vagantos
Member
- Μηνύματα
- 2.030
- Likes
- 1.618
- Επόμενο Ταξίδι
- Θιβέτ, K.Aμερική ή Αφρική
- Ταξίδι-Όνειρο
- στου Ν.Καββαδία τα μέρη
Περιεχόμενα
Συνεχίζω λοιπόν (σίριαλ το χω ψιλοκάνει, αλλά έτσι μου βγήκε, ευλογημένοι...)
Μας διώξαν λοιπόν οι Ρώσοι κι εμεις περιμένουμε το ταξί που ερχεται με καθυστέρηση.
Είναι βανάκι και το οδηγεί καλόγερος φυσικά. Η διαδρομή ως τις Καρυες ειναι σχεδον μισή ωρα. Αφήνουμε την παραλία και πάμε προς το κέντρο της χερσονήσου.
Φτάνουμε στη σκήτη του Αγ. Ανδρέα πληρώνουμε τον παπαταρίφα ( 50?) και μπαίνουμε στη σκήτη.
Αλλη εικόνα εδώ. Φτώχεια. Αλλά αισθανόμαστε καλοδεχούμενοι. Μας οδηγούν στην τραπεζα γιατί ήδη ειναι η ώρα του φαγητού.
Ο κόσμος πολύς (μεταξύ τους κι αρκετοί ξένοι, που δεν ασχολουνται με το κηρυγμα την ωρα του φαγητού) αλλά βρίσκουμε θεση. Ψαράκι,κοκκινο αυγό, τυρί,ψωμί και κρασάκι το μενού.
Ο αρχοντάρης, 30 χρονών, γλυκύτατος, Ουκρανός, 7 χρονια ηδη στο Ορος, μας οδηγει στο κατάλυμά μας. Το κτίριο παλιό, με ράτζα και στο διάδρομο θυμίζει Νοσοκομείο άλλης(
εποχής. Παίρνουμε 2 δωμάτια, ενα δίκλινο ( βαζουμε αυτους που ροχαλίζουν) κι ενα τρίκλινο ( εμεις που πιστεύουμε οτι δεν...)Καθομαι στο κρεβάτι κι ακουμπάει ο πισινος μου στο πάτωμα. κανενα προβλημα. Το βγαζω στο διαδρομο και παιρνω άλλο.
Εχει ομως ηλεκτρικό. Και...Ανάσταση, εχει και μπρίζα στο διαδρομο. Ο πατηρ Γεώργιος απ την παρέα μας εκτος απο κονσερβες κουβάλησε και πολύμπριζο. Βάζουμε 5 κινητα για φορτιση , αφηνουμε κι εναν να τα φυλάει και βγαινουμε εξω.
Απέναντι ειναι ενα κτιριο που γράφει Αθωνιαδα σχολή(εκκλησιαστικό λύκειο ειναι ή κάτι τέτοιο..) Μοιαζει παρατημένο αλλά δεν ειναι. Οι μαθητές μάλλον ειναι σε διακοπές .
Μαθαίνουμε πληροφορίες. Η σκήτη ειναι μεν αυτονομος οργανισμός υπάγεται ομως υποχρεωτικά σε μια μονή. Και τουτο γιατι οι μονές ειναι 20 και νέα δεν μπορει να ιδρυθεί.
Απέναντι στην εισοδο έχει και μαγαζάκι με αναμνηστικά.
Λέω, ας πάμε να παρουμε κατι σε ανταπόδοση της φιλοξενίας. Μέσα υπάρχει αρκετή ποικιλία από σουβενίρ (Θυμιάματα, μπρελοκ Α.Ο., σταυροί, κομποσκοινια σε διάφορες εκδόσεις απο 33 κομπους και πάνω, και Βιβλία με βιους Αγίων κλπ).
Παρατηρώ τον υπεύθυνο που ειναι κι ο πορτάρης της σκητης. Εχει φυσιογνωμία εμποράκου και τηλεφωνεί συνεχώς σε κυρίες που γιορταζουν σήμερα ( Ζωή , δεν πιστεύω
Φευγω χωρις να πάρω τιποτα. Αργότερα, ο μιμητισμός και οι τυψεις με ξαναφέρνουν πίσω. Το μονο που μου αρεσει ειναι μια ξυλόγλυπτη στάμπα για πρόσφορα,αλλα κοστιζει 30?. Αποχωρώ με κομποδκοινι, μπρελοκο και θυμιαμα με μυρωδιά ...νυχτολούλουδο.
Α, εχουμε παρακολουθήσει κι εδω εναν εσπερινό. Η ιδιαιτερότητα εδω ειναι στην εκκλησία. Είναι ο πρωτος οροφος του κτιρίου, ακριβως πανω απ το κεφάλι μας. η διακόσμησή της περιλαμβάνει Ρώσικα αλλλά και Βυζαντινά στοιχεία. Η σκητη ηταν παλιά Ρώσικη, αλλα την ανακαταλάβαμε προς μεγάλη χαρά του dk.
Nύχτωσε, οι πόρτες εκλεισαν , τα κινητά φορτίστηκαν, ασχολουμαστε - οχι και πολύ φανατικά- με τηνκαθαριότητά μας και ειμαστε ετοιμοι για νυχτερινή ζωή. Υπνο δηλαδή.
Σάββατο 3 Μαϊου .
Ξύπνημα - το συνηφισμένο - κατα τις 6. Η διαθεση για εκκλησιασμό ειναι σε ελαφρά κάμψη. Ο dk κι εγώ κάνουμε ενα μικρό περασμα απ την εκκλησία και μετά φεύγουμε για πρωινή βόλτα στα πέριξ. Αποφασίζουμε να πάμε να δουμε τις Καρυές που ειναι 500 μετρα απο μας.
Ειναι το πρωτάτο, η διοίκηση του ΑΟ.Τα κτισματα του συνοικισμού ανηκουν στις μονές. Το κυριοτερο αξιοθέατοειναι η υπό ανακατασκευη εκκλησια που φιλοξεξει την εικονα του Αξιον Εστί (γνωστή από την καθοδό της προ ολίγων ετών στην Αθήνα, οπου συγκέντρωσε μέγα πλήθος και αντίστοιχον χρυσίον). Επίσης εχει Αστυνομία, ταχυδρομειο, , μαγαζακια με τουριστικά και φουρνο, τον οποιο επισκεπτόμαστε. Στην πλατεία έχει λεωφορεία και ταξί.
Επιστρέφουμε στη σκήτη, τρωμε το μεσημεριανό μας στις 8 και κανουμε σχεδια για τη μέρα μας.
Θα πάμε να βρούμε εναν ασκητή, τον γέροντα Αλύπιο, (περίφημο ξυλογλύπτη) που μένει μια ωρα μακρια μαζί με τον βοηθό και υπηρέτη του Αββακούμ.
Παίρνουμε το κατηφορικο στενό μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Μετα απο κανενα τεταρτο συναντάμε στο δρόμο τον π. Αλύπιο που συνοδευει μεχρι τις Καρυες εναν συγγενή του που φευγει. Γυρίζουμε και μεις μαζί τους συζητώντας με τον γέροντα.
Περνάμε από ενα ρεματάκι που μυρίζει αφόρητα.
-Ειναι τα απόβλητα της σκήτης μας λέει ( κάποιος πρεπει να τους μιλήσει επειγόντως για βιολογικό καθαρισμό).
Ο π. Αλύπιος ασκητική και ευγενική μοφή, ειναι αρκετά καλός συζητητής. Μας λέει για την ιστορία της περιοχής, τα θαύματα που εγιναν, και την προσωπική του διαδρομή.
Απ τη συζήτηση δε λείπουν και τα ευτράπελα.
-Τι κάνει ο Αββακούμ; Ρωτάει ο Νικόλας που τον ειχε επισκεφθει και παλιότερα.
- Τι να κάνει ο δολιος ... υπομονή κανει του απαντά.
Ή
-Δεν θα σου πω αν το καπνισμα ειναι αμαρτία. Ομως σου απασχολεί το στόμα και δεν μπορεις ταυτόχρονα να δοξαζεις το Θεό.
Κανουμε μια σταση σε ενα κιοσκι, μας δειχνει τις σκητες στην απεναντι πλαγια. Στο πατωμα πεταμένα κουτακια απο αναψυκτικά. Μερικοι τα χουν δωσει ολα για την επουράνια ζωή φαινεται και αδιαφορούν για την επίγεια...
Νύσταξα όμως και τα αφήνω για αυριο , καληνυχτα σας
Μας διώξαν λοιπόν οι Ρώσοι κι εμεις περιμένουμε το ταξί που ερχεται με καθυστέρηση.
Είναι βανάκι και το οδηγεί καλόγερος φυσικά. Η διαδρομή ως τις Καρυες ειναι σχεδον μισή ωρα. Αφήνουμε την παραλία και πάμε προς το κέντρο της χερσονήσου.
Φτάνουμε στη σκήτη του Αγ. Ανδρέα πληρώνουμε τον παπαταρίφα ( 50?) και μπαίνουμε στη σκήτη.
Αλλη εικόνα εδώ. Φτώχεια. Αλλά αισθανόμαστε καλοδεχούμενοι. Μας οδηγούν στην τραπεζα γιατί ήδη ειναι η ώρα του φαγητού.
Ο κόσμος πολύς (μεταξύ τους κι αρκετοί ξένοι, που δεν ασχολουνται με το κηρυγμα την ωρα του φαγητού) αλλά βρίσκουμε θεση. Ψαράκι,κοκκινο αυγό, τυρί,ψωμί και κρασάκι το μενού.
Ο αρχοντάρης, 30 χρονών, γλυκύτατος, Ουκρανός, 7 χρονια ηδη στο Ορος, μας οδηγει στο κατάλυμά μας. Το κτίριο παλιό, με ράτζα και στο διάδρομο θυμίζει Νοσοκομείο άλλης(
Εχει ομως ηλεκτρικό. Και...Ανάσταση, εχει και μπρίζα στο διαδρομο. Ο πατηρ Γεώργιος απ την παρέα μας εκτος απο κονσερβες κουβάλησε και πολύμπριζο. Βάζουμε 5 κινητα για φορτιση , αφηνουμε κι εναν να τα φυλάει και βγαινουμε εξω.
Απέναντι ειναι ενα κτιριο που γράφει Αθωνιαδα σχολή(εκκλησιαστικό λύκειο ειναι ή κάτι τέτοιο..) Μοιαζει παρατημένο αλλά δεν ειναι. Οι μαθητές μάλλον ειναι σε διακοπές .
Μαθαίνουμε πληροφορίες. Η σκήτη ειναι μεν αυτονομος οργανισμός υπάγεται ομως υποχρεωτικά σε μια μονή. Και τουτο γιατι οι μονές ειναι 20 και νέα δεν μπορει να ιδρυθεί.
Απέναντι στην εισοδο έχει και μαγαζάκι με αναμνηστικά.
Λέω, ας πάμε να παρουμε κατι σε ανταπόδοση της φιλοξενίας. Μέσα υπάρχει αρκετή ποικιλία από σουβενίρ (Θυμιάματα, μπρελοκ Α.Ο., σταυροί, κομποσκοινια σε διάφορες εκδόσεις απο 33 κομπους και πάνω, και Βιβλία με βιους Αγίων κλπ).
Παρατηρώ τον υπεύθυνο που ειναι κι ο πορτάρης της σκητης. Εχει φυσιογνωμία εμποράκου και τηλεφωνεί συνεχώς σε κυρίες που γιορταζουν σήμερα ( Ζωή , δεν πιστεύω
Φευγω χωρις να πάρω τιποτα. Αργότερα, ο μιμητισμός και οι τυψεις με ξαναφέρνουν πίσω. Το μονο που μου αρεσει ειναι μια ξυλόγλυπτη στάμπα για πρόσφορα,αλλα κοστιζει 30?. Αποχωρώ με κομποδκοινι, μπρελοκο και θυμιαμα με μυρωδιά ...νυχτολούλουδο.
Α, εχουμε παρακολουθήσει κι εδω εναν εσπερινό. Η ιδιαιτερότητα εδω ειναι στην εκκλησία. Είναι ο πρωτος οροφος του κτιρίου, ακριβως πανω απ το κεφάλι μας. η διακόσμησή της περιλαμβάνει Ρώσικα αλλλά και Βυζαντινά στοιχεία. Η σκητη ηταν παλιά Ρώσικη, αλλα την ανακαταλάβαμε προς μεγάλη χαρά του dk.
Nύχτωσε, οι πόρτες εκλεισαν , τα κινητά φορτίστηκαν, ασχολουμαστε - οχι και πολύ φανατικά- με τηνκαθαριότητά μας και ειμαστε ετοιμοι για νυχτερινή ζωή. Υπνο δηλαδή.
Σάββατο 3 Μαϊου .
Ξύπνημα - το συνηφισμένο - κατα τις 6. Η διαθεση για εκκλησιασμό ειναι σε ελαφρά κάμψη. Ο dk κι εγώ κάνουμε ενα μικρό περασμα απ την εκκλησία και μετά φεύγουμε για πρωινή βόλτα στα πέριξ. Αποφασίζουμε να πάμε να δουμε τις Καρυές που ειναι 500 μετρα απο μας.
Ειναι το πρωτάτο, η διοίκηση του ΑΟ.Τα κτισματα του συνοικισμού ανηκουν στις μονές. Το κυριοτερο αξιοθέατοειναι η υπό ανακατασκευη εκκλησια που φιλοξεξει την εικονα του Αξιον Εστί (γνωστή από την καθοδό της προ ολίγων ετών στην Αθήνα, οπου συγκέντρωσε μέγα πλήθος και αντίστοιχον χρυσίον). Επίσης εχει Αστυνομία, ταχυδρομειο, , μαγαζακια με τουριστικά και φουρνο, τον οποιο επισκεπτόμαστε. Στην πλατεία έχει λεωφορεία και ταξί.
Επιστρέφουμε στη σκήτη, τρωμε το μεσημεριανό μας στις 8 και κανουμε σχεδια για τη μέρα μας.
Θα πάμε να βρούμε εναν ασκητή, τον γέροντα Αλύπιο, (περίφημο ξυλογλύπτη) που μένει μια ωρα μακρια μαζί με τον βοηθό και υπηρέτη του Αββακούμ.
Παίρνουμε το κατηφορικο στενό μονοπάτι ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση. Μετα απο κανενα τεταρτο συναντάμε στο δρόμο τον π. Αλύπιο που συνοδευει μεχρι τις Καρυες εναν συγγενή του που φευγει. Γυρίζουμε και μεις μαζί τους συζητώντας με τον γέροντα.
Περνάμε από ενα ρεματάκι που μυρίζει αφόρητα.
-Ειναι τα απόβλητα της σκήτης μας λέει ( κάποιος πρεπει να τους μιλήσει επειγόντως για βιολογικό καθαρισμό).
Ο π. Αλύπιος ασκητική και ευγενική μοφή, ειναι αρκετά καλός συζητητής. Μας λέει για την ιστορία της περιοχής, τα θαύματα που εγιναν, και την προσωπική του διαδρομή.
Απ τη συζήτηση δε λείπουν και τα ευτράπελα.
-Τι κάνει ο Αββακούμ; Ρωτάει ο Νικόλας που τον ειχε επισκεφθει και παλιότερα.
- Τι να κάνει ο δολιος ... υπομονή κανει του απαντά.
Ή
-Δεν θα σου πω αν το καπνισμα ειναι αμαρτία. Ομως σου απασχολεί το στόμα και δεν μπορεις ταυτόχρονα να δοξαζεις το Θεό.
Κανουμε μια σταση σε ενα κιοσκι, μας δειχνει τις σκητες στην απεναντι πλαγια. Στο πατωμα πεταμένα κουτακια απο αναψυκτικά. Μερικοι τα χουν δωσει ολα για την επουράνια ζωή φαινεται και αδιαφορούν για την επίγεια...
Νύσταξα όμως και τα αφήνω για αυριο , καληνυχτα σας
Attachments
-
77 KB Προβολές: 328