MAUI GR
Member
- Μηνύματα
- 43
- Likes
- 96
- Επόμενο Ταξίδι
- Γερμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοου
Περιεχόμενα
Κουρασμένοι από το περπάτημα, αλλά το πρόγραμμα είναι πρόγραμμα, οι μέρες είναι λίγες και ο χρόνος πολύτιμος. Γι’ αυτό ξυπνάμε νωρίς, πάμε στο πρωινό μας και φεύγουμε για HydePark, πρωινή βολτούλα παρέα με τους ιπτάμενους φίλους μας, τις πάπιες, χήνες κτλ. Το Hyde Park είναι το μεγαλύτερο πάρκο στο Λονδίνο, απλώνεται σε 1420 στρέμματα, κατά μήκος μιας λίμνης. Εκεί βρίσκεται και ένα μνημείο προς τιμήν της πριγκίπισσας Νταϊάνας και υπάρχει και ειδικός χώρος όπου διοργανώνονται συχνά εκδηλώσεις και φεστιβάλ. Το πάρκο χωρίζεται στα δύο από τη λίμνη Serpentine και είναι συνεχόμενο με τους Κήπους του Kensington. Αν και συχνά εξακολουθούν να θεωρούνται μέρος του Hyde Park, οι κήποι του Kensington είναι τυπικά χωριστοί από το 1728. Αφού απολαύσαμε τη βόλτα μας και ταΐσαμε τα πουλιά, κάτσαμε στην καφετέρια που εδρεύει στο πάρκο. Λιτός χώρος, εξυπηρετικό προσωπικό, ήσυχο περιβάλλον, ότι πρέπει για να σερφάρεις ή να διαβάσεις ένα βιβλίο με φόντο το καταπράσινο τοπίο.
Μπαίνουμε στο Μετρό και κατεβαίνουμε στη στάση BakerStreet. Εκεί κοντά βρίσκεται το MadamTussaud’s. To Madam Tussaud's είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός για τους λάτρεις, τόσο της ποπ κουλτούρας, όσο και προσωπικοτήτων της ιστορίας. Αν θέλετε να δείτε τα είδωλά σας από κοντά, αυτός είναι… ο ευκολότερος τρόπος.
Η Tussaud, έμαθε την τέχνη των κέρινων ομοιωμάτων από έναν γιατρό τον Philippe Curtius και συνεπαρμένη από τη δουλειά του, ανέπτυξε το ταλέντο της, και άρχισε να δουλεύει γι’ αυτόν σαν καλλιτέχνης, σε ηλικία 17 μόλις ετών. Το 1835, έκανε την πρώτη της μόνιμη έκθεση στην Baker Street.
Το 1842, σε ηλικία 81 ετών, έφτιαξε το δικό της πορτρέτο, που σήμερα εκτίθεται στην είσοδο του μουσείου κέρινων ομοιωμάτων του Λονδίνου. Μερικά από τα ομοιώματα που έκανε η ίδια η Tussaud υπάρχουν ακόμα.
Δίνουμε τα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια και ορμάμε στις αίθουσες κέρινων ομοιωμάτων. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα μέχρι τώρα που σας γράφω ότι στο εν λόγω μουσείο εκτίθενται δικά της δημιουργήματα των ετών 1835-1842. Θα μου πέρασαν απαρατήρητα, μπροστά στις φιγούρες των σημερινών διάσημων προσωπικοτήτων. Την επόμενη φορά θα δώσω μεγαλύτερη έμφαση.
View media item 24692View media item 24701View media item 24699View media item 24694View media item 24693View media item 24691View media item 24690View media item 24681
Γυρίσαμε όλες τις αίθουσες, φωτογραφηθήκαμε, εδώ να σας αναφέρω ότι υπάρχει και μία διαδρομή με τρενάκι "The spirit of London"το οποίο σε πηγαίνει βόλτα στο παλαιό Λονδίνο εν έτη 1750+, θυμίζοντάς μας έντονο το στοιχείο ότι κάποια στιγμή θα πεταχτεί και ο διαβόητος Τζακ ο αντεροβγάλτης στο διάβα μας. Κατά την έξοδο μας από το τρενάκι, στον γκισέ μας περίμεναν οι ανάλογες φωτογραφίες, με κόστος μόνο των 15 λιρών. (ειρωνικά αναφέρομαι).
Ώρα για μια μικρή προβολή ταινίας εννέα λεπτών σε 4 D. Ετοιμαστήκαμε για την μεγάλη περιπέτειά μας, μαζί με τους ήρωες της Μάρβελ. Καθισμένοι κάτω από την οθόνη 360 μοιρών βομβαρδίστηκαν οι αισθήσεις μας από τα στοιχεία της φύσης όπως αέρας, νερό, καθώς και με δονήσεις κάτω από το κάθισμά μας. Συγκριτικά με την ταινία που είδαμε στο London Eye, θα έλεγα ότι δεν είχε καμία σχέση. Σαφώς καλύτερη...
Η ώρα πήγε 2 μμ, ώρα για κολατσιό. Καταβαίνουμε στη στάση LondonBridge, κατευθυνόμενοι προς την ομώνυμη γέφυρα. Στο δρόμο μας συναντάμε το London Bridge experience. Η τιμή του εισιτηρίου τσουχτερή, κόσμο δεν είχε οπότε λέμε να το προσπεράσουμε, αν και για μένα θα ήταν δελεαστική μία μικρή δόση τρόμου. Πήγαμε όμως στο κατάστημα το οποίο συστεγαζόταν, με είδη τρόμου που βρισκόταν στην έξοδο του θεάματος. Είχε διάφορα μπιχλιμπίδια-σουβενίρ, μινιατούρες-φιγούρες από ζόμπι και σκελετούς, όχι κάτι ώστε να μας εντυπωσιάσει. Αυτό που μου προκάλεσε δέος αλλά δυστυχώς ήταν απαγορευμένο για την τσέπη μας βρισκόταν στην έκθεση της βιτρίνας. Ήταν οι μάσκες-τρόμου. Το κόστος κάθε μάσκας ανερχόταν στα 500 ευρώ. Αν ήσουν συλλέκτης θα ενέκρινα μία τέτοια αγορά.
Βγαίνουμε από το κατάστημα και κατευθυνόμαστε προς τη γέφυρα. Ο αέρας αρχίζει και μυρίζει έντονα κάρυ και τσιγαρισμένα λαχανικά. Είναι η Boroughmarket. Η φημισμένη αγορά της βρετανικής πρωτεύουσας βρίσκεται στην περιοχή Southwark, και χρονολογείται από το 1276. Η υπαίθρια αυτή αγορά αποτελεί τον παράδεισο των απανταχού foodies αλλά και πρώτη επιλογή όλων των διάσημων βρετανών τηλεοπτικών μαγείρων για τα γυρίσματα των εκπομπών τους. Στους πάγκους της κυριαρχούν οργανικά-βιολογικά προϊόντα και αυστηρά επιλεγμένοι artisans, δηλαδή εκθέτες που έχουν κάτι ξεχωριστό και μοναδικό να πουλήσουν. Η στάση εδώ είναι απαραίτητη, αν οι γεύσεις είχαν χρώματα, οι ουρανίσκοι μας θα είχαν γεμίσει από ουράνια τόξα. Γυρνάμε όλους τους πάγκους, δεν ξέρουμε τι να διαλέξουμε, τελικά καταλήγουμε σε έναν πάγκο που φτιάχνει ινδικό με κάρυ, πιπεριές, διάφορα άλλα ψητά λαχανικά και κοτόπουλο. Απέναντι , άλλος πάγκος με ψωμί, ελιές και εκλεκτά ιταλικά τυριά. Κάνουμε και εκεί τις αγορές μας, γεμίζουμε τα στομάχια μας κ προχωράμε προς τη γέφυρα.
View media item 24687
London Τower Βridge, γέφυρα σήμα κατατεθέν του Λονδίνου. Η διάσημη αυτή γέφυρα των 265 μέτρων ολοκληρώθηκε το 1894. Είναι κινούμενη επιτρέποντας τα μεγάλα πλοία να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέχρι τη γέφυρα του Λονδίνου. Μπορείτε να επισκεφτείτε το εσωτερικό των δύο πύργων που κρύβουν τον μηχανισμό ανέλκυσης της γέφυρας και να περπατήσετε στη γυάλινη πεζογέφυρα που ενώνει τους πύργους, Αυτά φυσικά με τον οβολό σας. Εμείς πήραμε τη δόση μας, χαζεύοντάς την από μακριά, κοντά, φωτογραφηθήκαμε και προχωρήσαμε
προς το πλωτό πλοίο-μουσείο το HMS Belfast που είναι αγκυροβολημένο στις όχθες του ποταμού Τάμεση. H ναυπήγησή του - ως το πρώτο πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού που έφερε το όνομα της πρωτεύουσας της Βόρειας Ιρλανδίας και ως ένα από τα δέκα town-class cruisers - ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1936, ενώ καθελκύστηκε ανήμερα του Αγίου Πατρικίου, την 17η Μαρτίου του 1938. Στην πρώτη του περιπολία εν καιρώ πολέμου κατέλαβε γερμανικό liner. Τον Νοέμβριο του 1939 χτυπήθηκε από γερμανική νάρκη και πέρασε πάνω από δύο χρόνια ανενεργό, υποβαλλόμενο σε εκτεταμένες επισκευές. Επιστρέφοντας στη δράση τον Νοέμβριο του 1942 με βελτιωμένη δύναμη πυρός, εξοπλισμό ραντάρ και αμυντικά μέσα, το Belfast ήταν το μεγαλύτερο και αναμφισβήτητα πιο ισχυρό καταδρομικό στο Βασιλικό Ναυτικό.
Ώρα 6 μμ. Κατεβαίνουμε στο σταθμό Piccadilly Circus. «Μία φωτογραφία=1000 λέξεις» Δείτε τι μας περίμενε. Εγώ λόγω Δευτέρας το ονόμασα "πυρετός το...Δευτερόβραδο"
(Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας αναφέρω και ταυτόχρονα να θαυμάσω, το πόσο καλά στημένες είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες στο Λονδίνο. Από τα κόκκινα εκσυγχρονισμένα πλέον διώροφα λεωφορεία μέχρι και το Μετρό του Λονδίνου, το οποίο είναι το παλαιότερο στον κόσμο (1863) και είναι περισσότερο γνωστό ως The Tube. )
Κατευθυνόμαστε προς το Soho διασχίζοντας πολλά μαγαζάκια.
View media item 24676View media item 24675
Ψάχνουμε για ζεστό καφέ και κάτι να φάμε στα γρήγορα, βρίσκουμε το πρώτο Starbucks. Μπαίνουμε και παίρνουμε από έναν GingerbreadLatte και προχωράμε προς τα στενά ακολουθώντας το ένστικτό μας.
Το Soho δημιουργήθηκε ως μία γειτονιά των οίκων ανοχής, sex shows & shops. Η περιοχή ζει στους δικούς της ρυθμούς. Εδώ γεννήθηκαν οι πιο ανατρεπτικές τάσεις στη μουσική, στη μόδα και τον τρόπο ζωής. Αξίζει να χαθείτε εντός των «συνόρων» για να αφουγκραστείτε τον πολυεθνικό της σφυγμό. Μαγαζιά με έντονα πολύχρωμα φώτα και γεμάτα από κόσμο παίζουν διαφόρων ειδών μουσικής, φιλοξενούν καλλιτέχνες όπου δοκιμάζουν τις πειραματικές τους δημιουργίες, μοντέρνες παμπ, ολονύχτια καφέ και βίντατζ μπουτίκ υποδέχονται όλη τη φασαρία αυτής της λιθόστρωτης γειτονιάς 24 ώρες το 24-ωρο. Γύρω, δεσπόζουν νεαροί «παρασυρμένοι» από το εκκεντρικό στυλ, ενώ ο μποέμικος τρόπος ζωής δίνει άλλη «νότα» στην πολυσύνθετη αυτή ατμόσφαιρα. Η συγκεκριμένη γειτονιά αποτελούσε ανέκαθεν πόλο έλξης για καλλιτέχνες...
Καθόμαστε κάπου για ρόφημα και απολαμβάνουμε την περιήγησή μας. (Δυστυχώς δεν θυμάμαι, ήταν μέσα σε ένα μικρό εμπορικό κέντρο θα έλεγα, που είχε εστιατόρια και καφετέριες-μπαρ.) Πόσα μικρά εμπορικά υπάρχουνε μέσα στο Soho?
Γύρω απ'τη Gerrard Street αναπτύσσεται η γνωστή Τσάινα Τάουν, ενώ ως μέρος του Γουέστ Εντ στεγάζει τη γνωστή έντονη θεατρική ζωή του Λονδίνου. Έχω ακούσει από γνωστούς και φίλους ότι αξίζει να παρακολουθήσεις μία θεατρική παράσταση, αλλά δυστυχώς δεν μας το επιτρέπει ο χρόνος αλλά ούτε οι συνθήκες.
Ώρα 8:30 μμ, ήρθε η ώρα της ευτυχίας. Όπου "ευτυχία" σημαίνει ένα αξέχαστο τσιμπούσι επιπέδου τελευταίας σελίδας Αστερίξ με γουρουνόπουλα στο τραπέζι και Κακοφωνίξ στο δέντρο. Δυο βήματα από το σταθμό Bond Street ή OxfordCircus, εδρεύει το MΕΑΤliquοr, μπεργκεράδικο με όνομα, υποβλητική-δυνατή μουσική, vibe ατμόσφαιρα, εντονότατο το σκοτεινό στοιχείο θυμίζοντας κάτι από Gothic. Δεν το συνιστώ για οικογένειες. Πολύς ο κόσμος, η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά καλή, τα μπέργκερ τα περίμενα αρκετά μεγαλύτερα (μη σας ξεγελά η φωτογραφία) αλλά ήταν πεντανόστιμο. Ζουμερό με έντονες spicy μυρωδιές, το κρέας ήταν αρμονικά ψημένο κ όλα έλιωναν στο στόμα σου. Πληρώσαμε 39+4 λίρες φιλοδώρημα το οποίο ήταν γραμμένο πάνω στην απόδειξη για 4 μπέργκερ, 1 cocacola και 2 πατάτες……Ώρα για ξεκούραση και επιστροφή στο ξενοδοχείο!
Μπαίνουμε στο Μετρό και κατεβαίνουμε στη στάση BakerStreet. Εκεί κοντά βρίσκεται το MadamTussaud’s. To Madam Tussaud's είναι ο δημοφιλέστερος προορισμός για τους λάτρεις, τόσο της ποπ κουλτούρας, όσο και προσωπικοτήτων της ιστορίας. Αν θέλετε να δείτε τα είδωλά σας από κοντά, αυτός είναι… ο ευκολότερος τρόπος.
Η Tussaud, έμαθε την τέχνη των κέρινων ομοιωμάτων από έναν γιατρό τον Philippe Curtius και συνεπαρμένη από τη δουλειά του, ανέπτυξε το ταλέντο της, και άρχισε να δουλεύει γι’ αυτόν σαν καλλιτέχνης, σε ηλικία 17 μόλις ετών. Το 1835, έκανε την πρώτη της μόνιμη έκθεση στην Baker Street.
Το 1842, σε ηλικία 81 ετών, έφτιαξε το δικό της πορτρέτο, που σήμερα εκτίθεται στην είσοδο του μουσείου κέρινων ομοιωμάτων του Λονδίνου. Μερικά από τα ομοιώματα που έκανε η ίδια η Tussaud υπάρχουν ακόμα.
Δίνουμε τα ηλεκτρονικά μας εισιτήρια και ορμάμε στις αίθουσες κέρινων ομοιωμάτων. Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνώριζα μέχρι τώρα που σας γράφω ότι στο εν λόγω μουσείο εκτίθενται δικά της δημιουργήματα των ετών 1835-1842. Θα μου πέρασαν απαρατήρητα, μπροστά στις φιγούρες των σημερινών διάσημων προσωπικοτήτων. Την επόμενη φορά θα δώσω μεγαλύτερη έμφαση.
View media item 24692View media item 24701View media item 24699View media item 24694View media item 24693View media item 24691View media item 24690View media item 24681
Γυρίσαμε όλες τις αίθουσες, φωτογραφηθήκαμε, εδώ να σας αναφέρω ότι υπάρχει και μία διαδρομή με τρενάκι "The spirit of London"το οποίο σε πηγαίνει βόλτα στο παλαιό Λονδίνο εν έτη 1750+, θυμίζοντάς μας έντονο το στοιχείο ότι κάποια στιγμή θα πεταχτεί και ο διαβόητος Τζακ ο αντεροβγάλτης στο διάβα μας. Κατά την έξοδο μας από το τρενάκι, στον γκισέ μας περίμεναν οι ανάλογες φωτογραφίες, με κόστος μόνο των 15 λιρών. (ειρωνικά αναφέρομαι).
Ώρα για μια μικρή προβολή ταινίας εννέα λεπτών σε 4 D. Ετοιμαστήκαμε για την μεγάλη περιπέτειά μας, μαζί με τους ήρωες της Μάρβελ. Καθισμένοι κάτω από την οθόνη 360 μοιρών βομβαρδίστηκαν οι αισθήσεις μας από τα στοιχεία της φύσης όπως αέρας, νερό, καθώς και με δονήσεις κάτω από το κάθισμά μας. Συγκριτικά με την ταινία που είδαμε στο London Eye, θα έλεγα ότι δεν είχε καμία σχέση. Σαφώς καλύτερη...
Η ώρα πήγε 2 μμ, ώρα για κολατσιό. Καταβαίνουμε στη στάση LondonBridge, κατευθυνόμενοι προς την ομώνυμη γέφυρα. Στο δρόμο μας συναντάμε το London Bridge experience. Η τιμή του εισιτηρίου τσουχτερή, κόσμο δεν είχε οπότε λέμε να το προσπεράσουμε, αν και για μένα θα ήταν δελεαστική μία μικρή δόση τρόμου. Πήγαμε όμως στο κατάστημα το οποίο συστεγαζόταν, με είδη τρόμου που βρισκόταν στην έξοδο του θεάματος. Είχε διάφορα μπιχλιμπίδια-σουβενίρ, μινιατούρες-φιγούρες από ζόμπι και σκελετούς, όχι κάτι ώστε να μας εντυπωσιάσει. Αυτό που μου προκάλεσε δέος αλλά δυστυχώς ήταν απαγορευμένο για την τσέπη μας βρισκόταν στην έκθεση της βιτρίνας. Ήταν οι μάσκες-τρόμου. Το κόστος κάθε μάσκας ανερχόταν στα 500 ευρώ. Αν ήσουν συλλέκτης θα ενέκρινα μία τέτοια αγορά.
Βγαίνουμε από το κατάστημα και κατευθυνόμαστε προς τη γέφυρα. Ο αέρας αρχίζει και μυρίζει έντονα κάρυ και τσιγαρισμένα λαχανικά. Είναι η Boroughmarket. Η φημισμένη αγορά της βρετανικής πρωτεύουσας βρίσκεται στην περιοχή Southwark, και χρονολογείται από το 1276. Η υπαίθρια αυτή αγορά αποτελεί τον παράδεισο των απανταχού foodies αλλά και πρώτη επιλογή όλων των διάσημων βρετανών τηλεοπτικών μαγείρων για τα γυρίσματα των εκπομπών τους. Στους πάγκους της κυριαρχούν οργανικά-βιολογικά προϊόντα και αυστηρά επιλεγμένοι artisans, δηλαδή εκθέτες που έχουν κάτι ξεχωριστό και μοναδικό να πουλήσουν. Η στάση εδώ είναι απαραίτητη, αν οι γεύσεις είχαν χρώματα, οι ουρανίσκοι μας θα είχαν γεμίσει από ουράνια τόξα. Γυρνάμε όλους τους πάγκους, δεν ξέρουμε τι να διαλέξουμε, τελικά καταλήγουμε σε έναν πάγκο που φτιάχνει ινδικό με κάρυ, πιπεριές, διάφορα άλλα ψητά λαχανικά και κοτόπουλο. Απέναντι , άλλος πάγκος με ψωμί, ελιές και εκλεκτά ιταλικά τυριά. Κάνουμε και εκεί τις αγορές μας, γεμίζουμε τα στομάχια μας κ προχωράμε προς τη γέφυρα.
View media item 24687
London Τower Βridge, γέφυρα σήμα κατατεθέν του Λονδίνου. Η διάσημη αυτή γέφυρα των 265 μέτρων ολοκληρώθηκε το 1894. Είναι κινούμενη επιτρέποντας τα μεγάλα πλοία να συνεχίσουν το ταξίδι τους μέχρι τη γέφυρα του Λονδίνου. Μπορείτε να επισκεφτείτε το εσωτερικό των δύο πύργων που κρύβουν τον μηχανισμό ανέλκυσης της γέφυρας και να περπατήσετε στη γυάλινη πεζογέφυρα που ενώνει τους πύργους, Αυτά φυσικά με τον οβολό σας. Εμείς πήραμε τη δόση μας, χαζεύοντάς την από μακριά, κοντά, φωτογραφηθήκαμε και προχωρήσαμε
προς το πλωτό πλοίο-μουσείο το HMS Belfast που είναι αγκυροβολημένο στις όχθες του ποταμού Τάμεση. H ναυπήγησή του - ως το πρώτο πλοίο του Βασιλικού Ναυτικού που έφερε το όνομα της πρωτεύουσας της Βόρειας Ιρλανδίας και ως ένα από τα δέκα town-class cruisers - ξεκίνησε το Δεκέμβριο του 1936, ενώ καθελκύστηκε ανήμερα του Αγίου Πατρικίου, την 17η Μαρτίου του 1938. Στην πρώτη του περιπολία εν καιρώ πολέμου κατέλαβε γερμανικό liner. Τον Νοέμβριο του 1939 χτυπήθηκε από γερμανική νάρκη και πέρασε πάνω από δύο χρόνια ανενεργό, υποβαλλόμενο σε εκτεταμένες επισκευές. Επιστρέφοντας στη δράση τον Νοέμβριο του 1942 με βελτιωμένη δύναμη πυρός, εξοπλισμό ραντάρ και αμυντικά μέσα, το Belfast ήταν το μεγαλύτερο και αναμφισβήτητα πιο ισχυρό καταδρομικό στο Βασιλικό Ναυτικό.
Ώρα 6 μμ. Κατεβαίνουμε στο σταθμό Piccadilly Circus. «Μία φωτογραφία=1000 λέξεις» Δείτε τι μας περίμενε. Εγώ λόγω Δευτέρας το ονόμασα "πυρετός το...Δευτερόβραδο"
(Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας αναφέρω και ταυτόχρονα να θαυμάσω, το πόσο καλά στημένες είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες στο Λονδίνο. Από τα κόκκινα εκσυγχρονισμένα πλέον διώροφα λεωφορεία μέχρι και το Μετρό του Λονδίνου, το οποίο είναι το παλαιότερο στον κόσμο (1863) και είναι περισσότερο γνωστό ως The Tube. )
Κατευθυνόμαστε προς το Soho διασχίζοντας πολλά μαγαζάκια.
View media item 24676View media item 24675
Ψάχνουμε για ζεστό καφέ και κάτι να φάμε στα γρήγορα, βρίσκουμε το πρώτο Starbucks. Μπαίνουμε και παίρνουμε από έναν GingerbreadLatte και προχωράμε προς τα στενά ακολουθώντας το ένστικτό μας.
Το Soho δημιουργήθηκε ως μία γειτονιά των οίκων ανοχής, sex shows & shops. Η περιοχή ζει στους δικούς της ρυθμούς. Εδώ γεννήθηκαν οι πιο ανατρεπτικές τάσεις στη μουσική, στη μόδα και τον τρόπο ζωής. Αξίζει να χαθείτε εντός των «συνόρων» για να αφουγκραστείτε τον πολυεθνικό της σφυγμό. Μαγαζιά με έντονα πολύχρωμα φώτα και γεμάτα από κόσμο παίζουν διαφόρων ειδών μουσικής, φιλοξενούν καλλιτέχνες όπου δοκιμάζουν τις πειραματικές τους δημιουργίες, μοντέρνες παμπ, ολονύχτια καφέ και βίντατζ μπουτίκ υποδέχονται όλη τη φασαρία αυτής της λιθόστρωτης γειτονιάς 24 ώρες το 24-ωρο. Γύρω, δεσπόζουν νεαροί «παρασυρμένοι» από το εκκεντρικό στυλ, ενώ ο μποέμικος τρόπος ζωής δίνει άλλη «νότα» στην πολυσύνθετη αυτή ατμόσφαιρα. Η συγκεκριμένη γειτονιά αποτελούσε ανέκαθεν πόλο έλξης για καλλιτέχνες...
Καθόμαστε κάπου για ρόφημα και απολαμβάνουμε την περιήγησή μας. (Δυστυχώς δεν θυμάμαι, ήταν μέσα σε ένα μικρό εμπορικό κέντρο θα έλεγα, που είχε εστιατόρια και καφετέριες-μπαρ.) Πόσα μικρά εμπορικά υπάρχουνε μέσα στο Soho?
Γύρω απ'τη Gerrard Street αναπτύσσεται η γνωστή Τσάινα Τάουν, ενώ ως μέρος του Γουέστ Εντ στεγάζει τη γνωστή έντονη θεατρική ζωή του Λονδίνου. Έχω ακούσει από γνωστούς και φίλους ότι αξίζει να παρακολουθήσεις μία θεατρική παράσταση, αλλά δυστυχώς δεν μας το επιτρέπει ο χρόνος αλλά ούτε οι συνθήκες.
Ώρα 8:30 μμ, ήρθε η ώρα της ευτυχίας. Όπου "ευτυχία" σημαίνει ένα αξέχαστο τσιμπούσι επιπέδου τελευταίας σελίδας Αστερίξ με γουρουνόπουλα στο τραπέζι και Κακοφωνίξ στο δέντρο. Δυο βήματα από το σταθμό Bond Street ή OxfordCircus, εδρεύει το MΕΑΤliquοr, μπεργκεράδικο με όνομα, υποβλητική-δυνατή μουσική, vibe ατμόσφαιρα, εντονότατο το σκοτεινό στοιχείο θυμίζοντας κάτι από Gothic. Δεν το συνιστώ για οικογένειες. Πολύς ο κόσμος, η εξυπηρέτηση ήταν αρκετά καλή, τα μπέργκερ τα περίμενα αρκετά μεγαλύτερα (μη σας ξεγελά η φωτογραφία) αλλά ήταν πεντανόστιμο. Ζουμερό με έντονες spicy μυρωδιές, το κρέας ήταν αρμονικά ψημένο κ όλα έλιωναν στο στόμα σου. Πληρώσαμε 39+4 λίρες φιλοδώρημα το οποίο ήταν γραμμένο πάνω στην απόδειξη για 4 μπέργκερ, 1 cocacola και 2 πατάτες……Ώρα για ξεκούραση και επιστροφή στο ξενοδοχείο!
Last edited: