Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 381
- Likes
- 2.027
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
Ξύπνημα και πρωινό στο Carlton Hotel . Καταλάβαμε ξεκάθαρα ότι ο χυμός εδώ είναι πάντα φυσικός . Στημένος και όχι από super market . Δε θα πω ότι απόλαυσα απόλυτα κανένα πρωινό σε όλα τα ξενοδοχεία αλλά αυτό είναι δική μου περιέργεια. Ο σημερινός υπάλληλος στη reception μας είπε ότι ακριβώς γνώριζα . Ότι λίγο πιο κάτω είναι η στάση που παίρνεις λεωφορείο η εκείνο το είδος τρένου για να πας στο Sidi Bou Said η στη Λα Μαρσα ένα επίσης τουριστικό μέρος με θάλασσα κυρίως για τους ντόπιους . Ο χθεσινος πάντως δεν το ήξερε και μας είπε ότι πάει μόνο ταξί. Τη στιγμή που φτάναμε να βγάλουμε εισιτήριο έφευγε το τρένο. Ο τύπος που μας έβγαλε εισιτήριο μας είπε ότι εκείνο το τρένο δεν κάνει στάση στο Sidi Bou Said αλλά πιο πριν η πιο μετά όποτε θέλει σίγουρα περπάτημα . Έτσι πήραμε το λεωφορείο το οποίο ήταν ένα ωραίο πολιτισμικό σοκ. Μας κοιτούσαν όλοι μα όλοι λες και μπήκε η Τζολί και Ο Μπραντ Πιτ. Γέλια , φωνές χαμόγελα ειδικά η νεολαία που πήγαιναν όλοι θάλασσα μας σκαναρανε και ψιθύριζαν διαφορά μεταξύ τους. Το λεωφορείο φισκα. Κάτι σαν το 78Ν για όσους είναι από Θεσσαλονίκη και ξέρουνε. Λογικά δεν θα το έπαιρναν συχνά τουρίστες για να μας κοιτάνε με τόσο απορία. Καλα κι εμείς ήμασταν λες και πάμε να γυρίσουμε βίντεο κλιπ σε Κυκλαδίτικο νησί . Η διαδρομή ήταν σύντομη. Πρώτα περάσαμε μέσα από το Λα Γκουλετ. Τίποτα το ιδιαίτερο να πω την αλήθεια εκτός αν είχε κάνα κρυμμένο θησαυρό. Έπειτα είχαμε τη μοναδική εμπειρία να περάσουμε δίπλα από τα αρχαία ευρήματα της Καρχηδόνας η οποία καταστράφηκε ολοσχερώς το 146 π.Χ από τους Ρωμαίους, οι οποίοι την ξαναεχτισαν μέχρι να διαλυθεί οριστικά από τη μουσουλμανική επέλαση το 698 . Σίγουρα εντυπωσιακό το να περπατάς δίπλα σε μια ξακουστή και τόσο φημισμένη πόλη που δεν υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια την Καρχηδόνα !! Εξίσου εντυπωσιακό ίσως και το πιο ωραίο κτίσμα που είδα , ήταν το παλάτι του προέδρου !! Τεράστιο και πεντακάθαρος όλος ο προαύλιος χώρος ( εκεί μια χαρά ξέρετε να μην έχετε σκουπίδια κύριε πρόεδρε ) . Ήταν κλειστό βέβαια και δεν ξέρω αν είναι και προσβάσιμο στους τουρίστες . Λίγο παρά δίπλα επιτέλους το πιο φημισμένο highlight της περιοχής το Sidi Bou Said περίπου 25 λεπτά με μισή ώρα από την Τύνιδα. Εδώ πραγματικά όπως λένε όλοι θύμιζε ελληνικό νησί . Άσπρα σπίτια παντού με μπλε πόρτες . Μικρά πετρόκτιστα δρομάκια , άλλα προσβάσιμα με αμάξια και άλλα μικρότερα . Η απορία που έχω με όλα αυτά τα μέρη είναι ότι δεν ορκίζομαι ότι έχουν μέσα ανθρώπους. Δεν βλέπεις κόσμο δεν ακούς κάτι δεν βλέπεις λίγο κίνηση στα στενά. Καλά το συγκεκριμένο μέρος μπορεί να είναι και τα εξοχικά των εύπορων κατοίκων της Τύνιδας και να μην είχαν έρθει ακόμα καθώς πήγαμε 1 Ιουνίου . Τουρίστες εμφανίζονταν από κάθε γωνιά , κάθε στενό κάθε μαγαζάκι και φυσικά οι κραχτες είχαν πάρει φωτιά . Μας έκανε εντύπωση ένα συγκεκριμένο μαγαζί που είχε ουρά. Ουσιαστικά πουλούσε τηγανιτές με σοκολάτα η χωρίς . Τις ετοίμαζε σε καυτό λάδι και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αφού τις γύριζε μεριά ήταν έτοιμες . Νοστιμότατες. Έφαγα και της Σόφιας δεν της άρεσε 
Αφού πήραμε από ένα τουριστικό μαγαζί διάφορα σουβενίρ , ψάχναμε το πιο φημισμένο καφέ της περιοχής το cafe des Delices . Ήταν στην άκρη του βράχου και είχε πανοραμική θέα. Καθοσουν σε εθνικ τραπεζάκια και έβλεπες πιάτο τη θάλασσα. Να πω την αλήθεια όπως και σε άλλα τουριστικά μέρη της Τυνησίας δεν έπαθα και καμια πλάκα . Ούτε η Σοφία. Πέρα ότι δεν έμοιαζε ακριβώς όπως στο ίντερνετ, ήταν αρκετά φτηνό να το πω σαν μέρος , η θέα δεν έλεγε κάτι τρελό και ο χυμός ροδάκινο που πήρα δεν πινοταν καθώς είχε κομματάκια ροδάκινου σε κάθε γουλια και δεν μπορούσα να το απολαύσω. Γενικά δεν είμαι τύπος που θα βγω να πιω , να πάω να αραξω σε μαγαζιά φημισμένα και λοιπά αλλά για παράδειγμα πήγα στη Λευκάδα σε ένα μαγαζί με θέα πάνω στο βουνό ( δε θυμάμαι το όνομα κάτι με Fly σίγουρα το ξέρουν οι πάντες που πήγαν Λευκάδα ) εκεί και χάρηκα το κοκτέιλ και το φαγητό που έφαγα και η μαξιλαρα ήταν βολική και η θέα εξαιρετική. Εκεί πήρα αυτό που ήθελα . Αποζημιωθηκα !! Και δεν είναι θέμα Ελλάδας. Δεν είμαι φαν της Ελλάδας και των νησιών της. Απλά το μαγαζί στο Sidi Bou Said ήταν overrated που λέμε . Ενώ αξίζει σε ομορφιά το μαγαζί ήταν λίγο καημένο . Τσάι , καφέ η φυσικό χυμό μόνο. Εντάξει αλκοόλ δεν πίνετε αλλά έχει τουρίστες . Αν ο χυμός κιόλας είναι κλαιν και αρμόζει με τα μέτρια παγκάκια που έχετε τότε λυπάμαι αλλά δεν αρκεί η θάλασσα να το σώσει ( πολύ γκρίνια λέμε ) . Βέβαια δεν χρειάζομαι κανένα μαγαζί για να μου διαμορφώσει την άποψη. Το μέρος ήταν πολύ όμορφο και λογικά άλλες μέρες ίσως Σαββατοκύριακο να είναι πολύ πιο όμορφο γιατί πήγαμε και Δευτέρα . Φυσικά πολλές φωτογραφίες στις υπέροχες πόρτες . Αποφύγαμε τους τύπους με το παπαγάλο και το γεράκι που σε λέει κράτα το να σε βγάλω φωτογραφίες και μετά ζητάει πόσα λεφτά , όχι όμως και οι υπόλοιποι τουρίστες που έβγαιναν αβερτα φωτογραφίες και μετά τους έκανε εντύπωση που ζητούσαν οι άλλοι λεφτά ( μα πόσο αφελείς) . Πήραμε σιγα σιγά το δρόμο της επιστροφής για Τύνιδα καθώς έπρεπε να πάρουμε τα πράγματα από το ξενοδοχείο και να περπατήσουμε μέχρι τα αντίστοιχα ΚΤΕΛ . Στο γυρισμό η νεολαία τραγουδούσε ρυθμικά τραγούδια και κοπανουσε το λεωφορείο . Παρόλαυτα οι μεγάλοι όλοι χαμογελούσαν και κουνούσαν ρυθμικά τα κεφάλια τους. Σε εμάς όλο και κανένας θείος θα σβερκωνε κανένα πιτσιρικά και θα είχαμε ιστορίες . Βέβαια όπως μεγαλώσει ο καθένας. Εδώ ήμουν εγώ ο αντίστοιχος θείος που είχα ενοχληθεί και έλεγα ( μα δε σέβονται την ησυχία του άλλου στο λεωφορείο τα μαλακισμένα ? 
)
Είχε έρθει το μεσημέρι και πλέον τρέχαμε με γοργά βήματα αφού χαιρετησαμε το εξαιρετικό προσωπικό του ξενοδοχείου και κατηφοριζαμε προς τα ΚΤΕΛ . Περάσαμε μπροστά και από το Santorini Greek cafe (whaaat
) και φτάσαμε στον προορισμό μας. Εισιτήριο για Χαμαμετ και αναμονή . Είχε ένα γάτο εκεί που ερχόταν και τριβόταν σαν παλαβό και μετά κοιμόταν πάνω στις καρέκλες κανένας πέρα από έναν που το έκανε ένα ξουτ 
δεν το έδιωξε η το σήκωσε από τη θέση για να κάτσει !! Είπαμε ακόμα και εκεί σέβονται από ότι φαίνεται περισσότερο τουλάχιστον τις γάτες και ναι για όποιον το σκεφτεί είμαι κολλημένος φιλοζωος και χαίρομαι που δεν είμαι παρτακιας μισάνθρωπος !! Το λεωφορείο αναχώρησε για Χαμαμετ. Μια ώρα διαδρομή . Βλέπαμε ότι εκτός πόλης είχε αρκετά παλιά σπίτια - παράγκες , γειτονιές που με το ζόρι υφίστανται καθώς μιλάμε κυριολεκτικά για ερείπια και τόνους σκουπιδιών κι όμως έβλεπες νέα παιδιά να κάθονται εκεί μαζί η να παίζουν με μπάλες , ποδήλατα και λοιπά σε εικόνα βγαλμένη από ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ για τη φτώχια και την εξαθλίωση αυτών των λαών . Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε πολύ γρήγορα στη Χαμμαμετ . Εδώ αρχικά είχαμε το εξής δίλημμα. Να κλείσουμε στην παλιά πόλη τη Χαμμαμετ η να κλείσουμε στη νέα και τουριστικοτατη Γιασμίν Χαμμαμετ που είναι όλα τα θέρετρα και αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες. Η απάντηση εύκολη. Δεν πήγαμε για διακοπές αλλά για εξερεύνηση . Μπορεί η Γιασμιν να ήταν πανέμορφη δεν ξέρω , αλλά αυτά τα φτιαχτά τουριστικά μέρη που δε θα σου δείξουν κάτι από πολιτισμό , κουλτούρα ιστορία και λοιπά δεν ήταν του γούστου μας. Βέβαια δεν το κρίνω σίγουρα θες και τέτοιες διακοπές κάποια στιγμή . Άλλωστε θέλαμε να πάμε μια βόλτα και από εκεί να το δούμε αλλά μας έψηνε να το πάμε παραλιακά με περπάτημα το βραδάκι αλλά ήθελε κάνα 2 ώρες οπότε δεν μπήκαμε στη διαδικασία ταξί και λοιπά και μείναμε στην αρχική μας επιλογή . Αν επιστρέψω με μηχανή στην Τυνησία όπως είπα ξανά σίγουρα θα περάσω από εκεί αλλά και από το Ναμπεουλ την διπλανή πόλη , που επίσης μπορεί να ήταν καλύτερη επιλογή από την επιλογή μας .Η Χαμαμετ λοιπόν ήταν μια σχετικά μικρή παραθαλάσσια περιοχή . Μέναμε πάνω στο κεντρικό δρόμο που λίγο παρακάτω οδηγούσε στο φρούριο και στη Μεδίνα της Χαμμαμετ. Θύμιζε αρκετά κάποιο μέρος της Χαλκιδικής μπορώ να πω . Λίγο η δομή του δρόμου λίγο η κίνηση των πεζών που εδώ σε σχέση με τη Τύνιδα ήταν πολλοί περισσότεροι τουρίστες ( Άγγλοι Γάλλοι και λοιποί) μου έβγαζε κάτι από Πευκοχώρι - Καλλιθέα αλλά χωρίς την πολύ μοντερνια. Στο ξενοδοχείο μας το Hotel Khella μας υποδέχτηκαν με χυμό λεμόνι και γλυκάκι !! Δυνατή υποδοχή!! Επίσης ήταν ακόμα καλύτερο από τα δύο προηγούμενα και σε συνεχή αναβάθμιση το ξενοδοχείο της Σουσε ήταν το κερασάκι στην τούρτα . Ένα προβληματακι με το WiFi το είχαμε αλλά αυτό το είχαμε σχεδόν σε όλα . Δεν είχαμε φάει τίποτα πέρα από το πρωινό στη Τύνιδα οπότε το μπερκεραδικο απέναντι με τις εξαιρετικές κριτικές προτιμήθηκε αμέσως . Είχαμε σκοπό να φάμε τοπική κουζίνα οπωσδήποτε αλλά ακόμα δεν βρήκαμε κάτι να μας τραβήξει. Δικαιώθηκα όμως για την επιλογή μου. Τα μπέργκερ ήταν τεράστια. Σχεδόν τρία μπέργκερ σε ένα !! Εξαιρετική γεύση και κάνανε 7-8 ευρώ μαζί και τα δύο !! Σε αυτά η Τυνησία δεν πιάνεται. Καλό φαγητό όπου βρεις και σούπερ φτηνές τιμές !! Γεμίσαμε μπαταρίες και πήγαμε για απογευματινή βόλτα στην πόλη . Φυσικά οι κραχτες δε θα μπορούσαν να λείπουν. Από μαριχουάνα μέχρι χαλβά θα μπορούσα να είχα αγοράσει εκείνο το απόγευμα 
Τελικά τα μπέργκερ ήταν τόσα χορταστικά που πέρα από ένα παγωτακι δεν φάγαμε κάτι άλλο.
Σήμερα ήταν μετά ξεκούρασης από το πολύ περπάτημα της Τύνιδας και του Σίντι Μπου Σαιντ. Η πόλη είχε ένα φρούριο και μέσα σε αυτό ήταν η Μεδίνα . Δεν είχε τίποτα άλλο να δεις . Άντε και μια πλατεία μικρή με συντριβάνι. Εδώ απλά γέμιζες μπαταρίες και συνεχίζεις το ταξίδι σου. Ήταν μια λίγο παραπάνω αδιάφορη και πιο θορυβώδης περιοχή από την Ποτίδαια . Πόσα να κάνεις και στην Ποτίδαια ειδικά αν είσαι ζευγάρι και όχι οικογένεια με παιδιά . Βραδινή ζωή δεν είδα , κάνα έξαλλο παρτάκι δεν είδα , όποτε χαλαρά .Κάναμε μια βραδινή βόλτα και μια απόπειρα για τη Μεδίνα άλλα παρά ήταν τρομακτική για να συνεχίσουμε. Κάτσαμε για ένα παγωτό και παρατηρούσαμε τη νεολαία . Πέρασαν μπροστά μας εκατό φορές με μηχανάκια με δύο και τρία άτομα πάνω που πήγαιναν σχεδόν μονίμως ανάποδα σε δρόμο που ερχόταν αυτοκίνητα . Βέβαια σε ξεκάθαρο μονόδρομο βλέπαμε και αυτοκίνητα να μπαίνουν ασταμάτητα .. μάλλον είχε κάποιο μίνι κύκλο εκεί αλλά όλοι έλεγαν έλα μωρέ τώρα θα μπω καρφί από εδώ για να βγω στον κεντρικό . Πήγε να γίνει και μια μανουρα καθώς ήρθε ένα τρικαβαλο και τα αλάνια κουνούσαν επιδεικτικά το χέρι φωνάζοντας αραβικά σε στυλ " εσύ ρε πείραξες την αδερφή μου ?? Αστυνομία απούσα βέβαια από κάθε είδους παρανομία του ΚΟΚ ..
Το πρωί λοιπόν είχαμε όλο το χρόνο δικό μας . Έτσι ακριβώς σηκωθηκαμε νωρίς . Φάγαμε ίσως και το καλύτερο πρωινό από όλα. Μου άρεσε αυτή η συνεχή αναβάθμιση σε δωμάτιο και πρωινό. Το ψωμί όλα τα λεφτά. Το τσάκισα μαζί με βούτυρο ( κι όμως φορέθηκε πολύ αυτός ο συνδυασμός στην Τυνησία
) και κρουασάν με κέικ να αποτελεί το "γλυκό" . Φτάσαμε λοιπόν στη Μεδίνα που είχε τη δική της χαρακτηριστική ομορφιά και ήταν πολύ πιο ήρεμη και καθαρή από της Τύνιδας καθώς δεν ήταν παζάρι αλλά είχε μια στο τόσο μικρά μαγαζιά κυρίως τουριστικά. Εδώ βέβαια ο κραχτης ήταν αποκλειστικά ενοχλητικός μαζί σου καθώς δεν είχε κόσμο γύρω σου να ζαλίζει όποτε το πάλευαν με πολλούς τρόπους μήπως μπεις στο μαγαζί τους. Γι'αυτό και μπήκαμε σε μια ήσυχη κοπέλα που δεν μας μίλησε καθόλου . Βέβαια μετά πήρε φόρα και προσπαθούσε να μας πουλήσει το μισό μαγαζί με αποκορύφωμα να μας πάει σε ένα παρακάτω που έπλεκαν χαλιά 🥱 μας έπεισε πάντως να πάρουμε ένα σουβενίρ , μια πόρτα πράσινη όπως ακριβώς αυτές οι παραδοσιακές πόρτες που είχαν παντού και έγραψε στα αραβικά τα ονόματα μας για να την έχουμε στο σπίτι μας ως ενθύμιο!! Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας και έξω από τη Μεδίνα . Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα μικρό γατάκι με ένα μάτι . Το δώσαμε να φάει αλλά δεν ήθελε
Ίσως έτρωγε από αλλού. Το νερό το κατέβασε όλο . Αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν αγάπη. Χώθηκε ανάμεσα στα πόδια της Σοφίας και απλά κοιμόταν όρθιο. Μετά ξάπλωσε κιόλας. Αυτό κι αν μας άγγιξε. Ακόμα και σήμερα που γυρίσαμε μας ταλαιπωρεί η σκέψη του καθώς αν ξέραμε ότι στην Σουσε που πηγαίναμε μετά , η οικοδέσποινα του χοστελ μας ήταν ακραία φιλοζωη και έσωζε γάτες και σκυλιά αβερτα , ( έχοντας στο ξενοδοχείο 4 γάτες και στο σπίτι της που είναι μεγάλο με κήπο 8 σκυλια και δεν ξέρω κι εγώ πόσες γάτες , όλα αδέσποτα από το δρόμο ) θα μπορούσαμε να της το πάμε να το φροντίσει με δικά μας έξοδα φυσικά και να πάμε να το πάρουμε να το φέρουμε Ελλάδα κάνοντας όλες τις απαραίτητες διαδικασίες . Τώρα απλά έμεινε μόνο του στους δρόμους με ένα μάτι και χωρίς αγάπη ίσως και φαγητό και νερό . Του ρίξαμε λίγες σταγόνες στο μάτι που είχαμε μαζί μας αλλά αυτό ήθελε σταθερή φροντίδα για να φτιάξει..
Αυτά λοιπόν τα ολίγα αφήσαμε πίσω μας καθώς πήραμε για πρώτη φορά ένα louage , ένα μεγάλο ταξί δηλαδή που έπαιρνε 7-8 άτομα με ένα αστεία μικρό ποσό και θα μας πήγαινε στην τελευταία μας πόλη στην Τυνησία τη Σουσε , που έμελε να είναι και η καλύτερη επιλογή για εμάς και όλα όσα ζήσαμε εκεί. Συνεχίζεται...
Αφού πήραμε από ένα τουριστικό μαγαζί διάφορα σουβενίρ , ψάχναμε το πιο φημισμένο καφέ της περιοχής το cafe des Delices . Ήταν στην άκρη του βράχου και είχε πανοραμική θέα. Καθοσουν σε εθνικ τραπεζάκια και έβλεπες πιάτο τη θάλασσα. Να πω την αλήθεια όπως και σε άλλα τουριστικά μέρη της Τυνησίας δεν έπαθα και καμια πλάκα . Ούτε η Σοφία. Πέρα ότι δεν έμοιαζε ακριβώς όπως στο ίντερνετ, ήταν αρκετά φτηνό να το πω σαν μέρος , η θέα δεν έλεγε κάτι τρελό και ο χυμός ροδάκινο που πήρα δεν πινοταν καθώς είχε κομματάκια ροδάκινου σε κάθε γουλια και δεν μπορούσα να το απολαύσω. Γενικά δεν είμαι τύπος που θα βγω να πιω , να πάω να αραξω σε μαγαζιά φημισμένα και λοιπά αλλά για παράδειγμα πήγα στη Λευκάδα σε ένα μαγαζί με θέα πάνω στο βουνό ( δε θυμάμαι το όνομα κάτι με Fly σίγουρα το ξέρουν οι πάντες που πήγαν Λευκάδα ) εκεί και χάρηκα το κοκτέιλ και το φαγητό που έφαγα και η μαξιλαρα ήταν βολική και η θέα εξαιρετική. Εκεί πήρα αυτό που ήθελα . Αποζημιωθηκα !! Και δεν είναι θέμα Ελλάδας. Δεν είμαι φαν της Ελλάδας και των νησιών της. Απλά το μαγαζί στο Sidi Bou Said ήταν overrated που λέμε . Ενώ αξίζει σε ομορφιά το μαγαζί ήταν λίγο καημένο . Τσάι , καφέ η φυσικό χυμό μόνο. Εντάξει αλκοόλ δεν πίνετε αλλά έχει τουρίστες . Αν ο χυμός κιόλας είναι κλαιν και αρμόζει με τα μέτρια παγκάκια που έχετε τότε λυπάμαι αλλά δεν αρκεί η θάλασσα να το σώσει ( πολύ γκρίνια λέμε ) . Βέβαια δεν χρειάζομαι κανένα μαγαζί για να μου διαμορφώσει την άποψη. Το μέρος ήταν πολύ όμορφο και λογικά άλλες μέρες ίσως Σαββατοκύριακο να είναι πολύ πιο όμορφο γιατί πήγαμε και Δευτέρα . Φυσικά πολλές φωτογραφίες στις υπέροχες πόρτες . Αποφύγαμε τους τύπους με το παπαγάλο και το γεράκι που σε λέει κράτα το να σε βγάλω φωτογραφίες και μετά ζητάει πόσα λεφτά , όχι όμως και οι υπόλοιποι τουρίστες που έβγαιναν αβερτα φωτογραφίες και μετά τους έκανε εντύπωση που ζητούσαν οι άλλοι λεφτά ( μα πόσο αφελείς) . Πήραμε σιγα σιγά το δρόμο της επιστροφής για Τύνιδα καθώς έπρεπε να πάρουμε τα πράγματα από το ξενοδοχείο και να περπατήσουμε μέχρι τα αντίστοιχα ΚΤΕΛ . Στο γυρισμό η νεολαία τραγουδούσε ρυθμικά τραγούδια και κοπανουσε το λεωφορείο . Παρόλαυτα οι μεγάλοι όλοι χαμογελούσαν και κουνούσαν ρυθμικά τα κεφάλια τους. Σε εμάς όλο και κανένας θείος θα σβερκωνε κανένα πιτσιρικά και θα είχαμε ιστορίες . Βέβαια όπως μεγαλώσει ο καθένας. Εδώ ήμουν εγώ ο αντίστοιχος θείος που είχα ενοχληθεί και έλεγα ( μα δε σέβονται την ησυχία του άλλου στο λεωφορείο τα μαλακισμένα ? )Είχε έρθει το μεσημέρι και πλέον τρέχαμε με γοργά βήματα αφού χαιρετησαμε το εξαιρετικό προσωπικό του ξενοδοχείου και κατηφοριζαμε προς τα ΚΤΕΛ . Περάσαμε μπροστά και από το Santorini Greek cafe (whaaat
) και φτάσαμε στον προορισμό μας. Εισιτήριο για Χαμαμετ και αναμονή . Είχε ένα γάτο εκεί που ερχόταν και τριβόταν σαν παλαβό και μετά κοιμόταν πάνω στις καρέκλες κανένας πέρα από έναν που το έκανε ένα ξουτ δεν το έδιωξε η το σήκωσε από τη θέση για να κάτσει !! Είπαμε ακόμα και εκεί σέβονται από ότι φαίνεται περισσότερο τουλάχιστον τις γάτες και ναι για όποιον το σκεφτεί είμαι κολλημένος φιλοζωος και χαίρομαι που δεν είμαι παρτακιας μισάνθρωπος !! Το λεωφορείο αναχώρησε για Χαμαμετ. Μια ώρα διαδρομή . Βλέπαμε ότι εκτός πόλης είχε αρκετά παλιά σπίτια - παράγκες , γειτονιές που με το ζόρι υφίστανται καθώς μιλάμε κυριολεκτικά για ερείπια και τόνους σκουπιδιών κι όμως έβλεπες νέα παιδιά να κάθονται εκεί μαζί η να παίζουν με μπάλες , ποδήλατα και λοιπά σε εικόνα βγαλμένη από ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ για τη φτώχια και την εξαθλίωση αυτών των λαών . Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε πολύ γρήγορα στη Χαμμαμετ . Εδώ αρχικά είχαμε το εξής δίλημμα. Να κλείσουμε στην παλιά πόλη τη Χαμμαμετ η να κλείσουμε στη νέα και τουριστικοτατη Γιασμίν Χαμμαμετ που είναι όλα τα θέρετρα και αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες. Η απάντηση εύκολη. Δεν πήγαμε για διακοπές αλλά για εξερεύνηση . Μπορεί η Γιασμιν να ήταν πανέμορφη δεν ξέρω , αλλά αυτά τα φτιαχτά τουριστικά μέρη που δε θα σου δείξουν κάτι από πολιτισμό , κουλτούρα ιστορία και λοιπά δεν ήταν του γούστου μας. Βέβαια δεν το κρίνω σίγουρα θες και τέτοιες διακοπές κάποια στιγμή . Άλλωστε θέλαμε να πάμε μια βόλτα και από εκεί να το δούμε αλλά μας έψηνε να το πάμε παραλιακά με περπάτημα το βραδάκι αλλά ήθελε κάνα 2 ώρες οπότε δεν μπήκαμε στη διαδικασία ταξί και λοιπά και μείναμε στην αρχική μας επιλογή . Αν επιστρέψω με μηχανή στην Τυνησία όπως είπα ξανά σίγουρα θα περάσω από εκεί αλλά και από το Ναμπεουλ την διπλανή πόλη , που επίσης μπορεί να ήταν καλύτερη επιλογή από την επιλογή μας .Η Χαμαμετ λοιπόν ήταν μια σχετικά μικρή παραθαλάσσια περιοχή . Μέναμε πάνω στο κεντρικό δρόμο που λίγο παρακάτω οδηγούσε στο φρούριο και στη Μεδίνα της Χαμμαμετ. Θύμιζε αρκετά κάποιο μέρος της Χαλκιδικής μπορώ να πω . Λίγο η δομή του δρόμου λίγο η κίνηση των πεζών που εδώ σε σχέση με τη Τύνιδα ήταν πολλοί περισσότεροι τουρίστες ( Άγγλοι Γάλλοι και λοιποί) μου έβγαζε κάτι από Πευκοχώρι - Καλλιθέα αλλά χωρίς την πολύ μοντερνια. Στο ξενοδοχείο μας το Hotel Khella μας υποδέχτηκαν με χυμό λεμόνι και γλυκάκι !! Δυνατή υποδοχή!! Επίσης ήταν ακόμα καλύτερο από τα δύο προηγούμενα και σε συνεχή αναβάθμιση το ξενοδοχείο της Σουσε ήταν το κερασάκι στην τούρτα . Ένα προβληματακι με το WiFi το είχαμε αλλά αυτό το είχαμε σχεδόν σε όλα . Δεν είχαμε φάει τίποτα πέρα από το πρωινό στη Τύνιδα οπότε το μπερκεραδικο απέναντι με τις εξαιρετικές κριτικές προτιμήθηκε αμέσως . Είχαμε σκοπό να φάμε τοπική κουζίνα οπωσδήποτε αλλά ακόμα δεν βρήκαμε κάτι να μας τραβήξει. Δικαιώθηκα όμως για την επιλογή μου. Τα μπέργκερ ήταν τεράστια. Σχεδόν τρία μπέργκερ σε ένα !! Εξαιρετική γεύση και κάνανε 7-8 ευρώ μαζί και τα δύο !! Σε αυτά η Τυνησία δεν πιάνεται. Καλό φαγητό όπου βρεις και σούπερ φτηνές τιμές !! Γεμίσαμε μπαταρίες και πήγαμε για απογευματινή βόλτα στην πόλη . Φυσικά οι κραχτες δε θα μπορούσαν να λείπουν. Από μαριχουάνα μέχρι χαλβά θα μπορούσα να είχα αγοράσει εκείνο το απόγευμα Τελικά τα μπέργκερ ήταν τόσα χορταστικά που πέρα από ένα παγωτακι δεν φάγαμε κάτι άλλο.
Σήμερα ήταν μετά ξεκούρασης από το πολύ περπάτημα της Τύνιδας και του Σίντι Μπου Σαιντ. Η πόλη είχε ένα φρούριο και μέσα σε αυτό ήταν η Μεδίνα . Δεν είχε τίποτα άλλο να δεις . Άντε και μια πλατεία μικρή με συντριβάνι. Εδώ απλά γέμιζες μπαταρίες και συνεχίζεις το ταξίδι σου. Ήταν μια λίγο παραπάνω αδιάφορη και πιο θορυβώδης περιοχή από την Ποτίδαια . Πόσα να κάνεις και στην Ποτίδαια ειδικά αν είσαι ζευγάρι και όχι οικογένεια με παιδιά . Βραδινή ζωή δεν είδα , κάνα έξαλλο παρτάκι δεν είδα , όποτε χαλαρά .Κάναμε μια βραδινή βόλτα και μια απόπειρα για τη Μεδίνα άλλα παρά ήταν τρομακτική για να συνεχίσουμε. Κάτσαμε για ένα παγωτό και παρατηρούσαμε τη νεολαία . Πέρασαν μπροστά μας εκατό φορές με μηχανάκια με δύο και τρία άτομα πάνω που πήγαιναν σχεδόν μονίμως ανάποδα σε δρόμο που ερχόταν αυτοκίνητα . Βέβαια σε ξεκάθαρο μονόδρομο βλέπαμε και αυτοκίνητα να μπαίνουν ασταμάτητα .. μάλλον είχε κάποιο μίνι κύκλο εκεί αλλά όλοι έλεγαν έλα μωρέ τώρα θα μπω καρφί από εδώ για να βγω στον κεντρικό . Πήγε να γίνει και μια μανουρα καθώς ήρθε ένα τρικαβαλο και τα αλάνια κουνούσαν επιδεικτικά το χέρι φωνάζοντας αραβικά σε στυλ " εσύ ρε πείραξες την αδερφή μου ?? Αστυνομία απούσα βέβαια από κάθε είδους παρανομία του ΚΟΚ ..
Το πρωί λοιπόν είχαμε όλο το χρόνο δικό μας . Έτσι ακριβώς σηκωθηκαμε νωρίς . Φάγαμε ίσως και το καλύτερο πρωινό από όλα. Μου άρεσε αυτή η συνεχή αναβάθμιση σε δωμάτιο και πρωινό. Το ψωμί όλα τα λεφτά. Το τσάκισα μαζί με βούτυρο ( κι όμως φορέθηκε πολύ αυτός ο συνδυασμός στην Τυνησία
) και κρουασάν με κέικ να αποτελεί το "γλυκό" . Φτάσαμε λοιπόν στη Μεδίνα που είχε τη δική της χαρακτηριστική ομορφιά και ήταν πολύ πιο ήρεμη και καθαρή από της Τύνιδας καθώς δεν ήταν παζάρι αλλά είχε μια στο τόσο μικρά μαγαζιά κυρίως τουριστικά. Εδώ βέβαια ο κραχτης ήταν αποκλειστικά ενοχλητικός μαζί σου καθώς δεν είχε κόσμο γύρω σου να ζαλίζει όποτε το πάλευαν με πολλούς τρόπους μήπως μπεις στο μαγαζί τους. Γι'αυτό και μπήκαμε σε μια ήσυχη κοπέλα που δεν μας μίλησε καθόλου . Βέβαια μετά πήρε φόρα και προσπαθούσε να μας πουλήσει το μισό μαγαζί με αποκορύφωμα να μας πάει σε ένα παρακάτω που έπλεκαν χαλιά 🥱 μας έπεισε πάντως να πάρουμε ένα σουβενίρ , μια πόρτα πράσινη όπως ακριβώς αυτές οι παραδοσιακές πόρτες που είχαν παντού και έγραψε στα αραβικά τα ονόματα μας για να την έχουμε στο σπίτι μας ως ενθύμιο!! Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας και έξω από τη Μεδίνα . Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα μικρό γατάκι με ένα μάτι . Το δώσαμε να φάει αλλά δεν ήθελεΊσως έτρωγε από αλλού. Το νερό το κατέβασε όλο . Αυτό που πραγματικά ήθελε ήταν αγάπη. Χώθηκε ανάμεσα στα πόδια της Σοφίας και απλά κοιμόταν όρθιο. Μετά ξάπλωσε κιόλας. Αυτό κι αν μας άγγιξε. Ακόμα και σήμερα που γυρίσαμε μας ταλαιπωρεί η σκέψη του καθώς αν ξέραμε ότι στην Σουσε που πηγαίναμε μετά , η οικοδέσποινα του χοστελ μας ήταν ακραία φιλοζωη και έσωζε γάτες και σκυλιά αβερτα , ( έχοντας στο ξενοδοχείο 4 γάτες και στο σπίτι της που είναι μεγάλο με κήπο 8 σκυλια και δεν ξέρω κι εγώ πόσες γάτες , όλα αδέσποτα από το δρόμο ) θα μπορούσαμε να της το πάμε να το φροντίσει με δικά μας έξοδα φυσικά και να πάμε να το πάρουμε να το φέρουμε Ελλάδα κάνοντας όλες τις απαραίτητες διαδικασίες . Τώρα απλά έμεινε μόνο του στους δρόμους με ένα μάτι και χωρίς αγάπη ίσως και φαγητό και νερό . Του ρίξαμε λίγες σταγόνες στο μάτι που είχαμε μαζί μας αλλά αυτό ήθελε σταθερή φροντίδα για να φτιάξει..
Αυτά λοιπόν τα ολίγα αφήσαμε πίσω μας καθώς πήραμε για πρώτη φορά ένα louage , ένα μεγάλο ταξί δηλαδή που έπαιρνε 7-8 άτομα με ένα αστεία μικρό ποσό και θα μας πήγαινε στην τελευταία μας πόλη στην Τυνησία τη Σουσε , που έμελε να είναι και η καλύτερη επιλογή για εμάς και όλα όσα ζήσαμε εκεί. Συνεχίζεται...
απο καθαριοτητα δε η Ινδια κερδιζει με μεγαλη διαφορα η δε Αιγυπτος κοντραρει το Νεπαλ και γενικα σαντην Ασια δεν εχει.Εγω βεβαια τη λατρευω με ολα τα καλα και κακα της{Βαρανασι ερωτας με την πρωτη ματια}
