Περιεχόμενα
Δεύτερη μέρα
Ύπνος 6 ώρες, επειδή άλλαξε η ώρα και κερδίσαμε μια ωρίτσα. Το πρωινό δεύτερη μέρα καλό. Καμία σχέση με αυτό που είδαμε την προηγούμενη μέρα. Επίσης, το προηγούμενο βράδυ μας άλλαξαν δωμάτιο γιατί η κολλητή μου γκρίνιαζέ στο Ζαχαρία πως ακουγόταν η κουζίνα που ήταν δίπλα.
Ο Ζαχαρίας ήρθε να μας πάρει πρωί πρωί με το βανάκι που κλείσαμε από Αθήνα στα 95€ με τον οδηγό και το φιλοδώρημά του. Το παζάρι το άρχισα από Αθήνα που μας το ζητούσαν 120€ αλλά το κατέβασα. Οι τουρίστες στην Αίγυπτο μπορούνε να μπούνε σε συγκεκριμένα βανάκια. Πιο καινούργια. Τα υπόλοιπα που χρησιμοποιούνε οι ντόπιοι, ΚΤΕΟ δεν περνάνε σίγουρα. Επίσης είδαμε πολλούς τουρίστες να συνοδεύονται από τουριστική αστυνομία με αυτόματο όπλο παρακαλώ, κυρίως κάτι γκρουπ από Αμερική, Αγγλία και όλες αυτές τις χώρες που η Αίγυπτος δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις. Γενικά τον τουρίστα τον προστατεύουν στη χώρα, ξέρουν την αξία του και δεν θέλουν να τον χάσουν.
H Αλεξάνδρεια είναι μία από τις πιο ιστορικές πόλεις που συνδέεται στενά με την Ελλάδα. Αλεξάνδρεια, το μαργαριτάρι της Μεσογείου. Όπως μαρτυρά και το όνομα της η πόλη ιδρύθηκε το 331 π.Χ από τον Μέγα Αλέξανδρο. Πλέον μια πολύβουη μητρόπολη, όπου η αρχαία ιστορία της συνεχίζει να λάμπει δια την απουσία της. Ο οδηγός από το βανάκι αγγλικά δεν μιλούσε, βέβαια το βανάκι καθαρό και ο οδηγός το ίδιο. Ξεκινάμε το ταξίδι για την Αλεξάνδρεια. Από την περιοχή της Γκίζας το κάναμε το 2,30 ώρες. Οι δρόμοι μεγάλοι και η οδήγηση σε αυτούς τους δρόμους πιο νορμάλ από ότι στο Κάιρο. ΚΟΚ εκεί δεν υπάρχει, είμαι σίγουρη.
Πρώτη στάση το ελληνικό Πατριαρχείο και η ελληνική παροικία, ο Πάτερ εκεί μας έκανε ξενάγηση. Έπειτα, έξω το σπίτι που έζησε τα τελευταία του χρόνια ο Έλληνας ποιητής Καβάφης, αυτή τη χρονική περίοδο δεν είναι επισκέψιμο και μία βόλτα εκεί γύρω. Άσε μας βρε Ζαχαρία να περπατήσουμε στην πόλη, όχι ο Ζαχαρίας, πρέπει να πάμε στη βιβλιοθήκη. Και το βανάκι να μας ακολουθεί σε κάθε μας βήμα. Φτάνουμε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και μαγευόμαστε. Εμπνευσμένη από την αρχική μεγάλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η σύγχρονη βιβλιοθήκη χτίστηκε για να διατηρεί πάνω από οκτώ εκατομμύρια βιβλία. Χτίστηκε μεταξύ 1995 και 2002, καλύπτει 11 επίπεδα και, παρόλο που δεν έχει φτάσει ακόμη την χωρητικότητα του αρχαίου χώρου, είναι μία εντυπωσιακή ωδή στο αρχαίο μεγαλείο της Αλεξάνδρειας. Κλειστή η βιβλιοθήκη. Βρε να προσπαθεί ο Ζαχαρίας να λαδώσει για να μας βάλει μέσα, τίποτα, αδύνατο. Μεγάλη στεναχώρια που δεν την είδα από μέσα. Τελικά καθίσαμε σε ένα καφέ με θέα τη βιβλιοθήκη και την παραλιακή ακτή και μας εξιστότησε διάφορα για τη βιβλιοθήκη.
Εκείνη τη μέρα κάναμε και κάτι θαρραλέο. Διασχίσαμε τη περίφημη λεωφόρο κορνίς με τη βοήθεια του Ζαχαρία. Που είναι το περίεργο θα μου πείτε, ότι εκεί δεν έχουν φανάρια, διαβάσεις, και έχουν πάντα κίνηση. Οι πεζοί απλά περνάνε ανάμεσα στα αυτοκίνητα που πηγαίνουν με ταχύτητα σε λεωφόρους 5-6 λωρίδων η κάθε πλευρά. Το βασικό είναι να μην κοιτάς τα διερχόμενα αμάξια για να κόψουν οι οδηγοί, αν ξέρουν ότι τους βλέπεις, απλά δεν σταματάνε. Αστείο θέαμα 3 ενήλικες πιασμένοι χέρι χέρι και αρχηγό τον Ζαχαρία να περνάμε το δρόμο σαν παιδάκια.
Ο παραλιακός δρόμος κορνίς όμορφος, σου θυμίζει Θεσσαλονίκη. Τέλος του δρόμου, η Περιοχή του Φάρου της Αλεξάνδρειας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, ο οποίος καταστράφηκε από ισχυρούς σεισμούς. Αν και ο φάρος δεν στέκεται πλέον, πάνω από τα ερείπια του βρίσκεται η Ακρόπολη του Qaitbay, ένα αμυντικό φρούριο που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Σχεδιασμένο ως χώρος άμυνας κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου. Ο φάρος είχε ένα εκπληκτικό ύψος 125 μέτρων με περίπου τριακόσια δωμάτια στο κάτω μέρος για εργάτες. Το φανάρι και οι δύο πάνω όροφοι του φάρου έπεσαν γύρω στο 700 μ.Χ. σύμφωνα με αναφορές. Ο υπόλοιπος φάρος καταστράφηκε από σεισμό γύρω στο 1100 μ.Χ. Η είσοδος γίνεται μέσω μιας πύλης από κόκκινο γρανίτη που ήρθε από το Ασουάν. Τα απομεινάρια του χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του φρουρίου του Μαμελούκου Σουλτάνου Qaitbay, ακριβώς στο ίδιο σημείο που βρισκόταν ο φάρος.
Το βανάκι μας μαζεύει και πηγαίνουμε στο χώρο που ήταν ο Φάρος. Ένα μεγάλο παζάρι είναι στημένο εκεί και πολλά παιδάκια έρχονται γύρω σου για μπαξίσι. Ο Ζαχαρίας κάτι τους λέει συνεχώς και απομακρύνονται.
Το πιο ωραίο σημείο με θέα στην Αλεξάνδρεια με είχαν ενημερώσει πως είναι White & Blue Ελληνικός Ναυτικός όμιλος. Η θέση του μαγική, με θέα όλη την Αλεξάνδρεια. Ξεκάθαρα ελληνικό εστιατόριο με ψάρια και όλη την καλή κοινωνία της Αλεξάνδρειας. Για την χώρα ακριβό εστιατόριο, για την Αθήνα κανονικό εστιατόριο. Παραγγέλνουμε τα ψαράκια μας, αδύνατο να τα φάω, η γεύση τους περίεργη. Βρε τσιπούρα παρήγγειλα γιατί είναι έτσι η γεύση της να λέω, τελικά ο Ζαχαρίας μου είπε ψαρεύεται εκεί γύρω, που δεν το λες και το πιο καθαρό λιμάνι που έχω δει.
Η ώρα είναι 16.00 και ο Ζαχαρίας επιμένει πως πρέπει να φύγουμε άμεσα γιατί το οδικό δίκτυο δεν έχει φως και γίνονται αρκετά τροχαία. Α ξέχασα να σας πω, η νοοτροπία στο Κάιρο είναι πως φώτα το βράδυ ανάβουν όσοι δεν ξέρουν να οδηγούν, γι’αυτό τα ανάβουν. Οι άλλοι κυκλοφορούν χωρίς φώτα.
Εγώ να θέλω να περπατήσω στην πόλη παραπάνω, βρε Ζαχαρία να δούμε το Τζαμί Ελ Μόρσυ Αμπούλ Αμπάς (El-Mursi Abul-Abbas Mosque), να δούμε το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο Ζαχαρίας κάθετος να φύγουμε και ακολουθούμε το αφεντικό σε ότι πει.
Το μαρμάρινο ρωμαϊκό αμφιθέατρο του Kom El-Deka που κάποτε φιλοξενούσε πάνω από 800 επισκέπτες και οι Κατακόμβες του Kom El Shoqafa που είναι το μεγαλύτερο ρωμαϊκό κοιμητήριο σε τρία επίπεδα λαξευμένα στο βράχο, γνωρίζαμε πως είναι κλειστά γιατί πριν μερικές ημέρες ένα γκρουπ Ισραηλινών σήκωσε την σημαία του Ισραήλ και ένας αστυνομικός Αιγύπτιος σκότωσε δύο από το γκρούπ τους και έναν Αιγύπτιο ξεναγό.
Πάμε στο παρασκήνιο, γιατί να είναι η βιβλιοθήκη κλειστή και με τόση αστυνόμευση. Εκείνη την ημέρα η κυβέρνηση της Αιγύπτου άφησε να γίνουν πολλές διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστήνιων και τα πράγματα ήταν τεταμένα. Οπότε έκλεισαν κάθε τουριστικό μνημείο για να μην γίνει κάποιο επισόδειο και έδωσαν εντολή στους ξεναγούς να μην μας αφήσουν να περπατήσουμε. Γενικά οι ξεναγοί ενημέρωναν από την προηγούμενη ημέρα την τουριστική αστυνομία που θα πήγαιναν το γκρουπ τους και τι εθνικότητας ήταν. Ο Ζαχαρίας βέβαια, δεν μας είπε τίποτα για να μην μας αναστατώσει. Καλά έκανε, αλλά εγώ Αλεξάνδρεια πρέπει να ξαναπάω. Στην τελική για να επισκεφτώ τα ελληνικά μπουζούκια εκεί.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο σχετικά νωρίς και αποφασίζουμε να ζήσουμε το Κάιρο το βράδυ. Ούμπερ και πηγαίνουμε σε ταράτσα ξενοδοχείου δίπλα από τον Νείλο. Λίγοι τουρίστες και μία θέα της πόλης μαγική. Ο σερβιτόρος μας πρότεινε αιγυπτιακό κρασί που αξίζει να το δοκιμάσετε. Για να γυρίσουμε πίσω Γκίζα, μας πήρε κανένα 15’ να βρούμε ούμπερ αλλά όλα καλά. Είδαμε το Κάιρο βράδυ!
Ύπνος 6 ώρες, επειδή άλλαξε η ώρα και κερδίσαμε μια ωρίτσα. Το πρωινό δεύτερη μέρα καλό. Καμία σχέση με αυτό που είδαμε την προηγούμενη μέρα. Επίσης, το προηγούμενο βράδυ μας άλλαξαν δωμάτιο γιατί η κολλητή μου γκρίνιαζέ στο Ζαχαρία πως ακουγόταν η κουζίνα που ήταν δίπλα.
Ο Ζαχαρίας ήρθε να μας πάρει πρωί πρωί με το βανάκι που κλείσαμε από Αθήνα στα 95€ με τον οδηγό και το φιλοδώρημά του. Το παζάρι το άρχισα από Αθήνα που μας το ζητούσαν 120€ αλλά το κατέβασα. Οι τουρίστες στην Αίγυπτο μπορούνε να μπούνε σε συγκεκριμένα βανάκια. Πιο καινούργια. Τα υπόλοιπα που χρησιμοποιούνε οι ντόπιοι, ΚΤΕΟ δεν περνάνε σίγουρα. Επίσης είδαμε πολλούς τουρίστες να συνοδεύονται από τουριστική αστυνομία με αυτόματο όπλο παρακαλώ, κυρίως κάτι γκρουπ από Αμερική, Αγγλία και όλες αυτές τις χώρες που η Αίγυπτος δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις. Γενικά τον τουρίστα τον προστατεύουν στη χώρα, ξέρουν την αξία του και δεν θέλουν να τον χάσουν.
H Αλεξάνδρεια είναι μία από τις πιο ιστορικές πόλεις που συνδέεται στενά με την Ελλάδα. Αλεξάνδρεια, το μαργαριτάρι της Μεσογείου. Όπως μαρτυρά και το όνομα της η πόλη ιδρύθηκε το 331 π.Χ από τον Μέγα Αλέξανδρο. Πλέον μια πολύβουη μητρόπολη, όπου η αρχαία ιστορία της συνεχίζει να λάμπει δια την απουσία της. Ο οδηγός από το βανάκι αγγλικά δεν μιλούσε, βέβαια το βανάκι καθαρό και ο οδηγός το ίδιο. Ξεκινάμε το ταξίδι για την Αλεξάνδρεια. Από την περιοχή της Γκίζας το κάναμε το 2,30 ώρες. Οι δρόμοι μεγάλοι και η οδήγηση σε αυτούς τους δρόμους πιο νορμάλ από ότι στο Κάιρο. ΚΟΚ εκεί δεν υπάρχει, είμαι σίγουρη.
Πρώτη στάση το ελληνικό Πατριαρχείο και η ελληνική παροικία, ο Πάτερ εκεί μας έκανε ξενάγηση. Έπειτα, έξω το σπίτι που έζησε τα τελευταία του χρόνια ο Έλληνας ποιητής Καβάφης, αυτή τη χρονική περίοδο δεν είναι επισκέψιμο και μία βόλτα εκεί γύρω. Άσε μας βρε Ζαχαρία να περπατήσουμε στην πόλη, όχι ο Ζαχαρίας, πρέπει να πάμε στη βιβλιοθήκη. Και το βανάκι να μας ακολουθεί σε κάθε μας βήμα. Φτάνουμε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και μαγευόμαστε. Εμπνευσμένη από την αρχική μεγάλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η σύγχρονη βιβλιοθήκη χτίστηκε για να διατηρεί πάνω από οκτώ εκατομμύρια βιβλία. Χτίστηκε μεταξύ 1995 και 2002, καλύπτει 11 επίπεδα και, παρόλο που δεν έχει φτάσει ακόμη την χωρητικότητα του αρχαίου χώρου, είναι μία εντυπωσιακή ωδή στο αρχαίο μεγαλείο της Αλεξάνδρειας. Κλειστή η βιβλιοθήκη. Βρε να προσπαθεί ο Ζαχαρίας να λαδώσει για να μας βάλει μέσα, τίποτα, αδύνατο. Μεγάλη στεναχώρια που δεν την είδα από μέσα. Τελικά καθίσαμε σε ένα καφέ με θέα τη βιβλιοθήκη και την παραλιακή ακτή και μας εξιστότησε διάφορα για τη βιβλιοθήκη.
Εκείνη τη μέρα κάναμε και κάτι θαρραλέο. Διασχίσαμε τη περίφημη λεωφόρο κορνίς με τη βοήθεια του Ζαχαρία. Που είναι το περίεργο θα μου πείτε, ότι εκεί δεν έχουν φανάρια, διαβάσεις, και έχουν πάντα κίνηση. Οι πεζοί απλά περνάνε ανάμεσα στα αυτοκίνητα που πηγαίνουν με ταχύτητα σε λεωφόρους 5-6 λωρίδων η κάθε πλευρά. Το βασικό είναι να μην κοιτάς τα διερχόμενα αμάξια για να κόψουν οι οδηγοί, αν ξέρουν ότι τους βλέπεις, απλά δεν σταματάνε. Αστείο θέαμα 3 ενήλικες πιασμένοι χέρι χέρι και αρχηγό τον Ζαχαρία να περνάμε το δρόμο σαν παιδάκια.
Ο παραλιακός δρόμος κορνίς όμορφος, σου θυμίζει Θεσσαλονίκη. Τέλος του δρόμου, η Περιοχή του Φάρου της Αλεξάνδρειας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου, ο οποίος καταστράφηκε από ισχυρούς σεισμούς. Αν και ο φάρος δεν στέκεται πλέον, πάνω από τα ερείπια του βρίσκεται η Ακρόπολη του Qaitbay, ένα αμυντικό φρούριο που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Σχεδιασμένο ως χώρος άμυνας κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου. Ο φάρος είχε ένα εκπληκτικό ύψος 125 μέτρων με περίπου τριακόσια δωμάτια στο κάτω μέρος για εργάτες. Το φανάρι και οι δύο πάνω όροφοι του φάρου έπεσαν γύρω στο 700 μ.Χ. σύμφωνα με αναφορές. Ο υπόλοιπος φάρος καταστράφηκε από σεισμό γύρω στο 1100 μ.Χ. Η είσοδος γίνεται μέσω μιας πύλης από κόκκινο γρανίτη που ήρθε από το Ασουάν. Τα απομεινάρια του χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του φρουρίου του Μαμελούκου Σουλτάνου Qaitbay, ακριβώς στο ίδιο σημείο που βρισκόταν ο φάρος.
Το βανάκι μας μαζεύει και πηγαίνουμε στο χώρο που ήταν ο Φάρος. Ένα μεγάλο παζάρι είναι στημένο εκεί και πολλά παιδάκια έρχονται γύρω σου για μπαξίσι. Ο Ζαχαρίας κάτι τους λέει συνεχώς και απομακρύνονται.
Το πιο ωραίο σημείο με θέα στην Αλεξάνδρεια με είχαν ενημερώσει πως είναι White & Blue Ελληνικός Ναυτικός όμιλος. Η θέση του μαγική, με θέα όλη την Αλεξάνδρεια. Ξεκάθαρα ελληνικό εστιατόριο με ψάρια και όλη την καλή κοινωνία της Αλεξάνδρειας. Για την χώρα ακριβό εστιατόριο, για την Αθήνα κανονικό εστιατόριο. Παραγγέλνουμε τα ψαράκια μας, αδύνατο να τα φάω, η γεύση τους περίεργη. Βρε τσιπούρα παρήγγειλα γιατί είναι έτσι η γεύση της να λέω, τελικά ο Ζαχαρίας μου είπε ψαρεύεται εκεί γύρω, που δεν το λες και το πιο καθαρό λιμάνι που έχω δει.
Η ώρα είναι 16.00 και ο Ζαχαρίας επιμένει πως πρέπει να φύγουμε άμεσα γιατί το οδικό δίκτυο δεν έχει φως και γίνονται αρκετά τροχαία. Α ξέχασα να σας πω, η νοοτροπία στο Κάιρο είναι πως φώτα το βράδυ ανάβουν όσοι δεν ξέρουν να οδηγούν, γι’αυτό τα ανάβουν. Οι άλλοι κυκλοφορούν χωρίς φώτα.
Εγώ να θέλω να περπατήσω στην πόλη παραπάνω, βρε Ζαχαρία να δούμε το Τζαμί Ελ Μόρσυ Αμπούλ Αμπάς (El-Mursi Abul-Abbas Mosque), να δούμε το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, ο Ζαχαρίας κάθετος να φύγουμε και ακολουθούμε το αφεντικό σε ότι πει.
Το μαρμάρινο ρωμαϊκό αμφιθέατρο του Kom El-Deka που κάποτε φιλοξενούσε πάνω από 800 επισκέπτες και οι Κατακόμβες του Kom El Shoqafa που είναι το μεγαλύτερο ρωμαϊκό κοιμητήριο σε τρία επίπεδα λαξευμένα στο βράχο, γνωρίζαμε πως είναι κλειστά γιατί πριν μερικές ημέρες ένα γκρουπ Ισραηλινών σήκωσε την σημαία του Ισραήλ και ένας αστυνομικός Αιγύπτιος σκότωσε δύο από το γκρούπ τους και έναν Αιγύπτιο ξεναγό.
Πάμε στο παρασκήνιο, γιατί να είναι η βιβλιοθήκη κλειστή και με τόση αστυνόμευση. Εκείνη την ημέρα η κυβέρνηση της Αιγύπτου άφησε να γίνουν πολλές διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστήνιων και τα πράγματα ήταν τεταμένα. Οπότε έκλεισαν κάθε τουριστικό μνημείο για να μην γίνει κάποιο επισόδειο και έδωσαν εντολή στους ξεναγούς να μην μας αφήσουν να περπατήσουμε. Γενικά οι ξεναγοί ενημέρωναν από την προηγούμενη ημέρα την τουριστική αστυνομία που θα πήγαιναν το γκρουπ τους και τι εθνικότητας ήταν. Ο Ζαχαρίας βέβαια, δεν μας είπε τίποτα για να μην μας αναστατώσει. Καλά έκανε, αλλά εγώ Αλεξάνδρεια πρέπει να ξαναπάω. Στην τελική για να επισκεφτώ τα ελληνικά μπουζούκια εκεί.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο σχετικά νωρίς και αποφασίζουμε να ζήσουμε το Κάιρο το βράδυ. Ούμπερ και πηγαίνουμε σε ταράτσα ξενοδοχείου δίπλα από τον Νείλο. Λίγοι τουρίστες και μία θέα της πόλης μαγική. Ο σερβιτόρος μας πρότεινε αιγυπτιακό κρασί που αξίζει να το δοκιμάσετε. Για να γυρίσουμε πίσω Γκίζα, μας πήρε κανένα 15’ να βρούμε ούμπερ αλλά όλα καλά. Είδαμε το Κάιρο βράδυ!
