alice~
Member
- Μηνύματα
- 715
- Likes
- 1.168
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iceland
Την επόμενη μέρα,το πρόγραμμα έλεγε ότι θα κάναμε τον γύρο του νησιού με καραβακι...
Για να καταλάβετε, ο καθηγητής είχε φτιάξει ένα γενικό πρόγραμμα μαζί με το ταξιδιωτικό γραφείο, αλλά πολλές φορές άλλαζε (ακόμα και εντελώς) και δεν ήταν υποχρεωτικό να ακολουθούμε όλοι. Εμείς κάποιες μέρες ακολουθούσαμε, άλλες μέρες όχι. Εκείνη τη μέρα λοιπόν το πρόγραμμα έλεγε ότι θα παίρναμε καραβάκι να δούμε το Manhattan από μακριά αλλά τελικά άλλαξε και θα κάναμε κάτι άλλο, δεν θυμάμαι τι. Εμείς λοιπόν αποφασίσαμε να πάμε μόνες μας να κάνουμε τον γύρο του νησιού. Για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού καταλήξαμε όμως
Έτσι πήγαμε το πρωί να πάρουμε το μετρό για να κατευθυνθούμε νότια, εκεί που ξεκινάνε όλα τα boat trips. Όλα καλά λοιπόν, κάπου όμως μπερδευτήκαμε. Νομίζαμε ότι ειχαμε πάρει το λάθος τρένο και κατεβήκαμε σε μια στάση. Τελικά είχαμε πάρει το σωστό τρένο όπως αποδείχθηκε αλλά δεν μας πείραξε καθόλου. Καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν κοντά στην Brooklyn bridge. Nα τι θα κάναμε εκείνη τη μέρα λοιπόν
Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να πω ότι αυτό είναι το καλό με τα προγράμματα που δεν είναι πιεστικά και δεν σε δεσμευουν από άποψη χρόνου. Εμείς για παράδειγμα είχαμε κάνει κάποιες κρατήσεις σε μουσεία, σε θέατρο κτλ αλλά κατα τ'αλλα δεν πιεζόμασταν να βγάλουμε πρόγραμμα για κάθε ώρα της ημέρας. Αποφασίζαμε στο πρωινό τι θα κάναμε εκείνη την ημέρα και αν προέκυπτε κάτι άλλο καθώς κάναμε βόλτα, καλώς. Και επίσης, να πω ότι με ένα ελεύθερο πρόγραμμα δεν πειράζει αν χαθείς, αν κατεβεις σε λάθος στάση, αν πάρεις το τρένο προς την λάθος κατευθυνση... Είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσεις μια περιοχή στην οποία πιθανόν να μην πήγαινες καθόλου. Τα καλύτερα δεν είναι τα προγραμματισμένα... [/τελος παρένθεσης ]
Αρχίσαμε το περπάτημα λοιπόν
Απο πίσω μας αφήναμε σιγά σιγά το Manhattan
ενώ στα αριστερά μας παρατηρούσαμε πως η αρχιτεκτονική άλλαζε σιγά σιγά
Στη γέφυρα υπήρχε αρκετός κόσμος (άσχετα που στις φωτογραφίες δεν φαίνεται να έχει τόση κίνηση - τραβούσα όταν μειωνόταν η κίνηση ) και υπήρχε μια λωρίδα για τα ποδήλατα.
Τα κτήρια του Manhattan στα δεξιά μας
Η κίνηση αυξανοταν
Ήμασταν πλέον στο Brooklyn
H περιοχή αμέσως μετά τη γέφυρα ονομάζεται Dumbo και νομίζω είναι ακρώνυμο του "Down Under the Manhattan Bridge Overpass". Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν (και ακόμα κατοικούν) πολλοί καλλιτέχνες και hipsters που τους τραβούσε η ηρεμία της περιοχής και η post industrial αρχιτεκτονική της. Τώρα όμως η περιοχή έχει αναπτυχθεί πολύ, προσελκύει πολλούς τουρίστες για να δουν τη θέα κάτω από τη γέφυρα και ανακαινίζονται πολλά κτήρια, άλλα γίνονται γραφεία,άλλα διαμερίσματα... Η αξία της περιοχής έχει ανέβει.
Κάναμε βόλτες στην περιοχή
μέχρι που τελικά φτάσαμε κάτω από την γέφυρα
Καθίσαμε για λίγο πάνω σε κάτι βραχάκια (έκανε πολύ κρύο για να λέμε την αλήθεια!) και χαζεύαμε την θέα. Θέλαμε να καθίσουμε κάπου να πιούμε έναν καφέ, οπότε σηκωθήκαμε για να βρούμε κάποιο μαγαζάκι. Τότε παρατηρήσαμε και μια πινακίδα που έλεγε να μην καθόμαστε στα βράχια. Ουπς
Βρήκαμε μια καφετέρια λοιπόν, το Archway. Πάλι δεν είχαν τραπέζια και πάλι μας έβαλαν να καθίσουμε σε ένα υπογειάκι. Το είχε η μοίρα μας Ο καφές όμως ήταν ό,τι έπρεπε, ό,τι μας χρειαζόταν.Δεν μας έδωσαν τον κωδικό από το wifi αλλά τέλος πάντων, θα βρίσκαμε κάπου αλλού οπότε δεν μας πείραζε. Ξεκουραστήκαμε και αποφασίσαμε μετά να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά. Κάποτε έπρεπε να πάμε και εκεί να ψωνίσουμε κάτι Οπότε πήραμε τον δρόμο της επιστροφής,με το μετρό όμως φυσικα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, μιας και ήταν Halloween
Κάναμε βόλτες στα μαγαζιά της 5ης και της 6ης λεωφόρου λοιπόν. Μπήκαμε σε κάποια,ήταν πανάκριβα φυσικά. Επειδή είχαμε περπατήσει ήδη πολύ και θέλαμε να είμαστε νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί είχαμε κλείσει για θέατρο το απογευματάκι, δεν είχαμε χρόνο για πολύ ψάξιμο και τελικα καταλήξαμε στα αγαπημένα μας Urban Outfitters για άλλη μια φορά,σε διαφορετικό μαγαζί όμως από αυτό που μπήκαμε την πρώτη φορά. Δεν βρίσκαμε αυτά που θέλαμε και κάποιες απο την παρέα ήθελαν να πάνε στο Hard rock cafe. Xωριστήκαμε λοιπόν, και τελικά βρεθήκαμε πολύ αργότερα στο ξενοδοχείο. Εμείς αφού ψωνίσαμε, ήμασταν κοντά στο ξενοδοχείο και γι'αυτό φάγαμε σε ένα μαγαζί self-service εκεί κοντά με το όνομα Hestia, που είχε και μαγειρευτό φαγητό. Δοκιμάσαμε σάντουιτς, πολύ χορταστικά και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Το βράδυ είχαμε κλείσει να δούμε θέατρο! Η παράσταση που θα βλέπαμε ήταν το "A view over the bridge", στο Lyceum Theatre.
Λέγαμε λοιπόν εκείνο το βράδυ, και για να μην αργήσουμε αλλά και για την εμπειρία να πάρουμε ταξί. Χωριστήκαμε λοιπόν, και πήραμε δυο διαφορετικά ταξι. Οι ταξιτζήδες δεν ήξεραν που ακριβώς ήταν το θέατρο και ευτυχώς που θυμόμασταν διευθυνση. Γενικά,έχω διαβάσει ότι πολλοί μπορεί να μην ξέρουν πού ακριβώς βρίσκεται κάτι, οπότε να ξέρετε πάντα τη διεύθυνση τουλάχιστον, για να τους προσανατολίσετε
Κατά την διαδρομή λοιπόν, οι άλλες στο άλλο ταξί έλεγαν διαφορα αστεία,γελούσαν.... Τότε άρχισε να γελάει και ο οδηγός. Παραξενεύτηκαν αλλά είπαν ότι μαλλον γελάει επειδή κάνουν φασαρία και το διασκεδάζει. Φτάνουν στο θέατρο λοιπόν, τον ρωτάνε "how much?" και γυρίζει αυτός και τους λέει.... "Δεκατρία" Ένα σοκ το έπαθαν
Το θέατρο μικρό αλλά όμορφο
Σχετικά με τα εισιτήρια για το Broadway λοιπον...
Πριν την εκδρομή όταν ψάχναμε εισητήρια για κάποια παράσταση, τα περισσότερα ή θα ηταν sold out,ή θα ήταν σε μεγάλες τιμές για θέσεις πίσω πίσω. Εντελώς τυχαία λοιπόν, βρήκαμε εισητήρια γι'αυτή την παράσταση, ακριβώς δίπλα,δεξιά για την ακριβεια,από την σκηνή και όχι ιδιαίτερα ακριβά. Τα κλείσαμε αμέσως. Αν θέλετε λοιπόν να παρακολουθήσετε μια παράσταση, καλό θα ηταν να κλείσετε αρκετά νωρίς. Μπορεί να βρείτε και εκείνη την στιγμή όμως, κάποιοι άλλοι βρήκαν εκείνη τη στιγμή που πήγαν στο θέατρο. Επίσης, μου έχουν πει ότι υπάρχει ένα εκδοτηριο εισιτηρίων στη Times Square οπου κάποιος μπορεί να βρει εισιτήρια για πολύ λιγα δολάρια. Πρέπει ομως να περιμένει αρκετή ώρα, γνωστοί μου περιμεναν ένα διωρο στην ουρά... Οπότε σκεφτείτε τι σας βολεύει και αποφασίστε αναλογως!
Η παράσταση ήταν πολύ ωραια. Λιτή, χωρίς πολλά σκηνικά ή κοστούμια, αλλά με πολυ καλη σκηνοθεσία και εντυπωσιακή.
Μετά πήγαμε σε ένα Starbucks για ζεστή σοκολάτα και καφέ. Καθίσαμε εκεί να συζητήσουμε για τις εντυπώσεις μας από το εργο μέχρι που έκλεινε το μαγαζί και ουσιαστικά μας έδιωξαν Χωριστήκαμε πάλι, άλλες πήγαν για να ψωνίσουν παπούτσια, εμείς κάναμε βόλτες...
Γυρνόντας στο ξενοδοχείο, έξω από ένα άλλο θέατρο είδαμε δημοσιογράφους και πολλούς να στέκονται με κάμερες. Σκεφτήκαμε ότι κάποιος γνωστός θα ήταν εκεί και περιμέναμε και εμείς. Τελικά είδαμε την Demi Lovato!
Συνεχίσαμε να περπατάμε προς το ξενοδοχείο κατά μήκος της 8ης λεωφόρου... Μπορώ να πω ότι η αγαπημένη μου ανάμνηση από την Νέα Υόρκη είναι αυτές οι βόλτες το βράδυ, στις μεγάλες avenues... Φώτα, μαγαζιά, αλλού είχε κίνηση, κόσμο, φασαρία, μαγαζια για διασκέδαση. Αλλού,στους δρόμους ήταν πιο ήρεμα, χωρίς κόσμο, με μικρά εστιατόρια και μαγαζάκια χωμένα σε γωνίες του δρόμου, με κτήρια μικρότερης κλίμακας και σπιτάκια που από τα παράθυρα έβλεπες το φως μέσα... Μπορούσες να κάνεις ό,τι θες, να δεις ό,τι θες, να χαθείς μέσα στο πλήθος ή να περπατήσεις κάπου που είχε περισσότερη ησυχία και ηρεμία. Ούτε μια στιγμη δεν νιώσαμε κίνδυνο. Μια παρέα στη νυχτερινή Νέα Υόρκη να κάνει βόλτες, χωρίς να την νοιάζει τίποτα άλλο, μίλια μακριά από την μικρή Ελλάδα, τις υποχρεώσεις μας και την καθημερινότητα, κάπου που δεν μας ήξερε κανείς και δεν μας ένοιαζε τίποτα απολαμβάνοντας τη στιγμή... Τι περισσότερο μπορούσαμε να ζητήσουμε?
Γυρισαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε, όπως αποδείχθηκε, σε τρία μουσεια.
Για να καταλάβετε, ο καθηγητής είχε φτιάξει ένα γενικό πρόγραμμα μαζί με το ταξιδιωτικό γραφείο, αλλά πολλές φορές άλλαζε (ακόμα και εντελώς) και δεν ήταν υποχρεωτικό να ακολουθούμε όλοι. Εμείς κάποιες μέρες ακολουθούσαμε, άλλες μέρες όχι. Εκείνη τη μέρα λοιπόν το πρόγραμμα έλεγε ότι θα παίρναμε καραβάκι να δούμε το Manhattan από μακριά αλλά τελικά άλλαξε και θα κάναμε κάτι άλλο, δεν θυμάμαι τι. Εμείς λοιπόν αποφασίσαμε να πάμε μόνες μας να κάνουμε τον γύρο του νησιού. Για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού καταλήξαμε όμως
Έτσι πήγαμε το πρωί να πάρουμε το μετρό για να κατευθυνθούμε νότια, εκεί που ξεκινάνε όλα τα boat trips. Όλα καλά λοιπόν, κάπου όμως μπερδευτήκαμε. Νομίζαμε ότι ειχαμε πάρει το λάθος τρένο και κατεβήκαμε σε μια στάση. Τελικά είχαμε πάρει το σωστό τρένο όπως αποδείχθηκε αλλά δεν μας πείραξε καθόλου. Καταλάβαμε ότι βρισκόμασταν κοντά στην Brooklyn bridge. Nα τι θα κάναμε εκείνη τη μέρα λοιπόν
Να κάνω μια παρένθεση εδώ και να πω ότι αυτό είναι το καλό με τα προγράμματα που δεν είναι πιεστικά και δεν σε δεσμευουν από άποψη χρόνου. Εμείς για παράδειγμα είχαμε κάνει κάποιες κρατήσεις σε μουσεία, σε θέατρο κτλ αλλά κατα τ'αλλα δεν πιεζόμασταν να βγάλουμε πρόγραμμα για κάθε ώρα της ημέρας. Αποφασίζαμε στο πρωινό τι θα κάναμε εκείνη την ημέρα και αν προέκυπτε κάτι άλλο καθώς κάναμε βόλτα, καλώς. Και επίσης, να πω ότι με ένα ελεύθερο πρόγραμμα δεν πειράζει αν χαθείς, αν κατεβεις σε λάθος στάση, αν πάρεις το τρένο προς την λάθος κατευθυνση... Είναι μια ευκαιρία να εξερευνήσεις μια περιοχή στην οποία πιθανόν να μην πήγαινες καθόλου. Τα καλύτερα δεν είναι τα προγραμματισμένα... [/τελος παρένθεσης ]
Αρχίσαμε το περπάτημα λοιπόν
Απο πίσω μας αφήναμε σιγά σιγά το Manhattan
ενώ στα αριστερά μας παρατηρούσαμε πως η αρχιτεκτονική άλλαζε σιγά σιγά
Στη γέφυρα υπήρχε αρκετός κόσμος (άσχετα που στις φωτογραφίες δεν φαίνεται να έχει τόση κίνηση - τραβούσα όταν μειωνόταν η κίνηση ) και υπήρχε μια λωρίδα για τα ποδήλατα.
Τα κτήρια του Manhattan στα δεξιά μας
Η κίνηση αυξανοταν
Ήμασταν πλέον στο Brooklyn
H περιοχή αμέσως μετά τη γέφυρα ονομάζεται Dumbo και νομίζω είναι ακρώνυμο του "Down Under the Manhattan Bridge Overpass". Στην περιοχή αυτή κατοικούσαν (και ακόμα κατοικούν) πολλοί καλλιτέχνες και hipsters που τους τραβούσε η ηρεμία της περιοχής και η post industrial αρχιτεκτονική της. Τώρα όμως η περιοχή έχει αναπτυχθεί πολύ, προσελκύει πολλούς τουρίστες για να δουν τη θέα κάτω από τη γέφυρα και ανακαινίζονται πολλά κτήρια, άλλα γίνονται γραφεία,άλλα διαμερίσματα... Η αξία της περιοχής έχει ανέβει.
Κάναμε βόλτες στην περιοχή
μέχρι που τελικά φτάσαμε κάτω από την γέφυρα
Καθίσαμε για λίγο πάνω σε κάτι βραχάκια (έκανε πολύ κρύο για να λέμε την αλήθεια!) και χαζεύαμε την θέα. Θέλαμε να καθίσουμε κάπου να πιούμε έναν καφέ, οπότε σηκωθήκαμε για να βρούμε κάποιο μαγαζάκι. Τότε παρατηρήσαμε και μια πινακίδα που έλεγε να μην καθόμαστε στα βράχια. Ουπς
Βρήκαμε μια καφετέρια λοιπόν, το Archway. Πάλι δεν είχαν τραπέζια και πάλι μας έβαλαν να καθίσουμε σε ένα υπογειάκι. Το είχε η μοίρα μας Ο καφές όμως ήταν ό,τι έπρεπε, ό,τι μας χρειαζόταν.Δεν μας έδωσαν τον κωδικό από το wifi αλλά τέλος πάντων, θα βρίσκαμε κάπου αλλού οπότε δεν μας πείραζε. Ξεκουραστήκαμε και αποφασίσαμε μετά να πάμε μια βόλτα στα μαγαζιά. Κάποτε έπρεπε να πάμε και εκεί να ψωνίσουμε κάτι Οπότε πήραμε τον δρόμο της επιστροφής,με το μετρό όμως φυσικα. Και για να μην ξεχνιόμαστε, μιας και ήταν Halloween
Κάναμε βόλτες στα μαγαζιά της 5ης και της 6ης λεωφόρου λοιπόν. Μπήκαμε σε κάποια,ήταν πανάκριβα φυσικά. Επειδή είχαμε περπατήσει ήδη πολύ και θέλαμε να είμαστε νωρίς στο ξενοδοχείο γιατί είχαμε κλείσει για θέατρο το απογευματάκι, δεν είχαμε χρόνο για πολύ ψάξιμο και τελικα καταλήξαμε στα αγαπημένα μας Urban Outfitters για άλλη μια φορά,σε διαφορετικό μαγαζί όμως από αυτό που μπήκαμε την πρώτη φορά. Δεν βρίσκαμε αυτά που θέλαμε και κάποιες απο την παρέα ήθελαν να πάνε στο Hard rock cafe. Xωριστήκαμε λοιπόν, και τελικά βρεθήκαμε πολύ αργότερα στο ξενοδοχείο. Εμείς αφού ψωνίσαμε, ήμασταν κοντά στο ξενοδοχείο και γι'αυτό φάγαμε σε ένα μαγαζί self-service εκεί κοντά με το όνομα Hestia, που είχε και μαγειρευτό φαγητό. Δοκιμάσαμε σάντουιτς, πολύ χορταστικά και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Το βράδυ είχαμε κλείσει να δούμε θέατρο! Η παράσταση που θα βλέπαμε ήταν το "A view over the bridge", στο Lyceum Theatre.
Λέγαμε λοιπόν εκείνο το βράδυ, και για να μην αργήσουμε αλλά και για την εμπειρία να πάρουμε ταξί. Χωριστήκαμε λοιπόν, και πήραμε δυο διαφορετικά ταξι. Οι ταξιτζήδες δεν ήξεραν που ακριβώς ήταν το θέατρο και ευτυχώς που θυμόμασταν διευθυνση. Γενικά,έχω διαβάσει ότι πολλοί μπορεί να μην ξέρουν πού ακριβώς βρίσκεται κάτι, οπότε να ξέρετε πάντα τη διεύθυνση τουλάχιστον, για να τους προσανατολίσετε
Κατά την διαδρομή λοιπόν, οι άλλες στο άλλο ταξί έλεγαν διαφορα αστεία,γελούσαν.... Τότε άρχισε να γελάει και ο οδηγός. Παραξενεύτηκαν αλλά είπαν ότι μαλλον γελάει επειδή κάνουν φασαρία και το διασκεδάζει. Φτάνουν στο θέατρο λοιπόν, τον ρωτάνε "how much?" και γυρίζει αυτός και τους λέει.... "Δεκατρία" Ένα σοκ το έπαθαν
Το θέατρο μικρό αλλά όμορφο
Σχετικά με τα εισιτήρια για το Broadway λοιπον...
Πριν την εκδρομή όταν ψάχναμε εισητήρια για κάποια παράσταση, τα περισσότερα ή θα ηταν sold out,ή θα ήταν σε μεγάλες τιμές για θέσεις πίσω πίσω. Εντελώς τυχαία λοιπόν, βρήκαμε εισητήρια γι'αυτή την παράσταση, ακριβώς δίπλα,δεξιά για την ακριβεια,από την σκηνή και όχι ιδιαίτερα ακριβά. Τα κλείσαμε αμέσως. Αν θέλετε λοιπόν να παρακολουθήσετε μια παράσταση, καλό θα ηταν να κλείσετε αρκετά νωρίς. Μπορεί να βρείτε και εκείνη την στιγμή όμως, κάποιοι άλλοι βρήκαν εκείνη τη στιγμή που πήγαν στο θέατρο. Επίσης, μου έχουν πει ότι υπάρχει ένα εκδοτηριο εισιτηρίων στη Times Square οπου κάποιος μπορεί να βρει εισιτήρια για πολύ λιγα δολάρια. Πρέπει ομως να περιμένει αρκετή ώρα, γνωστοί μου περιμεναν ένα διωρο στην ουρά... Οπότε σκεφτείτε τι σας βολεύει και αποφασίστε αναλογως!
Η παράσταση ήταν πολύ ωραια. Λιτή, χωρίς πολλά σκηνικά ή κοστούμια, αλλά με πολυ καλη σκηνοθεσία και εντυπωσιακή.
Μετά πήγαμε σε ένα Starbucks για ζεστή σοκολάτα και καφέ. Καθίσαμε εκεί να συζητήσουμε για τις εντυπώσεις μας από το εργο μέχρι που έκλεινε το μαγαζί και ουσιαστικά μας έδιωξαν Χωριστήκαμε πάλι, άλλες πήγαν για να ψωνίσουν παπούτσια, εμείς κάναμε βόλτες...
Γυρνόντας στο ξενοδοχείο, έξω από ένα άλλο θέατρο είδαμε δημοσιογράφους και πολλούς να στέκονται με κάμερες. Σκεφτήκαμε ότι κάποιος γνωστός θα ήταν εκεί και περιμέναμε και εμείς. Τελικά είδαμε την Demi Lovato!
Συνεχίσαμε να περπατάμε προς το ξενοδοχείο κατά μήκος της 8ης λεωφόρου... Μπορώ να πω ότι η αγαπημένη μου ανάμνηση από την Νέα Υόρκη είναι αυτές οι βόλτες το βράδυ, στις μεγάλες avenues... Φώτα, μαγαζιά, αλλού είχε κίνηση, κόσμο, φασαρία, μαγαζια για διασκέδαση. Αλλού,στους δρόμους ήταν πιο ήρεμα, χωρίς κόσμο, με μικρά εστιατόρια και μαγαζάκια χωμένα σε γωνίες του δρόμου, με κτήρια μικρότερης κλίμακας και σπιτάκια που από τα παράθυρα έβλεπες το φως μέσα... Μπορούσες να κάνεις ό,τι θες, να δεις ό,τι θες, να χαθείς μέσα στο πλήθος ή να περπατήσεις κάπου που είχε περισσότερη ησυχία και ηρεμία. Ούτε μια στιγμη δεν νιώσαμε κίνδυνο. Μια παρέα στη νυχτερινή Νέα Υόρκη να κάνει βόλτες, χωρίς να την νοιάζει τίποτα άλλο, μίλια μακριά από την μικρή Ελλάδα, τις υποχρεώσεις μας και την καθημερινότητα, κάπου που δεν μας ήξερε κανείς και δεν μας ένοιαζε τίποτα απολαμβάνοντας τη στιγμή... Τι περισσότερο μπορούσαμε να ζητήσουμε?
Γυρισαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε, όπως αποδείχθηκε, σε τρία μουσεια.
Last edited: