psilos3
Member
- Μηνύματα
- 7.095
- Likes
- 56.055
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ημέρα δεύτερη – Στα αξιοθέατα της πόλης
Ξυπνήσαμε ευχάριστα παρά τις μπυροποσίες της προηγούμενης νύχτας που συνεχίστηκαν στο σπίτι έως τις πρώτες πρωινές ώρες, ήπιαμε καφέ και φάγαμε κάτι πρόχειρο και ξεχυθήκαμε στους δρόμους της πρωτεύουσας με ανυπομονησία:
Αυτή τη φορά κατεβήκαμε με το μετρό μέχρι τη στάση ‘’Aviatorilor’’ και τη κυκλική πλατεία ‘’Piața Charles de Gaulle’’ από την οποία πήραμε κατεύθυνση δυτικά, προχωρώντας παράλληλα με το πάρκο ‘’King Mihai I’’
σε μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα:
Δεν αργήσαμε καθόλου να φτάσουμε στη ‘’Piața Arcul de Triumf’’ βλέποντας ήδη από μακριά τη γνωστή ομώνυμη αψίδα:
Η αρχική κατασκευή της Arcul de Triumf πραγματοποιήθηκε το 1878 όταν η Ρουμανία κέρδισε την ανεξαρτησία της και αποτελούνταν από ξύλο. Τη σημερινή της μορφή απέκτησε το Σεπτέμβριο του 1936 οπότε και εγκαινιάστηκε. Η «αψίδα του θριάμβου» έχει ύψος 27 μέτρα και σχεδιάστηκε από τον Petre Antonescu, ο οποίος και έχει σαφέστατα επηρεαστεί από την διάσημη αψίδα του θριάμβου στο Παρίσι:
Γενικώς ήταν πολλές οι Γαλλικές επιρροές στο Βουκουρέστι απ’ όσα είχα δει μόνο σε λίγη ώρα. Βγήκαμε μερικές καλλιτεχνικές ομαδικές φωτογραφίες:
Αλλά και μία μοναχική για τα social media:
Προκειμένου να συνεχίσουμε βόρεια από την ‘’Şoseaua Pavel D. Kiseleff’’ παράλληλα πάντα με το πάρκο ‘’King Mihai I’’ στο οποίο εντός βρισκόταν το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας που είχαμε σχεδιάσει να επισκεφτούμε, το μουσείο αναπαράστασης χωριού ή επίσημα ‘’Muzeul Satului’’. Είχαμε φροντίσει για εισιτήρια από πριν (Muzeul National al Satului „Dimitrie Gusti”) κόστους 20 LEU – δηλαδή 4€ περίπου, κι έτσι δε περιμέναμε καθόλου στα εκδοτήρια αλλά μπήκαμε κατευθείαν στο χώρο:
Το μουσείο αναπαράστασης ενός τυπικού ρουμάνικου χωρίου δημιουργήθηκε το 1936 και περιέχει περισσότερα από 300 ξύλινα σπίτια, ανεμόμυλους, εκκλησίες και άλλες κατασκευές αντιπροσωπευτικές της υπαίθρου της Ρουμανίας:
Είναι το μεγαλύτερο του είδους του στην Ευρώπη και πολλά από τα κτίρια είναι αυθεντικά και μεταφέρθηκαν σε κομμάτια στον χώρο του μουσείου απευθείας από την ύπαιθρο:
Το παλιότερο σπίτι ανάγεται στον 17ο αιώνα:
Είναι νομίζω προφανείς μερικές ομοιότητες με αντίστοιχα δικά μας σπίτια παλαιοτέρων αιώνων αλλά και αντικειμένων που βρίσκονται στα λαογραφικά μουσεία ανά την Ελλάδα:
Η ιδέα του συγκεκριμένου έργου ανήκει στον εθνογράφο Dimitrie Gusti που ήθελε να φτιάξει ένα μουσείο το οποίο να αναπαριστά όσο το δυνατόν πιο ζωντανά τη ζωή στην ύπαιθρο:
Μας άρεσε πολύ η επίσκεψη και η περιήγηση στο χώρο καθώς βοηθούσε και ο καλός καιρός.
Αφού κάναμε μια στάση στο αναψυκτήριο για τη πρώτη μπύρα της ημέρας, προχωρήσαμε βλέποντας και τα υπόλοιπα οικήματα, φτάνοντας προς την έξοδο όπου αγοράσαμε σουβενίρ, τοπικά ποτά (που μοιάζανε στο δικό μας τσίπουρο) και τσάι.
Εκεί δοκίμασα και το περίφημο ‘’Kurtos kalacs’’, παραδοσιακό γλυκό της Ρουμανίας που με κέρασε η Ρ, τίποτα περισσότερο από μια γλυκιά ζύμη ψημένη με τη μέθοδο της περιστροφής, καλυμμένη από ζάχαρη & κανέλλα, αφράτη και πολύ νόστιμη.
(Φωτογραφία από το διαδίκτυο)
Αφού περάσαμε αυτή τη φορά μέσα απ’ το πάρκο
ένα από τα πολλά ωραία πάρκα που συναντάει κανείς σε τέτοιες πόλεις:
επιστρέφοντας στο κυκλικό κόμβο De Gaulle, συνεχίσαμε στο δρόμο ‘’Primăverii’’ φτάνοντας ως το επόμενο σημείο επίσκεψης που δεν ήταν άλλο από το σπίτι του Τσαουσέσκου ‘’Casa Ceausescu - Palatul Primaverii’’ που αποτελεί αξιοθέατο επισκέψιμο για το κοινό. Διαπιστώσαμε ότι η πρώτη διαθέσιμη επίσκεψη ήταν το μεσημέρι, κάτι παραπάνω από δύο ώρες μετά, οπότε κλείσαμε τη ξενάγηση, εκδώσαμε τα εισιτήρια κόστους κάτι λιγότερο από 10€ (45 LEU) και συνεχίσαμε για φαγητό μέχρι να περάσει η ώρα.
Τα κορίτσια τίμησαν την ιταλική Trattoria ‘’Buongiorno Primăverii’’ για την οποία είχα συστάσεις αυτή τη φορά από το συνεργάτη μου, ενώ εγώ με το Νίκο τιμήσαμε τις παραδοσιακές Ρουμάνικες μπυρίτσες από το διπλανό μαρκετ.
Στις 15:30 επιστρέψαμε κι αφού πρώτα κλειδώσαμε πράγματα και μπουφάν στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, φορέσαμε προστατευτικά ποδονάρια όπως όριζε ο κανονισμός και μπήκαμε στην ομάδα της ξενάγησης, με τον υπεύθυνο Ρουμάνο ξεναγό να μας καλωσορίζει στ’ Αγγλικά δίνοντας μας κάποιες πρώτες οδηγίες και πληρφορίες:
Η αρχή έγινε από την κεντρική είσοδο και τη σάλα του πολυτελούς οικήματος, η οποία αποτελούσε τη κατοικία Νικολάε Τσαουσέσκου και της οικογένειας του:
Φτάνοντας στο περίφημο δωμάτιο του Σινεμά, έγινε μια μίνι ιστορική αναδρομή από το ξεναγό μας, σχετικά με τα όσα επικρατούσαν στη χώρα έως το 1989 και την εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου:
Είναι το μόνο μέρος στη Ρουμανία -όπως επισήμανε- που υπάρχουν φωτογραφίες του ζεύγους, καθώς στα υπόλοιπα είναι απαγορευμένες:
Μπήκαμε στο θαυμαστό γραφείο και τη τραπεζαρία:
Στους εντυπωσιακούς ιδιωτικούς χώρους και το βεστιάριο, όπου με αφορμή ένα κοστούμι «Βορειοκορεάτικου τύπου» άνοιξε η συζήτηση από το ξεναγό μας σχετικά με τη μεταστροφή του Τσαουσέσκου στη πολιτική του απέναντι στο κόσμο μετά και την επίσκεψη του στη Βόρειο Κορέα, κάτι που δεν έχω επιβεβαιώσει αν ισχύει βέβαια.
Καταλήξαμε στο υπερπολυτελές μπάνιο των διαμερισμάτων του ζεύγους:
Η κρεβατοκάμαρα, τα ιδιωτικά διαμερίσματα των παιδιών του, το σινεμά στο υπόγειο, ο πίσω κήπος και η πισίνα είναι κάποιες από τις ανέσεις που απολάμβανε η οικογένεια.
Στη πισίνα κατέληξε σχεδόν και η δική μας περιήγηση:
Βγαίνοντας στους πίσω κήπους για μερικές τελευταίες ματιές στον εξωτερικό χώρο και μια σύντομη συζήτηση με το ξεναγό μας σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο κόσμος κατά τα τελευταία έτη διακυβέρνησης Τσαουσέσκου, ο οποίος και φωτογραφία μας έβγαλε και μας χαιρέτησε εγκάρδια φεύγοντας:
Είναι περιττό να αναφέρω λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή και τη πολιτική του Τσαουσέσκου και πως από αγαπημένο παιδί της δύσης κατέληξε αποδιοπομπαίος τράγος. Αντίστοιχες ιστορίες «ηγετών» συναντάει κανείς σε πολλές ακόμα χώρες, καθόλου τυχαία.
Δε θέλω και δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για τέτοια συζήτηση. Υπάρχει υλικό που μπορεί να διαβάσει όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τη πρόσφατη ιστορία της Ρουμανίας, όσα έγιναν εκεί τη δεκαετία του 80, όσα άλλαξαν τις επόμενες δεκαετίες και πως φτάσαμε στο σήμερα με ένα μεγάλο ποσοστό μόνιμων κατοίκων να μην είναι ευχαριστημένο με τον τρόπο ζωής στη Ρουμανία.
Αυτό έκανα κι εγώ, ψάχνοντας παράλληλα να βρω και ανθρώπους που μπορούν να μου δώσουν από πρώτο χέρι μια εικόνα της εποχής. Προφανώς και δε με βρίσκουν σύμφωνο οι αντιφάσεις της κοινωνίας που οικοδομούνταν στη Ρουμανία επί διακυβέρνησης του, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από τον τρόπο ζωής του τα τελευταία χρόνια, ούτε όμως μπορώ να δεχτώ αβασάνιστα την αντίθετη άποψη και πολλά από τα σκηνοθετημένα έργα που προκάλεσαν τις εξελίξεις, σε ένα κόσμο που άλλαζε με τρελούς ρυθμούς εκείνη την περίοδο.
Η ώρα είχε φτάσει σχεδόν έξι, οπότε και πήραμε το Μετρό για να επιστρέψουμε στο σπίτι για ξεκούραση, κατεβαίνοντας στη Piața Romană κάνοντας στάση πρώτα για εφοδιασμό σε ένα κεντρικό ψιλικατζίδικο. Μας είχε αρέσει πολύ το σύστημα με τα τεράστια μπουκάλια μπύρας και είπαμε να αγοράσουμε απόθεμα.
Γύρω στις δέκα και κάτι ήμασταν ξανά στο δρόμο, κατευθυνόμενοι με τα πόδια αυτή τη φορά στη παλιά πόλη, καθώς η απόσταση που μας χώριζε απ’ αυτήν δεν ήταν μεγαλύτερη του ενάμισι χιλιομέτρου. Εναλλακτικά υπάρχει και η στάση του μετρό ‘’Universitate’’ για όση ώρα είναι διαθέσιμος ο σιδηρόδρομος.
Περιηγηθήκαμε στο ιστορικό κέντρο του Βουκουρεστίου το οποίο έσφυζε από ζωή καθώς ήταν Παρασκευή βράδυ και όλοι θέλανε να βολτάρουν, όμως μπορώ να πω ότι συναντήσαμε και αρκετούς τουρίστες σαν εμάς.
Αρχίσαμε από το εγγυημένο St. Patrick για φαγητό και μερικές μπυρίτσες φυσικά, παρατηρώντας το πολύ κόσμο που περνούσε από μπροστά μας:
Μετά τις 12 συνεχίσαμε βολτάροντας στα στενά της παλιάς πόλης, περνώντας από το πεζόδρομο ‘’Strada Franceză’’ και το κτήριο του παλιού δικαστηρίου ‘’Curtea Veche’’ το οποίο χτίστηκε ως παλάτι του Vlad Dracula (Vlad Țepeș) ενός από τους σημαντικότερους ηγέτες στην ιστορία των Βαλλαχίων και εθνικός ήρωας της Ρουμανίας:
Βρήκαμε καταφύγιο στη καταπληκτική pub – μπυραρία ‘’La 100 de Beri’’ με τη πολύ μεγάλη ποικιλία σε μπύρες όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι προκειμένου να τελειώσουμε τις προμήθειες μας με καλή μουσική σχεδόν ως το ξημέρωμα…
Ξυπνήσαμε ευχάριστα παρά τις μπυροποσίες της προηγούμενης νύχτας που συνεχίστηκαν στο σπίτι έως τις πρώτες πρωινές ώρες, ήπιαμε καφέ και φάγαμε κάτι πρόχειρο και ξεχυθήκαμε στους δρόμους της πρωτεύουσας με ανυπομονησία:
Αυτή τη φορά κατεβήκαμε με το μετρό μέχρι τη στάση ‘’Aviatorilor’’ και τη κυκλική πλατεία ‘’Piața Charles de Gaulle’’ από την οποία πήραμε κατεύθυνση δυτικά, προχωρώντας παράλληλα με το πάρκο ‘’King Mihai I’’
σε μια ηλιόλουστη φθινοπωρινή μέρα:
Δεν αργήσαμε καθόλου να φτάσουμε στη ‘’Piața Arcul de Triumf’’ βλέποντας ήδη από μακριά τη γνωστή ομώνυμη αψίδα:
Η αρχική κατασκευή της Arcul de Triumf πραγματοποιήθηκε το 1878 όταν η Ρουμανία κέρδισε την ανεξαρτησία της και αποτελούνταν από ξύλο. Τη σημερινή της μορφή απέκτησε το Σεπτέμβριο του 1936 οπότε και εγκαινιάστηκε. Η «αψίδα του θριάμβου» έχει ύψος 27 μέτρα και σχεδιάστηκε από τον Petre Antonescu, ο οποίος και έχει σαφέστατα επηρεαστεί από την διάσημη αψίδα του θριάμβου στο Παρίσι:
Γενικώς ήταν πολλές οι Γαλλικές επιρροές στο Βουκουρέστι απ’ όσα είχα δει μόνο σε λίγη ώρα. Βγήκαμε μερικές καλλιτεχνικές ομαδικές φωτογραφίες:
Αλλά και μία μοναχική για τα social media:
Προκειμένου να συνεχίσουμε βόρεια από την ‘’Şoseaua Pavel D. Kiseleff’’ παράλληλα πάντα με το πάρκο ‘’King Mihai I’’ στο οποίο εντός βρισκόταν το επόμενο αξιοθέατο της ημέρας που είχαμε σχεδιάσει να επισκεφτούμε, το μουσείο αναπαράστασης χωριού ή επίσημα ‘’Muzeul Satului’’. Είχαμε φροντίσει για εισιτήρια από πριν (Muzeul National al Satului „Dimitrie Gusti”) κόστους 20 LEU – δηλαδή 4€ περίπου, κι έτσι δε περιμέναμε καθόλου στα εκδοτήρια αλλά μπήκαμε κατευθείαν στο χώρο:
Το μουσείο αναπαράστασης ενός τυπικού ρουμάνικου χωρίου δημιουργήθηκε το 1936 και περιέχει περισσότερα από 300 ξύλινα σπίτια, ανεμόμυλους, εκκλησίες και άλλες κατασκευές αντιπροσωπευτικές της υπαίθρου της Ρουμανίας:
Είναι το μεγαλύτερο του είδους του στην Ευρώπη και πολλά από τα κτίρια είναι αυθεντικά και μεταφέρθηκαν σε κομμάτια στον χώρο του μουσείου απευθείας από την ύπαιθρο:
Το παλιότερο σπίτι ανάγεται στον 17ο αιώνα:
Είναι νομίζω προφανείς μερικές ομοιότητες με αντίστοιχα δικά μας σπίτια παλαιοτέρων αιώνων αλλά και αντικειμένων που βρίσκονται στα λαογραφικά μουσεία ανά την Ελλάδα:
Η ιδέα του συγκεκριμένου έργου ανήκει στον εθνογράφο Dimitrie Gusti που ήθελε να φτιάξει ένα μουσείο το οποίο να αναπαριστά όσο το δυνατόν πιο ζωντανά τη ζωή στην ύπαιθρο:
Μας άρεσε πολύ η επίσκεψη και η περιήγηση στο χώρο καθώς βοηθούσε και ο καλός καιρός.
Αφού κάναμε μια στάση στο αναψυκτήριο για τη πρώτη μπύρα της ημέρας, προχωρήσαμε βλέποντας και τα υπόλοιπα οικήματα, φτάνοντας προς την έξοδο όπου αγοράσαμε σουβενίρ, τοπικά ποτά (που μοιάζανε στο δικό μας τσίπουρο) και τσάι.
Εκεί δοκίμασα και το περίφημο ‘’Kurtos kalacs’’, παραδοσιακό γλυκό της Ρουμανίας που με κέρασε η Ρ, τίποτα περισσότερο από μια γλυκιά ζύμη ψημένη με τη μέθοδο της περιστροφής, καλυμμένη από ζάχαρη & κανέλλα, αφράτη και πολύ νόστιμη.
(Φωτογραφία από το διαδίκτυο)
Αφού περάσαμε αυτή τη φορά μέσα απ’ το πάρκο
ένα από τα πολλά ωραία πάρκα που συναντάει κανείς σε τέτοιες πόλεις:
επιστρέφοντας στο κυκλικό κόμβο De Gaulle, συνεχίσαμε στο δρόμο ‘’Primăverii’’ φτάνοντας ως το επόμενο σημείο επίσκεψης που δεν ήταν άλλο από το σπίτι του Τσαουσέσκου ‘’Casa Ceausescu - Palatul Primaverii’’ που αποτελεί αξιοθέατο επισκέψιμο για το κοινό. Διαπιστώσαμε ότι η πρώτη διαθέσιμη επίσκεψη ήταν το μεσημέρι, κάτι παραπάνω από δύο ώρες μετά, οπότε κλείσαμε τη ξενάγηση, εκδώσαμε τα εισιτήρια κόστους κάτι λιγότερο από 10€ (45 LEU) και συνεχίσαμε για φαγητό μέχρι να περάσει η ώρα.
Τα κορίτσια τίμησαν την ιταλική Trattoria ‘’Buongiorno Primăverii’’ για την οποία είχα συστάσεις αυτή τη φορά από το συνεργάτη μου, ενώ εγώ με το Νίκο τιμήσαμε τις παραδοσιακές Ρουμάνικες μπυρίτσες από το διπλανό μαρκετ.
Στις 15:30 επιστρέψαμε κι αφού πρώτα κλειδώσαμε πράγματα και μπουφάν στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, φορέσαμε προστατευτικά ποδονάρια όπως όριζε ο κανονισμός και μπήκαμε στην ομάδα της ξενάγησης, με τον υπεύθυνο Ρουμάνο ξεναγό να μας καλωσορίζει στ’ Αγγλικά δίνοντας μας κάποιες πρώτες οδηγίες και πληρφορίες:
Η αρχή έγινε από την κεντρική είσοδο και τη σάλα του πολυτελούς οικήματος, η οποία αποτελούσε τη κατοικία Νικολάε Τσαουσέσκου και της οικογένειας του:
Φτάνοντας στο περίφημο δωμάτιο του Σινεμά, έγινε μια μίνι ιστορική αναδρομή από το ξεναγό μας, σχετικά με τα όσα επικρατούσαν στη χώρα έως το 1989 και την εκτέλεση του ζεύγους Τσαουσέσκου:
Είναι το μόνο μέρος στη Ρουμανία -όπως επισήμανε- που υπάρχουν φωτογραφίες του ζεύγους, καθώς στα υπόλοιπα είναι απαγορευμένες:
Μπήκαμε στο θαυμαστό γραφείο και τη τραπεζαρία:
Στους εντυπωσιακούς ιδιωτικούς χώρους και το βεστιάριο, όπου με αφορμή ένα κοστούμι «Βορειοκορεάτικου τύπου» άνοιξε η συζήτηση από το ξεναγό μας σχετικά με τη μεταστροφή του Τσαουσέσκου στη πολιτική του απέναντι στο κόσμο μετά και την επίσκεψη του στη Βόρειο Κορέα, κάτι που δεν έχω επιβεβαιώσει αν ισχύει βέβαια.
Καταλήξαμε στο υπερπολυτελές μπάνιο των διαμερισμάτων του ζεύγους:
Η κρεβατοκάμαρα, τα ιδιωτικά διαμερίσματα των παιδιών του, το σινεμά στο υπόγειο, ο πίσω κήπος και η πισίνα είναι κάποιες από τις ανέσεις που απολάμβανε η οικογένεια.
Στη πισίνα κατέληξε σχεδόν και η δική μας περιήγηση:
Βγαίνοντας στους πίσω κήπους για μερικές τελευταίες ματιές στον εξωτερικό χώρο και μια σύντομη συζήτηση με το ξεναγό μας σχετικά με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο κόσμος κατά τα τελευταία έτη διακυβέρνησης Τσαουσέσκου, ο οποίος και φωτογραφία μας έβγαλε και μας χαιρέτησε εγκάρδια φεύγοντας:
Είναι περιττό να αναφέρω λεπτομέρειες σχετικά με τη ζωή και τη πολιτική του Τσαουσέσκου και πως από αγαπημένο παιδί της δύσης κατέληξε αποδιοπομπαίος τράγος. Αντίστοιχες ιστορίες «ηγετών» συναντάει κανείς σε πολλές ακόμα χώρες, καθόλου τυχαία.
Δε θέλω και δεν είναι ο κατάλληλος χώρος για τέτοια συζήτηση. Υπάρχει υλικό που μπορεί να διαβάσει όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τη πρόσφατη ιστορία της Ρουμανίας, όσα έγιναν εκεί τη δεκαετία του 80, όσα άλλαξαν τις επόμενες δεκαετίες και πως φτάσαμε στο σήμερα με ένα μεγάλο ποσοστό μόνιμων κατοίκων να μην είναι ευχαριστημένο με τον τρόπο ζωής στη Ρουμανία.
Αυτό έκανα κι εγώ, ψάχνοντας παράλληλα να βρω και ανθρώπους που μπορούν να μου δώσουν από πρώτο χέρι μια εικόνα της εποχής. Προφανώς και δε με βρίσκουν σύμφωνο οι αντιφάσεις της κοινωνίας που οικοδομούνταν στη Ρουμανία επί διακυβέρνησης του, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από τον τρόπο ζωής του τα τελευταία χρόνια, ούτε όμως μπορώ να δεχτώ αβασάνιστα την αντίθετη άποψη και πολλά από τα σκηνοθετημένα έργα που προκάλεσαν τις εξελίξεις, σε ένα κόσμο που άλλαζε με τρελούς ρυθμούς εκείνη την περίοδο.
Η ώρα είχε φτάσει σχεδόν έξι, οπότε και πήραμε το Μετρό για να επιστρέψουμε στο σπίτι για ξεκούραση, κατεβαίνοντας στη Piața Romană κάνοντας στάση πρώτα για εφοδιασμό σε ένα κεντρικό ψιλικατζίδικο. Μας είχε αρέσει πολύ το σύστημα με τα τεράστια μπουκάλια μπύρας και είπαμε να αγοράσουμε απόθεμα.
Γύρω στις δέκα και κάτι ήμασταν ξανά στο δρόμο, κατευθυνόμενοι με τα πόδια αυτή τη φορά στη παλιά πόλη, καθώς η απόσταση που μας χώριζε απ’ αυτήν δεν ήταν μεγαλύτερη του ενάμισι χιλιομέτρου. Εναλλακτικά υπάρχει και η στάση του μετρό ‘’Universitate’’ για όση ώρα είναι διαθέσιμος ο σιδηρόδρομος.
Περιηγηθήκαμε στο ιστορικό κέντρο του Βουκουρεστίου το οποίο έσφυζε από ζωή καθώς ήταν Παρασκευή βράδυ και όλοι θέλανε να βολτάρουν, όμως μπορώ να πω ότι συναντήσαμε και αρκετούς τουρίστες σαν εμάς.
Αρχίσαμε από το εγγυημένο St. Patrick για φαγητό και μερικές μπυρίτσες φυσικά, παρατηρώντας το πολύ κόσμο που περνούσε από μπροστά μας:
Μετά τις 12 συνεχίσαμε βολτάροντας στα στενά της παλιάς πόλης, περνώντας από το πεζόδρομο ‘’Strada Franceză’’ και το κτήριο του παλιού δικαστηρίου ‘’Curtea Veche’’ το οποίο χτίστηκε ως παλάτι του Vlad Dracula (Vlad Țepeș) ενός από τους σημαντικότερους ηγέτες στην ιστορία των Βαλλαχίων και εθνικός ήρωας της Ρουμανίας:
Βρήκαμε καταφύγιο στη καταπληκτική pub – μπυραρία ‘’La 100 de Beri’’ με τη πολύ μεγάλη ποικιλία σε μπύρες όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι προκειμένου να τελειώσουμε τις προμήθειες μας με καλή μουσική σχεδόν ως το ξημέρωμα…
Last edited:
