Εισαγωγή
Βρέθηκα στη Χίο για πρώτη φορά το Σεπτέμβρη του 2015 για επαγγελματικούς λόγους. Η παραμονή μιας εβδομάδας συνδυάστηκε με θάλασσα και εξόρμηση στην ενδοχώρα. Με ορμητήριο το χώρο διαμονής μας κοντά στην παραλία της Αγίας Φωτεινής και όσο μας επέτρεπαν οι ελεύθερες απογευματινές ώρες μετά την δουλειά, γυρίσαμε αρκετά, είδαμε πολλά και μάθαμε άλλα τόσα. Ο χρόνος αποδείχτηκε πολύ λίγος για ένα τόσο μεγάλο νησί με τόσα πολλά να δεις, να μυρίσεις, να ακούσεις, να γευτείς, με παραλίες πολλές και διαφορετικές να επισκεπτείς, με χωριά μεσαιωνικά από την εποχή του Βυζαντίου και των Γενουατών, με εναλλαγές από το Βορρά μέχρι το Νότο.
Ο καιρός πέρασε αλλά η ανάμνηση παρέμεινε ως υπόσχεση για το μέλλον, για την επιστροφή.
Ως απο μηχανής θεός "εμφανίστηκε" μια καλή φίλη και μας πρότεινε κάπου στο όχι τόσο μακρινό 2022 να μας παραχωρήσει το πατρικό της σπίτι για να μείνουμε. Αυτό ήταν. Τους καιρούς που ζούμε όταν η διαμονή σε ένα τόπο είναι ένα λυμένο ζήτημα τότε απλά σκέφτεσαι όλα τα άλλα! Από τότε και για τρία καλοκαίρια η Χίος έχει γίνει το "στέκι" μας.
Το ορμητήριό μας είναι το όμορφο μαστιχοχώρι της Καλλιμασιάς. Αυτά τα τρία χρόνια (ή τέσσερα για την ακρίβεια) ήρθαμε σε επαφή με σχεδόν όλη την κεντρική και νότια Χίο, πήραμε γεύση από Βόρεια Χίο, ταξιδέψαμε στη Σμύρνη και την Έφεσο, σε τρεις ημέρες θα βρεθούμε ξανά στο Τσεσμέ. Δεν καταφέραμε μέχρι τώρα να πάμε σε Ψαρά και Οινούσες αλλά το μέλλον είναι μπροστά μας...
Η ιστορία που θα ξεδιπλωθεί θα προσπαθήσει να συνθέσει την περίοδο από την πρώτη επίσκεψη μέχρι αυτή που εξελίσσεται αυτές τις ημέρες, αλλά θα παραμείνει ανοιχτή και για τις ιστορίες του μέλλοντος...
Η Ιστορία δεν θα ακολουθήσει χρονολογική σειρά αλλά θεματική ανά παραλία, πόλη, χωριό ή άλλο σημείο ενδιαφέροντος.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει...
Βρέθηκα στη Χίο για πρώτη φορά το Σεπτέμβρη του 2015 για επαγγελματικούς λόγους. Η παραμονή μιας εβδομάδας συνδυάστηκε με θάλασσα και εξόρμηση στην ενδοχώρα. Με ορμητήριο το χώρο διαμονής μας κοντά στην παραλία της Αγίας Φωτεινής και όσο μας επέτρεπαν οι ελεύθερες απογευματινές ώρες μετά την δουλειά, γυρίσαμε αρκετά, είδαμε πολλά και μάθαμε άλλα τόσα. Ο χρόνος αποδείχτηκε πολύ λίγος για ένα τόσο μεγάλο νησί με τόσα πολλά να δεις, να μυρίσεις, να ακούσεις, να γευτείς, με παραλίες πολλές και διαφορετικές να επισκεπτείς, με χωριά μεσαιωνικά από την εποχή του Βυζαντίου και των Γενουατών, με εναλλαγές από το Βορρά μέχρι το Νότο.
Ο καιρός πέρασε αλλά η ανάμνηση παρέμεινε ως υπόσχεση για το μέλλον, για την επιστροφή.
Ως απο μηχανής θεός "εμφανίστηκε" μια καλή φίλη και μας πρότεινε κάπου στο όχι τόσο μακρινό 2022 να μας παραχωρήσει το πατρικό της σπίτι για να μείνουμε. Αυτό ήταν. Τους καιρούς που ζούμε όταν η διαμονή σε ένα τόπο είναι ένα λυμένο ζήτημα τότε απλά σκέφτεσαι όλα τα άλλα! Από τότε και για τρία καλοκαίρια η Χίος έχει γίνει το "στέκι" μας.
Το ορμητήριό μας είναι το όμορφο μαστιχοχώρι της Καλλιμασιάς. Αυτά τα τρία χρόνια (ή τέσσερα για την ακρίβεια) ήρθαμε σε επαφή με σχεδόν όλη την κεντρική και νότια Χίο, πήραμε γεύση από Βόρεια Χίο, ταξιδέψαμε στη Σμύρνη και την Έφεσο, σε τρεις ημέρες θα βρεθούμε ξανά στο Τσεσμέ. Δεν καταφέραμε μέχρι τώρα να πάμε σε Ψαρά και Οινούσες αλλά το μέλλον είναι μπροστά μας...
Η ιστορία που θα ξεδιπλωθεί θα προσπαθήσει να συνθέσει την περίοδο από την πρώτη επίσκεψη μέχρι αυτή που εξελίσσεται αυτές τις ημέρες, αλλά θα παραμείνει ανοιχτή και για τις ιστορίες του μέλλοντος...
Η Ιστορία δεν θα ακολουθήσει χρονολογική σειρά αλλά θεματική ανά παραλία, πόλη, χωριό ή άλλο σημείο ενδιαφέροντος.
Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν' αρχινήσει...
