Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Περιεχόμενα
Το Restaurant Comptoir βρίσκονταν στις παρυφές της νέας πόλης… δέκα, δεκαπέντε λεπτά σκάρτο ποδαρόδρομο μακριά από την πλατεία… το είχαμε ήδη μετανιώσει…τι δουλειά είχαμε εμείς στην νέα πόλη και στα μοδάτα εστιατόρια της;… η καρδιά του Μαρακές κτυπούσε στην πλατεία υπερπαραγωγή, οι εξαίσιες μουσικές των τοπικών θιάσων βούιζαν στα αυτιά μας και οι ερεθιστικές μυρουδιές των υπαίθριων μαγειρείων προβόκαραν την όσφρηση μας… ρίξαμε μια τελευταία ματιά στο ιντριγκαδόρικο θέαμα της Jemaa El Fna που έσφυζε από ζωή και βυθιστήκαμε στο δαίδαλο των στενοσόκακων… σιγά- σιγά η τσίκνα εξαφανίζονταν κι οι μουσικές χάνονταν… την θέση τους έπαιρναν η ασφυκτική μυρωδιά του καυσαερίου και η ηχορύπανση από τα κορναρίσματα των δεκάδων αυτοκινήτων που διαφέντευαν την νέα πόλη… το καινούργιο Μαρακές μας χαμογελούσε…
Δυο εντυπωσιακές ψηλές μελαχρινές hostess μας χάρισαν ένα αστραφτερό χαμόγελο και μας καλωσόρισαν στο Comptoir… το παλάτι του Αλή Μπαμπά για τα μάτια μας μόνο… διαβήκαμε μια χρυσοποίκιλτη πόρτα ανεβήκαμε την μεγαλοπρεπή σκάλα που χώριζε μπαρ από εστιατόριο και χαθήκαμε να θαυμάζουμε τις λαμπερές ροτόντες που στολισμένες με οριεντάλ κομψοτεχνήματα χάριζαν ανατολίτικη λάμψη στον χώρο… ο μυστικιστικός φωτισμός σκόρπιζε ένα τόνο μυστηρίου σε αυτό το υπέροχο μέρος και οι σερβιτόροι, άψογα ντυμένοι με πολύχρωμα καφτάνια συμπλήρωναν καλόγουστα αυτό το μαξιμαλιστικό φεστιβάλ εντυπωσιασμού…
Πραγματικά δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις… από την γλυκιά ζάλη του εντυπωσιασμού μου με έβγαλε η μπάσα sexy φωνή της hostess που μας έδειξε την ροτόντα μας… χάζεψα τις καλλίγραμμες γάμπες της και συναίνεσα με ένα απλό νεύμα στις παροτρύνσεις της να μην διστάσω να ζητήσω οτιδήποτε θα με ευχαριστήσει… κοίταξα μαγεμένος το πλούσιο στήθος της και συγκρατήθηκα… προτίμησα την σιωπή…
H βραδιά κυλούσε υπέροχα… οι δίσκοι με τα λουκούλια εδέσματα πήγαιναν κι έρχονταν, το ένα Syrah διαδέχονταν το άλλο, οι ναργιλέδες πήραν φωτιά… και κάπου εκεί σταμάτησα να έχω επαφή με την πραγματικότητα… είχε έφτασε η ώρα των ουρί… στην αρχή βγήκαν δειλά -δειλά… μια χαμηλή λάγνα μουσική συνόδεψε την ονειρική τους εμφάνιση… τα παραδοσιακά κοστούμια που έντυναν(?) την γύμνια τους άφηναν προκλητικά ακάλυπτα αυτά ακριβώς τα σημεία που έπρεπε να αφήσουν… σιγά- σιγά η μουσική άρχισε να γίνετε πιο δυνατή σκορπίζοντας ένα πρωτόγνωρο διονυσιακό κέφι στο φιλοθεάμον κοινό και οι καλλίπυγες καλλονές άρχισαν πλέον να κουνούν δαιμονισμένα κάθε μόριο του αισθησιακού κορμιού τους… αργά αλλά σταθερά περιέφεραν την αμαρτωλή καλλονή τους σε όλες τις ροτόντες εκμεταλλευόμενες στο έπακρο τα οργιώδη προσόντα τους… τα ηφαιστειώδη στήθη τους γέμισαν σε χρόνο ρεκόρ χαρτονομίσματα που με καταιγιστικούς ρυθμούς τοποθετούσαν οι παλλόμενοι από ενθουσιασμό και όχι μόνο αρσενικοί… και μετά σου λέει ο άλλος μουσουλμανικό κράτος… μύθος κυρίες και κύριοι…
Τράβηξα μια τελευταία ρουφηξιά από τον ναργιλέ μου και έκανα να σηκωθώ… Τα πάντα γύριζαν στο θολωμένου μου μυαλό… το υπέροχο riad, το γευστικότατο couscous , η λαμπερή πλατεία , τα πολύβοα παζάρια , τα σφαιρικά οπίσθια των ουρί… τα πάντα… εβίβα Μαρακές…
ΤΕΛΟΣ
Δυο εντυπωσιακές ψηλές μελαχρινές hostess μας χάρισαν ένα αστραφτερό χαμόγελο και μας καλωσόρισαν στο Comptoir… το παλάτι του Αλή Μπαμπά για τα μάτια μας μόνο… διαβήκαμε μια χρυσοποίκιλτη πόρτα ανεβήκαμε την μεγαλοπρεπή σκάλα που χώριζε μπαρ από εστιατόριο και χαθήκαμε να θαυμάζουμε τις λαμπερές ροτόντες που στολισμένες με οριεντάλ κομψοτεχνήματα χάριζαν ανατολίτικη λάμψη στον χώρο… ο μυστικιστικός φωτισμός σκόρπιζε ένα τόνο μυστηρίου σε αυτό το υπέροχο μέρος και οι σερβιτόροι, άψογα ντυμένοι με πολύχρωμα καφτάνια συμπλήρωναν καλόγουστα αυτό το μαξιμαλιστικό φεστιβάλ εντυπωσιασμού…
Πραγματικά δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις… από την γλυκιά ζάλη του εντυπωσιασμού μου με έβγαλε η μπάσα sexy φωνή της hostess που μας έδειξε την ροτόντα μας… χάζεψα τις καλλίγραμμες γάμπες της και συναίνεσα με ένα απλό νεύμα στις παροτρύνσεις της να μην διστάσω να ζητήσω οτιδήποτε θα με ευχαριστήσει… κοίταξα μαγεμένος το πλούσιο στήθος της και συγκρατήθηκα… προτίμησα την σιωπή…
H βραδιά κυλούσε υπέροχα… οι δίσκοι με τα λουκούλια εδέσματα πήγαιναν κι έρχονταν, το ένα Syrah διαδέχονταν το άλλο, οι ναργιλέδες πήραν φωτιά… και κάπου εκεί σταμάτησα να έχω επαφή με την πραγματικότητα… είχε έφτασε η ώρα των ουρί… στην αρχή βγήκαν δειλά -δειλά… μια χαμηλή λάγνα μουσική συνόδεψε την ονειρική τους εμφάνιση… τα παραδοσιακά κοστούμια που έντυναν(?) την γύμνια τους άφηναν προκλητικά ακάλυπτα αυτά ακριβώς τα σημεία που έπρεπε να αφήσουν… σιγά- σιγά η μουσική άρχισε να γίνετε πιο δυνατή σκορπίζοντας ένα πρωτόγνωρο διονυσιακό κέφι στο φιλοθεάμον κοινό και οι καλλίπυγες καλλονές άρχισαν πλέον να κουνούν δαιμονισμένα κάθε μόριο του αισθησιακού κορμιού τους… αργά αλλά σταθερά περιέφεραν την αμαρτωλή καλλονή τους σε όλες τις ροτόντες εκμεταλλευόμενες στο έπακρο τα οργιώδη προσόντα τους… τα ηφαιστειώδη στήθη τους γέμισαν σε χρόνο ρεκόρ χαρτονομίσματα που με καταιγιστικούς ρυθμούς τοποθετούσαν οι παλλόμενοι από ενθουσιασμό και όχι μόνο αρσενικοί… και μετά σου λέει ο άλλος μουσουλμανικό κράτος… μύθος κυρίες και κύριοι…
Τράβηξα μια τελευταία ρουφηξιά από τον ναργιλέ μου και έκανα να σηκωθώ… Τα πάντα γύριζαν στο θολωμένου μου μυαλό… το υπέροχο riad, το γευστικότατο couscous , η λαμπερή πλατεία , τα πολύβοα παζάρια , τα σφαιρικά οπίσθια των ουρί… τα πάντα… εβίβα Μαρακές…
ΤΕΛΟΣ
