Γαλλία Γερμανία CentralPack (Αλσατία, Βάδη)

[kalspiros]

Για να με δω τώρα τι θα πω..

Πρώτα να σας ομολογήσω ότι μισώ τα γερμανικά τρένα. Ναι, εντάξει κάποιος που έχει ταξιδέψει 5-6 φορές αρχίζει και αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Ιαπωνία πρώτη φορά σε τρένο, κανένα πρόβλημα. Ρουμανία, ΗΠΑ με την πρώτη. Εδώ… όλα στα γερμανικά, στάσεις που εξαφανίζονται ή εμφανίζονται στους πίνακες, καθυστερήσεις, στάσεις με διαφορετικά ονόματα σε κάθε χάρτη.. Και όλα μαζί, συγκεντρωμένα εδώ. Στην Heidelberg. Από το Manheim λοιπόν αποφασίζω να πάρω τρένο για τα 17 λεπτά προς Heidelberg. (5 κάτι ευρώ για εμένα τον ανίδεο καθώς σίγουρα θα πεταχτεί κάποιος.. κάποιος πολύ συγκεκριμένος όμως.. να πει ότι θα μπορούσα να πάω με το τραμ, το τάδε τρένο, το λεωφορείο, τα πόδια.) Όντας όμως στην στάση, αυτό βρήκα αυτό πήρα. Βρίσκω στον χάρτη μου την στάση HD- Karlstor καθώς είναι η πιο κοντινή στο κέντρο, την ψάχνω στο εκδοτήριο εισιτηρίων to no avail. Αρκούμαι στον κεντρικό σταθμό την Heidelberg κι από κει, πόδια. Έχω ενημερωθεί λοιπόν ότι το τρένο σταματάει σε συγκεκριμένες στάσεις. Μετράω 5 στάσεις από Manheim Hbf έως Heidelberg. Το δικό μου τρένο όμως express, δεν σταματάει σε όλες, εγώ λοιπόν κατεβαίνω στην δεύτερη. Περνάμε τις υπόλοιπες στάσεις χωρίς σταμάτημα και φτάνουμε στην δεύτερη, μια Heidelberg με το όνομα Heidelberg- Pfaffengrund. Την εντοπίζω, το ξέρω πως δεν είναι η δικιά μου αλλά με τον φόβο πως δεν θα πάει στην κεντρική της πόλης, αποβιβάζομαι και τρώω 8 χιλιόμετρα μέχρι το κέντρο της πόλης.. (κόβω την κλάψα αλλά ενδεχομένως να σας βοήθησα κιόλας..).

Ποτάμι, λόφοι γύρω από την πόλη, γερμανική αρχιτεκτονική, όμορφα σπίτια στο Neuenheim στην απέναντι όχθη και μετά το ξεποδάριασμα, μπαίνω στον κεντρικό πεζόδρομο, την Haupt straβe. Τα περισσότερα βρίσκονται επί του δρόμου αυτού αλλά εσείς σίγουρα θα βγείτε κερδισμένοι αν κόβετε τετράγωνα στους παράλληλούς της. Όταν φτάσετε πλέον στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος (η οποία ήταν απολαυστικά άδεια από ορδές τούτη την περίοδο),

κινηθείτε προς το ποτάμι για να διασχίσετε την όμορφη γέφυρα Karl Theodor, κατασκευασμένη στα τέλη του 18ου αιώνα.

Πίσω στην πλατεία και από κει ανάβαση προς το κάστρο της Χαϊδελβέργης.

Είτε ποδαράτοι, είτε με το τρενάκι (μετά τα 8 χιλιόμετρα που έριξα μη με ρωτήσετε τι προτίμησα). Με το εισιτήριο του τρένου θα περάσω και μέσα στο κάστρο. Φλεβάρη μήνα, απομεσήμερο, αν εξαιρέσουμε μια φωνακλάδικη παρέα 5-6 Ελλήνων και λίγων ντόπιων φωτογράφων, το κάστρο ήταν ιδανικά άδειο από κόσμο. Ναι, δεν είναι μόνο η μοναδική θέα σε όλη την πόλη, χιλιοφωτογραφημένη από κάθε επισκέπτη

αλλά είναι και το εσωτερικό με την πτέρυγα Ottoheinrich, ένα κτίριο ύψους περίπου 20 μέτρων όπου από τα τελευταία 10 έχει διασωθεί μόνο η πρόσοψη με τα παράθυρα και τις πόρτες απλά ανοίγματα με θέα τον ουρανό από πίσω τους.

Η πτέρυγα Friedrich, ένα μεσαιωνικό κτίριο, έργο τέχνης με κομψά αγάλματα βασιλέων και προσωπικοτήτων περασμένων αιώνων,

στα υπόγειά της το τεράστιο βαρέλι χωρητικότητας 228.000 λίτρων και κοντά 9 μέτρων διαμέτρου αλλά κυρίως οι τάφροι… Έξω από το κάστρο μην παραλείψετε να κάνετε την βόλτα σας γύρω από την τάφρο. Τόσο βαθιά και εντυπωσιακή που σου φέρνει ζαλάδα. Οι μισογκρεμισμένοι πύργοι σε κάθε γωνία του δεν αρκούν για να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα. Ταξιδεύεις μαζί του μέσο κυρίως και των εσωτερικών μπαλκονιών που κάποτε έσφυζαν από ζωή.

Και με αυτό το κάστρο, τούτη η πόλη που είχε τοποθετηθεί απλώς στην λίστα των «τις είδα», προάχθηκε στην λίστα «να τις ξανά δω»

Θυμάστε την στάση που έψαχνα? Karlstor την έψαχνα αλλά Altstadt λεγόταν. Τα μαζεύω και φεύγω. Πετάω σε τρεις ώρες…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[ioanna karagianni]

Rango υπήρξες σύντομος και περιεκτικός.
Ελπίζω η διαδρομή του κρασιού να διανθίστηκε επαρκώς με κρασί.

 

[kalspiros]

Rango

μάλιστα. καιρός να αλλάζω avatar αφού γνωστοποιήθηκα...

Ελπίζω η διαδρομή του κρασιού να διανθίστηκε επαρκώς με κρασί.

Να σου πω: το ροζέ τους ήταν πολύ εύγευστο αλλά ήταν και το μόνο που δοκίμασα!
Επίσης έφαγα δις tarte flambee (Flammkuchen) την μία στο Freiburg απέναντι από τον καθεδρικό όπου ήταν εκπληκτική και μια αποτυχημένη στο Στρασβούργο..

 

[kalspiros]

Αλσατία 2/3

Colmar: Η πρώτη από τις τρεις πόλεις- θύματα τούτου του ταξιδιού. Τι εννοώ: Ας φανταστούμε λοιπόν τώρα ότι αρπάζουμε τα ταξίδια μας, όσα έχει κάνει ο καθένας, τα αμολούμε σε έναν κουβά, τα ανακατεύουμε και τα πετάμε πάνω στο ταξιδιωτικό μας ημερολόγιο. Μόλις τώρα λοιπόν, το πρώτο μας ταξίδι στο εξωτερικό δεν είναι πλέον πρώτο αλλά έβδομο. Πρώτο είναι αυτό που μόλις κάναμε και γενικότερα μέσα στα μονοπάτια του χρόνου, όλα έχουν αλλάξει. Εντυπώσεις, συμπάθειες και αντιπάθειες. Πόσο αντικειμενικοί είμαστε λοιπόν με τα ταξίδια μας και με τα όσα έχουμε δει? Θυμάμαι νοσταλγικά την Λοζάνη. Μου άρεσε πραγματικά. Αν την ξανά επισκεφτώ δεν ξέρω τι θα δω. Το Colmar λοιπόν ήρθε δεύτερο, τρίτο, όγδοο, τριακοστό. Και το Colmar το έχω δει πολλές φορές, κι εγώ και ενδεχομένως πολλοί κι από εσάς. Αυτό όμως δεν μπορεί για κανένα λόγο να μειώσει την όποια μοναδικότητα και ομορφιά του Colmar. Διάσπαρτα μπαλκόνια στο κέντρο με θέα τα παρακλάδια του ποταμού Lauch δημιουργούν μοναδικές γωνίες για καφέ και χαλάρωση, η μικρή Βενετία, όπως προϊδεάζει το όνομα, αρκούντος γοητευτική, οι γοτθικοί ναοί του St Martin και η Δομινικανή ευμεγέθεις και εντυπωσιακοί καθώς και κάποιες εγκαταλελειμμένες αποθήκες και μικρές πλατείες δίπλα στις εκκλησίες που ακόμα «κοσμούνται» από την κρεμάλα τους και το πηγάδι τους (αυτά θα πρέπει να τα ψάξετε και να αποχωριστείτε για λίγο τις κεντρικές αρτηρίες.. Χαθείτε!!). Μια κωμόπολη με αρκετούς τουρίστες, πολλά μαγαζιά, βαβούρα και σίγουρα συνωστισμό κατά τους καλούς μήνες του χρόνου, της αφαιρεί πόντους. Δεν είμαι αρνητικός στην τουριστική προώθηση του όποιου προορισμού απλώς τούτες οι πόλεις, Γοτθικές ή Αναγεννησιακές, χαρακτηρίζονται από έναν μυστικισμό, ένα μυστήριο και μια κατήφεια που γιγαντώνεται όταν απολαμβάνεται μόνη της. Χωρίς πολύ κόσμο να σε αποσπάει. Για αυτό λοιπόν το Colmar θα πάρει ένα (16/20)

ενώ το επόμενο όχι μόνο θα πάρει το μόνο (20/20) του ταξιδιού, αλλά θα θέσει και σε αμφισβήτηση την παντοδυναμία της Sighisoara ως η απόλυτη Γοτθική πόλη που έχω επισκεφτεί. Το όνομά της:
Eguisheim: Έκτος προορισμός, έκτη στάση, έξη ποταπά χιλιόμετρα από το κέντρο του Colmar σε νότια κατεύθυνση. Ξανά καταφεύγω στο τεράστιο πάρκινγκ έξω από τον οικισμό (μόνη επιλογή), δεν έχω ψηλά για το παρκόμετρο, διάφορες φορές μου περνάει από τον νου να τα παρατήσω, ένα λιγότερο και τι έγινε, και να επιστρέψω Freiburg. Καθώς όμως παρατηρώ τον σχεδιασμό του χωριού σε έναν χάρτη και μου κεντρίζει το ενδιαφέρον (όπως μου είχε κάνει και στην προετοιμασία του ταξιδίου) αποφασίζω να κουραστώ λίγο ακόμα. Ναι, άλλο ένα. Μπαίνεις από τον κεντρικό πλακόστρωτο και βλέπεις πάνω κάτω τα ίδια αλλά με περισσότερα καινούρια και επιβλητικά κτίρια που φιλοξενούν κάβες, μουσεία ή εστιατόρια. Διαθέτουν μεγάλες αυλές και είναι αρκετά προσεγμένα. Συνεχίζω μέχρι που συναντώ τους δύο περιφερειακούς δρόμους. Πως έχει το πράγμα εδώ στο Eguisheim: υπάρχουν δύο παράλληλη και περιφερειακοί δρόμοι συνολικού κυκλικού μήκους περίπου 800 μέτρα. Εντός του κύκλου βρίσκεται το κέντρο. Οι δύο αυτοί περιφερειακοί (Rue de Rempart και Rue Allmend) διαχωρίζονται μεταξύ τους από μόλις μια σειρά σπιτιών. Ξεκινώντας νότια με το που μπαίνετε, βρίσκετε ένα σπίτι που θα το φωτογραφίσετε αρκετές φορές όπως και όλοι όσοι επισκέπτονται το χωριό.

Από εδώ γίνεται ο διαχωρισμός των δύο δρόμων στην κάπως υπερυψωμένη Rempart και της Allmend. Μεταξύ τους ενώνονται με συνεχή κλειστοφοβικά και κατηφορικά χωμάτινα στενά. Got the picture. Πάμε παρακάτω. Η Rempart είναι εκθαμβωτική! Στενή, πλακόστρωτη γεμάτη με τα πολύχρωμα σπίτια (με μια καρτέλα LSD εδώ πέρα, θα βρισκόσουν στον παράδεισο)

όσο όμορφα όσο οπουδήποτε έλα όμως που εδώ τα περισσότερα είναι αποκλειστικά σπίτια.. Ούτε μαγαζάκια, ούτε άσκοπες παραφωνίες.

Μόνο απλό, καθαρό, παραδοσιακό, Γαλλικό, ενίοτε σκοτεινό ή απόκοσμο. Σε αρπάζει και σε συνεπαίρνει ακόμα και σε ένα περπάτημα χωρίς στάσεις. Τώρα προτείνω να κάτσετε σε κάποια σκαλοπάτια των σπιτιών και απλώς να φανταστείτε την ζωή του στα γεννοφάσκια του. Είναι πολύ εύκολο καθώς δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να σας αποσπάσουν. Αν δεν τα καταφέρετε… κατεβείτε στην από κάτω.. στην Allmend.. άλλος δρόμος.. λίγα μέτρα μακριά, άλλη αίσθηση. Μοναδικό. Μοναδικό χωριό. Πανέμορφο!
Η Allmend στα περισσότερα σημεία της δεν πρέπει να έχει αλλάξει καθόλου από τότε που δημιουργήθηκε και σχεδιάστηκε. Ειλικρινά. Εδώ τα πράγματα είναι εντελώς πιο «άγουρα». Ο περιφερειακός που βρίσκεται πιο κοντά στο κέντρο είναι χωμάτινος, λασπωμένος, τα κτίρια κουρασμένα και απεριποίητα. Κάποια ετοιμόρροπα. Ίδια κτίρια, επί την Rempart είναι καλαίσθητα, επί την Allmend εντελώς διαφορετικά.

Τι άλλο να πω, το χωριό είναι μια αποκάλυψη και το προτείνω ανεπιφύλακτα. Το κέντρο του χωριού προβλέψιμο, απλά ακολουθεί τα όσα είδαμε ως τώρα. Τέλος εδώ θα βρείτε ένα από τα πιο περίεργα σχήματα κτιρίου που έχω δει ποτέ μου:

Βαθμολογία (20/20) και βρίσκεται δίπλα δίπλα με την αγαπημένη Sighisoara. Ίσως μετά από κάποιο καιρό που η ανάμνηση θα έχει κατασταλάξει, να την ξεπεράσει.

Neuf-Brisach: Κι εκεί που μελετούσα πριν το ταξίδι τις διαδρομές και προγραμματιζόμουνα, παίρνει το μάτι μου τούτο το χωριό στα σύνορα Γερμανίας Γαλλίας στο Breisach am Rhein. Περίεργο πράμα. Ένας απόλυτος ρόμβος με ισόπλευρα τετράγωνα αποκλεισμένο από τάφρους. Δύο, τρεις, δεν μπόρεσα να καταλάβω. Διαθέτω 20 λεπτά, το χωριό είναι μικροσκοπικό, εξορμώ. Όντως δύο τάφροι συνεχόμενοι και βαθιοί. Εντός της πόλης τα πάντα είναι τετραγωνισμένα άρα δεν έχει ούτε εκπλήξεις ούτε πρόκειται να χαθείς. Η εντύπωση που αφήνει είναι πολύ άσχημη. Θυμίζει απομονωμένο και ερειπωμένο προάστιο μιας μεγάλης πόλης. Ένα χωριό που μεγαλοδείχνει. Χωρίς δέντρα, με έρημους δρόμους, με πανομοιότυπα κτίρια, σαν να έχεις μπλοκαριστεί μέσα στην ίδια μέρα. Με καθαρό βλέμμα μπορείς να βρεις ομορφιές σαφέστατα όμως δεν πρόκειται να σε τραβήξει για να μείνεις σε τούτο το σανατόριο… συγνώμη. Χωριό. (12/20 για τις τάφρους και τις ιδιαίτερες εισόδους στο χωριό)

Για να τελειώσουμε με την Αλσατία, θα δούμε και την πρωτεύουσά της, το Στρασβούργο. Μετά, εστιάζουμε Βάδη.

 

[renata]

πολύ Gothic κατασταση..
μου αρέσει!

 

[Dorotija]

Αν και έχεις ανοίξει πολλά... μέτωπα, δεν μπορώ να πω, ανταποκρίνεσαι..

 

[KLEOPATRA]

ΖΗΛΕΥΩ ΤΡΕΛΑ
Πηρε σε μια φωτο(πολυ ωραιες οι φωτο) το ματι μου μια αποτομη πλαγια με φυτεμενα αμπελια ή κανω λαθος?Αυτο το εκαναν και στη Γερμανια ετσι ωστε να δεχονται τα φυτα τη μεγιστη δυνατη ηλιοφανεια.
Κρινοντας παντως απο τις φωτο ,οντως το Κολμαρ δεν ειναι τοσο ωραιο ,οσο αλλα χωριουδακια..ειναι και μεγαλυτερο ..τα λοιπα ειναι πιο κουκλιστικα.
Ειναι ισως η πρωτη φορα που βλεπω χειμωνιατικες φωτο του μερους.

 

[Twinkie]

Θείο Σπύρο, θέλω κι εγώ άτα στα χωριά
Υπέροχες φωτό, περιεκτικές και χρήσιμες πληροφορίες, keep on going στον ίδιο ρυθμό περικαλώ...

 

[kalspiros]

ΑΛΣΑΤΙΑ 3/3

Strasbourg: εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο και όλα όσα έλεγα παραπάνω για πρώτες ή δέκατες θεάσεις μια συγκεκριμένης ομάδας πόλεων, πάει στράφι. Το Στρασβούργο λοιπόν δεν έχει να επιδείξει κάτι εξαιρετικά διαφορετικό. Μια μεγάλη πόλη όπου το κέντρο της είναι ένα νησί κυκλωμένο από παραπόταμους του Ρήνου. Παρ’ όλ’ αυτά την συμπάθησα περισσότερο. Θέλετε η μεγάλη παρέα από Έλληνες, μόνιμους κατοίκους της πόλης που μας πήγανε ακριβώς εκεί που έπρεπε, θέλετε ο larger than life καθεδρικός που αποχαυνώνει με το μέγεθός του ή ακόμα και το highlight για την δικιά μου «ποταμίσια» λογική, η la petite France, τμήμα της πόλης με λιμνούλες, αναβαθμούς, μικρούς καταρράκτες και ποτάμια. Ίσως αυτή ακριβώς να είναι και η πόλη που πραγματικά θέλεις να την ζήσεις με τους τουρίστες της (18/20). Επίσης να προσθέσω και την αδιάφορη πλατεία Kleber, την στριμωγμένη και τουριστική Rue des Orfevres, τον ευνούχο του Στρασβούργου, την Merciere με θέα τον καθεδρικό, την de la Mon…. … έ? … τον ποιόν? Τον ευνούχο?? Βεβαίως τον ευνούχο:

Δεν σας προτείνω που φάγαμε γιατί ήταν πάτος. Αυτά. Έκλεισα με Γαλλία, επιστρέφω σύντομα με Γερμανία και Βάδη.

 

[wotan1975]

Πιθανον να κανω παρομοιο ταξιδι το καλοκαιρι.
Φοβερες φωτο!Αναμενουμε τη συνεχεια!

 

[pattyyy]

Πολύ κατατοπιστική περιγραφή! Οι φωτογραφίες σου είνα υπέροχες και δελεαστικές! Με προκαλούν να επισκεφτώ αυτά τα μοναδικά χωριουδάκια!

 

[KLEOPATRA]

Σε πολλες ευρωπαικες πολεις οι καθεδρικοι ναοι ειναι "στριμωγμενοι" αναμεσα στα κτηρια ..σε αντιθεση με τις δικες μας εκκλησιες που βρισκονται οι περισσοτερες σε πλατειες και αυτο δημιουργει μια αισθηση κλειστοφοβικη.
Χαρηκα τον καθεδρικο της Κολωνιας που ειχε την απλα του.