Περιεχόμενα
6/4/2012
Η πτήση από το αεροδρόμιο "Μακεδονία" κράτησε κάτι λιγότερο από 1μιση ώρα. 10:15 είμασταν ήδη στη Βουδαπέστη. Είχαμε 3 ολόκληρες μέρες στη διάθεσή μας. Η Wizzair προσγειώνεται στο Terminal 1 του Liszt Ferenc International Airport. Ο καιρός, σύμμαχός μας καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, όταν φτάσαμε ήταν πολύ καλός γύρω στους 20 C. Πήραμε έναν αναλυτικό χάρτη της πόλης που διανέμονταν δωρεάν σε ένα τουριστικό περίπτερο και βουρ να βρούμε το minibus που θα μας μετέφερε στο κέντρο της Πέστης, κανά 10 από το ξενοδοχείο μας. Από το αεροδρόμιο προς το κέντρο υπάρχουν διάφορες επιλογές, εμείς διαλέξαμε την πιο άνετη και αρκετά οικονομική, για να μην έχουμε το άγχος της επιστροφής, αφού η Wizzair πετάει στις 06:45 το πρωί.
Το ξενοδοχείο ήταν αντάξιο των προσδοκιών μας. Νεομπαρόκ ανάκτορο του 19 αι. με στοιχεία από την Ιταλική αναγέννηση. το ξενοδοχείο επίσης στεγάζει το New York Cafe, "το ωραιότερο καφέ του κόσμου" όπως έχει χαρακτηριστεί. Για 3 διανυκτερεύσεις με πρωϊνό πληρώσαμε 324 ευρώ. Στα συν και η δωρεάν πρόσβαση στην εσωτερική πισίνα, τη σάουνα και το χαμάμ, ενώ με έξτρα κόστος προσφέρονταν και υπηρεσίες σπα και μασάζ. Η τοποθεσία ήταν πολύ βολική (1 λεπτό απ' τη στάση του μετρό Μ2 Blaha Lujza ter), ασφαλής, κοντά σε μίνι μάρκετ που ήταν ανοιχτό όλο το 24ωρο και σε 2 ανταλλακτήρια συναλλάγματος με πολύ καλές ισοτιμίες. Το προσωπικό δε ήταν πολύ ευγενικό, πρόθυμο και εξυπηρετικό. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα.
Αφήσαμε τα πράγματα στη δωματιάρα μας και αμέσως κατεβήκαμε να πιούμε ένα καφεδάκι στο New York Cafe. Οι τιμές ήταν βέβαια τσιμπημένες, αλλά η ποιότητα του καφέ, το σέρβις και οι γεύσεις των γλυκών που παραγγείλαμε μας αποζημίωσαν
Η ώρα είχε περάσει. Βγάλαμε την 72h Travel Card (haromnapos Turistajegy) που χρησιμοποιείται σε όλα τα ΜΜΜ (3850 HUF) και ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να απολαύσουμε την πόλη. Πρώτος σταθμός πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν η μεγάλη συναγωγή (Nagy Zsinagoga) στην οδό Dohany, κοντά στη στάση Μ2 Astoria. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συναγωγή στην Ευρώπη και τη δεύτερη όλου του κόσμου. Είναι χτισμένη σε ρομαντικό στυλ, με χρωματιστά ροζ τούβλα και με έντονα οριεντάλ στοιχεία. Το κτίριο είναι πολύ μεγάλο και στο ίδιο συγκρότημα στεγάζονται το Ουγγρικό Εβραϊκό μουσείο και διάφορα άλλα μνημεία των Εβραίων. Η είσοδος είναι ελεύθερη, για το μουσείο πληρώνεις 1600 HUF. Δυστυχώς, η συναγωγή όταν πήγα εγώ ήταν κλείστη για κάποιο λόγο
. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και την απολαύσαμε εξωτερικά μόνο.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου (Szent Istvan Bazilika). Στάση μετρό Μ1 Bajzsy Zsillinszky. Η εκκλησία αυτή πήρε το όνομά της από τον πρώτο Ούγγρο Χριστιανό Βασιλιά, τον Στέφανο, που θεωρήθηκε άγιος λόγω του βίου του. Ο ναός φαίνεται από κάθε σημείο της πόλης και ο τρούλος του προσφέρει θέα 360 μοιρών. Μαζί με το κοινοβούλιο που έχει το ίδιο ύψος ώστε να υπογραμμιστεί η ισοτητα μεταξύ κράτους και εκκλησίας, αποτελούν τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα της πόλης. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πύλη, η οποία είναι διακοσμημένη με τις κεφαλές των 12 αποστόλων, αλλά και το μουμιοποιημένο δεξί χέρι του βασιλιά Στεφάνου. Στη συνέχεια πληρώσαμε 500 HUF έκαστος και ανεβήκαμε μετά από αρκετά σκαλιά στην οροφή του ναού και απολαύσαμε τη θέα της πόλης σε όλο της μεγαλείο. Αξίζει να το δείτε.
Κατόπιν, κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Vorosmarty. Στάση μετρό M2 Vorosmarty ter. Είδαμε το διάσημο ζαχαροπλαστείο Gerbeaud, που είναι ξακουστό για την αρχιτεκτονική του (θυμίζει γαλλικό bistro) αλλά και για τα φημισμένα του γλυκά. Εμείς είχαμε ήδη τσιμπήσει το κατιτίς μας στο New York Cafe και έτσι δεν το τιμήσαμε. Στην πλατεία είδαμε και μια υπαίθρια αγορά με μικρά ξύλινα σπιτάκια που πουλούσαν διάφορα σουβενίρς, κοσμήματα, δερμάτινες τσάντες, υφαντά, σεμέν αλλά και φαγητό. Η μυρωδιά του λουκάνικου και των άλλων κρεάτων γαργάλαγε τη μυτούλα μας. Στη συνέχεια χαζέψαμε τα εμπορικά καταστήματα στον πεζόδρομο της Vaci Utca και καταλήξαμε στο κτίριο της κεντρικής σκεπαστής αγοράς (Nagy Vasarcsarnok). Η αγορά αυτή αποτελείται από το ισόγειο που έχει ένα σωρό μαγαζιά που πουλάνε σαλάμια, λουκάνικα, καπνιστά κρέατα, λαχανικά, κρασιά, πάπρικα και άλλα μπαχάρια τους. Λόγω χειραποσκευής αγόρασα μόνο το γνωστό σαλάμι τους, λίγη καυτερή πάπρικα και σαφράν. Τιμές από κανονικές εώς υψηλές. Στον πάνω όροφο υπήρχαν ένα σωρό σουβενίρς και μαγαζάκια όπου μπορούσες να ξαποστάσεις και να τσιμπήσεις κάτι "βρώμικο" στα γρήγορα με τη συνοδεία κρασιού ή μπύρας.
Το πρόγραμμα μετά είχε φαγητό. Όλη μέρα με κάτι γλυκάκια την είχαμε βγάλει. Πολύ κοντά στην κεντρική αγορά, στον πεζόδρομο της Vaci Utca, βρίσκεται το Fatal. Το επισκεφτήκαμε λόγω της φήμης του για τις πολύ μεγάλες μερίδες. Πράγματι, το φαγητό ήταν αφύσικα πολύ. Πήραμε μια σαλάτα, μια σούπα γκουλάς, κρεατοποικιλίες και από μια μπύρα Dreher. Σκάσαμε στο φαγητό και περίσσεψε αρκετό κιόλας. Από νοστιμιά ήταν αρκετά καλό.
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η συμπεριφορά του προσωπικού του εστιατορίου. Δεν μας έκαναν κάτι, αλλά ήταν λιγουλάκι αγενείς. Ούτε μας χαιρέτισαν, ούτε μας ευχαρίστησαν, τίποτα. Αγέλαστοι σχεδόν εχθρικοί θα έλεγα. Από τιμές νορμάλ (περίπου 11000 HUF).
Μετά το φαγητό αποφασίσαμε να περπατήσουμε παράλληλα του Δούναβη για να θαυμάσουμε το ποτάμι, τις γέφυρες και τα υπέροχα φωτισμένα κτίρια της Βούδας και της Πέστης. Ξεκινήσαμε από την πράσινη γέφυρα ή γέφυρα της Ελευθερίας (Szabadsag hid), οι αψίδες τις οποίας φέρουν τα μυθικά πουλιά τουρούλ (έμβλημα του ουγγρικού κράτους), προχωρήσαμε μέχρι τη γέφυρα της Ελισάβετ (Erzsebet hid) και φτάσαμε μέχρι την κρεμαστή γέφυρα των αλυσίδων (Szechenyi lanchid). Η τελευταία είναι η παλιότερη αλλά και η πιο όμορφη γέφυρα που ενώνει τη Βούδα με την Πέστη. Ο μύθος λέει ότι τα 2 λιοντάρια που έχουν φιλοτεχνηθεί σε αυτήν είναι χωρίς γλώσσες, γεγονός που προκάλεσε την απογοήτευση του δημιουργού τους, ο οποίος από τον καήμο του για την παράλειψη έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή!!! Είδαμε επίσης στο τέλος της γέφυρας των αλυσίδων, το παλάτι Gresham, που έχει μετατραπεί στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Four Season Hotel αλλά και την Ουγγρική Ακαδημία των Επιστημών. Λίγο παρακάτω κατά μήκος του Δούναβη, είδαμε τα μπρούτζινα παπούτσια, ένα συγκινητικό μνημείο εις ανάμνηση των εβραίων που σκοτώθηκαν από φασίστες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Οι εβραίοι είχαν διαταχθεί να βγάλουν τα παπούτσια τους και αμέσως μετά τους πυροβόλησαν στην άκρη του Δούναβη, ώστε να πέσον τα σώματά τους στο ποτάμι. Τέλος, απολαύσαμε το υπέροχα φωτισμένο και τεράστιο κοινοβούλιο. Πραγματικά επιβλητικό κτίριο.
Για να μην αφήσω παραπονεμένη και τη Βούδα, όλα τα μνημεία και το κάστρο της δέσποζαν εντυπωσιακά, επιβλητικά και υπέροχα φωτισμένα πάνω από τον Δούναβη...
Η βραδυά είχε κλείσει πανέμορφα. Συρθήκαμε λίγο ακόμη μέχρι το μετρό και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Ήταν πολή καλό για να μην το χορτάσουμε και αυτό..
Η πτήση από το αεροδρόμιο "Μακεδονία" κράτησε κάτι λιγότερο από 1μιση ώρα. 10:15 είμασταν ήδη στη Βουδαπέστη. Είχαμε 3 ολόκληρες μέρες στη διάθεσή μας. Η Wizzair προσγειώνεται στο Terminal 1 του Liszt Ferenc International Airport. Ο καιρός, σύμμαχός μας καθόλη τη διάρκεια του ταξιδιού μας, όταν φτάσαμε ήταν πολύ καλός γύρω στους 20 C. Πήραμε έναν αναλυτικό χάρτη της πόλης που διανέμονταν δωρεάν σε ένα τουριστικό περίπτερο και βουρ να βρούμε το minibus που θα μας μετέφερε στο κέντρο της Πέστης, κανά 10 από το ξενοδοχείο μας. Από το αεροδρόμιο προς το κέντρο υπάρχουν διάφορες επιλογές, εμείς διαλέξαμε την πιο άνετη και αρκετά οικονομική, για να μην έχουμε το άγχος της επιστροφής, αφού η Wizzair πετάει στις 06:45 το πρωί.
Το ξενοδοχείο ήταν αντάξιο των προσδοκιών μας. Νεομπαρόκ ανάκτορο του 19 αι. με στοιχεία από την Ιταλική αναγέννηση. το ξενοδοχείο επίσης στεγάζει το New York Cafe, "το ωραιότερο καφέ του κόσμου" όπως έχει χαρακτηριστεί. Για 3 διανυκτερεύσεις με πρωϊνό πληρώσαμε 324 ευρώ. Στα συν και η δωρεάν πρόσβαση στην εσωτερική πισίνα, τη σάουνα και το χαμάμ, ενώ με έξτρα κόστος προσφέρονταν και υπηρεσίες σπα και μασάζ. Η τοποθεσία ήταν πολύ βολική (1 λεπτό απ' τη στάση του μετρό Μ2 Blaha Lujza ter), ασφαλής, κοντά σε μίνι μάρκετ που ήταν ανοιχτό όλο το 24ωρο και σε 2 ανταλλακτήρια συναλλάγματος με πολύ καλές ισοτιμίες. Το προσωπικό δε ήταν πολύ ευγενικό, πρόθυμο και εξυπηρετικό. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα.
Αφήσαμε τα πράγματα στη δωματιάρα μας και αμέσως κατεβήκαμε να πιούμε ένα καφεδάκι στο New York Cafe. Οι τιμές ήταν βέβαια τσιμπημένες, αλλά η ποιότητα του καφέ, το σέρβις και οι γεύσεις των γλυκών που παραγγείλαμε μας αποζημίωσαν
Η ώρα είχε περάσει. Βγάλαμε την 72h Travel Card (haromnapos Turistajegy) που χρησιμοποιείται σε όλα τα ΜΜΜ (3850 HUF) και ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να απολαύσουμε την πόλη. Πρώτος σταθμός πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας ήταν η μεγάλη συναγωγή (Nagy Zsinagoga) στην οδό Dohany, κοντά στη στάση Μ2 Astoria. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συναγωγή στην Ευρώπη και τη δεύτερη όλου του κόσμου. Είναι χτισμένη σε ρομαντικό στυλ, με χρωματιστά ροζ τούβλα και με έντονα οριεντάλ στοιχεία. Το κτίριο είναι πολύ μεγάλο και στο ίδιο συγκρότημα στεγάζονται το Ουγγρικό Εβραϊκό μουσείο και διάφορα άλλα μνημεία των Εβραίων. Η είσοδος είναι ελεύθερη, για το μουσείο πληρώνεις 1600 HUF. Δυστυχώς, η συναγωγή όταν πήγα εγώ ήταν κλείστη για κάποιο λόγο
. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και την απολαύσαμε εξωτερικά μόνο.Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου (Szent Istvan Bazilika). Στάση μετρό Μ1 Bajzsy Zsillinszky. Η εκκλησία αυτή πήρε το όνομά της από τον πρώτο Ούγγρο Χριστιανό Βασιλιά, τον Στέφανο, που θεωρήθηκε άγιος λόγω του βίου του. Ο ναός φαίνεται από κάθε σημείο της πόλης και ο τρούλος του προσφέρει θέα 360 μοιρών. Μαζί με το κοινοβούλιο που έχει το ίδιο ύψος ώστε να υπογραμμιστεί η ισοτητα μεταξύ κράτους και εκκλησίας, αποτελούν τα πιο φωτογραφημένα αξιοθέατα της πόλης. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η πύλη, η οποία είναι διακοσμημένη με τις κεφαλές των 12 αποστόλων, αλλά και το μουμιοποιημένο δεξί χέρι του βασιλιά Στεφάνου. Στη συνέχεια πληρώσαμε 500 HUF έκαστος και ανεβήκαμε μετά από αρκετά σκαλιά στην οροφή του ναού και απολαύσαμε τη θέα της πόλης σε όλο της μεγαλείο. Αξίζει να το δείτε.
Κατόπιν, κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία Vorosmarty. Στάση μετρό M2 Vorosmarty ter. Είδαμε το διάσημο ζαχαροπλαστείο Gerbeaud, που είναι ξακουστό για την αρχιτεκτονική του (θυμίζει γαλλικό bistro) αλλά και για τα φημισμένα του γλυκά. Εμείς είχαμε ήδη τσιμπήσει το κατιτίς μας στο New York Cafe και έτσι δεν το τιμήσαμε. Στην πλατεία είδαμε και μια υπαίθρια αγορά με μικρά ξύλινα σπιτάκια που πουλούσαν διάφορα σουβενίρς, κοσμήματα, δερμάτινες τσάντες, υφαντά, σεμέν αλλά και φαγητό. Η μυρωδιά του λουκάνικου και των άλλων κρεάτων γαργάλαγε τη μυτούλα μας.
Στη συνέχεια χαζέψαμε τα εμπορικά καταστήματα στον πεζόδρομο της Vaci Utca και καταλήξαμε στο κτίριο της κεντρικής σκεπαστής αγοράς (Nagy Vasarcsarnok). Η αγορά αυτή αποτελείται από το ισόγειο που έχει ένα σωρό μαγαζιά που πουλάνε σαλάμια, λουκάνικα, καπνιστά κρέατα, λαχανικά, κρασιά, πάπρικα και άλλα μπαχάρια τους. Λόγω χειραποσκευής αγόρασα μόνο το γνωστό σαλάμι τους, λίγη καυτερή πάπρικα και σαφράν. Τιμές από κανονικές εώς υψηλές. Στον πάνω όροφο υπήρχαν ένα σωρό σουβενίρς και μαγαζάκια όπου μπορούσες να ξαποστάσεις και να τσιμπήσεις κάτι "βρώμικο" στα γρήγορα με τη συνοδεία κρασιού ή μπύρας. Το πρόγραμμα μετά είχε φαγητό. Όλη μέρα με κάτι γλυκάκια την είχαμε βγάλει. Πολύ κοντά στην κεντρική αγορά, στον πεζόδρομο της Vaci Utca, βρίσκεται το Fatal. Το επισκεφτήκαμε λόγω της φήμης του για τις πολύ μεγάλες μερίδες. Πράγματι, το φαγητό ήταν αφύσικα πολύ. Πήραμε μια σαλάτα, μια σούπα γκουλάς, κρεατοποικιλίες και από μια μπύρα Dreher. Σκάσαμε στο φαγητό και περίσσεψε αρκετό κιόλας. Από νοστιμιά ήταν αρκετά καλό.
Αυτό που δεν μου άρεσε ήταν η συμπεριφορά του προσωπικού του εστιατορίου. Δεν μας έκαναν κάτι, αλλά ήταν λιγουλάκι αγενείς. Ούτε μας χαιρέτισαν, ούτε μας ευχαρίστησαν, τίποτα. Αγέλαστοι σχεδόν εχθρικοί θα έλεγα. Από τιμές νορμάλ (περίπου 11000 HUF).
Μετά το φαγητό αποφασίσαμε να περπατήσουμε παράλληλα του Δούναβη για να θαυμάσουμε το ποτάμι, τις γέφυρες και τα υπέροχα φωτισμένα κτίρια της Βούδας και της Πέστης. Ξεκινήσαμε από την πράσινη γέφυρα ή γέφυρα της Ελευθερίας (Szabadsag hid), οι αψίδες τις οποίας φέρουν τα μυθικά πουλιά τουρούλ (έμβλημα του ουγγρικού κράτους), προχωρήσαμε μέχρι τη γέφυρα της Ελισάβετ (Erzsebet hid) και φτάσαμε μέχρι την κρεμαστή γέφυρα των αλυσίδων (Szechenyi lanchid). Η τελευταία είναι η παλιότερη αλλά και η πιο όμορφη γέφυρα που ενώνει τη Βούδα με την Πέστη. Ο μύθος λέει ότι τα 2 λιοντάρια που έχουν φιλοτεχνηθεί σε αυτήν είναι χωρίς γλώσσες, γεγονός που προκάλεσε την απογοήτευση του δημιουργού τους, ο οποίος από τον καήμο του για την παράλειψη έπεσε στο ποτάμι και πνίγηκε.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή!!! Είδαμε επίσης στο τέλος της γέφυρας των αλυσίδων, το παλάτι Gresham, που έχει μετατραπεί στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο Four Season Hotel αλλά και την Ουγγρική Ακαδημία των Επιστημών. Λίγο παρακάτω κατά μήκος του Δούναβη, είδαμε τα μπρούτζινα παπούτσια, ένα συγκινητικό μνημείο εις ανάμνηση των εβραίων που σκοτώθηκαν από φασίστες κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου. Οι εβραίοι είχαν διαταχθεί να βγάλουν τα παπούτσια τους και αμέσως μετά τους πυροβόλησαν στην άκρη του Δούναβη, ώστε να πέσον τα σώματά τους στο ποτάμι. Τέλος, απολαύσαμε το υπέροχα φωτισμένο και τεράστιο κοινοβούλιο. Πραγματικά επιβλητικό κτίριο.Για να μην αφήσω παραπονεμένη και τη Βούδα, όλα τα μνημεία και το κάστρο της δέσποζαν εντυπωσιακά, επιβλητικά και υπέροχα φωτισμένα πάνω από τον Δούναβη...
Η βραδυά είχε κλείσει πανέμορφα. Συρθήκαμε λίγο ακόμη μέχρι το μετρό και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Ήταν πολή καλό για να μην το χορτάσουμε και αυτό..
