Σερβία Beograd or Be(er)ograd? Živeli!

[Nedelja]

Η τελευταία μέρα στο Βελιγράδι αποφασίστηκε από κοινού να είναι χαλαρή, πράγμα που σήμαινε χαλαρές βόλτες με τα πόδια, καφεδάκια ,μπυρίτσες μας και γενικότερα να αράξουμε (αράζω άρα ζω που λέει ένας φίλος μου αγαπημένος….).
Ξεκινήσαμε από την Knez Mihailova που ήταν γεμάτη κόσμο που έκανε την κυριακάτικη βόλτα του ,πλανόδιοι μουσικούς, πωλητές και μικρά κιόσκια που πουλούσαν ποπ-κορν.


Κατευθυνθήκαμε προς τη μεριά του Kalemegdan και στην οδό Krajla petra στρίψαμε αριστερά, συνεχίζοντας όλο ευθεία συναντάς τον καθεδρικό ναό του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και ακριβώς απέναντι και το ορθόδοξο Πατριαρχείο.


Εδώ βρίσκεται και η Kafana ? στην οποία έχω προαναφερθεί η οποία να συμπληρώσω ότι φημίζεται για τον καφέ στυλ ελληνικού που φτιάχνει και είναι ανοιχτή από νωρίς το πρωί.
Στρίβοντας ελάχιστα αριστερά στην οδό Kneza Sime Markovica συναντάς το Konak Kneginje Ljubice ένα κτίριο με σαφείς οθωμανικές επιρροές αρχιτεκτονικά που χτίστηκε με εντολή του πρίγκιπα Milos Obrenovic με σκοπό να είναι ο τόπος κατοικίας της γυναίκας του, πριγκίπισσας Ljubice.



Γενικότερα η περιοχή αυτή που βρίσκεται κάτω από το Kalemegdan και πάνω από τη γέφυρα Brankov most πάνω από τις όχθες του Σάβα ονομάζεται Kosancicev Venac και είναι η παλαιότερη γειτονιά του Βελιγραδίου. Χαθήκαμε στα στενά και αντικρύσαμε ένα διαφορετικό Βελιγράδι, παλιά σπίτια με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική πολλά από αυτά όμως δυστυχώς εγκατελλειμένα, πλακόστρωτα δρομάκια, παλιά αυτοκίνητα και μέσα από τα στενάκια να μπορείς να διακρίνεις το ποτάμι.






Στη γειτονιά αυτή λειτούργησε και το πρώτο θέατρο της πόλης το 1841 το Dumrukana στο ομώνυμο κτίσμα που είχε κατασκευαστεί το 1835 ως τελωνείο νομίζω, δυστυχώς έχει καταστραφεί εντελώς από τους βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου μαζί με την Εθνική Βιβλιοθήκη της Σερβίας της οποίας όμως τα ερείπια φαίνονται ακόμα και σήμερα. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή και όχι τόσο γνωστή αλλά αξίζει αναμφίβολα μια επίσκεψη.



Περπατήσαμε λίγο ακόμα στα γύρω στενά, ήπιαμε ένα καφεδάκι ( ε καλά ντε φάγαμε και μια κομματάρα cheesecake…) στο Mali Princ(Μικρός Πρίγκιπας) στην οδό Oilicev venac 28 και συνεχίσαμε με κατεύθυνση την λεωφόρο Kralja Aleksandra, εδώ βρίσκονται επίσης αρκετά κτίρια όπως η Βουλή, με σκοπό να πάμε μια βόλτα στο πάρκο Tasmajdan.



Γενικά το Βελιγράδι έχει πολλά πάρκα και παρόλο που είχαν χιόνι είχαν πάντα κόσμο. Μέσα από αυτό το πάρκο περνάει και το τραμ και εδώ βρίσκεται ο ορθόδοξος ναός του Αγίου Μάρκου, άλλη μια εκκλησία που δεν έχει ολοκληρωθεί όμως και εδώ ο κόσμος μπαίνει και προσεύχεται με ιδιαίτερη ευλάβεια και πραγματικά μου έκανε φοβερή εντύπωση πόσοι νέοι άνθρωποι ντόπιοι έμπαιναν σε ναούς με τόσο έντονο θρησκευτικό συναίσθημα.

Περιπλανηθήκαμε λίγη ώρα στο αγαπημένο πια Βελιγραδάκι και όταν ο οργανισμός μας έδωσε σήμα ότι είναι ώρα για το κριθαρένιο ρόφημα αποφασίσαμε να πάρουμε ένα ραδιοταξί και να πάμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό σέρβικο εστιατόριο έξω από την πόλη.
Βρίσκεται στην περιοχή Palilula και δεν μπορέσαμε ποτέ να βγάλουμε άκρη αν πάει λεωφορείο, το ταξί πάντως μας πήρε 4,5 ευρώ και ησυχάσαμε. Το μαγαζί λέγεται Kafana Daco και βρίσκεται στην οδό Patrisa Lumumbe 49. www.kafanadaco.com


Ο ιδιοκτήτης είναι από την Guca οπότε και η μουσική είναι ανάλογη, χάλκινα, τρομπέτες κτλ. Ο χώρος είναι ιδιαίτερα διακοσμημένος σαν σαλόνι γιαγιάς και το φαγητό νόστιμο αρκετά μπορώ να πω. Μπύρες παγωμένες, ωραία μουσικούλα, ωραίο φαγητάκι…δεν θέλαμε και τίποτα καλύτερο για να περάσουμε το τελευταίο μας απόγευμα…
Το βραδάκι επιστρέψαμε με μια μικρή κατάθλιψη που έπρεπε να ετοιμάσουμε τα πράγματα μας μιας και την επομένη φεύγαμε, τα ετοιμάσαμε στα γρήγορα και βγήκαμε πάλι έξω. Πήγαμε στη Λέσχη των ταξιδευτών όπου και τους είχαμε υποσχεθεί ότι θα πάμε πριν φύγουμε…ήπιαμε 1,2,3…(σταματώ εδώ) ποτά και αποχαιρετίσαμε το Βελιγράδι τσουγκρίζοντας…. Živeli….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[Nedelja]

Μια πρώτη γεύση και ένα θαύμα….

Η μέρα είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προοπτικές, Πέμπτη σαν Παρασκευή αφού την άλλη μέρα είχα πάρει άδεια, κόλλησε και η Καθαρά Δευτέρα και ένα τετραημεράκι με περίμενε, τι καλύτερο άλλωστε από το να πηγαίνεις για δουλειά με το backpack σου. Μετά τη δουλειά κατευθείαν στο αεροδρόμιο 18.35 έφευγε η πτήση με τη Jat και 2 ώρες και κάτι λεπτά μετά αντίκρισα από κάτω μου το χιονισμένο Βελιγράδι. Δεν έδωσα καμία σημασία στο γεγονός ότι είχα κουφαθεί εντελώς (όποιος έχει μπει σε ελικοφόρο καταλαβαίνει) και θεώρησα το χιόνι σα σημάδι ότι επιτέλους θα έβλεπα κι εγώ μια άσπρη μέρα (πέρασα κάτι δύσκολα τον τελευταίο καιρό….).
Στο αεροδρόμιο μας είχε πει ότι θα ερχόταν να μας πάρει ο Ivan που είχε και το διαμέρισμα που θα μέναμε, με το που βγήκαμε από τις αφίξεις είδα μια κάρτα με το όνομα μου, πάω να δω το πρόσωπο τίποτα, σηκώνω το κεφάλι μου κανά μέτρο ακόμα κι εκεί στα 2.05 είδα τον Ivan να μου χαμογελάει….Κι εκεί σκέφτηκα welcome to Beograd κοντορεβυθούλα….(βρε λες να είχε δίκιο ένας φίλος και συμφορουμίτης που μου έλεγε προσοχή μη με πατήσουν...?Ευτυχώς τελικά τις επόμενες μέρες διαπίστωσα ότι δεν ήταν όλοι τόσο ψηλοί και ξεκομπλάρισα…
Το δωμάτιο σούπερ και κεντρικότατο, ο Ivan ακόμα πιο σούπερ, αφού τακτοποιηθήκαμε, ήρθε μαζί μας μια βόλτα παρόλο που ήταν αργά έτσι για να μας βοηθήσει στον προσανατολισμό. Αφού τον αποχαιρετίσαμε, κάναμε μια μικρή βόλτα στην Knez Mihailova, τον κεντρικό πεζόδρομο της πόλης, και μιας και η ώρα περνούσε και εμείς ήμασταν στο πόδι από τις 7 το πρωί είχε φτάσει η ώρα της ανάπαυσης , όχι τόσο της σωματικής όσο της ψυχικής και τι σημαίνει αυτό; Μα ποτό και φαγητό φυσικά. Δεν ψάξαμε και πολύ, περάσαμε μπροστά από την Kafana ? και μπήκαμε.

