ioanna balla
Member
- Μηνύματα
- 1.355
- Likes
- 565
- Επόμενο Ταξίδι
- geneva!!!
- Ταξίδι-Όνειρο
- αμερική
Roαd trip to Romania!!
Ένας προορισμός που ποτέ δεν με συγκλόνισε..Διαβάζοντας όμως την ιστορία της elenara88 και βλέποντας τίς φωτογραφίες της Rosa Maria άρχισε να μου στροβιλίζει το μυαλό..
Και να η Ολυμπιακή προσφέρει τα εισιτήρια της για Bουκουρέστι στην τιμή των 105 ευρώ το άτομο.....ο Μr δεν ενθουσιάζεται για τον προορισμό αλλα δεν λέει και όχι...θα το προτείνω στον Σταύρο και στην Πηνελόπη και αν συμφωνήσουν φύγαμε,σκέφτομαι...Ο Σταυρός δέχτηκε,βρήκαμε ημερομηνίες και τα εισητήρια κλείστηκαν για 20 Αυγούστου 2012...ήταν ακόμα Απρίλης μήνας....
Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολυ για ξενοδοχεία..η elenara88 τα είχε επισκεφτεί και ακολούθησα τυφλά τα βήματα της,και δεν το μετάνοιωσα ούτε στιγμή...μια κράτηση στην Avis για αυτοκίνητο συμπλήρωσε τα αρχικά της οργάνωσης του ταξιδιού..
Ο Σταυρός άρχισε να οργανώνει τις διαδρομές και ο καιρός κυλούσε με την αναμονή του ταξιδιού ..
Είχαμε στην διάθεση μας 6 νύχτες και 7 ημέρες γεμάτες και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την παρακάτω πορεία:
Athens to Bucharest airport, Sibiu, Sighisoara, Βrasov, Bucharest city…
Το καλοκαίρι περνούσε ευχάριστα κολυμπώντας στις ακρογιαλιές του Σχοινιά,κάνοντας καλή παρέα με φίλους και πίνοντας τα τσιπουράκια μας και σχεδιάζοντας με τον Σταύρο το ταξίδι μας...το περιμέναμε με μεγάλη λαχτάρα..όχι τόσο για τον προορισμό...αλλα για την καλή πάρεα που θα μας συνόδευε..
Και εκεί που όλα κυλούσαν ομαλά..μια ευχάριστη και απρόσμενη εξέλιξη στα επαγγελματικά της Πηνελόπης γύρω στις 15 μέρες πριν την αναχώρηση,
δεν της επιτρέπουν να πραγματοποιήσει το ταξίδι..
Αμφιταλαντευτήκαμε για το αν θα το πραγματοποιήσουμε μόνοι μας... αλλα η δικιά μου αποφασιστηκότητα έσωσε το ταξίδι...
Άρχισα να διαβάζω εντατικά...γιατί έιχα αφήσει πολλά στον Σταύρο..η αλήθεια είναι ότι είχα ξενερώσει λίγο και η παραμονή του ταξιδιού με βρίσκει ακόμα στο εξοχικό χωρίς καμμία προετοιμασία.....κανω check in και το βραδάκι φεύγουμε για Αθήνα..είναι η πρώτη φορά που δεν έιχα τυπώσει τίποτα παρά μόνο το confirmation του αυτοκινήτου..Ρίχνω κυριολεκτικά δύο ρούχα στα δύο μικρά μας βαλιτσάκια χωρίς πολλή σκέψη..
1η ημέρα
Το ξύπνημα πολύ πρωινό μιας και η απογείωση ήταν 07.30.Απογειωνόμαστε λοιπόν στην ώρα μας και σε 1 1/2 ώρα προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Henri coada του Βουκουρεστίου.Αφού παραλάβαμε τις αποσκευές και πήραμε τα πρώτα μας lei απο ένα ΑΤΜ της alpha bank κατευθυνθηκαμε στον γκισέ της Hertz για την παραλαβή του αυτοκινήτου...να σημειώσω ότι είχα ακυρώσει την κράτηση της Avis μιας και δεν χρειαζόμασταν πιά μεγάλο αυτοκίνητο..παραλάβαμε λοιπόν ένα Citroen c4 στην τιμή των 245 ευρώ με μικτή ασφάλεια για 7 ολόκληρες ημέρες χωρίς να χρεωθώ την στιγμή της κράτησης....θα πλήρωνα στην παράδοση του αυτοκινήτου.
Ξεκινάμε λοιπόν με την βοήθεια του gps του Σταύρου για Sibiu..η ώρα είναι ήδη 10.30π.μ...ο οδηγός σάς είναι γνωστός απο άλλη ιστορία...
Τα πρώτα 120 χιλ περίπου μέχρι το Pitesti ο δρόμος...αυτοκινητόδρομος !!
Χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τοπίο..Καλαμπόκια και ηλιοτρόπια παντού...
Μετά το Pitesti το τοπίο αλλάζει δραματικά..ο δρόμος στενεύει και πηγαίνει διπλά στον ποταμό olt και οι καταπράσινες πλαγιές των βουνών φτάνουν μέχρι τις όχθες του..πανέμορφα γεφυράκια στολίζουν τον ποταμό...και εκεί που απολαμβάναμε την διαδρομή και το τοπίο, ξαφνικά τα αυτοκίνητα σταματούν...καθυστερήσαμε περίπου μιά ώρα και κάτι διότι επισκεύαζαν ένα κομμάτι δρόμου ούτε 10 μέτρα...και εκει είπα ότι πράγματι είχαν δίκιο όσοι έλεγαν εδω μέσα ότι οι δρόμοι στην Ρουμανία είναι απρόβλεπτοι..τελικά φτάσαμε στο Sibiu στις 14.30μμ.
Το ξενοδοχείο που είχαμε διαλέξει ήταν το Casa Luxembourg...όχι όμως το κεντρικό κτήριο αλλα το annex Huet residence..ένα τεράστιο δωμάτιο με ένα μεγάλο πιάνο μέσα και θέα στην κάτω πόλη..υπέροχο στην τιμη των 52ευρω χωρίς πρωινό.
Τακτοποιηθήκαμε και κάναμε την πρώτη μας αναγνωριστική βόλτα στην μεσαιωνική αυτή πόλη που υπήρξε η μεγαλύτερη και πιο πλούσια απο τις επτά πόλεις της τρανσυλβανίας που είχαν εποικηθεί απο τους Σάξονες τον 12ο αιώνα...Οι εμποροί της κυριαρχούσαν στην περιοχή και χρηματοδοτούσαν την ανέγερση πολυτελών κτηρίων που διατηρούνται μεχρι και σήμερα κρατώντας την μεσαιωνική τους αίγλη...η πόλη χωρίζεται σε δύο οικισμούς, την πάνω και την κάτω πόλη...
Καθήσαμε στο Atrium cafe για ένα ελαφρύ γεύμα και μετά ξεκούραση στο δωμάτιο μιάς και είχαμε ξυπνήσει πολύ πρωί και δεν βοηθούσε και το μεσημέρι...
Αφού άρχισε να πέφτει ο ήλιος βγήκαμε να περπατήσουμε και να απολαύσουμε αυτή την τόσο όμορφη και ζωντανή πόλη...τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!!
Την υπέροχη μεγάλη πλατεία Piata Mare, την μικρή πλατεία Piata Mica, την Piata Huet με την ευαγγελική εκκλησία, την καθολική εκκλησία,το παλάτι και το μουσείο Brukental,τον Πύργο του δημαρχείου,την γέφυρα των ψεμμάτων,τα κτήρια στον εμπορικό δρόμο,τα μάτια του Sibiu στις κατηφορικές στέγες!!!
Καθίσαμε για φαγητό στο Cramα Sibiu Vechi..πρόταση της elenara88 ,φάγαμε τα τυρένια μπαστουνάκια,το γεμιστό κρέας με την sour cream και παστράμι με πολέντα και απολαύσαμε ένα λευκό τοπικό κρασί..σύνολο περίπου 90lei..
Η ώρα περνούσε και η κούραση άρχισε να δείχνει τα σημάδια της...κατευθυνθήκαμε στο δωματιό μας γιατί η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε πολύ ψηλά...στην λίμνη balea..
2η ημέρα
Είχα δεί αρκετά βίντεο για τον περίφημο δρόμο που διασχίζει τις τρανσυλβανικές άλπεις,τον λεγόμενο Transfagarasan,και με έπιανε πανικός...υψοφοβία..δεν το σκεφτόμουν όμως πολύ...το άφηνα στον Σταύρο...έλα μου όμως που ο Σταυρός δεν ήρθε!!τι κάνουμε τώρα..δεν μου ερχόταν και καλά να φτάσω ως εκει και να μην ζήσω αυτή την εμπειρία...ο Μr έλεγε θα πάμε...αλλά για οδήγηση τίποτα!!Πήρα λοιπόν πρωί πρωί το τιμόνι στα χέρια μου αφήνωντας πίσω τις φοβίες μου,και ξεκινήσαμε να διαβούμε τον φιδωτό αυτόν δρόμο...
Ο δρόμος απο Sibiu μέχρι την διασταύρωση για Cartisoara και Balea Lacul ήταν πολύ καλός χωρίς κάτι το συγκλονιστικό στο τοπίο...στρίψαμε λοιπόν ακολουθώντας τις πινακίδες...ο δρόμος ανέβαινε σιγά σιγά και μαζί του αρκετά αυτοκίνητα..εντάξει λέω δεν είμαστε μόνοι στα βουνά...οπότε χαλάρωσα και απολάμβανα το τοπίο...τα δέντρα άρχιζαν να ψηλώνουν και να πυκνώνουν...γέμισε πράσινο ο ορίζοντάς μας..πανέμορφη φύση,βρυσούλες με τρεχούμενο νερό,και κόσμος που σταματούσε να δροσιστεί και να βγάλει φωτογραφίες..πολλοί έκαναν πίκνίκ....αλλά δεν κατάλαβα ποτέ γιατί κάθονταν μέσα στον ήλιο και όχι στην σκιά των δέντρων...Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε αυτόν τον πιο τουριστικό δρόμο της Ευρώπης...περάσαμε την βάση του τελεφερίκ...και σιγά σιγά το τοπίο άρχισε να αλλάζει...να γίνεται πιό αλπικό..σταμάτησαμε σε αρκετά σημεία να δούμε και να φωτογραφίσουμε αυτόν τον περίφημο δρόμο..σε λίγο ξεπρόβαλε μπροστά μας και η λίμνη balea..αν εξαιρέσει κανείς την ομορφιά της λίμνης και του τοπίου, κατα τα άλλα πολύ τουριστικό το όλο σκηνικό...μαγαζάκια που πουλούσαν κάθε λογής πραμάτεια..απο παραδοσιακά προϊόντα μέχρι μπιχλιμπίδια του Άγιου Παντελεήμονα...είχε και αρκετό κόσμο που έκανε πίκνίκ γύρω απο την λίμνη....πάλι μέσα στον ήλιο!
Κάναμε την βόλτα μας γύρω απο την λίμνη ,είπιαμε τον καφέ μας στο πολυφωτογραφημένο σαλέ και φωτογραφίζαμε τις σκιές μας στην λίμνη..
Χαζέψαμε λίγο τα μαγαζάκια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής...περίπου 75χιλ μας χώριζαν απο το Sibiu..κατεβαίνοντας σταματήσαμε στο τελεφερίκ και είδαμε τον καταρράκτη...φτάσαμε στην ώρα μας στον προορισμό μας και μιας και είχαμε χρόνο μέχρι της 17.15 που ήταν η τελευταία είσοδος στο μουσείο brukental,κάναμε μια βόλτα στο χωριό Rasinari,κτισμένο το 1204 με τα χρωματιστά σπιτάκια του..στην επιστροφή σταματήσαμε στο Astra museum ,ένα υπαίθριο μουσείο, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο...πρισσότερα απο 300 κτήρια, ανεμόμυλοι,νερόμυλοι,ξύλινα αγροτόσπιτα και παραδοσιακά πανδοχεία περιγράφουν την αγροτική κουλτούρα του ρουμάνικου λαού..κάναμε μια μικρή βόλτα και επιστρέψαμε στο δωματίο μας...λίγη ξεκούραση και μετά πολιτισμό!!
Δεν θέλαμε να δούμε όλο το μουσείο...θέλαμε μόνο να δούμε την πτέρυγα με την ρουμάνικη τέχνη...βγάλαμε ένα εισιτήριο για το μπλέ κτήριο με 12lei...για να φτάσεις όμως μέχρι εκει παίρνεις και μια ιδέα του όλου μουσείου...
Οι πίνακες των ρουμάνων ζωγράφων μας ενθουσίασαν...είχαν πολυ χρώμα..ζωντανά πρόσωπα και τοπία...
Ήταν η τελευταία μας βραδιά στο Sibiu και έπρεπε να το χαρούμε...το περπατήσαμε,χαζεψαμε τα όμορφα φωτισμένα κτήρια και καταλήξαμε για φαγητό στο sergiana...Kαθήσαμε στα έξω τραπεζάκια απέναντι απο τον Πύργο του δημαρχείου και φάγαμε υπέροχα πιάτα απολαμβάνοντας την βραδιά...μια τελευταία βόλτα στην γέφυρα των ψεμάτων και απο εκεί στο δωμάτιό μας...
Tο πρωι θα ξεκινούσαμε για τον δεύτερο σταθμό του ταξιδιού μας την Sighisoara!!!
3η ημέρα
Την Sighisoara είχαμε αποφασίσει να την προσεγγίσουμε μέσω Medias...ήταν η κοντινότερη διαδρομή περίπου 90 km και με μια μικρή παράκαμψη θα επισκεπτόμασταν και την οχυρωμένη εκκλησία στο Biertan..
Ξυπνήσαμε πρωί και περίπου 08.30 έιμασταν στο αυτοκίνητο,ετοιμάσαμε το gps και ξεκινήσαμε ακολουθώντας τις οδηγίες του...ολα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που πέσαμε σε οδικά εργά..το gps δεν μπορούσε να μας οδηγήσει σε άλλη πορεία..οι πινακίδες ανύπαρκτες...πελαγώσαμε για λίγο αλλα ο Mr έδωσε την λύση σταματώντας ένα ταξί που του ζητήσαμε να μας βγάλει στον δρόμο για Medias...μέσα απο στενά δρομάκια και παρακάμψεις μας έβγαλε στην ευθεία για τον δρόμο μας με 10 lei...
Το σκηνικό γνωστό πέσαμε πάλι σε έργα..τέλος πάντων μετα απο δύο ώρες περίπου στο αυτοκίνητο βλέπουμε την διασταύρωση για Biertan,στρίβουμε και οδηγώντας μέσα σε ένα πολυ όμορφο τοπίο με λόφους και πλαγιές που θύμιζαν τοσκάνη,φτάσαμε στο κέντρο του χωριού όπου δεσπόζει η οχυρωμένη εκκλησία ψηλά σε λόφο ,περικυκλωνένη απο γραφικόυς δρόμους και αμπελώνες.Οι οχυρωμενες αυτές εκκλησίες της Tρανσυλβανίας και τα χωριά που αναπτύχθηκαν γύρω απο αυτές προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα της πολιτιστικής πραγματικότητας της περιοχής και για τον λόγο αυτό ανακυρήχθηκαν από την Ουνέσκο μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς..
Αφού τελείωσε η επίσκεψη, πήραμε τον δρόμο για τον τελικό προορισμό μας...την Sighisoara...για την διαμονή μας είχαμε κλείσει στο Vila Franka, 5λεπτά απο το κάστρο και δωρεάν πάρκινγκ στο στενάκι του...H τιμή του 36ευρώ χωρίς πρωινό,αλλα μας κέρασαν τα πρωινά μας καφεδακια..το δωμάτιο σούπερ,κρεβάτι με ουρανό...
Αφού τακτοποιηθήκαμε,πήραμε την ανηφόρα για την καστρούπολη για μια μικρή βόλτα..
Ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα απο Σάξονες και ακόμα διατηρεί την αίγλη της και την μεσαιωνική της αύρα..το κάστρο κατοικείται ακόμα και είναι περίεργη η αίσθηση ότι οι σημερινοί κάτοικοι ζουν και εργάζονται στον ίδιο χώρο με αυτούς του μεσαίωνα..
Αφού κάναμε την πρώτη μας αναγνώριση καθήσαμε για ένα ελαφρύ γεύμα στο εστιατόριο με σήμα το ελάφι...ήταν αρκετά ζεστό εκέινο το μεσημέρι και εκει ήταν το τέλειο σημείο με ένα ελαφρύ αεράκι να μας δροσίζει..
Ξεκούραση στο δωμάτιο για να βγούμε το βραδάκι...
Κατα τις 7 το απογευματάκι πήραμε πάλι την ανηφόρα για επάνω...περιηγηθήκαμε στις υπέροχες πλατείες της με τα χρωματιστά πανέμορφα κτήρια,τους πύργους με κυριότερο τον πύργο του ρολογιού, το σπίτι του δράκουλα,την σκεπαστή σκάλα των μαθητών και την εκκλησία του λόφου..
Και αργότερα καθήσαμε για φαγητό στην πλατεία του κάστρου στο Casa Wagner μιας και το εστιατόριο του ξενοδοχέιου Sighisoara ήταν άδειο..απολαύσαμε την υπεροχή βραδιά με δύο κυρίως πιάτα και ένα υπέροχο τοπικό μπουκάλι κρασί...
Η ώρα για το δωμάτιο μας είχε έρθει...μας περίμενε το Brasov την επομένη...
4η ημέρα
Το Brasov...αμφιταλαντεύτηκα πολύ για ποιά διαδρομή θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε εκεί...τελικά είπαμε να πάμε μέσω Fagaras...
To προηγούμενο όμως βράδυ στην Sighisoara διαβάζοντας τον αγγλικό οδηγό, μου κέντρισε το ενδιαφέρον ένα παραδοσιακό χωριό που φιλοξενεί και αυτό μια οχυρωμένη εκκλησία και όπου εκεί έγραφε ο οδηγός έχει ιδιοκτησία το πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας...το Viscri...μα τι σόι χωρίο είναι αυτο που το διάλεξε ο Κάρολος αναρωτήθηκα...ο κύβος ερρίφθη θα πάμε εκεί!Εξάλλου μια μικρή παράκαμψη θα κάναμε απο τον κεντρικό άξονα Sighisoara-Brasov..οπότε η αρχική ιδέα για Fagaras εγκαταλείφθηκε...
Ξυπνησαμε το πρωι λοιπόν στην Sighisoara...μας κέρασαν δύο καφεδακια στο Vila franka και πριν πάρουμε το αυτοκίνητο για την αναχώρηση μας επισκεφτήκαμε το fornetti που είχε αναφέρει η elenara88 και το τιμίσαμε δεόντως...κάναμε την τελευτάια μας βόλτα στον κεντρικό δρόμο με τα πανέμορφα χρωματιστα κτήρια ..πέσαμε πάνω σε έναν άλλο φούρνο τον gigi και αγοράσαμε και απο εκει για τον δρόμο..οι τιμές εξευτελιστικές για τα δικά μας σημερινά δεδομένα...για αύριο δεν ξέρω....
Ο δρόμος πολύ καλός...δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα..βρίσκουμε την διασταύρωση και στρίβουμε για Viscri..Ένας πολυ στενός δρόμος με πολλές λακούβες..το τοπίο πάλι θύμιζε τοσκάνη..μοναχικά κυπαρίσσια,λόφοι καταπράσινοι που και που κίτρινα αγριολούλουδα έσπαγαν την μονοτονία και κανένα μα κανένα αυτοκίνητο στην πορεία μας...μόνο ένα κάρο συναντήσαμε...
Άρχισα να ανησυχώ λίγο για την ερημιά..αλλά συνέχιζαμε..ξαφνικά στο βάθος ξεπρόβαλε η κάτασπρη οχυρωμένη εκκλησία που κτίσθηκε το 1100 πάνω σε λόφο...και σε λίγο η είσοδος του χωριού με ένα θυρεό και το όνομα του χωριού γραμμένο στα γερμανικά..
Πάθαμε την πλάκα μας....χωματοδρομοι,παιδιά να κουβαλάνε νερό με κουβάδες απο μια βρύση,πάπιες,χήνες να λιαζονται δίπλα στους δρόμους,αγελάδες,άλογα...Τα σπίτια πολύχρωμα χτισμένα κατα μήκος των χωματόδρομων...κουκλίστικα...
Γυναίκες να πλεκουν καθησμένες στις αυλόπορτες και να πωλούν την πραμάτεια τους σε αυτοσχέδιους πάγκους..
Φτάσαμε στην εκκλησία...μια ομάδα ανθρώπων καθόταν κάτω απο τον ίσκιο ενός δέντρου και συζητούσαν..κανά δύο ακόμα ζευγάρια έψαχναν την είσοδο..αλλα μάταια η εκκλησία ήταν κλειστή..βγάλαμε φωτογραφιες και κατευθυνθηκαμε προς το αυτοκίνητο...βγαίνοντας απο τον περίβολο μου έκανε εντύπωση μια καλοβαλμενη κυρία που φρόντιζε την καθαριότητα και βγήκε απο ένα κτήριο που έγραφε ίδρυμα Εminescu..και κατόπιν την είδαμε να οδηγεί ένα τζίπ με γερμανικές πινακίδες...Πιό κάτω ένα νεαρό ζευγαράκι τουριστών έτρωγε πρωινό...
Φύγαμε προβληματισμένοι...αλλα αργότερα στο google μας λύθηκαν οι απορίες...στο ίδρυμα Eminescu χορηγός είναι ο Κάρολος της Αγγλίας ο οποίος το 2006 αναστήλωσε καποιες κατοικίες και θέλει το χωρίο αυτό να γίνει πρότυπο παραδοσιακό αγροτοτουριστικό χωριό..και ότι οι Ρουμάνοι κάτοικοι είναι η μειονότητα..οι πιό πολλοί είναι Γερμανοί που ζούν εκεί την ζωή του χωριού και φροντίζουν για την διατήρησή του.
Το μεσημεράκι φτάσαμε στο Brasov...άλλος αέρας εκεί!! Το όνομα Brasov γραμμένο με μεγάλα γράμματα στην κορυφή του λόφου...όπως Hollywood...
Το ξενοδοχέιο μας ήταν το Champers and Chains στον δρόμο για Poiana Brasov και 2χιλ απο την πόλη..ένα μικρό boutique hotel μέσα στα δέντρα με πολύ ωραία δωμάτια με μοντέρνα διακόσμηση ....τακτοποιηθήκαμε και επειδή δεν ήθελα να οδήγησω για το κέντρο της πόλης κάλεσαμε ταξί και με 6lei, φτάσαμε στην Piata Sfatului.
Xτισμένο στην σκιά του όρους τάμπα απο Τεύτονες Ιππότες υπήρξε μια απο της επτά οχυρωμένες σαξονικές πόλεις της τρανσυλβανίας.Τα κτήρια,οι εκκλησίες και τα χρώματά της,οι συνηθειές των ανθρώπων της θυμίζουν περισσότερο ευρωπαϊκή πόλη παρα βαλκανική..Κάναμε λοπόν την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη περπατωντας στην όμορφη αυτή πλατεία περιστοιχισμένη απο πανέμορφα πολύχρωμα κτήρια και εκκλησίες...
Καθήσαμε να απολαύσουμε την ζωντάνια της πίνοντας ένα δροσερό ποτό γιατι η ζέστη άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της...Ανεβήκαμε πίσω στο ξενοδοχέιο με σκοπό να την περιηγηθούμε το απόγευμα που θα είχε πέσει ο ήλιος...
Το απογευματάκι πάλι πίσω λοιπόν με ταξάκι...πηγαμε στην μαύρη εκκλησία,περπατήσαμε τον κεντρικό της δρόμο που ήταν γεμάτος απο καφέ και εστιατόρια και πανέμορφα κτήρια που αντικατοπτρίζουν την αρχιτεκτονική ταυτότητα της πόλης..τόσο κόσμο είχαμε μέρες να δούμε...πολυ ζωντανή πόλη!!
Η ώρα περνούσε και έπρεπε να πάμε για φαγητο...το Bella musica ήταν μονόδρομος..
Το πανέμορφο αυτό εστιατόριο στεγάζεται σε μια κατακόμβη η οποία λέγεται ότι ξεκινούσε απο την μαύρη εκκλησία...υπέροχα διακοσμημένο,τέλος πάντων,εμείς φάγαμε το παραδοσιακό καρβελι με την φασολάδα,κασκαβάλ σαγανάκι και ένα υπέροχο κότσι για δύο άτομα με ένα τοπικό λευκό κρασι και πληρώσαμε 93lei...
Το κρεβατάκι μας, μας καλούσε...με ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι χαζεψαμε την υπέροχη και ζωντανή πλατεία και ανηφορήσαμε για το ξενοδοχείο...
Η επόμενη ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στα κάστρα...
5η ημέρα.
Ξυπνήσαμε το πρωί με τους ήχους των πουλιών και την πρωινή δροσιά,απολαύσαμε ένα υπέροχο πρωινό,και ξεκινήσαμε για την ημερήσια εκδρομή μας σε Rasnov και Bran..αποφασίσαμε να κινηθούμε μέσω Brasov και όχι απο Poiana Brasov..αυτο θα το κάναμε στην επιστροφή γιατι έπρεπε να πάρουμε χρήματα απο ΑΤΜ στο κέντρο της πόλης…αν και όπως αποδείχθηκε υπήρχαν ΑΤΜ και στο Rasnov και στο Bran..
H διαδρομή πολύ σύντομη περίπου 15χιλ...φτάνοντας λοπόν στην είσοδο ένα τρενάκι ανέβαζε αυτούς που δεν ήθελαν να ανέβουν τον ανηφορικό δρόμο...διαλεξαμε φυσικά αυτόν τον τρόπο και η διαδρομή ήταν ευχάριστη μέσα στα ψηλά καταπράσινα δέντρα...σε λίγο βλέπουμε να ξεπροβάλλει το μεσαιωνικό καστρο…υπέροχο απο μακριά…όχι τίποτα το συγκλονιστικό το εσωτερικό του...χτισμένο απο τους τεύτονες ιππότες για να προστατεύει την περιοχή απο επιθέσεις..εντός του βρίσκονται αρκετά σπίτια,μια εκκλησία ,ένα μικρό σχολείο και ένα πηγάδι...δεν θυμίζει τα άλλα μεσαιωνικά κάστρα γιατί είχε κτισθεί για να αντιμετωπίζει μακροχρόνιες επιθέσεις...η θέα στο χωριό Rasnov και στην γύρω περιοχή,υπέροχη!!
Κατεβήκαμε με τα πόδια και πήραμε το αυτοκινητάκι μας για να φτάσουμε στο άλλο κάστρο ...του Δράκουλα... Το πολυδιαφημιζόμενο και υποτιθέμενο κάστρο του Δράκουλα των καρπαθίων ...το Bran castle...
Σε 15λεπτά είμασταν εκεί...δεν φανταζόμασταν ότι θα συναντήσουμε τόσο κόσμο και όλο αυτό το πανηγύρι...
Χτισμένο και αυτό απο τους Τεύτονες ιππότες σε ένα λοφίσκο στην άκρη της πόλης αποτέλεσε έμπνευση για τον Ιρλανδό συγγραφέα Στόκερ.Ο ίδιος δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την τρανσυλβανία,αλλα και η σχέση του με τον πρίγκιπα της βλαχίας Τσέπες,του ιστορικού προσώπου πίσω απο τον μύθο του Δράκουλα με το κάστρο, ήταν σχεδόν οριακή...παρ΄ όλα αυτα, η φαντασία του το έκανε σπίτι του σκοτεινού του δημιουργήματος...
Επισκεφτήκαμε λοιπόν τα 60 περίπου επιπλωμένα δωμάτια που συνδέονται με σκάλες και υπόγεια περάσματα αφού στήθηκα στην ουρά για εισητήριο των 25lei το άτομο περίπου για ενα εικοσάλεπτο κάτω απο τον καυτό ήλιο...ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει επικίνδυνα..έκανα και μια μικρή εξυπηρέτηση όσο περίμενα στην ουρά...
Ξέχασα να σας πώς οτι όταν είμασταν στο Rasnov fortress άκουσα ξαφνικά κάποιον να με χαιρετά στα ελληνικά...είστε απο την Ελλάδα τον ρώτησα...όχι μου απαντά...είμαι απο την Σικελια αλλα γνωρίζω άριστα τηνΕλληνική...
Μα πως,αναρωτήθηκα...είμαι καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της Κατάνια μου απαντά ο Ματέο ...διδάσκω Παπαδιαμάντη και Ροίδη..και εκει εγώ ανατρίχιασα....
Ο Ματέο λοιπόν μετά το Rasnov με βρήκε να περιμένω στην ουρά για το εισιτήριο στο bran castle...η ουρά είχε μεγαλώσει αρκετά και έπρεπε να περιμένει πάνω απο μισή ώρα για να φτάσει στον γκισέ ....αλλά σαν γνήσια Ελληνίδα εγώ και γνήσιος Ιταλός αυτός...πήγαμε παρέα στον γκισέ...
Αφού τελειώσαμε και με την επίσκεψη στο κάστρο,περιπλανηθήκαμε για λίγο στα υπαίθρια μαγαζάκια με τα μπιχλιμπίδια και τα τοπικά προιόντα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το Brasov απο την άλλη διαδρομή,μέσω Poiana Brasov…
Καθώς ανεβαίναμε τον δρόμο που περνούσε μέσα απο δασώδη βλάστηση,βλέπουμε ξαφνικά πολλα αυτοκίνητα αραγμένα σε ένα πλάτωμα στην άκρη του δρόμου..
Κάτι θα υπάρχει εδω σκεφτόμαστε και σταματάμε...σε μια πινακίδα βλέπουμε την επιγραφή pestera valea cetati…ρωτάμε τι ακριβώς είναι εκει και μας απαντούν ότι στην πανέμορφη πράγματι αυτη κοιλάδα υπάρχει μια σπηλιά με σταλαγμίτες και στάλακτίτες..
Ανεβήκαμε έναν πολύ κουραστικό δρόμο μέσα στην κοιλάδα μέχρι να φτάσουμε στην σπηλιά και να περιηγηθούμε στα ενδότερα...εντάξει μια εμπειρία ήταν και αυτό....τίποτα το συγκλονιστικό...δεν έχουν μάλλον δεί τα σπήλαια του Δυρρού και το σπήλαιο των Ιωαννίνων...όλα τα λεφτά όμως ήταν η κοιλάδα...πανύψηλα δέντρα με λευκούς κορμούς έφταναν στον ουρανό...και πολυ δροσιά...
Αφού το είδαμε και αυτό, ο δρόμος μας φέρνει στο χειμερινό θέρετρο poiana Brasov όπου διαθέτει ενα υπερσυγχρονο χιονοδρομικο κέντρο.Πολλά ξενοδοχεία μέσα στην πανέμορφη καταπράσινη φύση...το καλοκαίρι είναι ορμητήριο για πεζοπόρίες στην γύρω περιοχή, και ειχε πολυ κόσμο....βασικά συναντήσαμε πολυ ντόπιο τουρισμό.
Μετά απο λίγο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας αφού κάναμε στάση σε ένα πλάτωμα που απολαμβάνεις απο ψηλά την θέα στην πόλη του brasov..
Mετά απο κανένα δίωρο ξεκούρασης κατεβήκαμε για την τελευταία μας βόλτα στο Brasov..θέλαμε να δούμε το προάστιο schei,όπου εκει κατοικούσαν οι Ρουμάνοι κάτοικοι της πόλης κατα την διάρκεια της σαξονικής κυριαρχίας και δεν είχαν δικαίωμα να έχουν περιουσία εντός των τειχών της πόλης και για να εισέλθουν στο brasov έπρεπε να έχουν ειδική άδεια και να πληρώνουν διόδια..
Στο προάστιο αυτο δεσπόζει η ορθοδοξη εκκλησία του Άγιο Νικολαου στην υπέροχη πλατεία piata Unirri ,πλατεία της ενότητας,και λίγο πιο κάτω η πύλη schei.
Περιπλανηθηκαμε στα στενά δρομάκια θαυμάζοντας τα υπέροχα σπίτια και σιγά σιγά φτάσαμε στην piata sfatului..
Πηγαμε για γλυκάκι στο cofetari e la Varta ardealului και τιμήσαμε το cremesuit..
Για φαγητό πήγαμε στο sergiana..πολυ ωραίο εστιατόριο με πολυ καλό φαγητο..το ειχαμε τιμήσει και στοSibiu, οι λαχανοντολμαδες του υπέροχοι καθώς και η σούπα με λάχανο και κρέας..κατεβάσαμε και ένα μπουκάλι κρασί και κατευθείαν ταξάκι για το ξενοδοχείο...
Την επόμενη μέρα είχαμε δρόμο μπροστά μας...θα καταλήγαμε στον τελευταίο σταθμό του ταξιδιου μας στοΒουκουρεστι με στάση στην Sinaia...
6η ημέρα.
Όσο κουρασμένοι και να είμαστε θα ξυπνήσουμε στην ώρα μας...μαζεύουμε τα πραγματάκια μας,τρώμε το υπέροχο πρωινο μέσα στην δροσιά του κήπου,πληρώνουμε και φεύγουμε...το gps μας οδηγεί και βγαίνουμε εύκολα απο την πόλη του Brasov στον εθνικό δρόμο για Sinaia-Bucharest...170χιλ για τον τελικό προορισμό...θα τα βγάλω και αυτά σκέφτομαι, που θα πάει...η διαδρομή πανέμορφη,καταπράσινη ...στο βάθος οι κορυφές των καρπαθίων..κατεβαίνοντας λοιπόν την κοιλαδα Πραχόβα περνάμε απο τα δύο πιο γραφικά χειμερινά θέρετρα της Ρουμανιας το Busteni και το Predeal..
To Busteni αποτελεί έναν απο τους πιο φημισμένους τουριστικούς προορισμούς της χώρας,με πολυτελή σαλέ προσφέρει πολλές δραστηριότητες καθ΄ολη την διάρκεια του χρόνου,όπως χειμερινό σκι και πεζοπορίες..
Το Predeal είναι η πόλη με το μεγαλύτερο υψόμετρο στην Ρουμανία.Αποτελεί και αυτό βάση για βόλτες στην γύρω περιοχή και στο βουνό Μπουκέτσι..
Λίγο πιο κάτω φωλιασμένη στους πρόποδες του βουνού Μπουκέτσι βρίσκεται η Sinaia…Η εντυπωσιακή θέα και η ποικιλομορφία του περιβάλλοντος που την περικλείει καθώς και τα παλάτια Peles και Pelisor,το χιονοδρομικό της κέντρο και το μοναστήρι της προσελκύουν τους επισκέπτες..
Σκοπός μας ήταν να επισκεφτούμε το παλάτι Peles..λίγο πριν την είσοδο στην Sinaia βλέπουμε την πινακίδα και στρίβουμε δεξιά...δεν προλάβαμε να στρίψουμε και ένας κύριος με ένα χαρτάκι στο χέρι μας ζητά 10 lei και δείχνει να αφήσουμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ στην αρχή του δρόμου που οδηγεί στο παλάτι...τον ρώτησα αν μπορούμε να ανέβουμε πιο πάνω γιατι είχα διαβάσει ότι έχει περίπου 20 λεπτά περπάτημα μέχρι το παλάτι και μου απάντησε αρνητικά...πήραμε λοπόν τα ποδαράκια μας και ανεβαίναμε θαυμάζοντας την υπέροχη φύση και το ποτάμι που σχημάτιζε μικρούς καταρράκτες στα αριστερά του δρόμου... μας προσπέρασαν καποια ταξί στην διαδρομή μας που ανεβαζαν τουρίστες πράγμα που σημαίνει οτι τα ταξί επιτρεπονται....δεν ξέρω,αν κάποιος δεν θέλει να περπατήσει αυτή την απόσταση η οποία τελικά είναι αρκετή, μπορεί ίσως να παρκάρει κάπου αλλού στον δρόμο το αυτοκινητό του και να δόσει τα 10 lei στο ταξί....τέλος πάντων,εμείς ανεβαίναμε σιγά σιγά...η ζέστη δεν είχε ακόμα αρχίσει να σφίγγει, η θερμοκρασία θα άγγιζε τους 40 βαθμούς στο Βουκουρεστι που ήταν ο τελικός μας προορισμός κατά το μεσημεράκι...όπου ξαφνικά αντικρύζουμε το υπέροχο παλάτι...Η στάση για φωτογραφίες επιβεβλημένη...και συνεχίζουμε το περπάτημα μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο και στον γκισε για τα εισιτήρια...25 lei έκαστο και περίπου 20λεπτά αναμονή για να μαζευτεί κόσμος για την αγγλόφωνη ξενάγηση..
Το Peles πήρε το όνομά του απο τον παρακείμενο ποταμό και άρχισε να κτίζεται απο τον Βασιλιά Κάρολο τον Α της Ρουμανίας το 1873 και τελείωσε το 1883 ...εργάστηκαν εκατόνταδες άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων για την αποπεράτωση του. Η αρχιτεκτονική του δομή αποτελεί ένα πάντρεμα της αναγεννησιακής γερμανικής,γαλλικής,και ιταλικής τεχνοτροπίας...
Τα 35 απο τα 160 δωμάτια που είναι επισκέψιμα αφήνουν άφωνο τον επισκέπτη με την χλιδή του και την πολυτέλεια του.Υπήρξε το πρώτο κτήριο που φωταγωγήθηκε αποκλειστικά με ηλεκτρικό ρεύμα στην Ευρώπη και είχε και ανελκυστήρα.
Στην περίοδο του Τσαουσέσκου φιλοξενούσε τους επίσημους καλεσμένους του.Μείναμε λοιπόν και εμείς άφωνοι και εντυπωσιασμένοι απο τον εσωτερικό του διάκοσμο και μάλιστα απο ένα παλάτι που ο ιδιοκτήτης του είναι έν ζωή..ανήκει στον Βασιλιά? Μιχαήλ ο οποίος λέγεται ότι το χαίρεται τον μήνα Νοέμβριο που είναι κλειστό για το κοινό...
Πήραμε την κατηφόρα για το πάρκινγκ,αφού είδαμε λίγο απο μακριά το παλάτι Pelisor,και κινήσαμε για το μοναστήρι της Sinaia. Ιδρυτής του ήταν ο Μιχαι Καντακουζίνο...ο μύθος λέει ότι το έκτισε όταν επέστρεψε απο προσκύνημα στο όρος σινα το 1695...Κάναμε μια μικρή στάση εκεί γεμίσαμε και τα μπουκαλάκια μας με δροσερό νερό απο μια πηγή στον περίβολο της εκκλησίας.
Η αντίστροφη μέτρηση του ταξιδιού είχε αρχίσει..περίπου 120 χιλ αν δεν κάνω λάθος μας χώριζαν απο το Βουκουρέστι....ο καλός οδηγός ξέρει την δουλειά του και ο συνοδηγός την δικιά του ....η διεύθυνση του hotel Monaco είχε αποθηκευτεί απο πριν οπότε χωρίς κόπο και ψάξιμο το gps προγραμματίστηκε.
Αφήσαμε τα πανέμορφα τοπία που μας συνόδευαν μέχρι την Sinaia και πιάσαμε τον κάμπο με τα καλαμπόκια και τα ηλιοτρόπια...μετά απο μια μονότονη διαδρομή και καλό δρόμο μπήκαμε στα περίχωρα του Βουκουρεστίου και σε λίγο στην είσοδο της πόλης στην οδό Κισέλεφ...αφού περάσαμε και την Αψίδα του Θριάμβου οδηγηθήκαμε ακριβώς έξω απο την πόρτα του ξενοδοχείου hotel Monaco...o δείκτης της θερμοκρασίας του αυτοκινήτου έδειχνε 40 βαθμούς ντάν!!
Έκανα τον σταυρό μου που φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στον προορισμό μας τόσο εμείς όσο και το νοικιασμένο αυτοκινητάκι μας...το αφήσαμε να μας περιμένει για να διανύσουμε την επομένη τα τελευταία 16 χιλ μέχρι το αεροδρόμιο...
Το hotel Monaco με 54 ευρω την βραδιά που βρισκόταν περίπου 15 λεπτά με τα πόδια απο το ιστορικό κέντρο,ήταν πάνω απο τις προσδοκίες μας!!
Είχε κλιματισμό!!ήταν περίπου 14.00 το μεσημέρι όταν διαβήκαμε την πόρτα του και δεν βγήκαμε παρά μόνο κατά τις 19.00 το απογευματάκι πάλι με μια αφόρητη ζέστη αλλα όχι τον καυτό ήλιο του μεσημεριού...ο Mr άρχισε να τα παίζει και σκεφτόταν ότι είχαμε ακόμα μια ολόκληρη σχεδόν μέρα σε αυτή την γκρίζα και άχαρη πόλη και με καύσωνα...
Σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί για να κατέβουμε στο ιστορικό κέντρο,αλλά η receptionist μας είπε ότι είναι πολυ εύκολο να πάμε με τα πόδια...την ακούσαμε..ψιλoφοβήθηκα λίγο την περιοχη του ξενοδοχείου, πίσω απο το intercontinental για καποιον που γνωρίζει,μέχρι να φτάσουμε την πλατεία του πανεπιστημίου όπου είδαμε κόσμο...είδαμε και ένα άλλο ζευγάρι τουριστών και παρηγορηθήκαμε λίγο...
Φτάσαμε στο ιστορικό κέντρο απο την οδό victorei και θαυμάσαμε πράγματι αριστουργηματικά κτήρια που μαρτυρούν την ιστορία του.Το βασιλικό του παρελθόν,την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του Παρισιού της Ανατολής, το κοντινό κομμουνιστικό παρελθόν και βέβαια το ευρωπαϊκό και πολλά υποσχόμενο παρόν...Όλα αυτα συνυπάρχουν σε ένα περίεργο αμάλγαμα που άλλοτε αλληλοσυμπληρώνονται και άλλοτε προσπαθούν να κερδίσουν περισσότερο χώρο και να επιδειχτούν...
Δεν είχαμε κουράγιο για περισσότερο περπάτημα και τα ποδαράκια μας, μας οδήγησαν στο ιστορικό και παλαιότερο εστιατόριο caru cu bere στην οδό Σταυροπολεως διαγώνια απο την Biserica Stavropoleos που κτίστηκε το 1724 επι ηγεμονίας του Αλ. Μαυροκορδάτου απο τον Ηπειρώτη αρχιμανδρίτη Ιωανίκιο Στρατονικέα και η ομοιότητα της με μια ελληνική εκκλησία είναι πασιφανής..Είχαμε κάνει κράτηση,ήταν Σάββατο βράδυ και γινότανε λαϊκό προσκύνημα...ευτυχώς το τραπεζάκι μας,μας περίμενε...πρώτο πρώτο...
Εντυπωσιαστηκαμε απο το νεογοτθικό στύλ του κτηρίου και την αναλλοίωτη απο τον χρόνο διακόσμησή του...και όχι τόσο απο την μπύρα του την οποία την σερβίριζαν ζεστή και άμα τους το έλεγες σου έφερναν παγάκια...και ούτε απο το φαγητό του...το μόνο πιάτο που μου άρεσε ήταν η mamaliga και σας συστήνω να την δοκιμάσετε...
Έτσι λοιπόν έκλεισε η βραδιά μας στο Βουκουρέστι...ούτε λόγος να πάμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο....μας φόβιζε η νύχτα σε αυτή την πόλη....πήραμε ταξί.Δεν ήξερε που είναι το ξενοδοχείο,έβαλε gps και με κάποια καθοθήγηση δικιά μας έφτασε στο ξενοδοχείο...το ταξίμετρο εγραφε 6 lei αλλά ήθελε 10 lei γιατι του έλεγα συνέχεια go..go..
Η επόμενη και τελευταία μας ημέρα προέβλεπε ξενάγηση στην πόλη...αλλά πως με 40 βαθμούς?
7η ημέρα και τελευταία...
Ξημέρωσε ο θεός την μέρα με μια απίστευτη ζέστη απο τις 08.00 το πρωί..κατεβήκαμε για το πρωινό μας και ο Mr αν τον αφήνεις στο ξενοδοχείο ,θα καθόταν ευχαρίστως...όμως έιχαν γνώση οι φύλακες...
Γνώριζα ότι το Βουκουρέστι είναι τεράστια πόλη και δύσκολο να την γυρίσεις με τα πόδια...έψαχνα λοιπόν τρόπο να το διευθετήσω το θέμα...ψάχνοντας στο site για τα μέσα μεταφοράς ανακαλύπτω ότι υπάρχει hop on/hop off λεωφορείο με 25lei το εισιτήριο...να η ευκαιρία σκέφτομαι....έτσι θα γυρίσουμε την πόλη!!
Το λεωφορείο αυτό γυρνούσεόλα τα αξιοθέατα της πόλης σε κυκλική πορεία και σου έδινε την δυνατότητα να ανέβεις και να κατέβεις όπου ήθελες..
Οπότε τώρα με αυτόν τον καύσωνα ήταν η καλύτερη λύση...τουλάχιστον δεν θα περπατούσαμε!!
Βρήκαμε την στάση του στην πλατεία του πανεπιστημίου και γύρω στις 10.30 το πρωίείμασταν στον ανοιχτό επάνω όροφο...για καλή μας τύχη ο ήλιος κρυβόταν σε κάποια αραιά σύννεφα και έτσι μέχρι της 12.00 το μεσημεράκι κύλησε καλούτσικα η μέρα..
Είδαμε όλα τα αξιοθέατα χωρίς να κατέβουμε σε πρώτη φάση...
Την πλατεία του πανεπιστημίου piata universitatii όπου κανείς μπορεί να δει το πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το 1864,το εθνικό θέατρο που τώρα ανακατασκευάζεται,το νοσοκομείο και την εκκλησία coltea και άλλα υπέροχα κτήρια,την piata victorei με το παλάτι της Νίκης όπου σήμερα αποτελεί την έδρα του πρωθυπουργού,το ΕθνικόΜουσείο Φυσικής Ιστορίας,την galea victorei με τα απίστευτα ομορφιάς κτήρια όπως το παλάτι Καντακουζινο,Το παλάτι του σπιτιού και της κατανάλωσης, η πρώτη τράπεζα της Ρουμανίας ,το Εθνικο ΙστορικόΜουσείο,και πιο πάνω το κτήριο της Λέσχης Αξιωματικών....τι να πρωτοθυμηθω...περάσαμε απο την πλατεία της επανάστασης piata revolutiei όπου έγινε παγκοσμίως γνωστή για τα γεγονότα του 1989,είδαμε το μνημείο τηςΑναγέννησης που χτίστηκε το 2005 για να τιμήσει τα θύματα της επανάστασης του 1989,το βασιλικό παλάτι κτισμένο το 1937 που αποτέλεσε την κατοικία του Καρόλου του Β και του γιου του Μιχαηλ έως το 1947 με την πτώση της μοναρχίας, το παλάτι του κοινοβουλίου palatumparlamentului το δεύτερο μεγαλύτερο κτήριο στον κόσμο,μετά το Πεντάγωνο.Άρχισε να κτίζεται το 1984 απο τον Τσαουσέσκου ισοπεδώνοντας γειτονιές...Το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο με υπερβολική πολυτέλεια αν όχι παρανοική.Σήμερα στεγάζεται το Ρουμανική κοινοβούλιο...μπροστά του απλώνεται η πλατεία Συντάγματος και ένας τεράστιος δρόμος στα πρότυπα τηςΠαρισίνης λεωφόρου των Ιλισιων Πεδίων .
Αφήνοντας το κέντρο περάσαμε απο την Αψίδα του Θριάμβου και φτάσαμε στο πάρκο Herastau.Εκείκατεβήκαμε γιατι η ζέστη είχε γίνει αφόρητη πλέον και τα συνεφάκια μας είχαν αποχαιρετήσει......περπατήσαμε μέχρι την λίμνη καθήσαμε στην δροσιά να περάσει η ώρα και ξαναπήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στο ιστορικό κέντρο και κατευθείαν στο caru cu bere...o χώρος κλιματιζόταν και περάσαμε εκεί περίπου 2 ώρες...όλο παραγγέλναμε και κάτι για να περάσει η ώρα...όταν πλέον έφτανε 16.00 το μεσημέρι ξαναπήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πλατεία του πανεπιστημίου...περπατήσαμε μέχρι να φτάσουμε στο παρκαρισμένο αυτοκινητάκι μας έξω απο το ξενοδοχείο..είχαμε φορτώσει απο το πρωί τα βαλιτσάκια μας....ο δείκτης της θερμοκρασίας στο αυτοκίνητο έδειχνε 48 βαθμούς!!Σε λιγότερο απο ένα τέταρτο της ώρας είμασταν στο αεροδρόμιο.Παραδώσαμε το αυτοκίνητο χωρίς κανένα πρόβλημα στην hertz...είχαμε κάνει αισίως 1004χιλ. και με ένα βανάκι μας πήγαν στην αίθουσα αναχωρήσεων....επιτέλους δροσιά!!
Η ώρα ήταν 17.00...είχαμε μέλλον μέχρι της 20.00 που αναχωρούσε η πτήση μας..η ώρα πέρασε γρήγορα...πάντα στα αεροδρόμια η ώρα περνάει γρήγορα....δεν την καταλαβαίνεις.
Χωρίς καθυστέρηση αναχώρησε το αεροπλάνο της Ολυμπιακής για Αθήνα...η πτήση πολύ καλή χωρίς απρόοπτα...ένα ακόμα ταξίδι έλαβε τέλος με τις καλύτερες εντυπώσεις!!!Backtoreality!!!
Ένας προορισμός που ποτέ δεν με συγκλόνισε..Διαβάζοντας όμως την ιστορία της elenara88 και βλέποντας τίς φωτογραφίες της Rosa Maria άρχισε να μου στροβιλίζει το μυαλό..
Και να η Ολυμπιακή προσφέρει τα εισιτήρια της για Bουκουρέστι στην τιμή των 105 ευρώ το άτομο.....ο Μr δεν ενθουσιάζεται για τον προορισμό αλλα δεν λέει και όχι...θα το προτείνω στον Σταύρο και στην Πηνελόπη και αν συμφωνήσουν φύγαμε,σκέφτομαι...Ο Σταυρός δέχτηκε,βρήκαμε ημερομηνίες και τα εισητήρια κλείστηκαν για 20 Αυγούστου 2012...ήταν ακόμα Απρίλης μήνας....
Δεν χρειάστηκε να ψάξω πολυ για ξενοδοχεία..η elenara88 τα είχε επισκεφτεί και ακολούθησα τυφλά τα βήματα της,και δεν το μετάνοιωσα ούτε στιγμή...μια κράτηση στην Avis για αυτοκίνητο συμπλήρωσε τα αρχικά της οργάνωσης του ταξιδιού..
Ο Σταυρός άρχισε να οργανώνει τις διαδρομές και ο καιρός κυλούσε με την αναμονή του ταξιδιού ..
Είχαμε στην διάθεση μας 6 νύχτες και 7 ημέρες γεμάτες και αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την παρακάτω πορεία:
Athens to Bucharest airport, Sibiu, Sighisoara, Βrasov, Bucharest city…
Το καλοκαίρι περνούσε ευχάριστα κολυμπώντας στις ακρογιαλιές του Σχοινιά,κάνοντας καλή παρέα με φίλους και πίνοντας τα τσιπουράκια μας και σχεδιάζοντας με τον Σταύρο το ταξίδι μας...το περιμέναμε με μεγάλη λαχτάρα..όχι τόσο για τον προορισμό...αλλα για την καλή πάρεα που θα μας συνόδευε..
Και εκεί που όλα κυλούσαν ομαλά..μια ευχάριστη και απρόσμενη εξέλιξη στα επαγγελματικά της Πηνελόπης γύρω στις 15 μέρες πριν την αναχώρηση,
δεν της επιτρέπουν να πραγματοποιήσει το ταξίδι..
Αμφιταλαντευτήκαμε για το αν θα το πραγματοποιήσουμε μόνοι μας... αλλα η δικιά μου αποφασιστηκότητα έσωσε το ταξίδι...
Άρχισα να διαβάζω εντατικά...γιατί έιχα αφήσει πολλά στον Σταύρο..η αλήθεια είναι ότι είχα ξενερώσει λίγο και η παραμονή του ταξιδιού με βρίσκει ακόμα στο εξοχικό χωρίς καμμία προετοιμασία.....κανω check in και το βραδάκι φεύγουμε για Αθήνα..είναι η πρώτη φορά που δεν έιχα τυπώσει τίποτα παρά μόνο το confirmation του αυτοκινήτου..Ρίχνω κυριολεκτικά δύο ρούχα στα δύο μικρά μας βαλιτσάκια χωρίς πολλή σκέψη..
1η ημέρα
Το ξύπνημα πολύ πρωινό μιας και η απογείωση ήταν 07.30.Απογειωνόμαστε λοιπόν στην ώρα μας και σε 1 1/2 ώρα προσγειωνόμαστε στο αεροδρόμιο Henri coada του Βουκουρεστίου.Αφού παραλάβαμε τις αποσκευές και πήραμε τα πρώτα μας lei απο ένα ΑΤΜ της alpha bank κατευθυνθηκαμε στον γκισέ της Hertz για την παραλαβή του αυτοκινήτου...να σημειώσω ότι είχα ακυρώσει την κράτηση της Avis μιας και δεν χρειαζόμασταν πιά μεγάλο αυτοκίνητο..παραλάβαμε λοιπόν ένα Citroen c4 στην τιμή των 245 ευρώ με μικτή ασφάλεια για 7 ολόκληρες ημέρες χωρίς να χρεωθώ την στιγμή της κράτησης....θα πλήρωνα στην παράδοση του αυτοκινήτου.
Ξεκινάμε λοιπόν με την βοήθεια του gps του Σταύρου για Sibiu..η ώρα είναι ήδη 10.30π.μ...ο οδηγός σάς είναι γνωστός απο άλλη ιστορία...
Τα πρώτα 120 χιλ περίπου μέχρι το Pitesti ο δρόμος...αυτοκινητόδρομος !!
Χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο τοπίο..Καλαμπόκια και ηλιοτρόπια παντού...
Μετά το Pitesti το τοπίο αλλάζει δραματικά..ο δρόμος στενεύει και πηγαίνει διπλά στον ποταμό olt και οι καταπράσινες πλαγιές των βουνών φτάνουν μέχρι τις όχθες του..πανέμορφα γεφυράκια στολίζουν τον ποταμό...και εκεί που απολαμβάναμε την διαδρομή και το τοπίο, ξαφνικά τα αυτοκίνητα σταματούν...καθυστερήσαμε περίπου μιά ώρα και κάτι διότι επισκεύαζαν ένα κομμάτι δρόμου ούτε 10 μέτρα...και εκει είπα ότι πράγματι είχαν δίκιο όσοι έλεγαν εδω μέσα ότι οι δρόμοι στην Ρουμανία είναι απρόβλεπτοι..τελικά φτάσαμε στο Sibiu στις 14.30μμ.
Το ξενοδοχείο που είχαμε διαλέξει ήταν το Casa Luxembourg...όχι όμως το κεντρικό κτήριο αλλα το annex Huet residence..ένα τεράστιο δωμάτιο με ένα μεγάλο πιάνο μέσα και θέα στην κάτω πόλη..υπέροχο στην τιμη των 52ευρω χωρίς πρωινό.
Τακτοποιηθήκαμε και κάναμε την πρώτη μας αναγνωριστική βόλτα στην μεσαιωνική αυτή πόλη που υπήρξε η μεγαλύτερη και πιο πλούσια απο τις επτά πόλεις της τρανσυλβανίας που είχαν εποικηθεί απο τους Σάξονες τον 12ο αιώνα...Οι εμποροί της κυριαρχούσαν στην περιοχή και χρηματοδοτούσαν την ανέγερση πολυτελών κτηρίων που διατηρούνται μεχρι και σήμερα κρατώντας την μεσαιωνική τους αίγλη...η πόλη χωρίζεται σε δύο οικισμούς, την πάνω και την κάτω πόλη...
Καθήσαμε στο Atrium cafe για ένα ελαφρύ γεύμα και μετά ξεκούραση στο δωμάτιο μιάς και είχαμε ξυπνήσει πολύ πρωί και δεν βοηθούσε και το μεσημέρι...
Αφού άρχισε να πέφτει ο ήλιος βγήκαμε να περπατήσουμε και να απολαύσουμε αυτή την τόσο όμορφη και ζωντανή πόλη...τι να πρωτοθαυμάσει κανείς!!
Την υπέροχη μεγάλη πλατεία Piata Mare, την μικρή πλατεία Piata Mica, την Piata Huet με την ευαγγελική εκκλησία, την καθολική εκκλησία,το παλάτι και το μουσείο Brukental,τον Πύργο του δημαρχείου,την γέφυρα των ψεμμάτων,τα κτήρια στον εμπορικό δρόμο,τα μάτια του Sibiu στις κατηφορικές στέγες!!!
Καθίσαμε για φαγητό στο Cramα Sibiu Vechi..πρόταση της elenara88 ,φάγαμε τα τυρένια μπαστουνάκια,το γεμιστό κρέας με την sour cream και παστράμι με πολέντα και απολαύσαμε ένα λευκό τοπικό κρασί..σύνολο περίπου 90lei..
Η ώρα περνούσε και η κούραση άρχισε να δείχνει τα σημάδια της...κατευθυνθήκαμε στο δωματιό μας γιατί η επόμενη μέρα θα μας έβρισκε πολύ ψηλά...στην λίμνη balea..
2η ημέρα
Είχα δεί αρκετά βίντεο για τον περίφημο δρόμο που διασχίζει τις τρανσυλβανικές άλπεις,τον λεγόμενο Transfagarasan,και με έπιανε πανικός...υψοφοβία..δεν το σκεφτόμουν όμως πολύ...το άφηνα στον Σταύρο...έλα μου όμως που ο Σταυρός δεν ήρθε!!τι κάνουμε τώρα..δεν μου ερχόταν και καλά να φτάσω ως εκει και να μην ζήσω αυτή την εμπειρία...ο Μr έλεγε θα πάμε...αλλά για οδήγηση τίποτα!!Πήρα λοιπόν πρωί πρωί το τιμόνι στα χέρια μου αφήνωντας πίσω τις φοβίες μου,και ξεκινήσαμε να διαβούμε τον φιδωτό αυτόν δρόμο...
Ο δρόμος απο Sibiu μέχρι την διασταύρωση για Cartisoara και Balea Lacul ήταν πολύ καλός χωρίς κάτι το συγκλονιστικό στο τοπίο...στρίψαμε λοιπόν ακολουθώντας τις πινακίδες...ο δρόμος ανέβαινε σιγά σιγά και μαζί του αρκετά αυτοκίνητα..εντάξει λέω δεν είμαστε μόνοι στα βουνά...οπότε χαλάρωσα και απολάμβανα το τοπίο...τα δέντρα άρχιζαν να ψηλώνουν και να πυκνώνουν...γέμισε πράσινο ο ορίζοντάς μας..πανέμορφη φύση,βρυσούλες με τρεχούμενο νερό,και κόσμος που σταματούσε να δροσιστεί και να βγάλει φωτογραφίες..πολλοί έκαναν πίκνίκ....αλλά δεν κατάλαβα ποτέ γιατί κάθονταν μέσα στον ήλιο και όχι στην σκιά των δέντρων...Συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε αυτόν τον πιο τουριστικό δρόμο της Ευρώπης...περάσαμε την βάση του τελεφερίκ...και σιγά σιγά το τοπίο άρχισε να αλλάζει...να γίνεται πιό αλπικό..σταμάτησαμε σε αρκετά σημεία να δούμε και να φωτογραφίσουμε αυτόν τον περίφημο δρόμο..σε λίγο ξεπρόβαλε μπροστά μας και η λίμνη balea..αν εξαιρέσει κανείς την ομορφιά της λίμνης και του τοπίου, κατα τα άλλα πολύ τουριστικό το όλο σκηνικό...μαγαζάκια που πουλούσαν κάθε λογής πραμάτεια..απο παραδοσιακά προϊόντα μέχρι μπιχλιμπίδια του Άγιου Παντελεήμονα...είχε και αρκετό κόσμο που έκανε πίκνίκ γύρω απο την λίμνη....πάλι μέσα στον ήλιο!
Κάναμε την βόλτα μας γύρω απο την λίμνη ,είπιαμε τον καφέ μας στο πολυφωτογραφημένο σαλέ και φωτογραφίζαμε τις σκιές μας στην λίμνη..
Χαζέψαμε λίγο τα μαγαζάκια και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής...περίπου 75χιλ μας χώριζαν απο το Sibiu..κατεβαίνοντας σταματήσαμε στο τελεφερίκ και είδαμε τον καταρράκτη...φτάσαμε στην ώρα μας στον προορισμό μας και μιας και είχαμε χρόνο μέχρι της 17.15 που ήταν η τελευταία είσοδος στο μουσείο brukental,κάναμε μια βόλτα στο χωριό Rasinari,κτισμένο το 1204 με τα χρωματιστά σπιτάκια του..στην επιστροφή σταματήσαμε στο Astra museum ,ένα υπαίθριο μουσείο, το δεύτερο μεγαλύτερο στον κόσμο...πρισσότερα απο 300 κτήρια, ανεμόμυλοι,νερόμυλοι,ξύλινα αγροτόσπιτα και παραδοσιακά πανδοχεία περιγράφουν την αγροτική κουλτούρα του ρουμάνικου λαού..κάναμε μια μικρή βόλτα και επιστρέψαμε στο δωματίο μας...λίγη ξεκούραση και μετά πολιτισμό!!
Δεν θέλαμε να δούμε όλο το μουσείο...θέλαμε μόνο να δούμε την πτέρυγα με την ρουμάνικη τέχνη...βγάλαμε ένα εισιτήριο για το μπλέ κτήριο με 12lei...για να φτάσεις όμως μέχρι εκει παίρνεις και μια ιδέα του όλου μουσείου...
Οι πίνακες των ρουμάνων ζωγράφων μας ενθουσίασαν...είχαν πολυ χρώμα..ζωντανά πρόσωπα και τοπία...
Ήταν η τελευταία μας βραδιά στο Sibiu και έπρεπε να το χαρούμε...το περπατήσαμε,χαζεψαμε τα όμορφα φωτισμένα κτήρια και καταλήξαμε για φαγητό στο sergiana...Kαθήσαμε στα έξω τραπεζάκια απέναντι απο τον Πύργο του δημαρχείου και φάγαμε υπέροχα πιάτα απολαμβάνοντας την βραδιά...μια τελευταία βόλτα στην γέφυρα των ψεμάτων και απο εκεί στο δωμάτιό μας...
Tο πρωι θα ξεκινούσαμε για τον δεύτερο σταθμό του ταξιδιού μας την Sighisoara!!!
3η ημέρα
Την Sighisoara είχαμε αποφασίσει να την προσεγγίσουμε μέσω Medias...ήταν η κοντινότερη διαδρομή περίπου 90 km και με μια μικρή παράκαμψη θα επισκεπτόμασταν και την οχυρωμένη εκκλησία στο Biertan..
Ξυπνήσαμε πρωί και περίπου 08.30 έιμασταν στο αυτοκίνητο,ετοιμάσαμε το gps και ξεκινήσαμε ακολουθώντας τις οδηγίες του...ολα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που πέσαμε σε οδικά εργά..το gps δεν μπορούσε να μας οδηγήσει σε άλλη πορεία..οι πινακίδες ανύπαρκτες...πελαγώσαμε για λίγο αλλα ο Mr έδωσε την λύση σταματώντας ένα ταξί που του ζητήσαμε να μας βγάλει στον δρόμο για Medias...μέσα απο στενά δρομάκια και παρακάμψεις μας έβγαλε στην ευθεία για τον δρόμο μας με 10 lei...
Το σκηνικό γνωστό πέσαμε πάλι σε έργα..τέλος πάντων μετα απο δύο ώρες περίπου στο αυτοκίνητο βλέπουμε την διασταύρωση για Biertan,στρίβουμε και οδηγώντας μέσα σε ένα πολυ όμορφο τοπίο με λόφους και πλαγιές που θύμιζαν τοσκάνη,φτάσαμε στο κέντρο του χωριού όπου δεσπόζει η οχυρωμένη εκκλησία ψηλά σε λόφο ,περικυκλωνένη απο γραφικόυς δρόμους και αμπελώνες.Οι οχυρωμενες αυτές εκκλησίες της Tρανσυλβανίας και τα χωριά που αναπτύχθηκαν γύρω απο αυτές προσφέρουν μια ζωντανή εικόνα της πολιτιστικής πραγματικότητας της περιοχής και για τον λόγο αυτό ανακυρήχθηκαν από την Ουνέσκο μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς..
Αφού τελείωσε η επίσκεψη, πήραμε τον δρόμο για τον τελικό προορισμό μας...την Sighisoara...για την διαμονή μας είχαμε κλείσει στο Vila Franka, 5λεπτά απο το κάστρο και δωρεάν πάρκινγκ στο στενάκι του...H τιμή του 36ευρώ χωρίς πρωινό,αλλα μας κέρασαν τα πρωινά μας καφεδακια..το δωμάτιο σούπερ,κρεβάτι με ουρανό...
Αφού τακτοποιηθήκαμε,πήραμε την ανηφόρα για την καστρούπολη για μια μικρή βόλτα..
Ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα απο Σάξονες και ακόμα διατηρεί την αίγλη της και την μεσαιωνική της αύρα..το κάστρο κατοικείται ακόμα και είναι περίεργη η αίσθηση ότι οι σημερινοί κάτοικοι ζουν και εργάζονται στον ίδιο χώρο με αυτούς του μεσαίωνα..
Αφού κάναμε την πρώτη μας αναγνώριση καθήσαμε για ένα ελαφρύ γεύμα στο εστιατόριο με σήμα το ελάφι...ήταν αρκετά ζεστό εκέινο το μεσημέρι και εκει ήταν το τέλειο σημείο με ένα ελαφρύ αεράκι να μας δροσίζει..
Ξεκούραση στο δωμάτιο για να βγούμε το βραδάκι...
Κατα τις 7 το απογευματάκι πήραμε πάλι την ανηφόρα για επάνω...περιηγηθήκαμε στις υπέροχες πλατείες της με τα χρωματιστά πανέμορφα κτήρια,τους πύργους με κυριότερο τον πύργο του ρολογιού, το σπίτι του δράκουλα,την σκεπαστή σκάλα των μαθητών και την εκκλησία του λόφου..
Και αργότερα καθήσαμε για φαγητό στην πλατεία του κάστρου στο Casa Wagner μιας και το εστιατόριο του ξενοδοχέιου Sighisoara ήταν άδειο..απολαύσαμε την υπεροχή βραδιά με δύο κυρίως πιάτα και ένα υπέροχο τοπικό μπουκάλι κρασί...
Η ώρα για το δωμάτιο μας είχε έρθει...μας περίμενε το Brasov την επομένη...
4η ημέρα
Το Brasov...αμφιταλαντεύτηκα πολύ για ποιά διαδρομή θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε εκεί...τελικά είπαμε να πάμε μέσω Fagaras...
To προηγούμενο όμως βράδυ στην Sighisoara διαβάζοντας τον αγγλικό οδηγό, μου κέντρισε το ενδιαφέρον ένα παραδοσιακό χωριό που φιλοξενεί και αυτό μια οχυρωμένη εκκλησία και όπου εκεί έγραφε ο οδηγός έχει ιδιοκτησία το πρίγκιπας Κάρολος της Αγγλίας...το Viscri...μα τι σόι χωρίο είναι αυτο που το διάλεξε ο Κάρολος αναρωτήθηκα...ο κύβος ερρίφθη θα πάμε εκεί!Εξάλλου μια μικρή παράκαμψη θα κάναμε απο τον κεντρικό άξονα Sighisoara-Brasov..οπότε η αρχική ιδέα για Fagaras εγκαταλείφθηκε...
Ξυπνησαμε το πρωι λοιπόν στην Sighisoara...μας κέρασαν δύο καφεδακια στο Vila franka και πριν πάρουμε το αυτοκίνητο για την αναχώρηση μας επισκεφτήκαμε το fornetti που είχε αναφέρει η elenara88 και το τιμίσαμε δεόντως...κάναμε την τελευτάια μας βόλτα στον κεντρικό δρόμο με τα πανέμορφα χρωματιστα κτήρια ..πέσαμε πάνω σε έναν άλλο φούρνο τον gigi και αγοράσαμε και απο εκει για τον δρόμο..οι τιμές εξευτελιστικές για τα δικά μας σημερινά δεδομένα...για αύριο δεν ξέρω....
Ο δρόμος πολύ καλός...δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα..βρίσκουμε την διασταύρωση και στρίβουμε για Viscri..Ένας πολυ στενός δρόμος με πολλές λακούβες..το τοπίο πάλι θύμιζε τοσκάνη..μοναχικά κυπαρίσσια,λόφοι καταπράσινοι που και που κίτρινα αγριολούλουδα έσπαγαν την μονοτονία και κανένα μα κανένα αυτοκίνητο στην πορεία μας...μόνο ένα κάρο συναντήσαμε...
Άρχισα να ανησυχώ λίγο για την ερημιά..αλλά συνέχιζαμε..ξαφνικά στο βάθος ξεπρόβαλε η κάτασπρη οχυρωμένη εκκλησία που κτίσθηκε το 1100 πάνω σε λόφο...και σε λίγο η είσοδος του χωριού με ένα θυρεό και το όνομα του χωριού γραμμένο στα γερμανικά..
Πάθαμε την πλάκα μας....χωματοδρομοι,παιδιά να κουβαλάνε νερό με κουβάδες απο μια βρύση,πάπιες,χήνες να λιαζονται δίπλα στους δρόμους,αγελάδες,άλογα...Τα σπίτια πολύχρωμα χτισμένα κατα μήκος των χωματόδρομων...κουκλίστικα...
Γυναίκες να πλεκουν καθησμένες στις αυλόπορτες και να πωλούν την πραμάτεια τους σε αυτοσχέδιους πάγκους..
Φτάσαμε στην εκκλησία...μια ομάδα ανθρώπων καθόταν κάτω απο τον ίσκιο ενός δέντρου και συζητούσαν..κανά δύο ακόμα ζευγάρια έψαχναν την είσοδο..αλλα μάταια η εκκλησία ήταν κλειστή..βγάλαμε φωτογραφιες και κατευθυνθηκαμε προς το αυτοκίνητο...βγαίνοντας απο τον περίβολο μου έκανε εντύπωση μια καλοβαλμενη κυρία που φρόντιζε την καθαριότητα και βγήκε απο ένα κτήριο που έγραφε ίδρυμα Εminescu..και κατόπιν την είδαμε να οδηγεί ένα τζίπ με γερμανικές πινακίδες...Πιό κάτω ένα νεαρό ζευγαράκι τουριστών έτρωγε πρωινό...
Φύγαμε προβληματισμένοι...αλλα αργότερα στο google μας λύθηκαν οι απορίες...στο ίδρυμα Eminescu χορηγός είναι ο Κάρολος της Αγγλίας ο οποίος το 2006 αναστήλωσε καποιες κατοικίες και θέλει το χωρίο αυτό να γίνει πρότυπο παραδοσιακό αγροτοτουριστικό χωριό..και ότι οι Ρουμάνοι κάτοικοι είναι η μειονότητα..οι πιό πολλοί είναι Γερμανοί που ζούν εκεί την ζωή του χωριού και φροντίζουν για την διατήρησή του.
Το μεσημεράκι φτάσαμε στο Brasov...άλλος αέρας εκεί!! Το όνομα Brasov γραμμένο με μεγάλα γράμματα στην κορυφή του λόφου...όπως Hollywood...
Το ξενοδοχέιο μας ήταν το Champers and Chains στον δρόμο για Poiana Brasov και 2χιλ απο την πόλη..ένα μικρό boutique hotel μέσα στα δέντρα με πολύ ωραία δωμάτια με μοντέρνα διακόσμηση ....τακτοποιηθήκαμε και επειδή δεν ήθελα να οδήγησω για το κέντρο της πόλης κάλεσαμε ταξί και με 6lei, φτάσαμε στην Piata Sfatului.
Xτισμένο στην σκιά του όρους τάμπα απο Τεύτονες Ιππότες υπήρξε μια απο της επτά οχυρωμένες σαξονικές πόλεις της τρανσυλβανίας.Τα κτήρια,οι εκκλησίες και τα χρώματά της,οι συνηθειές των ανθρώπων της θυμίζουν περισσότερο ευρωπαϊκή πόλη παρα βαλκανική..Κάναμε λοπόν την πρώτη γνωριμία μας με την πόλη περπατωντας στην όμορφη αυτή πλατεία περιστοιχισμένη απο πανέμορφα πολύχρωμα κτήρια και εκκλησίες...
Καθήσαμε να απολαύσουμε την ζωντάνια της πίνοντας ένα δροσερό ποτό γιατι η ζέστη άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της...Ανεβήκαμε πίσω στο ξενοδοχέιο με σκοπό να την περιηγηθούμε το απόγευμα που θα είχε πέσει ο ήλιος...
Το απογευματάκι πάλι πίσω λοιπόν με ταξάκι...πηγαμε στην μαύρη εκκλησία,περπατήσαμε τον κεντρικό της δρόμο που ήταν γεμάτος απο καφέ και εστιατόρια και πανέμορφα κτήρια που αντικατοπτρίζουν την αρχιτεκτονική ταυτότητα της πόλης..τόσο κόσμο είχαμε μέρες να δούμε...πολυ ζωντανή πόλη!!
Η ώρα περνούσε και έπρεπε να πάμε για φαγητο...το Bella musica ήταν μονόδρομος..
Το πανέμορφο αυτό εστιατόριο στεγάζεται σε μια κατακόμβη η οποία λέγεται ότι ξεκινούσε απο την μαύρη εκκλησία...υπέροχα διακοσμημένο,τέλος πάντων,εμείς φάγαμε το παραδοσιακό καρβελι με την φασολάδα,κασκαβάλ σαγανάκι και ένα υπέροχο κότσι για δύο άτομα με ένα τοπικό λευκό κρασι και πληρώσαμε 93lei...
Το κρεβατάκι μας, μας καλούσε...με ένα παγωτό χωνάκι στο χέρι χαζεψαμε την υπέροχη και ζωντανή πλατεία και ανηφορήσαμε για το ξενοδοχείο...
Η επόμενη ημέρα θα ήταν αφιερωμένη στα κάστρα...
5η ημέρα.
Ξυπνήσαμε το πρωί με τους ήχους των πουλιών και την πρωινή δροσιά,απολαύσαμε ένα υπέροχο πρωινό,και ξεκινήσαμε για την ημερήσια εκδρομή μας σε Rasnov και Bran..αποφασίσαμε να κινηθούμε μέσω Brasov και όχι απο Poiana Brasov..αυτο θα το κάναμε στην επιστροφή γιατι έπρεπε να πάρουμε χρήματα απο ΑΤΜ στο κέντρο της πόλης…αν και όπως αποδείχθηκε υπήρχαν ΑΤΜ και στο Rasnov και στο Bran..
H διαδρομή πολύ σύντομη περίπου 15χιλ...φτάνοντας λοπόν στην είσοδο ένα τρενάκι ανέβαζε αυτούς που δεν ήθελαν να ανέβουν τον ανηφορικό δρόμο...διαλεξαμε φυσικά αυτόν τον τρόπο και η διαδρομή ήταν ευχάριστη μέσα στα ψηλά καταπράσινα δέντρα...σε λίγο βλέπουμε να ξεπροβάλλει το μεσαιωνικό καστρο…υπέροχο απο μακριά…όχι τίποτα το συγκλονιστικό το εσωτερικό του...χτισμένο απο τους τεύτονες ιππότες για να προστατεύει την περιοχή απο επιθέσεις..εντός του βρίσκονται αρκετά σπίτια,μια εκκλησία ,ένα μικρό σχολείο και ένα πηγάδι...δεν θυμίζει τα άλλα μεσαιωνικά κάστρα γιατί είχε κτισθεί για να αντιμετωπίζει μακροχρόνιες επιθέσεις...η θέα στο χωριό Rasnov και στην γύρω περιοχή,υπέροχη!!
Κατεβήκαμε με τα πόδια και πήραμε το αυτοκινητάκι μας για να φτάσουμε στο άλλο κάστρο ...του Δράκουλα... Το πολυδιαφημιζόμενο και υποτιθέμενο κάστρο του Δράκουλα των καρπαθίων ...το Bran castle...
Σε 15λεπτά είμασταν εκεί...δεν φανταζόμασταν ότι θα συναντήσουμε τόσο κόσμο και όλο αυτό το πανηγύρι...
Χτισμένο και αυτό απο τους Τεύτονες ιππότες σε ένα λοφίσκο στην άκρη της πόλης αποτέλεσε έμπνευση για τον Ιρλανδό συγγραφέα Στόκερ.Ο ίδιος δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την τρανσυλβανία,αλλα και η σχέση του με τον πρίγκιπα της βλαχίας Τσέπες,του ιστορικού προσώπου πίσω απο τον μύθο του Δράκουλα με το κάστρο, ήταν σχεδόν οριακή...παρ΄ όλα αυτα, η φαντασία του το έκανε σπίτι του σκοτεινού του δημιουργήματος...
Επισκεφτήκαμε λοιπόν τα 60 περίπου επιπλωμένα δωμάτια που συνδέονται με σκάλες και υπόγεια περάσματα αφού στήθηκα στην ουρά για εισητήριο των 25lei το άτομο περίπου για ενα εικοσάλεπτο κάτω απο τον καυτό ήλιο...ο καιρός άρχισε να ζεσταίνει επικίνδυνα..έκανα και μια μικρή εξυπηρέτηση όσο περίμενα στην ουρά...
Ξέχασα να σας πώς οτι όταν είμασταν στο Rasnov fortress άκουσα ξαφνικά κάποιον να με χαιρετά στα ελληνικά...είστε απο την Ελλάδα τον ρώτησα...όχι μου απαντά...είμαι απο την Σικελια αλλα γνωρίζω άριστα τηνΕλληνική...
Μα πως,αναρωτήθηκα...είμαι καθηγητής της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο της Κατάνια μου απαντά ο Ματέο ...διδάσκω Παπαδιαμάντη και Ροίδη..και εκει εγώ ανατρίχιασα....
Ο Ματέο λοιπόν μετά το Rasnov με βρήκε να περιμένω στην ουρά για το εισιτήριο στο bran castle...η ουρά είχε μεγαλώσει αρκετά και έπρεπε να περιμένει πάνω απο μισή ώρα για να φτάσει στον γκισέ ....αλλά σαν γνήσια Ελληνίδα εγώ και γνήσιος Ιταλός αυτός...πήγαμε παρέα στον γκισέ...
Αφού τελειώσαμε και με την επίσκεψη στο κάστρο,περιπλανηθήκαμε για λίγο στα υπαίθρια μαγαζάκια με τα μπιχλιμπίδια και τα τοπικά προιόντα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το Brasov απο την άλλη διαδρομή,μέσω Poiana Brasov…
Καθώς ανεβαίναμε τον δρόμο που περνούσε μέσα απο δασώδη βλάστηση,βλέπουμε ξαφνικά πολλα αυτοκίνητα αραγμένα σε ένα πλάτωμα στην άκρη του δρόμου..
Κάτι θα υπάρχει εδω σκεφτόμαστε και σταματάμε...σε μια πινακίδα βλέπουμε την επιγραφή pestera valea cetati…ρωτάμε τι ακριβώς είναι εκει και μας απαντούν ότι στην πανέμορφη πράγματι αυτη κοιλάδα υπάρχει μια σπηλιά με σταλαγμίτες και στάλακτίτες..
Ανεβήκαμε έναν πολύ κουραστικό δρόμο μέσα στην κοιλάδα μέχρι να φτάσουμε στην σπηλιά και να περιηγηθούμε στα ενδότερα...εντάξει μια εμπειρία ήταν και αυτό....τίποτα το συγκλονιστικό...δεν έχουν μάλλον δεί τα σπήλαια του Δυρρού και το σπήλαιο των Ιωαννίνων...όλα τα λεφτά όμως ήταν η κοιλάδα...πανύψηλα δέντρα με λευκούς κορμούς έφταναν στον ουρανό...και πολυ δροσιά...
Αφού το είδαμε και αυτό, ο δρόμος μας φέρνει στο χειμερινό θέρετρο poiana Brasov όπου διαθέτει ενα υπερσυγχρονο χιονοδρομικο κέντρο.Πολλά ξενοδοχεία μέσα στην πανέμορφη καταπράσινη φύση...το καλοκαίρι είναι ορμητήριο για πεζοπόρίες στην γύρω περιοχή, και ειχε πολυ κόσμο....βασικά συναντήσαμε πολυ ντόπιο τουρισμό.
Μετά απο λίγο φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας αφού κάναμε στάση σε ένα πλάτωμα που απολαμβάνεις απο ψηλά την θέα στην πόλη του brasov..
Mετά απο κανένα δίωρο ξεκούρασης κατεβήκαμε για την τελευταία μας βόλτα στο Brasov..θέλαμε να δούμε το προάστιο schei,όπου εκει κατοικούσαν οι Ρουμάνοι κάτοικοι της πόλης κατα την διάρκεια της σαξονικής κυριαρχίας και δεν είχαν δικαίωμα να έχουν περιουσία εντός των τειχών της πόλης και για να εισέλθουν στο brasov έπρεπε να έχουν ειδική άδεια και να πληρώνουν διόδια..
Στο προάστιο αυτο δεσπόζει η ορθοδοξη εκκλησία του Άγιο Νικολαου στην υπέροχη πλατεία piata Unirri ,πλατεία της ενότητας,και λίγο πιο κάτω η πύλη schei.
Περιπλανηθηκαμε στα στενά δρομάκια θαυμάζοντας τα υπέροχα σπίτια και σιγά σιγά φτάσαμε στην piata sfatului..
Πηγαμε για γλυκάκι στο cofetari e la Varta ardealului και τιμήσαμε το cremesuit..
Για φαγητό πήγαμε στο sergiana..πολυ ωραίο εστιατόριο με πολυ καλό φαγητο..το ειχαμε τιμήσει και στοSibiu, οι λαχανοντολμαδες του υπέροχοι καθώς και η σούπα με λάχανο και κρέας..κατεβάσαμε και ένα μπουκάλι κρασί και κατευθείαν ταξάκι για το ξενοδοχείο...
Την επόμενη μέρα είχαμε δρόμο μπροστά μας...θα καταλήγαμε στον τελευταίο σταθμό του ταξιδιου μας στοΒουκουρεστι με στάση στην Sinaia...
6η ημέρα.
Όσο κουρασμένοι και να είμαστε θα ξυπνήσουμε στην ώρα μας...μαζεύουμε τα πραγματάκια μας,τρώμε το υπέροχο πρωινο μέσα στην δροσιά του κήπου,πληρώνουμε και φεύγουμε...το gps μας οδηγεί και βγαίνουμε εύκολα απο την πόλη του Brasov στον εθνικό δρόμο για Sinaia-Bucharest...170χιλ για τον τελικό προορισμό...θα τα βγάλω και αυτά σκέφτομαι, που θα πάει...η διαδρομή πανέμορφη,καταπράσινη ...στο βάθος οι κορυφές των καρπαθίων..κατεβαίνοντας λοιπόν την κοιλαδα Πραχόβα περνάμε απο τα δύο πιο γραφικά χειμερινά θέρετρα της Ρουμανιας το Busteni και το Predeal..
To Busteni αποτελεί έναν απο τους πιο φημισμένους τουριστικούς προορισμούς της χώρας,με πολυτελή σαλέ προσφέρει πολλές δραστηριότητες καθ΄ολη την διάρκεια του χρόνου,όπως χειμερινό σκι και πεζοπορίες..
Το Predeal είναι η πόλη με το μεγαλύτερο υψόμετρο στην Ρουμανία.Αποτελεί και αυτό βάση για βόλτες στην γύρω περιοχή και στο βουνό Μπουκέτσι..
Λίγο πιο κάτω φωλιασμένη στους πρόποδες του βουνού Μπουκέτσι βρίσκεται η Sinaia…Η εντυπωσιακή θέα και η ποικιλομορφία του περιβάλλοντος που την περικλείει καθώς και τα παλάτια Peles και Pelisor,το χιονοδρομικό της κέντρο και το μοναστήρι της προσελκύουν τους επισκέπτες..
Σκοπός μας ήταν να επισκεφτούμε το παλάτι Peles..λίγο πριν την είσοδο στην Sinaia βλέπουμε την πινακίδα και στρίβουμε δεξιά...δεν προλάβαμε να στρίψουμε και ένας κύριος με ένα χαρτάκι στο χέρι μας ζητά 10 lei και δείχνει να αφήσουμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ στην αρχή του δρόμου που οδηγεί στο παλάτι...τον ρώτησα αν μπορούμε να ανέβουμε πιο πάνω γιατι είχα διαβάσει ότι έχει περίπου 20 λεπτά περπάτημα μέχρι το παλάτι και μου απάντησε αρνητικά...πήραμε λοπόν τα ποδαράκια μας και ανεβαίναμε θαυμάζοντας την υπέροχη φύση και το ποτάμι που σχημάτιζε μικρούς καταρράκτες στα αριστερά του δρόμου... μας προσπέρασαν καποια ταξί στην διαδρομή μας που ανεβαζαν τουρίστες πράγμα που σημαίνει οτι τα ταξί επιτρεπονται....δεν ξέρω,αν κάποιος δεν θέλει να περπατήσει αυτή την απόσταση η οποία τελικά είναι αρκετή, μπορεί ίσως να παρκάρει κάπου αλλού στον δρόμο το αυτοκινητό του και να δόσει τα 10 lei στο ταξί....τέλος πάντων,εμείς ανεβαίναμε σιγά σιγά...η ζέστη δεν είχε ακόμα αρχίσει να σφίγγει, η θερμοκρασία θα άγγιζε τους 40 βαθμούς στο Βουκουρεστι που ήταν ο τελικός μας προορισμός κατά το μεσημεράκι...όπου ξαφνικά αντικρύζουμε το υπέροχο παλάτι...Η στάση για φωτογραφίες επιβεβλημένη...και συνεχίζουμε το περπάτημα μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο και στον γκισε για τα εισιτήρια...25 lei έκαστο και περίπου 20λεπτά αναμονή για να μαζευτεί κόσμος για την αγγλόφωνη ξενάγηση..
Το Peles πήρε το όνομά του απο τον παρακείμενο ποταμό και άρχισε να κτίζεται απο τον Βασιλιά Κάρολο τον Α της Ρουμανίας το 1873 και τελείωσε το 1883 ...εργάστηκαν εκατόνταδες άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων για την αποπεράτωση του. Η αρχιτεκτονική του δομή αποτελεί ένα πάντρεμα της αναγεννησιακής γερμανικής,γαλλικής,και ιταλικής τεχνοτροπίας...
Τα 35 απο τα 160 δωμάτια που είναι επισκέψιμα αφήνουν άφωνο τον επισκέπτη με την χλιδή του και την πολυτέλεια του.Υπήρξε το πρώτο κτήριο που φωταγωγήθηκε αποκλειστικά με ηλεκτρικό ρεύμα στην Ευρώπη και είχε και ανελκυστήρα.
Στην περίοδο του Τσαουσέσκου φιλοξενούσε τους επίσημους καλεσμένους του.Μείναμε λοιπόν και εμείς άφωνοι και εντυπωσιασμένοι απο τον εσωτερικό του διάκοσμο και μάλιστα απο ένα παλάτι που ο ιδιοκτήτης του είναι έν ζωή..ανήκει στον Βασιλιά? Μιχαήλ ο οποίος λέγεται ότι το χαίρεται τον μήνα Νοέμβριο που είναι κλειστό για το κοινό...
Πήραμε την κατηφόρα για το πάρκινγκ,αφού είδαμε λίγο απο μακριά το παλάτι Pelisor,και κινήσαμε για το μοναστήρι της Sinaia. Ιδρυτής του ήταν ο Μιχαι Καντακουζίνο...ο μύθος λέει ότι το έκτισε όταν επέστρεψε απο προσκύνημα στο όρος σινα το 1695...Κάναμε μια μικρή στάση εκεί γεμίσαμε και τα μπουκαλάκια μας με δροσερό νερό απο μια πηγή στον περίβολο της εκκλησίας.
Η αντίστροφη μέτρηση του ταξιδιού είχε αρχίσει..περίπου 120 χιλ αν δεν κάνω λάθος μας χώριζαν απο το Βουκουρέστι....ο καλός οδηγός ξέρει την δουλειά του και ο συνοδηγός την δικιά του ....η διεύθυνση του hotel Monaco είχε αποθηκευτεί απο πριν οπότε χωρίς κόπο και ψάξιμο το gps προγραμματίστηκε.
Αφήσαμε τα πανέμορφα τοπία που μας συνόδευαν μέχρι την Sinaia και πιάσαμε τον κάμπο με τα καλαμπόκια και τα ηλιοτρόπια...μετά απο μια μονότονη διαδρομή και καλό δρόμο μπήκαμε στα περίχωρα του Βουκουρεστίου και σε λίγο στην είσοδο της πόλης στην οδό Κισέλεφ...αφού περάσαμε και την Αψίδα του Θριάμβου οδηγηθήκαμε ακριβώς έξω απο την πόρτα του ξενοδοχείου hotel Monaco...o δείκτης της θερμοκρασίας του αυτοκινήτου έδειχνε 40 βαθμούς ντάν!!
Έκανα τον σταυρό μου που φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στον προορισμό μας τόσο εμείς όσο και το νοικιασμένο αυτοκινητάκι μας...το αφήσαμε να μας περιμένει για να διανύσουμε την επομένη τα τελευταία 16 χιλ μέχρι το αεροδρόμιο...
Το hotel Monaco με 54 ευρω την βραδιά που βρισκόταν περίπου 15 λεπτά με τα πόδια απο το ιστορικό κέντρο,ήταν πάνω απο τις προσδοκίες μας!!
Είχε κλιματισμό!!ήταν περίπου 14.00 το μεσημέρι όταν διαβήκαμε την πόρτα του και δεν βγήκαμε παρά μόνο κατά τις 19.00 το απογευματάκι πάλι με μια αφόρητη ζέστη αλλα όχι τον καυτό ήλιο του μεσημεριού...ο Mr άρχισε να τα παίζει και σκεφτόταν ότι είχαμε ακόμα μια ολόκληρη σχεδόν μέρα σε αυτή την γκρίζα και άχαρη πόλη και με καύσωνα...
Σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί για να κατέβουμε στο ιστορικό κέντρο,αλλά η receptionist μας είπε ότι είναι πολυ εύκολο να πάμε με τα πόδια...την ακούσαμε..ψιλoφοβήθηκα λίγο την περιοχη του ξενοδοχείου, πίσω απο το intercontinental για καποιον που γνωρίζει,μέχρι να φτάσουμε την πλατεία του πανεπιστημίου όπου είδαμε κόσμο...είδαμε και ένα άλλο ζευγάρι τουριστών και παρηγορηθήκαμε λίγο...
Φτάσαμε στο ιστορικό κέντρο απο την οδό victorei και θαυμάσαμε πράγματι αριστουργηματικά κτήρια που μαρτυρούν την ιστορία του.Το βασιλικό του παρελθόν,την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του Παρισιού της Ανατολής, το κοντινό κομμουνιστικό παρελθόν και βέβαια το ευρωπαϊκό και πολλά υποσχόμενο παρόν...Όλα αυτα συνυπάρχουν σε ένα περίεργο αμάλγαμα που άλλοτε αλληλοσυμπληρώνονται και άλλοτε προσπαθούν να κερδίσουν περισσότερο χώρο και να επιδειχτούν...
Δεν είχαμε κουράγιο για περισσότερο περπάτημα και τα ποδαράκια μας, μας οδήγησαν στο ιστορικό και παλαιότερο εστιατόριο caru cu bere στην οδό Σταυροπολεως διαγώνια απο την Biserica Stavropoleos που κτίστηκε το 1724 επι ηγεμονίας του Αλ. Μαυροκορδάτου απο τον Ηπειρώτη αρχιμανδρίτη Ιωανίκιο Στρατονικέα και η ομοιότητα της με μια ελληνική εκκλησία είναι πασιφανής..Είχαμε κάνει κράτηση,ήταν Σάββατο βράδυ και γινότανε λαϊκό προσκύνημα...ευτυχώς το τραπεζάκι μας,μας περίμενε...πρώτο πρώτο...
Εντυπωσιαστηκαμε απο το νεογοτθικό στύλ του κτηρίου και την αναλλοίωτη απο τον χρόνο διακόσμησή του...και όχι τόσο απο την μπύρα του την οποία την σερβίριζαν ζεστή και άμα τους το έλεγες σου έφερναν παγάκια...και ούτε απο το φαγητό του...το μόνο πιάτο που μου άρεσε ήταν η mamaliga και σας συστήνω να την δοκιμάσετε...
Έτσι λοιπόν έκλεισε η βραδιά μας στο Βουκουρέστι...ούτε λόγος να πάμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο....μας φόβιζε η νύχτα σε αυτή την πόλη....πήραμε ταξί.Δεν ήξερε που είναι το ξενοδοχείο,έβαλε gps και με κάποια καθοθήγηση δικιά μας έφτασε στο ξενοδοχείο...το ταξίμετρο εγραφε 6 lei αλλά ήθελε 10 lei γιατι του έλεγα συνέχεια go..go..
Η επόμενη και τελευταία μας ημέρα προέβλεπε ξενάγηση στην πόλη...αλλά πως με 40 βαθμούς?
7η ημέρα και τελευταία...
Ξημέρωσε ο θεός την μέρα με μια απίστευτη ζέστη απο τις 08.00 το πρωί..κατεβήκαμε για το πρωινό μας και ο Mr αν τον αφήνεις στο ξενοδοχείο ,θα καθόταν ευχαρίστως...όμως έιχαν γνώση οι φύλακες...
Γνώριζα ότι το Βουκουρέστι είναι τεράστια πόλη και δύσκολο να την γυρίσεις με τα πόδια...έψαχνα λοιπόν τρόπο να το διευθετήσω το θέμα...ψάχνοντας στο site για τα μέσα μεταφοράς ανακαλύπτω ότι υπάρχει hop on/hop off λεωφορείο με 25lei το εισιτήριο...να η ευκαιρία σκέφτομαι....έτσι θα γυρίσουμε την πόλη!!
Το λεωφορείο αυτό γυρνούσεόλα τα αξιοθέατα της πόλης σε κυκλική πορεία και σου έδινε την δυνατότητα να ανέβεις και να κατέβεις όπου ήθελες..
Οπότε τώρα με αυτόν τον καύσωνα ήταν η καλύτερη λύση...τουλάχιστον δεν θα περπατούσαμε!!
Βρήκαμε την στάση του στην πλατεία του πανεπιστημίου και γύρω στις 10.30 το πρωίείμασταν στον ανοιχτό επάνω όροφο...για καλή μας τύχη ο ήλιος κρυβόταν σε κάποια αραιά σύννεφα και έτσι μέχρι της 12.00 το μεσημεράκι κύλησε καλούτσικα η μέρα..
Είδαμε όλα τα αξιοθέατα χωρίς να κατέβουμε σε πρώτη φάση...
Την πλατεία του πανεπιστημίου piata universitatii όπου κανείς μπορεί να δει το πανεπιστήμιο που ιδρύθηκε το 1864,το εθνικό θέατρο που τώρα ανακατασκευάζεται,το νοσοκομείο και την εκκλησία coltea και άλλα υπέροχα κτήρια,την piata victorei με το παλάτι της Νίκης όπου σήμερα αποτελεί την έδρα του πρωθυπουργού,το ΕθνικόΜουσείο Φυσικής Ιστορίας,την galea victorei με τα απίστευτα ομορφιάς κτήρια όπως το παλάτι Καντακουζινο,Το παλάτι του σπιτιού και της κατανάλωσης, η πρώτη τράπεζα της Ρουμανίας ,το Εθνικο ΙστορικόΜουσείο,και πιο πάνω το κτήριο της Λέσχης Αξιωματικών....τι να πρωτοθυμηθω...περάσαμε απο την πλατεία της επανάστασης piata revolutiei όπου έγινε παγκοσμίως γνωστή για τα γεγονότα του 1989,είδαμε το μνημείο τηςΑναγέννησης που χτίστηκε το 2005 για να τιμήσει τα θύματα της επανάστασης του 1989,το βασιλικό παλάτι κτισμένο το 1937 που αποτέλεσε την κατοικία του Καρόλου του Β και του γιου του Μιχαηλ έως το 1947 με την πτώση της μοναρχίας, το παλάτι του κοινοβουλίου palatumparlamentului το δεύτερο μεγαλύτερο κτήριο στον κόσμο,μετά το Πεντάγωνο.Άρχισε να κτίζεται το 1984 απο τον Τσαουσέσκου ισοπεδώνοντας γειτονιές...Το εσωτερικό του είναι διακοσμημένο με υπερβολική πολυτέλεια αν όχι παρανοική.Σήμερα στεγάζεται το Ρουμανική κοινοβούλιο...μπροστά του απλώνεται η πλατεία Συντάγματος και ένας τεράστιος δρόμος στα πρότυπα τηςΠαρισίνης λεωφόρου των Ιλισιων Πεδίων .
Αφήνοντας το κέντρο περάσαμε απο την Αψίδα του Θριάμβου και φτάσαμε στο πάρκο Herastau.Εκείκατεβήκαμε γιατι η ζέστη είχε γίνει αφόρητη πλέον και τα συνεφάκια μας είχαν αποχαιρετήσει......περπατήσαμε μέχρι την λίμνη καθήσαμε στην δροσιά να περάσει η ώρα και ξαναπήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στο ιστορικό κέντρο και κατευθείαν στο caru cu bere...o χώρος κλιματιζόταν και περάσαμε εκεί περίπου 2 ώρες...όλο παραγγέλναμε και κάτι για να περάσει η ώρα...όταν πλέον έφτανε 16.00 το μεσημέρι ξαναπήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στην πλατεία του πανεπιστημίου...περπατήσαμε μέχρι να φτάσουμε στο παρκαρισμένο αυτοκινητάκι μας έξω απο το ξενοδοχείο..είχαμε φορτώσει απο το πρωί τα βαλιτσάκια μας....ο δείκτης της θερμοκρασίας στο αυτοκίνητο έδειχνε 48 βαθμούς!!Σε λιγότερο απο ένα τέταρτο της ώρας είμασταν στο αεροδρόμιο.Παραδώσαμε το αυτοκίνητο χωρίς κανένα πρόβλημα στην hertz...είχαμε κάνει αισίως 1004χιλ. και με ένα βανάκι μας πήγαν στην αίθουσα αναχωρήσεων....επιτέλους δροσιά!!
Η ώρα ήταν 17.00...είχαμε μέλλον μέχρι της 20.00 που αναχωρούσε η πτήση μας..η ώρα πέρασε γρήγορα...πάντα στα αεροδρόμια η ώρα περνάει γρήγορα....δεν την καταλαβαίνεις.
Χωρίς καθυστέρηση αναχώρησε το αεροπλάνο της Ολυμπιακής για Αθήνα...η πτήση πολύ καλή χωρίς απρόοπτα...ένα ακόμα ταξίδι έλαβε τέλος με τις καλύτερες εντυπώσεις!!!Backtoreality!!!
