varsa
Member
- Μηνύματα
- 1.291
- Likes
- 128
- Ταξίδι-Όνειρο
- far away
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο (Μαδρίτη)]Ξημέρωμα και αρκετά νωρίς θα ξεκινήσουμε το μεγάλο μας ταξίδι 600 χιλιομέτρων με προορισμό την Μαδρίτη… Δεν γίνεται να φύγουμε από τον πανέμορφη Γρανάδα, χωρίς να επισκεφτούμε την Αλάμπρα! Ένα στολίδι προστατευμένο από την Unesco και που από νωρίς θα σχηματίζονταν ουρές για επίσκεψη… Ανεβαίνοντας τον λόφο η θέα τόσο προς την πόλη όσο και προς το φρούριο είναι μοναδική… Περιπλανηθήκαμε, θαυμάζοντας όσους περισσότερους χώρους του φρουρίου μπορούσαμε, με τα πανέμορφα αραβουργήματα στους τοίχους και τις οροφές, τα σιντριβάνια, τις λιμνούλες με τα νούφαρα και τα χρυσόψαρα και τους πανέμορφους κήπους της [B]Χενεραλίφε[/B
- Κεφάλαιο 3ο]3η μέρα, και αφιερωμένη στην Μαδρίτη… άνετοι , τεράστιοι δρόμοι με αρκετό πράσινο που προφυλάσσουν τα κτίρια και τους πεζούς από τον θόρυβο, που οδηγούν από το ένα αξιοθέατο στο άλλο μέσα από μικρές διακοπές από πλατειές-κόμβους, με σιντριβάνια, και αγάλματα…. και εμείς αρχίζουμε με την επίσκεψη μας στο Prado… ένα μουσείο τεράστιο που είναι αδύνατο να το δεις σε λίγες ώρες, αλλά μια γεύση την πήραμε… [B][I]Las Meninas του Βελάσκεθ, Γυμνή maja του Γκόγια[/I][/B][I], … [/I][URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82"]Ελ Γκρέκο[/URL], [URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BF"]Καραβάτζιο[/URL], [URL="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84"]Ρέμπραντ[/URL], Κοτάν, Ρούμπενς… ένας παράδεισος για τους λάτρεις του κλασσικού και του ευρωπαϊκού κόσμου της τέχνης… Θα ήταν μεγάλη παράληψη, να μην επισκεφτούμε και το μουσείο Reina Sofia, την μοντέρνα άποψη της τέχνης τόσο για την συλλογή του με τους Ισπανούς καλλιτέχνες, , όσο και για το δαιδαλώδες κτίριο που φιλοξενεί και βιβλιοθήκη, εστιατόρια, μπαρ. Έχεις μια όμορφη άποψη της πόλης από ψηλά, ανεβαίνοντας με το εξωτερικό γυάλινο ασανσέρ για τους ορόφους που φιλοξενούν την πασίγνωστη «[B][I]Γκουέρνικα» [/I][/B
- Κεφάλαιο 4ο (Ανδαλουσία)][I]Α[/I
- Κεφάλαιο 5ο (Σεβίλλη, Γιβραλτάρ)
Νωρίς το πρωί, ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να γνωρίσουμε την πόλη! Μέσα από τους φαρδιούς δρόμους που στολίζονταν εκατοντάδες φοίνικες και πανέμορφα κτίρια, οπού οι όψεις είχαν αφρικανικά και ευρωπαϊκά στοιχειά πλεγμένα μεταξύ τους, κατευθυνθήκαμε προς την αρένα της Σεβίλλης στην Plaza de Toros, η οποία εκτός από κομψή στην όψη και το μοναδικό ωοειδές σχήμα της, είναι και ιστορική αφού ήταν και η πρώτη που υποδέθηκε πεζές ταυρομαχίες. Ο χρυσός πύργος ένα παρατηρητήριο στις όχθες του ποταμού, όμορφος μέρα και νύχτα πήρε το όνομα του από τα επίχρυσα πλακάκια που τον επικάλυπταν κατά την αραβική περίοδο του και στεγάζει πια το ναυτικό μουσείο της πόλης. Κατευθυνόμαστε προς την Plaza di Espana την πιο μεγάλη πλατεία της πόλης και το πιο διάσημο αξιοθέατο της το κτίριο της Ισπανίας , σε μια περιοχή με περίεργα κτίρια που χρησιμοποιήθηκαν στην ιβηρο-αμερικανική έκθεση το 1929 … η ζέστη είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και το πάρκο της Μαρίας Λουΐζα όαση στην έρημο… δεκάδες πλανόδιοι μας περιτριγύριζαν με τα καρτ-ποστάλ και τις βεντάλιες τους, που οι τελευταίες έκαναν πολύ καλή δουλειά τελικά… Αρκετά με το πανέμορφο κτίριο που μας μάγεψε με τις τοιχογραφίες του, τα κανάλια, τα γεφυράκια και τα σιντριβάνια και πήραμε κατεύθυνση για το κέντρο και την 93 μ. Giralda… τον μιναρέ ορόσημο της πόλης που βρίσκεται δίπλα στον καθεδρική ναό της πόλης και απέναντι από την είσοδο του Alcazar… Η αραβική συνοικία Santa Cruz (Σάντα Κρουθ) σοκάκια δροσερά, πανέμορφα και με εναλλαγές: λευκοί τοίχοι και ποιο κάτω οι τοίχοι παίρνουν πορτοκαλί-ροζ αποχρώσεις με ενδιάμεσα σιδεριές που πίσω τους κρύβουν τα πιο όμορφα patiosπου έχω δει… δεκάδες γλαστράκια και πολύχρωμα λουλούδια, κισσοί που έχουν υψωθεί 2 ορόφους και ανάμεσα να ξεχωρίζουν τα αραβικά κεραμικά πλακάκια που αγκαλιάζουν τους εσωτερικούς τοίχους… κρίμα που δεν καταφέραμε να μπούμε… άλλωστε η πόλη ήταν αρκετά φιλόξενη και χωρίς αυτό… στα παλαιοπωλεία της πόλης ανακαλύψαμε αφίσες κλασσικές με ταυρομάχους και φλαμέγκο που ήταν αδύνατο να αντισταθούμε…. Μετά από μια ανάσα στους ίσκιους των δέντρων, επισκεφτήκαμε το Alcazar… η συνέχεια του mesquita… Το αραβικό παλάτι-φρούριο εντυπωσιακό, τόσο με τα εσωτερικά περίτεχνα σχεδία στις οροφές και τους τοίχους αλλά και τα πλακόστρωτα του και με τους περιβόητους κήπους του… δαιδαλώδη περάσματα ενώνουν τους εσωτερικούς με τους εξωτερικούς χώρους και σε ένα από αυτά, ανακαλύψαμε ένα άνοιγμα του τοίχου, που το περιέβαλαν φούξια βουκαμβίλιες και σε έπαιρνε η δροσιά του τεχνητού καταρράκτη-σιντριβανιού δίπλα στις υπέροχες τοιχογραφίες που ήταν η συνεχεία του παραπάνω αριστουργήματος… Είχαμε βγει ήδη στους κήπους και περάσαμε αρκετή ώρα στους ίσκιους των δέντρων του… μεσημέρι πια και απολαύαμε παραδοσιακές γεύσεις σε τοπικό εστιατόριο… Νωρίς το βραδάκι, κατηφορίσαμε, πλάι στα τείχη του φρουρίου και τους κήπους, για την απέναντι όχθη του ποταμού με τα δεκάδες terrazas de verano (υπαίθρια μπαρ), και απολαύσαμε “una jara de sangria” (μια καράφα σαγκρία) και «σερβεθες» στην υπέροχη ημιφωτισμένη και ήρεμη πλευρά της πόλης … η πιο όμορφη πλευρά της Σεβίλλης … Τελευταίο βράδυ μας στην πόλη και ήταν αδύνατο να μην περπατήσουμε πάλι προς το κέντρο της, με τα πλημυρισμένα από κόσμο, μπαρ-καφέ και εστιατόρια του, με τουρίστες και ντόπιους να θυμίζει όλο το σκηνικό Ελλάδα και νησί, με χαρούμενες φωνές που διασκεδάζουν και μιλούν, την περατζάδα και την καλή διάθεση…. μέσα από τα σκοτεινά σοκάκια της εβραϊκής συνοικίας, και τους μοσχοβολημένους κήπους ανηφορίσαμε για το ξενοδοχείο… δεν είναι αρκετές 2 μέρες να ζήσεις την Σεβίλλη αλλά πήραμε το άρωμα της….
Η επόμενη μέρα, της επιστροφής, μας έφερε από την Σεβίλλη στο Γιβραλτάρ, για αρχή, και στην συνέχεια δίπλα από την Κόστα Ντελ Σολ, στο αεροδρόμιο της Μάλαγα…
Φτάνοντας στο Γιβραλτάρ, τον επιβλητικό βράχο που σου κλέβει την ματιά, και με τα σύνορα και το τελωνείο που μας κλέβει τις λίγες ώρες που είχαμε στην διάθεση μας, λόγω πονηρίας του Ισπανού οδηγού μας… μας έκανε να τρέξουμε στο πρώτο κόκκινο ξεσκέπαστο λεωφορείο και φύγαμε για την πόλη…. Ένα χάος από κόσμο που προσπαθεί να βρει ΤΗΝ ευκαιρία στα μαγαζιά με τα ηλεκτρονικά είδη και στα δερμάτινα (που δεν υπάρχουν διαφορές με τις δικές μας τιμές στην τελική), να πιει τον καφέ του και να φάει κάτι στα γρήγορα, να βγάλει φωτογραφίες και να βρει την αφετηρία του τελεφερίκ για τον Βράχο… Όμορφα περιποιημένα, απλά κτίρια με αγγλικά στοιχειά, αρκετό πράσινο και δροσιά που όσο απομακρυνόσουν από το κέντρο ήταν πανέμορφα… Πρέπει να ομολογήσω ότι μου ήταν δύσκολο να φτάσω στην αφετηρία του τελεφερίκ και να μην καταφέρω να ανέβω στην κορυφή λόγω πίεσης χρόνου (το τελωνείο…) και να μην δούμε ούτε τις μαϊμουδίτσες (Μακάκα)και τις σπηλιές… κρίμα μεγάλο κρίμα και αρκεστήκαμε μόνο στα καρτ ποστάλ…
Ήταν μια απογοήτευση, αλλά όλο το υπόλοιπο ταξίδι μας ήταν καταπληκτικό και προσπαθήσαμε να το προσπεράσουμε αφού ήταν λίγες πια οι ώρες μας σε αυτή την χώρα. Περνώντας από την Κοστα Ντελ Σολ με τα πολυώροφα κτίρια δίπλα στην καταγάλανη θάλασσα νόμιζες ότι μεταφέρθηκες στην Χαλκιδική αλλά στην πιο ντελικάτη και καλόγουστη μορφή της αφού τα κτίρια είχαν επιρροές αραβικές και ευρωπαϊκές στην αρχιτεκτονική καθώς και ο περιβάλλον χώρος τους ήταν πιο προσεγμένος… Δεν θα το ζήλευα βέβαια να μένω στα 3 χιλιόμετρα από την θάλασσα, ούτε καν 500μ. σε μια τεράστια πολυκατοικία για διακοπές…
Είχε έρθει η ώρα για την επιστροφή μας στην πατρίδα… αντίο Όμορφη Ισπανία…
http://
]
Η επόμενη μέρα, της επιστροφής, μας έφερε από την Σεβίλλη στο Γιβραλτάρ, για αρχή, και στην συνέχεια δίπλα από την Κόστα Ντελ Σολ, στο αεροδρόμιο της Μάλαγα…
Φτάνοντας στο Γιβραλτάρ, τον επιβλητικό βράχο που σου κλέβει την ματιά, και με τα σύνορα και το τελωνείο που μας κλέβει τις λίγες ώρες που είχαμε στην διάθεση μας, λόγω πονηρίας του Ισπανού οδηγού μας… μας έκανε να τρέξουμε στο πρώτο κόκκινο ξεσκέπαστο λεωφορείο και φύγαμε για την πόλη…. Ένα χάος από κόσμο που προσπαθεί να βρει ΤΗΝ ευκαιρία στα μαγαζιά με τα ηλεκτρονικά είδη και στα δερμάτινα (που δεν υπάρχουν διαφορές με τις δικές μας τιμές στην τελική), να πιει τον καφέ του και να φάει κάτι στα γρήγορα, να βγάλει φωτογραφίες και να βρει την αφετηρία του τελεφερίκ για τον Βράχο… Όμορφα περιποιημένα, απλά κτίρια με αγγλικά στοιχειά, αρκετό πράσινο και δροσιά που όσο απομακρυνόσουν από το κέντρο ήταν πανέμορφα… Πρέπει να ομολογήσω ότι μου ήταν δύσκολο να φτάσω στην αφετηρία του τελεφερίκ και να μην καταφέρω να ανέβω στην κορυφή λόγω πίεσης χρόνου (το τελωνείο…) και να μην δούμε ούτε τις μαϊμουδίτσες (Μακάκα)και τις σπηλιές… κρίμα μεγάλο κρίμα και αρκεστήκαμε μόνο στα καρτ ποστάλ…
Ήταν μια απογοήτευση, αλλά όλο το υπόλοιπο ταξίδι μας ήταν καταπληκτικό και προσπαθήσαμε να το προσπεράσουμε αφού ήταν λίγες πια οι ώρες μας σε αυτή την χώρα. Περνώντας από την Κοστα Ντελ Σολ με τα πολυώροφα κτίρια δίπλα στην καταγάλανη θάλασσα νόμιζες ότι μεταφέρθηκες στην Χαλκιδική αλλά στην πιο ντελικάτη και καλόγουστη μορφή της αφού τα κτίρια είχαν επιρροές αραβικές και ευρωπαϊκές στην αρχιτεκτονική καθώς και ο περιβάλλον χώρος τους ήταν πιο προσεγμένος… Δεν θα το ζήλευα βέβαια να μένω στα 3 χιλιόμετρα από την θάλασσα, ούτε καν 500μ. σε μια τεράστια πολυκατοικία για διακοπές…
Είχε έρθει η ώρα για την επιστροφή μας στην πατρίδα… αντίο Όμορφη Ισπανία…
http://
]
