vasilikisis
Member
- Μηνύματα
- 20
- Likes
- 262
- Επόμενο Ταξίδι
- Ισπανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
Ξεκινάω λοιπόν να μπαίνω στο ζουμί της υπόθεσης και εδώ να επισημάνω ότι δεν θα πάρω τα γεγονότα με χρονολογική σειρά, γιατί έχουν γίνει όλα ένα κουβάρι αναμνήσεων μέσα στο κεφάλι μου, αλλά θα αναφέρομαι σε όποιο part του ταξιδιού μου έρχεται και θεωρώ πως αξίζει να μοιραστώ.
Λοιπόν στη Νέα Υόρκη είναι εξαιρετικά εύκολο να προσανατολιστείς. Εδώ είχα μάθει εγώ τους δρόμους που δεν είχα πρόσβαση σε δεδομένα και χάρτες. (Την δεύτερη μέρα επιλέξαμε ανά οικογένεια να αγοράσουμε από 1 κάρτα σιμ για τα κινητά (55$ τα 15 GB) για να μπορούμε να μοιραζόμαστε δεδομένα αν χρειαζόταν. Τα ελληνικά πακέτα σε χρέωναν με 13ευρώ τη μέρα, οπότε δεν άξιζε να τα ενεργοποιήσουμε όλοι.) Οι δρόμοι της, όπως θα παρατηρήσατε πιθανώς στον χάρτη είναι όλοι παράλληλοι και κάθετοι μεταξύ τους και οι ονομασίες τους ειναι νούμερα (53η, 54η...). Οι μεγαλύτερες λεωφόροι του κέντρου είναι η 5η, όπου βρίσκονται όλα τα μαγαζιά και οι οίκοι μόδας, η 6η, όπου ήταν και το ξενοδοχείο μας και η 7η. H Broadway είναι η μόνη λεωφόρος που είναι στραβή ας το πούμε και στα σημεία που τέμνει τις άλλες μεγάλες λεωφόρους υπάρχει κάποιο πάρκο ή πλατεία.
Χαρακτηριστικά, στην διασταύρωση Broadway και 7th avenue βρίσκεται η Times Square! Αυτή η πλατεία ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, δεν περίμενα να με εντυπωσιάσει καθόλου, αντ'αυτού είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό από το μέγεθος των οθονών και το πόσο πολυσύχναστη ήταν. Αν περπατούσες εκεί το βράδυ, είχε τόσο πολύ φως που ένιωθες ότι ήταν μέρα. Εκεί καταλαβαίνεις γιατί γίνεται τόσος ντόρος για αυτήν και δικαίως θα πω.
Μία από τις μέρες κάτσαμε για πρωινό (καφέ, ομελέτες και πάνκεικς) σε ένα μαγαζί από αυτα τα τυπικά αμερικάνικα με τα δερμάτινα καθίσματα που βλέπεις στις ταινίες και αποδείχθηκε ότι το είχαν έλληνες. Μάθαμε ότι όλα τα greek restaurants στην Αμερική παραδοσιακά τις Κυριακές σερβίρουν κοτόπουλο με πατάτες (το συγκεκριμένο βρισκόταν στην διαστάυρωση 7ης με 55η). Εκεί συναντήσαμε και έναν φίλο της άλλης οικογένειας που ζει στην Αμερική και εκείνη την περίοδο βρισκόταν ΝΥ για δουλειά, οπότε μας έκανε παρέα στο πρωινό. Όπως μας είπε χαρακτηριστικά, η ΝΥ είναι μια πόλη στην οποία πρέπει να είσαι "τρελός" για να πας να ζήσεις. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της, οι αποστάσεις και οι ανθρώπινες σχέσεις που σε κάποια φάση σε εξαντλεί ψυχολογικά και δεν την αντέχεις άλλο. Και πολύ λογικό μου ακούστηκε με βάση τα όσα μπορούσαμε να δούμε, άσχετα με το πόσο exciting φάνταζε στα μάτια μας τις λίγες μέρες των διακοπών.
Κάτι που σου φαίνεται πολύ σπαστικό αν είναι η πρώτη σου φορά στην Αμερική είναι ότι η τιμή που αναγράφεται κάπου ΔΕΝ είναι η τελική. Σε όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες προστίθεται ένας φόρος της τάξης του 8% ενώ στα εστιατόρια το μπουρμπουάρ είναι πάνω κάτω το 18% της τιμής. Και δεν γίνεται να μην το δώσεις ή να αφήσεις όσο θες, γιατί οι σερβιτόροι εκεί δεν έχουνε μισθό, και ουσιαστικά πληρώνονται από τα τιπσ που αφήνουν οι πελάτες. Επίσης θα σχολιάσω ότι οι τιμές στο φαγητό σε αυτή την πόλη είναι τύπου Ελβετίας και χωρίς να τρως και κατι φοβερο. Στις υπόλοιπες ΗΠΑ λογικά θα κυμαίνονται σε λίγο χαμηλότερα επίπεδα.
Για να επανέλθω όμως σε κάτι πιο ευχάριστο και εντυπωσιακό, αν θες να δεις το Άγαλμα της Ελευθερίας ο καλυτερος τρόπος είναι κλείνοντας τουρ με καραβάκι, που ξεκινάει λίγο πιο πριν από τη γέφυρα του Μανχάταν, πλέει κατά μήκος του East river, ανάμεσα σε Manhattan και Brooklyn περνώντας κάτω από τις ομώνυμες γέφυρες και καταλήγει κοντά στο άγαλμα ενώ παράλληλα έχει και ξενάγηση (σε κάποια φάση εμφανίστηκε και ένας υποτιθέμενος Άι Βασίλης). Εκείνη την ημέρα χρειαστήκαμε ισοθερμικά και διπλές κάλτσες, το κρύο στο ποτάμι ήταν απίστευτο, η θέα όμως σε αποζημίωνε και με το παραπάνω.
(Μανχάταν και Άγαλμα της ελευθερίας)
(Μπρούκλιν και Γέφυρα του Μπρούκλιν)
Το Μανχάταν από μακριά φαντάζει μεγαλοπρεπές και επιβλητικό. Μιλάμε για τέτοιο ύψος που να φανταστείτε περπατώντας ανάμεσα στους ουρανοξύστες του Μίντταουν δεν υπάρχει περίπτωση να σε δει ο ήλιος, ενώ σχεδόν πάντα θα δημιουργούνται ρεύματα αέρα.
Και μιλώντας για ύψος να κάνω και μία αναφορά στο Empire State Building, το οποίο έχει ανεβοκατέβει πολλές φορές (υπερβολή) μεταξύ των θέσεων του 1ου και του 2ου ψηλότερου κτηρίου της ΝΥ. Συγκεκριμένα, κατείχε τον τίτλο του ψηλότερου κτηρίου στην πόλη από την κατασκευή του (η οποία επιτεύχθη σε 1 χρόνο και 45 μέρες!) μέχρι την κατασκευή του World Trade Center (δηλαδή των Διδύμων πύργων), τον ξανακέρδισε μετά την καταστροφή του WTC από την τρομοκρατική επίθεση του 2001 και τον ξαναέχασε με την ολοκλήρωση του One World Trade Center.
Στο σημείο που έπεσαν οι Δίδυμοι βρίσκεται πλέον το Memorial εις μνήμη των θυμάτων της επίθεσης. Το μνημείο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να φαίνεται σαν η γη να καταπίνει τις ψυχές όλων όσων χάθηκαν. Στο μαύρο μάρμαρο γύρω γύρω είναι χαραγμένα τα ονόματά τους και ακόμη και σήμερα κάποιοι συγγενείς τους αφήνουν λευκά τριαντάφυλλα. Το θέαμα είναι άκρως ανατριχιαστικό και συγκινητικό. To σημείο ονομάζεται Ground Zero και παραδίπλα βρίσκεται το Oculus, που αποτελεί σταθμό για 12 γραμμές μετρό και παράλληλα είναι εμπορικό κέντρο.
Το μετρό της ΝΥ μου φάνηκε επίσης εύκολο και λιγότερο μπερδευτικό σε σχέση με άλλες πόλεις, παρόλο που έχει πολύ περισσότερες γραμμές. Γενικά πάντως έβλεπες αρκετά περίεργα θεάματα εκεί κάτω και αν είσαι μόνος το βράδυ δεν θα το συνιστούσα.
Λοιπόν στη Νέα Υόρκη είναι εξαιρετικά εύκολο να προσανατολιστείς. Εδώ είχα μάθει εγώ τους δρόμους που δεν είχα πρόσβαση σε δεδομένα και χάρτες. (Την δεύτερη μέρα επιλέξαμε ανά οικογένεια να αγοράσουμε από 1 κάρτα σιμ για τα κινητά (55$ τα 15 GB) για να μπορούμε να μοιραζόμαστε δεδομένα αν χρειαζόταν. Τα ελληνικά πακέτα σε χρέωναν με 13ευρώ τη μέρα, οπότε δεν άξιζε να τα ενεργοποιήσουμε όλοι.) Οι δρόμοι της, όπως θα παρατηρήσατε πιθανώς στον χάρτη είναι όλοι παράλληλοι και κάθετοι μεταξύ τους και οι ονομασίες τους ειναι νούμερα (53η, 54η...). Οι μεγαλύτερες λεωφόροι του κέντρου είναι η 5η, όπου βρίσκονται όλα τα μαγαζιά και οι οίκοι μόδας, η 6η, όπου ήταν και το ξενοδοχείο μας και η 7η. H Broadway είναι η μόνη λεωφόρος που είναι στραβή ας το πούμε και στα σημεία που τέμνει τις άλλες μεγάλες λεωφόρους υπάρχει κάποιο πάρκο ή πλατεία.
Χαρακτηριστικά, στην διασταύρωση Broadway και 7th avenue βρίσκεται η Times Square! Αυτή η πλατεία ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις, δεν περίμενα να με εντυπωσιάσει καθόλου, αντ'αυτού είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό από το μέγεθος των οθονών και το πόσο πολυσύχναστη ήταν. Αν περπατούσες εκεί το βράδυ, είχε τόσο πολύ φως που ένιωθες ότι ήταν μέρα. Εκεί καταλαβαίνεις γιατί γίνεται τόσος ντόρος για αυτήν και δικαίως θα πω.
Μία από τις μέρες κάτσαμε για πρωινό (καφέ, ομελέτες και πάνκεικς) σε ένα μαγαζί από αυτα τα τυπικά αμερικάνικα με τα δερμάτινα καθίσματα που βλέπεις στις ταινίες και αποδείχθηκε ότι το είχαν έλληνες. Μάθαμε ότι όλα τα greek restaurants στην Αμερική παραδοσιακά τις Κυριακές σερβίρουν κοτόπουλο με πατάτες (το συγκεκριμένο βρισκόταν στην διαστάυρωση 7ης με 55η). Εκεί συναντήσαμε και έναν φίλο της άλλης οικογένειας που ζει στην Αμερική και εκείνη την περίοδο βρισκόταν ΝΥ για δουλειά, οπότε μας έκανε παρέα στο πρωινό. Όπως μας είπε χαρακτηριστικά, η ΝΥ είναι μια πόλη στην οποία πρέπει να είσαι "τρελός" για να πας να ζήσεις. Είναι τέτοιοι οι ρυθμοί της, οι αποστάσεις και οι ανθρώπινες σχέσεις που σε κάποια φάση σε εξαντλεί ψυχολογικά και δεν την αντέχεις άλλο. Και πολύ λογικό μου ακούστηκε με βάση τα όσα μπορούσαμε να δούμε, άσχετα με το πόσο exciting φάνταζε στα μάτια μας τις λίγες μέρες των διακοπών.
Κάτι που σου φαίνεται πολύ σπαστικό αν είναι η πρώτη σου φορά στην Αμερική είναι ότι η τιμή που αναγράφεται κάπου ΔΕΝ είναι η τελική. Σε όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες προστίθεται ένας φόρος της τάξης του 8% ενώ στα εστιατόρια το μπουρμπουάρ είναι πάνω κάτω το 18% της τιμής. Και δεν γίνεται να μην το δώσεις ή να αφήσεις όσο θες, γιατί οι σερβιτόροι εκεί δεν έχουνε μισθό, και ουσιαστικά πληρώνονται από τα τιπσ που αφήνουν οι πελάτες. Επίσης θα σχολιάσω ότι οι τιμές στο φαγητό σε αυτή την πόλη είναι τύπου Ελβετίας και χωρίς να τρως και κατι φοβερο. Στις υπόλοιπες ΗΠΑ λογικά θα κυμαίνονται σε λίγο χαμηλότερα επίπεδα.
Για να επανέλθω όμως σε κάτι πιο ευχάριστο και εντυπωσιακό, αν θες να δεις το Άγαλμα της Ελευθερίας ο καλυτερος τρόπος είναι κλείνοντας τουρ με καραβάκι, που ξεκινάει λίγο πιο πριν από τη γέφυρα του Μανχάταν, πλέει κατά μήκος του East river, ανάμεσα σε Manhattan και Brooklyn περνώντας κάτω από τις ομώνυμες γέφυρες και καταλήγει κοντά στο άγαλμα ενώ παράλληλα έχει και ξενάγηση (σε κάποια φάση εμφανίστηκε και ένας υποτιθέμενος Άι Βασίλης). Εκείνη την ημέρα χρειαστήκαμε ισοθερμικά και διπλές κάλτσες, το κρύο στο ποτάμι ήταν απίστευτο, η θέα όμως σε αποζημίωνε και με το παραπάνω.
(Μανχάταν και Άγαλμα της ελευθερίας)
(Μπρούκλιν και Γέφυρα του Μπρούκλιν)
Το Μανχάταν από μακριά φαντάζει μεγαλοπρεπές και επιβλητικό. Μιλάμε για τέτοιο ύψος που να φανταστείτε περπατώντας ανάμεσα στους ουρανοξύστες του Μίντταουν δεν υπάρχει περίπτωση να σε δει ο ήλιος, ενώ σχεδόν πάντα θα δημιουργούνται ρεύματα αέρα.
Και μιλώντας για ύψος να κάνω και μία αναφορά στο Empire State Building, το οποίο έχει ανεβοκατέβει πολλές φορές (υπερβολή) μεταξύ των θέσεων του 1ου και του 2ου ψηλότερου κτηρίου της ΝΥ. Συγκεκριμένα, κατείχε τον τίτλο του ψηλότερου κτηρίου στην πόλη από την κατασκευή του (η οποία επιτεύχθη σε 1 χρόνο και 45 μέρες!) μέχρι την κατασκευή του World Trade Center (δηλαδή των Διδύμων πύργων), τον ξανακέρδισε μετά την καταστροφή του WTC από την τρομοκρατική επίθεση του 2001 και τον ξαναέχασε με την ολοκλήρωση του One World Trade Center.
Στο σημείο που έπεσαν οι Δίδυμοι βρίσκεται πλέον το Memorial εις μνήμη των θυμάτων της επίθεσης. Το μνημείο είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να φαίνεται σαν η γη να καταπίνει τις ψυχές όλων όσων χάθηκαν. Στο μαύρο μάρμαρο γύρω γύρω είναι χαραγμένα τα ονόματά τους και ακόμη και σήμερα κάποιοι συγγενείς τους αφήνουν λευκά τριαντάφυλλα. Το θέαμα είναι άκρως ανατριχιαστικό και συγκινητικό. To σημείο ονομάζεται Ground Zero και παραδίπλα βρίσκεται το Oculus, που αποτελεί σταθμό για 12 γραμμές μετρό και παράλληλα είναι εμπορικό κέντρο.
Το μετρό της ΝΥ μου φάνηκε επίσης εύκολο και λιγότερο μπερδευτικό σε σχέση με άλλες πόλεις, παρόλο που έχει πολύ περισσότερες γραμμές. Γενικά πάντως έβλεπες αρκετά περίεργα θεάματα εκεί κάτω και αν είσαι μόνος το βράδυ δεν θα το συνιστούσα.
Last edited: