Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.722
- Likes
- 9.611
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Περιεχόμενα
Για τη La Graciosa οσα λιγότερα ξέρεις κι όσες λιγότερες φωτογραφίες έχεις δει τόσο το καλύτερο. Γι'αυτό προτείνω σε όσους πρόκειται να πάνε να σταματήσουν το διάβασμα εδώ. Απαντάω λοιπόν ήδη στην ερώτηση του τίτλου. Έχοντας δει επίσης τη Φουέρτεβεντουρα, τα Γκραν Κανάρια και την Τενερίφη, η Λα Γκρασιόζα είναι το πιο όμορφο νησί. Το γεγονός ότι συνδυάζεται πολύ εύκολα με Λανζαρότε του δίνει ακόμα περισσότερους πόντους. Αν κάποιος θέλει να πάει στα Κανάρια νησιά για μένα το ιδανικό ταξίδι είναι 3-4 μέρες Λανζαρότε, 2 μέρες Λα Γκρασιόζα και αν γίνεται 2-3 μέρες Φουέρτεβεντούρα για να δει τις καλύτερες παραλίες στα Κανάρια, αλλά και τι διαφορά ενός νησιού που είναι για τους τουρίστες με νησί για κατοίκους που είναι το Λανζαρότε.
La Graciosa
Σ'αυτό το νησί θα πήγαινα μόνο με την τότε κοπέλα μου και η ιδέα ήταν το βραδύ να κοιμηθούμε με sleeping bag σε κάποια παραλία. Ούτε σκηνή ούτε τιποτα. Αν σας φαίνεται χαζή ιδέα να σας πω ότι είχαμε κάνει το ίδιο στην παραλία Las Americas στην Τενερίφη. Όσοι έχετε πάει καταλαβαίνετε γιατί το νόμπελ βλακείας το είχαμε κερδίσει ήδη και οτιδήποτε άλλο πλέον ήταν φυσιολογικό. Η απόσταση απο Lanzarote σε La Graciosa είναι παρα πολύ μικρή. Μου θύμισε την απόσταση για να πας από Πελοπόννησο Ελαφόνησο. Ακόμα και σ'αυτή τη μικρή διαδρομή προλαβαίνεις άνετα να ζαλιστείς. Ο ωκεανός δεν αστειεύεται. Αν είσαι λίγο αφηρημένος με τα πραγματά σου δε θα τα ξαναδεις. Η πρώτη εικόνα πλησιάζοντας στη Caleta del Sebo,το μοναδικό χωριό του νησιού, μου θυμίζει την Ελαφόνησο. Μ'αρέσει πολύ η Ελαφόνησος αλλά περίμενα κάτι διαφορετικό.
Και το είδα! Κάτι που θα μ'έκανε να χαζοχαίρομαι σα μικρό παιδι! Παρόλο που μου έλεγαν τα καλύτερα γι'αυτό το μέρος, δεν μου είχαν πει πολλές πληροφορίες. Τα μόνα που ήξερα είναι ότι έχει μόνο ένα χωριό κι ότι δεν υπάρχουν αμάξια, μόνο λίγα τζιπάκια που χρησιμοποιούνται σα ταξί. Όταν φτάσαμε στο νησί συνειδητοποίησα ότι όλο το χωριό είναι χτισμένο πάνω σε άμμο! Ναι όλα τα δρομάκια γύρω απ'το χωριό είναι άμμος! Δεν υπάρχει τσιμέντο πουθενά. Μπορείς να περπατάς ξυπόλιτος παντού. Ακόμα και τώρα 6 χρόνια μετά όταν βλέπω τις φωτογραφίες αμέσως σκάω ένα ηλίθιο χαμόγελο.
Ο συνδυασμός με κάκτους μπροστά από κάποια σπίτια το έκανε ακόμα πιο όμορφο.
Το μόνο που ειχα ψάξει πριν πάω είναι οι παραλίες. Πρώτη πρώτη έβγαινε μία η οποία ήταν μπροστα απ'το κίτρινο βουνό (Montaña Amarilla). Ο συνδυασμός χρωμάτων είναι τόσο ωραίος που ήταν σίγουρο ότι θα πηγαίναμε εκεί. Αν ήμουν ζωγράφος εκεί θα έβγαζα όλη τη μέρα.
Το χωριό το βράδυ έμοιαζε ακόμα περισσότερο με άγρια δύση. Μαγικό μέρος.
Το σπίτι που φαίνεται αριστερά στη γωνία με κάτι ταμπέλες είναι club. Ναι στην Ισπανία ακόμα κι ένα χωριό με 10 κατοίκους θα έχει σίγουρα club. Απ'τα πιο καλτ μέρη που έχω πάει.
Μέσα στο κλαμπ είχε μια αίθουσα που έπαιζε τα λάτιν χιτάκια, αλλά υπήρχε κι ένα δωμάτιο που άνοιγες την πόρτα και ήταν οι Ισπανοί Κατσάμπα που έπαιζαν τα όργανά τους. Χωρίς λόγια.
Όπως έγραψα στην αρχή, το σχέδιο ήταν να βρούμε μια παραλία να κοιμηθούμε το βράδυ. Η καλύτερη που είχαμε δει γι'αυτό το πλάνο ήταν η playa de las Conchas. Εκείνη την ημέρα είχα τα γεννέθλια μου. Φυσικά μιας και είμαστε στην Ισπανία είχαμε γνωρίσει εκείνο το βράδυ όσους ήταν στο νησί. Τα κεράσματα πηγαίναν κι έρχονταν κι είχαμε γίνει κομμάτια. Κατα τις 2 αποφασίζουμε να πάμε προς την παραλία. Φυσικά με τα πόδια. Αν δείτε την απόσταση στο χάρτι δε θα το πιστεύετε κι όμως το προσπαθήσαμε! Κάπου στην πορεία κι απ'τα πολλά οχτάρια καταλάβαμε ότι δε βγαίνει και είπαμε να στρώσουμε όπου βρούμε. Την επόμενη μέρα με ξύπνησε η ανατολή του ήλιου. Σηκώνομαι και συνειδητοποιώ ότι κοιμόμαστε δίπλα στο δρόμο! Ναι μεν δεν έχει αυτοκίνητα αλλά τα τζιπάκια μετακινούνται σχυνά πυκνά. Απ'την ταραχή ένιωσα για λίγα δευτερόλεπτα να μη μπορώ να αναπνεύσω. Ξυπνάω την κοπέλα μου και πάμε προς την παραλία για να ρίξουμε τουλάχιστον μια βουτιά. Αυτή η παραλία έχει το κακό ότι έχει πολλές ημέρες το χρόνο κόκκινη σημαία λόγω κύματος. Το Δεκέμβρη λένε είναι η καλύτερη περίοδος. Τότε ήταν οκ απλά είχε δυνατό αέρα και η άμμος σε μαστίγωνε. Είναι πάντως απ'τις πιο ωραίες παραλίες που έχω δει.
Ξαναγυρίσαμε στο χωριό να το χαρούμε λίγο ακόμα και το απόγευμα ξεκίνησε η επιστροφή. Και τα 2 νησιά μου άρεσαν πάρα πολύ. Σίγουρα τα ομορφότερα Κανάρια νησιά. Συνδυάζουν ωραία τοπία και παραλίες και παίρνεις μια καλή γευση απ'την καθημερινότητα (πως διασκεδάζουν, που τρώνε κλπ) των Ισπανών που για μένα είναι το highlight σε ταξίδι στην Ισπανία, αποφεύγοντας τους ουρακοτάγκους τουρίστες απο β. Ευρώπη που κατακλύζουν τα υπόλοιπα Κανάρια.
La Graciosa
Σ'αυτό το νησί θα πήγαινα μόνο με την τότε κοπέλα μου και η ιδέα ήταν το βραδύ να κοιμηθούμε με sleeping bag σε κάποια παραλία. Ούτε σκηνή ούτε τιποτα. Αν σας φαίνεται χαζή ιδέα να σας πω ότι είχαμε κάνει το ίδιο στην παραλία Las Americas στην Τενερίφη. Όσοι έχετε πάει καταλαβαίνετε γιατί το νόμπελ βλακείας το είχαμε κερδίσει ήδη και οτιδήποτε άλλο πλέον ήταν φυσιολογικό. Η απόσταση απο Lanzarote σε La Graciosa είναι παρα πολύ μικρή. Μου θύμισε την απόσταση για να πας από Πελοπόννησο Ελαφόνησο. Ακόμα και σ'αυτή τη μικρή διαδρομή προλαβαίνεις άνετα να ζαλιστείς. Ο ωκεανός δεν αστειεύεται. Αν είσαι λίγο αφηρημένος με τα πραγματά σου δε θα τα ξαναδεις. Η πρώτη εικόνα πλησιάζοντας στη Caleta del Sebo,το μοναδικό χωριό του νησιού, μου θυμίζει την Ελαφόνησο. Μ'αρέσει πολύ η Ελαφόνησος αλλά περίμενα κάτι διαφορετικό.
Και το είδα! Κάτι που θα μ'έκανε να χαζοχαίρομαι σα μικρό παιδι! Παρόλο που μου έλεγαν τα καλύτερα γι'αυτό το μέρος, δεν μου είχαν πει πολλές πληροφορίες. Τα μόνα που ήξερα είναι ότι έχει μόνο ένα χωριό κι ότι δεν υπάρχουν αμάξια, μόνο λίγα τζιπάκια που χρησιμοποιούνται σα ταξί. Όταν φτάσαμε στο νησί συνειδητοποίησα ότι όλο το χωριό είναι χτισμένο πάνω σε άμμο! Ναι όλα τα δρομάκια γύρω απ'το χωριό είναι άμμος! Δεν υπάρχει τσιμέντο πουθενά. Μπορείς να περπατάς ξυπόλιτος παντού. Ακόμα και τώρα 6 χρόνια μετά όταν βλέπω τις φωτογραφίες αμέσως σκάω ένα ηλίθιο χαμόγελο.
Ο συνδυασμός με κάκτους μπροστά από κάποια σπίτια το έκανε ακόμα πιο όμορφο.
Το μόνο που ειχα ψάξει πριν πάω είναι οι παραλίες. Πρώτη πρώτη έβγαινε μία η οποία ήταν μπροστα απ'το κίτρινο βουνό (Montaña Amarilla). Ο συνδυασμός χρωμάτων είναι τόσο ωραίος που ήταν σίγουρο ότι θα πηγαίναμε εκεί. Αν ήμουν ζωγράφος εκεί θα έβγαζα όλη τη μέρα.
Το χωριό το βράδυ έμοιαζε ακόμα περισσότερο με άγρια δύση. Μαγικό μέρος.
Το σπίτι που φαίνεται αριστερά στη γωνία με κάτι ταμπέλες είναι club. Ναι στην Ισπανία ακόμα κι ένα χωριό με 10 κατοίκους θα έχει σίγουρα club. Απ'τα πιο καλτ μέρη που έχω πάει.
Μέσα στο κλαμπ είχε μια αίθουσα που έπαιζε τα λάτιν χιτάκια, αλλά υπήρχε κι ένα δωμάτιο που άνοιγες την πόρτα και ήταν οι Ισπανοί Κατσάμπα που έπαιζαν τα όργανά τους. Χωρίς λόγια.
Όπως έγραψα στην αρχή, το σχέδιο ήταν να βρούμε μια παραλία να κοιμηθούμε το βράδυ. Η καλύτερη που είχαμε δει γι'αυτό το πλάνο ήταν η playa de las Conchas. Εκείνη την ημέρα είχα τα γεννέθλια μου. Φυσικά μιας και είμαστε στην Ισπανία είχαμε γνωρίσει εκείνο το βράδυ όσους ήταν στο νησί. Τα κεράσματα πηγαίναν κι έρχονταν κι είχαμε γίνει κομμάτια. Κατα τις 2 αποφασίζουμε να πάμε προς την παραλία. Φυσικά με τα πόδια. Αν δείτε την απόσταση στο χάρτι δε θα το πιστεύετε κι όμως το προσπαθήσαμε! Κάπου στην πορεία κι απ'τα πολλά οχτάρια καταλάβαμε ότι δε βγαίνει και είπαμε να στρώσουμε όπου βρούμε. Την επόμενη μέρα με ξύπνησε η ανατολή του ήλιου. Σηκώνομαι και συνειδητοποιώ ότι κοιμόμαστε δίπλα στο δρόμο! Ναι μεν δεν έχει αυτοκίνητα αλλά τα τζιπάκια μετακινούνται σχυνά πυκνά. Απ'την ταραχή ένιωσα για λίγα δευτερόλεπτα να μη μπορώ να αναπνεύσω. Ξυπνάω την κοπέλα μου και πάμε προς την παραλία για να ρίξουμε τουλάχιστον μια βουτιά. Αυτή η παραλία έχει το κακό ότι έχει πολλές ημέρες το χρόνο κόκκινη σημαία λόγω κύματος. Το Δεκέμβρη λένε είναι η καλύτερη περίοδος. Τότε ήταν οκ απλά είχε δυνατό αέρα και η άμμος σε μαστίγωνε. Είναι πάντως απ'τις πιο ωραίες παραλίες που έχω δει.
Ξαναγυρίσαμε στο χωριό να το χαρούμε λίγο ακόμα και το απόγευμα ξεκίνησε η επιστροφή. Και τα 2 νησιά μου άρεσαν πάρα πολύ. Σίγουρα τα ομορφότερα Κανάρια νησιά. Συνδυάζουν ωραία τοπία και παραλίες και παίρνεις μια καλή γευση απ'την καθημερινότητα (πως διασκεδάζουν, που τρώνε κλπ) των Ισπανών που για μένα είναι το highlight σε ταξίδι στην Ισπανία, αποφεύγοντας τους ουρακοτάγκους τουρίστες απο β. Ευρώπη που κατακλύζουν τα υπόλοιπα Κανάρια.
