ΗΠΑ New Orleans & New York: The Louisiana Blues

gkalla

Member
Μηνύματα
1.228
Likes
6.641
Επόμενο Ταξίδι
Γερμανία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Ζήσε την ατμόσφαιρα μου λέγανε, κάνοντας με να γελάσω δυνατά μόλις την έζησα. Ρε ποια ατμόσφαιρα, εδώ έχουμε ζήσει Παλέ σε τελικό κόρατς στριμωγμένοι δύο άνθρωποι σε μονή θέση με το γήπεδο να κοντεύει να πέσει από τις φωνές, τι να φτουρήσουνε τώρα οι Αμερικανοί;
Πάλι καλά να λες!
Σκέψου να είχες πάει να δεις αγώνα baseball. Εκεί μόνο με στρώμα και μαξιλάρι μπορείς να την βγάλεις καθαρή.
 

turms

Member
Μηνύματα
2.067
Likes
2.823
Επόμενο Ταξίδι
ΔΝΤ;;;
Ονειρεμένο Ταξίδι
Σκι στην Παταγονια
ίδια εντύπωση έχω αποκομίσει k εγώ από γήπεδα ποδοσφαίρου σε ευρώπη...δεν ξέρω πως είναι σε Αγγλία κλπ στα στενά γύρω από το γήπεδο αλλα γενικά καμια σχέση...

αλλα να μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ , μπορείς να πας με το παιδί σου, χωρίς να φοβάσαι μην φας κάτι στο κεφάλι, μην σου έρθει από απέναντι μια φωτοβολίδα, μην αναπνεύσεις καπνογόνα, η μην σε κυνηγάνε με κάνα μαχαίρι

PS αρκεί να μην γυρίσεις σπίτι με το metro
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Χαζεύοντας της εικόνες ,πριν φτάσω σαυτο το σημείο της αφήγησης εκανα ακριβως την ιδια σκέψη! Αβανα μου θύμιζε η φάση!
Έτσι ακριβώς φίλε, ο συνειρμός ήταν αναπόφευγκτος αρκετές φορές. Πάλι καλά που περνούσε κανένα μοδάτο SUV και με προσγείωνε στην πραγματικότητα... :haha:

Σκέψου να είχες πάει να δεις αγώνα baseball. Εκεί μόνο με στρώμα και μαξιλάρι μπορείς να την βγάλεις καθαρή.
Μα ποιος πάει να δει αγώνα baseball και γιατί να το κάνει αυτό στον εαυτό του; Βασικά ποιος καταλαβαίνει τι βλέπει σ' έναν αγώνα baseball; :haha::haha:

αλλα να μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ , μπορείς να πας με το παιδί σου, χωρίς να φοβάσαι μην φας κάτι στο κεφάλι, μην σου έρθει από απέναντι μια φωτοβολίδα, μην αναπνεύσεις καπνογόνα, η μην σε κυνηγάνε με κάνα μαχαίρι
Καλά εννοείται, δε το συζητάμε αυτό, οι διαφορές είναι χαοτικές, έχεις δίκιο!
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Στην απέναντι όχθη



Να που ‘χε ξημερώσει τόσο γρήγορα κιόλας η τελευταία μας ουσιαστικά ημέρα στη Νέα Ορλεάνη. Πολυτέλεια του χρόνου δεν υπήρχε στην εκδρομή, οπότε με αρκετές δόσεις καφεΐνης και το αγαπημένο τραμ ήμασταν κιόλας στο κέντρο, ώρα δέκα το πρωί:

DSC_0999 (229)a.jpg
DSC_0999 (233).JPG


Ήταν ώρα για κάποια ψώνια, ότι τουλάχιστον βρίσκαμε σε καλή τιμή (δύσκολο) που θα μας κάνει το κλικ, είτε από δωράκια σχετικά με το βουντού της πόλης, είτε από τοπικά αποστάγματα. Τζίφος:

DSC_0999 (240).JPG

DSC_0999 (246).JPG


Κάναμε αριστερά προς το κέντρο με απόφαση να μπούμε σε όσα πιο πολλά μαγαζάκια μπορούμε, ψωνίζοντας ή συγκρίνοντας τιμές:

DSC_0999 (249).JPG


Η μέρα ήταν κιόλας πολύ ζεστή, με αρκετό όμως κόσμο να κυκλοφορεί στο κέντρο. Περάσαμε κι από το μνημείο του «Jean Baptiste le Moyne de Bienville», κυβερνήτη και ιδρυτή της πόλης που όπως λέγεται είναι και ο υπεύθυνος για την ονομασία της, πριν μπούμε στα ενδότερα:

DSC_0999 (252).JPG

DSC_0999 (254).JPG


Μια απαραίτητη στάση που πρέπει να κάνετε αν ποτέ βρεθείτε στη Ν.Ορλεάνη είναι στο ακόλουθο κατάστημα, που με τρομερή δουλειά, επαγγελματισμό και ποικιλία εμπορεύεται μερικά τα ξακουστά προϊόντα της πόλης αυτής, όπως είναι οι σάλτσες και τα μπαχαρικά, καυτερά και όχι μόνο:

DSC_0999 (260).JPG


Φοβερός κι επεξηγηματικότατος ο άνθρωπος στο «Pepper palace spice store», με τον Νίκο να αφήνει μισή περιουσία (παραγγελίες ειν’ αυτές τι να κάνουμε) και τις τιμές να είναι όπως στα περισσότερα τσουχτερές!

Περάσαμε ξανά από την πλατεία και το ναό χωρίς να σταματήσουμε πουθενά, πέραν από ένα ωραίο μαγαζί που ψώνισα καφέ (επίσης ξακουστός στην πόλη) και μείγμα για Beignets:

DSC_0999 (263).JPG

DSC_0999 (268).JPG


Και δε πάμε στο Αβαείο ρε φίλε να πιούμε ένα ν’ ανοίξει το μάτι, μέχρι να στηθεί και η Γαλλική αγορα; Και πήγαμε:

DSC_0999 (277)b.jpg


Μια Γαλλική αγορά που ήταν εν πλήρει λειτουργία όντως μετά τις δώδεκα το μεσημέρι, και που για μια ακόμη φορά δεν μας εντυπωσίασε, ούτε από ποικιλία, ούτε από τιμές:

DSC_0999 (285).JPG
DSC_0999 (287)d.jpg


Ας έκανε φιλότιμες προσπάθειες ο συμπαθέστατος κύριος στα μπλουζάκια. Δεν, απλά δεν!

DSC_0999 (290).JPG


Υπό τους ήχους της μπάντας που δε σταματούσε να παίζει στο Gazebo Café, ανεβήκαμε τα σκαλιά μυρίζοντας Mississippi, περπατώντας το Moonwalk

DSC_0999 (294).JPG

DSC_0999 (301).JPG


Αλλά και το Riverfront Park που βρίσκεται σ’ εκείνο το σημείο:

DSC_0999 (303).JPG

DSC_0999 (307).JPG


Φυσικά δε φτάσαμε τυχαία ως εκεί. Είχαμε ήδη στα πλάνα μας το υπόλοιπο της ημέρας, στο οποίο θα εκπληρώναμε πέραν όλων των άλλων κι έναν μικρό ακόμη στόχο, να πλεύσουμε στον ιστορικό αυτό ποταμό, περνώντας παράλληλα στην αντίπερα όχθη.

Με γρήγορες διαδικασίες φορτωθήκαμε στο πλοιάριο που χρησιμοποιούν και οι ντόπιοι, σ’ ένα δρομολόγιο που απαγορεύεται να ‘σαι όρθιος και με φόντο τους ουρανοξύστες και τη γέφυρα ξεκινήσαμε τη σύντομη πλεύση. Αντίτιμο δεν πληρώσαμε, μιας και το ημερήσιο εισιτήριο των 3$ που ήδη είχαμε κάλυπτε κι αυτό το μέσο μεταφοράς:

DSC_0999 (333).JPG


Να που λίγα λεπτά μετά πατούσαμε την απέναντι πλευρά της πόλης και την περίφημη συνοικία «Algiers Point» τη δεύτερη πιο παλιά γειτονιά της Νέας Ορλεάνης:

DSC_0999 (337).JPG

DSC_0999 (338).JPG


Κάναμε μια βόλτα μες τα πολύχρωμα -κι εκεί- σπιτάκια της πανέμορφης γειτονιάς, καταλήγοντας στο σημείο με τις μεγάλες πινακίδες των πληροφοριών προς τους τουρίστες, που συμπεριλάμβαναν όλα τα αξιοθέατα και τα καταστήματα εστίασης της περιοχής:

DSC_0999 (340).JPG

DSC_0999 (345)b.jpg


Είχαμε όμως και μια αποστολή να εκπληρώσουμε,που δεν ήταν άλλη απ΄το ν' ανακαλύψουμε αν τα ποτά της από δω όχθης είναι εφάμιλλα με της σπέναντι. Τι καλύτερο άλλωστε εν μέσω μιας ηλιόλουστης καλοκαιρινής ημέρας από μια ωραία σκοτεινή Αγγλική Pub όπως η «Crown and Αnchor» στη μπάρα της οποίας καταλήξαμε με μεγάλη χαρά, δοκιμάζοντας τα βαρέλια της:

DSC_0999 (355).JPG


Ήπιαμε τις μπύρες μας και συνεχίσαμε τη βόλτα στην πολύ ενδιαφέρουσα γειτονιά. Ο Louis Armstrong είναι το σύμβολο της πόλης, με το άγαλμα του να φιλοξενείται και σ’ αυτή την περιοχή:

DSC_0999 (356).JPG

DSC_0999 (364).JPG


Κάναμε μια περασιά και από το μονοπάτι πέριξ του ποταμού, ιδανικό για περίπατο και όχι μόνο, αποφασίζοντας ότι έπρεπε να δοκιμάσουμε επιτέλους και την κουζίνα της πόλης με μερικά παραδοσιακά πιάτα:

DSC_0999 (367).JPG


Καταλήξαμε για τον λόγο αυτό στο «Dry Dock Café» που είχαμε δει στην πινακίδα ότι σερβίρει τοπικά εδέσματα, επιλέγοντας πιάτα της Creole κουζίνας της Νέας Ορλεάνης όπως φασόλια με ρύζι, γαρίδες με ρύζι και λουκάνικο, τηγανιτή γλυκοπατάτα πίνοντας παράλληλα και τις μπυρίτσες μας, πληρώνοντας το όχι ευκαταφρόνητο αντίτιμο των 47$:

DSC_0999 (375).JPG


Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και το ευχαριστηθήκαμε, είχαμε όμως να δούμε κι ότι ακόμα προλαβαίναμε από την Algiers Point πριν την εγκαταλείψει το φως του ήλιου:

DSC_0999 (383).JPG
DSC_0999 (393).JPG


Ανεβήκαμε ξανά στο λοφίσκο θαυμάζοντας ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα στην αντίπερα όχθη, μέχρι που…

DSC_0999 (397).JPG


  • Ωχ φίλε, αυτό εκεί απέναντι είναι;
  • Ναι ρε φίλε, αυτό εκεί το παράπηγμα που συζητούσαμε και ονειρευόμασταν χρόνια, με την chopper παρκαρισμένη απ’ έξω.
DSC_0999 (398).JPG


Κατεβήκαμε την πλαγιά σχεδόν τσουλώντας, περνώντας το δρόμο και τις σκουριασμένες ταμπέλες με τον τέτανο που κρεμόνταν πάνω απ’ το κεφάλι μας. Έξω μια παρέα μουσικών, μια άλλη με τυπάδες μεγαλύτερης ηλικίας, όλοι με τα ποτά και τις μπυρίτσες τους στο χέρι. Μέσα το απόλυτο μπαρ, βγαλμένο από ταινία, βγαλμένο από την Αμερικανική πραγματικότητα, θα σας γελάσω…

DSC_0999 (399).JPG

DSC_0999 (401).JPG


Παραγγέλνουμε δύο στην (55άρα τουλάχιστον) μπαρ γούμαν και με γρήγορες κινήσεις βγαίνουμε φωτογραφία και στρωνόμαστε στο μπαρ. Κάτι όμως λείπει για να νιώσω την απόλυτη ολοκλήρωση και δε μπορώ να καταλάβω τι, μέχρι να μπανίσω το απέναντι Τζουκ μποξ:

DSC_0999 (408).JPG


Για την ακρίβεια όχι μόνο το τζουκ μποξ αλλά και το περιεχόμενο του. CD του λατρεμένου, του αγαπημένου μου μπλουζίστα Stevie Ray Vaughan, παιδί της νότιας Αμερικής και αυτός από το διπλανό «χωριό» Austin του Texas, τη μουσική του οποίου σκέφτομαι κάθε φορά ίσως που φέρνω στο νου μου την χώρα αυτή:

DSC_0999 (409).JPG


Με τη βοήθεια της ιδιοκτήτριας τροφοδοτώ μ’ ένα δολάριο το Τζουκ μποξ – θεόσταλτο δώρο, με τις συμπτώσεις να συνεχίζονται, μιας και από τότε που πάτησα το πόδι μου στη Νέα Ορλεάνη ένα τραγούδι είχα κατά νου. Αυτό που τελικά επέλεξα πρώτο, άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Voodoo κουλτούρα της πόλης, το Voodoo child του Jimmy Hendrix, διασκευασμένο στην Blues εκδοχή του από τον Ray Vaughn:


Ζούσα την απόλυτη ευτυχία.
Το ζούσα στην ολότητα του.
Χόρευα μόνος ακούγοντας τις μουσικές που ήθελα, σ’ ένα μπαρ του Αμερικανικού Νότου, ‘κει μακριά στη Νέα Ορλεάνη.
Τι άλλο μπορούσα να ζητήσω απ’ αυτό το ταξίδι; :heart:




Well, I stand up next to a mountain
And I chop it down with the edge of my hand
Well, I pick up all the pieces and make an island
Might even raise a little sand
Yeah



Because I'm a voodoo child
Lord knows I'm a voodoo child, baby
 
Last edited:

poised

Member
Μηνύματα
858
Likes
6.309
Ο τίτλος του τραγουδιού που έγραψαν στο youtube είναι voodoo... chile!

1685551895602.png


το Voodoo child του Jimmy Hendrix, διασκευασμένο στην Blues εκδοχή του από τον Ray Vaughn:
Παρακαλώ τους admins να επικοινωνήσουν με PM για να κανονίσουμε την παράδοση του βραβείου "πιο άκυρου σχολιασμού σε ιστορία 2023" που μόλις κέρδισα.
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Ο τίτλος του τραγουδιού που έγραψαν στο youtube είναι voodoo... chile!

Παρακαλώ τους admins να επικοινωνήσουν με PM για να κανονίσουμε την παράδοση του βραβείου "πιο άκυρου σχολιασμού σε ιστορία 2023" που μόλις κέρδισα.
:haha: :haha: :haha:
Κι όμως, το σχόλιο σου δεν είναι άκυρο και με οδήγησε ν' ανακαλύψω μια ωραία ιστορία. Το περίμενα βέβαια ότι θα πρόκειται για κάποιο παιχνίδι του Χεντριξ με την Αμερικανική αργκό και όντως είναι έτσι, το chile στέκει, τουλάχιστον βάσει όσων λέει η wikipedia:

The "chile" in the title and lyrics is a phonetical approximation of "child" pronounced without the "d", a spelling that was also used for Hendrix's song "Highway Chile".
 
Last edited:

turms

Member
Μηνύματα
2.067
Likes
2.823
Επόμενο Ταξίδι
ΔΝΤ;;;
Ονειρεμένο Ταξίδι
Σκι στην Παταγονια
η περιοχή (k η πόλη) είναι ένα από τα μέρη που είναι ίσως όσο πιο χαμηλά γίνεται στην λίστα από τα μέρη που θα ήθελα να επισκεφτώ στις ΗΠΑ...βεβαια είμαι k παντελώς άτεχνος k η τζαζ με αφήνει πιο αδιάφορο από ένα παχινίδι στο τοπικό πρωτάθλημα φλώρινας....αλλα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα...

πάντως το τελευταίο μπαράκι όλα τα λεφτά. k εκεί μου βγήκε η απορία : στα μπαρ πιάσατε τίποτα κουβέντα με κάναν ντόπιο?
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Ωραιο ταξίδι και ωραιες μουσικάρες!
Νέα Ορλεάνη, μόνο μουσικές & ποτά! ;)

Αυτη η ιστορια ειναι ο,τι χρειαζομουν για εναν προορισμο που τον ζαχαρωνω απο μικρη…
Σ' ευχαριστώ, είναι ένα ταξίδι που πρέπει να κάνεις εφόσον το χεις στα υπόψιν.:)

πάντως το τελευταίο μπαράκι όλα τα λεφτά. k εκεί μου βγήκε η απορία : στα μπαρ πιάσατε τίποτα κουβέντα με κάναν ντόπιο?
Ήταν σίγουρα το highlight της εκδρομής όσον αφορά τα μπαρ, αν κι έχουμε ακόμα συνέχεια...
Φυσικά και πιάσαμε κουβέντα, σχεδόν σε κάθε μπαρ. Είναι πολύ εξωστρεφής λαός και οι γνωριμίες γίνονται αυθόρμητα.
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Goodbye Big Easy city



Η ώρα πλησίαζε, η νύχτα έπεσε, το μπαρ άδειασε κι εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής:

DSC_0999 (412).JPG


Έχω την εντύπωση πως οι νυχτερινές εικόνες τούτης δω της γειτονιάς αποτυπώνουν καλύτερα την ομορφιά της. Τι νομίζετε;

DSC_0999 (424).JPG
DSC_0999 (427).JPG


Πανέμορφα κατάφυτα και στολισμένα σπιτάκια, υπέροχες δροσερές βεράντες με τον κόσμο να κάθεται σ’ αυτές και να απολαμβάνει την καλοκαιρινή αυτή βραδιά καταμεσής του Μάρτη. Μια ομορφιά, δε μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο:

DSC_0999 (429).JPG

DSC_0999 (431).JPG


  • Δε παίρνουμε το τελευταίο να πάμε να πιούμε άλλη μία στο Εγγλέζικο ρε φίλε;
  • Και δε το παίρνουμε; Ας το πάμε και σερί, δεν αξίζει να γυρνάμε hostel τέτοια ώρα.
DSC_0999 (440).JPG


Το τελευταίο δρομολόγιο ήταν στις 7 αν θυμάμαι σωστά, με το πλοίο να περιμένει δεμένο στην όχθη του Μισισιπή:

DSC_0999 (453).JPG


Αυτή τη διαφορά η θέα ήταν εντελώς διαφορετική στα πλαίσια της νύχτας με τα κτίρια απέναντι να αποκαλύπτουν και την άλλη, μοντέρνα πλευρά της πόλης:

DSC_0999 (462).JPG


Κατεβήκαμε και περπατήσαμε το παρκάκι και το moonwalk, μυρίζοντας χόρτο κάθε 15 μέτρα (τι πιο σύνηθες), πατώντας μάλιστα σε κάποια φάση πάνω και από σιδηροδρομικές γραμμές:

DSC_0999 (477).JPG

DSC_0999 (482).JPG


Ένα πέρασμα από τον φωτισμένο καθεδρικό ήταν απαραίτητο, βλέποντας μια πανεπιστημιακή μάλλον ομάδα με πολύ κόσμο να έχει καταφτάσει εκείνη την ώρα:

DSC_0999 (487).JPG


Κάναμε μια μικρή παράκαμψη στην Bourbon ίσα για να δούμε αν έχει κάτι που δεν είδαμε, χωρίς εν τέλει ν’ αφιερώσουμε περαιτέρω χρόνο σ’ αυτήν:

DSC_0999 (491).JPG

DSC_0999 (495).JPG


Επόμενο ήταν να βγούμε και πάλι στην Decatur st, προκειμένου να συμπληρώσουμε μερικά ψώνια, αναμνηστικά κυρίως αλλά κι ακόμα ένα σετάκι με καφέ και μείγμα που θέλησε τελικά να πάρει κι ο Νίκος για το σπίτι:

DSC_0999 (498).JPG

DSC_0999 (501).JPG


Τα ψώνια φέρνουν δίψα όμως και με το Αβαείο να ναι δίπλα δε χρειάστηκε πολύ μεγάλη σκέψη:

DSC_0999 (502)b.jpg


Αυτή τη φορά δε τα ήπιαμε μόνοι μας, αλλά με εξαιρετική παρέα τον μικρό χνουδωτό μας φίλο που περισσότερο μου θύμιζε γατί παρά σκυλάκι:

DSC_0999 (502)c.jpg


Το συμπαθέστατο τετράποδο άνηκε σ’ ένα ζευγάρι Αμερικανών που ζούσαν τα τελευταία 7 χρόνια στη Νέα Ορλεάνη και μας έπιασε την κουβέντα σχεδόν αμέσως όταν είδαν ότι συμπαθούμε τα ζωάκια.

Ας κάνω μια μικρή παρένθεση στην αφήγηση για να δώσω τα εύσημα στην εξωστρέφεια και την ευγένεια των Αμερικανών. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοιο λαό, από την μικρή ταξιδιωτική εμπειρία που έχω σε Ευρώπη και εκτός αυτής. Πρόσχαροι και φιλικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία, πιάνοντας σου κουβέντα, ρωτώντας σε, προτείνοντας σου πράγματα και πολλά άλλα. Ένα μεγάλο μπράβο από μένα σε κάτι που δε περίμενα επ’ ουδενί!

Χαιρετήσαμε τα παιδιά που έφυγαν νωρίς, ήπιαμε άλλη μια γύρα και πήραμε το δρόμο για την Frenchmen Street όπου θα καταλήγαμε γι’ ακόμα ένα βράδυ:

DSC_0999 (502)f.jpg

DSC_0999 (502)g.jpg


Σ’ ένα από τα ανοικτά οικόπεδα του δρόμου φιλοξενείται μια όμορφη υπαίθρια γκαλερί από την οποία κάναμε ένα πέρασμα την ίδια ώρα που οι φορητές μεγάλες ψησταριές απέναντι ξεκίνησαν ν’ ανάβουν τα κάρβουνα τους. Είχε πολύ μέλλον η νύχτα στη γειτονιά:

DSC_0999 (502)j.jpg

DSC_0999 (502)k.jpg

To μπάσιμο στο Apple Barrel κρίθηκε απαραίτητο, έτσι για μια μπύρα και μερικές ωραίες πενιές:

DSC_0999 (502)l.jpg


Σε μια αντίθετη εντελώς εικόνα διαγωνίως απέναντι είχε στηθεί ένα μίνι ραπ live, πάνω στην καρότσα μάλιστα του τετρακίνητου ford. Αμερικανιές...

DSC_0999 (502)m.jpg


Για συνέχεια μπήκαμε σ’ ένα μπαρ που μας έκανε το κλικ για πολλούς λόγους, ο ένας από αυτούς ήταν και το όνομα του, Ελληνικότατο όπως μπορείτε να δείτε, διαπιστώνοντας μες τα γέλια μας όμως ότι πρόκειται για τρομερό χώρο:

DSC_0999 (502)o.jpg


Η blues μπάντα που με το ντύσιμο της σε γυρνούσε πίσω στα 70s και τα 80s έπαιζε παπάδες ξεσηκώνοντας αμέσως τον κόσμο για χορό:

DSC_0999 (502)p.jpg



Την ίδια ώρα διάφορες ακόμη μπάντες ξεφύτρωναν σε αρκετά σημεία της γειτονιάς:

DSC_0999 (502)r.jpg


Περιπλανηθήκαμε λίγο στα στενάκια προς αναζήτηση φαγητού, μιας και από τα πολλά είχαμε πεινάσει και οι δύο. Ένα αλάνι με μια ψησταριά πάνω στο πεζοδρόμιο (σύνηθες τα βράδια στη Νέα Ορλεάνη) μας κέρασε από ένα κομματάκι κοτόπουλο όταν πλησιάσαμε, λέγοντας μας να επιστρέψουμε σε κανένα μισάωρο που θα ναι όλα έτοιμα. Για άλλη μια φορά μες την ημέρα εντυπωσιαστήκαμε από τους ανθρώπους της πόλης:

DSC_0999 (502)s.jpg

DSC_0999 (502)t.jpg


Τελικά για ακόμα μια νύχτα επιλέξαμε το αγαπημένο μπακάλικο «Verti Marte» παίρνοντας πακέτο από ένα Philadelphia sandwich (ναι αυτό το έπος με μοσχαρίσια μπριζόλα, μανιτάρια, κρεμμύδι και τσένταρ) προκειμένου να το φάμε στο hostel:

DSC_0999 (502)y.jpg


Στο uber που ήρθε να μας παραλάβει εκτυλίχθηκε μια λυπηρή συζήτηση με τον πιτσιρικά οδηγό, γιο μεταναστών στις Ηνωμένες πολιτείες από μια χώρα που δεν είδε και δε πρόλαβε να γνωρίσει λόγω πολέμου. Μια χώρα με το όνομα Υεμένη…

Καθίσαμε σ’ ένα τραπέζι του hostel για να φάμε, διαπιστώνοντας πάλι ότι μας έχουν κλέψει τις μπύρες από το κοινόχρηστο ψυγείο. Δε πειράζει, απαλλοτριώσαμε κι εμείς δύο με τη σειρά μας γιατί φτάσαμε στο αμήν μ’ αυτή την κατάσταση.

Δε ήμασταν μόνοι όμως. Στην παρέα μας άραξε κι ο Βασίλης, Έλληνας που ‘χε σκάσει νωρίς το πρωί στην πόλη ερχόμενος με την κοπέλα του από Ουάσιγκτον, κάτοικος Δανίας και πολυταξιδεμένος αρκετά, με τον οποίο είχαμε ουκ ολίγα να συζητήσουμε και ακόμα περισσότερες ταξιδιωτικές εμπειρίες να μοιραστούμε, περνώντας όπως πρέπει τη τελευταία βραδιά. Φοβερό παιδί.

Μου είπε ότι τσεκάρει συχνά το travelstories (ποιος δε διαβάζει travelstories άλλωστε; ), του διεμήνυσα ότι θα γραφτεί ιστορία για τη Νέα Ορλεάνη από άτομο που φέρει το nickname psilos3, οπότε να έχει το νου του...

Βασίλη σε περιμένω να αποκαλυφθείς έτσι; :)




One bourbon, one scotch, and one beer
Well, my baby, she gone, gone tonight
I ain't seen the girl since night before last
I wanna get drunk, get off of my mind



One bourbon, one scotch, and one beer
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.914
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Back to Big Apple



Louisiana ήταν και πάει, τόσο απροσδόκητα όπως ήρθε, τόσο σύντομα, όμως και τόσο όμορφα. Στις 8 το πρωί ήμασταν στην απέναντι πλευρά του δρόμου αυτή τη φορά περιμένοντας το λεωφορείο για το αεροδρόμιο:

IMG_20230310_080015.jpg


Φτάσαμε μετά από μια πολύ μα πάρα πολύ βαρετή διαδρομή που μες τη νύστα μου θεωρούσα ότι επαναλαμβάνεται, μιας και κάθε λίγο έβλεπα burger king & starbucks. Ετοιμαστήκαμε και μπήκαμε να παραδώσουμε την αποσκευή στον γκισέ της Delta, αλλά και να περάσουμε τον σπαστ….δικο έλεγχο των Αμερικανών για άλλη μια φορά:

IMG_20230310_085827.jpg

IMG_20230310_091449.jpg


Προφανώς κάναμε αρκετή ώρα (όπως είχαμε προβλέψει), προφανώς και το διαβατήριο μου είχε πρόβλημα κι έπρεπε να το εγκρίνει ο supervisor, το FBI, η NSA ίσως και ο Jack Bauer ( :heart: ), όπως προφανώς μας έβγαλαν παπούτσια και μας έψαξαν τα ρούχα τούτοι εδώ οι παρανοϊκοί. Ξαναλέω, τα αεροδρόμια στις ΗΠΑ θέλουν χρόνο αλλά δε βαριέσαι, το ζήσαμε κι αυτό.

Έτσι αποχαιρετάμε ‘μεις τη Νέα Ορλεάνη, όπως της πρέπει:

IMG_20230310_103713.jpg


Η πτήση καλή αλλά συνάμα γεμάτη, κουράζοντας με λίγο. Όχι πιο πολύ από το αντιπαθέστατο JFK βέβαια, στο οποίο ξαναθυμηθήκαμε τα μπουφάν και τα σκουφιά μας αμέσως μόλις βγήκαμε, αξεσουάρ που είχαμε λησμονήσει τέσσερις μέρες, με την πόλη να μας υποδέχεται με ψιλόβροχο και παγωμένο αέρα.

IMG_20230310_160400.jpg


Η διαδρομή γνωστή. Airtrain, πληρωμή νέας κάρτας μετρό μιας και η παλιά δε φόρτιζε (γιατί άραγε) Jamaica station με πανικό, άστεγους, χόρτο και τα σχετικά με την καφέ γραμμή τρένου να μας οδηγεί στο Lower Manhattan αυτή τη φορά, η οποία στο μεγαλύτερο της μέρος ήταν επίγεια, βλέποντας προς το τέλος της και το μεγάλο μποτιλιάρισμα του Μανχάταν περνώντας απ’ τη γέφυρα :

IMG_20230310_174139.jpg


Η βροχή δυνάμωσε όταν βγήκαμε από το σταθμό στην ευρύτερη περιοχή Financial District, όπου και βρισκόταν το ξενοδοχείο μας, πολύ καλύτερο αυτή τη φορά αν και λίγο παλιό, με τρομερή δωματιάρα (σίγουρα όχι για τα μούτρα μας) και εξαιρετική θέση:

IMG_20230310_175544.jpg


Ετοιμαστήκαμε με το ρολόι να δείχνει περασμένες έξι. Δεν ήταν εύκολο το πήγαινε-έλα όπως καταλαβαίναμε πλέον πολύ καλά και απαιτούσε χρόνο. Με τη βροχή να μαίνεται με ένταση δεν είχαμε το περιθώριο για αξιοθέατα, εξερευνώντας για λίγο τα στενάκια πίσω από το ξενοδοχείο που είχα σταμπάρει:

IMG_20230310_192608.jpg


  • Αχ τι κρίμα, βρέχει, αναγκαστικά θα πάμε στα μπαρ…
Και να που λίγες στιγμές μετά καθόμασταν στη μπάρα του «The Cauldron», ένα πολύ όμορφο μπαρ με εξίσου ωραία μουσική:

IMG_20230310_192912.jpg


Ήπιαμε τα έτσι μας κάνοντας το λάθος ν’ αφήσουμε το λογαριασμό ανοικτό για να μη πληρώνουμε σε κάθε γύρα, με αποτέλεσμα να χρεωθούμε έτσι ένα νταβατζηλίκι 6,5$ χωρίς λόγο, σε μια πόλη που -επαναλαμβάνω- πρέπει να ‘χεις πτυχίο μαθηματικών για να βρεις κάθε φορά τι θα πληρώσεις αλλά χαλάλι της:

IMG_20230310_202243.jpg


Η συνέχεια όμως επιφύλασσε κάτι καλύτερο πέρα από το burger που εν τω μεταξύ φάγαμε, ή πολύ καλύτερο αν θέλετε, κάτι που είχα έτσι κι αλλιώς στις σημειώσεις μου αλλά μου πρότεινε και η παρέα του travelstories από Θεσσαλονίκη μεριά, ως ένα πολυβραβευμένο από τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου. Το Dead Rabbit μας υποδεχόταν στην αγκαλιά του:

IMG_20230310_212925.jpg


Πιάσαμε ένα στρατηγικό σημείο και πετάχτηκα στο μπαρ να φέρω δύο pints (11,5$ το ένα, δε με χάλασε), με τον κόσμο να είναι για άλλη μια φορά διαχυτικός και να μας μιλάει ή να μας πετάει ατάκες. Το ξαναλέω κι αυτό, ωραίοι άνθρωποι:

IMG_20230310_213641.jpg


Το μπαρ ήταν δίχωρο, εξαιρετικά ζεστό και φιλικό με τη διακόσμηση του από την πρώτη στιγμή να φανερώνει τη σύνδεση του με τη Βόρεια Ιρλανδία:

IMG_20230310_214040.jpg


Ήπιαμε και εκεί τις μπυρίτσες μας, ακούσαμε τις Rock & blues μουσικές μας, η κούραση όμως της ημέρας βγήκε, έτσι επιστρέψαμε λίγο μετά τις 12 για ύπνο στο ξενοδοχείο, με τη Νέα Υόρκη να μας καληνυχτίζει με μια κλασσική εικόνα, τους ουρανοξύστες της και τα σκουπίδια της.

IMG_20230310_223551.jpg


Είχαμε ακόμα μια μεγάλη μέρα μπροστά μας…



Μες τη Νέα Υόρκη μπήκα,
μες τη Νέα Υόρκη μπήκα,



μες τη Νέα Υόρκη μπήκα,
όλο τζογαδόρους βρήκα.
 
Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.108
Μηνύματα
880.492
Μέλη
38.836
Νεότερο μέλος
ipagou

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom