Ουγγαρία Hodj Vadj? (Με τα άπταιστα Μαγυάρικα που ομιλώ)

[FairiezWearBoots]

και τελευταία

Όπως είπα και πριν ο χρόνος κύλαγε και δεν είχα προλλάβει ακόμα να αγοράσω σουβενίρ!!!
Έτσι λοιπόν την Τετάρτη ξυπνήσαμε πρωί πρωί για να φάμε το κλασικό μας πρωινό στο ξενοδοχείο και να κατεβούμε στην Vaci utca την κεντρική οδό με τα μαγαζάκια.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε κλασικά στο Deak Ferenc Ter και από κει συνεχίσαμε με τα πόδια. Τα μαγαζιά ανοίγουν στις 10 το πρωί και απεγνωσμένα έψαχνα να βρω έστω και ένα μαγαζί ανοιχτό στις 9.15 που είχα φτάσει. Βρήκαμε τυχαία ένα μαγαζί αρκετά όμορφο του οποίου η ιδιοκτήτρια βγήκε και μας είπε σε άπταιστα ελληνικά "είστε από Ελλάδα?" Εκεί κάπου έπαθα το τρίτο πολιτισμικό σοκ (μετά το αεροπλάνο και την ξενάγηση στο καραβάκι ως προς τους Έλληνες τουρίστες και την ελληνική γλώσσα).
Μας έδειξε όλα της τα προϊόντα στα ελληνικά και τελικά ψωνίσαμε απο εκεί μιας και ήταν το μόνο ανοιχτό μαγαζί.

Μπήκαμε στο μαγαζί, πήραμε τα απαραίτητα μαγνητάκια, αναπτηράκια, και λοιπά σαχλοπραματάκια μας πήραν και 50 ευρω shock:) και βγήκαμε. Το μόνο παραδοσιακό προϊόν που αγόρασα τελικά ήταν η πάπρικα μιας και τα σαλάμια και τα κρασιά ηταν ακριβά για το δικό μου βαλάντιο
Γενικά μου φάνηκαν ακριβά τα τουριστικά τους και καταλήξαμε στο συμπέρασμα οτι δεν υπάρχει ιδιαίτερος ανταγωνισμός (είναι σχετικά λίγα τα τουριστικά μαγαζια στο δρόμο σε σχέση με το μέγεθος της οδού) οπότε βαράγανε ανελέητα. Ενδεικτικά λέω οτι τα μαγνητάκια δεν τα βρήκα πουθενά κάτω από 4 ευρώ...

Το μόνο που είχε απομείνει ήταν να αγοράσω το αγαπημένο μου kockasfulu nyul το πράσινο λατρεμένο κομμουνιστικο καρτουν-κουνελάκι με τα τεράστια αυτιά που τα πέταγε σαν ελικόπτερο και το οποίο έβλεπα με λατρεία οταν ήμουν πιτσιρικι.... (The Bunny With Chequered Ears) Το αγοράσαμε 2500 φιορίνια (9 ευρω...γκλουπ) και φύγαμε ταχύτατα για το ξενοδοχείο με το μετρό.

Φτάσαμε γύρω στις 11 εκεί και επειδή ο χρόνος πίεζε αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί για το αεροδρόμιο. Η τιμή ήταν 5800 φιορίνια (21 ευρω) και θα φτάναμε σε 20 λεπτά.

Η κοπέλα στη ρεσεψιόν μας κάλεσε το ταξι και φύγαμε οσαν σίφουνες για το αεροδρόμιο. Ήταν η μοναδική φορά που χρησιμοποιήσαμε ταξι και γενικά δεν το συνιστώ παρά μόνο αν υπάρχει απόλυτη ανάγκη. Δεν χρησιμοποιούν ταξίμετρο απ' ότι είδα αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες ταρίφες για τις διαδρομές (π.χ. αεροδρόμιο, κέντρο, κάστρο κτλ)

Στο αεροδρόμιο φτάσαμε 11.45 και ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά στο check in και τον έλεγχο αποσκευών. Φύγαμε με 10 λεπτά καθυστέρηση και φτάσαμε στην πολύπαθη Αθήνα των 18 βαθμών κελσίου στις 4 το απόγευμα

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Glosoli]

" Κατάφερα να μάθω 10 φράσεις με το ζορι....Θυμίζουν πολύ Τούρκικα, αλλα (μιας και μιλάω τούρκικα) είναι ενας τρελός συνδυασμός τούρκικων με σλάβικα ή κατι άλλο το οποίο αγνοώ "

Επειδή και εγώ μιλάω τούρκικα να σου πω πως οι Φιλανδοί, οι Ούγγροι και οι Εσθονοί είναι και φυλετικά και γλώσσικά συγγενείς λαοί. Όταν είχα πάει στην Ουγγαρία και το υπενθυμίζαμε στους Ούγγρους αυτοί νευρίαζαν...
Φαντάζομαι πως δοκιμάσατε τοπικά κρασιά τα οποία είναι εξαιρετικά..περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[Yorgos]

Μπράβο, εκφράζεσαι πολύ ωραία, πρακτικά και κυρίως μεστά, πολύ χρήσιμα τα όσα γραφεις.

 

[FairiezWearBoots]

Ημέρα Δεύτερη....

Ξυπνήσαμε πουρνό πουρνό και κατεβήκαμε να φάμε στο ξενοδοχείο πρωινό. Το πρωινό πολύ πλούσιο με τα κλασικά δημητριακά-μαρμελάδες-ψωμιά κτλ κτλ κτλ ΑΛΛΑ και με αλλαντικά (σαλάμια ουγγαρίας και άλλα) τυριά καπνιστά, λουκάνικα κτλ. Δοκιμάσαμε φυσικά τα αλλαντικά και τα τυριά μιας και θα ξανατρώγαμε πάλι το βράδυ οπότε θέλαμε κάτι να μας κρατήσει.

Βλέποντας το χάρτη με το μετρο-τραμ-λεωφορεία αποφασίσαμε ότι το συγκοινωνιακό σύστημα ήταν υπέρ του δέοντος καλό οπότε παραλέιψαμε το Hop On Hop Off που λέγαμε αρχικά να πάρουμε για να μας μεταφέρει. Αυτο ήταν και καλό και κακό μαζί. Καλό γιατί είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε πολύ (εως ότου να βγάλουν κάλους τα πόδια μας) και να γνωρίσουμε την πόλη εκ των έσω αλλά και κακό γιατί δεν είχαμε την πολυτέλεια να μας πηγαίνει το λεωφορειάκι εκεί ακριβώς που θέλαμε (για τόσες λίγες μέρες που πήγαμε ίσως να ήταν χρήσιμο αυτό).

Ξεκινήσαμε λοιπόν προς το σταθμό του Keleti με πρώτο προορισμό μας τη Συναγωγή και το μνημείο του Ολοκαυτώματος. Τα μουσεία ήταν όλα κλειστά τη Δευτέρα οπότε έπρεπε να βάλω όλους τους υπόλοιπους προορισμους μας για τότε. Δυστυχώς δεν κατάφερα να δω όλα όσα ήθελα αλλά παρόλαυτα είδαμε πολλά πράγματα.

Η συναγωγή είναι ένα επιβλητικό κτήριο νότια από τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου (γενικα το Στέφανος παίζει πολύ στην ιστορία των Ούγγρων). Βρίσκεται στην οδό Dohany και εξυπηρετείται από το σταθμό Astoria. Εμείς, όμως κατεβήκαμε στη στάση Bajcsy Zsilinszky (απέναντι από τη Βασιλική) για να περπατήσουμε λίγο στην πόλη.

Ξέχασα να αναφερθώ στον καιρό και την κατάσταση των δρόμων. Υπήρχαν χιόνια και αρκετό κρύο, αλλά οι δρόμοι ήταν πεντακάθαροι έτσι ώστε να μπορείς να περπατάς με άνεση χωρίς να κινδυνεύεις να σπάσεις κανένα παϊδι.

Φτάσαμε λοιπόν στη συναγωγη (Doh?ny Street Synagogue - Wikipedia, the free encyclopedia) και πληρώσαμε εισιτήριο το οποίο ακόμα μας τσούζει....Επιλέξαμε μονο τη συναγωγή και το μνημείο του ολοκαυτώματος (και οχι το μουσείο) και δώσαμε περίπου 12 ευρω!!!

Τέλος πάντων το κάναμε γαργάρα μιας και δεν είχαμε ξαναπάει σε συναγωγή και μιας και η εβραϊκή ιστορία και κοινότητα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ουγγρική ιστορίας. Μια ελαφρώς παλαβούλα εβραιο-ουγγαρέζα κυρία μας έκανε ξενάγηση στο χώρο της συναγωγής, τους μαζικούς τάφους και το μνημείο του ολοκαυτώματος. Συνολικά φάγαμε καμιά ώρα ίσως και παραπάνω στο συγκεκριμένο χώρο, αλλά κατα την άποψή μου άξιζε.

Περπατήσαμε πίσω και βρεθήκαμε και πάλι στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου η οποία είναι τεράστια και με πλούσια εσωτερική διακόσμηση. Εκεί φυλάσσεται και το ιερό κειμήλιο της Ουγγαρίας ( το δεξί χέρι του Αγίου Στεφάνου...μπλιαχ...ένα γάντι ήταν μη φανταστείτε...). Είσοδο δεν είχε αν και στο ιντερνετ έγραφε ότι εχει (St Stephen's Basilica Budapest)

Τα επακόλουθα του καθεστώτος στοίχειωναν και τη βασιλική μιας και υπήρχε ειδικό κουτί στο οποίο έβαζες 200 φράγκα για να φωτιστεί το χερι για 1-2 λεπτά και να το βγάλεις φωτογραφία (τζισουζ) μιας και φωτογραφίφες με φλας απαγορεύονταν. Στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου γίνονται και κονσέρτα με Όργανο αλλά εμείς δεν πήγαμε σε κάποιο. Ο φίλος μας που πήγε μας είπε ότι ήταν όμορφο αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...(να ήταν η Βιέννη να πηγαινα...στη Βουδαπέστη προτιμούσα να ακούσα τσιγγάνικα βιολιά)

Μετά κατευθυνθήκαμε στην Όπερα που βρίσκεται στην περίφημη Adrassy utca. Πολύ όμορφο κτήριο, μπήκαμε στον προθάλαμο, είδαμε ότι το εισιτήριο είχε 2500 φιορίνια (9 ευρω) και ξαναβγήκαμε Απ΄έξω βγάλαμε φωτογραφία το Λιστ μονο του, το Λίστ με εμενα, το Λιστ με το φίλο μου και το Λιστ με την Όπερα και πηγαμε για καφέ δίπλα στο Callas Cafe
(Callas Caf? & Restaurant - Introduction)

Πολύ όμορφο μέρος (έχω βαρεθεί να το γράφω αυτό για τα κτήρια τους), πολύ αριστοκρατικό αλλά με πολύ καλές τιμές. Δώσαμε περίπου 1500 φιορίνια (5 ευρω) για δυο ροφήματα και ένα κομμάτι γλυκό.

Η Adrassy utca είναι μια τεράστια λεωφόρος που θυμίζει πολύ Champs Elysees στο πιο μελαγχολικό τους. Μου άρεσε πολύ η βόλτα εκεί και απ' ότι κατάλαβα εκεί μάλλον είναι και τα "διασημα" μαγαζια (οίκοι και τα σχετικα) γιατι ήταν όλα πανάκριβα. Γενικότερα πάντως η Βουδαπέστη εκτός από το φαγητό και το ποτό δε θα έλεγα ότι είναι ιδιαίτερα φτηνή, ιδιαίτερα για μια χρεωκοπημένη χώρα μάλλον ακριβη θα την έλεγα....

Αποφασίσαμε να πάμε λοιπόν στο Gellert Hegy για το οποίο είχα ακούσει τόσα πολλά. Το συγκεκριμένο μέρος είναι ένας λόφος (ο μοναδικός μάλλον) δίπλα στο Ανάκτορο της Βούδας από τον οποίο μπορεί κανείς να θαυμάσει τη θέα, να επισκεφθεί το οχυρό της Citadella και να δει τα αγάλματα του Gellert (ενας μοναχός που τον σκότωσαν παγανιστές απ' ότι μάθαμε), το σύμβολο της ελευθερίας (το άγαλμα μιας γυναίκας) και γενικότερα να περπατήσει μεχρι κάτω τις γέφυρες.

Είχα διαβάσει ότι το μόνο λεωφορείο που πάει μέχρι πανω ειναι το 27 και μιας και υπηρχε πολύ περπάτημα αποφασίσαμε να το πάρουμε. Πήραμε λοιπόν το τραμ 61 μεχρι το Moricz Zsigmond korter και από κει το λεωφορείο 27 μέχρι το σημείο το λόφου στο οποίο πάει συγκοινωνία. Από εκεί το κόψαμε με τα πόδια. Η πλευρά της Βούδας γενικά δεν ήταν όσο γραφική ήταν η πλευρά της Πέστης όσο βρισκόσουνα εκτός της περιοχής τους κάστρου. Τα σπίτια θύμιζαν περισσότερο κομμουνιστικές εργατικές πολυκατοικίες και δεν υπήρχε η "ευρωπαϊκή μελαγχολία" που υπάρχει σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις αλλά σκέτη μελαγχολία... Η θέα πάντως σου έκοβε την ανάσα ομολογώ!!!

Περπατήσαμε πολύ ώρα στο λόφο και τα αγάλματα και αποφασίστηκε κάποια στιγμή η κατάβαση για να μη μας πιάσει το σούρουπο εκεί πάνω. Σουρουπο όταν λέω εννοώ περί τις 5 το απόγευμα. Η κατάβαση αποδείχτηκε τελικά πιο δύσκολη απ' όσο πίστευα γιατί βρήκαμε το μοναδικό ίσως σημείο της πόλης όπου τα σκαλοπάτια δεν είχαν καθαριστεί από το χιόνι, με αποτέλεσμα να έχει γίνει γυαλί και να κινδυνεύουν τα προαναφερθέντα παϊδια μας....Τέλος πάντων κάποια στιγμή κατεβήκαμε και φτάσαμε στη γέφυρα της Ελευθεριας.

Οι γέφυρες της Βουδαπέστης έχουν τη δική τους ιστορία και just for the record η συγκεκριμένη ήταν η αγαπημένη μου από άποψη αισθητικής. Εξίσου διάσημες είναι οι γεφυρες της Ελισσαβετ (της Σισσυ..της γνωστης...) και των Αλυσίδων. Απο εκεί προχωρήσαμε και πήραμε το καραβάκι να κάνουμε την περιβόητη βόλτα στο Δούναβη. (Legenda - Danube Legend)

Πήγαμε με αυτήν την εταιρεία και κάναμε την βραδυνή βόλτα η οποία μας κόστισε 3700 φιορινια (13 ευρω). Μου έκανε εντύπωση το ότι υπήρχε ξενάγηση και στα ελληνικά (μετά την ελληνική αναγγελία στο αεροπλάνο) και υποθέτω ότι πολύς κόσμος ταξιδεύει προς βουδαπεστη εξ' ου και η δημοφιλής ελληνική γλώσσα....ούτε στην Τουρκία τέτοιο πράμα

Ωραια η βόλτα στο Δούναβη, φτάσαμε μέχρι το παγωμένο νησί της Μαργαρίτας, είδαμε το ανάκτορο, το Κοινοβούλιο φωτισμένο (υπέροχο), τον Άγιο Ματθαίο, τον πύργο των ψαράδων, το λόφο του Gellert και τις γέφυρες, μας κέρασαν και δύο ροφήματα (ή σαμπάνια) στο ταξίδι και πάνω που ζεστάθηκε το κοκαλάκι μου έπρεπε να ξαναβγώ στο κρύο...κλαψ....ξεχασα να πω οτι στη βόλτα με το καραβάκι ήμουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από τη νύστα και τη ντάγκλα της ζέστης οπότε ό,τι έβλεπα το αφομοίωνα σε κατάσταση τρανς...

Σα να μην έφτανε όλη αυτή η ταλαιπωρία, βρεθήκαμε με μια φίλη μου Ουγγαρέζα για φαγητό και ποτό μετά από το καραβάκι. Πήγαμε σε ένα εβραϊκό καφε-εστιατόριο που λέγεται Koleves Vendeglo (--== koleves.com ==--) (k?leves vend?gl? | budapest index: sights, cafes, clubs, spas, shopping, transport, more.) στο οποίο δοκιμάσαμε εβραϊκές λιχουδιές και ελάφι με κάτι περίεργες σάλτσες. Δώσαμε 3500 φιορίνια το άτομο (12 ευρω) αλλά δε συγκρίνεται με το fatal ούτε στην ποικιλία ούτε στις μερίδες...ήταν πάντως μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία και μου άρεσε ως μαγαζί.

Στη συνέχεια η αφεντιά μας ήθελε και ποτό (μιας και μια ζωή την έχουμε και πότε θα ξαναβρίσκαμε την ευκαιρία) και πήγαμε ίσως στο πιο φοβερό μαγαζί που έχω επισκεφθεί για μπυρίτσες. Οφείλω να πω οτι και τα δύο μαγαζιά (φαγητό-ποτό) ήταν τυπικά ουγγρικά μαγαζιά χωρίς τουρίστες και με εξίταρε ιδιαίτερα αυτή η εμπειρία.

Το μαγαζί που πήγαμε λέγεται Szimpla Kert (SZIMPLA) και βρίσκεται στο χώρο ενός παλιού κτηρίου με διαμερίσματα. Καταλαμβάνει όλο το χώρο (ισόγειο, όροφο, μπαλκόνια, αυλή), με προστατευτικά από πάνω και σόμπες μέσα για το κρύο, μια τζαζ μπαντα (αν και συνήθως έχει dj μου είπαν), φοβερή εσωτερική διακόσμηση και χαμηλές τιμές (350 φιορίνια μια μπυρα=1.3 ευρω)
Επειδή υπάρχουν 2-3 szimpla ξαναλεω οτι εμείς πήγαμε στο szimpla kert...(μπειτε στο images να δειτε!!!)
Κάτι σαν το Ταυ στο Μοναστηράκι (και καλα) αλλά 1000000 φορές καλύτερο...για όσους φυσικά ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους διασκέδαση.

Αφού ήπιαμε και τις μπυρίτσες μας πήραμε το λεωφορείο από εκει και κατεβήκαμε σε 3 στάσεις στο πολυαγαπημένο Keleti για να πέσουμε και πάλι νεκροί στα κρεβάτια μας....

Day 2 over....

 

[dimosf]

Πολύ καλή αρχή για ένα προορισμό που για μένε είναι απωθημένο. Πήγα για 3 μέρες, δηλ. 2 (λόγω δρομολογίων) και θυμάμαι κυρίως το τρέξιμο. Περιμένω τη συνέχεια!

 

[FairiezWearBoots]

Ημέρα τρίτη και ξεκινάει ο Γολγοθάς των μουσείων....Βάι βάι μανούλα μου....
Μουσεία πολλά...χρόνος λίγος....Αυτό βέβαια εξαρτάται από το αν είστε σπασικλάκια σαν εμένα και πάτε μέχρι και σε μουσεία για την ιστορία του ακάρεος....αν είστε σαν εμένα την κάτσατε γιατι ειλικρινά έχει πολλά μουσεία

Το αν κάθε ένα από αυτά τα μουσεία έχει τεράστιο ενδιαφέρον ή οχι είναι καθαρά υποκειμενικό, η δική μου άποψη είναι πάντως οτι όλα τα μουσεία έχουν κάτι ενδιαφέρον να δείξουν και αποτελούν τμήμα ενός έθνους και ενός πολιτισμού, επομένως αξίζει να τα επισκεφθώ.

Ο χρόνος μας πίεζε και έτσι δεν καταφέραμε να πάμε στο Εθνικό και το Ιστορικό μουσείο της Βουδαπέστης. Η ουγγαρέζα φίλη μου, άλλωστε, μου πρότεινε να δω τίποτα άλλο μιας και τα συγκεκριμένα μουσεία δεν είναι ουτε το Λούβρο ούτε το Βρετανικό και έτσι τα παρέλειψα χωρίς πολλες τύψεις.

Πριν πάμε όμως στα μουσεία αποφασίσαμε να δούμε το περιβόητο Varosliget και το Hosok tere (το πάρκο της πόλης και το μνημείο των ηρώων). Έτσι πήραμε τη γραμμή Μ1 και κατεβήκαμε στο σταθμό Hosok Tere. Βγαίνοντας από το μετρό είδαμε ένα επιβλητικό μνημείο με αγάλματα, ήρωες της Ουγγρικής Ιστορίας. Αριστερά και δεξιά αυτού δύο μουσεία (το ένα ηταν το Καλών Τεχνών) σε 2 εξαιρετικά κτίσματα. Προχωρήσαμε μέσα προς το πάρκο. Χιόνια παντού, μια πίστα για πατιναζ, παιδάκια σε σχολική εκδρομή και το Αγροτικό μουσείο (ισως το πιο όμορφο κτήριο που είδα, σαν κάστρο). Εξαιρετικό μέρος για περίπατο και σίγουρα υπέροχο την άνοιξη. Εάν μου άρεσε τόσο πολύ με χιόνια και ξεραϊλα δε μπορώ καν να φανταστώ πόσο όμορφο είναι ανθισμένο και πράσινο. Το διασχίσαμε γρήγορα γιατι ο χρόνος δυστυχώς πίεζε. Στο βάθος του πάρκου είναι τα λουτρά Szechenyi τα οποία επίσης δεν είδαμε (ίσως το μόνο που πραγματικά στεναχωρέθηκα που δεν είδα).

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Terrorhaza που είναι το μουσείο του Τρόμου. Ίδια γραμμή, στάση Vorosmarty utca. Πολύ έξυπνα ανακαινισμένο κτήριο (TerrorHaza.hu) το οποίο λειτουργούσε ως χώρος φυλακών και βασανιστηρίων επί Χίτλερ και επί Κομμουνιστικής περιόδου. Πρωτότυπη έκθεση και όμορφη αισθητικη (κάτι το οποίο είδα σε όλα τα μουσεία που επισκέφθηκα) που σου απέπνεε ανατριχίλα και συγκίνηση. Γενικά το θέμα φασισμός και κομμουνισμος πουλάει πολύ στη Βουδαπέστη (αποτελεί φυσικά και σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της) και έχουν φροντίσει να το πουλήσουν ως τα έπακρα. Υπάρχει ακόμα και κομμουνιστικό πάρκο (με σουβενιρ, αγάλματα και τα σχετικα) το οποίο δεν επισκεφθήκαμε όμως
Το μουσείο Τρόμου το συνιστώ ακόμα και για όσους δεν είναι φαν των μουσείων γιατι ήταν ιδιαίτερα ξεκούραστο και ενδιαφέρον (όσο και πρωτότυπο).

Μετέπειτα πήγαμε στο μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας για το οποίο φτύσαμε αίμα μέχρι να το βρούμε. Οι ικανότητες προσανατολισμού άρχισαν να με εγκαταλείπουν από την κούραση και έτσι καναμε λίγο κύκλο μεχρι να το βρούμε Είναι μέσα στην περιοχή του κάστρου (όχι του ανακτόρου) μέσα από τα τείχη δηλαδή και ο σταθμός που εξυπηρετεί ειναι Μ2 Moskva ter. Από εκεί ξεκινάει το λεωφορείο 16 (το οποιο ΔΕΝ πήραμε...κλαψ...) το οποίο οδηγεί μέσα στο κάστρο.

Το μουσείο τεράστιο και πολύ ενδιαφέρον επίσης (δεν ενδείκνυται για μη-φαν-μουσείων). Πολύ προσεγμένο και με ενδιαφέρουσα αισθητική επίσης. Υπήρχαν και κάποια όπλα τα οποία μπορουσες να πιάσεις και να χρησιμοποιήσεις. Πετύχαμε σχολική εκδρομή στην οποία γινόταν διαδραστική παρουσίαση του μουσείου.Η είσοδος ήταν φτηνή 500 φιορίνια (1.85 ευρω).

Στη συνέχεια, και αφού μπερδευτήκαμε με τα λεωφορεία και πήγαμε λίγο πέρα δώθε ξαναπήραμε το 16 από την πλατεία Μόσχας με προορισμό το Siklo, το τελεφερίκ που ανεβαίνει στο ανάκτορο. Σημειώνω εδώ ότι απο το προηγούμενο μουσείο ήταν πολύ κοντά με τα πόδια μιας και βρισκόταν εντός της περιοχής του κάστρου, αλλά εμείς θέλαμε και την εμπειρία του τελεφερίκ οπότε ξανακατεβήκαμε....

Στο τελεφερίκ δώσαμε 840 φιορίνια για μία διαδρομή μέχρι πάνω (3 ευρω) με προορισμό το ανάκτορο και την πινακοθήκη της Βούδας. Το ανάκτορο είναι πολύ όμορφο και εντυπωσιακό (θυμίζει λίγο Βερσαλίες) και σου υπενθυμίζει ότι κάποτε η χώρα των Μαγυάρων απ' όπου πέρασαν Ούνοι και Τούρκοι ηταν τμήμα της Αυστρουγγαρίας. (Buda Castle - Wikipedia, the free encyclopedia) (Budapest Castle District - A Historic Sight in Buda)

Μπήκαμε στην Πινακοθήκη κατά τις 4.30 και κάτσαμε μέχρι τις 6 περίπου ώρα κατά την οποία κλείνει. Το εισιτήριο έχει 700 φιορίνια (2.58 ευρω) (Hungarian National Gallery)
Το συνιστώ μόνο για όσους ενδιαφέρονται για ανάλογα θεάματα ειδάλλως μπορεί να αποδειχθεί λίαν βαρετό. Προσωπικά δεν ήξερα πολλά για Ούγγρους ζωγράφους οπότε το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Είχε εκθέματα από διάφορες περιόδους (μέχρι το σήμερα σχεδόν) και ήταν αρκετά τεράστιο:roll: Ξεποδαριάστηκα κοινώς

Αφού ξεμπερδέψαμε και με την Πινακοθήκη σειρά είχαν οι Λαβύρινθοι της Βουδας. Είχα διαβάσει οτι στην περιοχή της Βούδας υπάρχει ένα άρτιο υπόγειο δαιδαλώδες σύστημα στοών και μου φάνηκε ενδιαφέρον. Είχα διαβάει επίσης στην ανάλογη σελίδα ότι μετά τις 6 το απόγευμα (και μεχρι τις 7.30 που κλείνει) σβήνουν τα φώτα και τριγυρνάς εκει μέσα με ένα λαδοφάναρο. Μου φάνηκε εκτός απο ενδιαφέρον,λοιπόν, και ανατριχιαστικό
(Budav?ri Labirintus | Nyit?oldal)

Παιδευτήκαμε λίγο να το βρούμε οπότε θα βοηθήσω όσο μπορώ....Βγαίνοντας από την πίσω πλευρά του ανακτόρου (προσπερνώντας το τελεφερίκ και το ιστορικό μουσείο) συνεχίζουμε ευθεία και με τη βοήθεια του Τουτατή και της Ίσιδας, έχοντας και κανα χάρτη βρίσκουμε ολο ευθεία την οδό Uri...στο σαιτ έχει και χάρτη αναλυτικό και βοήθεια σας....έχει 2-3 εισόδους οπότε προσοχή) Παρόλαυτα το βρήκαμε και κατεβήκαμε κάτω...Στο βάθος της εισόδου και πριν τα εισιτήρια έχει δωρεάν ζεστά ροφήματα οπότε ήπιαμε λίγο τσαγάκι να πάρουμε τα πάνω μας.
Η είσοδος είχε 1500 φιορίνια (5.5 ευρω) και μας έδωσαν το λαδοφάναρό μας για να ξεκινήσουμε.

Ηταν τέλειο!!! Εαν δεν είστε υψοφοβικοί, κλειστοφοβικοί, φοβικοί γενικότερα, το συνιστώ όπως και δήποτε....έψαχνες απο δω....έψαχνες απο κει....παντού σκοτάδιααδιέξοδα....μονοπατάκια....είχε σε κάποιες αίθουσες και διάφορα ψιλοεκθεματάκια και μετά ξανά πήχτρα σκοτάδι. Είναι γύρω στα 2 χιλιόμετρα περπάτημα.

Μετά από όλα αυτά δεν είχαμε ούτε κουράγιο ούτε λεφτά οπότε πήραμε Burger King από το πολυαγαπημένο Keleti στο δωμάτιο (με μία ανεκδιήγητη κοκα-κολα που μόνο με κοκα-κολα δεν έμοιαζε) και ξεραθήκαμε για ύπνο...

Την επόμενη μέρα η πτήση έφευγε στις 12.50 και εμείς δεν είχαμε πάει ακόμα για σουβενιρ

Day 3 over...

 

[FairiezWearBoots]

Ημέρα τέταρτη και τελευταία

Όπως είπα και πριν ο χρόνος κύλαγε και δεν είχα προλλάβει ακόμα να αγοράσω σουβενίρ!!!
Έτσι λοιπόν την Τετάρτη ξυπνήσαμε πρωί πρωί για να φάμε το κλασικό μας πρωινό στο ξενοδοχείο και να κατεβούμε στην Vaci utca την κεντρική οδό με τα μαγαζάκια.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε κλασικά στο Deak Ferenc Ter και από κει συνεχίσαμε με τα πόδια. Τα μαγαζιά ανοίγουν στις 10 το πρωί και απεγνωσμένα έψαχνα να βρω έστω και ένα μαγαζί ανοιχτό στις 9.15 που είχα φτάσει. Βρήκαμε τυχαία ένα μαγαζί αρκετά όμορφο του οποίου η ιδιοκτήτρια βγήκε και μας είπε σε άπταιστα ελληνικά "είστε από Ελλάδα?" Εκεί κάπου έπαθα το τρίτο πολιτισμικό σοκ (μετά το αεροπλάνο και την ξενάγηση στο καραβάκι ως προς τους Έλληνες τουρίστες και την ελληνική γλώσσα).
Μας έδειξε όλα της τα προϊόντα στα ελληνικά και τελικά ψωνίσαμε απο εκεί μιας και ήταν το μόνο ανοιχτό μαγαζί.

Μπήκαμε στο μαγαζί, πήραμε τα απαραίτητα μαγνητάκια, αναπτηράκια, και λοιπά σαχλοπραματάκια μας πήραν και 50 ευρω shock:) και βγήκαμε. Το μόνο παραδοσιακό προϊόν που αγόρασα τελικά ήταν η πάπρικα μιας και τα σαλάμια και τα κρασιά ηταν ακριβά για το δικό μου βαλάντιο
Γενικά μου φάνηκαν ακριβά τα τουριστικά τους και καταλήξαμε στο συμπέρασμα οτι δεν υπάρχει ιδιαίτερος ανταγωνισμός (είναι σχετικά λίγα τα τουριστικά μαγαζια στο δρόμο σε σχέση με το μέγεθος της οδού) οπότε βαράγανε ανελέητα. Ενδεικτικά λέω οτι τα μαγνητάκια δεν τα βρήκα πουθενά κάτω από 4 ευρώ...

Το μόνο που είχε απομείνει ήταν να αγοράσω το αγαπημένο μου kockasfulu nyul το πράσινο λατρεμένο κομμουνιστικο καρτουν-κουνελάκι με τα τεράστια αυτιά που τα πέταγε σαν ελικόπτερο και το οποίο έβλεπα με λατρεία οταν ήμουν πιτσιρικι.... (The Bunny With Chequered Ears) Το αγοράσαμε 2500 φιορίνια (9 ευρω...γκλουπ) και φύγαμε ταχύτατα για το ξενοδοχείο με το μετρό.

Φτάσαμε γύρω στις 11 εκεί και επειδή ο χρόνος πίεζε αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί για το αεροδρόμιο. Η τιμή ήταν 5800 φιορίνια (21 ευρω) και θα φτάναμε σε 20 λεπτά.

Η κοπέλα στη ρεσεψιόν μας κάλεσε το ταξι και φύγαμε οσαν σίφουνες για το αεροδρόμιο. Ήταν η μοναδική φορά που χρησιμοποιήσαμε ταξι και γενικά δεν το συνιστώ παρά μόνο αν υπάρχει απόλυτη ανάγκη. Δεν χρησιμοποιούν ταξίμετρο απ' ότι είδα αλλά υπάρχουν συγκεκριμένες ταρίφες για τις διαδρομές (π.χ. αεροδρόμιο, κέντρο, κάστρο κτλ)

Στο αεροδρόμιο φτάσαμε 11.45 και ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά στο check in και τον έλεγχο αποσκευών. Φύγαμε με 10 λεπτά καθυστέρηση και φτάσαμε στην πολύπαθη Αθήνα των 18 βαθμών κελσίου στις 4 το απόγευμα

 

[FairiezWearBoots]

Λίγα σχόλια για την πόλη της Βουδαπέστης: Μετά από την περιγραφή (η οποία ελπίζω να ήταν κατατοπιστική) θα ήθελα να πω λίγα πράγματα τα οποία νομίζω θα βοηθήσουν καθώς και τα συμπεράσματα μου για την Βουδαπέστη.

Είναι μία πόλη από την οποία το χρώμα του κομμουνισμου δεν έχει ακόμα ξεθωριάσει και στην οποία ο καπιταλισμός έχει μπει με ταχύτατους ρυθμούς. Επιμένω με το συγκεκριμένο θέμα μιας και είναι η πρώτη πρώην κομμουνιστική χώρα που επισκέφτηκα και μου έκανε εντύπωση το συγκεκριμένο ζήτημα.

Υπάρχει μια μελαγχολία στην αρχιτεκτονική των κτηρίων που βρίσκονται έξω από το γραφικό κέντρο της πόλης που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, πιο δύσκολες μάλλον. Επίσης η λατρεία με την οποία οι Ούγγροι ξεπουλάνε οτιδήποτε έχει σχέση με το καθεστώς (πιο πολυ και απο τα φασιστικά στρατόπεδα συγκέντωσης) καθώς και η εμμονή τους να χρεώνουν πράγματα τα οποία εμένα μου φάνηκαν κουφά (όπως το +500 φιορίνια για να τραβάς φωτογραφίες στα μουσεία) δείχνει οτι ο καπιταλισμός έχει μπει για τα καλά και οτι καταβάλει κάθε προσπάθεια να καλύψει το χαμένο έδαφος.

Η πόλη έχει καλή συγκοινωνιακή δομή, περπατιέται εύκολα και υπάρχει καλή πρόσβαση στα πάντα. Οι άνθρωποι μοιάζουν θλιμμένοι παρόλαυτα είναι ιδιαίτερα ζεστοί (δε θυμίζουν κεντρική ευρώπη) και φιλόξενοι. Το κράμα ευρώπης, σλάβικης κουλτούρας, ανατολίτικου χρώματος και κομμουνιστικού παρελθόντος το βρήκα πολύ γοητευτικό. Ενώ σαν χώρα θα μπορούσε να μοιάζει με οποιαδήποτε κεντρική ευρωπαϊκή, παρολαυτά νομίζω ότι ξεχώρισε στις εντυπωσεις μου. Είχε κάτι το μοναδικό το οποίο δεν μπορώ ακόμα να διακρίνω.

Η ιστορία τους είναι πιο πλούσια απ' όσο ίσως νομίζουμε οτι ξέρουμε. Γνώριζα κάποια πράγματα πριν πάω, αλλά αφού έφυγα (αν και έμεινα πολύ λίγο) συνειδητοποίησα οτι υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα που δε γνώριζα.

Στεναχωρέθηκα που δεν πηγα στο νησί της Μαργαριτας και στα λουτρά αλλά ευχαριστήθηκα εξαντλητικές βόλτες σε όλη την πόλη. Θα ήθελα να πάρω μαζί μου κι άλλα τοπικά προϊόντα αλλά δεν τα κατάφερα.

Συνολικά τα εισιτήρια και η διαμονή μου κόστισε 170 ευρω. Τα υπόλοιπα έξοδα 200 ευρώ...

Κλείνοντας οφείλω να πω οτι η Βουδαπέστη με γοήτευσε με μια γλυκόπικρη αίσθηση και οτι θα ήθελα να ξαναπαω οπωσδήποτε ίσως οδικώς σε συνδυασμό με άλλες χώρες

 

[FairiezWearBoots]

" Κατάφερα να μάθω 10 φράσεις με το ζορι....Θυμίζουν πολύ Τούρκικα, αλλα (μιας και μιλάω τούρκικα) είναι ενας τρελός συνδυασμός τούρκικων με σλάβικα ή κατι άλλο το οποίο αγνοώ "

Επειδή και εγώ μιλάω τούρκικα να σου πω πως οι Φιλανδοί, οι Ούγγροι και οι Εσθονοί είναι και φυλετικά και γλώσσικά συγγενείς λαοί. Όταν είχα πάει στην Ουγγαρία και το υπενθυμίζαμε στους Ούγγρους αυτοί νευρίαζαν...
Φαντάζομαι πως δοκιμάσατε τοπικά κρασιά τα οποία είναι εξαιρετικά..περιμένουμε τη συνέχεια.

Η φίλη μου πάντως καθώς και κάποιοι άλλοι ούγγροι που γνωρίζω παραδέχονται οτι έχουν κοινή γλωσσολογική ρίζα με όλες αυτές τις χώρες που αναφέρεις. Από την άλλη βέβαια τονίζουν ότι η γλώσσα τους είναι μοναδική. Καθώς επίσης και το οτι δεν ειναι ευρωπαίοι, δεν είναι σλάβοι, αλλα ειναι Μαγυάροι
Κρασιά δεν δοκιμασα... Έχω δοκιμάσει εδώ....μετράει? χαχαχαχα

 

[FairiezWearBoots]

Μπράβο, εκφράζεσαι πολύ ωραία, πρακτικά και κυρίως μεστά, πολύ χρήσιμα τα όσα γραφεις.

Ευχαριστω πολυ

 

[greengeorge]

Βουδαπέστη και πάλι!!!

Απόλυτα εύστοχη περιγραφή !!!
Κρίμα που δεν επισκέφθηκες το νησί της Μαργαρίτας.Την επόμενη φορά, βάλε στο πρόγραμμα σου όμως και μια παραδουνάβια διαδρομή μέσω του χωριού Αγιος Ανδρέας με τελικό προορισμό το Εστεργκομ (η πρώτη πρωτεύουσα της Ουγγαρίας).Το οδικό δίκτυο δεν θα έλεγα ότι είναι το καλύτερο , θυμίζει επαρχιακό δρόμο στην Ελλάδα τη δεκαετία του ογδόντα.Πάντως η διαδρομή είναι πανέμορφη.Οδηγώντας από τη μια πλευρά κυλάει ο Δούναβης και από την άλλη στέκουν πολύ κοντά τα καταπράσινα μαγυάρικα βουνά.
Ισως η καλύτερη λύση για ψώνια, μικρά σουβενίρ, κρασιά κλπ είναι τα super markets της πόλης .Πολύ καλή περίπτωση για φαγητό οι ταβέρνες που βρίσκονται πέριξ της πλατείας Μόσχας, πάμφθηνο και πολύ καλό και χορταστικό φαγητό. Οι τιμές τους στα εμπορικά κέντρα και όχι στους ακριβούς δρόμους της Πέστης τύπου Ερμού είναι πολύ καλές και ειδικά σε εποχή εκπτώσεων είναι καταπληκτικές. Στην κατάληξη της Uazi (δεν θυμάμαι το όνομα της πλατείας) στέκει το πολύ καλό καφέ Zerbo, με τα υπέροχα γλυκά . Καλή ιδέα επίσης γεύμα σε εστιατόριο με τσιγγάνικα βιολιά, πολύ καλή εμπειρία.Είχα πάει στη Βουδαπέστη πρώτη φορά το 1985 (απόλυτα καθαρή και πειθαρχημένη με μοναδικά αύτοκίνητα και ταξί Lada και Skoda), δεύτερη το 2006 και παρά το γεγονός ότι τον προηγούμενο χρόνο είχα πάει Παρίσι και η γυναίκα μου ήταν λίγο επιφυλακτική (λόγω εικόνων απ'το Παρίσι) υποσχεθήκαμε ότι θα είναι κάποια στιγμή ξανά προορισμός μας.(Λίμνη Balatton κ.λ.π.).Νομίζω ότι είναι απ'τις χώρες που δεν σε κάνουν να μετανιώνεις για την επιλογή σου.

 

[mariath]

Όμορφη και κατατοπιστική η ιστορία σου. Μια διόρθωση μόνο για εγκυκλοπαιδικούς και μόνο λόγους. Η σωστή φράση στον τίτλο είναι "hogy vagy". Η ουγγρική γλώσσα και δύσκολη είναι και πολλές ιδιομορφίες έχει σε σχέση με τις ινδοευρωπαϊκές που γνωρίζουμε εμείς. Καμιά σχέση όμως δεν έχει με τα σλάβικα. Ανήκει στον φινοουγγρικό κλάδο γλωσσών μαζί με τα εσθονικά και τα φινλανδικά.