είχαμε εκεί. Έτσι η ημέρα μας ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί και αφού έδωσε ο θεός και τελειώσαμε τις δουλειές μας στην Αθήνα, καταφέραμε να βρεθούμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με την ψυχή στο στόμα.

Για εμένα ήταν το πρώτο αεροπορικό ταξίδι μετά από 10 ακριβώς χρόνια, από το 2009 που είχαμε πάει στην Ρώμη. Αντιθέτως η κόρη μου είχε πετάξει ξανά μόλις πριν από δύο μήνες, με προορισμό την Λιθουανία.

Με πολύ μικρή καθυστέρηση, φτάσαμε στο Λούτον στις 15.20 τοπική ώρα και πολύ σύντομα τελειώσαμε τα διαδικαστικά και βρεθήκαμε στην στάση του λεωφορείου της National Express. Τα δύο εισιτήρια τα είχαμε κλείσει μόλις με 9€ από το σάιτ της Easy Bus.
Το λεωφορείο άργησε πολύ να έρθει και έτσι τελικά στις 18.00 καταφέραμε και βρεθήκαμε στον σταθμό της Baker Street.

Για εμένα είχα ήδη αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιήσω την κάρτα της Revolut σαν Oyster, αλλά για την κόρη μου δεν ήξερα πως θα της έβγαζα την Oyster για παιδιά από 10 έως 15 χρονών.
Ένας υπάλληλος λοιπόν, μας εξήγησε πως να βγάλουμε μία Oyster από το μηχάνημα, να την φορτίσουμε με χρήματα και έπειτα μας ρώτησε μέχρι πότε θα είμαστε στο Λονδίνο, μπήκε με τους κωδικούς του στο μηχάνημα και ενεργοποίησε την κάρτα να έχει την συγκεκριμένη έκπτωση μέχρι μία ημέρα αφότου φύγουμε.

Έτσι πια ήμασταν έτοιμοι να πάμε στο ξενοδοχείο μας που βρισκόταν κοντά στον σταθμό Aldgate East.
Κάναμε check in, αφήσαμε τα πράγματά μας και γρήγορα - γρήγορα βγήκαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.
Βρισκόμασταν κοντά στον πύργο του Λονδίνου και από εκεί ξεκινήσαμε την βόλτα μας.

Συνεχίζουμε μέχρι την Tower Bridge και το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αυτιά μας. Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και πολυφωτογραφημένα σημεία της πόλης και εντυπωσιαζόμαστε κι εμείς όταν το βλέπουμε live.
Ναι λοιπόν, σιγά σιγά συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε πια στο Λονδίνο!!!

Συνεχίζουμε δίπλα από το ποτάμι, έως το London Bridge City Pier. Είναι Παρασκευή προς το βράδυ και πολύς κόσμος κάνει την βόλτα του, ενώ μουσικοί και άλλοι περφόρμερ μαζεύουν κόσμο γύρω τους που τους παρακολουθεί.
Από το London Bridge City Pier θα πάρουμε το φεριμπότ προς το London Eye, για να δούμε ξεκούραστα μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης τα οποία εξηγώ στην ενθουσιασμένη κόρη μου (Ε).

Όταν φτάσαμε στο London Eye είχε σχεδόν νυχτώσει. Μια μικρή απογοήτευση για την Ε. είναι το καλυμμένο Big Ben, όμως γρήγορα της περνάει καθώς ανηφορίζουμε προς την πλατεία Τραφάλγκαρ, η οποία όμως είναι κι αυτή καλυμμένη και μόνο το άγαλμα του Νέλσον δεσπόζει πάνω από αυτήν.
Εγώ είχα σκοπό να φτάσουμε έως το Piccadilly Circus, όμως η κούραση είχε βαρέσει κόκκινο και η κόρη παρ' όλο τον ενθουσιασμό της, αρνείται για πρώτη φορά να συνεχίσουμε.

Μην ξεχνάμε ότι είμαστε από πολύ πρωί στους δρόμους και αν εδώ το ρολόι λέει 10 μμ στην πραγματικότητα για το βιολογικό μας ρολόι είναι 12 μμ. Έτσι πήραμε κάτι πρόχειρο στο χέρι για φαγητό, όντας σχεδόν νηστικοί όλη την ημέρα και με το μετρό φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας χορτασμένοι από όσα είχαμε δει αυτές τις λίγες ώρες, αλλά και ψόφιοι από την κούραση.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[vasiliss]

Ημέρα 1η: Βόλτα στον Τάμεση.

Μετά του τερπνού και το ωφέλιμο.
Αφού θα βρισκόμασταν στην Αθήνα, είπα να το εκμεταλλευτούμε και να διεκπεραιώσουμε και κάποιες υποθέσεις που είχαμε εκεί. Έτσι η ημέρα μας ξεκινάει πολύ νωρίς το πρωί και αφού έδωσε ο θεός και τελειώσαμε τις δουλειές μας στην Αθήνα, καταφέραμε να βρεθούμε στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος με την ψυχή στο στόμα.

Για εμένα ήταν το πρώτο αεροπορικό ταξίδι μετά από 10 ακριβώς χρόνια, από το 2009 που είχαμε πάει στην Ρώμη. Αντιθέτως η κόρη μου είχε πετάξει ξανά μόλις πριν από δύο μήνες, με προορισμό την Λιθουανία.

Με πολύ μικρή καθυστέρηση, φτάσαμε στο Λούτον στις 15.20 τοπική ώρα και πολύ σύντομα τελειώσαμε τα διαδικαστικά και βρεθήκαμε στην στάση του λεωφορείου της National Express. Τα δύο εισιτήρια τα είχαμε κλείσει μόλις με 9€ από το σάιτ της Easy Bus.
Το λεωφορείο άργησε πολύ να έρθει και έτσι τελικά στις 18.00 καταφέραμε και βρεθήκαμε στον σταθμό της Baker Street.

Για εμένα είχα ήδη αποφασίσει ότι θα χρησιμοποιήσω την κάρτα της Revolut σαν Oyster, αλλά για την κόρη μου δεν ήξερα πως θα της έβγαζα την Oyster για παιδιά από 10 έως 15 χρονών.
Ένας υπάλληλος λοιπόν, μας εξήγησε πως να βγάλουμε μία Oyster από το μηχάνημα, να την φορτίσουμε με χρήματα και έπειτα μας ρώτησε μέχρι πότε θα είμαστε στο Λονδίνο, μπήκε με τους κωδικούς του στο μηχάνημα και ενεργοποίησε την κάρτα να έχει την συγκεκριμένη έκπτωση μέχρι μία ημέρα αφότου φύγουμε.

Έτσι πια ήμασταν έτοιμοι να πάμε στο ξενοδοχείο μας που βρισκόταν κοντά στον σταθμό Aldgate East.
Κάναμε check in, αφήσαμε τα πράγματά μας και γρήγορα - γρήγορα βγήκαμε την πρώτη μας βόλτα στην πόλη.
Βρισκόμασταν κοντά στον πύργο του Λονδίνου και από εκεί ξεκινήσαμε την βόλτα μας.

Συνεχίζουμε μέχρι την Tower Bridge και το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αυτιά μας. Είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και πολυφωτογραφημένα σημεία της πόλης και εντυπωσιαζόμαστε κι εμείς όταν το βλέπουμε live.
Ναι λοιπόν, σιγά σιγά συνειδητοποιούμε ότι βρισκόμαστε πια στο Λονδίνο!!!

Συνεχίζουμε δίπλα από το ποτάμι, έως το London Bridge City Pier. Είναι Παρασκευή προς το βράδυ και πολύς κόσμος κάνει την βόλτα του, ενώ μουσικοί και άλλοι περφόρμερ μαζεύουν κόσμο γύρω τους που τους παρακολουθεί.
Από το London Bridge City Pier θα πάρουμε το φεριμπότ προς το London Eye, για να δούμε ξεκούραστα μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης τα οποία εξηγώ στην ενθουσιασμένη κόρη μου (Ε).

Όταν φτάσαμε στο London Eye είχε σχεδόν νυχτώσει. Μια μικρή απογοήτευση για την Ε. είναι το καλυμμένο Big Ben, όμως γρήγορα της περνάει καθώς ανηφορίζουμε προς την πλατεία Τραφάλγκαρ, η οποία όμως είναι κι αυτή καλυμμένη και μόνο το άγαλμα του Νέλσον δεσπόζει πάνω από αυτήν.
Εγώ είχα σκοπό να φτάσουμε έως το Piccadilly Circus, όμως η κούραση είχε βαρέσει κόκκινο και η κόρη παρ' όλο τον ενθουσιασμό της, αρνείται για πρώτη φορά να συνεχίσουμε.

Μην ξεχνάμε ότι είμαστε από πολύ πρωί στους δρόμους και αν εδώ το ρολόι λέει 10 μμ στην πραγματικότητα για το βιολογικό μας ρολόι είναι 12 μμ. Έτσι πήραμε κάτι πρόχειρο στο χέρι για φαγητό, όντας σχεδόν νηστικοί όλη την ημέρα και με το μετρό φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας χορτασμένοι από όσα είχαμε δει αυτές τις λίγες ώρες, αλλά και ψόφιοι από την κούραση.

 

[vasiliss]

Ημέρα 2η: Βρετανικό μουσείο - Borough Market - Tate Modern

Αυτή η μέρα πολύ με είχε παιδέψει όταν έβγαζα το πρόγραμμα της εκδρομής, κάνοντας αλλαγές μέχρι και το προηγούμενο βράδυ.
Τελικά μετά από ένα πολύ πλούσιο πρωινό, κατά τις 9 ξεκινάμε για την Oxford str με το λεωφορείο.
Το λεωφορείο το χρησιμοποιήσαμε αρκετά αυτή την ημέρα και μας άρεσε που μπορούσαμε να χαζεύουμε την πόλη από το πάνω μέρος του, καθώς συνήθως βρίσκαμε θέση μπροστά μπροστά στον δεύτερο όροφο.
Και οι δρόμοι το Σάββατο δεν ήταν καθόλου "πηγμένοι" για να καθυστερήσουμε.

Πρώτος στόχος μας να σβήσουμε την δίψα της κόρης για αντικείμενα, ρούχα και αναμνηστικά σχετικά με τον Harry Potter. Τι καλύτερο και οικονομικότερο από το τμήμα των Primark που είναι αφιερωμένο στον ήρωα αυτό. Και το πωλητήριο των στούντιο έχει μεγάλη ποικιλία σε αναμνηστικά, αλλά οι τιμές τους είναι απλησίαστες για τις οικονομίες της μικρής. Αφού λοιπόν έσβησε, εν μέρη, τη δίψα της αυτή και πήραμε και μερικά δώρα γι αυτούς που έμειναν πίσω, κατευθυνθήκαμε προς το Βρετανικό μουσείο.

Η ημέρα είναι Σάββατο, η ώρα 10.30 και ο κόσμος που συρρέει υπερβολικός. Το μουσείο είναι πολύ μεγάλο, και στην αρχή θέτουμε ως στόχο να δούμε πολλές αίθουσες που θεωρούμε ότι θα έχουν ενδιαφέρον. Όσο προχωράει όμως η ώρα η κούραση βαραίνει τα πόδια και πολλοί από τους στόχους εγκαταλείπονται. Μετά από 3 ώρες καθόμαστε για λίγο στο αίθριο για να φάμε κάτι και να κάνουμε αποτίμηση της επίσκεψης. Η μικρή ενθουσιάστηκε από τα αιγυπτιακά, εγώ από όλα, και πολύ στεναχωρήθηκα που δεν είχαμε το κουράγιο ή μία επιπλέον ημέρα για να δούμε κι άλλα.

Ήρθε η ώρα λοιπόν για να δοκιμάσουμε διεθνή κουζίνα και το καλύτερο μέρος για Σάββατο μεσημέρι νομίζω ότι είναι η Borough Market. Δεν το νομίζω όμως μόνο εγώ αυτό, αλλά και πολύς άλλος κόσμος που έχει πάει μέχρι εκεί. Με δυσκολία περιπλανιόμαστε και χαζεύουμε τους πάγκους, λιγουρευόμαστε τα φαγητά και δεν ξέρουμε τι να πρωτοδιαλέξουμε, χαζεύουμε τους ακτιβιστές vegan που διαμαρτύρονται κατά της κρεατοφαγίας και εν τέλη αποφασίζουμε, η Ε. να δοκιμάσει φαλάφελ κι εγώ από έναν πάγκο που έχει αιθιοπικό vegetarian φαγητό, ( οι ακτιβιστές μάλλον μας επηρέασαν υποσυνείδητα).
Το φαλάφελ ήταν ωραίο, το αιθιοπικό όμως δεν με ενθουσίασε.

Με χορτασμένα τα στομάχια "σέρνω" την κουρασμένη κόρη να περπατήσουμε ένα ακόμη μικρό κομμάτι της διαδρομής πλάι στο ποτάμι έως την Tate Modern. Εκεί θα έχει την ευκαιρία για πρώτη φορά να δει κάποια έργα μοντέρνας τέχνης. Πριν από αυτό όμως πρέπει να ξεκουραστούμε για λίγο στο καφέ που βρίσκεται στον 6ο όροφο και να χαζέψουμε το ποτάμι, την Millennium Bridge, τον Καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, τους ουρανοξύστες και όλη την όμορφη αυτή πλευρά του Λονδίνου.
Είχα σκοπό να πάμε έως το Sky Garden για να δούμε δωρεάν την θέα από ψηλά, αλλά κατά διαβολεμένη σύμπτωση, εκείνο το Σαββατοκύριακο γίνονταν εργασίες συντήρησης και ήταν κλειστά.
Έτσι αρκεστήκαμε στη θέα από τον έκτο όροφο της Tate Modern.

Σειρά έπειτα είχε η μοντέρνα τέχνη. Τα περισσότερα έργα της φάνηκαν ακατανόητα, κάποια περίεργα και κάποια λίγα της άρεσαν κι ας μην καταλάβαινε τι ήθελε να πει ο καλλιτέχνης.

Έχει έρθει η ώρα για ξεκούραση γιατί μας περιμένει βραδινή βόλτα στο νυχτερινό Λονδίνο.
Όμως ο αχόρταγος μπαμπάς προτείνει να περάσουμε απέναντι την Millennium Bridge για να χαζέψουμε από κοντά και τον Καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου και η μικρή δεν μου χαλάει το χατήρι.

Με λεωφορείο πάλι λοιπόν, επιστρέφουμε για 2ωρη ξεκούραση ώστε να έχουμε αργότερα το κουράγιο να περπατήσουμε στο νυχτερινό Λονδίνο.

 

[vasiliss]

Ημέρα 2η: Covent Garden - China town - Piccadilly Circus

Κατά τις 7 λοιπόν θα πάρουμε πάλι το λεωφορείο για το Κόβεντ Γκάρντεν. Τριγυρίζουμε στα δρομάκια, χαζεύουμε τους τραγουδιστές και τους περφόρμερ, έναν στόλο από Harley Davidson που έχει αράξει έξω από την αγορά, η Ε. χαζεύει τις αφίσες για την θεατρική παράσταση με τον Harry Potter (εάν το ήξερα ότι υπάρχει θα προσπαθούσα να πάμε) και κατευθυνόμαστε προς την China town.

Είναι η πρώτη φορά και για τους δυο μας που βρισκόμαστε σε μία China town, χαζεύουμε τα μαγαζιά, τον ατελείωτο κόσμο που συρρέει εκεί, ψάχνοντας για τράπεζα βρισκόμαστε στο Piccadilly Circus. Χαζεύουμε παρέα με πλήθος κόσμου τις φωτεινές επιγραφές και επιστρέφουμε στην Chinatown για να φάμε τι άλλο, κάτι κινέζικο.

Αφού φάγαμε, βρεθήκαμε στο μαγαζί με τα Lego και σε αυτό απέναντι το M&M's World. Αφού τα τιμήσαμε κι αυτά, η Ε. θυμήθηκε ότι ήθελε να δοκιμάσει ένα περίεργο ρόφημα τσάι που μέσα του είχε και κάτι ζελεδένιες μπαλίτσες.

Ξανά μανά λοιπόν επιστροφή στην Chinatown, που την έχουμε μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά, για να βρούμε το εν λόγω ρόφημα. Το βρήκαμε και ικανοποιημένοι πια κατηφορίσαμε έως τον σταθμό Embankment, από όπου θα παίρναμε την πράσινη γραμμή του μετρό για το ξενοδοχείο μας.
Να μην περάσουμε όμως κι από το σούπερ μάρκετ για προμήθειες για την επόμενη ημέρα;;
Πολύ περπάτημα και σήμερα!!!

 

[interted]

Πάντα έχω την "ανησυχία" ποιό μέρος τους Λονδίνου είναι καλύτερο να δει κανείς για καλή πρώτη εντύπωση. Φαίνεται ότι βλέποντας πρώτα το Tower Bridge πετύχατε διάνα.

Ωραία η ροή στην αφήγηση και η διπλή οπτική μπαμπά/κόρης.

 

[vasiliss]

Ωραία η ροή στην αφήγηση και η διπλή οπτική μπαμπά/κόρης.

Σε ευχαριστώ @interted .

Πάντα έχω την "ανησυχία" ποιό μέρος τους Λονδίνου είναι καλύτερο να δει κανείς για καλή πρώτη εντύπωση. Φαίνεται ότι βλέποντας πρώτα το Tower Bridge πετύχατε διάνα.

Να σου πω την αλήθεια, ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι, για καμιά πόλη από όσες έχω επισκεφτεί.
Ήταν σίγουρα τυχαίο και ουσιαστικό ρόλο έπαιξε ότι το ξενοδοχείο μας βρισκόταν κοντά. Διαφορετικά χωρίς να ξέρω, ίσως να επιλέγαμε το Big Ben. Τελικά όμως όπως είπες, πετύχαμε διάνα, γιατί όντως εντυπωσιαστήκαμε με αυτή την πρώτη εικόνα.

 

[vasiliss]

Ημέρα 3η: Westminster Abbey - Buckingham Palace - Camden

Η ημέρα αυτή είχε την επίσκεψη στο στούντιο του Harry Potter για το απόγευμα που ήταν βέβαια και το “κυρίως πιάτο” της εκδρομής για την Ε.
Για το πρωί είχα δύο πιθανά σενάρια στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να αποφασίσω τι θα ήταν καλύτερο να κάνουμε. Το συζήτησα με την Ε για να δω τι προτιμούσε αυτή, αλλά η κόρη μου δεν μπορούσε να αποφασίσει τι από τα δύο ήθελε να κάνουμε. Οπότε εγώ, σε μία πρωινή αναλαμπή, αποφάσισα να ακολουθήσω κάτι τελείως διαφορετικό.

Ξεκινάμε λοιπόν πρωί για το Βig Ben, με σκοπό να χαζέψουμε το Westminster Abbey, να μπούμε στην διπλανή εκκλησία St Margaret's Church που ήξερα ότι η είσοδος ήταν δωρεάν και έπειτα να ανηφορίσουμε προς το Μπάκιγχαμ. Η St Margaret's Church ήταν κλειστή και στο Μπάκιγχαμ φτάσαμε κατά τις 10.

Πλήθος κόσμου ήταν συγκεντρωμένο εκεί περιμένοντας την αλλαγή φρουράς. Ρωτήσαμε έναν αστυνομικό την ώρα που θα γινόταν, μας είπε 10.30 με 10.45 και αποφασίσαμε να σπαταλήσουμε το χρόνο μας και να περιμένουμε. Ο κόσμος που συνέχισε να συρρέει άνετα γέμιζε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο και σιγά σιγά καταλάβαμε ότι είχαμε κάνει λάθος που καθίσαμε. Αφού είδαμε από μακριά ένα κομμάτι της αλλαγής, αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να φύγουμε. Με δυσκολία απεγκλωβιστήκαμε, καθώς όλη η περιοχή ήταν αποκλεισμένη με κορδέλες και κάναμε έναν μεγάααλο κύκλο για να βρεθούμε τελικά στο Green park και να βρούμε την ανάλογη στάση του μετρό για να πάμε στο Camden.

Το Camden είναι μία “εναλλακτική” γειτονιά με μια μεγάλη αγορά την οποία χρειάζεσαι χρόνο για να την εξερευνήσεις, τον οποίο όμως χρόνο εμείς δεν τον είχαμε. Τριγυρίσαμε και χαζέψαμε λίγο στα μαγαζιά, φάγαμε κάτι πρόχειρο από τα φαγάδικα που υπήρχαν εκεί, βρήκαμε και το Chin Chin Labs το οποίο είχε ανακαλύψει η Ε. στο διαδίκτυο και έφτιαχνε παγωτό εκείνη την ώρα χρησιμοποιώντας υγρό άζωτο, δοκιμάσαμε το παγωτό του που δεν με ξετρέλανε και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

Η γειτονιά Camden βρίσκεται αρκετά κοντά στον σταθμό Euston από όπου θα παίρναμε το τρένο για το Watford Junction, από όπου στη συνέχεια θα πηγαίναμε στο στούντιο. Όμως, επειδή η επίσκεψη στο στούντιο ήταν το χάι λάιτ της εκδρομής, ήθελα η Ε. να είναι ξεκούραστη, για να μην της χαλάσει η κούραση αυτό που τόσο καιρό περίμενε, μετρώντας αντίστροφα τις ημέρες.

 

[vasiliss]

Ημέρα 3η: Επίσκεψη στο Στούντιο.

Και ναι, έφτασε η πολυπόθητη ώρα για την Ε.
Φορέσαμε τις μπλούζες με το οικόσημο των Gryffindor, που αγοράσαμε ειδικά για αυτή την ημέρα και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.

Παρένθεση.
Όταν λοιπόν τα συμφωνήσαμε με την Ε. ότι θα πάμε τελικά στο Λονδίνο, είπα μέσα μου:
“Α! ωραία, έχω έτοιμο το πρόγραμμα της @Grerena που έκανε κάτι ανάλογο με τους γιους της, αυτό θα κάνουμε κι εμείς”.
Της έδειξα λοιπόν την τραπεζαρία του πανεπιστημίου Christ church και της μίλησα γι’ αυτή, την Radcliffe Camera, τη βιβλιοθήκη Bodleian, το Divinity school, την “Diagon Alley” στην αγορά Leadenhall Market, αλλά η κόρη ήταν ανένδοτη, ήθελε το στούντιο και τίποτε άλλο. Κρίμα και θα πήγαινε χαμένη όλη η προετοιμασία που μας είχε προσφέρει απλόχερα η @Grerena .
Τέλος παρένθεσης.

Τα εισιτήρια για το στούντιο πρέπει να κλειστούν εκ των προτέρων, αρκετό καιρό πριν.
Εμείς τα κλείσαμε από το επίσημο σάιτ που είναι αυτό https://www.wbstudiotour.co.uk/ περίπου 3 μήνες πριν. Μερικές ημέρες αφότου κλείσαμε τα εισιτήρια δεν υπήρχε διαθεσιμότητα για τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, οπότε όποιος ενδιαφέρεται καλό είναι να έχει το νου του. Τα εισιτήρια κόστισαν 43 λίρες για εμένα και 35 λίρες της Ε.
Το λάθος που θεωρώ ότι έκανα ήταν η επιλογή της ώρας που έκλεισα να πάμε - γιατί δεν πας ότι ώρα θέλεις. Το στούντιο για να το γυρίσεις σχετικά γρήγορα θέλεις περίπου 3 ώρες, έτσι εγώ έκλεισα για τις 17.30 (κλείνουν στις 21.00). Όμως για κάποιον που είναι φανατικός με το θέμα, ο χρόνος είναι οριακός. Οπότε καλύτερα θα ήταν να έχω κλείσει κάποια πρωινή είσοδο για να είμαστε ξεκούραστοι και να έχουμε όσο χρόνο θέλουμε να τριγυρίσουμε εκεί.
Εγώ δεν το έκανα γιατί φοβήθηκα μήπως τα θαλασσώσω με τις μετακινήσεις έως το στούντιο και χάσουμε την ώρα εισόδου. Ήθελα να έχω αρκετό χρόνο μπροστά μου, αλλά τελικά δεν ήταν και τόσο δύσκολη η μετάβαση εκεί.

Η συντομότερη και οικονομικότερη μεταφορά από το Λονδίνο έως εκεί είναι με το τρένο. Ο σταθμός αναχώρησης είναι αυτός του Euston και πηγαίνεις στον σταθμό Watford Junction. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και την oyster ( 5,30 λίρες ανά διαδρομή την Κυριακή για εμένα και περίπου το μισό για την Ε.)
Όταν φτάσαμε στον σταθμό Euston πλήθος κόσμου περίμενε στον πίνακα ανακοινώσεων για να δουν την πλατφόρμα από την οποία θα αναχωρούσαν τα διάφορα τρένα - έτσι πίστευα εγώ!

Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η πλατφόρμα από όπου θα αναχωρούσε το τρένο που ενδιέφερε εμάς, όλο αυτό το πλήθος έφυγε σχεδόν τρέχοντας να προλάβει να μπει στο συγκεκριμένο τρένο. Από πίσω τους τρέχαμε κι εμείς. Στριμωχτήκαμε σαν τις σαρδέλες αλλά καταφέραμε να μπούμε!!!

Από τον σταθμό του Watford Junction αναχωρούσε λεωφορείο που σε 15 λεπτά σε πάει έως το στούντιο. Η τιμή του είναι 2,5 λίρες το άτομο (μαζί με την επιστροφή) παίρνει μόνο μετρητά (ήταν η μοναδική φορά που χρειαστήκαμε μετρητά στο Λονδίνο) και πρέπει να έχεις την επιβεβαίωση του εισιτηρίου για το στούντιο, για να μπεις μέσα.

Και εκεί υπήρχε μεγάλη ουρά και όταν ήρθε η σειρά μας για να μπούμε, ο οδηγός μας είπε ότι δεν χωράει άλλος και πρέπει να περιμένουμε το επόμενο. Ατυχία;; Τελικά όχι.
Η Ε. ανησυχούσε γιατί ήδη είχε πάει 17.00, όμως σε 5 λεπτά ήρθε το επόμενο λεωφορείο και εμείς είχαμε την ευκαιρία να μπούμε πρώτοι και να καθίσουμε στον επάνω όροφο μπροστά μπροστά. Έτσι μπορέσαμε να χαζέψουμε έστω και λίγο την αγγλική εξοχή.

Στα ταμεία που πήγαμε να πάρουμε τα εισιτήριά μας, η κοπέλα που ήταν μισή Ελληνίδα μας έπιασε λίγο την κουβέντα και μας έδωσε και τα αναμνηστικά “διαβατήρια” στα οποία έπρεπε να συλλέξουμε 6 σφραγίδες κατά την διάρκεια της περιήγησής μας.
Και ναι, δεν το πιστεύαμε, αλλά είχε έρθει η ώρα να διαβούμε την είσοδο των στούντιο.

Εννοείτε ότι είχα έρθει μελετημένος, γιατί διαφορετικά όλα θα μου φαίνονταν ακατανόητα και δεν νομίζω η κόρη να είχε όρεξη να μου εξηγεί και το παραμικρό. Είχα καταφέρει να δω 6 από τις 8 ταινίες στο σπίτι και μισή από την έβδομη στο αεροπλάνο. Τις υπόλοιπες (πλην ενός τελευταίου μισάωρου που δεν έχω ακόμη αξιωθεί να δω) τις είδα στην πτήση της επιστροφής.
Στα πρώτα 20 λεπτά της ξενάγησης υπάρχουν δύο παρουσιάσεις και από την στιγμή που ανοίγει η μεγάλη πόρτα προς την αίθουσα του Great Hall ο καθένας πηγαίνει όπου θέλει και με τον ρυθμό που αυτός θέλει.

Οι φωτογραφίες βέβαια είναι ελεύθερες, πλην των δύο σημείων όπου επί πληρωμή μπορείς να κάνεις μία εικονική πτήση με σκούπα και να βρεθείς στο βαγόνι του τρένου στην σκηνή με τον βάτραχο. Είχαμε ήδη δώσει πολλά οπότε προς τα εκεί ούτε καν πλησιάσαμε. Βέβαια υπάρχουν αρκετά σημεία όπου μπορείς να φωτογραφηθείς " παίρνοντας μέρος σε σκηνές της ταινίας" εντελώς δωρεάν.
Εννοείται ότι όλα είναι πολύ εντυπωσιακά, ακόμη και για εμένα που πήγα από σπόντα.

Πριν βγεις στον εξωτερικό χώρο με το τριώροφο λεωφορείο (knight bus), την ξύλινη γέφυρα κτλ, υπάρχει εστιατόριο όπου όλοι - μαζί τους κι εμείς - δοκίμαζαν την περιβόητη βουτυρόμπυρα. Ευκαιρία λοιπόν να κοροϊδέψουμε την μαμά στην Ελλάδα και να της στείλουμε μια φωτογραφία με την κόρη της που είχε άρχισε τις καταχρήσεις.

Έπειτα ακολουθούν οι αίθουσες που δείχνουν το πως φτιάχτηκαν οι ταινίες, το οποίο είχε μεγάλο ενδιαφέρον για εμένα, η σκηνή της τράπεζας με τον “Βασιλίσκο”, η Diagon alley κ.α., όμως ο χρόνος μας είχε περάσει, η ώρα πλησίαζε 9 και έπρεπε σιγά σιγά να κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Χαζέψαμε λίγο τα πανάκριβα αναμνηστικά, πήραμε κάτι ψιλά για να μην φύγουμε με άδεια χέρια και με βαριά καρδιά και επίσης βαριά πόδια βγήκαμε κατά τις 21.30 από το στούντιο. Ούτε το φανταζόμουν όταν μπήκα ότι δεν θα έπληττα εκεί μέσα και θα περνούσαν 4 ώρες χωρίς να το καταλάβω.
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν περίμενα και πολλά από το στούντιο και το έκανα μόνο και μόνο για χατίρι του παιδιού. Όμως τελικά είχε το ενδιαφέρον του, εάν βέβαια πας διαβασμένος και γνωρίζεις τι πρόκειται να δεις.

Στις 22.30 φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, αλλά δεν είχαμε το κουράγιο να ψάξουμε για Fish & Chips, όπως έλεγε το πρόγραμμά μας. Το πιο κοντινό μας εστιατόριο που είχε Fish & Chips, είχε ήδη κλείσει, οπότε δεν ψάξαμε περισσότερο και αρκεστήκαμε σε μία πίτσα που παραγγείλαμε στο ξενοδοχείο.

Εκεί συζητήσαμε για το όνειρο της κόρης μου, που τελικά εκπληρώθηκε και ποιο θα μπορούσε άραγε να είναι το επόμενο (ταξιδιωτικό;; ) όνειρό της;

Το οποίο αποφάσισε, με συνοπτικές διαδικασίες, ότι είναι να πάει σε ένα ανάλογο θέαμα με Harry Potter στην Αμερική, που είναι πιο εντυπωσιακό γιατί είναι ολόκληρο πάρκο.

Εγώ της είπα ότι το καθήκον μου ως πατέρας το έκανα και μπορεί να εκπληρώσει το όνειρο της όταν ενηλικιωθεί και καταφέρει να βγάλει τα απαιτούμενα χρήματα για να πάει έως εκεί.

 

[Grerena]

Τι βλέπω; Ιστορία και ταξίδι πολύ εκτός πεπατημένης (για σένα ).
Ιορδανία περίμενα, το Λονδίνο ήρθε!
Αλλά … μια χαρά είναι και το Λονδίνο. Εγγύηση (για μένα).

Αν κάποιος μου έλεγε πριν από 10 χρόνια να πάω στο Λονδίνο, θα του έλεγα ότι δεν τρελάθηκα ακόμη, υπάρχουν πολύ πιο ενδιαφέροντα μέρη που θα ήθελα να ξοδέψω τα λεφτά μου για να πάω.

Μπράβο που παρέβηκες τις αρχές σου, για χάρη της κόρης σου. Έτσι έπρεπε.
Έχω όμως την υποψία ότι και εσύ το ευχαριστήθηκες!

Και γι’ αυτό το ταξίδι είχα ξοδέψει πολλές ώρες στο ψάξιμο.

Και εγώ είχα κουραστεί πολύ με την οργάνωση του αντίστοιχου ταξιδιού στο Λονδίνο. Νομίζω ότι πιο εύκολα οργανώνω οδικά, παρά τριήμερο στο Λονδίνο με παιδιά. Είδες που οι μεγάλες πόλεις έχουν το ζόρι τους;

Τελικά είναι γραφτό μου εγώ να ακολουθώ το πρόγραμμά σου και όχι εσύ.

Στο studio δεν έχω πάει, αφού τα παιδιά μου είχαν διαλέξει την Οξφόρδη αντ’ αυτού, αλλά τώρα που το είδα και εγώ καλύτερα μέσα από την περιγραφή σου μου ξανάρθε η επιθυμία. Θα
«φυτιλιάσω» την κόρη προκειμένου να ... μου το ζητήσει εκείνη!
Λέω λοιπόν να ακολουθήσω (για μιαν ακόμη φορά) τη διαδρομή σου στο Λονδίνο αφού προβλέπω ταξίδι ξανά με την κόρη αυτή τη φορά. Οι κόρες έχουν και άλλα γούστα και έτσι δεν θα επισκεφτώ τα ίδια μέρη… , μόνο που πιθανώς να το εμπλουτίσω και με πιο «κοριτσίστικα» πράγματα.

Φορέσαμε τις μπλούζες με το οικόσημο των Gryffindor, που αγοράσαμε ειδικά για αυτή την ημέρα και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.

Πάρα πολύ μ' αρέσει ...

Τα εισιτήρια κόστισαν 43 λίρες για εμένα και 35 λίρες της Ε.

Είναι μια μικρή επένδυση ...

Είχα καταφέρει να δω 6 από τις 8 ταινίες στο σπίτι και μισή από την έβδομη στο αεροπλάνο.

Εγώ είχα δει μόνο τις 5 ταινίες και σε αυτές έμεινα, αφού σύντομα ακολούθησε άλλο ταξίδι με θέμα "game of thrones" και δεν πρόλαβα! Καλώς ήρθες στο club.

Οι φωτογραφίες σου είναι πολύ … ξεσηκωτικές και όπως πάντα πολύ όμορφη η παρουσίαση σου!
Εύχομαι και σε άλλα ταξίδια με την κόρη, γιατί αυτά έχουν άλλη γοητεία!

 

[vasiliss]

Τι βλέπω; Ιστορία και ταξίδι πολύ εκτός πεπατημένης (για σένα ).
Ιορδανία περίμενα, το Λονδίνο ήρθε!
Αλλά … μια χαρά είναι και το Λονδίνο. Εγγύηση (για μένα).



Μπράβο που παρέβηκες τις αρχές σου, για χάρη της κόρης σου. Έτσι έπρεπε.
Έχω όμως την υποψία ότι και εσύ το ευχαριστήθηκες!



Και εγώ είχα κουραστεί πολύ με την οργάνωση του αντίστοιχου ταξιδιού στο Λονδίνο. Νομίζω ότι πιο εύκολα οργανώνω οδικά, παρά τριήμερο στο Λονδίνο με παιδιά. Είδες που οι μεγάλες πόλεις έχουν το ζόρι τους;

Τελικά είναι γραφτό μου εγώ να ακολουθώ το πρόγραμμά σου και όχι εσύ.

Στο studio δεν έχω πάει, αφού τα παιδιά μου είχαν διαλέξει την Οξφόρδη αντ’ αυτού, αλλά τώρα που το είδα και εγώ καλύτερα μέσα από την περιγραφή σου μου ξανάρθε η επιθυμία. Θα
«φυτιλιάσω» την κόρη προκειμένου να ... μου το ζητήσει εκείνη!
Λέω λοιπόν να ακολουθήσω (για μιαν ακόμη φορά) τη διαδρομή σου στο Λονδίνο αφού προβλέπω ταξίδι ξανά με την κόρη αυτή τη φορά. Οι κόρες έχουν και άλλα γούστα και έτσι δεν θα επισκεφτώ τα ίδια μέρη… , μόνο που πιθανώς να το εμπλουτίσω και με πιο «κοριτσίστικα» πράγματα.



Πάρα πολύ μ' αρέσει ...



Είναι μια μικρή επένδυση ...



Εγώ είχα δει μόνο τις 5 ταινίες και σε αυτές έμεινα, αφού σύντομα ακολούθησε άλλο ταξίδι με θέμα "game of thrones" και δεν πρόλαβα! Καλώς ήρθες στο club.

Οι φωτογραφίες σου είναι πολύ … ξεσηκωτικές και όπως πάντα πολύ όμορφη η παρουσίαση σου!
Εύχομαι και σε άλλα ταξίδια με την κόρη, γιατί αυτά έχουν άλλη γοητεία!

Λοιπόν @Grerena , η ζωή μας είναι γεμάτη εκπλήξεις, το ίδιο και η "ταξιδιωτική ζωή μας".
Περνώντας τα χρόνια γεμίζουμε εμπειρίες και αλλάζουν τα θέλω μας.

Για εμένα λοιπόν ήταν μια μικρή έκπληξη το Λονδίνο και το πόσο μου άρεσε η διαφορετική για τα δεδομένα μου αυτή μεγαλούπολη. Μεγάλο ρόλο έπαιξε βέβαια και η παρέα μου.
Το έγραψα και στην εισαγωγή μου, το travelstories ήταν καταλυτικό για το πως βλέπω πια τα ταξίδια και τις εμπειρίες που αποκομίζεις από αυτά.
Το ταξίδι στο Λονδίνο ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για εμένα, ώστε να το πάρω απόφαση ότι τα όνειρα δεν πρέπει να μένουν στην σφαίρα της φαντασίας μόνο, αλλά πρέπει σιγά σιγά να παίρνουν σάρκα και οστά.
Ήταν η πρόβα τζενεράλε, που συνεχίστηκε με τα μίνι ταξίδια στην Πολωνία και αυτό στην Ιορδανία.

Επόμενος στόχος ήταν ένα από τα ταξιδιωτικά μου όνειρα, κάποιο μέρος της Ρωσίας. Δυστυχώς, ο Κορονοιός μου έκοψε την φόρα και την αποφασιστικότητα, αλλά ελπίζω μες το 2021 να γίνει η επανεκκίνηση.

Την Ιορδανία παρεμπιπτόντως, επειδή ξέρω ότι είναι από τα δικά σου ταξιδιωτικά όνειρα, πρέπει να την βάλεις άμεσα στον προγραμματισμό σου. Με τόσες πληροφορίες πια στο φόρουμ είναι πανεύκολη και δεν νομίζω ότι εγώ θα προσθέσω κάτι γράφοντας ιστορία.

Καλό καλοκαίρι, υγεία και πολλά ταξίδια σου εύχομαι.

 

[alvadi]

Ξεσηκωτική ιστορία, αν και το Λονδίνο δεν είναι άμεσος στόχος ταξιδιού... Πολυ ωραίες οι φωτογραφίες και η αφήγηση!

 

[vasiliss]

Ξεσηκωτική ιστορία, αν και το Λονδίνο δεν είναι άμεσος στόχος ταξιδιού... Πολυ ωραίες οι φωτογραφίες και η αφήγηση!

Σε ευχαριστώ πολύ @alvadi για τα καλά σου λόγια.

αν και το Λονδίνο δεν είναι άμεσος στόχος ταξιδιού...

Πως τα φέρνει καμιά φορά η ζωή. Εμένα δεν ήταν καθόλου στόχος κι όμως βρέθηκα εκεί και πολύ μου άρεσε.
Σου εύχομαι να πραγματοποιήσεις τους άμεσους στόχους σου, αλλά μην αργήσεις να βάλεις και το Λονδίνο σε αυτούς.
Καλό καλοκαίρι και καλά ταξίδια να έχεις.