Natasafil
Member
- Μηνύματα
- 27
- Likes
- 188
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2 - Αναχώρηση
- Κεφάλαιο 3 - Σίδνεϋ
- Κεφάλαιο 4 - Σίδνεϋ
- Κεφάλαιο 5 - Σίδνεϋ
- Κεφάλαιο 6 - Σίδνεϋ
- Κεφάλαιο 7 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 8 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 9 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 10 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 11 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 12 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 13 - Μπόρα Μπόρα
- Κεφάλαιο 14 - Επιστροφή
Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014
Σήμερα είναι η μέρα που αλλάζουμε ξενοδοχείο, οπότε ξυπνάμε νωρίς να κανονίσουμε τα διαδικαστικά. Λυπάμαι που φεύγουμε και αφήνουμε την απόλυτη ησυχία. Λυπάμαι που δεν θα ξαναφάμε αυτά τα υπέροχα φαγητά του Vlad και θα χάσουμε αυτή την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Ο αποχαιρετισμός στην αποβάθρα με όλη την οικογένεια του Vlad γίνεται εν μέσω βροχής (όχι που δεν θα έβρεχε...). Έρχεται λοιπόν ένα θαλάσσιο ταξί, ο γνωστός πια φίλος που εξυπηρετεί τον Vlad, και μας παραλαμβάνει. Στο μέσο της διαδρομής ανοίγουν οι ουρανοί!!!!! Μας δίνει ο άνθρωπος ένα αδιάβροχο και ένα μουσαμά να καλυφθούμε, προσπαθεί όπως όπως να καλύψει τις βαλίτσες, και ταυτόχρονα να μας πάει στο motu Tevairoa, στο νησί που βρίσκεται βορειοδυτικά. Εκεί έχουμε κλείσει να μείνουμε 2 νύχτες, μέχρι να φύγουμε.
Φτάνουμε μουλιασμένοι κυριολεκτικά, μας υποδέχονται (εδώ η ατμόσφαιρα είναι τυπικά φιλική, όπως σε όλα τα μεγάλα resorts) και μας εξηγούν διάφορα σχετικά με το ξενοδοχείο. Είναι η πρώτη φορά στο ταξίδι που αρχίζω να εκνευρίζομαι. Είμαι μούσκεμα, κρυώνω και έχω και την γλυκύτατη κατά τα άλλα κοπελίτσα να μου εξηγεί χαμογελώντας τι γίνεται με το spa και κάτι άλλα που δεν πολυκαταλάβαινα... Επιτέλους μας δίνουν το δωμάτιο και για να συνέλθουμε κάνουμε ζεστό μπάνιο... Η μέρα έτσι κι αλλιώς είναι χαμένη. Βρέχει τόσο δυνατά που πραγματικά δεν μπορούμε να βγούμε από το δωμάτιο. Ούτε δραστηριότητες, ούτε βόλτα, ούτε τίποτα! Και εδώ δεν έχουμε κανέναν να μοιραστούμε την απόγνωσή μας!
Το καλύβι μας εδώ είναι πάνω από την θάλασσα. Μας φάνηκε ωραία ιδέα να μείνουμε μια φορά σε ένα τέτοιο! Μόνο που όταν το κλείναμε δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα παραλίγο θα γινόταν Κιβωτός..
Από τον πολύ αέρα, το κύμα από κάτω ακουγόταν τρομακτικό και όσο ακουγόταν αυτό άλλο τόσο νιώθαμε εμείς απελπισμένοι! Τραγική ειρωνεία δε, το βίντεο που έπαιζε στην τηλεόραση και έδειχνε το νησί ηλιόλουστο, εξωτικό, με κόσμο να λιάζεται στις παραλίες και να κάνει από καταδύσεις μέχρι 4χ4 στο βουνό..
Περάσαμε την ημέρα χαζεύοντας το Otemanu, που από την ομίχλη άλλοτε το βλέπαμε και άλλοτε χανόταν ολόκληρο! Το μόνο που καταφέραμε το βράδυ ήταν να βγούμε από το δωμάτιο και να πάμε για φαγητό. Μια ολόκληρη μέρα χαμένη...
Σήμερα είναι η μέρα που αλλάζουμε ξενοδοχείο, οπότε ξυπνάμε νωρίς να κανονίσουμε τα διαδικαστικά. Λυπάμαι που φεύγουμε και αφήνουμε την απόλυτη ησυχία. Λυπάμαι που δεν θα ξαναφάμε αυτά τα υπέροχα φαγητά του Vlad και θα χάσουμε αυτή την οικογενειακή ατμόσφαιρα. Ο αποχαιρετισμός στην αποβάθρα με όλη την οικογένεια του Vlad γίνεται εν μέσω βροχής (όχι που δεν θα έβρεχε...). Έρχεται λοιπόν ένα θαλάσσιο ταξί, ο γνωστός πια φίλος που εξυπηρετεί τον Vlad, και μας παραλαμβάνει. Στο μέσο της διαδρομής ανοίγουν οι ουρανοί!!!!! Μας δίνει ο άνθρωπος ένα αδιάβροχο και ένα μουσαμά να καλυφθούμε, προσπαθεί όπως όπως να καλύψει τις βαλίτσες, και ταυτόχρονα να μας πάει στο motu Tevairoa, στο νησί που βρίσκεται βορειοδυτικά. Εκεί έχουμε κλείσει να μείνουμε 2 νύχτες, μέχρι να φύγουμε.
Φτάνουμε μουλιασμένοι κυριολεκτικά, μας υποδέχονται (εδώ η ατμόσφαιρα είναι τυπικά φιλική, όπως σε όλα τα μεγάλα resorts) και μας εξηγούν διάφορα σχετικά με το ξενοδοχείο. Είναι η πρώτη φορά στο ταξίδι που αρχίζω να εκνευρίζομαι. Είμαι μούσκεμα, κρυώνω και έχω και την γλυκύτατη κατά τα άλλα κοπελίτσα να μου εξηγεί χαμογελώντας τι γίνεται με το spa και κάτι άλλα που δεν πολυκαταλάβαινα... Επιτέλους μας δίνουν το δωμάτιο και για να συνέλθουμε κάνουμε ζεστό μπάνιο... Η μέρα έτσι κι αλλιώς είναι χαμένη. Βρέχει τόσο δυνατά που πραγματικά δεν μπορούμε να βγούμε από το δωμάτιο. Ούτε δραστηριότητες, ούτε βόλτα, ούτε τίποτα! Και εδώ δεν έχουμε κανέναν να μοιραστούμε την απόγνωσή μας!
Το καλύβι μας εδώ είναι πάνω από την θάλασσα. Μας φάνηκε ωραία ιδέα να μείνουμε μια φορά σε ένα τέτοιο! Μόνο που όταν το κλείναμε δεν είχαμε υπολογίσει ότι θα παραλίγο θα γινόταν Κιβωτός..
Από τον πολύ αέρα, το κύμα από κάτω ακουγόταν τρομακτικό και όσο ακουγόταν αυτό άλλο τόσο νιώθαμε εμείς απελπισμένοι! Τραγική ειρωνεία δε, το βίντεο που έπαιζε στην τηλεόραση και έδειχνε το νησί ηλιόλουστο, εξωτικό, με κόσμο να λιάζεται στις παραλίες και να κάνει από καταδύσεις μέχρι 4χ4 στο βουνό..
Περάσαμε την ημέρα χαζεύοντας το Otemanu, που από την ομίχλη άλλοτε το βλέπαμε και άλλοτε χανόταν ολόκληρο! Το μόνο που καταφέραμε το βράδυ ήταν να βγούμε από το δωμάτιο και να πάμε για φαγητό. Μια ολόκληρη μέρα χαμένη...