Σερβία 51ο Φεστιβάλ Χαλκινων Πνευστών στη Γκούτσα της Σερβίας, 10-14 Αυγ. 2011

[Alexis K]

Συνέχεια...

Τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Σχεδόν 18.30 τελείωσαν οι εκδηλώσεις και μια μοναχική τρομπέτα έπαιξε το φινάλε. Εμείς μαζευτήκαμε στο λεωφορείο και σούρουπο πια άρχισε το ταξίδι της επιστροφής.
Ταξιδεύοντας νύχτα κερδίζαμε πιο γρήγορα τα χιλιόμετρα, σε σύγκριση με το ταξίδι του ερχομού, λόγω της μικρότερης κίνησης. Κατά της 02.00 της Κυριακής του Δεκαπενταύγουστου, φτάσαμε στα Σερβο-σκοπιανά σύνορα. Από τους Σέρβους περάσαμε γρήγορα αλλά στους Σκοπιανούς η ουρά ήταν μεγάλη. Εκατοντάδες Σέρβοι και όχι μόνο, με τα οχήματά τους κατέβαιναν για διακοπές στη Βόρεια Ελλάδα και γι’ αυτό η καθυστέρηση. Δύο ώρες χρειάστηκαν (και με το σχετικό «λάδωμα») για να συνεχίσουμε. Ξημέρωμα μας βρήκε στα Ελληνικά σύνορα και στις 07.30 φτάσαμε στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, άυπνοι και ταλαιπωρημένοι.
Αποχαιρετήσαμε την υπόλοιπη παρέα και με το αυτοκίνητό μας ξεκινήσαμε για το πεντάωρο ταξίδι μέχρι τι σπίτι μας στη Πάτρα. Πραγματικά απορώ πως τα κατάφερα να οδηγήσω μετά από τόση ταλαιπωρία. Είχα όμως κίνητρο: άκουγα σε όλη τη διαδρομή τα CD που πήραμε στη Σερβία. Ο ρυθμός τους με κράτησε σε ένταση μέχρι να φτάσουμε.
Σαν επίλογο να γράψω ότι πραγματικά είναι το Βαλκανικό Woodstok, είναι το Βαλκανικό πανηγύρι, είναι το βαλκανικό μείγμα του παραδοσιακού, του σύγχρονου, του ωραίου, του κιτς, του εθνικιστικού, του διεθνιστικού, μα πάνω απ’ όλα του γλεντιού και της χαράς. Ναι πραγματικά θέλω να πάω πάλι!

Υ.Γ1. Όταν ο διάσημος Αμερικανός τρομπετίστας Miles Davis, βρέθηκε στη Γκούτσα, δήλωσε: «… δεν ήξερα ότι μπορεί να παιχτεί έτσι η τρομπέτα!»
Υ.Γ.2 Για την ιστορία αναφέρω τα αποτελέσματα του διαγωνισμού:

ΔιαγωνισμόςΣερβικώνΟρχηστρών

1st First orchestra - Οrchestra Dejan Lazarevic from Pozega
2nd Second Orchestra - Bojan Ristic Orchestra from Vladicin Han
3rd Third Orchestra - Orchestra Ekrem Mamutovic Vranje

1st The first trumpet - Elvis Ajdinović from Surdulica
2nd Second trumpet - Stefan Mladenovic from Vranje
3rd Third trumpet - Janko Jovanovic from Zemun

ΔιεθνήςΔιαγωνισμόςΟρχηστρών

1st First orchestra - Orchestra Dejan Lazarevic (Serbia)
2nd Second Orchestra - Le Spectre d'Ottokar (France)
3rd Third Orchestra - No Problem Orchestra (Italy)

1st First trumpet - Orchestra Djambo Agusevi Seven (FYROM)
2nd Second trumpet - Elvis Ajdinović (Serbian)
3rd Third trumpet - Orchestra Kadriu Seven Brothers (Belgium)


Τέλος

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[galat]

Περιμένουμε πλήρη μουσική ανταπόκριση....

 

[ThanasisU2]

μπράβο η Αρτ Ον Ροαντ, δε κατάφερε να κάνει καμία βλακεία αυτη τη φορά. πολλή περίεργο. έχω ακούσει τα χειρότερα για αυτήν.

κατά άλλα πολλή ώραια μέχρι στιγμής. πρέπει του χρόνου να τιμήσω το φεστιβάλ, σε ένα Σερβό-ΠΓΔΜ τουρ μου ;Ρ

 

[Giristroula]

Είναι πολύ ωραίες αυτού του είδους οι εξορμήσεις. Η μουσική από τα χάλκινα μου αρέσει πολύ. Έχω ένα φίλο από την Κοζάνη και με προμηθεύει δεόντως!Για πάμε για τη συνέχεια...

 

[Alexis K]

Συνέχεια...

Το ξενοδοχείο πολύ καλό, σε υψόμετρο περί τα 700 μέτρα, ελβετικού στυλ, ξύλινο, αποτελείται από τρία κτίρια, με μια μεγάλη πισίνα, μέσα σε ένα δάσος με πεύκα. Μια μεγάλη πισίνα δεσπόζει στο πίσω μέρος και κάποιοι, παρά τη δροσιά του υψομέτρου, απολάμβαναν το μπάνιο τους. Οι υπάλληλοι ευγενέστατοι γρήγορα μας τακτοποίησαν στα δωμάτιά μας. Ενώ η Χρύσα ξεκουράστηκε λίγο, εγώ προτίμησα να κάνω μια μικρή βόλτα στο ξενοδοχείο για να περάσει η ώρα.
Μετά από μιάμιση ώρα στις 17.00 ξεκινήσαμε για τη Γκούτσα που βρίσκεται περί τα 45 χλμ, ΝΑ. Ο δρόμος χαρακτηριστικά στενός με στροφές και αρκετή κίνηση. Δυο-τρία χλμ πριν το προορισμό μας υπάρχει μπάρα ελέγχου και καταβολής αντιτίμου για το πάρκινγκ(30 €). Να αναφέρω εδώ ότι το νόμισμα της Σερβίας είναι το δηνάριο με ισοτιμία 1 € = 100 δηνάρια.
Έτσι στις 18.30 κατεβήκαμε από το όχημα στην άκρη της πόλης και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Τα πρώτα πράγματα που κάνουν εντύπωση είναι ο πολύς κόσμος και η μουσική που ακούγεται από παντού. Πρώτη στάση στο Κέντρο Πολιτισμού, στο οποίο παρακολουθήσαμε για λίγο κάποιες ορχήστρες που έπαιζαν παραδοσιακή μουσική. Ο ήχος που επικρατεί είναι ένας γρήγορος ρυθμός που σε ξεσηκώνει, γνωστός από τραγούδια του Bregovic που έχουν παιχτεί και με Ελληνικούς στίχους (πχ Το βενζινάδικο, να ‘ταν η χαρά οικόπεδο κλπ).
Στη συνέχεια, σούρουπο πια, συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Ένας γενικός χαμός επικρατούσε παντού. Δεκάδες μπάντες να παίζουν στους δρόμους και στα μαγαζιά, ενώ οι Σέρβοι και όχι μόνο αυτοί, χόρευαν στο ξέφρενο ρυθμό. Ντυμένοι άλλοι με παραδοσιακές στολές, και άλλοι με τα καλοκαιρινά τους και αρκετοί φορώντας στρατιωτικά δίκοχα και κρατώντας σημαίες και άλλα εθνικιστικά σύμβολα. Να σημειώσω εδώ ότι ο εθνικισμός είναι σε έξαρση σε όλη τη χώρα, χωρίς εμείς να παρατηρήσουμε έκτροπα ή άλλες ακρότητες.
Η μπύρα έρεε άφθονη καθώς και το ρακί. Η επικρατούσα μάρκα μπύρας είναι η Jelen(=Γιέλεν) και δεύτερη η Lav (=Λαβ), σε κάνιστρα μισού λίτρου ή δίλιτρα πλαστικά μπουκάλια. Το ρακί σερβίρεται σε δοκιμαστικούς σωλήνες!!!
Αργότερα κοντά στο ποτάμι εντοπίσαμε κάποια καλά εστιατόρια και σε ένα από αυτά καθίσαμε για φαγητό. Φυσικά υπό τη συνοδεία ορχήστρας και με μια χανούμισσα να λικνίζεται στο ρυθμό. Λίγο κιτς βέβαια το σκηνικό αυτό, αλλά είναι μέσα στα γενικότερα πλαίσια του ταυτόχρονου παραδοσιακού και κιτς που επικρατεί. Έχει και αυτό τη γοητεία του!
Στο μαγαζί καθίσαμε αρκετή ώρα, λίγο αργότερα γέμισε παρέες, ενώ οι μπάντες έπαιζαν η μία μετά την άλλη, με αποκορύφωμα κάποια στιγμή, να παίζουν τρείς ταυτόχρονα και να δημιουργούν ένα ηχητικό πανδαιμόνιο.
Το φαγητό που επικρατεί είναι τα ψητά. Σε όλα τα εστιατόρια υπάρχουν μεγάλες ψησταριές με χοιρινά και αρνιά. Σερβίρουν ακόμα λουκάνικα, μπιφτέκια και πίτες σαν αυτές του γύρου στη χώρα μας. Σε μεγάλες πήλινες κατσαρόλες, σα πιθάρια, μαγειρεύουν κρεατικά με πατάτες ή λάχανα και όλα αυτά τα συνοδεύουν με διάφορα σαλατικά και σάλτσες.
Μετά το φαί, συνεχίσαμε τη βόλτα μας, καθίσαμε λίγη ώρα στο στάδιο και παρακολουθήσαμε διάφορες μπάντες που διαγωνίζονταν, και στη συνέχεια περπατήσαμε πάλι στους δρόμους της πόλης, χαζεύοντας τα μικρομάγαζα και τον κόσμο που χόρευε στους δρόμους. Το αδιαχώρητο γινόταν στη πλατεία που είναι το άγαλμα του τρομπετίστα που όλοι προσπαθούν να ανέβουν μέχρι τη κορυφή του. Πως τα καταφέρνουν και δεν πέφτουν παρά το αλκοόλ που έχουν καταναλώσει είναι ένα θαύμα.
Περασμένες 02.00 του Σαββάτου 13/8 μαζευτήκαμε στο λεωφορείο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μιάμιση ώρα το ταξίδι της επιστροφής, για να καταλήξουμε μετά τις 03.30 στο ξενοδοχείο σχεδόν σαν υπνοβάτες από τη κούραση. Προβλεπόταν αρκετός ύπνος με αναχώρηση το μεσημέρι. Με τη Χρύσα όμως προτιμήσαμε να χάσουμε τον ύπνο μας, παρά να χάσουμε τη φασαρία και τις εκδηλώσεις στη Γκούτσα. Λίγο μετά τις 08.30 ξυπνήσαμε και τελικά στις 10.00 πήραμε ένα ταξί που με 20 ευρώ και σε μόλις 45 λεπτά μας έφερε στο χωριό.

