ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια!!!
Βρε Marlin... βρε Marlin ... δεν τους τα λέμε αυτά καλή μου!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριο 2020!!
Ταϊλάνδη Ταϊλάνδη! με ατελείωτους λογαριασμούς
- Thread starter ggonholidays
- Ημερομηνία δημιουργίας
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Τους τα λέμε βρε! . Για να τους ρίχνουμε στάχτη στα μάτια. Και Γιουλ Μπρίνερ να είναι , εμείς Σαμσών τους φωνάζουμε (ενώ παράλληλα φροντίζουμε έντεχνα να απομακρυνόμεθα απο τον χαρακτηρισμό Δαλιδά για να μην επέλθει ταυτοπροσωπία/άνοιγμα ματιών).Βρε Marlin... βρε Marlin ... δεν τους τα λέμε αυτά καλή μου!
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.966
- Likes
- 9.373
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Ελπίζω να συνεχίσεις συντομα την ιστορία σου. Πέταξες κάτι Similan και Khao Lak και μας ξεσήκωσες!
ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Ψήνεται... ψήνεται.
Από τη μια έπεσε δουλίτσα και απ την άλλη η κόρη μου κάθε απόγευμα θέλει βουτιές (από που να πήρε άραγε;;; )
Από τη μια έπεσε δουλίτσα και απ την άλλη η κόρη μου κάθε απόγευμα θέλει βουτιές (από που να πήρε άραγε;;; )
ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Επιτέλους ξημέρωσε μια πολύ δύσκολη νύχτα που τη πέρασα διπλωμένη πάνω στο στομάχι μου. Μην ήταν οι γαριδούλες που καταβρόχθισα χωρίς φειδώ το προηγούμενο βράδυ; Μην ήταν τα χαπάκια της ναυτίας που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ τις τελευταίες μέρες; Μην ήταν γενικά τα καυτερούτσικα φαγητά που επίσης καταβρόχθιζα χωρίς φειδώ από την αρχή του ταξιδιού; Ποτέ δεν θα μάθουμε…
Πρωινό πολύ συντηρητικά, χαπάκια για ναυτία mustκαι επιβιβαζόμαστε πάλι στη καρότσα ενός φορτηγού για το σημείο αναχώρησης. Περιμέναμε αρκετή ώρα για να μαζευτούν όλοι κουβεντιάζοντας με ένα ζευγάρι Νορβηγών που είχαν πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί και αφού την ακούσαμε από τον συνοδό που μας ανέλυσε σαν άλλος Μπαμπινιώτης ότι ο κάθομαι σημαίνει ο πισινός μου ακουμπάει στο κάθισμα και να φροντίσουμε να το εφαρμόσουμε πιστά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη βάρκα. Ο σύζυγος είχε πιάσει κουβέντα με τους Νορβηγούς και εγώ είχα πάρει στο κατόπι τον συνοδό για να προλάβω να καβατζώσω θέσεις μπροστά. Η Νορβηγίδα τρέχει και με προλαβαίνει, οπόταν σκύβω( ναι, ναι … ήταν πιο κοντή) και τις λέω ‘’Κάτσε μπροστά μπροστά. Κάνει πολύ θόρυβο πίσω’’ . ‘’ Καλά το κατάλαβα’’ μου λέει. ‘’ Είπα στον άντρα μου κάτι θα ξέρει αυτή και τρέχει, δείχνει σαν να έχει αποστολή... πάω και γώ’’.
Βγαίνει και πάλι λοιπόν η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι, οι κινέζοι πίσω πίσω, όλοι οι άλλοι μπροστά. Διασχίζουμε και πάλι τους πελώριους βράχους που δεν χορταίνει το μάτι σου να τους βλέπεις και κατευθυνόμαστε προς τη πρώτη μας στάση. Δύο νησάκια που ενώνονται μεταξύ τους με μια λουρίδα άμμο η οποία εξαφανίζεται όταν προχωρήσει η παλίρροια. Το σκηνικό πανέμορφο και τα νερά κρυστάλλινα μας προσκαλούσαν να τα επισπευτούμε αλλά δεν έδιναν καν τη παραμικρή υποψία για το τι έκρυβαν. Μασκούλα, πεδιλάκια και … μπλούμ στο νερό λοιπόν. Εκατοντάδες ψαράκια πηγαινοέρχονταν ανέμελα στο βυθό. Ομολογώ ότι αρχικά ψιλοτρόμαξα γιατί ήταν τόσα πολλά που έπεφταν πάνω σου το ένα μετά το άλλο και πώς να το κάνουμε, μια ταραχή μέχρι να καταλάβεις τις προθέσεις τους την έχεις. Αφού κάναμε τη πρώτη γνωριμία λοιπόν, με συμπάθησαν και μου έκαναν χώρο να προχωρήσω.
Είχα ενθουσιαστεί όχι τόσο με τη ποικιλία αλλά κυρίως με τον αριθμό τους αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα βρεθεί αλλού με παρόμοιο θέαμα. Για πολύ ώρα πηγαινοερχόμουνα με το κεφάλι στο νερό μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ ώρα να πετύχω το σύζυγο που ανα διαστήματα τον έπιανε η μάσκα μου κάπου πιο πέρα ή αφηρημένη έπεφτα πάνω του την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει φωτογραφία. Βγάζω λοιπόν το κεφάλι από το νερό και τον πετυχαίνω στη παραλία να έχει βάλει τη φωτογραφική σε στάση ανάνηψης και να της κάνει μαλάξεις.
-Πάει… τη χάσαμε. Πνίγηκε!
Για τις υποβρύχιες φωτογραφίες μας χρησιμοποιούσαμε μια αδιάβροχη θήκη για τη παλιά ΝΙΚΟΝ μηχανή μας που μας εξυπηρετούσε τέλεια τα τελευταία 6 χρόνια. Αυτή τη φορά κάτι πήγε λάθος στο κλείσιμο της θήκης και … πάει η μηχανή. Ευτυχώς ο σύζυγος είχε αλλάξει κάρτα οπόταν οι φώτο από το ‘’ράφτιγκ΄΄ στη Β. Ταϋλάνδη δεν κινδύνευαν αλλά σε αυτή τη κάρτα είχαμε όλες τις φώτο από την προηγούμενη μέρα αλλά επίσης ξεμείναμε και από φωτογραφική και για την υπόλοιπη μέρα. Ούτε καν τα κινητά μας δεν είχαμε μαζί μας αφού τα είχαμε αφήσει στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου. Τελικά όταν επιστρέψαμε σπίτι μας διαπιστώσαμε ότι ευτυχώς η κάρτα δεν είχε πάθει τίποτα και διασώθηκαν οι φώτο που είχαμε τραβήξει μέχρι εκείνη την ώρα. Το φωτορεπορτάζ όμως από τα 4 Νησιά τελειώνει εδώ….
Αφού αποχαιρετήσαμε τη ψυχή της ΝΙΚΟΝ μας και ευχηθήκαμε να έχει μετεμψυχωθεί σε κάμερα DSLR με FHD video, προχωρήσαμε στο επόμενο νησί. Το νησί κοτόπουλο. Εμφανώς λόγω του σχήματος του που παρέπεμπε στο συγκεκριμένο πουλερικό το έλεγαν χαϊδευτικά Chicken Island. Κάναμε μια απλά μια βόλτα γύρω γύρω για να το δούμε καλύτερα, κανείς δεν μας είπε ότι θεωρείτε ένα από τα καλύτερα σημεία στο Κράμπι για snorkeling και προχωρήσαμε στο Poda Island όπου κάναμε μια μεγάλη στάση για το μεσημεριανό μας, σε μια πανέμορφη καταπράσινη παραλία με τιρκουάζ νερά.
(Οι φωτο τραβήχτηκαν στη πορεία για το TubIslandπριν τον πνιγμο)
Το νησί διαθέτει εστιατόριο και ενοικιαζόμενα δωμάτια http://www.booking.com/hotel/th/pod...12375553;ws=&gclid=CO3-88Sip7gCFQy33godaDYAOA. Άνετα θα καθόμουν εδώ για 1 βράδυ(μέχρι εκεί όμως). Εμείς απολαύσαμε το μεσημεριανό που μας πρόσφερε η εταιρεία στη παραλία. Το φαγητό νοστιμότατο αλλά πικάντικο. Η χαριστική βολή στο στομάχι μου που μέχρι εκείνη την ώρα τα πηγαίναμε μια χαρά αλλά αποφάσισε να με εκδικηθεί για έλλειψη εγκράτειας που με χαρακτηρίζει και που δεν αντιστάθηκα στο πικάντικο λαχταριστό κοτοπουλάκι με την γλυκόξινη σάλτσα. Αράξαμε στη παραλία, κάναμε τις βουτιές μας, κανείς δεν μας είπε πως 20 μέτρα πιο κάτω υπήρχε ύφαλος, το μάθαμε αργότερα και αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό.
Pra-Nang Bay. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω και πολύ καλή περιγραφή αυτής της παραλίας (φώτο μην περιμένετε) γιατί μέχρι να φτάσουμε εκεί το στομάχι μου τα είχε παίξει. Φρικτοί πόνοι και αναγούλες. Ξάπλωσα κάτω από ένα δέντρο (άρα είχε δέντρα) και θυμάμαι πίσω που ένα πολυτελές resort. Ο σύζυγος αναγκάστηκε μετά από κάθετη άρνηση μου να χρησιμοποιήσω τα θαμνάκια για να αποθέσω το περιεχόμενο του γαστήρ μου, να τραπεί προς εξεύρεση τουαλέτας. Σύρθηκα κυριολεκτικά προς τα κει και αυτό στάθηκε η αιτία ανακαλύψουμε τα χαριτωμένα πιθηκάκια που ζούσαν εκεί. Τα παιχνιδιάρικα ζωάκια παρακολουθούσαν τους τουρίστες με το ίδιο ενδιαφέρον που οι τουρίστες έβλεπαν αυτά. Έκλεβαν τρόφιμα, καπέλα και γυαλιά και ενίοτε κατουρούσαν τον κόσμο που περνούσε! Τι χαρά!!! Στην άκρη της παραλίας υπήρχε η σπηλιά της Πριγκίπισσας. Μια σπηλιά γεμάτη χρωματιστούς φαλούς όλων των μεγεθών. Κατά μήκος της παραλίας υπήρχαν παραταγμένες βάρκες με ποτά και φαγητά. Περιγραφή τέλος γιατί αποσύρθηκα κάτω από το δέντρο μου μέχρι που αναχωρήσαμε για την επιστροφή. Μια ώρα δρόμος αλλά φτάνοντας έπεσα κάτω και φιλούσα το χώμα. Έφτασα με κόπο στο ξενοδοχείο όταν διαπίστωσα ότι είχα γίνει σαν ξεροψημένο κοτόπουλο!!!
-Καλέ… πως έγινα έτσι; Για να θυμηθώ… έβαλα αντηλιακό βούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό ξαναβούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό;;;;;;;;
- Χα χα χα. Η κύπρια που χλεύαζε τις ισραηλίτισσες ότι δεν ξέρουν από ήλιο. Χα χα χα.
Πραγματικά σε καμία περίπτωση δεν είχα νοιώσει να καίγομαι και είχα πάθει σοβαρά εγκαύματα απλά ο πόνος στο στομάχι με έκανε να αγνοώ το πόνο στη πλάτη μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Υπό άλλες περιστάσεις θα έκανα τουλάχιστον μια εβδομάδα να ξαναβγώ στον ήλιο αλλά εννοείτε πως δεν είχαμε τέτοια περιθώρια οπόταν για το υπόλοιπο των διακοπών κολυμπούσα μόνο με μπλουζάκι σαν πεντάχρονο.
Ανασύνταξα ότι δυνάμεις μου είχαν απομείνει μεταξύ του στομαχόπονου, των εμμετών, των εγκαυμάτων, του τραυματισμένου γόνατου, του κτυπημένου αγκώνα και της πιασμένης μέσης από το σκληρό στρώμα γιατί η απόφαση που έπρεπε να παρθεί ήταν άκρως σοβαρή. Θα πηγαίναμε στη Khao Lak ή όχι; Έλεγχος καιρού… τέλειος… και 30 δεύτερα αργότερα κατευθυνόμασταν με τη πλάτη πασαλειμμένη με χοντρές στρώσεις ενυδατικής προς το ταξιδιωτικό γραφείο για να κλείσουμε εισιτήρια για το Minibus.
-Κάπου να μείνουμε θα μας βρείτε;
-Μπα.. Καλύτερα ψάξτε στο agoda αλλά γιατί δεν μένετε στα νησιά; Δεν νομίζω να βρείτε bungalowαλλά σίγουρα θα υπάρχουν σκηνές!
-Σκηνές;;;
Το βλέμμα του συζύγου έλαμψε από χαρά αλλά…
-Σκηνές;;; Βρε δεν είστε με τα καλά σας… Είναι καλή μου ζούγκλα τα νησιά; Είναι! Έχει φιδάκια; Έχει! Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου;
-Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Τέλεια θα είναι!!!
-Μήπως θες να σου θυμίσω τι έγινε τη μια και μοναδική φορά που επιχειρήσαμε να κάνουμε κάμπινγκ;
-Τώρα υπάρχουν τα GPS θα μας βρουν πιο εύκολα!
-Εγώ φιλίες με τον Διαμαντή δεν θέλω να πιάσω. Το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι άπονε πατέρα. Το κάμπινγκ απορρίπτεται δημοκρατικά γιατί κατατάσσεται στις δραστηριότητες υψηλού κινδύνου!
Αργότερα κάναμε μια κράτηση τηλεφωνικώς σε ένα ξενοδοχείο που εντοπίσαμε στο agoda.com για να μην ξαναπεράσουμε τα ίδια που περάσαμε στην Ao Nang και διασταυρώσαμε με την ευγενική ιδιοκτήτρια που μας έκανε και καλύτερη τιμή (μα τι καλή κοπέλα!!!) ότι μπορούμε από κει να πάμε οδικώς στο KoPhanganαν έφτιαχνε ο καιρός.
Το τελευταίο μας βράδυ στην Ao Nang το περάσαμε κάνοντας ένα food massage (για back massage ούτε λόγος), στα παραλιακά μασατζίδικα και σουλατσάροντας πέρα δώθε και ψάχνοντας για κοτόσουπα φιδέ!
Επόμενη στάση Khao Lak…
Σημειώσεις
1)Η εκδρομή στο HongIslandμας στοίχισε 700Β το άτομο ενώ αυτή στα 4 Νησιά 500Β. Οι εκδρομές γίνονταν και με ταχύπλοο που στοίχιζαν πολύ περισσότερο.
2)Το κόστος του Minibusγια Khao Lak από Αο Nang ήταν 500Β το άτομο.
Πρωινό πολύ συντηρητικά, χαπάκια για ναυτία mustκαι επιβιβαζόμαστε πάλι στη καρότσα ενός φορτηγού για το σημείο αναχώρησης. Περιμέναμε αρκετή ώρα για να μαζευτούν όλοι κουβεντιάζοντας με ένα ζευγάρι Νορβηγών που είχαν πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί και αφού την ακούσαμε από τον συνοδό που μας ανέλυσε σαν άλλος Μπαμπινιώτης ότι ο κάθομαι σημαίνει ο πισινός μου ακουμπάει στο κάθισμα και να φροντίσουμε να το εφαρμόσουμε πιστά σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς τη βάρκα. Ο σύζυγος είχε πιάσει κουβέντα με τους Νορβηγούς και εγώ είχα πάρει στο κατόπι τον συνοδό για να προλάβω να καβατζώσω θέσεις μπροστά. Η Νορβηγίδα τρέχει και με προλαβαίνει, οπόταν σκύβω( ναι, ναι … ήταν πιο κοντή) και τις λέω ‘’Κάτσε μπροστά μπροστά. Κάνει πολύ θόρυβο πίσω’’ . ‘’ Καλά το κατάλαβα’’ μου λέει. ‘’ Είπα στον άντρα μου κάτι θα ξέρει αυτή και τρέχει, δείχνει σαν να έχει αποστολή... πάω και γώ’’.
Βγαίνει και πάλι λοιπόν η βαρκούλα του ψαρά από το περιγιάλι, οι κινέζοι πίσω πίσω, όλοι οι άλλοι μπροστά. Διασχίζουμε και πάλι τους πελώριους βράχους που δεν χορταίνει το μάτι σου να τους βλέπεις και κατευθυνόμαστε προς τη πρώτη μας στάση. Δύο νησάκια που ενώνονται μεταξύ τους με μια λουρίδα άμμο η οποία εξαφανίζεται όταν προχωρήσει η παλίρροια. Το σκηνικό πανέμορφο και τα νερά κρυστάλλινα μας προσκαλούσαν να τα επισπευτούμε αλλά δεν έδιναν καν τη παραμικρή υποψία για το τι έκρυβαν. Μασκούλα, πεδιλάκια και … μπλούμ στο νερό λοιπόν. Εκατοντάδες ψαράκια πηγαινοέρχονταν ανέμελα στο βυθό. Ομολογώ ότι αρχικά ψιλοτρόμαξα γιατί ήταν τόσα πολλά που έπεφταν πάνω σου το ένα μετά το άλλο και πώς να το κάνουμε, μια ταραχή μέχρι να καταλάβεις τις προθέσεις τους την έχεις. Αφού κάναμε τη πρώτη γνωριμία λοιπόν, με συμπάθησαν και μου έκαναν χώρο να προχωρήσω.
Είχα ενθουσιαστεί όχι τόσο με τη ποικιλία αλλά κυρίως με τον αριθμό τους αφού μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα βρεθεί αλλού με παρόμοιο θέαμα. Για πολύ ώρα πηγαινοερχόμουνα με το κεφάλι στο νερό μέχρι που συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ ώρα να πετύχω το σύζυγο που ανα διαστήματα τον έπιανε η μάσκα μου κάπου πιο πέρα ή αφηρημένη έπεφτα πάνω του την ώρα που προσπαθούσε να βγάλει φωτογραφία. Βγάζω λοιπόν το κεφάλι από το νερό και τον πετυχαίνω στη παραλία να έχει βάλει τη φωτογραφική σε στάση ανάνηψης και να της κάνει μαλάξεις.
-Πάει… τη χάσαμε. Πνίγηκε!
Για τις υποβρύχιες φωτογραφίες μας χρησιμοποιούσαμε μια αδιάβροχη θήκη για τη παλιά ΝΙΚΟΝ μηχανή μας που μας εξυπηρετούσε τέλεια τα τελευταία 6 χρόνια. Αυτή τη φορά κάτι πήγε λάθος στο κλείσιμο της θήκης και … πάει η μηχανή. Ευτυχώς ο σύζυγος είχε αλλάξει κάρτα οπόταν οι φώτο από το ‘’ράφτιγκ΄΄ στη Β. Ταϋλάνδη δεν κινδύνευαν αλλά σε αυτή τη κάρτα είχαμε όλες τις φώτο από την προηγούμενη μέρα αλλά επίσης ξεμείναμε και από φωτογραφική και για την υπόλοιπη μέρα. Ούτε καν τα κινητά μας δεν είχαμε μαζί μας αφού τα είχαμε αφήσει στο χρηματοκιβώτιο του ξενοδοχείου. Τελικά όταν επιστρέψαμε σπίτι μας διαπιστώσαμε ότι ευτυχώς η κάρτα δεν είχε πάθει τίποτα και διασώθηκαν οι φώτο που είχαμε τραβήξει μέχρι εκείνη την ώρα. Το φωτορεπορτάζ όμως από τα 4 Νησιά τελειώνει εδώ….
Αφού αποχαιρετήσαμε τη ψυχή της ΝΙΚΟΝ μας και ευχηθήκαμε να έχει μετεμψυχωθεί σε κάμερα DSLR με FHD video, προχωρήσαμε στο επόμενο νησί. Το νησί κοτόπουλο. Εμφανώς λόγω του σχήματος του που παρέπεμπε στο συγκεκριμένο πουλερικό το έλεγαν χαϊδευτικά Chicken Island. Κάναμε μια απλά μια βόλτα γύρω γύρω για να το δούμε καλύτερα, κανείς δεν μας είπε ότι θεωρείτε ένα από τα καλύτερα σημεία στο Κράμπι για snorkeling και προχωρήσαμε στο Poda Island όπου κάναμε μια μεγάλη στάση για το μεσημεριανό μας, σε μια πανέμορφη καταπράσινη παραλία με τιρκουάζ νερά.
(Οι φωτο τραβήχτηκαν στη πορεία για το TubIslandπριν τον πνιγμο)
Το νησί διαθέτει εστιατόριο και ενοικιαζόμενα δωμάτια http://www.booking.com/hotel/th/pod...12375553;ws=&gclid=CO3-88Sip7gCFQy33godaDYAOA. Άνετα θα καθόμουν εδώ για 1 βράδυ(μέχρι εκεί όμως). Εμείς απολαύσαμε το μεσημεριανό που μας πρόσφερε η εταιρεία στη παραλία. Το φαγητό νοστιμότατο αλλά πικάντικο. Η χαριστική βολή στο στομάχι μου που μέχρι εκείνη την ώρα τα πηγαίναμε μια χαρά αλλά αποφάσισε να με εκδικηθεί για έλλειψη εγκράτειας που με χαρακτηρίζει και που δεν αντιστάθηκα στο πικάντικο λαχταριστό κοτοπουλάκι με την γλυκόξινη σάλτσα. Αράξαμε στη παραλία, κάναμε τις βουτιές μας, κανείς δεν μας είπε πως 20 μέτρα πιο κάτω υπήρχε ύφαλος, το μάθαμε αργότερα και αναχωρήσαμε για τον επόμενο σταθμό.
Pra-Nang Bay. Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω και πολύ καλή περιγραφή αυτής της παραλίας (φώτο μην περιμένετε) γιατί μέχρι να φτάσουμε εκεί το στομάχι μου τα είχε παίξει. Φρικτοί πόνοι και αναγούλες. Ξάπλωσα κάτω από ένα δέντρο (άρα είχε δέντρα) και θυμάμαι πίσω που ένα πολυτελές resort. Ο σύζυγος αναγκάστηκε μετά από κάθετη άρνηση μου να χρησιμοποιήσω τα θαμνάκια για να αποθέσω το περιεχόμενο του γαστήρ μου, να τραπεί προς εξεύρεση τουαλέτας. Σύρθηκα κυριολεκτικά προς τα κει και αυτό στάθηκε η αιτία ανακαλύψουμε τα χαριτωμένα πιθηκάκια που ζούσαν εκεί. Τα παιχνιδιάρικα ζωάκια παρακολουθούσαν τους τουρίστες με το ίδιο ενδιαφέρον που οι τουρίστες έβλεπαν αυτά. Έκλεβαν τρόφιμα, καπέλα και γυαλιά και ενίοτε κατουρούσαν τον κόσμο που περνούσε! Τι χαρά!!!
Στην άκρη της παραλίας υπήρχε η σπηλιά της Πριγκίπισσας. Μια σπηλιά γεμάτη χρωματιστούς φαλούς όλων των μεγεθών. Κατά μήκος της παραλίας υπήρχαν παραταγμένες βάρκες με ποτά και φαγητά. Περιγραφή τέλος γιατί αποσύρθηκα κάτω από το δέντρο μου μέχρι που αναχωρήσαμε για την επιστροφή. Μια ώρα δρόμος αλλά φτάνοντας έπεσα κάτω και φιλούσα το χώμα. Έφτασα με κόπο στο ξενοδοχείο όταν διαπίστωσα ότι είχα γίνει σαν ξεροψημένο κοτόπουλο!!!-Καλέ… πως έγινα έτσι; Για να θυμηθώ… έβαλα αντηλιακό βούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό ξαναβούτηξα, ξαναέβαλα αντηλιακό;;;;;;;;
- Χα χα χα. Η κύπρια που χλεύαζε τις ισραηλίτισσες ότι δεν ξέρουν από ήλιο. Χα χα χα.
Πραγματικά σε καμία περίπτωση δεν είχα νοιώσει να καίγομαι και είχα πάθει σοβαρά εγκαύματα απλά ο πόνος στο στομάχι με έκανε να αγνοώ το πόνο στη πλάτη μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Υπό άλλες περιστάσεις θα έκανα τουλάχιστον μια εβδομάδα να ξαναβγώ στον ήλιο αλλά εννοείτε πως δεν είχαμε τέτοια περιθώρια οπόταν για το υπόλοιπο των διακοπών κολυμπούσα μόνο με μπλουζάκι σαν πεντάχρονο.
Ανασύνταξα ότι δυνάμεις μου είχαν απομείνει μεταξύ του στομαχόπονου, των εμμετών, των εγκαυμάτων, του τραυματισμένου γόνατου, του κτυπημένου αγκώνα και της πιασμένης μέσης από το σκληρό στρώμα γιατί η απόφαση που έπρεπε να παρθεί ήταν άκρως σοβαρή. Θα πηγαίναμε στη Khao Lak ή όχι; Έλεγχος καιρού… τέλειος… και 30 δεύτερα αργότερα κατευθυνόμασταν με τη πλάτη πασαλειμμένη με χοντρές στρώσεις ενυδατικής προς το ταξιδιωτικό γραφείο για να κλείσουμε εισιτήρια για το Minibus.
-Κάπου να μείνουμε θα μας βρείτε;
-Μπα.. Καλύτερα ψάξτε στο agoda αλλά γιατί δεν μένετε στα νησιά; Δεν νομίζω να βρείτε bungalowαλλά σίγουρα θα υπάρχουν σκηνές!
-Σκηνές;;;
Το βλέμμα του συζύγου έλαμψε από χαρά αλλά…-Σκηνές;;;
Βρε δεν είστε με τα καλά σας… Είναι καλή μου ζούγκλα τα νησιά; Είναι! Έχει φιδάκια; Έχει! Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου;-Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Τέλεια θα είναι!!!
-Μήπως θες να σου θυμίσω τι έγινε τη μια και μοναδική φορά που επιχειρήσαμε να κάνουμε κάμπινγκ;
-Τώρα υπάρχουν τα GPS θα μας βρουν πιο εύκολα!
-Εγώ φιλίες με τον Διαμαντή δεν θέλω να πιάσω. Το παιδί σου δεν το σκέφτεσαι άπονε πατέρα. Το κάμπινγκ απορρίπτεται δημοκρατικά γιατί κατατάσσεται στις δραστηριότητες υψηλού κινδύνου!
Αργότερα κάναμε μια κράτηση τηλεφωνικώς σε ένα ξενοδοχείο που εντοπίσαμε στο agoda.com για να μην ξαναπεράσουμε τα ίδια που περάσαμε στην Ao Nang και διασταυρώσαμε με την ευγενική ιδιοκτήτρια που μας έκανε και καλύτερη τιμή (μα τι καλή κοπέλα!!!) ότι μπορούμε από κει να πάμε οδικώς στο KoPhanganαν έφτιαχνε ο καιρός.
Το τελευταίο μας βράδυ στην Ao Nang το περάσαμε κάνοντας ένα food massage (για back massage ούτε λόγος), στα παραλιακά μασατζίδικα και σουλατσάροντας πέρα δώθε και ψάχνοντας για κοτόσουπα φιδέ!
Επόμενη στάση Khao Lak…
Σημειώσεις
1)Η εκδρομή στο HongIslandμας στοίχισε 700Β το άτομο ενώ αυτή στα 4 Νησιά 500Β. Οι εκδρομές γίνονταν και με ταχύπλοο που στοίχιζαν πολύ περισσότερο.
2)Το κόστος του Minibusγια Khao Lak από Αο Nang ήταν 500Β το άτομο.
Last edited by a moderator:
chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.094
- Likes
- 23.914
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Καταπληκτική, χιουμοριστική περιγραφή.
Μπράβο.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
Μπράβο.
Περιμένουμε τη συνέχεια.
go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.966
- Likes
- 9.373
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Έχω μια ίδια φωτο με το ψάρι που κοιτάζει με απορία
Επόμενη στάση Khao Lak…
Τώρα που πνίγηκε η μηχανή θα έχουμε φώτος απο Khao Lak??
ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Και βέβαια θα έχουμεΈχω μια ίδια φωτο με το ψάρι που κοιτάζει με απορία
Τώρα που πνίγηκε η μηχανή θα έχουμε φώτος απο Khao Lak??
Δεν γινόταν να μείνουμε χωρίς φωτο! Αναγκαστήκαμε να κάνουμε ''κατάθεση'' στο μοναδικό φωτογραφείο που βρήκαμε στη Khao Lak 
villi
Member
- Μηνύματα
- 1.088
- Likes
- 2.789
Σήμερα για διάφορους λόγους νιώθω πολύ σκ@τ@!Μπαίνω και διαβάζω τη συνέχεια της ιστορίας σου και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ καλύτερα!!!Σ'ευχαριστώ,ο τρόπος που γράφεις είναι τέλειος για ψυχοθεραπεία!
ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Σε ευχαριστώ πολύ ρε συ villi!!!!!!!!!!!!!!!!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.488
- Likes
- 7.985
Απολαυστικες οι περιγραφες... μου αρεσει που δεν εχεις και συγγραφικο ταλεντο...
ggonholidays
Member
- Μηνύματα
- 574
- Likes
- 1.164
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησιά Γκαλαπάγκος
Ευχαριστώ πολύ vario!!! Πρέπει να βρω τη δασκάλα της έκθεσης που μου είχε 16 η άτιμηΑπολαυστικες οι περιγραφες... μου αρεσει που δεν εχεις και συγγραφικο ταλεντο...
Εκπομπές Travelstories
