Γαλλία Τα φρικιά πάνε Παρίσι!

[happiness]

[imga="LEFT"]http://upload.wikimedia.org/wikiped...olitain.jpg/250px-Metropolitain.jpg[/imga]Την ταμπελίτσα αυτή θα την αγαπήσετε πολύ στο Παρίσι. Όχι μόνο γιατί αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα Art Nouveau (έχει βρει άλλωστε και την δίκαιη θέση της στο αντίστοιχο τμήμα του μουσείου d'Orsay) αλλά και γιατί θα γίνει η καλύτερή σας φίλη στις εξορμήσεις σας στην πόλη.


Το δίκτυο του μετρό στο Παρίσι (τουλάχιστον στο λεγόμενο κέντρο του) είναι κάτι παραπάνω από επαρκές. Υπάρχει ένας σταθμός υπογείου, σε λιγότερο από 5' απόσταση, απ' οπουδήποτε κι αν βρίσκεστε. Και τα δρομολόγια είναι συχνότατα. Θεωρώ έγκλημα για οποιονδήποτε τουρίστα να χρησιμοποιήσει άλλο μέσο μεταφοράς εκτός απ' αυτό (άντε, θα είμαι λίγο ανεκτική στα ποδήλατα, για λόγους αναψυχής και στα λεοφωρεία, τις πολύ πρωινές ώρες). Η εταιρία που διαχειρίζεται τις γραμμές του μετρό και τις γραμμές RER, λέγεται RATP και μάλλον είναι υπεύθυνη για όλα τα ΜΜΜ της πόλης (τραίνα, λεοφωρεία και τραμ).
Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς όταν μπει στον πρώτο σταθμό υπόγειου, αφού έχει πληρώσει τα 8,50 ευρώπουλα για την διαδρομή του RER από το Charles de Gaulle μέχρι την ζώνη 1 που είναι το κέντρο

, είναι να προμηθευτεί από τα γκισέ πληροφοριών έναν χάρτη του δικτύου. Εάν πάλι είσαστε εντελώς control freaks, μπορείτε και να τον έχετε εκτυπώσει από πριν

. Επίσης, καλό είναι να πάρετε και ό,τι άλλο βρείτε να υπάρχει σε χάρτη, καθώς ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να χρειαστείς λεοφωρείο ή τραμ.
Αφού λοιπόν τον πάρετε στα χέρια σας και τον μελετήσετε καλά, σας προτείνω να σχεδιάσετε την διαδρομή σας έτσι ώστε να αποφύγετε όσο μπορείτε περισσότερο τις αλλαγές γραμμών από RER σε απλές του μετρό. Αυτή την εμπειρία την αποκτήσαμε κυριολεκτικά 'στην πλάτη' μας. Διότι το μετρό του Παρισιού μπορεί να είναι πυκνό, αλλά είναι παλιό, και μόνο οι αποβάθρες που εξυπηρετούν γραμμές RER διαθέτουν κυλιόμενες σκάλες. Και πιστέψτε με ... έχουν πολλές σκάλες οι σταθμοί τους. Πολλές και στενές. Και το να προσπαθείς να σύρεις την, εεε, κάπως παραφουσκωμένη βαλίτσα σου πάνω-κάτω σε αυτές, δεν λέει και πολύ

. Και μην αρχίσω καν να λέω για την απόσταση που πρέπει να διανύσεις σε μερικούς από αυτούς για να μετακινηθείς από την πλατφόρμα της μίας γραμμής σε αυτή της άλλης! Έχω την αίσθηση ότι διανύσαμε περισσότερα χιλιόμετρα κάτω από το Παρίσι, παρά πάνω του

.


[imga="left"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8OvXOsZAI/AAAAAAAAA4s/C0dCTJBBuqY/s288/P1012619.JPG[/imga]Η σελίδα της αγγλικής Wikipedia έχει πολλές χρήσιμες πληροφορίες, εκ των οποίων δώστε βάση στις πληροφορίες για τα διαφορετικά είδη εισιτηρίων, και ειδικά στο Navigo pass. Η αγγλική σελίδα της RATP δεν το αναφέρει, διότι, θεωρητικά, δεν απευθύνεται σε τουρίστες. Αντ' αυτού έχει φάτσα-κάρτα το ParisVisite. Γνώμη μου είναι ότι το ParisVisite δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση (εκτός ίσως κι αν επισκεφτεί κανείς αρκετές από τις τουριστικές ατραξιόν που περιλαμβάνει). Το Navigo pass, το οποίο αντικατέστησε την παλιά Carte orange, είναι κάρτα απεριορίστων διαδρομών, εβδομαδιαία ή μηνιαία, και απευθύνεται στους Γάλλους κατοίκους του Παρισίου, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να το προμηθευτεί και ένας ξένος. Η διαφορά είναι ότι ο μη ντόπιος θα πληρώσει 5 ευρώ εφάπαξ για την έκδοση της κάρτας, επιπλέον σε ότι δώσει για να την φορτώσει, τα οποία θα πρέπει να συνυπολογίσετε στο κόστος της κάρτας για να δείτε εάν τελικά σας συμφέρει ή όχι. Επίσης, έχετε υπόψη σας ότι εάν φορτώσετε την κάρτα μόνο για την ζώνη 1 (κέντρο), τότε στο κόστος της μετακίνησής σας θα πρέπει να προσθέσετε και τα ολίγον τσουχτερά εισιτήρια για τα αξιοθέατα που είναι εκτός αυτής (Βερσαλίες, Disneyland κ.α.). Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στην διάρκεια της κάρτας. Η εβδομαδιαία διάρκειά της δεν μετράει από την μέρα που την αγοράζεις + 7 μέρες, όπως θα περίμενε κανείς. Μετράει από το πρωί της Δευτέρας, μέχρι τα μεσάνυχτα της επόμενης Κυριακής, άσχετα ποια ημέρα της εβδομάδας την αγοράζεις και την χρησιμοποιείς. Α! και θυμηθείτε να έχετε μαζί σας και μία κολακευτική, μικρή, φωτογραφία ταυτότητας, γιατί πρέπει να την κολλήσετε απάνω

.
Δυστυχώς, "ελληναριά" δεν παίζει με το Navigo pass

. Δεν ανακαλύψαμε κανένα κόλπο για την ξεγελάσουμε. Αντιθέτως, πιστοποιήσαμε ότι αυτό το "αυστηρά προσωπική" ισχύει στ' αλήθεια. Μία φορά που κατά λάθος δεν πρόλαβα να περάσω όταν άνοιξε η μπάρα εισόδου, αφού είχα χτυπήσει την κάρτα μου στο μηχάνημα, ανακάλυψα ότι δεν μπορώ να ξαναχτυπήσω την ίδια κάρτα δύο φορές συνεχόμενα. Ευτυχώς οι εξυπηρετικοί υπάλληλοι στα γκισέ πληροφοριών που υπήρχαν δίπλα από την είσοδο, με βοηθήσαν να περάσω παρακάμπτοντας το σύστημα ασφαλείας. Άρα το να περνάει ο πρώτος και να την πασάρει στον πισινό του, έτσι ώστε να βολεύεται όλη η παρέα με μία κάρτα, αποκλείεται ως ιδέα.


Ένα άλλο μέσο που μπορεί να σας φανεί χρήσιμο κάποια μέρα που θα αποφασίσετε να το ρίξετε έξω, είναι τα λεοφωρεία Noctilien. Έτσι λέγονται τα νυχτερινά λεοφωρεία στο Παρίσι. Τελικά δεν τα χρησιμοποιήσαμε ποτέ, διότι τις ατασθαλίες μας τις κάναμε το σαββατοκύριακο, που τα δρομολόγια του μετρό είναι επεκταμένα, οπότε δεν μπορώ να ξέρω εάν είναι εύχρηστα ή εάν τίθεται θέμα εγκληματικότητας, αλλά φαντάζομαι ότι εάν δεν κυκλοφορήσει κανείς άγρια χαράματα δεν θα έχει πρόβλημα.
Και για τους πιο αθλητικούς τύπους, υπάρχουν και τα ποδήλατα! Στην πόλη έχει εγκατασταθεί ένα πολύ οργανωμένο δίκτυο με σταθμούς ενοικίασης ποδηλάτων με την ώρα, στο οποίο μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε το [imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTx4sZs-xI/AAAAAAAAAK0/mbQMabUNmw0/s288/IMG_2598.JPG[/imga]Navigo pass, εφόσον το έχετε φορτώσει με το κατάλληλο αντίτιμο. Εμείς που δεν είμαστε και πολύ καλοί στην ισορροπία, χρησιμοποιήσαμε τα πόδια μας

.


Λοιπόν, όπως προείπα, το μετρό στο Παρίσι είναι παλιό. Το ίδιο και τα βαγόνια του. Μπορείτε να φανταστείτε λοιπόν το πόσο μπερδευτήκαμε, όταν κάποια από τις πρώτες μέρες της διαμονής μας σταθήκαμε μπροστά από την πόρτα του βαγονιού για να κατέβουμε, αλλά αυτή δεν έλεγε να ανοίξει! Ένας Γάλλος που στεκόταν δίπλα μας είπε να μας βγάλει από το αδιέξοδο και γύρισε το χερουλάκι της πόρτας

. Διότι , ναι!, σε πολλούς συρμούς οι πόρτες δεν ανοίγουν αυτόματα. Πρέπει να το κάνετε εσείς μόλις το τρένο σταματήσει στον σταθμό. Ή καλύτερα αφήστε να το κάνουν οι άλλοι, που έχουν πάρει και το κολάι.

Εισιτηριάκια στο χέρι λοιπόν, και καλές εξορμήσεις!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[NTINA]

Η παριζιάνικη ιστορία σου,μ αυτό το ιδιαίτερο ύφος,
μ αρέσει πολύ
Η τελευταία φωτό ,μοναδική.

 

[happiness]

Paris museum pass και πως να γίνετε πλαστογράφοι

[IMGA="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SlO33IQr-EI/AAAAAAAAB4c/11DisUwIVQU/s288/IMG_0123.jpg[/IMGA]
Το Paris museum pass είναι μία προπληρωμένη καρτούλα, που σου επιτρέπει την δωρεάν είσοδο στα μουσεία και μνημεία που καλύπτει, χωρίς αναμονή στην ουρά των εισιτηρίων, για έναν ορισμένο αριθμό ημερών που πάει ανάλογα με την τιμή που προπληρώνεις. Πωλείται στα γκισέ όλων των μουσείων που έχει στην λίστα του και στα γραφεία τουρισμού της Γαλλίας. Καλό ακούγεται ε; Έτσι είπαμε και μείς. Κάναμε τους λογαριασμούς μας, πόσο κάνουν συνολικά τα εισιτήρια στα μουσεία που θέλουμε vs. πόσο κάνει η κάρτα, και αποφασίσαμε να πάρουμε από μία 4ήμερη ο καθένας. Μερικά πράγματα που πρέπει να προσέξει κανείς πριν αγοράσει μία τέτοια είναι τα εξής:

Πρώτον, όπως λέει και στις πληροφορίες της ιστοσελίδας της, η καρτούλα σου εξασφαλίζει την είσοδο μόνο στις σταθερές εκθέσεις των μουσείων, όχι στις προσωρινές που αλλάζουν από καιρό σε καιρό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά άμα σε ενδιαφέρει η προσωρινή έκθεση Kandinsky στο Pompidou, τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ... ενοχλητικά. Πολλά μουσεία, έχουν ξεχωριστό εισιτήριο για τις προσωρινές εκθέσεις τους, και ενδεχομένως να προσφέρουν και ένα ενιαίο με κάποια έκπτωση. Όχι όμως και το Pompidou, όπου υπάρχει μόνο ένα και ενιαίο εισιτήριο. Όταν λοιπόν βρίσκεσαι μπροστά στο γκισέ του ταμεία, αφού έχεις ήδη συμπληρώσει 4-5 ώρες μέσα στο μουσείο, και σε ενημερώνει ότι δεν έχει σημασία που διαθέτεις museum pass και που έχεις ήδη δει τις μόνιμες εκθέσεις, άμα θες να μπεις στην προσωρινή πρέπει να πληρώσεις ολόκληρο το ενιαίο εισιτήριο...όσο να 'ναι σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από την μετωπική σύγκρουση με την φραγκοφονίαση. Και το υπεραιματωμένο κεφάλι δεν είναι καλή συνθήκη για να δεις Kandinsky. Την κάναμε λοιπόν, αρκετά εκνευρισμένοι από την κοροϊδία.

Δεύτερον, ανάλογη "ρύθμιση" υπάρχει και για πολλά από τα μνημεία τα οποία καλύπτει το museum pass. Δηλαδή η πρόσβαση εξασφαλίζεται μόνο στους βασικούς χώρους του μνημείου και όχι σε περιοχές όπου απαιτείται ξεχωριστό εισιτήριο.

Για παράδειγμα, ενώ στην Παναγιά των Παρισίων η κάρτα σου επιτρέπει να επισκεφτείς τόσο τους πύργους όσο και την αρχαιολογική κρύπτη, στις Βερσαλλίες, περιλαμβάνεται μόνο το παλάτι (Le Château) και το Τριανόν (Trianon) αλλά όχι και η είσοδος στους κήπους. Εκ πρώτης όψεως αυτό δεν φαίνεται να αποτελεί πρόβλημα, καθώς μπορεί κανείς να επιλέξει είτε να επισκεφτεί μόνο τα 2 κτίρια, είτε να πληρώσει το εξτρά αντίτιμο για να επισκεφτεί και τον κήπο. Εμείς αποφασίσαμε το πρώτο. Βέβαια, ο Λουδοβίκος είχε καβαντζωμένη χρυσή άμαξα για να πηγαίνει πέρα δώθε. Εμείς που ήμασταν χωρίς ρόδες όμως, είπαμε να χρησιμοποιήσουμε το mini train που κάνει διαδρομές μέσα στην μεγάάάλη έκταση μεταξύ των κτιρίων. Το mini train κινείται μέσα στους κήπους. Εάν δεν πληρώσεις εισιτήριο για να μπεις στους κήπους ... δεν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις.

[IMGA="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SlOtHHwYmcI/AAAAAAAAB4Y/nmd3eUAuYis/s288/IMG_0122.jpg[/IMGA]Ποιό είναι το συμπέρασμα; Εάν ξαναπήγαινα θα την ξαναέπαιρνα. Νομίζω ότι μας γλίτωσε πολύ χρόνο από τις ουρές στην έκδοση εισιτηρίων. Μόνο που αυτή την φορά την στερνή μου γνώση θα την έχω πρώτη. Διότι άμα είναι να βουτηχτείς στον βούρκο της παρανομίας, ας το κάνεις από την αρχή, να πιάνει και τόπο

.

Και εξηγούμαι. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, ο τρόπος με τον ορίζονται οι μέρες ισχύος της κάρτας είναι με την χειρόγραφη σημείωση από τον αγοραστή της πρώτης ημερομηνίας που θα χρησιμοποιηθεί το πάσο, μαζί με το ονοματεπώνυμό του. Τώρα...ας γίνουμε λίγο εφευρετικοί... Σκαρφιζόμαστε ένα κόλπο το οποίο θα μας επιτρέψει να παρατείνουμε την διάρκεια της κάρτας. Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους. Ή χρησιμοποιούμε στυλό που σβήνει (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι και βρήκαμε και στο Παρίσι

), ή ακόμα καλύτερα απλό μολύβι, ή γράφουμε τους αριθμούς στην ημερομηνία έτσι ώστε να μπορούν να "τροποποιηθούν" ή ότι άλλο κατεβάσει το μυαλό μας τέλος πάντων

. Δεν ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον έλεγχο στις εισόδους των μουσείων. Εμάς στα μόνο σημεία όπου έγινε σοβαρός έλεγχος της κάρτας ήταν στο Pompidou, όπου σκανάρουν το bar code έτσι ώστε να μην μπορείς να μπεις δυο φορές, και στις Βερσαλλίες όπου σημειώσανε απάνω στην κάρτα την ημερομηνία επίσκεψης (γι' αυτό προσέξτε ποια μέρα θα πάτε εκεί). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις δεν την πήραν καν από τα χέρια μας. Εγώ μάλιστα έκανα και ένα προσωπικό "πείραμα" με το να δείχνω επίτηδες την μπροστά πλευρά του πάσου, όπου δεν φαίνεται καμία πληροφορία για την εγκυρότητά του. Κανείς δεν μου ζήτησε περαιτέρω έλεγχο.

Με μια "ελληναριά" λοιπόν, μπορεί κανείς να την βγάλει καθαρή με μία κάρτα 2 ημερών, καθ' όλη την διάρκεια του ταξιδιού.

Disclaimer: Τις παραπάνω οδηγίες να ακολουθήσουν μόνο όσοι δεν κοκκινίζουν πατόκορφα και μόνο με την σκέψη της μπαγαποντιάς. Οι υπόλοιποι εφαρμόστε με δικιά σας ευθύνη. Η υποφαινόμενη δεν φέρει καμία ευθύνη εάν σας πετάξει η ασφάλεια κάποιου μουσείου έξω με τις κλωτσιές.

 

[happiness]

NTINA σε ευχαριστώ πολύ

ΥΓ: πότε πρόλαβες και το διάβασες καλέ; τώρα το ανέβασα

 

[Dafni]

βρες πως τα λες............πολύ πλάκα εχει....για συνέχισε
ασε που μ'αρέσει τρελλά αυτή η απομυθοποιηση...
όχι ότι δε μ'αρεσει το Παρισι αλλά τα κλασσικά για την απαράμιλλη ομορφια της πόλης ,την αριστοκρατία ,και τα σχετικά τα έχουμε εμπεδώσει ....έχει όμωςκαι την πιο cult πλευρά του που την περιγράφεις ωραιότατα....

 

[ΕΡΣΗ]

Απολαυστικη αφηγηση! Πες μας κι αλλα!

 

[happiness]

Ημέρα 2η

Λουβρο-προσκύνημα!


Σήμερα θα περάσουμε την μέρα στον Λούβρο. Ξεκινάμε αργάμιση από το ξενοδοχείο και προχωράμε προς τον σταθμό Charonne. Δεν βιαζόμαστε (που είναι να απορεί κανείς, γιατί η ώρα ήταν ήδη κοντά 12) οπότε καθίσαμε για καφέ.[IMGA="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTooutshcI/AAAAAAAAADU/Gf8F5a51pi4/s288/IMG_2531.JPG[/IMGA] Το μαγαζί ήταν κακή επιλογή όπως φαίνεται περίτρανα από τον cappuccino της φωτογραφίας. Αλλά ήταν η πρώτη μας μέρα ουσιαστικά και δεν είχαμε μάθει ακόμα τα κόλπα του καφέ (βλέπε επόμενη καταχώρηση). Ευτυχώς όμως δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έρευνα για να μάθει κανείς τα κόλπα του σάντουιτς!


Η τακτική είναι απλή. Κατ' αρχήν βρίσκεις μία boulangerie (τουτέστιν, φούρνος). Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, οπότε μην κάνετε λάθος εδώ. Θα βρείτε σάντουιτς και σε άλλα μαγαζιά τύπου fast food, αλλά μόνο στις boulangerie το ψωμί θα είναι στα σίγουρα φρέσκο. Και τί πιο σημαντικό σε ένα Γαλλικό σάντουιτς από την μπακέτα;

Ωραία. Και τώρα που έγινε μία καλή αρχή, συνεχίζουμε στην γέμιση. Βγάλτε από το μυαλό σας ξενερωσιές του τύπου τυρί-ζαμπόν ή τυρί-ζαμπόν-μαρούλι-μαγιονέζα (στα μεγάλα κέφια). Εδώ το τυρί εννοείται. Το ζαμπόν είναι ονομασίας προέλευσης. Η μαγιονέζα, το αυγό, ο τόνος, το ροζ μπίφ, το κοτόπουλο, η μοτσαρέλα, το πέστο, η ντομάτα, το μαρούλι (και η λίστα συνεχίζεται...) είναι ένα πιθανό υλικό από τα 4-5 που οπωσδήποτε υπάρχουν σε κάθε σάντουιτς. Όπως καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο σάντουιτς, αποτελεί γεύμα. Και σε πολύ συμφέρουσα τιμή, αφού κυμαίνονται από 3 έως 5 ευρώ.


Εμείς φροντίσαμε λοιπόν να τα εντάξουμε από την πρώτη μέρα στο πρόγραμμα ως ελαφρύ μεσημεριανό για τον δρόμο. Προμηθευόμασταν δύο από τον φούρνο κοντά στον σταθμό κάθε μέρα πριν πάρουμε το μετρό. Τα σημερινά σαντουιτσάκια καταναλώθηκαν στην αυλή του Λούβρου ( τυχερά σαντουιτσάκια

).


[IMGA="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTo7XxtjrI/AAAAAAAAAEs/RMu5Kr0NdgA/s288/IMG_2542.JPG[/IMGA]Αυτό το μουσείο είναι λογικό να είναι πρώτο πρώτο στην λίστα κάθε επισκέπτη στο Παρίσι. Λογικό είναι επίσης να έχει κανείς την όρεξη και τον ενθουσιασμό να το γυρίσει ολόκληρο για να δει όλα τα εκθέματα, που φυσικά είναι απ' όλο τον κόσμο. Μην. Μην υποκύψετε στον πειρασμό. Όσο χρόνο κι αν διαθέτετε (στα πλαίσια μίας ημέρας πάντα), κι όση όρεξη κι αν έχετε, ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να καταφέρετε να το δείτε ολόκληρο. Μην μπείτε στο τριπάκι του αχόρταγου τουρίστα που πρέπει να τα δει όλα. Αφενός είναι μεγάλο κρίμα να καταλήξει κανείς να περνάει μπροστά από πανέμορφα εκθέματα, αδιάφορα, βιαστικά, για να προλάβει να πάει παρακάτω, αφετέρου υπάρχει ένα άνω όριο "κουλτούρας" που μπορεί κανείς να αφομοιώσει συνεχόμενα μέσα σε μία μέρα πριν πάθει το μυαλό του overdose.


Αυτό που χρειάζεται στην προκειμένη περίπτωση, είναι στρατηγικό σχέδιο

. Κυριολεκτικά. Κατ' αρχήν, πρέπει να βρείτε από το site του μουσείου το πλάνο του κτιρίου. Ρίχτε μετά μία ματιά στα τμήματα των εκθέσεων και αποφασίστε τι σας αρέσει περισσότερο να δείτε, και με ποια σειρά. Υπολογίστε πόση ώρα θα σας πάρει κάθε τμήμα (αφήστε λάσκο γιατί είπαμε, δεν βιαζόμαστε μέσα στο μουσείο). Υπολογίστε και ώρα για διάλλειμα, που σίγουρα θα χρειαστεί. Η εσωτερική αυλή του Λούβρου είναι καλό σημείο για λίγη ξεκούραση, αλλά μπορείτε να πάτε και κάπου έξω από το κτίριο, καθώς το εισιτήριο ισχύει για ολόκληρη την μέρα και για απεριόριστες εισόδους (να λάβετε όμως υπόψη σας ότι κάθε φορά που θα θέλετε να ξαναμπείτε στο μουσείο, πρέπει να ξανακάτσετε στην ουρά ελέγχου ασφαλείας). Κάποιες μέρες το μουσείο είναι ανοιχτό περισσότερες ώρες, οπότε εάν μπορείτε να κανονίσετε ανάλογα το πρόγραμμά σας θα κερδίσετε άνεση χρόνου.


Με την παρέα μου αποφασίσαμε να επισκεφτούμε πρώτα το τμήμα με τους Γερμανούς, Φλαμανδούς και Ολλανδούς ζωγράφους, και στην συνέχεια το τμήμα των Αιγυπτιακών αρχαιοτήτων και της Μεσοποταμίας. Είδαμε βέβαια και αρκετά άλλα τμήματα που βρίσκονταν πάνω στην πορεία μας, αλλά αυτά με λιγότερη προσοχή. Ήταν άλλωστε και λίγο δύσκολο να αφιερώσει κανείς πάρα πολύ ώρα σε περίεργα αρχαιολογικά ευρήματα όταν δεν μπορεί να διαβάσει τις ταμπέλες με τις πληροφορίες, καθώς αυτές ήταν όλες γραμμένες μόνο στα Γαλλικά

.


Φυσικά πήγαμε και στα highlights

. Μόνα Λίζα, Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης, Η σχεδία της Μέδουσας κ.α. Οι εντυπώσεις δεν ήταν πάντα οι αναμενόμενες από τα τόσο πολυδιαφημισμένα εκθέματα. Η Μόνα Λίζα ήταν σαφώς η μεγαλύτερη απογοήτευση. [IMGA="right"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxjOM3IWI/AAAAAAAABFk/x_sgr5W3w9E/s288/IMG_2578.JPG[/IMGA][IMGA="right"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxlr8xSBI/AAAAAAAAAI8/kl1d22WKPHc/s288/IMG_2581.JPG[/IMGA]Το θέαμα αυτού του αρκετά μικρού πίνακα (77x53cm), να κρέμεται μόνος του σε έναν μεγάλο γυμνό τοίχο, πίσω από διπλά και τρίδιπλα τζάμια ασφαλείας, πίσω από ξύλινες μπάρες και υφασμάτινες κορδέλες που κρατάνε το ατέλειωτο τσούρμο των ανθρώπων που προσπαθούν να τον καταβροχθίσουν με φωτογραφικές μηχανές σε απόσταση σίγουρα μεγαλύτερη των 3 μέτρων, ήταν τουλάχιστον καταθλιπτικό. Γι' αυτό όταν επισκεφτείτε τον Λούβρο, περάστε από την Μόνα Λίζα για εθιμοτυπικούς και μόνον λόγους. Βγάλτε 2 κλασικές φωτογραφίες, όπως αυτές εδώ, και ύστερα εάν επιθυμείτε να θαυμάσετε τον συγκεκριμένο πίνακα, περάστε από το μαγαζί του μουσείου και αγοράστε το καλύτερο αντίγραφο/φωτογραφία που θα βρείτε. Φυσικά κανένα αντίγραφο ή φωτογραφία δεν έχει σχέση με το πρωτότυπο, αλλά σας διαβεβαιώ ότι τον αληθινό πίνακα ΔΕΝ θα έχετε την δυνατότητα να τον θαυμάσετε.


Η φτερωτή Νίκη της Σαμοθράκης από την άλλη, ήταν μία πραγματική ευχαρίστηση για τα μάτια και το μυαλό. Η θέση που έχει τοποθετηθεί το άγαλμα, ιδανική. Στην κορυφή της μεγάλης σκάλας που οδηγεί στον πρώτο όροφο είναι εύκολα ορατή, όσος κόσμος κι αν μαζευτεί γύρω της. Η λεπτομέρεια και η κίνηση του αγάλματος, είναι τόσο εκπληκτικές όσο έχετε δει στις διάφορες φωτογραφίες. Ήταν ένα από τα εκθέματα που ευχαριστήθηκα περισσότερο.


Η Αφροδίτη της Μήλου πάσχει και αυτή λίγο από το ζήτημα "πλήθος vs ορατότητα", αλλά σε αντίθεση με την Μόνα Λίζα αυτή θα μπορέσετε να την δείτε, καθώς οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να στέκονται περιμετρικά του αγάλματος και σε κοντινή απόσταση, οπότε αργά ή γρήγορα θα βρείτε ένα κατάλληλο "κενό" για να την θαυμάσετε με την ησυχία σας.


[IMGA="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTxvOOyqaI/AAAAAAAAAJ0/cYkrlULdiYI/s288/IMG_2588.JPG[/IMGA]Όπως και να'χει, στον Λούβρο πιθανότατα θα μπείτε μέρα και θα βγείτε νύχτα. Πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό. Το κτίριο είναι πανέμορφα φωτισμένο την νύχτα. Και μετά από ατέλειωτες ώρες ορθοστασίας, πιθανότατα τα πόδια σας θα έχουν πρόβλημα να σας στηρίξουν, όπως εμάς. Εμπιστευόμαστε λοιπόν για δεύτερη φορά τον οδηγό μας και διαλέγουμε ένα μπιστρό σχετικά κοντά στο ξενοδοχείο. Κι αυτή την φορά μας ανταμείβει

. Το Café de l'Industrie είναι ένα γωνιακό μαγαζάκι ... επί 2. Διαθέτει δύο "δίδυμους" χώρους στις δύο απεναντινές γωνίες της διασταύρωσης των Rue Sedaine και Rue Saint-Sabin. Από μέσα είναι χωρισμένο σε διάφορους χώρους, διακόσμηση ρουστίκ με έργα τέχνης, πίνακες, φωτογραφίες, αφρικάνικες μάσκες κ.α.[IMGA="right"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8Mv12SdCI/AAAAAAAAAvU/LM7aogCSZKM/s288/P1012702.JPG[/IMGA] Το φαγητό, για τα γαλλικά δεδομένα, πρέπει να είναι μέτριο. Για τα ελληνικά πάλι, είναι πολύ καλό. Και οι τιμές του είναι σχετικά φτηνές ... για τα γαλλικά δεδομένα

. Το καλό είναι ότι η κουζίνα του είναι ανοιχτή όλες τις ώρες, πράγμα λιγουλάκι δυσεύρετο στα υπόλοιπα "φαγάδικα" του Παρισιού. Μας έσωσε πραγματικά, αφού σκάσαμε στις 11:00' το βράδυ και καταφέραμε να βάλουμε στο διαμαρτυρόμενο στομάχι μας λίγο γευστικό φαγάκι. Για να μην τα πολυλογώ, εξαιρετικό μαγαζί, το προτείνω ανεπιφύλακτα, εμείς ξαναπήγαμε. Α! και εάν ενδιαφέρεται κανένας, έχει και βαρελίσια Leffe

.

 

[anny]

Μπράβο, πες μας κι άλλα γιατί είμαι στο στάδιο που μαζεύω πληροφορίες

 

[happiness]

Λοιπόν...η ταχύτητα ανάγνωσης των μελών του travelstories μ' έχει εντυπωσιάσει
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Όπως καταλάβατε (από την ταχύτητα ανάρτησης) αυτά ήταν τα "έτοιμα". Τα υπόλοιπα θα αργήσουν λίγο, αλλά θα ανέβουν Έχω 5 μέρες ακόμα

 

[ΕΡΣΗ]

Πολυ ωραια! Με την ησυχια σου! Εμεις εδω θα περιμενουμε ησυχα χωρις να κανουμε φασαρια...

 

[ANEL]

πολύ ωραία αφήγηση αντάξια του ταξιδιού σας!
τα tips εξαιρετικά!!για συνέχισε...

 

[ANEL]

καθένας με τον πόνο του...αλλά ας ρωτήσω:καπνίζουν στο φαγάδικο
που προτείνεις??:roll: