SPROM
Member
- Μηνύματα
- 774
- Likes
- 177
- Επόμενο Ταξίδι
- Εξεταστική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δεν ξέρω τώρα...
Περιεχόμενα
Ύστερα, μία κυρία γύρω στα 50 μας προέτρεψε να επισκεφθούμε το κελί. Μάλιστα, μας ακολούθησε και προσφέρθηκε να μας ξεναγήσει. Μιλούσε εξωφρενικά αργά και σταθερά, προκειμένου οι δύο ‘Έλληνες’ που μιλούσαν μόνο σπαστά αγγλικά να καταλάβουν ακριβώς-και, εν συνεχεία, να πιστέψουν και να μεταφέρουν στην πατρίδα τους- τη δική της εκδοχή για την ιστορία.
Τα κελιά τους ήταν, ομολογουμένως, τρομακτικά μικρά για ένα άτομο. Παρόλ’ αυτά, παράχωναν εκεί μέσα τρεις κρατούμενους στην καλύτερη των περιπτώσεων. Γνώριζα ότι σε αυτή την υπόθεση, κανείς δεν είχε μείνει αμέτοχος: ακόμα και αν δεν συμμετείχες στον ένοπλο αγώνα, όφειλες τουλάχιστον να υποστηρίζεις μία από τις δύο πλευρές. Όλο το Belfast-κυρίως, το δυτικό- βρισκόταν σε επιφυλακή τουλάχιστον μέχρι το 1998 και τη Συμφωνία Good Friday. Συνεπώς, και η γυναίκα που μας μιλούσε θα είχε συμμετάσχει κι αυτή με κάποιον τρόπο. Έτσι ήταν;
Έτσι ήταν. Η γυναίκα μας έδειξε ένα t-shirt στο οποίο είχαν υπογράψει όλες οι γυναίκες κρατούμενοι. Εκεί, υπήρχε και η δική της υπογραφή. Κάτω από το όνομά της, υπήρχαν κάτι ορνιθοσκαλίσματα. Διάβασα ‘7 yrs’. Γιατί, όμως, είχε φυλακιστεί;
Μας μίλησε για το Γιβραλτάρ. Εκεί, είπε, βρισκόταν σε μία εκδρομή, όταν οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας δολοφόνησαν τρεις άοπλους συντρόφους και συνέλαβαν τους υπόλοιπους που ήταν επίσης άοπλοι. Ήταν τραγικό. Όσο μας το διηγούνταν, προσπαθούσα να θυμηθώ όλα όσα γνώριζα για την υπόθεση του Γιβραλτάρ. Είχα την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως μας τα εξηγούσε εκείνη. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε μία ομάδα από μέλη και υποστηρικτές του IRA να είχαν αποφασίσει τυχαία να κάνουν διακοπές στο Γιβραλτάρ, το οποίο –πάλι, τυχαία- βρισκόταν υπό τη διοίκηση της Βρετανίας. Και είχα δίκιο.
Τα βιβλία μου το έγραφαν ξεκάθαρα: ‘Gibraltar was to have been an IRA ‘spectacular’’. Το 1988, λοιπόν, οι χαρούμενοι εκδρομείς σχεδίαζαν να ανατινάξουν μία παρέλαση του βρετανικού στρατού. Έτσι, και θα αποδείκνυαν στη Βρετανία ότι μπορούν να χτυπήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, και συγχρόνως θα ευχαριστούσαν και τον ευεργέτη τους, Στρατηγό Γκαντάφι*, εφόσον η βρετανική διοίκηση του Γιβραλτάρ ‘ενοχλούσε’ τους άρχοντες της Μεσογείου. Εντέλει, το γεγονός ότι τα μέλη του ιρλανδικού στρατού συνελήφθησαν άοπλοι χρησιμοποιήθηκε στην προπαγάνδα του IRA και τόνωσε, έστω και προσωρινά, το λαϊκό έρεισμα του στρατού.
*Για όσους αναρωτιούνται, ο Στρατηγός Γκαντάφι εξόπλισε δωρεάν(!) τον IRA με εκατοντάδες τόνους(!) πυρομαχικών, εκρηκτικής ύλης και όπλων, ενώ τους ενίσχυσε οικονομικά με 2 εκατομμύρια δολάρια. Ο σκοπός του ήταν προφανής: η υπονόμευση των Δυτικών εχθρών του.
Τα κελιά τους ήταν, ομολογουμένως, τρομακτικά μικρά για ένα άτομο. Παρόλ’ αυτά, παράχωναν εκεί μέσα τρεις κρατούμενους στην καλύτερη των περιπτώσεων. Γνώριζα ότι σε αυτή την υπόθεση, κανείς δεν είχε μείνει αμέτοχος: ακόμα και αν δεν συμμετείχες στον ένοπλο αγώνα, όφειλες τουλάχιστον να υποστηρίζεις μία από τις δύο πλευρές. Όλο το Belfast-κυρίως, το δυτικό- βρισκόταν σε επιφυλακή τουλάχιστον μέχρι το 1998 και τη Συμφωνία Good Friday. Συνεπώς, και η γυναίκα που μας μιλούσε θα είχε συμμετάσχει κι αυτή με κάποιον τρόπο. Έτσι ήταν;
Έτσι ήταν. Η γυναίκα μας έδειξε ένα t-shirt στο οποίο είχαν υπογράψει όλες οι γυναίκες κρατούμενοι. Εκεί, υπήρχε και η δική της υπογραφή. Κάτω από το όνομά της, υπήρχαν κάτι ορνιθοσκαλίσματα. Διάβασα ‘7 yrs’. Γιατί, όμως, είχε φυλακιστεί;
Μας μίλησε για το Γιβραλτάρ. Εκεί, είπε, βρισκόταν σε μία εκδρομή, όταν οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας δολοφόνησαν τρεις άοπλους συντρόφους και συνέλαβαν τους υπόλοιπους που ήταν επίσης άοπλοι. Ήταν τραγικό. Όσο μας το διηγούνταν, προσπαθούσα να θυμηθώ όλα όσα γνώριζα για την υπόθεση του Γιβραλτάρ. Είχα την αίσθηση ότι τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως μας τα εξηγούσε εκείνη. Άλλωστε, δεν θα μπορούσε μία ομάδα από μέλη και υποστηρικτές του IRA να είχαν αποφασίσει τυχαία να κάνουν διακοπές στο Γιβραλτάρ, το οποίο –πάλι, τυχαία- βρισκόταν υπό τη διοίκηση της Βρετανίας. Και είχα δίκιο.
Τα βιβλία μου το έγραφαν ξεκάθαρα: ‘Gibraltar was to have been an IRA ‘spectacular’’. Το 1988, λοιπόν, οι χαρούμενοι εκδρομείς σχεδίαζαν να ανατινάξουν μία παρέλαση του βρετανικού στρατού. Έτσι, και θα αποδείκνυαν στη Βρετανία ότι μπορούν να χτυπήσουν οπουδήποτε και οποτεδήποτε, και συγχρόνως θα ευχαριστούσαν και τον ευεργέτη τους, Στρατηγό Γκαντάφι*, εφόσον η βρετανική διοίκηση του Γιβραλτάρ ‘ενοχλούσε’ τους άρχοντες της Μεσογείου. Εντέλει, το γεγονός ότι τα μέλη του ιρλανδικού στρατού συνελήφθησαν άοπλοι χρησιμοποιήθηκε στην προπαγάνδα του IRA και τόνωσε, έστω και προσωρινά, το λαϊκό έρεισμα του στρατού.
*Για όσους αναρωτιούνται, ο Στρατηγός Γκαντάφι εξόπλισε δωρεάν(!) τον IRA με εκατοντάδες τόνους(!) πυρομαχικών, εκρηκτικής ύλης και όπλων, ενώ τους ενίσχυσε οικονομικά με 2 εκατομμύρια δολάρια. Ο σκοπός του ήταν προφανής: η υπονόμευση των Δυτικών εχθρών του.
Attachments
-
142,9 KB Προβολές: 100
Last edited by a moderator: