Travelstoryteller
Member
- Μηνύματα
- 301
- Likes
- 1.823
- Επόμενο Ταξίδι
- Η.Π.Α.
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ωκεανία
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Η Αίγυπτος και άλλα επεισόδια
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Πετώντας με μια χρονομηχανή
- Karibu Zanzibar
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο
- Γενέθλια στην Αφρική
- Μα πως χτίζεις ένα σχολείο;
- Μα είναι ωραία στον Παράδεισο 2
- Εκεί στο Nungwi
- Nungwi#2 - Ο θηλυκός Μπόμπ Μάρλει και η συνομωσία της πισίνας
- Nungwi#3 - The local party
- Dirty Dancing με τους Μασάι
- Μα είναι ωραία στον παράδεισο 3
- Αποστολή μέσα στην καρδιά της ζούγκλας
- Οι μαγικές νύχτες της Stone Town
- Με το ΚΤΕΛ στην Τανζανία
- Περικυκλωμένοι...
- Το σπίτι μεσα στη Ζούγκλα
- Στην πόλη των 50’s
- Η εισβολή μέσα στην νύχτα
- Η επέλαση των τρακτέρ
- Το ατυχές σαφάρι και μια μπύρα στο πουθενά
- Περίεργα πράγματα
- Η Απαγωγή!
Μα είναι ωραία στον παράδεισο 3
Επιστρέψαμε με μεγάλη χαρά στο δωμάτιο μας που μετά την εμπειρία μας στο Nungwi μας φάνηκε τουλάχιστον σουίτα πέντε αστέρων. Ξανασμίξαμε με τους εθελοντές, επισκεφτήκαμε το σχολείο για να δούμε την πρόοδο που είχε γίνει κατά την απουσία μας, παίξαμε έναν φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου με τους ντόπιους (μας κέρδισαν στην έδρα τους), φάγαμε ξανά νόστιμο (και ασφαλές) φαγάκι από τα χεράκια του Aniva, του Master Chef όπως τον φωνάζαμε και παραβρεθήκαμε στο πάρτι του αποχαιρετισμού των εθελοντών που θα συνέχιζαν το ταξίδι τους την επόμενη μέρα με ένα σαφάρι στην Αρούσα. Μια πιο μικρή ομάδα εθελοντών μάλιστα θα σκαρφάλωνε στο Κιλιμάντζαρο.
Όλοι στον αγώνα
Zan View Hotel dreamteam
Παραδοσιακό μπέργκερ με πατάτες 
Ιταλική πίτσα + πατάτες
Το μοντέλο μας! 
Μια αίθουσα του σχολείου (τον ιποπποταμο και τα τιγράκαι τα έβαψα εγώ!!!) 
Το αποχαιρετιστήριο πάρτι!
Την επομένη, αφού ξυπνήσαμε σε ένα άδειο από ένοικους ξενοδοχείο, ο Γιάκομπ μας πήγε εκδρομή σε μια μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην περιοχή όπου πολλές φορές γίνονται εκεί κρυφά αποκρυφιστικές τελετές και βουντού. Μπορεί ο Μουσουλμανισμός να είναι πανταχού παρόντας στη Ζανζιβάρη, αλλά η Αφρικανική κληρονομιά αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα του τοπικού πληθυσμού. Εν το μεταξύ ο φύλακας για να μπεις στην σπηλιά ήταν άφαντος και ο Γιάκομπ αυτοανακηρύχθηκε οδηγός μας και με ένα μικρό φακουδάκι που αργοπέθαινε, φιλοτιμήθηκε να μας ξεναγήσει. Εκεί να δείτε γλέντια. Μπροστά ο Γιάκομπ, στη μέση εγώ και οπισθοφυλακή ο σύντροφός, να προχωράμε σαν τους τυφλοπόντικες μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι το εγχείρημα δεν είναι ξενάγηση αλλά υλικό για την εκπομπή Επιζήσαντες. Για θρίλερ δεν θα ήταν πιστευτό σενάριο, καθώς πόσο βλάκας πρέπει να είσαι για να μπεις σε μια σπηλιά με έναν φακουδάκι που φωτίζει μόλις το επόμενο μέτρο στα τελευταία σκιρτήματα της μπαταρίας του; Ο σύντροφος ενέδωσε στην φωνή της λογικής και μου είπε : "Πες στο Γιάκομπ ότι φοβάσαι, για να γυρίσουμε πίσω, θα σκοτωθούμε εδώ μέσα!".
Έπραξα όπως μου ζήτησε αλλά μου έδωσε υλικό για μεγάλη καζούρα που θα χρησιμοποιηθεί δεόντως σε κάθε επόμενη αφορμή που θα προκύψει!
Για καλή μας τύχη βγαίνοντας από την σπηλιά συναντήσαμε τον φύλακα ο οποίος με ένα μικρό αντίτιμο μας προμήθευσε από 3 φακούς υψηλής φωτεινότητας και πάντα με οδηγό τον Γιάκομπ, επιστρέψαμε στο δρόμο που είχαμε μόλις αφήσει. Οι φακοί μας έκαναν να αντιληφθούμε ότι δεν ήμαστε μόνοι μας στην σπηλιά... Αντίθετα τόση ώρα που περπατούσαμε στα σκοτάδια,είχαμε δίπλα μας εκατοντάδες νυχτερίδες, υπερμεγέθεις αράχνες και κάνα δυο αθόρυβες κουκουβάγιες. Από όλες τις εκδρομές που έγιναν στην Ζανζιβάρη, μια βόλτα από την σπηλιά την συνιστούμε ανεπιφύλακτα!
Μα όσο υπέροχος και εάν είναι ο παράδεισος είχε φτάσει η μέρα που έπρεπε να πούμε το αντίο και να συνεχίσουμε και εμείς τον δρόμο μας. Αποχαιρετήσαμε την όμορφη παραλία της Kiwengwa, τις πρωινές βουτιές, τους δεκάδες φίλους της κοινότητας που είχαμε αποκτήσει, το σχολείο, τα πεφταστέρια της ταράτσας και την υπέροχη ανατολή του ηλίου που ξεμυτούσε μέσα από τον ωκεανό και έτρεχε να μας καλημερίσει έξω από το παράθυρο μας. Απογευματάκι πια ξεκινήσαμε για την Stone town αλλά πριν φθάσουμε είχαμε μια υπόσχεση να εκπληρώσουμε....
Επιστρέψαμε με μεγάλη χαρά στο δωμάτιο μας που μετά την εμπειρία μας στο Nungwi μας φάνηκε τουλάχιστον σουίτα πέντε αστέρων. Ξανασμίξαμε με τους εθελοντές, επισκεφτήκαμε το σχολείο για να δούμε την πρόοδο που είχε γίνει κατά την απουσία μας, παίξαμε έναν φιλικό αγώνα ποδοσφαίρου με τους ντόπιους (μας κέρδισαν στην έδρα τους), φάγαμε ξανά νόστιμο (και ασφαλές) φαγάκι από τα χεράκια του Aniva, του Master Chef όπως τον φωνάζαμε και παραβρεθήκαμε στο πάρτι του αποχαιρετισμού των εθελοντών που θα συνέχιζαν το ταξίδι τους την επόμενη μέρα με ένα σαφάρι στην Αρούσα. Μια πιο μικρή ομάδα εθελοντών μάλιστα θα σκαρφάλωνε στο Κιλιμάντζαρο.
Όλοι στον αγώνα
Zan View Hotel dreamteam
Παραδοσιακό μπέργκερ με πατάτες 
Ιταλική πίτσα + πατάτες
Το μοντέλο μας! 
Μια αίθουσα του σχολείου (τον ιποπποταμο και τα τιγράκαι τα έβαψα εγώ!!!) 
Το αποχαιρετιστήριο πάρτι!
Την επομένη, αφού ξυπνήσαμε σε ένα άδειο από ένοικους ξενοδοχείο, ο Γιάκομπ μας πήγε εκδρομή σε μια μεγάλη σπηλιά που βρίσκεται κοντά στην περιοχή όπου πολλές φορές γίνονται εκεί κρυφά αποκρυφιστικές τελετές και βουντού. Μπορεί ο Μουσουλμανισμός να είναι πανταχού παρόντας στη Ζανζιβάρη, αλλά η Αφρικανική κληρονομιά αποτελεί το κυρίαρχο χαρακτηριστικό γνώρισμα του τοπικού πληθυσμού. Εν το μεταξύ ο φύλακας για να μπεις στην σπηλιά ήταν άφαντος και ο Γιάκομπ αυτοανακηρύχθηκε οδηγός μας και με ένα μικρό φακουδάκι που αργοπέθαινε, φιλοτιμήθηκε να μας ξεναγήσει. Εκεί να δείτε γλέντια. Μπροστά ο Γιάκομπ, στη μέση εγώ και οπισθοφυλακή ο σύντροφός, να προχωράμε σαν τους τυφλοπόντικες μέσα στα μαύρα σκοτάδια. Πολύ γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι το εγχείρημα δεν είναι ξενάγηση αλλά υλικό για την εκπομπή Επιζήσαντες. Για θρίλερ δεν θα ήταν πιστευτό σενάριο, καθώς πόσο βλάκας πρέπει να είσαι για να μπεις σε μια σπηλιά με έναν φακουδάκι που φωτίζει μόλις το επόμενο μέτρο στα τελευταία σκιρτήματα της μπαταρίας του; Ο σύντροφος ενέδωσε στην φωνή της λογικής και μου είπε : "Πες στο Γιάκομπ ότι φοβάσαι, για να γυρίσουμε πίσω, θα σκοτωθούμε εδώ μέσα!".
Έπραξα όπως μου ζήτησε αλλά μου έδωσε υλικό για μεγάλη καζούρα που θα χρησιμοποιηθεί δεόντως σε κάθε επόμενη αφορμή που θα προκύψει!
Για καλή μας τύχη βγαίνοντας από την σπηλιά συναντήσαμε τον φύλακα ο οποίος με ένα μικρό αντίτιμο μας προμήθευσε από 3 φακούς υψηλής φωτεινότητας και πάντα με οδηγό τον Γιάκομπ, επιστρέψαμε στο δρόμο που είχαμε μόλις αφήσει. Οι φακοί μας έκαναν να αντιληφθούμε ότι δεν ήμαστε μόνοι μας στην σπηλιά... Αντίθετα τόση ώρα που περπατούσαμε στα σκοτάδια,είχαμε δίπλα μας εκατοντάδες νυχτερίδες, υπερμεγέθεις αράχνες και κάνα δυο αθόρυβες κουκουβάγιες. Από όλες τις εκδρομές που έγιναν στην Ζανζιβάρη, μια βόλτα από την σπηλιά την συνιστούμε ανεπιφύλακτα!
Μα όσο υπέροχος και εάν είναι ο παράδεισος είχε φτάσει η μέρα που έπρεπε να πούμε το αντίο και να συνεχίσουμε και εμείς τον δρόμο μας. Αποχαιρετήσαμε την όμορφη παραλία της Kiwengwa, τις πρωινές βουτιές, τους δεκάδες φίλους της κοινότητας που είχαμε αποκτήσει, το σχολείο, τα πεφταστέρια της ταράτσας και την υπέροχη ανατολή του ηλίου που ξεμυτούσε μέσα από τον ωκεανό και έτρεχε να μας καλημερίσει έξω από το παράθυρο μας. Απογευματάκι πια ξεκινήσαμε για την Stone town αλλά πριν φθάσουμε είχαμε μια υπόσχεση να εκπληρώσουμε....
