kabamarou
Member
- Μηνύματα
- 1.437
- Likes
- 2.207
Μετά από μήνες ψαξίματος σχετικά με το ποιος θα είναι ο ιδανικός προορισμός για μια 5η μερη εκδρομή στην Ευρώπη που να μην είναι και πανάκριβη αποφασίζουμε με τον φίλο μου να κλείσουμε αεροπορικά εισιτήρια για Βερολίνο. Έχοντας ξεκοκαλίσει ολόκληρο τον ταξιδιωτικό οδηγό explorer και μελετήσει αμέτρητες πληροφορίες από το internet σχετικά με άτομα που επισκέφθηκαν αυτήν την πόλη φτάνουμε στην πολυπόθητη 1η Οκτωβρίου την ημέρα που θα φεύγαμε με το αεροπλάνο της easyjet.Η συγκεκριμένη εταιρία προτιμήθηκε καθαρά γιατί είχε την καλύτερη τιμή στα εισιτήρια από Θεσσαλονίκη (156 ευρώ το άτομο πάνεελα με τους φόρους μαζί με μια βαλίτσα που μοιραζόμασταν με το φίλο μου). Τα φθηνά της εισιτήρια για αυτόν τον προορισμό αποτέλεσαν και μια αφορμή για να πραγματοποιηθεί αυτό το ταξίδι .
1η ημέρα
Περιμένοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου αρχίζω και ξεχωρίζω τους Γερμανούς από την συμπεριφορά τους και μόνο. Οι Γερμανοί κάθονται ήρεμοι και διαβάζουν ενώ μια Ελληνίδα δίπλα μου είναι τσαντισμένη με κάτι και κάνει νευρικές χειρονομίες. Μπαίνουμε στο αεροπλάνο το οποίο είναι στην πλειοψηφία του γεμάτο με Γερμανούς ,οι περισσότεροι από αυτούς διαβάζουν και αυτοί που μιλάνε το κάνουν πολύ χαμηλόφωνα. Όταν προσγειωνόμαστε τελικά στο αεροδρόμιο schonefeld του Βερολίνου το αεροπλάνο διασχίζει για 10 λεπτά περίπου έναν ατέλειωτο αεροδιάδρομο. Βγαίνοντας από το αεροπλάνο και περιμένοντας στον χώρο παραλαβής των αποσκευών επικρατεί μια τρομερή ησυχία, όλοι μιλάνε χαμηλόφωνα. Είναι φανερό πως έχουμε προσγειωθεί σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι έχουν πολύ διαφορετικό επίπεδο συμπεριφοράς .Αφού παίρνουμε την βαλίτσα κατευθυνόμαστε προς τον χώρο όπου θα παραλάβουμε το αυτοκίνητο όπου έχουμε κλείσει από το internet μέσω της εταιρίας autoeurope ,163 ευρώ για 5 ημέρες(ήταν φθηνότερη κατά 40-50 ευρώ σε σχέση με τις άλλες και έτσι προτιμήθηκε ).Νοικιάζουμε και έναν navigator με 25 ευρώ για να μας καθοδηγεί και είμαστε έτυμοι για την κατάκτηση του Βερολίνου!
Βγαίνοντας στον άδειο δρόμο λέω τον φίλο μου να μην τρέχει για να δούμε πως συμπεριφέρνονται πρώτα οι υπόλοιποι οδηγοί. Έχουμε να διασχίσουμε μια απόσταση γύρω στα 20 χιλιόμετρα μέχρι το ξενοδοχείο. Παρατηρώ ότι πριν καν μπούμε μέσα στην πόλη σε δρόμους απίστευτα καλοφτιαγμένους κανείς δεν τρέχει πάνω από 80 km και έτσι αποφασίζουμε να προσαρμοστούμε και εμείς σε αυτήν την ταχύτητα. Κανένας δρόμος δεν έχει λακκούβα η φθαρμένες άσπρες γραμμές. Αφού μπαίνουμε στην πόλη όπως κινούμαστε μέσα στο κέντρο παρατηρούμε το θεόρατο sony center.Αποφασίζουμε να παρκάρουμε για να το δούμε. Ο χώρος είναι πανέμορφος! Έχει μια τεράστια και εντυπωσιακή οροφή, κινηματογράφους και μαγαζιά για ποτό και φαγητό .Μπαίνουμε μέσα σε ένα εστιατόριο-μπυραρία. Παρότι έχει πάει 11 το βράδυ έχει κόσμο. Διαπιστώνουμε ότι στο Βερολίνο δεν ισχύει αυτό που υπάρχει σε άλλα μέρη της Γερμανίας ότι «βγήκα αργά και δεν βρήκα καθόλου κόσμο».Παίρνω μια πατατόσουπα που είναι Γερμανική σπεσιαλιτέ. Εξαίσια και η τιμή της μόνο 4,20 ευρώ! Μαζί με μισή σαλάτα με σολομό που μοιράστηκα και κάτι ψωμάκια σαν κουλουράκια Γερμανικά μου βγαίνει 10 ευρώ μόνο να πληρώσω! Στο πιο κεντρικό μέρος της πόλης μιλάμε πάντα ε;
Βγαίνουμε μια βόλτα στην γύρω περιοχή την Potsdamer Platz που αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδομικό έργο της Ευρώπης και χαζεύουμε με δέος τους ουρανοξύστες που βρίσκονται γύρω μας. Μετά την βόλτα αποφασίζουμε να τραβήξουμε για το ξενοδοχείο αφού πληρώσουμε 5 ευρώ στο parking του cony center που νομίζαμε ότι ήταν δωρεάν.
Έχουμε κλείσει μέσω internet δωμάτιο με 69 ευρώ και όταν μπαίνουμε μέσα διαπιστώνουμε με μεγάλη μας χαρά ότι μας έχουν δώσει ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς να ζητήσουν παραπάνω χρήματα. Μόλις ξυπνάμε το πρωί ανοίγω το παράθυρο και μου κάνει εντύπωση το τρομερό οξυγόνο που εισπνέω λες και είμαι στο βουνό παρότι είμαστε στο κέντρο της πόλης. Το Βερολίνο αποτελείται κατά 40% περίπου από πράσινο…Βγαίνω από το ξενοδοχείο και βλέπω ένα τεράστιο εργοτάξιο απέναντι μας, μετράω γύρω στους 20 γερανούς μαζεμένους σε ένα μόνο μέρος, και διαπιστώνω στην πράξη αυτό που είχα διαβάσει, ότι το Βερολίνο είναι η πιο αναπτυσσομένη πόλη της Ευρώπης. Ψάχνουμε με το αυτοκίνητο να βρούμε κάποιο supermarket για να αγοράσουμε κάποια τρόφιμα. Βρίσκουμε ένα lidl μπαίνουμε μέσα και δέχομαι ένα ακόμη πολιτιστικό σοκ. Κανένας δεν αφήνει το καρότσι και δεν στέκεται σε σημείο που να εμποδίζει. Ψάχνουμε να βρούμε απλό νερό και δεν βρίσκουμε. Όλα είναι με γεύση ροδάκινου, βατόμουρου η με ανθρακικό! Μέσα στο super έχει μηχανήματα που βάζει για ανακύκλωση ο κόσμος τα πλαστικά μπουκάλια του νερού! Μας εξυπηρετεί μια ταμίας με μαλλί μοικάνα!
Το απόγευμα βγαίνουμε έξω για βόλτα στην kurfustendamm τον μεγαλύτερο δρόμο με καταστήματα της πόλης. Τον διασχίζουμε με το αυτοκίνητο μέχρι το τέλος και ξαναγυρνάμε πίσω. Με το αυτοκίνητο κάνουμε πολύ χαλαρά και άνετα βόλτες καθώς κανείς δεν τρέχει πάνω από 50 km .Κατεβαίνουμε με τα πόδια στην αρχή της Kurfustendamm για να δούμε την βομβαρδισμένη εκκλησιά του Γουλιέλμου που είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Εκεί κοντά είναι και το
ka de we ,το 2ο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης. Μπαίνουμε μέσα, βλέπουμε την θέα από τον 8ο όροφο του εστιατορίου, πηγαίνουμε στον 7ο όροφο που έχει τεράστια ποικιλία τροφίμων και βολτάρουμε και ψωνίζουμε και στους οιπόλιπους ορόφους. Στην συνέχεια πάμε για βόλτα στο εμπορικό κέντρο europa center που είναι εκεί κοντά και έχει ένα πολύ ωραία τεράστια κατασκευή που λειτουργεί με χρωματιστό νερό. Στην συνέχεια πάμε στο hard rock café που είναι πάλι στην γύρω περιοχή για να αγοράσω ένα μπλουζάκι για έναν φίλο. Όλοι οι δρόμοι στις γωνίες έχουν μεγάλες ταμπέλες που αναγράφουν τις οδούς και έτσι δεν δυσκολευόμαστε με τον χάρτη στο χέρι να κινηθούμε. Φεύγοντας με το αυτοκίνητο περνάμε από το check point charly,το σημείο όπου μέχρι το 1989 γινότανε ο έλεγχος για να περάσει κάποιος από το ανατολικό τμήμα της πόλης στο δυτικό. Δεν κατεβαίνουμε καν κάτω γιατί δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο απλά ένα μικρό σπιτάκι φρούριο θυμίζει αυτό που υπήρχε εδώ πριν από χρόνια. Πάμε για βόλτα με τα πόδια στην πολύ ωραία περιοχή νικολάιφίλτερ που βρίσκεται ο πύργος της τηλεόρασης που είναι το 2ο ψηλότερο κτίριο της Ευρώπης αλλά και το δημαρχείο του Βερολίνου. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο και ανοίγοντας την τηλεόραση πετυχαίνουμε ένα κανάλι που δείχνει πλάνα από clubs.Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση που όλοι χορεύουν και χαμογελάνε. Καμία σχέση με τα ελληνικά clubs.
2η ημέρα
Την επόμενη μέρα πηγαίνουμε για να επισκεφτούμε το κτίριο της βουλής αλλά λόγω του ότι η σειρά έξω από αυτό είναι τεράστια φεύγουμε για να ξοδέψουμε αυτόν τον χρόνο κάπου αλού. Γύρω από την βουλή έχει πολύ ωραία πάρκα και γέφυρες που περνάνε πάνω από τον ποταμό spree.Μπαίνουμε μέσα στο tiergarten που είναι δίπλα από την βουλή ,το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης. Το απίστευτο είναι ότι ακριβώς κάτω από το πάρκο περνάει ένας αυτοκινητόδρομος τούνελ γύρω στα 2km και γενικά συναντήσαμε και άλλα τούνελ μέσα στο κέντρο της πόλης. Εκείνη την ημέρα διεξάγονταν η ετήσια γιορτή της μπύρας(Οκτόμπερφέστ)μέσα στο πάρκο και γινότανε χαμός από κόσμο .Το σημείο μέσα στο πάρκο που διεξάγονταν αυτή η γιορτή ήταν περιτειχισμένο από κάγκελα και για να μπεις περνούσες από έλεγχο από τους αστυνομικούς λόγω του φόβου για τρομοκρατικό χτύπημα. Παντού καντίνες που πουλάνε λουκάνικα, μπύρες και διάφορα άλλα και ένα συγκρότημα παίζει μουσική πάνω σε μια εξέδρα. Κάνουμε μια βόλτα και λέμε να φύγουμε. Σε μια έξοδο υπάρχει ουρά με κόσμο γύρω στα 30 μέτρα. Η ουρά προχωράει με τρομερά αργό ρυθμό. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα. Κοιτάω μπροστά για να δω μήπως υπάρχει κάτι που εμποδίζει τον κόσμο να αποχωρήσει. Δεν βλέπω τίποτα. Είμαστε σχεδόν σταματημένοι. Παρότι επικρατεί συνωστισμός όμως δεν σε σπρώχνει και δεν σε ακουμπάει κανένας. Όλοι είναι τρομερά προσεκτικοί και αυτός ήταν τελικά και ο λόγος που προχωρούσε τόσο αργά η ουράJΣτην γύρω περιοχή από τις 1-4 Οκτωβρίου παρελάσουν κάποιες κούκλες γίγαντες γύρω στα 12 μέτρα σαν μέρος των γιορτών για την πτώση του τείχους. Παρότι το Βερολίνο δεν έχει καθόλου συνωστισμό στα πεζοδρόμια επικρατεί ένας χαμός αυτές τις ημέρες από κόσμο αλλά κανείς δεν σε σπρώχνει και αν πολύ σπάνια σε ακουμπήσει κάποιος ζητάει συγνώμη αμέσως…
Πηγαίνουμε στον σιδηροδρομικό σταθμό Hauptbahnhof-Lehreter Bahnhof τον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της Ευρώπης για να βγάλουμε μια κάρτα για τα μουσεία με 19 ευρώ όπου θα μπορούμε να έχουμε δωρεάν είσοδο με αυτήν για 3 ημέρες σε όλα τα μουσεία. Τεράστιος και πολύ εντυπωσιακός ο σταθμός με πολλούς ορόφους και καταστήματα. Φεύγουμε για να προλάβουμε το εβραϊκό μουσείο πριν κλίσει. Το μουσείο δεν έχει είσοδο και μπαίνεις μέσα από ένα διπλανό κτίριο αφού περάσεις από έλεγχο σε μηχάνημα παρόμοιο με αυτά που έχουν στα αεροδρόμια και στην συνέχεια κατεβαίνεις μια σκάλα για να μπεις μέσα .Εντυπωσιακή αρχιτεκτονική με διαδρόμους ελικοειδής και με το δάπεδο σε διαφορετικά ύψη που σε αποπροσανατολίζουν και ωραία εκθέματα που προβάλουν την ιστορία των Εβραιών. Κάνουμε κάποιες βόλτες στην συνέχεια με το αυτοκίνητο μέσα στην πόλη και γυρνάμε στο ξενοδοχείο ψόφιοι .
3η ημέρα
Την επόμενη μέρα πηγαίνουμε στο ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ το μεγαλύτερο ανάκτορο του Βερολίνου. Αρκετά εντυπωσιακό εξωτερικά. Δεν μας αφήνουν να βγάλουμε φωτογραφίες στο εσωτερικό του. Κάνουμε και μια βόλτα στο μεγάλο και πανέμορφο πάρκο πίσω από το ανάκτορο που διαθέτει ωραίους κήπους και λίμνες όπου πολλοί έρχονται εδώ για joking η απλά για βόλτα. Φεύγουμε για το μουσείο της Περγάμου. Εδώ σου δίνονται ακουστικά με ξενάγηση όπως και σε όλα τα άλλα μουσεία αλλά αυτήν την φορά έχει και στα Ελληνικά! Πολύ εντυπωσιακά εκθέματα η πύλη της Βαβυλώνας και η πύλη της Περγάμου. Βγαίνοντας από το μουσείο κάνουμε μια βόλτα και στο υπόλοιπο νησί των μουσείων όπου αριστερά και δεξιά περνάει ο ποταμός spree.
Μιας και είμαστε δίπλα στον πύργο της τηλεόρασης πάλι λέμε να ανεβούμε γιατί έχει μισή ώρα περιθώριο πριν νυχτώσει ακόμη και θα προλάβουμε να δούμε την θέα καλύτερα. Βγάζουμε εισιτήριο με 10 ευρώ και στηνόμαστε στην ουρά αλλά όταν τελικά πάμε να μπούμε μέσα δεν μας αφήνουν λέγοντας μας πως το εισιτήριο είναι για να μπούμε μια συγκεκριμένη ώρα. Τελικά μας δείχνουν μια οθόνη όπου εκεί αναφέρονται οι ώρες που μπορεί να μπει κάποιος ανάλογα με το νούμερο του εισιτηρίου του. Το δικό μας είναι σε μια ώρα οπότε ανεβαίνουμε τελικά νύχτα. Ο ανελκυστήρας μας ανεβάζει με τρομερή ταχύτητα σε 40 δευτερόλεπτα περίπου στα 203 μέτρα στο παρατηρητήριο του πύργου. Η θέα είναι εντυπωσιακή και αισθάνεσαι ένα δέος βλέποντας από ψιλά το τεράστιο Βερολίνο(8 φορές μεγαλύτερο σε έκταση από το Παρίσι και όσο η Νέα Υορκη).Στον πιο πάνω όροφο έχει bar-restaurant.Πρέπει να περιμένεις στην ουρά για να ανέβεις λόγω του ότι έχει μόνο 40 τραπέζια. Ο καφές κοστίζει 4 ευρώ. Η τιμή είναι πολύ χαμηλή αν σκεφτείς σε τι μέρος πίνεις τον καφέ. Το μαγαζί γυρνάει γύρω γύρω με χαμηλή ταχύτητα και σε μισή ώρα περίπου κάνει μια πλήρη περιστροφή.
Μετά από εκεί πηγαίνουμε στην oranienburger που είναι εκεί κοντά και είναι μάλλον ο δρόμος που έχει τα περισσότερα συγκεντρωμένα μπαράκια και εστιατόρια στο Βερολίνο. Πάμε να παρκάρουμε σε ένα σημείο όπου δίπλα έχει μια ταμπέλα όπου λέει ότι απαγορεύεται το παρκάρισμα τις πρωινές ώρες αλλά με το που πάμε να φύγουμε προσέχω ότι μια γυναίκα κόβει κλήσεις για τα πίσω οχήματα. Μιλάμε μαζί της και μας δίνει να καταλάβουμε ότι 30 μέτρα πιο εκεί υπάρχει μια πινακίδα όπου λέει ότι πρέπει να πληρώσεις για το παρκάρισμα .Το απίστευτο είναι ότι πληρώνεις μέχρι τις 00:00 το βράδυ και μετά είναι δωρεάν και αυτή βγήκε στις 23:15 για να κόψει κλήσεις! Βάζουμε κέρματα στο παρκόμετρο και βγάζουμε το χαρτάκι όπου το βάζεις στο μπαπρίζ του αυτοκινήτου για να φαίνεται. Στο κέντρο του Βερολίνου δύσκολα βρίσκεις σημεία για παρκάρισμα χωρίς να πληρώσεις και θέλει προσοχή στις πινακίδες γιατί σε κάθε μέρος επιτρέπεται να παρκάρεις χωρίς να πληρώσεις διαφορετικές ώρες. Υπάρχει χρέωση ακόμα και για 3 λεπτά που θα αφήσεις το αμάξι και θα φύγεις αλλά η προσωρινή στάση μέσα στο αμάξι είναι δωρεάν. Η χρέωση είναι 25 λεπτά το τέταρτο ενώ σε πολύ κεντρικά σημεία είναι μισό ευρώ το τέταρτο. Κάνουμε βόλτα και στην πλατεία Hackecher Markt αλλά και στην Χάκεσε Χέφε ένα μέρος με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική που σχηματίζεται ανάμεσα σε αυλές κτιρίων και έχει εστιατόρια και μπυραρίες. Καθόμαστε τελικά σε ένα εστιατόριο και παραγγέλνω την Βερολινέζικη μπύρα Berliner Weisse που είναι φτιαγμένη από βότανα είναι αρκετά ελαφριά και η γεύση σου θυμίζει πιο πολύ σιρόπι παρά μπίρα. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο τελικά μετά από 14 ώρες περιπλάνησης!
5η ημέρα
Την επόμενη πηγαίνουμε να επισκεφτούμε αρχικά το μουσείο φυσικής Ιστορίας όπου υπάρχει ο μεγαλύτερος σοζώμενος σκελετός δεινόσαυρου στον κόσμο αλλά δυστυχώς είναι Δευτέρα και το μουσείο είναι κλειστό. Μετά πηγαίνουμε για το υπαίθριο μνημείο ολοκαυτώματος όπου χιλιάδες πλάκες έχουν στηθεί για να συμβολίσουν τους Εβραίους που πεθάνανε και έχουν διαφορετικά ύψη οι πλάκες για να συμβολίσουν την διαφορετικότητα του καθενός ανθρώπου. Καλή η εμπειρία η βόλτα μέσα στις πλάκες αυτές είναι σαν να μπαίνεις σε λαβύρυνθο.
Φεύγουμε για τον ζωολογικό κήπο όπου αναφέρει ότι έχει την μεγαλύτερη ποικιλία ζώων στον κόσμο.Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στο parking του ζωολογικού κήπου που εκεί μπορείς να το αφήσεις για 24 ώρες με 3 ευρώ μόνο(πολύ καλή λύση αν θέλεις απλά να βολτάρεις στην γύρω περιοχή για πολλές ώρες) Η είσοδος είναι μόνο 12 ευρώ(στην Αθήνα που είναι 10 φορές υποδεέστερος και μικρότερος η είσοδος έχει 14)ενώ αν θέλεις να μπεις και στο ενυδρείο έχει 18.Λόγω του ότι είναι τεράστιος και δεν είναι τετραγωνισμένος πάω να ζητήσω κάποιο χάρτη του ζωολογικού από το ταμείο για να προσανατολιζόμαστε. Χάρτης διατίθεται μόνο σε ένα βιβλιαράκι όμως που κάνει 5 ευρώ.. .Τα περισσότερα ζώα έχουν πολύ μεγάλη άπλα και είναι σαν να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και ο ζωολογικός κλείνει στις 18:00.Εμείς φεύγουμε στις 18:15 και δεν μας λέει κανείς τόση ώρα να φύγουμε αλλά βρίσκουμε κλειστές τις πόρτες! Υπάρχει τελικά ένα σύστημα όπου πατάς ένα κουμπί και σπρώχνεις τα κάγκελα και βγαίνεις! Οι 4 ώρες που είχαμε στην διάθεση μας αποδειχτήκαν λίγες τελικά. Χρειάζεσαι 6-7 ώρες για να τον δεις ολόκληρο χωρίς να αγχωθείς όπως εμείς που τον είδαμε στα γρήγορα…
Είναι τελευταία βραδιά στο Βερολίνο οπότε κάνουμε ατέλειωτες βόλτες με το αυτοκίνητο. Περνάμε από ένα κομμάτι του τείχους γύρω στο 1,5 Km όπου έχει μετατραπεί σε υπαίθρια γκαλερί, κάνουμε βόλτες στο Kreuzberg όπου μένουν πολλοί Τούρκοι που έχουν τα μαγαζιά τους εκεί αλλά είναι και μέρος όπου τελευταία μένουν και πάνκιδες και αναρχικοί. Δεν παρατηρώ όμως κάτι ύποπτο στον δρόμο και η περιοχή είναι πολύ ωραία και θυμίζει και λίγο Ελλάδα λόγω της εμφάνισης των Τούρκικων καταστημάτων. Περνάμε και από την Karl marx Alle έναν φαρδύ δρόμο με μεγάλα κτίρια σύμβολο του πρώην Ανατολικού Βερολίνου. Παρότι ο δρόμος θυμίζει τις Ελληνικές λεωφόρους πηγαίνουμε με 60 Km και δεν μας προσπερνάει κανένας!
6η ημέρα
Την επόμενη φτιάξαμε τα πράγματα και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο. Παραδίνουμε το αυτοκίνητο και καθώς είμαστε στο αεροδρόμιο ο φίλος μου προσέχει τις βαλίτσες και εγώ κοιτάω τα καταστήματα. Κάποια στιγμή του ζητάω την γνώμη του για κάτι που θέλω να αγοράσω και απομακρύνεται από τις βαλίτσες σε απόσταση 10 μέτρων περίπου για να δει αυτό που του δείχνω. Μέσα σε ένα λεπτό το πολύ, 3 αστυνομικοί είναι πάνω από τις βαλίτσες και τις κοιτάνε. Τρέχουμε προς τις βαλίτσες και μας κάνουν παρατήρηση που τις αφήσαμε μόνες τους για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά από 3 ελέγχους και καθυστέρηση μιας ώρας και κάτι αναχωρούμε για Θεσσαλονίκη.
Πράγματα που μου άρεσαν.
Tα πεζοδρόμια είναι τεράστια και δεν είδα τόσες ημέρες κανένα αμάξι πάνω σε αυτά. Δεν είδα επίσης ούτε ένα αυτοκίνητο διπλοκαρισμένο, δεν είδα κανέναν να οδηγεί μηχανάκι χωρίς κράνος και κανένα μηχανάκι να κάνει σφήνες μέσα από τα αμάξια. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων σταματούσαν πάντα όταν ήθελε να περάσει κάποιος πεζός και οι περισσότεροι πεζοί δεν κοίταζαν καν αν θα σταματήσει το αμάξι γιατί το είχαν δεδομένο! Όταν περνούσαν επίσης τον δρόμο οι πεζοί ενώ περιμένανε τα αυτοκίνητα το κάνανε σε τρομερά αργό ρυθμό λες και περπατούσαν σε πεζοδρόμιο. Κανείς πεζός δεν προχωρούσε πάνω στον δρόμο, μάλιστα κάποια στιγμή όταν το έκανε ο φίλος μου τον κοιτούσε ένας Γερμανός σαν εξωγίηνο ,δεν μπορούσε να το χωνέψει αυτό που έβλεπε! Όλοι γνωρίζανε στα καταστήματα Αγγλικά και μας εξυπηρετούσαν πάντα πολύ ευγενικά και με χαμόγελο. Στους κάδους είχε ειδικό τασάκι για να σβήσεις το τσιγάρο. Το ποδήλατο είχε πάντα προτεραιότητα όταν περνούσε κάποιο τμήμα του αυτοκινητόδρομου ακόμα και με τους πεζούς στους ποδηλατοδρόμους και στα φανάρια είχε ειδικό φανάρι για αυτά και βέβαια σε πάρα πολλά μέρη είχε parking για τα ποδήλατα. Δεν άκουσα 5 ημέρες κανέναν να φωνάζει η να διαμαρτύρεται έντονα για κάτι. Πάντα όταν έμπαινε κάποιος σε ένα κτίριο και έβλεπε ότι ακολουθούσες σε πολύ μικρή απόσταση από πίσω του, κρατούσε την πόρτα που είχε ανοίξει για να μπεις και εσύ.
Πράγματα που δεν μου άρεσαν
Υπάρχει τόσο μεγάλη πειθαρχεία και τάξη που νομίζεις ότι ανά πάσα στιγμή θα κάνεις κάποιο λάθος και θα σου κάνουνε παρατήρηση και σου κάνουνε παρατηρήσεις πολύ εύκολα γενικά, για παράδειγμα πέρασα σαν πεζός μια διάβαση με κόκκινο γιατί δεν ερχότανε κανένα αμάξι και από πίσω κάτι γυναίκες φωνάξανε! Το μικρό μπουκαλάκι με νερό(0.5 lit) από καταστήματα fast food έχει 2 ευρώ όσο ακριβώς και η μπύρα!
1η ημέρα
Περιμένοντας στην αίθουσα αναχωρήσεων του αεροδρομίου αρχίζω και ξεχωρίζω τους Γερμανούς από την συμπεριφορά τους και μόνο. Οι Γερμανοί κάθονται ήρεμοι και διαβάζουν ενώ μια Ελληνίδα δίπλα μου είναι τσαντισμένη με κάτι και κάνει νευρικές χειρονομίες. Μπαίνουμε στο αεροπλάνο το οποίο είναι στην πλειοψηφία του γεμάτο με Γερμανούς ,οι περισσότεροι από αυτούς διαβάζουν και αυτοί που μιλάνε το κάνουν πολύ χαμηλόφωνα. Όταν προσγειωνόμαστε τελικά στο αεροδρόμιο schonefeld του Βερολίνου το αεροπλάνο διασχίζει για 10 λεπτά περίπου έναν ατέλειωτο αεροδιάδρομο. Βγαίνοντας από το αεροπλάνο και περιμένοντας στον χώρο παραλαβής των αποσκευών επικρατεί μια τρομερή ησυχία, όλοι μιλάνε χαμηλόφωνα. Είναι φανερό πως έχουμε προσγειωθεί σε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι έχουν πολύ διαφορετικό επίπεδο συμπεριφοράς .Αφού παίρνουμε την βαλίτσα κατευθυνόμαστε προς τον χώρο όπου θα παραλάβουμε το αυτοκίνητο όπου έχουμε κλείσει από το internet μέσω της εταιρίας autoeurope ,163 ευρώ για 5 ημέρες(ήταν φθηνότερη κατά 40-50 ευρώ σε σχέση με τις άλλες και έτσι προτιμήθηκε ).Νοικιάζουμε και έναν navigator με 25 ευρώ για να μας καθοδηγεί και είμαστε έτυμοι για την κατάκτηση του Βερολίνου!
Βγαίνοντας στον άδειο δρόμο λέω τον φίλο μου να μην τρέχει για να δούμε πως συμπεριφέρνονται πρώτα οι υπόλοιποι οδηγοί. Έχουμε να διασχίσουμε μια απόσταση γύρω στα 20 χιλιόμετρα μέχρι το ξενοδοχείο. Παρατηρώ ότι πριν καν μπούμε μέσα στην πόλη σε δρόμους απίστευτα καλοφτιαγμένους κανείς δεν τρέχει πάνω από 80 km και έτσι αποφασίζουμε να προσαρμοστούμε και εμείς σε αυτήν την ταχύτητα. Κανένας δρόμος δεν έχει λακκούβα η φθαρμένες άσπρες γραμμές. Αφού μπαίνουμε στην πόλη όπως κινούμαστε μέσα στο κέντρο παρατηρούμε το θεόρατο sony center.Αποφασίζουμε να παρκάρουμε για να το δούμε. Ο χώρος είναι πανέμορφος! Έχει μια τεράστια και εντυπωσιακή οροφή, κινηματογράφους και μαγαζιά για ποτό και φαγητό .Μπαίνουμε μέσα σε ένα εστιατόριο-μπυραρία. Παρότι έχει πάει 11 το βράδυ έχει κόσμο. Διαπιστώνουμε ότι στο Βερολίνο δεν ισχύει αυτό που υπάρχει σε άλλα μέρη της Γερμανίας ότι «βγήκα αργά και δεν βρήκα καθόλου κόσμο».Παίρνω μια πατατόσουπα που είναι Γερμανική σπεσιαλιτέ. Εξαίσια και η τιμή της μόνο 4,20 ευρώ! Μαζί με μισή σαλάτα με σολομό που μοιράστηκα και κάτι ψωμάκια σαν κουλουράκια Γερμανικά μου βγαίνει 10 ευρώ μόνο να πληρώσω! Στο πιο κεντρικό μέρος της πόλης μιλάμε πάντα ε;
Βγαίνουμε μια βόλτα στην γύρω περιοχή την Potsdamer Platz που αποτελεί το μεγαλύτερο οικοδομικό έργο της Ευρώπης και χαζεύουμε με δέος τους ουρανοξύστες που βρίσκονται γύρω μας. Μετά την βόλτα αποφασίζουμε να τραβήξουμε για το ξενοδοχείο αφού πληρώσουμε 5 ευρώ στο parking του cony center που νομίζαμε ότι ήταν δωρεάν.
Έχουμε κλείσει μέσω internet δωμάτιο με 69 ευρώ και όταν μπαίνουμε μέσα διαπιστώνουμε με μεγάλη μας χαρά ότι μας έχουν δώσει ένα μικρό διαμέρισμα χωρίς να ζητήσουν παραπάνω χρήματα. Μόλις ξυπνάμε το πρωί ανοίγω το παράθυρο και μου κάνει εντύπωση το τρομερό οξυγόνο που εισπνέω λες και είμαι στο βουνό παρότι είμαστε στο κέντρο της πόλης. Το Βερολίνο αποτελείται κατά 40% περίπου από πράσινο…Βγαίνω από το ξενοδοχείο και βλέπω ένα τεράστιο εργοτάξιο απέναντι μας, μετράω γύρω στους 20 γερανούς μαζεμένους σε ένα μόνο μέρος, και διαπιστώνω στην πράξη αυτό που είχα διαβάσει, ότι το Βερολίνο είναι η πιο αναπτυσσομένη πόλη της Ευρώπης. Ψάχνουμε με το αυτοκίνητο να βρούμε κάποιο supermarket για να αγοράσουμε κάποια τρόφιμα. Βρίσκουμε ένα lidl μπαίνουμε μέσα και δέχομαι ένα ακόμη πολιτιστικό σοκ. Κανένας δεν αφήνει το καρότσι και δεν στέκεται σε σημείο που να εμποδίζει. Ψάχνουμε να βρούμε απλό νερό και δεν βρίσκουμε. Όλα είναι με γεύση ροδάκινου, βατόμουρου η με ανθρακικό! Μέσα στο super έχει μηχανήματα που βάζει για ανακύκλωση ο κόσμος τα πλαστικά μπουκάλια του νερού! Μας εξυπηρετεί μια ταμίας με μαλλί μοικάνα!
Το απόγευμα βγαίνουμε έξω για βόλτα στην kurfustendamm τον μεγαλύτερο δρόμο με καταστήματα της πόλης. Τον διασχίζουμε με το αυτοκίνητο μέχρι το τέλος και ξαναγυρνάμε πίσω. Με το αυτοκίνητο κάνουμε πολύ χαλαρά και άνετα βόλτες καθώς κανείς δεν τρέχει πάνω από 50 km .Κατεβαίνουμε με τα πόδια στην αρχή της Kurfustendamm για να δούμε την βομβαρδισμένη εκκλησιά του Γουλιέλμου που είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης. Εκεί κοντά είναι και το
ka de we ,το 2ο μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης. Μπαίνουμε μέσα, βλέπουμε την θέα από τον 8ο όροφο του εστιατορίου, πηγαίνουμε στον 7ο όροφο που έχει τεράστια ποικιλία τροφίμων και βολτάρουμε και ψωνίζουμε και στους οιπόλιπους ορόφους. Στην συνέχεια πάμε για βόλτα στο εμπορικό κέντρο europa center που είναι εκεί κοντά και έχει ένα πολύ ωραία τεράστια κατασκευή που λειτουργεί με χρωματιστό νερό. Στην συνέχεια πάμε στο hard rock café που είναι πάλι στην γύρω περιοχή για να αγοράσω ένα μπλουζάκι για έναν φίλο. Όλοι οι δρόμοι στις γωνίες έχουν μεγάλες ταμπέλες που αναγράφουν τις οδούς και έτσι δεν δυσκολευόμαστε με τον χάρτη στο χέρι να κινηθούμε. Φεύγοντας με το αυτοκίνητο περνάμε από το check point charly,το σημείο όπου μέχρι το 1989 γινότανε ο έλεγχος για να περάσει κάποιος από το ανατολικό τμήμα της πόλης στο δυτικό. Δεν κατεβαίνουμε καν κάτω γιατί δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο απλά ένα μικρό σπιτάκι φρούριο θυμίζει αυτό που υπήρχε εδώ πριν από χρόνια. Πάμε για βόλτα με τα πόδια στην πολύ ωραία περιοχή νικολάιφίλτερ που βρίσκεται ο πύργος της τηλεόρασης που είναι το 2ο ψηλότερο κτίριο της Ευρώπης αλλά και το δημαρχείο του Βερολίνου. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο και ανοίγοντας την τηλεόραση πετυχαίνουμε ένα κανάλι που δείχνει πλάνα από clubs.Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση που όλοι χορεύουν και χαμογελάνε. Καμία σχέση με τα ελληνικά clubs.
2η ημέρα
Την επόμενη μέρα πηγαίνουμε για να επισκεφτούμε το κτίριο της βουλής αλλά λόγω του ότι η σειρά έξω από αυτό είναι τεράστια φεύγουμε για να ξοδέψουμε αυτόν τον χρόνο κάπου αλού. Γύρω από την βουλή έχει πολύ ωραία πάρκα και γέφυρες που περνάνε πάνω από τον ποταμό spree.Μπαίνουμε μέσα στο tiergarten που είναι δίπλα από την βουλή ,το μεγαλύτερο πάρκο της Ευρώπης. Το απίστευτο είναι ότι ακριβώς κάτω από το πάρκο περνάει ένας αυτοκινητόδρομος τούνελ γύρω στα 2km και γενικά συναντήσαμε και άλλα τούνελ μέσα στο κέντρο της πόλης. Εκείνη την ημέρα διεξάγονταν η ετήσια γιορτή της μπύρας(Οκτόμπερφέστ)μέσα στο πάρκο και γινότανε χαμός από κόσμο .Το σημείο μέσα στο πάρκο που διεξάγονταν αυτή η γιορτή ήταν περιτειχισμένο από κάγκελα και για να μπεις περνούσες από έλεγχο από τους αστυνομικούς λόγω του φόβου για τρομοκρατικό χτύπημα. Παντού καντίνες που πουλάνε λουκάνικα, μπύρες και διάφορα άλλα και ένα συγκρότημα παίζει μουσική πάνω σε μια εξέδρα. Κάνουμε μια βόλτα και λέμε να φύγουμε. Σε μια έξοδο υπάρχει ουρά με κόσμο γύρω στα 30 μέτρα. Η ουρά προχωράει με τρομερά αργό ρυθμό. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί συμβαίνει αυτό το πράγμα. Κοιτάω μπροστά για να δω μήπως υπάρχει κάτι που εμποδίζει τον κόσμο να αποχωρήσει. Δεν βλέπω τίποτα. Είμαστε σχεδόν σταματημένοι. Παρότι επικρατεί συνωστισμός όμως δεν σε σπρώχνει και δεν σε ακουμπάει κανένας. Όλοι είναι τρομερά προσεκτικοί και αυτός ήταν τελικά και ο λόγος που προχωρούσε τόσο αργά η ουράJΣτην γύρω περιοχή από τις 1-4 Οκτωβρίου παρελάσουν κάποιες κούκλες γίγαντες γύρω στα 12 μέτρα σαν μέρος των γιορτών για την πτώση του τείχους. Παρότι το Βερολίνο δεν έχει καθόλου συνωστισμό στα πεζοδρόμια επικρατεί ένας χαμός αυτές τις ημέρες από κόσμο αλλά κανείς δεν σε σπρώχνει και αν πολύ σπάνια σε ακουμπήσει κάποιος ζητάει συγνώμη αμέσως…
Πηγαίνουμε στον σιδηροδρομικό σταθμό Hauptbahnhof-Lehreter Bahnhof τον μεγαλύτερο σιδηροδρομικό σταθμό της Ευρώπης για να βγάλουμε μια κάρτα για τα μουσεία με 19 ευρώ όπου θα μπορούμε να έχουμε δωρεάν είσοδο με αυτήν για 3 ημέρες σε όλα τα μουσεία. Τεράστιος και πολύ εντυπωσιακός ο σταθμός με πολλούς ορόφους και καταστήματα. Φεύγουμε για να προλάβουμε το εβραϊκό μουσείο πριν κλίσει. Το μουσείο δεν έχει είσοδο και μπαίνεις μέσα από ένα διπλανό κτίριο αφού περάσεις από έλεγχο σε μηχάνημα παρόμοιο με αυτά που έχουν στα αεροδρόμια και στην συνέχεια κατεβαίνεις μια σκάλα για να μπεις μέσα .Εντυπωσιακή αρχιτεκτονική με διαδρόμους ελικοειδής και με το δάπεδο σε διαφορετικά ύψη που σε αποπροσανατολίζουν και ωραία εκθέματα που προβάλουν την ιστορία των Εβραιών. Κάνουμε κάποιες βόλτες στην συνέχεια με το αυτοκίνητο μέσα στην πόλη και γυρνάμε στο ξενοδοχείο ψόφιοι .
3η ημέρα
Την επόμενη μέρα πηγαίνουμε στο ανάκτορο Σαρλότενμπουργκ το μεγαλύτερο ανάκτορο του Βερολίνου. Αρκετά εντυπωσιακό εξωτερικά. Δεν μας αφήνουν να βγάλουμε φωτογραφίες στο εσωτερικό του. Κάνουμε και μια βόλτα στο μεγάλο και πανέμορφο πάρκο πίσω από το ανάκτορο που διαθέτει ωραίους κήπους και λίμνες όπου πολλοί έρχονται εδώ για joking η απλά για βόλτα. Φεύγουμε για το μουσείο της Περγάμου. Εδώ σου δίνονται ακουστικά με ξενάγηση όπως και σε όλα τα άλλα μουσεία αλλά αυτήν την φορά έχει και στα Ελληνικά! Πολύ εντυπωσιακά εκθέματα η πύλη της Βαβυλώνας και η πύλη της Περγάμου. Βγαίνοντας από το μουσείο κάνουμε μια βόλτα και στο υπόλοιπο νησί των μουσείων όπου αριστερά και δεξιά περνάει ο ποταμός spree.
Μιας και είμαστε δίπλα στον πύργο της τηλεόρασης πάλι λέμε να ανεβούμε γιατί έχει μισή ώρα περιθώριο πριν νυχτώσει ακόμη και θα προλάβουμε να δούμε την θέα καλύτερα. Βγάζουμε εισιτήριο με 10 ευρώ και στηνόμαστε στην ουρά αλλά όταν τελικά πάμε να μπούμε μέσα δεν μας αφήνουν λέγοντας μας πως το εισιτήριο είναι για να μπούμε μια συγκεκριμένη ώρα. Τελικά μας δείχνουν μια οθόνη όπου εκεί αναφέρονται οι ώρες που μπορεί να μπει κάποιος ανάλογα με το νούμερο του εισιτηρίου του. Το δικό μας είναι σε μια ώρα οπότε ανεβαίνουμε τελικά νύχτα. Ο ανελκυστήρας μας ανεβάζει με τρομερή ταχύτητα σε 40 δευτερόλεπτα περίπου στα 203 μέτρα στο παρατηρητήριο του πύργου. Η θέα είναι εντυπωσιακή και αισθάνεσαι ένα δέος βλέποντας από ψιλά το τεράστιο Βερολίνο(8 φορές μεγαλύτερο σε έκταση από το Παρίσι και όσο η Νέα Υορκη).Στον πιο πάνω όροφο έχει bar-restaurant.Πρέπει να περιμένεις στην ουρά για να ανέβεις λόγω του ότι έχει μόνο 40 τραπέζια. Ο καφές κοστίζει 4 ευρώ. Η τιμή είναι πολύ χαμηλή αν σκεφτείς σε τι μέρος πίνεις τον καφέ. Το μαγαζί γυρνάει γύρω γύρω με χαμηλή ταχύτητα και σε μισή ώρα περίπου κάνει μια πλήρη περιστροφή.
Μετά από εκεί πηγαίνουμε στην oranienburger που είναι εκεί κοντά και είναι μάλλον ο δρόμος που έχει τα περισσότερα συγκεντρωμένα μπαράκια και εστιατόρια στο Βερολίνο. Πάμε να παρκάρουμε σε ένα σημείο όπου δίπλα έχει μια ταμπέλα όπου λέει ότι απαγορεύεται το παρκάρισμα τις πρωινές ώρες αλλά με το που πάμε να φύγουμε προσέχω ότι μια γυναίκα κόβει κλήσεις για τα πίσω οχήματα. Μιλάμε μαζί της και μας δίνει να καταλάβουμε ότι 30 μέτρα πιο εκεί υπάρχει μια πινακίδα όπου λέει ότι πρέπει να πληρώσεις για το παρκάρισμα .Το απίστευτο είναι ότι πληρώνεις μέχρι τις 00:00 το βράδυ και μετά είναι δωρεάν και αυτή βγήκε στις 23:15 για να κόψει κλήσεις! Βάζουμε κέρματα στο παρκόμετρο και βγάζουμε το χαρτάκι όπου το βάζεις στο μπαπρίζ του αυτοκινήτου για να φαίνεται. Στο κέντρο του Βερολίνου δύσκολα βρίσκεις σημεία για παρκάρισμα χωρίς να πληρώσεις και θέλει προσοχή στις πινακίδες γιατί σε κάθε μέρος επιτρέπεται να παρκάρεις χωρίς να πληρώσεις διαφορετικές ώρες. Υπάρχει χρέωση ακόμα και για 3 λεπτά που θα αφήσεις το αμάξι και θα φύγεις αλλά η προσωρινή στάση μέσα στο αμάξι είναι δωρεάν. Η χρέωση είναι 25 λεπτά το τέταρτο ενώ σε πολύ κεντρικά σημεία είναι μισό ευρώ το τέταρτο. Κάνουμε βόλτα και στην πλατεία Hackecher Markt αλλά και στην Χάκεσε Χέφε ένα μέρος με εντυπωσιακή αρχιτεκτονική που σχηματίζεται ανάμεσα σε αυλές κτιρίων και έχει εστιατόρια και μπυραρίες. Καθόμαστε τελικά σε ένα εστιατόριο και παραγγέλνω την Βερολινέζικη μπύρα Berliner Weisse που είναι φτιαγμένη από βότανα είναι αρκετά ελαφριά και η γεύση σου θυμίζει πιο πολύ σιρόπι παρά μπίρα. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο τελικά μετά από 14 ώρες περιπλάνησης!
5η ημέρα
Την επόμενη πηγαίνουμε να επισκεφτούμε αρχικά το μουσείο φυσικής Ιστορίας όπου υπάρχει ο μεγαλύτερος σοζώμενος σκελετός δεινόσαυρου στον κόσμο αλλά δυστυχώς είναι Δευτέρα και το μουσείο είναι κλειστό. Μετά πηγαίνουμε για το υπαίθριο μνημείο ολοκαυτώματος όπου χιλιάδες πλάκες έχουν στηθεί για να συμβολίσουν τους Εβραίους που πεθάνανε και έχουν διαφορετικά ύψη οι πλάκες για να συμβολίσουν την διαφορετικότητα του καθενός ανθρώπου. Καλή η εμπειρία η βόλτα μέσα στις πλάκες αυτές είναι σαν να μπαίνεις σε λαβύρυνθο.
Φεύγουμε για τον ζωολογικό κήπο όπου αναφέρει ότι έχει την μεγαλύτερη ποικιλία ζώων στον κόσμο.Παρκάρουμε το αυτοκίνητο στο parking του ζωολογικού κήπου που εκεί μπορείς να το αφήσεις για 24 ώρες με 3 ευρώ μόνο(πολύ καλή λύση αν θέλεις απλά να βολτάρεις στην γύρω περιοχή για πολλές ώρες) Η είσοδος είναι μόνο 12 ευρώ(στην Αθήνα που είναι 10 φορές υποδεέστερος και μικρότερος η είσοδος έχει 14)ενώ αν θέλεις να μπεις και στο ενυδρείο έχει 18.Λόγω του ότι είναι τεράστιος και δεν είναι τετραγωνισμένος πάω να ζητήσω κάποιο χάρτη του ζωολογικού από το ταμείο για να προσανατολιζόμαστε. Χάρτης διατίθεται μόνο σε ένα βιβλιαράκι όμως που κάνει 5 ευρώ.. .Τα περισσότερα ζώα έχουν πολύ μεγάλη άπλα και είναι σαν να ζουν στο φυσικό τους περιβάλλον. Η ώρα περνάει πολύ γρήγορα και ο ζωολογικός κλείνει στις 18:00.Εμείς φεύγουμε στις 18:15 και δεν μας λέει κανείς τόση ώρα να φύγουμε αλλά βρίσκουμε κλειστές τις πόρτες! Υπάρχει τελικά ένα σύστημα όπου πατάς ένα κουμπί και σπρώχνεις τα κάγκελα και βγαίνεις! Οι 4 ώρες που είχαμε στην διάθεση μας αποδειχτήκαν λίγες τελικά. Χρειάζεσαι 6-7 ώρες για να τον δεις ολόκληρο χωρίς να αγχωθείς όπως εμείς που τον είδαμε στα γρήγορα…
Είναι τελευταία βραδιά στο Βερολίνο οπότε κάνουμε ατέλειωτες βόλτες με το αυτοκίνητο. Περνάμε από ένα κομμάτι του τείχους γύρω στο 1,5 Km όπου έχει μετατραπεί σε υπαίθρια γκαλερί, κάνουμε βόλτες στο Kreuzberg όπου μένουν πολλοί Τούρκοι που έχουν τα μαγαζιά τους εκεί αλλά είναι και μέρος όπου τελευταία μένουν και πάνκιδες και αναρχικοί. Δεν παρατηρώ όμως κάτι ύποπτο στον δρόμο και η περιοχή είναι πολύ ωραία και θυμίζει και λίγο Ελλάδα λόγω της εμφάνισης των Τούρκικων καταστημάτων. Περνάμε και από την Karl marx Alle έναν φαρδύ δρόμο με μεγάλα κτίρια σύμβολο του πρώην Ανατολικού Βερολίνου. Παρότι ο δρόμος θυμίζει τις Ελληνικές λεωφόρους πηγαίνουμε με 60 Km και δεν μας προσπερνάει κανένας!
6η ημέρα
Την επόμενη φτιάξαμε τα πράγματα και αναχωρήσαμε για το αεροδρόμιο. Παραδίνουμε το αυτοκίνητο και καθώς είμαστε στο αεροδρόμιο ο φίλος μου προσέχει τις βαλίτσες και εγώ κοιτάω τα καταστήματα. Κάποια στιγμή του ζητάω την γνώμη του για κάτι που θέλω να αγοράσω και απομακρύνεται από τις βαλίτσες σε απόσταση 10 μέτρων περίπου για να δει αυτό που του δείχνω. Μέσα σε ένα λεπτό το πολύ, 3 αστυνομικοί είναι πάνω από τις βαλίτσες και τις κοιτάνε. Τρέχουμε προς τις βαλίτσες και μας κάνουν παρατήρηση που τις αφήσαμε μόνες τους για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά από 3 ελέγχους και καθυστέρηση μιας ώρας και κάτι αναχωρούμε για Θεσσαλονίκη.
Πράγματα που μου άρεσαν.
Tα πεζοδρόμια είναι τεράστια και δεν είδα τόσες ημέρες κανένα αμάξι πάνω σε αυτά. Δεν είδα επίσης ούτε ένα αυτοκίνητο διπλοκαρισμένο, δεν είδα κανέναν να οδηγεί μηχανάκι χωρίς κράνος και κανένα μηχανάκι να κάνει σφήνες μέσα από τα αμάξια. Οι οδηγοί των αυτοκινήτων σταματούσαν πάντα όταν ήθελε να περάσει κάποιος πεζός και οι περισσότεροι πεζοί δεν κοίταζαν καν αν θα σταματήσει το αμάξι γιατί το είχαν δεδομένο! Όταν περνούσαν επίσης τον δρόμο οι πεζοί ενώ περιμένανε τα αυτοκίνητα το κάνανε σε τρομερά αργό ρυθμό λες και περπατούσαν σε πεζοδρόμιο. Κανείς πεζός δεν προχωρούσε πάνω στον δρόμο, μάλιστα κάποια στιγμή όταν το έκανε ο φίλος μου τον κοιτούσε ένας Γερμανός σαν εξωγίηνο ,δεν μπορούσε να το χωνέψει αυτό που έβλεπε! Όλοι γνωρίζανε στα καταστήματα Αγγλικά και μας εξυπηρετούσαν πάντα πολύ ευγενικά και με χαμόγελο. Στους κάδους είχε ειδικό τασάκι για να σβήσεις το τσιγάρο. Το ποδήλατο είχε πάντα προτεραιότητα όταν περνούσε κάποιο τμήμα του αυτοκινητόδρομου ακόμα και με τους πεζούς στους ποδηλατοδρόμους και στα φανάρια είχε ειδικό φανάρι για αυτά και βέβαια σε πάρα πολλά μέρη είχε parking για τα ποδήλατα. Δεν άκουσα 5 ημέρες κανέναν να φωνάζει η να διαμαρτύρεται έντονα για κάτι. Πάντα όταν έμπαινε κάποιος σε ένα κτίριο και έβλεπε ότι ακολουθούσες σε πολύ μικρή απόσταση από πίσω του, κρατούσε την πόρτα που είχε ανοίξει για να μπεις και εσύ.
Πράγματα που δεν μου άρεσαν
Υπάρχει τόσο μεγάλη πειθαρχεία και τάξη που νομίζεις ότι ανά πάσα στιγμή θα κάνεις κάποιο λάθος και θα σου κάνουνε παρατήρηση και σου κάνουνε παρατηρήσεις πολύ εύκολα γενικά, για παράδειγμα πέρασα σαν πεζός μια διάβαση με κόκκινο γιατί δεν ερχότανε κανένα αμάξι και από πίσω κάτι γυναίκες φωνάξανε! Το μικρό μπουκαλάκι με νερό(0.5 lit) από καταστήματα fast food έχει 2 ευρώ όσο ακριβώς και η μπύρα!
Αλλά δεν αφορά τόσο τη ζωή στο 
. Το blog όμως το έχω αφήσει λίγο γιατί από τη μια έχω πολλές δουλειές, από την άλλη εργασίες που πρέπει να ετοιμάζω, έχω και το αγγλόφωνο blog γιατί παραπονιούνταν οι συνάδερφοι ότι τους κάνω διάσημους αλλά σε αυτούς δεν δίνω τα κείμενα κλπ κλπ...
