fenia42
Member
- Μηνύματα
- 4.025
- Likes
- 16.570
- Επόμενο Ταξίδι
- Азербайджан
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γροιλανδία,Σβάλμπαρντ
Περιεχόμενα
Στο ποτάμι, δίπλα από το άγαλμα του Ουκρανού και του Ρώσου συντρόφου, κοιτάμε το φωτισμένο Κίεβο, τις γέφυρες, τη ζωή γύρω μας. Γύρω γύρω νεαρά ζευγαράκια, αγκαλιασμένα να μη νιώθουν το κρύο. Γιατί κρατάω το φανάρι; Γεμίζω το ποτήρι μου και πάω παράμερα, να μην ενοχλώ το νεοσύστατο ζεύγος. Το κρασί είναι θεσπέσιο, σκέφτομαι αυτά που αντίκρισαν τα μάτια μου λίγες ώρες πιο πριν, στο Τσέρνομπιλ. Η ζωή όμως συνεχίζεται, και πρέπει να συνεχίζεται. Αφήνει όμως καμιά φορά αποτυπώματα. Αύριο φεύγουμε, είναι η τελευταία μου βραδιά στο Κίεβο, η εικόνα που έχω όμως γι’ αυτό αρχίζει σιγά σιγά και καταλαγιάζει. Τώρα καταλαβαίνω γιατί είναι γεμάτο επιβλητικούς ναούς, τώρα αντιλαμβάνομαι προς τί η τόση ταπεινότητα, και αν και ορθόδοξοι, δε παύουν να μπαίνουν στους ναούς με μαντίλα.
Αποφασίζω να διακόψω το ζευγαράκι και θέτω μια ερώτηση στον Αλεξάντρ. Αν θυμάται τη ζωή του πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τί άλλαξε, πώς το βίωσε. Κλείνει τα μάτια και σκέφτεται. Ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Με ευχαριστεί που του το θύμισα, το είχε αποβάλει από τη μνήμη του. Μας μιλά για τη μέρα της βάπτισής του. Όχι πως τη θυμάται, ήταν μόλις δυο μηνών, αλλά όπως του την αφηγήθηκαν οι γονείς του.
Ο παππούς του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο του Λβιβ και είχε βλέψεις να πάει ψηλότερα. Τί σημαίνει ψηλότερα για εργάτη στη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, δε μπορώ να καταλάβω, ούτε ήθελα να ρωτήσω. Ο παππούς δήλωνε φανατικά άθεος και απαγόρευε οποιαδήποτε λατρευτική στο θεό δραστηριότητα στα μέλη της οικογενείας του. Έτσι η κόρη του πήρε κρυφά τον γιο της και τον βάφτισε. Όταν γύρισε από το εργοστάσιο τη μέρα εκείνη ο παππούς, κατάλαβε πως είχαν βαφτίσει τον εγγονό του στα κρυφά και οργισμένος έσπασε ό,τι βρέθηκε στο πέρασμα του, πιάτα, ποτήρια, καρέκλες, τραπέζια, ακόμα και τα κουφώματα του σπιτιού.
Η καριέρα του βέβαια δεν επηρεάστηκε από το γεγονός. Ήταν όμως μια ωραία ιστορία για να καταλάβουμε τους κομμουνιστάς της εποχής.
Η ώρα πια κοντεύει δώδεκα, έχω πιει μπόλικο κρασί, τρία ποτήρια στο γεωργιανό εστιατόριο και άλλα τρία εδώ δίπλα στο ποτάμι. Δεν είναι αρκετά όμως για να με κάνουν να μη νιώθω το κρύο. Σε λίγη ώρα ο Αλεξάντρ έπρεπε να φύγει για να βρει τους φίλους του. Μας πρότεινε να πάμε κι εμείς αλλά δε δεχτήκαμε. Θέλησα όμως να τους αφήσω λίγο χρόνο να αποχαιρετηθούν. Χαμογελώ πονηρά, λίγο τρεκλίζοντας, και νιώθω σα τη θεία από το Σικάγο που θέλει να αποκαταστήσει όλες τις φίλες της. Τα χέρια μου έχουν παγώσει, η θερμοκρασία είναι γύρω στους επτά βαθμούς κι εγώ φοράω μόνο μια λεπτή καμπαρντίνα. Δε με νοιάζει όμως, νιώθω τα vibes του έρωτα και της ευτυχίας να πλανώνται στον αέρα. Ας χαρούν τα παιδιά, εγώ είμαι πλήρης, ο αέρας που φυσά στο πρόσωπο μου με κάνει να νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ. Κι ας είχα επιστέψει από τη ζώνη του θανάτου, λίγες ώρες πριν.
Φτάνω έξω από το δωμάτιο αλλά θυμάμαι πως δεν έχω εγώ τα κλειδιά. Δε πειράζει, βγάζω το λατρεμένο αρμένικο κονιάκ Αραράτ που έχω στην τσάντα μου. Θα την περιμένω στην πόρτα, με τον αέρα πάντα να με φυσά και να μου θυμίζει ότι ζω. Το κεφάλι μου βουίζει ευχάριστα. Μια Ευθυμία σε ευθυμία.
Μετά από κανα δυο τσιγάρα βλέπω την τσούπρα από μακριά να’ρχεται.
«- Φιληθήκατε; «
Ναι, μου λέει, και σκάμε στα γέλια, μάλλον λόγω του πολύ αλκοόλ. Και σκέφτομαι πως τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ ανάμεσά μας, αυτά τα τριάντα χρόνια της φιλίας μας.
Φωτό από Τσέρνομπιλ
Αποφασίζω να διακόψω το ζευγαράκι και θέτω μια ερώτηση στον Αλεξάντρ. Αν θυμάται τη ζωή του πριν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τί άλλαξε, πώς το βίωσε. Κλείνει τα μάτια και σκέφτεται. Ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο του. Με ευχαριστεί που του το θύμισα, το είχε αποβάλει από τη μνήμη του. Μας μιλά για τη μέρα της βάπτισής του. Όχι πως τη θυμάται, ήταν μόλις δυο μηνών, αλλά όπως του την αφηγήθηκαν οι γονείς του.
Ο παππούς του ήταν εργάτης σε εργοστάσιο του Λβιβ και είχε βλέψεις να πάει ψηλότερα. Τί σημαίνει ψηλότερα για εργάτη στη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ, δε μπορώ να καταλάβω, ούτε ήθελα να ρωτήσω. Ο παππούς δήλωνε φανατικά άθεος και απαγόρευε οποιαδήποτε λατρευτική στο θεό δραστηριότητα στα μέλη της οικογενείας του. Έτσι η κόρη του πήρε κρυφά τον γιο της και τον βάφτισε. Όταν γύρισε από το εργοστάσιο τη μέρα εκείνη ο παππούς, κατάλαβε πως είχαν βαφτίσει τον εγγονό του στα κρυφά και οργισμένος έσπασε ό,τι βρέθηκε στο πέρασμα του, πιάτα, ποτήρια, καρέκλες, τραπέζια, ακόμα και τα κουφώματα του σπιτιού.
Η καριέρα του βέβαια δεν επηρεάστηκε από το γεγονός. Ήταν όμως μια ωραία ιστορία για να καταλάβουμε τους κομμουνιστάς της εποχής.
Η ώρα πια κοντεύει δώδεκα, έχω πιει μπόλικο κρασί, τρία ποτήρια στο γεωργιανό εστιατόριο και άλλα τρία εδώ δίπλα στο ποτάμι. Δεν είναι αρκετά όμως για να με κάνουν να μη νιώθω το κρύο. Σε λίγη ώρα ο Αλεξάντρ έπρεπε να φύγει για να βρει τους φίλους του. Μας πρότεινε να πάμε κι εμείς αλλά δε δεχτήκαμε. Θέλησα όμως να τους αφήσω λίγο χρόνο να αποχαιρετηθούν. Χαμογελώ πονηρά, λίγο τρεκλίζοντας, και νιώθω σα τη θεία από το Σικάγο που θέλει να αποκαταστήσει όλες τις φίλες της. Τα χέρια μου έχουν παγώσει, η θερμοκρασία είναι γύρω στους επτά βαθμούς κι εγώ φοράω μόνο μια λεπτή καμπαρντίνα. Δε με νοιάζει όμως, νιώθω τα vibes του έρωτα και της ευτυχίας να πλανώνται στον αέρα. Ας χαρούν τα παιδιά, εγώ είμαι πλήρης, ο αέρας που φυσά στο πρόσωπο μου με κάνει να νιώθω πιο ζωντανή από ποτέ. Κι ας είχα επιστέψει από τη ζώνη του θανάτου, λίγες ώρες πριν.
Φτάνω έξω από το δωμάτιο αλλά θυμάμαι πως δεν έχω εγώ τα κλειδιά. Δε πειράζει, βγάζω το λατρεμένο αρμένικο κονιάκ Αραράτ που έχω στην τσάντα μου. Θα την περιμένω στην πόρτα, με τον αέρα πάντα να με φυσά και να μου θυμίζει ότι ζω. Το κεφάλι μου βουίζει ευχάριστα. Μια Ευθυμία σε ευθυμία.
Μετά από κανα δυο τσιγάρα βλέπω την τσούπρα από μακριά να’ρχεται.
«- Φιληθήκατε; «
Ναι, μου λέει, και σκάμε στα γέλια, μάλλον λόγω του πολύ αλκοόλ. Και σκέφτομαι πως τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ ανάμεσά μας, αυτά τα τριάντα χρόνια της φιλίας μας.
Φωτό από Τσέρνομπιλ
Last edited:
