Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.940
- Likes
- 3.942
Περιεχόμενα
Tουλάχιστον o καιρός είναι υπέροχος, σκέφτηκα μόλις βγήκα από την αίθουσα αφίξεων του Menara International airport. Λίγο παραπέρα δεκάδες εργάτες προχωρούσαν με πρωτοφανείς για τα Αραβικά δεδομένα ρυθμούς την οικοδόμηση της καινούργιας πτέρυγας αναχωρήσεων του αεροδρομίου. Τα τελευταία χρόνια με την αμέριστη αρωγή του κράτους η πόλη ζούσε μια τεράστια τουριστική ανάπτυξη κι έτσι η εκ βάθρων ανακαίνιση του αεροσταθμού ήταν εκ των ουκ άνευ. Κύριοι πελάτες του απαστράπτοντος αεροδρομίου είναι loco εταιρίες οι οποίες πωλούν φτηνά το Μαροκινό όνειρο στους επίδοξους Ευρωπαίους conquistadores…
Τρία τέταρτα νωρίτερα είχα προσγειωθεί στο διεθνές αεροδρόμιο του Μarrakech και αντιμετώπισα μια άνευ προηγουμένου ουρά μέχρι να ξεμπερδέψω με τις διατυπώσεις εισόδου στη χώρα. Μπορεί να μην χρειάζεσαι visa για να εισέλθεις στο βασίλειο του Μαρόκου αλλά από την μια οι διαβόητοι αργοί Αραβικοί ρυθμοί και από την άλλη η πρωινή αυξημένη κίνηση του αεροδρομίου δημιουργούσαν κυκλοφοριακό έμφραγμα στα ελάχιστα ανοικτά γκισέ των passport controls. Τέλος καλό όλα καλά σκέφτηκα κοιτώντας την σφραγίδα εισόδου που κοσμούσε το διαβατήριο μου…
Η πρώτη μου σκέψη , σκεπτόμενος το no frills του ταξιδιού, ήταν να καταβάλουμε 2euro και να πάρουμε το λεωφορείο που σε μισή περίπου ώρα θα μας αποβίβαζε στην κεντρική πλατεία της πόλης, αλλά μετά σκέφτηκα πιο ώριμα και ακολούθησα την συμβουλή του ξενοδόχου που θα μας φιλοξενούσε αυτές τις δυο βραδιές στο Marrakech.
-Καλό θα ήταν να δώσετε τα 15euro που θα σας ζητήσουν για taxi μια και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για σας να βρείτε το ξενοδοχείο μας που βρίσκετε στην παλιά πόλη.
Μακάρισα τον εαυτό μου που τον άκουσα μια που το κατάλυμά μας βρίσκονταν στην καρδιά της Medina της παλιάς δηλαδή πόλης του Μarrakech και πραγματικά θα ήταν αδύνατον να το βρει όχι εγώ αλλά ούτε και ο πολυμήχανος Ηρακλής Πουαρό χωρίς την αγαστή βοήθεια του ταξιτζή…
Πράγματι λοιπόν χωριστήκαμε σε δύο taxi, δυό παλιές αλλά αξιοπρεπείς Mercedes, καταβάλαμε το αντίτιμο των 15ευρώ για κάθε μία και κάπως έτσι ξεκίνησε η Μαροκινή περιπέτεια μας…Μετά από κανένα εικοσάλεπτο δρόμο φτάσαμε σε μια μικρή πλατεία και ο οδηγός μας ψέλλισε να τον ακολουθήσουμε. Κι εδώ άρχιζε το πανηγύρι. Κρατώντας σφιχτά τα σακβουαγιάζ μας περπατούσαμε ανάμεσα σε δεκάδες Μαροκίνους στα στενά δρομάκια της Μedina αποφεύγοντας κάρα που τα έσερναν γαϊδούρια, επαίτες που εκλιπαρούσαν ελεημοσύνη, πραματευτάδες που πουλούσαν λογιό λογιό εμπορεύματα και διαολεμένα μηχανάκια που είχαν μετατρέψει τους στενούς πεζόδρομους της παλιάς πόλης σε πίστα μηχανοκίνητων σπορ. Περπατήσαμε έτσι κανένα πεντάλεπτο με την αδρεναλίνη να έχει φτάσει στο κατακόρυφο, στρίψαμε σε ένα στενό σκοτεινό σοκάκι και χτυπήσαμε μια μικρή ξύλινη πόρτα. Πριν προφτάσω να σκεφτώ που έμπλεξα η πόρτα άνοιξε και ένας καλοβαλμένος γοητευτικός hostess μας καλωσόρισε σε άψογα Αγγλικά στο Dar Soukaina, στη βάση των επιχειρήσεων μας στο Marrakech…
Το Dar Sοukaina ήταν χάρμα οφθαλμών. Ένα παλιό αρχοντικό, riad στην τοπική διάλεκτο, χαμένο στην καρδιά της παλιάς πόλης, άψογα ανακαινισμένο, είχε μετατραπεί σε ένα παραδοσιακό μπουτίκ ξενοδοχείο, όαση ηρεμίας στην φρενίτιδα της Medina. Μετά από ένα τσάι καλωσορίσματος στην υπέροχη εσωτερική αυλή όπου δέσποζε μια ανθισμένη πορτοκαλιά που σκόρπιζε το θείο άρωμά της σε όλο το χώρο, αποσυρθήκαμε στα δωμάτια μας… Η συνάντηση για την πρώτη μας γνωριμία με την γοητεία της πόλης ορίστηκε σε μισή ώρα… Το Marrakech δεν μπορούσε να περιμένει πιο πολύ…
Τρία τέταρτα νωρίτερα είχα προσγειωθεί στο διεθνές αεροδρόμιο του Μarrakech και αντιμετώπισα μια άνευ προηγουμένου ουρά μέχρι να ξεμπερδέψω με τις διατυπώσεις εισόδου στη χώρα. Μπορεί να μην χρειάζεσαι visa για να εισέλθεις στο βασίλειο του Μαρόκου αλλά από την μια οι διαβόητοι αργοί Αραβικοί ρυθμοί και από την άλλη η πρωινή αυξημένη κίνηση του αεροδρομίου δημιουργούσαν κυκλοφοριακό έμφραγμα στα ελάχιστα ανοικτά γκισέ των passport controls. Τέλος καλό όλα καλά σκέφτηκα κοιτώντας την σφραγίδα εισόδου που κοσμούσε το διαβατήριο μου…
Η πρώτη μου σκέψη , σκεπτόμενος το no frills του ταξιδιού, ήταν να καταβάλουμε 2euro και να πάρουμε το λεωφορείο που σε μισή περίπου ώρα θα μας αποβίβαζε στην κεντρική πλατεία της πόλης, αλλά μετά σκέφτηκα πιο ώριμα και ακολούθησα την συμβουλή του ξενοδόχου που θα μας φιλοξενούσε αυτές τις δυο βραδιές στο Marrakech.
-Καλό θα ήταν να δώσετε τα 15euro που θα σας ζητήσουν για taxi μια και θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο για σας να βρείτε το ξενοδοχείο μας που βρίσκετε στην παλιά πόλη.
Μακάρισα τον εαυτό μου που τον άκουσα μια που το κατάλυμά μας βρίσκονταν στην καρδιά της Medina της παλιάς δηλαδή πόλης του Μarrakech και πραγματικά θα ήταν αδύνατον να το βρει όχι εγώ αλλά ούτε και ο πολυμήχανος Ηρακλής Πουαρό χωρίς την αγαστή βοήθεια του ταξιτζή…
Πράγματι λοιπόν χωριστήκαμε σε δύο taxi, δυό παλιές αλλά αξιοπρεπείς Mercedes, καταβάλαμε το αντίτιμο των 15ευρώ για κάθε μία και κάπως έτσι ξεκίνησε η Μαροκινή περιπέτεια μας…Μετά από κανένα εικοσάλεπτο δρόμο φτάσαμε σε μια μικρή πλατεία και ο οδηγός μας ψέλλισε να τον ακολουθήσουμε. Κι εδώ άρχιζε το πανηγύρι. Κρατώντας σφιχτά τα σακβουαγιάζ μας περπατούσαμε ανάμεσα σε δεκάδες Μαροκίνους στα στενά δρομάκια της Μedina αποφεύγοντας κάρα που τα έσερναν γαϊδούρια, επαίτες που εκλιπαρούσαν ελεημοσύνη, πραματευτάδες που πουλούσαν λογιό λογιό εμπορεύματα και διαολεμένα μηχανάκια που είχαν μετατρέψει τους στενούς πεζόδρομους της παλιάς πόλης σε πίστα μηχανοκίνητων σπορ. Περπατήσαμε έτσι κανένα πεντάλεπτο με την αδρεναλίνη να έχει φτάσει στο κατακόρυφο, στρίψαμε σε ένα στενό σκοτεινό σοκάκι και χτυπήσαμε μια μικρή ξύλινη πόρτα. Πριν προφτάσω να σκεφτώ που έμπλεξα η πόρτα άνοιξε και ένας καλοβαλμένος γοητευτικός hostess μας καλωσόρισε σε άψογα Αγγλικά στο Dar Soukaina, στη βάση των επιχειρήσεων μας στο Marrakech…
Το Dar Sοukaina ήταν χάρμα οφθαλμών. Ένα παλιό αρχοντικό, riad στην τοπική διάλεκτο, χαμένο στην καρδιά της παλιάς πόλης, άψογα ανακαινισμένο, είχε μετατραπεί σε ένα παραδοσιακό μπουτίκ ξενοδοχείο, όαση ηρεμίας στην φρενίτιδα της Medina. Μετά από ένα τσάι καλωσορίσματος στην υπέροχη εσωτερική αυλή όπου δέσποζε μια ανθισμένη πορτοκαλιά που σκόρπιζε το θείο άρωμά της σε όλο το χώρο, αποσυρθήκαμε στα δωμάτια μας… Η συνάντηση για την πρώτη μας γνωριμία με την γοητεία της πόλης ορίστηκε σε μισή ώρα… Το Marrakech δεν μπορούσε να περιμένει πιο πολύ…
