varsa
Member
- Μηνύματα
- 1.291
- Likes
- 128
- Ταξίδι-Όνειρο
- far away
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Μαδρίτη)]Ξημέρωμα και αρκετά νωρίς θα ξεκινήσουμε το μεγάλο μας ταξίδι 600 χιλιομέτρων με προορισμό την Μαδρίτη… Δεν γίνεται να φύγουμε από τον πανέμορφη Γρανάδα, χωρίς να επισκεφτούμε την Αλάμπρα! Ένα στολίδι προστατευμένο από την Unesco και που από νωρίς θα σχηματίζονταν ουρές για επίσκεψη… Ανεβαίνοντας τον λόφο η θέα τόσο προς την πόλη όσο και προς το φρούριο είναι μοναδική… Περιπλανηθήκαμε, θαυμάζοντας όσους περισσότερους χώρους του φρουρίου μπορούσαμε, με τα πανέμορφα αραβουργήματα στους τοίχους και τις οροφές, τα σιντριβάνια, τις λιμνούλες με τα νούφαρα και τα χρυσόψαρα και τους πανέμορφους κήπους της [B]Χενεραλίφε[/B
- Κεφάλαιο 3ο]3η μέρα, και αφιερωμένη στην Μαδρίτη… άνετοι , τεράστιοι δρόμοι με αρκετό πράσινο που προφυλάσσουν τα κτίρια και τους πεζούς από τον θόρυβο, που οδηγούν από το ένα αξιοθέατο στο άλλο μέσα από μικρές διακοπές από πλατειές-κόμβους, με σιντριβάνια, και αγάλματα…. και εμείς αρχίζουμε με την επίσκεψη μας στο Prado… ένα μουσείο τεράστιο που είναι αδύνατο να το δεις σε λίγες ώρες, αλλά μια γεύση την πήραμε… [B][I]Las Meninas του Βελάσκεθ, Γυμνή maja του Γκόγια[/I][/B][I], … [/I][URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82"]Ελ Γκρέκο[/URL], [URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BF"]Καραβάτζιο[/URL], [URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84"]Ρέμπραντ[/URL], Κοτάν, Ρούμπενς… ένας παράδεισος για τους λάτρεις του κλασσικού και του ευρωπαϊκού κόσμου της τέχνης… Θα ήταν μεγάλη παράληψη, να μην επισκεφτούμε και το μουσείο Reina Sofia, την μοντέρνα άποψη της τέχνης τόσο για την συλλογή του με τους Ισπανούς καλλιτέχνες, , όσο και για το δαιδαλώδες κτίριο που φιλοξενεί και βιβλιοθήκη, εστιατόρια, μπαρ. Έχεις μια όμορφη άποψη της πόλης από ψηλά, ανεβαίνοντας με το εξωτερικό γυάλινο ασανσέρ για τους ορόφους που φιλοξενούν την πασίγνωστη «[B][I]Γκουέρνικα» [/I][/B
- Κεφάλαιο 4ο (Ανδαλουσία)][I]Α[/I
- Κεφάλαιο 5ο (Σεβίλλη, Γιβραλτάρ)
νδαλουσία…
Χορτασμένοι από την πρωτεύουσα της Ισπανίας και το πανέμορφο Toledo, κατηφορίζουμε για Ανδαλουσία … την όμορφη περιοχή… Το ταξίδι αυτή την φόρα παρόλο που ήταν μεγάλο, δεν ήταν κουραστικό αφού πήραμε μια ανάσα από την ομορφιά της Cordoba…
Μπαίνοντας στην πόλη που είναι κτισμένη πάνω στην όχθη του Guadalquivir, επικρατούσε ηρεμία μιας και φτάσαμε μεσημέρι, με την θερμοκρασία γύρω στους 40 βαθμούς. Σου τραβούσε το βλέμμα το θηριώδες κτίριο με το καμπαναριό του, the Μezquita, το όποιο αποδείχτηκε σωτήριο για την καυτή περιήγηση μας. Μπαίνοντας στην παλιά πόλη με τα κτίρια να έχουν μαροκινά παράθυρα και χαρακτηριστικά έντονα χρώματα, προχωράμε σύριζα στα τείχη του Mesquita, για προστασία από τον καυτό ήλιο, χαζεύοντας τις όμορφες εισόδους των patiosτων καταστημάτων και των σπιτιών… πραγματικές οάσεις με πολύχρωμα λουλούδια, δεκάδες γλάστρες, με δέντρα και όμορφα διακοσμημένα δάπεδα… περνώντας μέσα από την κεντημένη με γύψινο διάκοσμο Μαυριτανική πύλη με τις τεράστιες σιδερένιες πορτες, βρίσκεσαι στον «κήπος με τις νεραντζιές», και πάνω από το φύλλωμα των δέντρων, δεσπόζει το πανύψηλο καμπαναριό, ορόσημο της πόλης… Κατευθυνόμαστε στον περίεργο αυτό ναό, ένα πάζλ ισλαμισμού, και χριστιανισμού που κατά καιρούς ο ένας προσπαθούσε να επιβληθεί στον άλλο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν χριστιανικές γωνιές ανάμεσα στις ασπροκόκκινες ισλαμικές καμάρες… και ο εσταυρωμένος, ένα πραγματικό έργο τέχνης σε κόκκινο φόντο.
Μέσα στα στενά της παλιάς πόλης, βρήκαμε ένα patio (για να σας το πω κι ελληνικά, αν και μου αρέσει ο ισπανικός ορός, είναι οι αυλές που δεν είναι ορατές στην δρόμο, ίσως μόνο από κάποιο άνοιγμα, για ιδιωτικότητα) έτοιμο να υποδεθεί την βραδινή παράσταση flamego, αλλά το προσπεράσαμε και ανακαλύψαμε ένα υπέροχο υπόγειο μπαρ-εστιατόριο να δροσιστούμε, με ευχάριστο και φιλικό προσωπικό που δεν σου έκανε καρδιά να βγεις στο λιοπύρι πάλι… τι να κάνουμε όμως, έπρεπε να συνεχίσουμε τον δρόμο μας για Σεβίλλη…
Νωρις το απόγευμα, φτάσαμε στην Σεβίλλη, με μια μικρή απογοήτευση που το ξενοδοχείο ήταν λίγο περιφερειακό και για το κέντρο είχε αρκετό περπάτημα … αλλά με τόσο καλή διάθεση που δεν μας την χαλούσε τίποτα…
Φαγητό και έξω!!... αν υπάρχει χιούμορ και καλή διάθεση όλα αντιμετωπίζονται!!! Λοιπόν… και ας μην ήμασταν 100% σίγουροι γι’ αυτό που θα κάναμε, μια παρεούλα 6 ατόμων, ακολουθήσαμε το γκρουπ στην βόλτα στον Γκουανταλκιβίρ με το καραβάκι… ένα καραβάκι ελλήνων- γιαπωνέζων-γερμανών που κατέληξε να πίνει σαγκρία (ο θεός να την κάνει…) και να παίζει «μουσικές καρέκλες»!!! 70αρηδες να μαλώνουν με 7χρονα για μια θέση και έπαθλο μια σαμπάνια… φαίνεται το κοκτέιλ της σαγκρίας ήταν το κατάλληλο να μην καταλαβαίνεις τι κάνεις, για αυτούς που κάνανε, και να μην παρεξηγείς αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, για τους υπόλοιπους. Περάσαμε πολύ καλά εκείνο το πρώτο βράδυ μιας και οι μουσικές καρέκλες έχουν μείνει πλέον ως ανέκδοτο…
Η παραπάνω βόλτα είχε ως εκκίνηση τον Torre del Oro (Χρυσό Πύργο), και ήταν ατμοσφαιρική με τα όμορφα χρώματα του σούρουπου και τα φωτισμένα κτίρια, τους ντόπιους και ξένους να γεμίζουν τα αμέτρητα καφέ επάνω στις όχθες του ποταμού, αλλά και τις γέφυρες του άλλες κλασσικές και άλλες μοντέρνες με αποκορύφωμα τον γέφυρα Alamilloτου Calatrava… αργά πια… γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πεζοί, μέσα από τα σοκάκια της SantaCruz (Σάντα Κρουθ) που το κέφι κρατούσε καλά ακόμα…
Χορτασμένοι από την πρωτεύουσα της Ισπανίας και το πανέμορφο Toledo, κατηφορίζουμε για Ανδαλουσία … την όμορφη περιοχή… Το ταξίδι αυτή την φόρα παρόλο που ήταν μεγάλο, δεν ήταν κουραστικό αφού πήραμε μια ανάσα από την ομορφιά της Cordoba…
Μπαίνοντας στην πόλη που είναι κτισμένη πάνω στην όχθη του Guadalquivir, επικρατούσε ηρεμία μιας και φτάσαμε μεσημέρι, με την θερμοκρασία γύρω στους 40 βαθμούς. Σου τραβούσε το βλέμμα το θηριώδες κτίριο με το καμπαναριό του, the Μezquita, το όποιο αποδείχτηκε σωτήριο για την καυτή περιήγηση μας. Μπαίνοντας στην παλιά πόλη με τα κτίρια να έχουν μαροκινά παράθυρα και χαρακτηριστικά έντονα χρώματα, προχωράμε σύριζα στα τείχη του Mesquita, για προστασία από τον καυτό ήλιο, χαζεύοντας τις όμορφες εισόδους των patiosτων καταστημάτων και των σπιτιών… πραγματικές οάσεις με πολύχρωμα λουλούδια, δεκάδες γλάστρες, με δέντρα και όμορφα διακοσμημένα δάπεδα… περνώντας μέσα από την κεντημένη με γύψινο διάκοσμο Μαυριτανική πύλη με τις τεράστιες σιδερένιες πορτες, βρίσκεσαι στον «κήπος με τις νεραντζιές», και πάνω από το φύλλωμα των δέντρων, δεσπόζει το πανύψηλο καμπαναριό, ορόσημο της πόλης… Κατευθυνόμαστε στον περίεργο αυτό ναό, ένα πάζλ ισλαμισμού, και χριστιανισμού που κατά καιρούς ο ένας προσπαθούσε να επιβληθεί στον άλλο, με αποτέλεσμα να υπάρχουν χριστιανικές γωνιές ανάμεσα στις ασπροκόκκινες ισλαμικές καμάρες… και ο εσταυρωμένος, ένα πραγματικό έργο τέχνης σε κόκκινο φόντο.
Μέσα στα στενά της παλιάς πόλης, βρήκαμε ένα patio (για να σας το πω κι ελληνικά, αν και μου αρέσει ο ισπανικός ορός, είναι οι αυλές που δεν είναι ορατές στην δρόμο, ίσως μόνο από κάποιο άνοιγμα, για ιδιωτικότητα) έτοιμο να υποδεθεί την βραδινή παράσταση flamego, αλλά το προσπεράσαμε και ανακαλύψαμε ένα υπέροχο υπόγειο μπαρ-εστιατόριο να δροσιστούμε, με ευχάριστο και φιλικό προσωπικό που δεν σου έκανε καρδιά να βγεις στο λιοπύρι πάλι… τι να κάνουμε όμως, έπρεπε να συνεχίσουμε τον δρόμο μας για Σεβίλλη…
Νωρις το απόγευμα, φτάσαμε στην Σεβίλλη, με μια μικρή απογοήτευση που το ξενοδοχείο ήταν λίγο περιφερειακό και για το κέντρο είχε αρκετό περπάτημα … αλλά με τόσο καλή διάθεση που δεν μας την χαλούσε τίποτα…
Φαγητό και έξω!!... αν υπάρχει χιούμορ και καλή διάθεση όλα αντιμετωπίζονται!!! Λοιπόν… και ας μην ήμασταν 100% σίγουροι γι’ αυτό που θα κάναμε, μια παρεούλα 6 ατόμων, ακολουθήσαμε το γκρουπ στην βόλτα στον Γκουανταλκιβίρ με το καραβάκι… ένα καραβάκι ελλήνων- γιαπωνέζων-γερμανών που κατέληξε να πίνει σαγκρία (ο θεός να την κάνει…) και να παίζει «μουσικές καρέκλες»!!! 70αρηδες να μαλώνουν με 7χρονα για μια θέση και έπαθλο μια σαμπάνια… φαίνεται το κοκτέιλ της σαγκρίας ήταν το κατάλληλο να μην καταλαβαίνεις τι κάνεις, για αυτούς που κάνανε, και να μην παρεξηγείς αυτά που συμβαίνουν γύρω σου, για τους υπόλοιπους. Περάσαμε πολύ καλά εκείνο το πρώτο βράδυ μιας και οι μουσικές καρέκλες έχουν μείνει πλέον ως ανέκδοτο…
Η παραπάνω βόλτα είχε ως εκκίνηση τον Torre del Oro (Χρυσό Πύργο), και ήταν ατμοσφαιρική με τα όμορφα χρώματα του σούρουπου και τα φωτισμένα κτίρια, τους ντόπιους και ξένους να γεμίζουν τα αμέτρητα καφέ επάνω στις όχθες του ποταμού, αλλά και τις γέφυρες του άλλες κλασσικές και άλλες μοντέρνες με αποκορύφωμα τον γέφυρα Alamilloτου Calatrava… αργά πια… γυρίσαμε στο ξενοδοχείο πεζοί, μέσα από τα σοκάκια της SantaCruz (Σάντα Κρουθ) που το κέφι κρατούσε καλά ακόμα…
Attachments
-
91,9 KB Προβολές: 247