Έχει ξαναειπωθεί και στο παρελθόν το φαγητό μέτριο αλλά αξιοπρεπές, οι μπύρες όμως τέλεια παγωμένες πολύ σημαντικό για εμάς αφού έχουμε καταλήξει ότι η μπύρα είναι το σημαντικότερο και χρησιμότερο ρόφημα ενός ταξιδιού…σε ενυδατώνει με πολύ λιγότερο κόστος αφού στις περισσότερες πόλεις είναι πιο φτηνή από το νερό, είναι θρεπτική, έχει αντιοξειδωτική δράση λόγω λυκίσκου και κριθαριού και σε χαλαρώνει…
Το μαγαζί από αρχιτεκτονικής άποψης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού πρόκειται για ένα κλασσικό μακεδονίτικο κονάκι χτισμένο από Έλληνες τεχνίτες. Ο χώρος χωρίζεται σε καφενέ και εστιατόριο και είναι παραδοσιακά διακοσμημένος με ωραιότερο το χώρο του καφενέ με τους σοφράδες και τη στόφα.



Αφού φάγαμε – σκάσαμε και ακολουθήσαμε και την ιατρική αγωγή με λυκίσκο, Jelen και ξερό ψωμί, αποκαλύφτηκε μπροστά στα μάτια μας το θαύμα….Αυτό που όλοι έχουμε ακούσει αλλά κανείς δεν έχει δει…. και ιδού η Kafana ? θα γινόταν το μέρος όπου θα έβλεπα το Χριστό φαντάρο….και για τους άπιστους Θωμάδες που θα σκεφτούν ότι τα οράματα οφείλονταν στις Jelen ιδού η απόδειξη…


Μετά την αποκάλυψη του θαύματος κάναμε μια μικρή βόλτα για να πιούμε και κανένα ποτάκι (είπαμε η μπύρα δεν είναι αλκοόλ είναι συμπλήρωμα διατροφής) η οποία όμως κατέληξε άδοξα γιατί τα μικρά μπαρ 12-1 κλείνουν…για club ούτε λόγος ήταν η ώρα και περασμένη…οπότε νάνι….

 

[Nedelja]

Η πρώτη γνωριμία, ο Tesla, οι Παρτιζάνοι, η rakija…

Το επόμενο πρωί η ανυπομονησία μου ήταν τέτοια να βολτάρω επιτέλους στο Βελιγράδι που πετάχτηκα από το κρεβάτι, ντύθηκα και βγήκα χωρίς να πιώ καφέ –πράγμα εντελώς σπάνιο για μένα-.
Ανηφορίσαμε την Knez Mihailova με κατεύθυνση το φρούριο Kalemegdan, το οποίο περιβάλλεται και από το ομώνυμο πάρκο.



Το κάστρο βρίσκεται σε ένα μικρό λόφο στο παλιό κομμάτι της πόλης (Stari Grad) και έχει θέα το Νησάκι του πολέμου και φυσικά τους ποταμούς Σάβα και Δούναβη.









Εδώ βρίσκεται και ο πύργος όπου δολοφονήθηκε ο Ρήγας Φεραίος καθώς και το μνημείο Pobednik το άγαλμα δηλαδή του νικητή όπου ένα σχολείο από Θεσσαλονίκη το βρήκε φτωχό σε σχέση με το Λευκό Πύργο (αλήθεια λέω…) και θεώρησε ότι έπρεπε να κατακτηθεί πάραυτα…. Σημαίες, πανό, κασκόλ του μέγα ΠΑΟΚ απλωθήκαν ταχύτατα και τραβήχτηκαν οι απαραίτητες φωτογραφίες κάτω από ατάκες : …Πιο σιγά ρε μ….δεν είσαι στη Σαλονίκη και …Ναι ρε ΠΑΟΚ…



Περισσότερες λεπτομέρειες για το κάστρο και την ευρύτερη περιοχή του πάρκου : http://en.wikipedia.org/wiki/Belgrade_Fortress .

Φεύγοντας από το κάστρο ο οργανισμός μου θυμήθηκε την απουσία καφεΐνης και χτύπησε συναγερμό, μια σύντομη στάση στο καφέ www.ruskicar.net/ ένα καφέ που όπως λέει και το όνομα του έχει σαφείς αναφορές στη διακόσμηση στους Ρώσους τσάρους και θυμίζει στο στυλ καφέ Βιέννης και Πράγας, μετά από 2 καφεδάκια και 2 κομματάρες γλυκά ήμασταν έτοιμοι να συνεχίσουμε.
Λοιπόν άμα ο συνταξιδιώτης σου είναι Πολυτεχνίτης και έχει πώρωση με τη φυσική το μουσείο του Νίκολα Τέσλα είναι μονόδρομος. Γενικά κινηθήκαμε κατά κύριο λόγο με τα πόδια ώστε να βλέπουμε όσο περισσότερα μπορούσαμε και να ξεσκουριάσουμε και λίγο από τη ζωή στην Αθήνα.










Στο δρόμο για το μουσείο περάσαμε και από τον Άγιο Σάββα μία από τις μεγαλύτερες ορθόδοξες εκκλησίες νομίζω η μεγαλύτερη των Βαλκανίων η οποία όμως είναι εδώ και χρόνια υπό κατασκευή
http://en.wikipedia.org/wiki/Cathedral_of_Saint_Sava .


Επειδή έχω απίστευτo κόλλημα με τις αγορές τροφίμων υπαίθριες και μη είχαμε συμφωνήσει πριν πάμε στο μουσείο να περάσουμε από μια που βρισκόταν κοντά, την Kalenic pijaca, εκεί στους υπαίθριους πάγκους Σέρβες γιαγιάδες με πολύχρωμα μαντήλια πωλούσαν χειροποίητο ajvar(μεγάλη νοστιμιά πρέπει να το δοκιμάσετε οπωσδήποτε – πολτός από κόκκινες πιπεριές) και μπουκαλάκια με σπιτικά τουρσί.







Αν ενδιαφέρεστε να αγοράσετε παραδοσιακά προϊόντα είναι από τις καλύτερες επιλογές…Προσοχή η συνεννόηση μόνο στη νοηματική για όποιον δε μιλάει σέρβικα. Γύρω από την αγορά έχει και μαγαζάκια με φαγητό στα όρθια, φούρνους τις γνωστές πεκάρες (υπάρχουν παντού και είναι γεμάτες πειρασμούς) και μια τρύπα που πουλούσε ψάρια τηγανισμένα στο χέρι επίσης. Αφού το διασκέδασα αφάνταστα και ψώνισα και το κατιτίς μου είχε έρθει η ώρα να παρακολουθήσω μάθημα φυσικής και με απερίσπαστη προσοχή παρακαλώ…μετά θα έδινα διαγώνισμα…
Ποιος ανακάλυψε το ραδιόφωνο? …Ο Μαρκόνι ? λυπάμαι μηδενιστήκατε…Παρόλο που η τόσο γνωστή αυτή εφεύρεση είχε κατοχυρωθεί στον Μαρκόνι, το 1943 και λίγους μήνες μετά το θάνατο του Τέσλα το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών αναγνώρισε ως εφευρέτη τον Τέσλα. Επίσης ο Τέσλα είναι γνωστός ως ο πρώτος που εφάρμοσε το εναλλασσόμενο ρεύμα, προς τιμήν του έχει πάρει και το όνομα της η μονάδα έντασης μαγνητικού πεδίου το τέσλα. Σπασικλάκι δεν είμαι και έχω σκοπό να γίνω οπότε μάθημα τέλος για όποιον ενδιαφέρεται: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1_%CE%A4%CE%AD%CF%83%CE%BB%CE%B1
Τώρα το μουσείο είναι μικρό, έχει είσοδο γύρω στα 3 ευρώ και υπάρχει ένας χώρος με μια προσωρινή έκθεση, όταν πήγαμε υπήρχαν διάφορες κάρτες ευχετήριες που είχε κατά καιρούς λάβει ο Τέσλα και φυσικά η μόνιμη έκθεση όπου υπήρχαν κάποια από τα πειράματα του Τέσλα τα οποία και κατά τη διάρκεια της ξενάγησης (υπήρχε αγγλόφωνη φυσικά) έμπαιναν σε εφαρμογή μετατρέποντας τον συνταξιδιώτη μου και physics-junkie σε πεντάχρονο στο Allou Fun Park.



Αφού ανακηρυχτήκαμε στους πιο κουραστικούς επισκέπτες και λόγω ερωτήσεων αλλά κι επειδή δε λέγαμε να φύγουμε από τα πολλά μας είπαν ευγενικά στα τσακίδια κι έτσι το μάθημα έλαβε τέλος…

Έχοντας περπατήσει αρκετά (είμαστε και μεγάλα παιδιά να μην ξεχνιόμαστε) αποφασίσαμε ότι είχε έρθει η ώρα της λήψης του φαρμάκου μας (μη λέμε τα ίδια και τα ίδια φάρμακο=Jelen). Επειδή όμως δεν κάνει να παίρνουμε φάρμακα με άδειο στομάχι κάναμε μια μικρή παράκαμψη και φάγαμε μια pljeskavica http://en.wikipedia.org/wiki/Pljeskavica

σε ένα μαγαζάκι μια τρύπα σε ένα στενό πίσω από το Hotel Moskva

στην οδό Balkanska 3 αν θυμάμαι καλά. Μας το πρότειναν ντόπιοι, έχει μόνο pljeskavica και παρόλο που δεν πολυτρώω κιμά μπορώ να πω ότι ήταν πολύ νόστιμο. Η απόπειρα να πιούμε μπύρες στην Skadarlija δε στέφθηκε με επιτυχία, τα περισσότερα μαγαζιά ήταν για φαγητό και ένα καφέ μας φάνηκε λίγο απρόσωπο. Γενικά η περιοχή θεωρείται η πάλαι πότε μποεμ συνοικία της πόλης, ίσως να είναι λίγο τουριστική σήμερα αλλά μια βόλτα αξίζει έστω και για να τη φωτογραφίσεις.






Κοντά στο σπίτι μας ανακαλύψαμε ένα πολύ ωραίο καφέ μπαράκι στην οδό Knjeginje Ljubice 18 το Blaznavac. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα…μπείτε μέσα ανεβείτε τις σκάλες και χωθείτε σε κάποια vintage πολυθρόνα στη σοφίτα. Εμείς αράξαμε απολαμβάνοντας τις μπυρίτσες μας, Jelen παντού και πάντα….
Επιστροφή για ένα γρήγορο μπάνιο, χαλάρωση καμιά ωρίτσα, καφεδάκι στα γρήγορα και έτοιμοι για τη Λέσχη των ταξιδευτών
http://www.usp-aur.rs/aboutaur.html
Ιδρύθηκε κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών το 1999 σε ένα υπόγειο ως τόπος συζήτησης, ανταλλαγής ιδεών αλλά και διασκέδασης και λειτουργεί μέχρι σήμερα στον ίδιο χώρο στην οδό Despot Stefan 7. Θα δείτε μια πολυκατοικία, θα χτυπήσετε το κουδούνι με το όνομα Federal Association of Globe-Trotters και θα κατευθυνθείτε στο υπόγειο. Ο χώρος είναι απίστευτος,


μαζεύει ωραίο κόσμο, κατεξοχήν ντόπιους και η μουσική είναι σε τέτοια ένταση που προστατεύεις τις φωνητικές σου χορδές από ενδεχόμενο ξελαρύγγιασμα…Λόγω κούρασης αποφασίσαμε να συνεχίσουμε με τις αγαπημένες Jelen ώστε να δώσουμε ένα ουπς στον οργανισμό μας (που έλεγε και μια διαφήμιση). Κάμποσες μπύρες μετά κι αφού κόντευαν να μας ανακηρύξουν ευεργέτες (κάναμε το τζίρο τουλάχιστον 4 τραπεζιών), οι Jelen τελείωσαν όχι για εμάς φυσικά αλλά για το μαγαζί (απίστευτο και όμως αληθινό…). Η ώρα να δοκιμάσουμε τη σέρβικη rakija είχε φτάσει, μοιάζει με τη δική μας ρακή (η κρητική είναι καλύτερη οφείλω να παραδεχτώ) μόνο που γίνεται από διάφορα φρούτα. Μην ξέροντας ποια να πρωτοπιούμε αρχίσαμε να τις δοκιμάζουμε όλες, εκεί επενέβη όμως μια παρέα ντόπιων στην ηλικία μας οι οποίοι μας κέρασαν αυτήν που θεωρούσαν καλύτερη και το δίλημμα έπαψε να υφίσταται. Αφού μας ρώτησαν από πού είμαστε και είπαμε έλληνες αρχίσανε τα we love greeks-Živeli (στην υγεία μας), συνεχίσαμε με we love Serbians- Živeli και αφού μας ρώτησαν τι ομάδα είμαστε και διευκρινίσαμε ότι δεν είμαστε Ολυμπιακοί οπότε δεν χωνεύουμε τον Ερυθρό Αστέρα άρχισαν τα πανηγύρια αφού ήταν αρρωστάκια της Παρτιζάν… Έτσι κλείσαμε όλοι μαζί με we love Partizan- Živeli… Στο σημείο αυτό είχε ξυπνήσει μέσα μου ο θηλυκός Χρήστος Σωτηρακόπουλος και να τους αναλύω ότι λόγω αδελφοποίησης οπαδών Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα , υποστηρίζω την Παρτιζάν που είναι αδελφοποιημένη με τα καρντάσια τα Παόκια τα οποία και συμπαθούμε αλλά και σαν Παναθηναϊκοί δε θα μπορούσαμε να μην υποστηρίζουμε την ομάδα του Ομπράντοβιτς. Τα αγόρια είχαν ενθουσιαστεί όχι όμως και η κοπέλα της παρέας, εμείς εκεί…ακάθεκτοι…να έχουμε αρχίσει τις κουβέντες αλά Καφενείο των Φιλάθλων και σταματημό να μην έχουμε, έπαιζε ρόλο και η rakija…Φεύγοντας τα αγόρια ήθελαν να μου σφίξουν το χέρι να πουν ότι γνώρισαν έναν Ε.Τ (μια κοπέλα να μιλάει για αθλητικά –αν κρίνω από την φίλη τους κατάλαβα το λόγο), αυτή πάλι ήθελε να μου το κόψει…εγώ όμως ρίσκαρα και της το έτεινα πρώτη γνωρίζοντας ότι ενέχει ο κίνδυνος να θυσιαστεί στο βωμό της απανταχού ζηλιάρας γκόμενας. Η χειρονομία μου όμως εκτιμήθηκε και φύγαμε όλοι αγαπημένοι… Živeli.
Μετά από τόσο αλκοόλ θυμηθήκαμε ότι είχαμε να φάμε από το μεσημέρι οπότε μια στάση στο καλύτερο burek της πόλης στο Sarajevo στην οδό Svetogorska 38 ήταν απαραίτητη. Είναι ανοιχτό 24 ώρες έχει τέλειο burek(μου άρεσε παρόλο που δεν τρώω πολύ ότι έχει φύλλο-στομάχι άμπαλο γαρ…) και οι περισσότεροι το συνοδεύουν με ένα ρόφημα από γιαούρτι. Εγώ τέτοια πράγματα δεν πίνω οπότε έφαγα το μανιταρομπουρέκι μου και κατευθύνθηκα προς το κρεβατάκι μου με συνοπτικές διαδικασίες…

 

[Ivana]

:Emir Kusturica (δε μπορώ να ξεχάσω πόσο λάτρεψα το Underground όταν μια μέρα το 1996 είχα κλειστεί στο δωμάτιο των γονιών μου κι έβλεπα την βιντεοκασέτα που μόλις είχα νοικιάσει και την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου οτι αυτήν την πόλη θα την επισκεφτώ κάποια μέρα…), Goran Bregovic, Dejan Bodiroga και φυσικά ο άρχοντας Zeljko Obrandovic…

View attachment 11538

εγώ που είμαι, γιατί με έβγαλες από την παρέα αυτή;;;;

 

[Nedelja]

εγώ που είμαι, γιατί με έβγαλες από την παρέα αυτή;;;;

Εσύ καλέ είσαι κατηγορία από μόνη σου δεν ήθελα να σε βάλω στο σωρό....
Αλλά θα επανορθώσω....
Συμπληρώνω λοιπόν και την Ivana μας και την ευχαριστώ και δημόσια για τη βόηθεια της....

 

[Ivana]

χαχαχαχαχαχαχ...... καλά τα λες .... εγώ τι τα ήθελα;;

χαίρομαι που πέρασες καλά...οι φωτογραφίες μπόλικες και πολύ ωραίες!!!! (ζήλεψα κιόλας!) φιλάκια!

 

[fitziano]

Εξαιρετικό το μουσείο Tesla....
Όλα τα λεφτά είναι η ξενάγηση...

 

[KLEOPATRA]

Εγω παλι να την πω την αμαρτια μου.Αρχιτεκτονικα τα οικηματα της πολης με τις ορθοδοξες εκκλησιες ..δε μου κολλανε ..με ξενιζουν καπως .
Περιμενω να ξεπεταχτει κανενας δυτικος καθεδρικος απο καμια γωνια δηλαδη

 

[ευαγγελια]

Ήρθες την κατάλληλη στιγμή !!
Ευχαριστούμε !!! Είσαι ήδη στον εκτύπωτη !!!

 

[Nedelja]

Εξαιρετικό το μουσείο Tesla....
Όλα τα λεφτά είναι η ξενάγηση...

Να φανταστώ οτι έπαιξες κι εσύ με τις λάμπες φθορίου;
Σοβαρά τώρα παρόλο που η φυσική δεν ήταν στο σχολείο το αγαπημένο μου μάθημα κι εμένα μου άρεσε το μουσείο και το παιδί ο ξεναγός που προφανώς ήταν φοιτητής με ανάλογο αντικείμενο ήταν αναλυτικότατος, πολύ υπομονετικός και αν και ήμασταν οι μόνοι εκείνη την ώρα επισκέπτες δε μας ξεπέταξε... ίσα-ίσα ανοίξανε και κουβέντα με τον πολυτεχνίτη συνταξιδιώτη μου...

 

[fitziano]

Να φανταστώ οτι έπαιξες κι εσύ με τις λάμπες φθορίου;

Εννοείται
Σας είπε και τις θεωρίες για τη στάχτη του Tesla;

 

[underwater]

Εγω παλι να την πω την αμαρτια μου.Αρχιτεκτονικα τα οικηματα της πολης με τις ορθοδοξες εκκλησιες ..δε μου κολλανε ..με ξενιζουν καπως .
Περιμενω να ξεπεταχτει κανενας δυτικος καθεδρικος απο καμια γωνια δηλαδη

Κι εμείς το ίδιο είχαμε σκεφτεί όταν είχαμε πάει! Αλλά να σου πω μου άρεσε αυτή η ιδιαιτερότητα!