vasiliss
Member
- Μηνύματα
- 984
- Likes
- 9.107
- Επόμενο Ταξίδι
- ;;;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ρωσία -Ισλανδία - Περού
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 1η: Βόλτα στον Τάμεση.
- Ημέρα 2η: Βρετανικό μουσείο - Borough Market - Tate Modern
- Ημέρα 2η: Covent Garden - China town - Piccadilly Circus
- Ημέρα 3η: Westminster Abbey - Buckingham Palace - Camden
- Ημέρα 3η: Επίσκεψη στο Στούντιο.
- Ημέρα 4η: Hyde Park - Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
- Επίλογος
Ημέρα 3η: Επίσκεψη στο Στούντιο.
Και ναι, έφτασε η πολυπόθητη ώρα για την Ε.

Φορέσαμε τις μπλούζες με το οικόσημο των Gryffindor, που αγοράσαμε ειδικά για αυτή την ημέρα και ετοιμαστήκαμε να φύγουμε.
Παρένθεση.
Όταν λοιπόν τα συμφωνήσαμε με την Ε. ότι θα πάμε τελικά στο Λονδίνο, είπα μέσα μου:
“Α! ωραία, έχω έτοιμο το πρόγραμμα της @Grerena που έκανε κάτι ανάλογο με τους γιους της, αυτό θα κάνουμε κι εμείς”.
Της έδειξα λοιπόν την τραπεζαρία του πανεπιστημίου Christ church και της μίλησα γι’ αυτή, την Radcliffe Camera, τη βιβλιοθήκη Bodleian, το Divinity school, την “Diagon Alley” στην αγορά Leadenhall Market, αλλά η κόρη ήταν ανένδοτη, ήθελε το στούντιο και τίποτε άλλο.
Τέλος παρένθεσης.
Τα εισιτήρια για το στούντιο πρέπει να κλειστούν εκ των προτέρων, αρκετό καιρό πριν.
Εμείς τα κλείσαμε από το επίσημο σάιτ που είναι αυτό https://www.wbstudiotour.co.uk/ περίπου 3 μήνες πριν. Μερικές ημέρες αφότου κλείσαμε τα εισιτήρια δεν υπήρχε διαθεσιμότητα για τις συγκεκριμένες ημερομηνίες, οπότε όποιος ενδιαφέρεται καλό είναι να έχει το νου του. Τα εισιτήρια κόστισαν 43 λίρες για εμένα και 35 λίρες της Ε.
Το λάθος που θεωρώ ότι έκανα ήταν η επιλογή της ώρας που έκλεισα να πάμε - γιατί δεν πας ότι ώρα θέλεις. Το στούντιο για να το γυρίσεις σχετικά γρήγορα θέλεις περίπου 3 ώρες, έτσι εγώ έκλεισα για τις 17.30 (κλείνουν στις 21.00). Όμως για κάποιον που είναι φανατικός με το θέμα, ο χρόνος είναι οριακός. Οπότε καλύτερα θα ήταν να έχω κλείσει κάποια πρωινή είσοδο για να είμαστε ξεκούραστοι και να έχουμε όσο χρόνο θέλουμε να τριγυρίσουμε εκεί.
Εγώ δεν το έκανα γιατί φοβήθηκα μήπως τα θαλασσώσω με τις μετακινήσεις έως το στούντιο

Η συντομότερη και οικονομικότερη μεταφορά από το Λονδίνο έως εκεί είναι με το τρένο. Ο σταθμός αναχώρησης είναι αυτός του Euston και πηγαίνεις στον σταθμό Watford Junction. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και την oyster ( 5,30 λίρες ανά διαδρομή την Κυριακή για εμένα και περίπου το μισό για την Ε.)
Όταν φτάσαμε στον σταθμό Euston πλήθος κόσμου περίμενε στον πίνακα ανακοινώσεων για να δουν την πλατφόρμα από την οποία θα αναχωρούσαν τα διάφορα τρένα - έτσι πίστευα εγώ!

Όταν λοιπόν ανακοινώθηκε η πλατφόρμα από όπου θα αναχωρούσε το τρένο που ενδιέφερε εμάς, όλο αυτό το πλήθος έφυγε σχεδόν τρέχοντας να προλάβει να μπει στο συγκεκριμένο τρένο. Από πίσω τους τρέχαμε κι εμείς. Στριμωχτήκαμε σαν τις σαρδέλες αλλά καταφέραμε να μπούμε!!!

Από τον σταθμό του Watford Junction αναχωρούσε λεωφορείο που σε 15 λεπτά σε πάει έως το στούντιο. Η τιμή του είναι 2,5 λίρες το άτομο (μαζί με την επιστροφή) παίρνει μόνο μετρητά (ήταν η μοναδική φορά που χρειαστήκαμε μετρητά στο Λονδίνο) και πρέπει να έχεις την επιβεβαίωση του εισιτηρίου για το στούντιο, για να μπεις μέσα.

Και εκεί υπήρχε μεγάλη ουρά και όταν ήρθε η σειρά μας για να μπούμε, ο οδηγός μας είπε ότι δεν χωράει άλλος και πρέπει να περιμένουμε το επόμενο. Ατυχία;; Τελικά όχι.
Η Ε. ανησυχούσε γιατί ήδη είχε πάει 17.00, όμως σε 5 λεπτά ήρθε το επόμενο λεωφορείο και εμείς είχαμε την ευκαιρία να μπούμε πρώτοι και να καθίσουμε στον επάνω όροφο μπροστά μπροστά. Έτσι μπορέσαμε να χαζέψουμε έστω και λίγο την αγγλική εξοχή.

Στα ταμεία που πήγαμε να πάρουμε τα εισιτήριά μας, η κοπέλα που ήταν μισή Ελληνίδα μας έπιασε λίγο την κουβέντα και μας έδωσε και τα αναμνηστικά “διαβατήρια” στα οποία έπρεπε να συλλέξουμε 6 σφραγίδες κατά την διάρκεια της περιήγησής μας.
Και ναι, δεν το πιστεύαμε, αλλά είχε έρθει η ώρα να διαβούμε την είσοδο των στούντιο.



Εννοείτε ότι είχα έρθει μελετημένος, γιατί διαφορετικά όλα θα μου φαίνονταν ακατανόητα και δεν νομίζω η κόρη να είχε όρεξη να μου εξηγεί και το παραμικρό. Είχα καταφέρει να δω 6 από τις 8 ταινίες στο σπίτι και μισή από την έβδομη στο αεροπλάνο. Τις υπόλοιπες (πλην ενός τελευταίου μισάωρου που δεν έχω ακόμη αξιωθεί να δω) τις είδα στην πτήση της επιστροφής.
Στα πρώτα 20 λεπτά της ξενάγησης υπάρχουν δύο παρουσιάσεις και από την στιγμή που ανοίγει η μεγάλη πόρτα προς την αίθουσα του Great Hall ο καθένας πηγαίνει όπου θέλει και με τον ρυθμό που αυτός θέλει.




Οι φωτογραφίες βέβαια είναι ελεύθερες, πλην των δύο σημείων όπου επί πληρωμή μπορείς να κάνεις μία εικονική πτήση με σκούπα και να βρεθείς στο βαγόνι του τρένου στην σκηνή με τον βάτραχο. Είχαμε ήδη δώσει πολλά οπότε προς τα εκεί ούτε καν πλησιάσαμε. Βέβαια υπάρχουν αρκετά σημεία όπου μπορείς να φωτογραφηθείς " παίρνοντας μέρος σε σκηνές της ταινίας" εντελώς δωρεάν.
Εννοείται ότι όλα είναι πολύ εντυπωσιακά, ακόμη και για εμένα που πήγα από σπόντα.




Πριν βγεις στον εξωτερικό χώρο με το τριώροφο λεωφορείο (knight bus), την ξύλινη γέφυρα κτλ, υπάρχει εστιατόριο όπου όλοι - μαζί τους κι εμείς - δοκίμαζαν την περιβόητη βουτυρόμπυρα. Ευκαιρία λοιπόν να κοροϊδέψουμε την μαμά στην Ελλάδα και να της στείλουμε μια φωτογραφία με την κόρη της που είχε άρχισε τις καταχρήσεις.




Έπειτα ακολουθούν οι αίθουσες που δείχνουν το πως φτιάχτηκαν οι ταινίες, το οποίο είχε μεγάλο ενδιαφέρον για εμένα, η σκηνή της τράπεζας με τον “Βασιλίσκο”, η Diagon alley κ.α., όμως ο χρόνος μας είχε περάσει, η ώρα πλησίαζε 9 και έπρεπε σιγά σιγά να κατευθυνόμαστε προς την έξοδο. Χαζέψαμε λίγο τα πανάκριβα αναμνηστικά, πήραμε κάτι ψιλά για να μην φύγουμε με άδεια χέρια και με βαριά καρδιά και επίσης βαριά πόδια βγήκαμε κατά τις 21.30 από το στούντιο. Ούτε το φανταζόμουν όταν μπήκα ότι δεν θα έπληττα εκεί μέσα και θα περνούσαν 4 ώρες χωρίς να το καταλάβω.
Η αλήθεια είναι ότι προσωπικά δεν περίμενα και πολλά από το στούντιο και το έκανα μόνο και μόνο για χατίρι του παιδιού. Όμως τελικά είχε το ενδιαφέρον του, εάν βέβαια πας διαβασμένος και γνωρίζεις τι πρόκειται να δεις.




Στις 22.30 φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, αλλά δεν είχαμε το κουράγιο να ψάξουμε για Fish & Chips, όπως έλεγε το πρόγραμμά μας. Το πιο κοντινό μας εστιατόριο που είχε Fish & Chips, είχε ήδη κλείσει, οπότε δεν ψάξαμε περισσότερο και αρκεστήκαμε σε μία πίτσα που παραγγείλαμε στο ξενοδοχείο.
Εκεί συζητήσαμε για το όνειρο της κόρης μου, που τελικά εκπληρώθηκε και ποιο θα μπορούσε άραγε να είναι το επόμενο (ταξιδιωτικό;; ) όνειρό της;
Το οποίο αποφάσισε, με συνοπτικές διαδικασίες, ότι είναι να πάει σε ένα ανάλογο θέαμα με Harry Potter στην Αμερική, που είναι πιο εντυπωσιακό γιατί είναι ολόκληρο πάρκο.

Εγώ της είπα ότι το καθήκον μου ως πατέρας το έκανα