Συνεχίζεται...

 

[Alexis K]

Μερικές φωτό από τη Γκούτσα...

 

[Giristroula]

Αυτό το κλίμα του πανηγυριού μου θυμίζει κάπως το Octoberfest στη Γερμανία!Πολύ όμορφες εκδηλώσεις πάντως, γεμάτες ζωντάνια και κέφι!

 

[Alexis K]

Συνέχεια...

Στην αρχή κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο κατασκηνωτικό χώρο, από το ποτάμι μέχρι το δάσος ανατολικά του. Αυτοκίνητα σκαρφαλωμένα στην απότομη κλίση, οι σκηνές στημένες ακόμα και στα πιο απίθανα σημεία, και χιλιάδες άνθρωποι να περιδιαβαίνουν ανάμεσά τους. Η μουσική από στερεοφωνικά αλλά και από μπάντες, και η άφθονη μπύρα ανάβουν το κέφι από νωρίς.
Στη συνέχεια κατεβήκαμε στο ποτάμι όπου επικρατούσε άλλος χαμός. Σε κάποιο σημείο έχουν φτιάξει ένα μικρό φράγμα που σχηματίζει μια λιμνούλα βάθους περί το ενάμιση μέτρο και κάποιοι παίρνουν το μπάνιο τους. Άλλοι έχουν βάλει τις καρέκλες και τα τραπέζια μέσα στο ρηχό ποτάμι και έτσι δροσίζονται καθισμένοι, ενώ υπάρχει και μια μεγάλη ανοιχτή πισίνα στην οποία γίνεται το αδιαχώρητο.
Για να μη πολυλογώ, μέχρι το σούρουπο το περάσαμε περιφερόμενοι σε καφέ, μπάρ και εστιατόρια ακούγοντας διάφορες ορχήστρες. Κάναμε και λίγα ψώνια, κάποια αναμνηστικά δηλαδή, μπλουζάκια, CD με σέρβικη μουσική, δίκοχα κλπ. Κατά διαστήματα περνούσαμε από το Κέντρο Πολιτισμού που γίνονταν διάφορα δρώμενα, αλλά η ζέστη μας «έδιωχνε» γρήγορα.
Μετά τις 21.00 τραβήξαμε για το γήπεδο. Εδώ οι ορχήστρες που λάμβαναν μέρος στο τελικό του διαγωνιστικού μέρους, έδιναν το καλύτερο εαυτό τους. Πραγματικά ακούσαμε εξαιρετικές συνθέσεις από μουσικούς με άριστη τεχνική. Πάντως όλοι περίμεναν τη συναυλία της μπάντας των Boban & Marko Markovic. Εμείς μιας και βλέπαμε ότι θα έπαιρνε σε μήκος αρκετά η όλη παράσταση, φύγαμε από το γήπεδο, κάναμε μια μικρή βόλτα στο ποτάμι, ήπιαμε και ένα καφεδάκι και περασμένα μεσάνυχτα, γυρίσαμε πάλι στο γήπεδο.
Ο κόσμος άρχισε να αυξάνεται, γέμισε όλος ο χώρος και στις 01.00 (της Κυριακής 14/8) εμφανίστηκε η ορχήστρα των Markovic. Με το πρώτο τραγούδι που έπαιξαν που πρέπει να ήταν κάποιο πατριωτικό εμβατήριο, έγινε χαλασμός. Όλοι τραγουδούσαν με τα χέρια ψηλά, με τις σημαίες να ανεμίζουν ενώ τα πυροτεχνήματα στόλιζαν τον ουρανό. Στη συνέχεια άρχισαν τα χορευτικά τραγούδια που έκαναν όλο το γήπεδο να χορεύει στο γοργό ρυθμό του kolo (= ο κύριος σερβικός χορός, σαν χασαποσέρβικο περίπου).
Η συναυλία κράτησε λίγο περισσότερο από μία ώρα και στις 02.30 φύγαμε για το ξενοδοχείο, στο οποίο φτάσαμε μετά από μία ώρα και πλέον. Πραγματικά εξουθενωμένοι πέσαμε «ξεροί» για ύπνο. Το πρωί είχαμε ήδη αποφασίσει όλοι, να φύγουμε το μεσημέρι για τη Γκούτσα, για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε λίγο περισσότερο, μιας και μας περίμενε και το ταξίδι της επιστροφής, στην Ελλάδα.
Θα ήταν σχεδόν μεσημέρι όταν αφήσαμε το ξενοδοχείο, φορτώσαμε τα πράγματά μας στο λεωφορείο και περασμένες 13.00 φτάσαμε πάλι στο χωριό. Το γεγονός της ημέρας ήταν η συναυλία του Goran Bregovic που θα γινόταν νωρίς το απόγευμα στο γήπεδο. Μέχρι να έλθει εκείνη η ώρα αρχίσαμε πάλι τη περιπλάνηση στους δρόμους, ήπιαμε τις μπύρες μας και μετά τις 15.00 κινήσαμε για το γήπεδο.
Στο γήπεδο γινόταν διαγωνισμός για τις μπάντες χάλκινων από διάφορες χώρες, (Ιταλία, Γαλλία, Ρουμανία, Βέλγιο Σκόπια κλπ) Στη συνέχεια ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του διαγωνισμού και πριν τις 17.00 βγήκε ο διάσημος Goran Bregovic με την ορχήστρα του. Ο ήχος του άψογος αλλά όχι αυστηρά «σερβικός». Τραγούδια γνωστά σε εμάς, αλλά δεν γέμισε το γήπεδο όπως την προηγούμενη νύχτα οι Markovic. Πάντως κέφι υπήρχε αρκετό και ο κόσμος χόρευε συνεχώς.

Συνεχίζεται...

 

[Alexis K]

Συνέχεια...

Τα ωραία όμως κάποτε τελειώνουν. Σχεδόν 18.30 τελείωσαν οι εκδηλώσεις και μια μοναχική τρομπέτα έπαιξε το φινάλε. Εμείς μαζευτήκαμε στο λεωφορείο και σούρουπο πια άρχισε το ταξίδι της επιστροφής.
Ταξιδεύοντας νύχτα κερδίζαμε πιο γρήγορα τα χιλιόμετρα, σε σύγκριση με το ταξίδι του ερχομού, λόγω της μικρότερης κίνησης. Κατά της 02.00 της Κυριακής του Δεκαπενταύγουστου, φτάσαμε στα Σερβο-σκοπιανά σύνορα. Από τους Σέρβους περάσαμε γρήγορα αλλά στους Σκοπιανούς η ουρά ήταν μεγάλη. Εκατοντάδες Σέρβοι και όχι μόνο, με τα οχήματά τους κατέβαιναν για διακοπές στη Βόρεια Ελλάδα και γι’ αυτό η καθυστέρηση. Δύο ώρες χρειάστηκαν (και με το σχετικό «λάδωμα») για να συνεχίσουμε. Ξημέρωμα μας βρήκε στα Ελληνικά σύνορα και στις 07.30 φτάσαμε στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, άυπνοι και ταλαιπωρημένοι.
Αποχαιρετήσαμε την υπόλοιπη παρέα και με το αυτοκίνητό μας ξεκινήσαμε για το πεντάωρο ταξίδι μέχρι τι σπίτι μας στη Πάτρα. Πραγματικά απορώ πως τα κατάφερα να οδηγήσω μετά από τόση ταλαιπωρία. Είχα όμως κίνητρο: άκουγα σε όλη τη διαδρομή τα CD που πήραμε στη Σερβία. Ο ρυθμός τους με κράτησε σε ένταση μέχρι να φτάσουμε.
Σαν επίλογο να γράψω ότι πραγματικά είναι το Βαλκανικό Woodstok, είναι το Βαλκανικό πανηγύρι, είναι το βαλκανικό μείγμα του παραδοσιακού, του σύγχρονου, του ωραίου, του κιτς, του εθνικιστικού, του διεθνιστικού, μα πάνω απ’ όλα του γλεντιού και της χαράς. Ναι πραγματικά θέλω να πάω πάλι!

Υ.Γ1. Όταν ο διάσημος Αμερικανός τρομπετίστας Miles Davis, βρέθηκε στη Γκούτσα, δήλωσε: «… δεν ήξερα ότι μπορεί να παιχτεί έτσι η τρομπέτα!»
Υ.Γ.2 Για την ιστορία αναφέρω τα αποτελέσματα του διαγωνισμού:

Διαγωνισμός Σερβικών Ορχηστρών

1st First orchestra - Οrchestra Dejan Lazarevic from Pozega
2nd Second Orchestra - Bojan Ristic Orchestra from Vladicin Han
3rd Third Orchestra - Orchestra Ekrem Mamutovic Vranje

1st The first trumpet - Elvis Ajdinović from Surdulica
2nd Second trumpet - Stefan Mladenovic from Vranje
3rd Third trumpet - Janko Jovanovic from Zemun

Διεθνής Διαγωνισμός Ορχηστρών

1st First orchestra - Orchestra Dejan Lazarevic (Serbia)
2nd Second Orchestra - Le Spectre d'Ottokar (France)
3rd Third Orchestra - No Problem Orchestra (Italy)

1st First trumpet - Orchestra Djambo Agusevi Seven (FYROM)
2nd Second trumpet - Elvis Ajdinović (Serbian)
3rd Third trumpet - Orchestra Kadriu Seven Brothers (Belgium)


Τέλος

 

[ThanasisU2]

Ξημέρωμα μας βρήκε στα Ελληνικά σύνορα και στις 07.30 φτάσαμε στο Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, άυπνοι και ταλαιπωρημένοι.
Αποχαιρετήσαμε την υπόλοιπη παρέα και με το αυτοκίνητό μας ξεκινήσαμε για το πεντάωρο ταξίδι μέχρι τι σπίτι μας στη Πάτρα.

5 ώρες το ταξίδι Σαλόνικα-Πάτρα? μήπως μπερδεύτηκες λιγάκι

 

[Alexis K]

Φωτο1: Το απέραντο κάμπιγκ στη Γκούτσα
Φωτο2: Τοπικός μυστακοφόρος
Φωτο3: Ο Bregovic και η μπάντα του επί σκηνής

 

[Alexis K]

5 ώρες το ταξίδι Σαλόνικα-Πάτρα? μήπως μπερδεύτηκες λιγάκι

Όχι δεν μπερδεύτηκα...
Χοντρικά 2,5 ώρες μέχρι τα Γιάννενα και άλλο τόσο Γιάννενα - Πάτρα...
Το έχω κάνει πολλές φορές το ταξίδι αυτό

Υπάρχει βέβαια και το "κατάλληλο" όχημα