Τυνησία Ταξιδεύοντας στην Τυνησία...

[sophia_det]

συνέχεια...

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από βόλτα στην παλιά πόλη (όλες η παλιές πόλεις λέγονται Μεδίνα) της Τοζέρ, με ξεναγό τον ένα γιο της οικογένειας που ανέφερα παραπάνω. Μεσημεράκι... τα παιδιά έχουν τελειώσει το σχολείο και επιδίδονται σε κάτι μεταξύ “κάνω τα μαθήματά μου” και “παίζω” ταυτόχρονα. Μας τραβάνε να παίξουμε και μεις μαζί τους! Μου λένε λέξεις στα τυνησιακά, στα αγγλικά και κάποιες στα ελληνικά! Αχταρμάς, γέλιο,τραγούδια, σούπερ κατάσταση! Ξαφνικά περνάει ένας ντόπιος και τα παιδιά αυτόματα “συμμαζεύονται”...

Το σχολείο ξεκινά το πρωί, κάνουν ένα διάλειμμα για φαί γύρω στις 12:30 για μιάμισι ώρα και επιστρέφουν στο σχολείο περίπου ως τις 15:30 (αναλόγως και τη βαθμίδα). Τα κορίτσια φοράνε ροζ ποδιές και ρούχα κανονικά από κάτω και τα αγόρια μπλε. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική μέχρι τα 16, με εξετάσεις στο τέλος κάθε χρονιάς. Η Τυνησία έπαψε να είναι Γαλλική αποικία τα τελευταία 60 περίπου χρόνια, με συνέπεια να είναι εμφανής η Γαλλική επιρροή, ακόμα και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αραβικά είναι επίσημη γλώσσα, ενώ υπάρχουν μαθήματα και για γαλλικά-αγγλικά από το δημοτικό. Επίσης οι γονείς μαθαίνουν στα παιδάκια από πολύ μικρή ηλικία να αποστηθίζουν φράσεις από το Κοράνι. Αυτή η τακτική συνεχίζεται μέσω και του σχολείου.

Κυκλοφορώντας στους δρόμους νομίζεις ότι η χώρα αυτή αποτελείται μόνο από νέους! Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό σε σχέση με μεγαλύτερες ηλικίες, πάνω από το 1/3 της χώρας. Η αναλογία είναι υπέρ των νέων. Βοηθάει φυσικά και το γεγονός ότι κάνουν πολλά παιδιά και πως έχουν βελτιωθεί αισθητά οι ιατρικές παροχές (δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη). Ο πληθυσμός είναι περίπου όσος και της Ελλάδας.

Πλανόδιοι πωλητές παντού, φαί άφθονο και ποικίλο. Ακόμα και ποπ κορν! Στομαχικές διαταραχές δεν είχα. Βέβαια χρησιμοποιείς και την κοινή λογική, όταν διαλέγεις να φας κάπου. Τα κορίτσια μόλις τελείωσαν από το πανεπιστήμιο. (φώτο) Γυναίκες που να δουλεύουν σε μαγαζιά, είδα σε ελάχιστα. Σίγουρα η νέα γενιά έχει περισσότερα δικαιώματα. Τα κορίτσια θέλουν να σπουδάζουν. Βέβαια η ανεργία είναι τεράστια και η βίζα για έξω σχεδόν ανέκδοτο. Μόνο στην Τουρκία μπορούν να πάνε εύκολα. Για να έρθουν π.χ. στην Ελλάδα θα πρέπει κάποιος να τους προσκαλέσει και να εγγυηθεί για αυτούς. Επίσης για να κάνουν αίτηση βίζας στη χώρας τους θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν εργασία μόνιμη με συβόλαια μόνιμης εργασίας. Γενικά με την Τουρκία έχουν άριστες σχέσεις. Τους φτιάχνουν και το καινούριο αεροδρόμιο το οποίο όμως θα εκμεταλλεύεται η Τουρκία για αρκετά χρόνια (όπως οι Γερμανοί εδώ δηλαδή). Η σημαία τους είναι σχεδόν ίδια με αυτή της Τουρκίας...τυχαίο;

Και πάμε στο Βορρά, όπου νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ευρωπαϊκή πόλη. Ευτυχώς δεν κάτσαμε πολύ εκεί. Όλο το ενδιαφέρον της χώρας βρίσκεται στο Νότο. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από νυχτερινό μαγαζί στο παραλιακό θέρετρο της Βόρειας Τυνησίας Sidi Bou Said, ένα όμορφο κατά τ'άλλα μέρος που κατακλύζεται από τους λεφτάδες της χώρας. Πολλοί έχουν τα εξοχικά τους εκεί. Είναι εύκολα προσβάσιμο από την πρωτεύουσα Τύνιδα (υπάρχει τρένο και λεοφωρείο που πηγαίνει συχνά). Στην Τυνησία σιγά σιγά αναπτύσεται και η λεγόμενη αστική τάξη που πάει να ενώσει κάπως τα 2 άκρα που υπάρχουν στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Στην Χάμμαμετ υπάρχει ολόκληρο προάστιο (το YASMINE) που είναι μόνο τεράστια ξενοδοχεία, όπου και πηγαίνει ο κύριος όγκος των τουριστών. Παγερά αδιάφορο μέρος. Οι παραλίες και η θάλασσα τίποτα το συγκλονιστικό, δρόμοι-λεωφόροι, μαγαζιά με μαϊμούδες, ταξί-καρότσα για σταχτοπούτες, μπαράκια για τουρίστες...γενικά βλέπεις μόνο τουρίστες...σε ερώτησή μου, γιατί συμβαίνει αυτό, ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι υπάρχει αστυνομία στην είσοδο και έξοδο της περιοχής, η οποία και ελέγχει ποιος μπαίνει. Για να μπει κάποιος ντόπιος , θα πρέπει να έχει κάρτα ότι δουλεύει στην περιοχή...Γκέτο τουριστών δηλαδή! Πάντως δεν είναι και άσχημη πρόταση και για relax-διακοπές. Που αλλού θα βρείτε 5αστερα ξενοδοχεία απέναντι από τη θάλασσα, με δωμάτια όσο το μισό σας σπίτι και ημιδιατροφή σε μπουφέδες χιλιομέτρων με 48 ευρώ;!;!;!

Και το καλύτερο για το τέλος... ο Μπεν Αλί, ο πρωθυπουργός της χώρας. Κόβει, ράβει, ξηλώνει... παντού βλέπεις αφίσες του! ΠΑΝΤΟΥ!!! Δεν έχει σταματημό αυτό το πράγμα!Στην είσοδο της πόλης σε καλοσωρίζει, στην έξοδο σε ξεπροβοδίζει. Στην πόλη παίρνει διάφορες περίεργες πόζες, που μόνο ψυχαναλυτές μπορούν να τις αναλύσουν... Μπορεί να μην του φαίνεται από το κορακοβερνικομένο μαλλί, αλλά έχει καβατζάρει τα 70 εδώ και κάποια χρονάκια. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας, ο Μπουργκίμπα, είναι ακόμη και τώρα ο αγαπημένος, ο λατρεμένος μπορώ να πω, όλων των κατοίκων. Σε κάποια μαγαζιά βλέπεις πάλι πόστερ του... ο λόγος; Παίρνουν ευκολότερα άδεια για το μαγαζί!!! Η παραπάνω πόζα μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την επόμενη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα. Βρωμίζουν τον τόπο με τις αφίσες τους, τουλάχιστον να χαρακτηρίζονται και από τέτοιες πόζες ώστε να γελάει και λίγο το χειλάκι μας. Τυνησία – Ελλάδα σημειώσατε 1...
Ο Αλί, λοιπόν, μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης και αφού, όπως λένε οι ντόπιοι έφαγε ότι ήταν να φάει (όλο του το σόι και οι αυλικοί του), έχει επιδοθεί στην ανάπτυξη της χώρας προσελκύοντας ξένα κεφάλαια και επενδύοντας στον τουρισμό. Κρατάει τυπικές σχέσεις με τις γείτονες χώρες, Αλγερία και Λιβυή, με αποτέλεσμα να διατηρείται η ειρήνη και χωρίς την ύπαρξη εξτρεμιστικών ομάδων.

Σημείωση: καλοδεχούμενα τα κεφάλαια βέβαια, από την άλλη, αν κάποια εταιρεία ή ξένος ιδιώτης αγοράσει γη ή κτίσμα στη χώρα, στο συμβόλαιο αναφέρει ότι ενώ είναι ιδιοκτησία του, στην ουσία το κράτος συνεχίζει να έχει την κυριότητα του χώρου. Δεν μπορεί δηλαδή να τα πουλήσει αλλού χωρίς την αδειοδότηση της κυβέρνησης, με συνέπεια η γη και τα οικοδομήματα να παραμένουν υπό την κυριότητα του κράτους.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[sophia_det]

ΤΥΝΗΣΙΑ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Όταν ταξιδεύω, μ'αρέσει να παρατηρώ πολύ τους κατοίκους της χώρας που έχω επισκεφθεί. Καμιά φορά έρχομαι και απέναντι στην ημιμάθεια ή άγνοιά μου ή ακόμα και σε προκαταλήψεις, που έχουμε δημιουργήσει μόνοι μας ή το περιβάλλον μας. Αναπόφευκτα και κάποιες συγκρίσεις με τους Έλληνες.





Οι γυναίκες στην Τυνησία, αν και με την πρώτη ματιά φαίνονται υποταγμένες στον σκόπιμα ακραίο τρόπο με το οποίο χρησιμοποιούν το Κοράνι οι περισσότερες μουσουλμανικές χώρες, και εμφανισιακά και ως θέση στην κοινωνία, δεν χάνουν την προσωπικότητά τους και έχουν δικαιώματα, τα οποία εξελίσσονται διαρκώς. Μπορούν να δουλέψουν, αφού έχουν τελειώσει το σχολείο ή το πανεπιστήμιο. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική, σε αντίθετη περίπτωση οι γονείς θα έχουν ποινικές συνέπειες. Ένας άνδρας μπορεί να παντρευτεί μόνο μία γυναίκα, εκτός αν παντρευτεί σε γείτονα χώρα της Τυνησίας (τότε μπορεί ως 4 γυναίκες!) και έρθει μετά στη χώρα. Σε αντίθετη περίπτωση, συλλαμβάνεται! Επίσης υπάρχει νόμος που ορίζει ότι για να γίνει γάμος πρέπει να είναι και οι 2 ενήλικες και ο άνδρας να έχει προίκα! Θα πρέπει να έχει επίσης και δικό του σπίτι! Αυτά είναι!



Για να βγει έξω ένα ζευγάρι, θα πρέπει πρώτα να γνωριστούν οι οικογένειες και να λογοδοθούν. Συνήθως δεν έχουν σεξουαλικές σχέσεις πριν το γάμο. Βέβαια στο Βορά είναι λίγο πιο μοντέρνα τα πράγματα. Είδα και ζευγάρια στο δρόμο να κρατιούνται χεράκι.






Η μαντήλα δεν είναι υποχρεωτική. Στο Νότο βέβαια το μεγαλύτερο ποσοστό την φοράει. Σε βόλτα μας στην Τοζέρ, την πρωτεύουσα του Νότου, γνωρίσαμε μια οικογένεια Βεδουίνων που μας προσκάλεσε στο σπιτικό της. Άλλο που δεν ήθελα δηλαδή! Γενικά οι ανθρωποι είναι πολύ φιλόξενοι και έχουν πολύ έντονη την ανάγκη να επικοινωνούν με ανθρώπους από άλλες χώρες. Μην ξεχνάτε ότι το πολίτευμά τους είναι στην πραγματικότητα δικτακτορία. Ο Πρωθυπουργός τους, που είναι πανταχού παρών (παντού αφίσες του σε χμμμ... περίεργες πόζες, που ευτυχώς/δυστυχώς δεν έχουν κοπιάρει οι δικοί μας πολιτικοί) μπορεί να κερδίζει μέσω εκλογών τα τελευταία 28!, αν θυμάμαι καλά, χρονάκια, αλλά “ευνουχίζοντας” τον πολιτκό του αντίπαλο σε σημείο που τα τελευταία χρόνια να προκυρήσει εκλογές μόνος του χωρίς όμως να έχει κάποιον αντίπαλο. Ακολουθεί ο άνθρωπος όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες. Μέσα σε αυτές είναι και ο έλεγχος του ίντερνετ- π.χ. απαγορεύεται η πρόσβαση στο youtube και σε άλλες σελίδες, αν και μπορούν να έχουν facebook και να χρησιμοποιούν προγράμματα συνομιλίας, όπως το msn messenger. Υπάρχει λογοκρισία που ίσως να μην είναι αισθητή στην πρώτη ματιά.

 

[renata]

Σοφία σε ποιές πόλεις πήγες στην τυνησία?
σου άρεσε γενικότερα σαν προορισμός?
ελπίζω να μας γράψεις σιγά σιγά τις εντυπώσεις σου...

 

[sophia_det]

συνέχεια...


Και επανερχόμαστε στην οικογένεια Βεδουίνων που γνώρισα... Το σπίτι δίπατο με εξωτερική και εσωτερική αυλή. Στα χρώματα της ερήμου. Ώχρα. Έχουν και δική τους σκηνή στην έρημο. Οι περισσότερες οικογένειες Βεδουίνων έχουν και σκηνή στην έρημο και σπίτι στην πόλη. Ο τουρισμός έχει αλλάξει αρκετά τον τρόπο ζωής τους...



Μπαίνοντας μέσα υπάρχει ένας χώρος που χρησιμοποιείται ως σάλα. Έπιπλα-σοφάδες που θυμίζουν δεκαετία '70 σε διάταξη Π, μία τηλεόραση και ένας ανεμιστήρας που προσπαθεί να απαλύνει τα 35αρια που είχε τέλη Μαρτίου. Εκεί μαζεύεται όλη η οικογένεια. Μία κουζινούλα πιο πέρα και μία εσωτερική σκάλα που οδηγεί στα υπνοδωμάτια, που μάλλον δεν θα έφταναν για όλη την οικογένεια και λογικά κάποια από τα παιδιά θα κοιμόντουσαν στους σοφάδες. Δεν ανεβήκαμε πάνω φυσικά, αν και ήθελαν να μας τα δείξουν όλα και ήταν τόσο πρόσχαροι και φιλόξενοι που σαν γνήσιοι νεο-Έλληνες μας φάνηκε περίεργο. Είχαμε και κάτι κρούσματα one dinar, pls πριν...είμαστε γενικά και καχύποπτοι ως λαός... Η φίλη μου βέβαια άρχισε να σκέφτεται πως θα μας ζητήσουν λεφτά στο τέλος και άλλα παρόμοια που άρχισαν να με εκνευρίζουν. Δεν θα ήθελα να συνέβαινε κάτι τέτοιο...Ευτυχώς είχα δίκιο. Οι άνθρωποι επιζητούσαν μόνο την επαφή, την οποία διατηρούμε μέχρι και σήμερα, και την ανταλλαγή πληροφοριών, αντιλήψεων κ.α. Από τη σάλα μπορούσες να βγεις σε μια κυκλική εσωτερική αυλή. Πιο πέρα είχαν αποθήκες για τα τρόφιμα και τουαλέτες.



Όλη οι οικογένεια μένει μαζί, οι γονείς και τα 5 παιδιά. Συνηθισμένος αριθμός για οικογένεια, ιδιαίτερα στο Νότο. Ο πατέρας έχει μαγαζί στην αγορά στο κέντρο της πόλης, καθώς και αράβικα άλογα που τα εκμεταλεύεται στην έρημο. Η μητέρα ασχολείται με τα οικιακά και τα παιδιά. Φοράει μαντήλα, αλλά τα ρούχα της έχουν μοντέρνα χροιά. Από τα 2 αγόρια, ο ένας δουλεύει στο μαγαζί του πατέρα του και ο άλλος σε ένα άλλο με σιδερικά. Αυτός που δουλεύει στο μαγαζί βάφει τα μάτια του με μαύρη χέννα και φοράει την παραδοσιακή στολή. Το επιτάσσει πλέον ο τουρισμός. (Όταν γεννιούνται τα αγόρια, η μητέρα βάφει τα μάτια τους με χέννα για κάποια χρόνια). Από τα 3 κορίτσια, τα 2 πάνε ακόμα σχολείο και έχουν όνειρο να σπουδάσουν με την υποστήριξη και των αδερφών τους (νοσοκόμα και δασκάλα), ενώ η 3η, η μόνη χωρίς μαντήλα,και μεγαλύτερη είναι τελειόφοιτη αγγλικής φιλολογίας με όνειρο να επισκεφτεί την Αγγλία. Τα οικονομικά τους δεν της το επιτρέπουν μέχρι στιγμής. Όλα τα παιδιά ξέρουν αγγλικά από το σχολείο! Όχι βέβαια τέλεια, αλλά μπορείς να συνεννοηθείς. Επίσης ξέρουν πολλά για την ιστορία και τη μυθολογία της Ελλάδας, καθώς και για τα σημερινά τεκταινόμενα. Ανέφεραν την κρίση, ονόματα πολιτικών και επίσης, μιας και οι περισσότεροι έχουν δορυφορική κεραία, ότι βλέπουν και ελληνικά κανάλια.



Καθήσαμε λοιπόν στη σάλα όλοι με την εξής σειρά: πρώτα εμείς (οι φιλοξενούμενοι), μετά ο πατέρας, η μητέρα και τέλος τα παιδιά. Μας προσέφεραν τσάι μέντας και χουρμάδες (το κλασσικό κέρασμα). Όπου και να πηγαίναμε το ίδιο...Βέβαια η μία κοπέλα μού ανέφερε ότι οι χουρμάδες ανεβάζουν την πίεση και δεν κάνει πάνω από 3 την ημέρα, γιατί δημιουργούν ταχυπαλμίες και αρρυθμίες. Τώρα μας το λέτε;;;; Μετά από 3659208 χουρμάδες; Μας προσκάλεσαν και στο δείπνο, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε τόσο χρόνο στη διάθεσή μας. Επέμειναν λέγοντάς μας ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και πως θα κόψουν το φαί σε 9 μερίδες! Τι 7, τι 9!



Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συνάντηση και η συζήτηση μαζί τους. Έμαθα αρκετά πράγματα, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη αναφέρει παραπάνω ή θα ειπωθούν στις επόμενες σελίδες. Ο ένας γιος μάς είπε ότι είχε “φάει” πρόστιμο από την αστυνομία, γιατί μιλούσε με ξένους στο δρόμο για... πολύ ώρα και ο αστυνομικός θεώρησε πως ενοχλούσε τους τουρίστες. Βέβαια ο κύριος λόγος είναι να μην μαθαίνουν οι ξένοι κάποια πράγματα για την κατάσταση της χώρας. Ο τουρίστας θα δει τις παραλίες και τα τεράστια ξενοδοχεία, θα δει συγκεκριμένες τοποθεσίες, όπου επικρατεί οικοδομικός οργασμός, παντού νέα σχολεία, νοσοκομεία, τζαμιά, λεωφόροι, θα περάσει από παζάρια και εμπορικά κέντρα και γενικά θα σχηματίσει μια καλή εικόνα για τη χώρα. Δεν θα δει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα (τα καφενεία γεμάτα ολημερίς), τις περιορισμένες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, αν και η έντονη παρουσία της αστυνομίας γίνεται αισθητή στον οποιονδήποτε... και εκνευριστική! Φάγαμε 2 φορές κλήση επειδή περάσαμε το όριο των 65km...το βανάκι πήγαινε με 75 max! Επίσης το έψαξαν και για ναρκωτικά! Χαχαχα! (η εκδρομή έγινε με πρακτορείο και είμασταν γύρω στα 10 άτομα, οι μισοί κόντεψαν να πάθουν εγκεφαλικό!) Γελάω τώρα, τότε βέβαια μου ήρθαν στο μυαλό σκηνές από το εξπρες του μεσονυκτίου!

Η ρίγα (μπλε ή λευκή) υποδεικνύει αν η γυναίκα είναι παντρεμένη. Όσον αφορά το δικό μας ντύσιμο μας είπαν να αποφεύγουμε τα τιραντάκια (η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει ακάλυπτους τους ώμους). Μια φορά που η φίλη μου βγήκε παγανιά με την τιράντα (πως λέμε βγήκε ο χάρος παγανιά), πετάγεται σε μια φάση ένας από έναν πάγκο μαγαζιού με άγρια διάθεση προς τη φίλη μου! Η φίλη μου έμεινε παγωτό και ενώ εγώ σε θέση μάχης προσπαθούσα να θυμηθώ κινήσεις από εκείνα τα μαθήματα αυτοάμυνας και kung fu που είχα κάνει ως φοιτήτρια, ο φίλος μας πετάει μια πασμίνα πάνω της και της δείχνει το “ακάλυπτο” μέρος λέγοντας no good, no good, madam!

Τον παραπάνω τύπο πήγα να τον φωτογραφίσω χωρίς να με καταλάβει...Κούνια που με κούναγε! Με αντιλήφθηκε και σηκώθηκε! Εγώ τρόμαξα και πήγα να την κάνω με ελαφριά βηματάκια! Βγαίνει από το μαγαζί και έρχεται από πίσω μου! Στάσου, μύγδαλα! Ε, λέω, δεν μπορεί, θα χρησιμοποιήσω εδώ το kung fu που λέγαμε παραπάνω... Ο καψερός ίσα ίσα μου φώναζε να γυρίσω για να τον βγάλω φωτογραφία!!! Ξαναγυρίζουμε στο μπαρμπέρικο, ο κουρέας ξαναπιάνει δουλειά με τη λίμα , ο τύπος μου χαρίζει το πιο όμορφο χαμόγελό του και γω βγάζω μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες! Μετά βέβαια ακολούθησε και πρόταση γάμου, καμιά 20αρια δηλαδή συνολικά σε 7ημερο ταξίδι. Φυσικά πράγματα δηλαδή. Πρώτα η πρόταση γάμου και μετά το ονοματάκι σας δεσποινίς;;;



Γενικά το ταξίδι μου θύμιζε Ελλάδα περασμένων δεκαετιών...βέβαια είναι και κάποια πράγματα που αν τα δεις σε άλλη χώρα, αρχίζεις να μπερδεύεσαι με το που βρίσκεσαι...

Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω εικόνα;

Τρία ωραιότατα αυτοκίνητα που αποζητούν τον ίσκιο ενός δέντρου (?) σε πλακόστρωτο της παλιάς πόλης (στην ιερή πόλη Καϊρουάν, αν θυμάμαι καλά) που απαγορεύονται τα οχήματα... Αχ, κάτι μου θυμίζουν αυτές οι εικόνες ;-)

 

[sophia_det]

Σοφία σε ποιές πόλεις πήγες στην τυνησία?
σου άρεσε γενικότερα σαν προορισμός?
ελπίζω να μας γράψεις σιγά σιγά τις εντυπώσεις σου...

Πήγαμε με γκρουπ και ήταν απόφαση της τελευταίας στιγμής, δεν είχαμε πολλά χρονικά περιθώρια. Βέβαια κινούμασταν και μόνες μας και ευτυχώς είμασταν μικρή ομάδα, γιατί ήταν η πρώτη μου φορά με γκρουπ και είχα σκιαχτεί από φόβο για την εξέλιξη του ταξιδιού.

Περάσαμε λίγες μέρες στο Βορρά, γιατί ο κύριος κορμός ήταν ο Νότος. Πήγαμε Χάμμαμετ, Τύνιδα, Σιντι Μπου Σαϊντ, Μοναστήρι, Σούσα, Ματμάτα, Ελ Τζεμ, Καϊρουάν (περάσματα πιο πολύ, μουσεία, ψώνια) και κάτσαμε Ντουζ και Τόζερ στο Νότο. Ο Νότος εξάλλου είναι "όλα τα λεφτά". Αν και άτομα που ήταν μαζί μας ανέφεραν ότι το Μαρόκο είναι πιο παραδοσιακό και πολύ πιο ωραίο από την Τυνησία.

Ναι, μου άρεσε και σκοπεύω να ξαναπάω μόνη μου κάποτε. Θα κανονίσω με μια κοπέλα που γνώρισα (η μεγαλύτερη κόρη της βεδουίνικης οικογένειας).

 

[Soctama]

Τελεια τα λες..Έχεις ένα ξεχωριστό τρόπο να τα λες μια και έξω αλλά να μας δίνεις να καταλάβουμε πολλά...Ωραίες φωτογραφίες...!
Περιμένουμε συνέχεια...

 

[pattyyy]

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή σου και πολύ καλογραμμένη η ιστορία σου! Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!

 

[meli]

Πολυ ωραια μας τα περιγραφεις και πανω που εχω σκεψεις για Τυνησια...

 

[sophia_det]

συνέχεια...

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από βόλτα στην παλιά πόλη (όλες η παλιές πόλεις λέγονται Μεδίνα) της Τοζέρ, με ξεναγό τον ένα γιο της οικογένειας που ανέφερα παραπάνω. Μεσημεράκι... τα παιδιά έχουν τελειώσει το σχολείο και επιδίδονται σε κάτι μεταξύ “κάνω τα μαθήματά μου” και “παίζω” ταυτόχρονα. Μας τραβάνε να παίξουμε και μεις μαζί τους! Μου λένε λέξεις στα τυνησιακά, στα αγγλικά και κάποιες στα ελληνικά! Αχταρμάς, γέλιο,τραγούδια, σούπερ κατάσταση! Ξαφνικά περνάει ένας ντόπιος και τα παιδιά αυτόματα “συμμαζεύονται”...

Το σχολείο ξεκινά το πρωί, κάνουν ένα διάλειμμα για φαί γύρω στις 12:30 για μιάμισι ώρα και επιστρέφουν στο σχολείο περίπου ως τις 15:30 (αναλόγως και τη βαθμίδα). Τα κορίτσια φοράνε ροζ ποδιές και ρούχα κανονικά από κάτω και τα αγόρια μπλε. Η εκπαίδευση είναι υποχρεωτική μέχρι τα 16, με εξετάσεις στο τέλος κάθε χρονιάς. Η Τυνησία έπαψε να είναι Γαλλική αποικία τα τελευταία 60 περίπου χρόνια, με συνέπεια να είναι εμφανής η Γαλλική επιρροή, ακόμα και στο εκπαιδευτικό σύστημα. Τα αραβικά είναι επίσημη γλώσσα, ενώ υπάρχουν μαθήματα και για γαλλικά-αγγλικά από το δημοτικό. Επίσης οι γονείς μαθαίνουν στα παιδάκια από πολύ μικρή ηλικία να αποστηθίζουν φράσεις από το Κοράνι. Αυτή η τακτική συνεχίζεται μέσω και του σχολείου.

Κυκλοφορώντας στους δρόμους νομίζεις ότι η χώρα αυτή αποτελείται μόνο από νέους! Είναι πολύ μεγάλο το ποσοστό σε σχέση με μεγαλύτερες ηλικίες, πάνω από το 1/3 της χώρας. Η αναλογία είναι υπέρ των νέων. Βοηθάει φυσικά και το γεγονός ότι κάνουν πολλά παιδιά και πως έχουν βελτιωθεί αισθητά οι ιατρικές παροχές (δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη). Ο πληθυσμός είναι περίπου όσος και της Ελλάδας.

Πλανόδιοι πωλητές παντού, φαί άφθονο και ποικίλο. Ακόμα και ποπ κορν! Στομαχικές διαταραχές δεν είχα. Βέβαια χρησιμοποιείς και την κοινή λογική, όταν διαλέγεις να φας κάπου. Τα κορίτσια μόλις τελείωσαν από το πανεπιστήμιο. (φώτο) Γυναίκες που να δουλεύουν σε μαγαζιά, είδα σε ελάχιστα. Σίγουρα η νέα γενιά έχει περισσότερα δικαιώματα. Τα κορίτσια θέλουν να σπουδάζουν. Βέβαια η ανεργία είναι τεράστια και η βίζα για έξω σχεδόν ανέκδοτο. Μόνο στην Τουρκία μπορούν να πάνε εύκολα. Για να έρθουν π.χ. στην Ελλάδα θα πρέπει κάποιος να τους προσκαλέσει και να εγγυηθεί για αυτούς. Επίσης για να κάνουν αίτηση βίζας στη χώρας τους θα πρέπει να αποδείξουν ότι έχουν εργασία μόνιμη με συβόλαια μόνιμης εργασίας. Γενικά με την Τουρκία έχουν άριστες σχέσεις. Τους φτιάχνουν και το καινούριο αεροδρόμιο το οποίο όμως θα εκμεταλλεύεται η Τουρκία για αρκετά χρόνια (όπως οι Γερμανοί εδώ δηλαδή). Η σημαία τους είναι σχεδόν ίδια με αυτή της Τουρκίας...τυχαίο;

Και πάμε στο Βορρά, όπου νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε ευρωπαϊκή πόλη. Ευτυχώς δεν κάτσαμε πολύ εκεί. Όλο το ενδιαφέρον της χώρας βρίσκεται στο Νότο. Η παραπάνω φωτογραφία είναι από νυχτερινό μαγαζί στο παραλιακό θέρετρο της Βόρειας Τυνησίας Sidi Bou Said, ένα όμορφο κατά τ'άλλα μέρος που κατακλύζεται από τους λεφτάδες της χώρας. Πολλοί έχουν τα εξοχικά τους εκεί. Είναι εύκολα προσβάσιμο από την πρωτεύουσα Τύνιδα (υπάρχει τρένο και λεοφωρείο που πηγαίνει συχνά). Στην Τυνησία σιγά σιγά αναπτύσεται και η λεγόμενη αστική τάξη που πάει να ενώσει κάπως τα 2 άκρα που υπάρχουν στην οικονομική κατάσταση της κοινωνίας. Στην Χάμμαμετ υπάρχει ολόκληρο προάστιο (το YASMINE) που είναι μόνο τεράστια ξενοδοχεία, όπου και πηγαίνει ο κύριος όγκος των τουριστών. Παγερά αδιάφορο μέρος. Οι παραλίες και η θάλασσα τίποτα το συγκλονιστικό, δρόμοι-λεωφόροι, μαγαζιά με μαϊμούδες, ταξί-καρότσα για σταχτοπούτες, μπαράκια για τουρίστες...γενικά βλέπεις μόνο τουρίστες...σε ερώτησή μου, γιατί συμβαίνει αυτό, ένας υπάλληλος του ξενοδοχείου μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι υπάρχει αστυνομία στην είσοδο και έξοδο της περιοχής, η οποία και ελέγχει ποιος μπαίνει. Για να μπει κάποιος ντόπιος , θα πρέπει να έχει κάρτα ότι δουλεύει στην περιοχή...Γκέτο τουριστών δηλαδή! Πάντως δεν είναι και άσχημη πρόταση και για relax-διακοπές. Που αλλού θα βρείτε 5αστερα ξενοδοχεία απέναντι από τη θάλασσα, με δωμάτια όσο το μισό σας σπίτι και ημιδιατροφή σε μπουφέδες χιλιομέτρων με 48 ευρώ;!;!;!

Και το καλύτερο για το τέλος... ο Μπεν Αλί, ο πρωθυπουργός της χώρας. Κόβει, ράβει, ξηλώνει... παντού βλέπεις αφίσες του! ΠΑΝΤΟΥ!!! Δεν έχει σταματημό αυτό το πράγμα!Στην είσοδο της πόλης σε καλοσωρίζει, στην έξοδο σε ξεπροβοδίζει. Στην πόλη παίρνει διάφορες περίεργες πόζες, που μόνο ψυχαναλυτές μπορούν να τις αναλύσουν... Μπορεί να μην του φαίνεται από το κορακοβερνικομένο μαλλί, αλλά έχει καβατζάρει τα 70 εδώ και κάποια χρονάκια. Ο προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας, ο Μπουργκίμπα, είναι ακόμη και τώρα ο αγαπημένος, ο λατρεμένος μπορώ να πω, όλων των κατοίκων. Σε κάποια μαγαζιά βλέπεις πάλι πόστερ του... ο λόγος; Παίρνουν ευκολότερα άδεια για το μαγαζί!!! Η παραπάνω πόζα μπορεί να αποτελέσει οδηγό για την επόμενη προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα. Βρωμίζουν τον τόπο με τις αφίσες τους, τουλάχιστον να χαρακτηρίζονται και από τέτοιες πόζες ώστε να γελάει και λίγο το χειλάκι μας. Τυνησία – Ελλάδα σημειώσατε 1...
Ο Αλί, λοιπόν, μετά από πολλά χρόνια διακυβέρνησης και αφού, όπως λένε οι ντόπιοι έφαγε ότι ήταν να φάει (όλο του το σόι και οι αυλικοί του), έχει επιδοθεί στην ανάπτυξη της χώρας προσελκύοντας ξένα κεφάλαια και επενδύοντας στον τουρισμό. Κρατάει τυπικές σχέσεις με τις γείτονες χώρες, Αλγερία και Λιβυή, με αποτέλεσμα να διατηρείται η ειρήνη και χωρίς την ύπαρξη εξτρεμιστικών ομάδων.

Σημείωση: καλοδεχούμενα τα κεφάλαια βέβαια, από την άλλη, αν κάποια εταιρεία ή ξένος ιδιώτης αγοράσει γη ή κτίσμα στη χώρα, στο συμβόλαιο αναφέρει ότι ενώ είναι ιδιοκτησία του, στην ουσία το κράτος συνεχίζει να έχει την κυριότητα του χώρου. Δεν μπορεί δηλαδή να τα πουλήσει αλλού χωρίς την αδειοδότηση της κυβέρνησης, με συνέπεια η γη και τα οικοδομήματα να παραμένουν υπό την κυριότητα του κράτους.

 

[nenena]

Μμμμμ, τι ωραία ιστορία! Περιμένω την συνέχεια.

 

[eleni70]

Πολυ ενδιαφερον οι πληροφοριες Σοφια.
Εχω επισκεφτει 2 φορες την Τυνησια κ την αγαπω πολυ, οπως κ την συνιστω με την πρωτη ευκαιρια σε οποιον θελει να παρει μια ηπια δοση αραβικης κουλτουρας.
Πολυ ομορφες οι φωτογραφιες σου.

 

[sophia_det]

Πολυ ενδιαφερον οι πληροφοριες Σοφια.
Εχω επισκεφτει 2 φορες την Τυνησια κ την αγαπω πολυ, οπως κ την συνιστω με την πρωτη ευκαιρια σε οποιον θελει να παρει μια ηπια δοση αραβικης κουλτουρας.
Πολυ ομορφες οι φωτογραφιες σου.

Χαίρομαι που τα βρήκες ενδιαφέροντα. Μπορείς να συμπληρώσεις ότι θέλεις. Και γω δεν θυμάμαι τα πάντα και θέλω να ξαναπάω στο μέλλον χωρίς την πίεση του μικρού χρονικού διαστήματος.