Μαλαισία Amazing Perhentian & other Malaysian stories

[GTS]

Έτσι, τελείωσε (δυστυχώς) το επικό αυτό ταξίδι των 22 ημερών, με μία επιπλέον στάση στο Μπαχρέιν για διανυκτέρευση....ένα ταξίδι αξέχαστο, αλλά σίγουρα θα έχει συνέχεια.

Τώρα που πήραμε φόρα ποιος μας σταματάει...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 16
• 17
• 18

First Προηγούμενη 18 of 18

Go to chapter

Go

[go2dbeach]

Gts το motto των Μαλαισιανων ειναι 'fast and furious' δεν το΄ξερες?

Θυμηθηκα τωρα τον Mr που θα οδηγουσε σαν fast and furious κατα μηκος της ανατολικης ακτης...την F1 που θα βλεπαμε στην Σεπανγκ..τα νησακια που θα πηγαιναμε..
Για συνεχισε Gts να δουμε τι χασαμε..το σημαδι για ταξιδι ειναι ανοιχτο και περιμενει ψηφους

 

[mpiftex]

να τα, να τα... τώρα θα φάμε τα ρούχα μας από τη ζήλια!!

 

[xenos]

ΩΧ....πασχω,που πασχω απο Σ.Τ.Α***
αυτο θα ειναι η χαριστικη βολη.

GTS και η παραμικρη λεπτομερια βοηθαει......Περιμενωωωωωω!!!!!!!!!!!


***Συνδρομο Ταξιδιωτικης Ανεπαρκειας.

 

[GTS]

Η ζωή στα νησάκια αυτά της Μαλαισίας είναι τόσο μα τόσο διαφορετική από εκείνη της Ταϋλάνδης....η βλάστηση είναι διαφορετική, τα νερά κλάσεις ανώτερα, η ζωή (επίγεια & υποβρύχια) πολύ πιο πλούσια. Από την άλλη, στις 11 η ζωή πάει για ύπνο, τα καταλύματα δεν έχουν τη χάρη της Ταϋλάνδης, οι τιμές είναι 2-3 επάνω στο φαγητό, οι άνθρωποι φιλικοί αλλά ράθυμοι....το crash test όμως μπορεί να περιμένει....

Αργά το απόγευμα της 1ης μέρας, συζήτηση με τον Peter, ιδιοκτήτη του Watercolours Diving Center (http://www.watercoloursworld.com) για μαθήματα scuba diving....αμφιταλαντευόμενος λόγω του ότι έπρεπε να αφιερώσω όλες μου τις ημέρες στα μαθήματα (και καθόλου σε όλα τα υπόλοιπα) μου πετάει το πρώτο tip: πήγαινε στη παραλία γύρω από τη μικρή χερσόνησο πρωϊ-πρωϊ και σε περιμένει μία έκπληξη....και μετά στην άκρη της χερσονήσου θα δεις baby sharks....! Απλά δε κρατιόμουν να ξημερώσει....

Μέχρι τότε όμως, έχουμε να πούμε άλλα: τα bungalows στο Watercolours ήταν απλά, σε τιμές Ταϋλάνδης (16 ευρώ δίναμε/βράδυ), με κακοσυντηρημένο μπάνιο....μετά από αυτά της Ταϋλάνδης, μας κακοφάνηκαν να πω την αλήθεια, αλλά φυσικά δε σταθήκαμε να το συζητήσουμε παραπάνω από 10 λεπτά....αυτά που εγώ είχα επιλέξει εξαρχής (http://www.tunabay.com.my) ήταν φουλ κλεισμένα από το Μάρτιο (!!!), τα δημοφιλέστερα στο Perhentian Besar και όταν τα είδα την επόμενη ημέρα κατάλαβα το γιατί....όχι ότι αλλού δε θα βρείτε ωραία και απλά bungalows, αλλά εκεί θα βρείτε το καλύτερο περιβάλλον για τη τιμή που τα έχουν...τα συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Το δικό μας είχε ένα απλό και ωραίο εστιατόριο πάνω στην άμμο και το κύμα, με καλή Malay-Chinese κουζίνα....επίσης, λόγω προφανώς κάποιου Ιταλού που πέρασε τις ημέρες του εδώ, έφτιαχνε φοβερή πίτσα, γεφυρώνοντας έτσι τη δυτική ας πούμε κουζίνα με τη δική τους.

Η παραλία μπροστά από το Watercolours δεν είναι κατάλληλη για μπάνιο, κυρίως διότι απλά δεν ανήκει στις ζώνες των κολυμβητών: στο νησί, υπάρχουν οριοθετημένες ζώνες όπου μπορεί κανείς να βουτήξει άφοβα και αυτό διότι βαρκούλες πηγαινοέρχονται ακατάπαυστα, αφού δρόμοι απλά δεν υπάρχουν και εκτός του trekking στη ζούγκλα του νησιού δεν υπάρχει άλλος εύκολος τρόπος να περιπλανηθείς από παραλία σε παραλία. Η πρώτη μας λοιπόν κυριολεκτική επαφή με τις παραλίες του νησιού ήταν στην εκπληκτική παραλία μπροστά από το πολυτελές Perhentian Island Resort (PIR).

Είναι η δημοφιλέστερη παραλία του νησιού, φιλική για παιδιά, με απίστευτα νερά και φύση τριγύρω....όμως, κρύβει και άλλα πολλά μυστικά....

 

[GTS]

Πρωϊνό ξύπνημα, 6.30 βαριά-βαριά, πετσέτα, μάσκα, μαγιό....το πρωϊνό είναι απλά υπέροχο...

Στην απέναντι ακτή, σε απόσταση αναπνοής είναι το μικρό αδελφάκι του νησιού μας, το Perhentian Kecil....χαμηλή νέφωση και υγρασία έχουν κυκλώσει τη κορυφή του λόφου που δεσπόζει, δημιουργώντας απόκοσμο σκηνικό και μοναδική ατμόσφαιρα....μπορεί να είμαι και ο μόνος τουρίστας που έχει ξυπνήσει σε όλο το νησί, εδώ οι ντόπιοι ακόμα κοιμούνται, η κουζίνα βλέπετε ανοίγει για πρωϊνό στις 8...η παλίρροια μπροστά από το Watercolours έχει καλύψει την ακτή μέχρι τα τραπεζάκια, κρύβοντας τον ύφαλο που ξεπετιέται όταν αυτή υποχωρεί αργά το απόγευμα...

Προσπερνώντας το διπλανό resort, ανεβαίνω τη ξύλινη σκάλα που μέσα από τη πυκνή βλάστηση σε βγάζει στην εκπληκτική παραλία που ανέφερα και πιο πριν...ο ήλιος ακόμα δεν έχει ξεπροβάλλει ώστε να τη λούσει στο φως και να αναδείξει το μεγαλείο της...αυτό μπορούσε να περιμένει μερικές ώρες ακόμα, είχα άλλα στο νου μου...εντελώς μα εντελώς μόνος, με άδειο στομάχι και τρομερή όρεξη βουτάω στα κρυστάλλινα νερά και τραβάω κατευθείαν στα βαθιά....

Η πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής σου έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις....κανά 10λεπτο περιπλάνησης παρατηρώντας τον αμμώδη βυθό και δίπλα μου, μία πανέμορφη θαλάσσια χελώνα γευματίζει χωρίς να ενοχλείται από τη παρουσία μου....τι ομορφιά είναι αυτή...να, άλλη μία! Είναι πανέμορφες! Μεγάλα, μακρουλά ψάρια εκμεταλλεύονται το τεράστιο καβούκι τους και κρύβονται από κάτω του....κανονικά τσιμπούρια, αλλά οι χελώνες έχουν μάθει να συμβιώνουν μαζί τους....συγκλονιστική στιγμή όταν η χελώνα ανεβαίνει να πάρει αέρα στην επιφάνεια....βγάζω και εγώ το κεφάλι μου και ακούω την ανάσα που τραβάει πριν καταδυθεί και πάλι....

Βάζω και άλλη μία φωτό, "κλέβοντάς" την, ώστε να δείτε καλύτερα το μεγαλείο αυτού του πλάσματος...

Έβγαλα πάνω από 100 υποβρύχιες φωτό στο ταξίδι, με τις μηχανές μίας χρήσης και δυστυχώς είδα ότι δεν μπορούν να απεικονίσουν ούτε στο ελάχιστο την ομορφιά που αντικρίζεις με τα μάτια σου...μπορούν να το επιβεβαιώσουν αυτό και οι ερασιτέχνες της φωτογραφίας: κάτω από το νερό θες άλλα κόλπα για να αναδείξεις τη μαγεία του βυθού...

Οι στιγμές που πέρασα εκείνο το πρωϊνό παρέα με τις χελώνες, είναι από τις πιο συγκλονιστικές της ζωής μου. Και σας θερμοπαρακαλώ όλους, όταν σας τύχει κάτι τέτοιο, μην τις πλησιάζετε πάρα πολύ, μην τις αγγίζετε, όπως διάβασα ότι κάνουν αλλού....ακόμα καλύτερα, μην αποκαλύψετε στον πολύ κόσμο πού συνηθίζουν να πηγαίνουν. Κατάλαβα μετά, ότι απλά κανείς δεν ήξερε αυτό που μου είπε ο Peter (κανείς τουρίστας τουλάχιστον)...όλοι έψαχναν να βρουν χελώνες στα διάφορα snorkelling trips, με αμφίβολο αποτέλεσμα. Τα μέλη όμως του φόρουμ αυτού, έχουν επίπεδο και πολιτισμό ώστε να με καταλάβουν και να σεβαστούν τη φύση....Όταν λοιπόν βρεθείτε εκεί, στη παραλία του PIR, πουρνό-πουρνό, ρίξτε μία μοναχική βουτιά και θαυμάστε τη φύση στο μεγαλείο της....θα είστε από τους ελάχιστους, αν όχι οι μοναδικοί επισκέπτες που το γνωρίζουν. Και κρατείστε το μυστικό στις μάζες...

Και αποκρούστε εικόνες σαν και αυτή εδώ...

Τι ζώα θεέ μου...

 

[Menia21]

GTS "έγραψες" κανονικά!!!

 

[go2dbeach]

Εχεις δικιο Gts οι μηχανες μιας χρησεως δε μπορουν να αποτυπωσουν την ομορφια..εβγαλα κι εγω καμποσες αλλα καμια σχεση με αυτο που βλεπεις με τη μασκα σου. Μας τα περιγραφεις ομορφα παντως οποτε δεν παραπονιομαστε .
Οσο για τα ζωα που βασανιζουν και τρομαζουν τα αμοιρα ζωα για να προσθεσουν μια χαζη φωτο στο αλμπουμ τους τι να πω..εκνευριστηκα και μονο που το ανεφερες

 

[TENTEN]

GTS, είσαι ο θεός μου, έχω κολλήσει με την photo με την χελώνα. Μου θύμισες τον εαυτό μου στο Marsa Alam στην Αίγυπτο, στο οποίο χάζευα σε μια παραλία τις χελώνες που έτρωγαν από το sea grass. Συμφωνώ απόλυτα στα όσα ανέφερες σχετικά με την προστασία αυτών των υπέροχων ζώων.

 

[GTS]

Μετά τη μαγεία με τις χελώνες, δεν άντεξα στο πειρασμό να βουτήξω στο μικρό ακρωτήρι όπου ο Peter μου αποκάλυψε ότι θα έβλεπα baby sharks! Και πράγματι, μέσα στον υπέροχο βυθό με τα μυριάδες ψάρια, φευγαλέα είδα μικρά καρχαρίνια (!!)...η εμπειρία ήταν μοναδική, αλλά τα καλύτερα δεν είχαν ακόμα έρθει...

Επιστροφή λοιπόν στο δωμάτιο, η Mrs μόλις είχε ξυπνήσει και είχε έρθει η ώρα του πρωϊνού δίπλα στη θάλασσα, πάνω στη λευκή άμμο...η παραλία που θα πηγαίναμε εκείνο το πρωϊνό ήταν η ακριβώς διπλανή μας. Δύο τρόποι προσέγγισης υπήρχαν, με water-taxi (φθηνά και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα) και με τα πόδια, μέσα από μονοπατάκι στη ζούγκλα...φαντάζεστε φυσικά, τι διάλεξα για πρώτη φορά

 

[GTS]

Στην αρχή του μονοπατιού για την παραλία-προορισμό μας, μας περίμενε μία έκπληξη: μία ομάδα από πιθήκους μας καλωσόρισε κοιτάζοντάς μας με περιέργεια, κρώζοντας και μετακινούμενοι από κλαδί σε κλαδί.... Το πιο ωραίο θέαμα ήταν μία μητέρα που κρατούσε κάτω από την κοιλιά της το νεογέννητο μωρό της...αυτό το νησί είναι μαγικό!

Δε περπατήσαμε 3-4 λεπτά στο μονοπατάκι που πνιγόταν στη τροπική βλάστηση και ξεστρατίσαμε για το νερό, μέσα από δύσβατη διαδρομή...δεν άντεξα να περιμένω να φτάσουμε στη κανονική παραλία, αφού τα νερά ακριβώς από κάτω μας ήταν πραγματικά απίστευτα...

Αφού απολαύσαμε τη βουτιά μας εκεί, περπατώντας στο νερό πλέον φτάσαμε μετά από 10 λεπτά στη παραλία με την κατάλευκη άμμο και τα bungalows ακριβώς από πίσω...ήταν η παραλία όπου βρισκόταν το υπέροχο Tuna Bay που ανέφερα και προηγουμένως.

Η παραλία είναι απλώς φανταστική, με απολαυστική εκτυφλωτική άμμο και νερά απίστευτα...καθήσαμε σε μία από τις άνετες ξύλινες ξαπλώστρες, χωρίς να μας ενοχλήσει κανείς, χωρίς να μας αναγκάσει κανείς να παραγγείλουμε κάτι....τι σύγκριση να κάνεις με το Ελλάντα όπου χρυσοπληρώνεις ξαπλώστες και ομπρέλλα ή/και αναγκάζεσαι να πληρώσεις χρυσά ένα χυμό, ένα καφέ κτλ...α ρε κορόιδο νεο-έλληνα, ως πότε θα....φυσικά, αν δεν ήθελες ξαπλώστρα (ή αν δεν έβρισκες) υπήρχε υπέροχη σκιά από τους φοίνικες...

Η παραλία είχε όμως και το εξής εκπληκτικό: έναν υπέροχο ύφαλο στα αριστερά, με απίστευτη ποικιλία ψαριών και χρωμάτων: παπαγαλόψαρα κάθε μεγέθους και χρώματος, μικροί Nemo να κρύβονται σε μωβ ανεμώνες, ψάρια των κοραλλιών, γιγάντια πολύχρωμα clamshells και πολλά άλλα που είναι αδύνατον να τα ονομάσω....καταλαβαίνετε ότι ήταν αδύνατον να μείνεις για πολλή ώρα εκτός νερού, η ομορφιά ήταν τόσο μεγάλη (και στη κυριολεξία δύο βήματα απόσταση) που σε έλκυε συνεχώς... Ιδίως αυτά τα παπαγαλόψαρα, είναι σαν να χαμογελούν....(τις δύο μεγάλες φωτό τις βρήκα στο Internet, οι δικές μου δεν είναι καλές)

 

[xenos]

Με τι καρδια γυρισες στο Ελλαντα μετα απο αυτα που εζησες?
Περιμενω την συνεχεια στον παραδεισο GTS.....