Κένυα KENYA - H μαύρη καλλονή
- Thread starter varioAthens
- Ημερομηνία δημιουργίας
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.021
Το 2ήμερο που περάσαμε στην Diani Beach περιλάμβανε φυσικά και βόλτα-ξενάγηση στην Μομπάσα...
Η Μομπάσα είναι μία πολύχρωμη, χαρούμενη, ηλιόλουστη πόλη που μοιάζει να έχει συνεχώς καλοκαίρι. Άλλωστε βρίσκεται πάνω στον Ισημερινό. Είναι ένα μωσαϊκό φυλών, πολιτισμών και θρησκειών... Το αραβικό στοιχείο με τους μιναρέδες, τ' ανατολίτικα παζάρια και τις γυναίκες με τους φερετζέδες δένει αρμονικά με τα έντονα χρώματα που αγαπούν οι αφρικανοί να έχουν από τα ρούχα τους μέχρι και τα σπίτια τους ...ενώ σ' όλα αυτά έρχονται να προστεθούν τα κτίρια αποικιοκρατικού ρυθμού και το παραθαλάσσιο πορτογαλικό φρούριο Jesus Fort, κληρονομιά από τους ευρωπαίους κατακτητών.
Είναι μία πόλη με πολύ κίνηση (μιας και είναι η 2η μεγαλύτερη της χώρας) και διαθέτει ένα εξίσου πολυσύχναστο λιμάνι-σταυροδρόμι για όλες τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής που δεν διαθέτουν οι ίδιες πρόσβαση στη θάλασσα.
Η Μομπάσα, όπως είπα και προηγουμένως, είναι χτισμένη πάνω σε νησί και το φέρυ είναι καθημερινή ρουτίνα για όλους όσους μένουν ή δουλεύουν εκεί.
Έτσι, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο φέρυ προκειμένου να προσεγγίσουμε την πρωτεύουσα και να δούμε τα βασικά της αξιοθέατα...
Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στην κεντρική σκεπαστή αγορά... ήταν γεμάτη ντόπιους που αγόραζαν φρούτα, λαχανικά και κρέατα... ξεχωριστές εικόνες... Το συγκλονιστικό της υπόθεσης όμως είναι ότι αυτή η σκεπαστή αγορά κάποτε υπήρξε το σκλαβοπάζαρο της πόλης... Ανατρίχιασα στην ιδέα αλυσοδεμένων ανθρώπων να στοιβάζονται εκεί κατά εκατοντάδες και μετά να φορτώνονται σα ζώα στα πλοία φεύγοντας για πάντα από την πατρίδα τους...
Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε στην παλιά πόλη... Εδώ να πώ ότι αν δεν έχετε ξεναγό, αυτή την βόλτα καλύτερα να την αποφύγετε... Η περιοχή είναι πολύ "άγρια"... Εδώ εμείς παρόλο που συνοδευόμαστε από ντόπια ξεναγό, την γλυκύτατη Μαρία, το επεισόδιο δεν το αποφύγαμε... Πριν μπούμε στην παλιά πόλη, η Μαρία μας ενημέρωσε ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί (δεν συζητάμε ότι λεφτά, γυαλιά, ρολόγια κ.λ.π. μας είχε ήδη πει να τα αφήσουμε στο αυτοκίνητο), τουτέστιν να μην καθυστερούμε για κανένα λόγο, να μην απομακρυνόμαστε από δίπλα της, να μην μιλάμε σε κανέναν, να μην απαντάμε σε κανέναν και επίσης, να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις φωτογραφίες...
Αυτό δε με τις φωτογραφίες στην Κένυα είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία... Εξαγριώνονται όταν τους βγάζεις φωτογραφία, με πρώτους και καλύτερους τους Μασάϊ... Φωνάζουν, κάνουν χειρονομίες, κρύβουν το πρόσωπό τους... Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν το επιτρέπει η κουλτούρα τους (και καλά η φωτογραφία "φυλακίζει" το πνεύμα τους, όπως υποστήριζαν και οι Ινδιάνοι), ανεπισήμως όμως, με το κατάλληλο tip αλλάζουν διάθεση, φοράνε το καλό τους χαμόγελο και ποζάρουν περιχαρείς. Κλείνει η παρένθεση...
Ενώ περιπλανιόμασταν λοιπόν στα στενά, σχεδόν ανήλιαγα σοκάκια, βλέποντας κατά κύριο λόγο τα αποικοκρατικά κτίρια, είχα την φαεινή ιδέα να βγάλω φωτογραφία ένα τέτοιο κτίριο... έλα όμως που από κάτω περνούσαν κάτι τύποι που έσερναν ένα κάρο και φωτογράφισα και αυτούς... Ο ένας αντέδρασε λες και τον πυροδότησαν με εκρηκτικό μηχανισμό... το βλέμμα του σκοτείνιασε, το πρόσωπό του συσπάστηκε από οργή... παράτησε καταγής το κάρο και βρίζοντας στα σουαχίλι άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μου... κάνοντας συνεχώς βήματα καταπάνω μου, τελικά με κόλλησε σε έναν τοίχο και άρχισε να φωνάζει ακατάληπτα κάνοντας χειρονομίες και παράλληλα προσπαθούσε να μου ξεκρεμάσει την μηχανή από τον λαιμό... όλα αυτά έγιναν αστραπιαία -πριν ακόμα κι ο ίδιος ο husband συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί- όμως η υποψιασμένη Μαρία, είχε ήδη μπεί στην μέση και μιλώντας του στα σουαχίλι προσπαθούσε να τον καλμάρει... προσπαθούσε να φανεί αποφασιστική αλλά η φωνή της έτρεμε από το άγχος μην τυχόν και βγούμε οι μισοί από 'κει μέσα... Τελικά, με τα πολλά, ο εξαγριωμένος συμβιβάστηκε με το να σβήσω μπροστά του όλες τις φωτογραφίες στις οποίες εμφανιζόταν!
Μετά το συμβάν, κι αφού πήραμε όλοι βαθιές ανάσες για να συνέλθουμε, η Μαρία μας ρώτησε αν αντέχουμε να συνεχίσουμε γιατί επρόκειτο να μπούμε στο πιο δύσκολο κομμάτι της παλιάς πόλης... δηλαδή στα δρομάκια που κυκλοφορούν κλέφτες και ναρκομανείς... μας είπε δε ότι η χρήση ναρκωτικών είναι μεγάλη μάστιγα στην Μομπάσα, τα ποσοστό των ναρκομανών είναι τεράστιο και αυτό σε συνδυασμό με την πολύ υψηλή ανεργία οδηγεί σε επίσης τεράστια ποσοστά εγκληματικότητας... Σε μια κρίση τόλμης ή παραλογισμού (παρά το συμβάν που είχε προηγηθεί) της είπαμε ότι αντέχουμε να συνεχίσουμε... Οι εικόνες βγαλμένες σαν από ταινία... Σπίτια-καταγώγια που έζεχναν... από τις ανοιχτές πόρτες βλέπαμε μέσα ανθρώπους πραγματικά "καμμένους", άλλους με βλέμμα χαμένο, άλλους σωριασμένους σαν τσουβάλια στο πάτωμα... στους δρόμους άλλοι περπατούσαν προσπαθώντας να στηριχτούν στα πόδια τους και άλλοι σπρωχνόντουσαν και μάλωναν μεταξύ τους... όσοι ήταν νηφάλιοι, μας κοιτούσαν σαν αρπακτικά... φοβήθηκα πολύ για την τύχη της μηχανής μου εκείνες τις στιγμές... Βγαίνοντας πια από αυτά τα σκοτεινά και δύσοσμα στενά, ένιωσα απέραντη ανακούφιση... Για πρώτη φορά είδαμε μερικούς άλλους τουρίστες να μας κοιτάνε σαν αγνώστου ταυτότητας (ιπτάμενα?) αντικείμενα, βλέποντας από που ξεφυτρώσαμε... είναι που εκείνοι είχαν επιλέξει να κάνουν περιφερειακά τη βόλτα τους γύρω από την παλιά πόλη κι όχι μπαίνοντας μέσα στα στενά...
Μετά απ' όλα αυτά, η επόμενη και τελευταία στάση στο σήμα-κατατεθέν της πόλης, το φρούριο Jesus Fort, μας φάνηκε επίσκεψη στην disneyland...
Στο Jesus Fort, η καημένη η Μαρία μας κέρασε κιόλας για να ξεπεράσουμε την ένταση της ημέρας...(αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει... ξεναγός και να μας κερνάει αυτή αντί να περιμένει κέρασμα) ... Μας κέρασε τις αγαπημένες λιχουδιές των ντόπιων -μικρών και μεγάλων- ζαχαρωτά από μάνγκο και διάφορα άλλα τροπικά φρούτα καθώς και φρεσκοστυμμένη λεμονάδα με ζάχαρη και αλάτι... Η δροσιστική λεμονάδα ήταν ότι χρειαζόμασταν κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο του Ισημερινού... Και τι γλυκιά κίνηση εκ μέρους της Μαρίας! Πραγματικά μας συγκίνησε...
Τέρμα όμως οι ξεναγήσεις! Αφήνουμε την Μομπάσα για να γυρίσουμε στην ονειρεμένη παραλία μας!
Η Μομπάσα είναι μία πολύχρωμη, χαρούμενη, ηλιόλουστη πόλη που μοιάζει να έχει συνεχώς καλοκαίρι. Άλλωστε βρίσκεται πάνω στον Ισημερινό. Είναι ένα μωσαϊκό φυλών, πολιτισμών και θρησκειών... Το αραβικό στοιχείο με τους μιναρέδες, τ' ανατολίτικα παζάρια και τις γυναίκες με τους φερετζέδες δένει αρμονικά με τα έντονα χρώματα που αγαπούν οι αφρικανοί να έχουν από τα ρούχα τους μέχρι και τα σπίτια τους ...ενώ σ' όλα αυτά έρχονται να προστεθούν τα κτίρια αποικιοκρατικού ρυθμού και το παραθαλάσσιο πορτογαλικό φρούριο Jesus Fort, κληρονομιά από τους ευρωπαίους κατακτητών.
Είναι μία πόλη με πολύ κίνηση (μιας και είναι η 2η μεγαλύτερη της χώρας) και διαθέτει ένα εξίσου πολυσύχναστο λιμάνι-σταυροδρόμι για όλες τις χώρες της Ανατολικής Αφρικής που δεν διαθέτουν οι ίδιες πρόσβαση στη θάλασσα.
Η Μομπάσα, όπως είπα και προηγουμένως, είναι χτισμένη πάνω σε νησί και το φέρυ είναι καθημερινή ρουτίνα για όλους όσους μένουν ή δουλεύουν εκεί.
Έτσι, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά στο φέρυ προκειμένου να προσεγγίσουμε την πρωτεύουσα και να δούμε τα βασικά της αξιοθέατα...
Η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στην κεντρική σκεπαστή αγορά... ήταν γεμάτη ντόπιους που αγόραζαν φρούτα, λαχανικά και κρέατα... ξεχωριστές εικόνες... Το συγκλονιστικό της υπόθεσης όμως είναι ότι αυτή η σκεπαστή αγορά κάποτε υπήρξε το σκλαβοπάζαρο της πόλης... Ανατρίχιασα στην ιδέα αλυσοδεμένων ανθρώπων να στοιβάζονται εκεί κατά εκατοντάδες και μετά να φορτώνονται σα ζώα στα πλοία φεύγοντας για πάντα από την πατρίδα τους...
Στη συνέχεια περιπλανηθήκαμε στην παλιά πόλη... Εδώ να πώ ότι αν δεν έχετε ξεναγό, αυτή την βόλτα καλύτερα να την αποφύγετε... Η περιοχή είναι πολύ "άγρια"... Εδώ εμείς παρόλο που συνοδευόμαστε από ντόπια ξεναγό, την γλυκύτατη Μαρία, το επεισόδιο δεν το αποφύγαμε... Πριν μπούμε στην παλιά πόλη, η Μαρία μας ενημέρωσε ότι πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί (δεν συζητάμε ότι λεφτά, γυαλιά, ρολόγια κ.λ.π. μας είχε ήδη πει να τα αφήσουμε στο αυτοκίνητο), τουτέστιν να μην καθυστερούμε για κανένα λόγο, να μην απομακρυνόμαστε από δίπλα της, να μην μιλάμε σε κανέναν, να μην απαντάμε σε κανέναν και επίσης, να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις φωτογραφίες...
Αυτό δε με τις φωτογραφίες στην Κένυα είναι μία πολύ πονεμένη ιστορία... Εξαγριώνονται όταν τους βγάζεις φωτογραφία, με πρώτους και καλύτερους τους Μασάϊ... Φωνάζουν, κάνουν χειρονομίες, κρύβουν το πρόσωπό τους... Η επίσημη δικαιολογία είναι ότι δεν το επιτρέπει η κουλτούρα τους (και καλά η φωτογραφία "φυλακίζει" το πνεύμα τους, όπως υποστήριζαν και οι Ινδιάνοι), ανεπισήμως όμως, με το κατάλληλο tip αλλάζουν διάθεση, φοράνε το καλό τους χαμόγελο και ποζάρουν περιχαρείς. Κλείνει η παρένθεση...
Ενώ περιπλανιόμασταν λοιπόν στα στενά, σχεδόν ανήλιαγα σοκάκια, βλέποντας κατά κύριο λόγο τα αποικοκρατικά κτίρια, είχα την φαεινή ιδέα να βγάλω φωτογραφία ένα τέτοιο κτίριο... έλα όμως που από κάτω περνούσαν κάτι τύποι που έσερναν ένα κάρο και φωτογράφισα και αυτούς... Ο ένας αντέδρασε λες και τον πυροδότησαν με εκρηκτικό μηχανισμό... το βλέμμα του σκοτείνιασε, το πρόσωπό του συσπάστηκε από οργή... παράτησε καταγής το κάρο και βρίζοντας στα σουαχίλι άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος μου... κάνοντας συνεχώς βήματα καταπάνω μου, τελικά με κόλλησε σε έναν τοίχο και άρχισε να φωνάζει ακατάληπτα κάνοντας χειρονομίες και παράλληλα προσπαθούσε να μου ξεκρεμάσει την μηχανή από τον λαιμό... όλα αυτά έγιναν αστραπιαία -πριν ακόμα κι ο ίδιος ο husband συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί- όμως η υποψιασμένη Μαρία, είχε ήδη μπεί στην μέση και μιλώντας του στα σουαχίλι προσπαθούσε να τον καλμάρει... προσπαθούσε να φανεί αποφασιστική αλλά η φωνή της έτρεμε από το άγχος μην τυχόν και βγούμε οι μισοί από 'κει μέσα... Τελικά, με τα πολλά, ο εξαγριωμένος συμβιβάστηκε με το να σβήσω μπροστά του όλες τις φωτογραφίες στις οποίες εμφανιζόταν!
Μετά το συμβάν, κι αφού πήραμε όλοι βαθιές ανάσες για να συνέλθουμε, η Μαρία μας ρώτησε αν αντέχουμε να συνεχίσουμε γιατί επρόκειτο να μπούμε στο πιο δύσκολο κομμάτι της παλιάς πόλης... δηλαδή στα δρομάκια που κυκλοφορούν κλέφτες και ναρκομανείς... μας είπε δε ότι η χρήση ναρκωτικών είναι μεγάλη μάστιγα στην Μομπάσα, τα ποσοστό των ναρκομανών είναι τεράστιο και αυτό σε συνδυασμό με την πολύ υψηλή ανεργία οδηγεί σε επίσης τεράστια ποσοστά εγκληματικότητας... Σε μια κρίση τόλμης ή παραλογισμού (παρά το συμβάν που είχε προηγηθεί) της είπαμε ότι αντέχουμε να συνεχίσουμε... Οι εικόνες βγαλμένες σαν από ταινία... Σπίτια-καταγώγια που έζεχναν... από τις ανοιχτές πόρτες βλέπαμε μέσα ανθρώπους πραγματικά "καμμένους", άλλους με βλέμμα χαμένο, άλλους σωριασμένους σαν τσουβάλια στο πάτωμα... στους δρόμους άλλοι περπατούσαν προσπαθώντας να στηριχτούν στα πόδια τους και άλλοι σπρωχνόντουσαν και μάλωναν μεταξύ τους... όσοι ήταν νηφάλιοι, μας κοιτούσαν σαν αρπακτικά... φοβήθηκα πολύ για την τύχη της μηχανής μου εκείνες τις στιγμές... Βγαίνοντας πια από αυτά τα σκοτεινά και δύσοσμα στενά, ένιωσα απέραντη ανακούφιση... Για πρώτη φορά είδαμε μερικούς άλλους τουρίστες να μας κοιτάνε σαν αγνώστου ταυτότητας (ιπτάμενα?) αντικείμενα, βλέποντας από που ξεφυτρώσαμε... είναι που εκείνοι είχαν επιλέξει να κάνουν περιφερειακά τη βόλτα τους γύρω από την παλιά πόλη κι όχι μπαίνοντας μέσα στα στενά...
Μετά απ' όλα αυτά, η επόμενη και τελευταία στάση στο σήμα-κατατεθέν της πόλης, το φρούριο Jesus Fort, μας φάνηκε επίσκεψη στην disneyland...
Στο Jesus Fort, η καημένη η Μαρία μας κέρασε κιόλας για να ξεπεράσουμε την ένταση της ημέρας...(αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει... ξεναγός και να μας κερνάει αυτή αντί να περιμένει κέρασμα) ... Μας κέρασε τις αγαπημένες λιχουδιές των ντόπιων -μικρών και μεγάλων- ζαχαρωτά από μάνγκο και διάφορα άλλα τροπικά φρούτα καθώς και φρεσκοστυμμένη λεμονάδα με ζάχαρη και αλάτι... Η δροσιστική λεμονάδα ήταν ότι χρειαζόμασταν κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο του Ισημερινού... Και τι γλυκιά κίνηση εκ μέρους της Μαρίας! Πραγματικά μας συγκίνησε...
Τέρμα όμως οι ξεναγήσεις! Αφήνουμε την Μομπάσα για να γυρίσουμε στην ονειρεμένη παραλία μας!
Last edited by a moderator:
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.021
Εικόνες καθημερινότητας στην Mombasa...
Mombasa...
Mombasa...
zmaria
Member
Αμάν αμάν! Και μετά από αυτό συνέχισες την βόλτα σου στα πιο άγρια στενά ακόμα??
Μάχιμη σε βλέπω κοπελιά!!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.021
Μου φάνηκαν πολύ λίγες οι 2 μέρες (και ούτε...) στην ονειρική παραλία, την Diani Beach.... ήλιος, θάλασσα, κάτασπρη αμμουδιά, φοίνικες... εικόνες καρτποσταλ... και το σκηνικό να συμπληρώνει η τοπική μουσική, που στη συγκεκριμένη περιοχή της Κένυας, θύμιζε έντονα την μουσική της Καραϊβικής και ειδικότερα reggae...
Μόνη παραφωνία τα beach boys που με το που πας να κολυμπήσεις ή να περπατήσεις κατά μήκος της παραλίας έρχονται και σε περικυκλώνουν για να σου πουλήσουν από βραχιόλια μέχρι εκδρομές... όμως, αν αγοράσεις εκδρομή από τα beach boys για κάποια από τις επόμενες μέρες, κατά 99% ούτε που θα ξαναεμφανιστούν...
Όποιος βρεθεί στην Diani Beach αξίζει να αφιερώσει ένα βράδυ στο "Ali Barbours": http://caverestaurant.com/cave_restaurant.html
Πρόκειται για ένα εστιατόριο που βρίσκεται μέσα σε έναν κοραλιογενή βράχο ηλικίας μεταξύ 120.000-180.000 χρόνων. Κάποτε ήταν υποθαλάσσιος, σήμερα βρίσκεται περίπου 10μ. κάτω από το επίπεδο του εδάφους, και σε κάποια σημεία η οροφή του είναι ανοιχτή προς τον ουρανό με αποτέλεσμα να βλέπεις τα αστέρια...
Μόνη παραφωνία τα beach boys που με το που πας να κολυμπήσεις ή να περπατήσεις κατά μήκος της παραλίας έρχονται και σε περικυκλώνουν για να σου πουλήσουν από βραχιόλια μέχρι εκδρομές... όμως, αν αγοράσεις εκδρομή από τα beach boys για κάποια από τις επόμενες μέρες, κατά 99% ούτε που θα ξαναεμφανιστούν...
Όποιος βρεθεί στην Diani Beach αξίζει να αφιερώσει ένα βράδυ στο "Ali Barbours": http://caverestaurant.com/cave_restaurant.html
Πρόκειται για ένα εστιατόριο που βρίσκεται μέσα σε έναν κοραλιογενή βράχο ηλικίας μεταξύ 120.000-180.000 χρόνων. Κάποτε ήταν υποθαλάσσιος, σήμερα βρίσκεται περίπου 10μ. κάτω από το επίπεδο του εδάφους, και σε κάποια σημεία η οροφή του είναι ανοιχτή προς τον ουρανό με αποτέλεσμα να βλέπεις τα αστέρια...
Last edited by a moderator:
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.021
Άποψη της Diani Beach...
κι άλλη μία από Diani Beach...
κι ακόμα μία από Diani Beach...
Το Ali Barbours...
"Η σπηλιά του Αλή Μπαμπά"...
κι άλλη μία από Diani Beach...
κι ακόμα μία από Diani Beach...
Το Ali Barbours...
"Η σπηλιά του Αλή Μπαμπά"...
NTINA
Member
- Μηνύματα
- 820
- Likes
- 146
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγραφα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γουατεμάλα
Vario όσο προχωράει η ιστορία γίνεται και καλύτερη.
Για τις φωτό δεν έχω λόγια!
Για τις φωτό δεν έχω λόγια!
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Ζηλεύωωωωω ζηλεύωωωω τί υπέροχες φωτογραφίες, τι όμορφη ιστορία. Να 'σαι καλά ρε Vario 
Eftichia
Member
- Μηνύματα
- 858
- Likes
- 1.285
- Επόμενο Ταξίδι
- τοσκανη
- Ταξίδι-Όνειρο
- καραιβικη
συμφωνω και εγω !!!!!!
υπεροχη ιστορια ....υπεροχες εικονες... με ταξιδευουν !!!!!
υπεροχη ιστορια ....υπεροχες εικονες... με ταξιδευουν !!!!!
varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.501
- Likes
- 8.021
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια βρε κορίτσια!!!
Νikon D3000... μετανιώνω που τσιγκουνεύτηκα να δώσω λεφτά για φακό και πήγα με το μπρίκι τον 18-55
Εκπομπές Travelstories
Ενεργά Μέλη
No members online now.