alice~
Member
- Μηνύματα
- 715
- Likes
- 1.168
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iceland
Η επόμενη μέρα ήταν βροχερή από το πρωί. Γενικά, στην Νέα Υόρκη ο καιρός αλλάζει πάρα πολύ γρήγορα. Το παραδέχονται και οι ίδιοι οι Νεουρκέζοι. Τις πρώτες μέρες που πήγαμε είχε ήλιο αλλά περισσότερο κρύο από την Ελλάδα, μετά ανέβηκε η θερμοκρασία, και μετά έπιασε βροχή... Αέρας και βροχή είναι ο χειρότερος συνδυασμός για την Νέα Υόρκη! Λόγω των ρευμάτων του αέρα που δημιουργούνται ανάμεσα από τα ψηλά κτήρια, μπορεί να σε πάρει και να σε σηκώσει,αν όχι εσένα,την ομπρέλα σου σίγουρα. Kαι επειδή θα πρέπει να την κρατάς χαμηλά μπροστά από το πρόσωπό σου,μπορεί να πέσεις πάνω σε κανέναν περαστικό... (Αργότερα πήρα ένα βιβλιαράκι που μιλάει για την Νέα Υόρκη από την οπτική γωνιά ενός κατοικου της και το αναφέρει και αυτό το πρόβλημα μέσα.. )
Το πρωί λοιπόν ο καθηγητής μας ανακοινώνει πως θα πήγαιναν στο Metropolitan Museum of Art. Ξέρουμε πως είναι μεγάλο και σημαντικό μουσείο αλλά τα εκθέματά του δεν μας τραβούσαν και τόσο το ενδιαφέρον,είχαμε δει αρκετα μουσεία έτσι κι αλλιώς.Και δεν είναι τόσο αυτό,όσο το γεγονός ότι είχαμε σχεδιάσει πρόγραμμα για την συγκεκριμένη ημέρα και αν πηγαίναμε εκεί, θα κουραζόμασταν και δεν ξέραμε αν θα τα προλαβαίναμε όλα.
Μετά το Metropolitan,ο καθηγητής με τους υπολοιπους θα πήγαιναν στο Parsons School of Design. Εκεί θέλαμε να πάμε και εμείς. Το Parsons βρίσκεται στην περιοχή του Flat Iron building,οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε βόλτα σε εκείνη την περιοχή μέχρι να επιστρέψουν οι άλλοι από το μουσείο και να τους περιμένουμε στο Parsons. Αυτό κάναμε λοιπόν.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε μπροστά από το Madison Square park. Mπροστά μας βλέπαμε το Flat Iron!
Δυστυχώς λόγω της βροχής, δεν μπορούσα να έχω την φωτογραφική στα χέρια μου συνέχεια, οπότε τις περισσότερες φωτογραφίες τις τράβηξα με το κινητό
Σήμερα θέλαμε να φάμε κάτι καλό,όχι πάλι πίτσες και χαζομάρες Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε μεξικάνικο. Βρήκαμε ένα εστιατόριο κοντά στην περιοχή και περπατήσαμε προς τα εκεί.
Κοιτώντας πίσω, βλέπαμε τους ουρανοξύστες να χάνονται πίσω από τα σύννεφα
Τα χαρακτηριστικά σπίτια με τις σκάλες μπροστά
Κάτι ακόμα που νομίζω ότι δεν έχω αναφέρει: στα πεζοδρόμια στην Νέα Υόρκηυπάρχουν παρα πολλες σκαλωσιές. ΠΑΡΑ πολλές. Μας είπαν ότι είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να κάνουν συντήρηση στα κτήρια από τότε που συνέβη ένα ατύχημα κάπου στην Broadway street και μια νεαρή κοπέλα σκοτώθηκε όταν την χτύπησε ένα τούβλο που έπεσε από ένα κακοδιατηρημένο κτήριο
Πλησιάζαμε στο μεξικάνικο εστιατόριο λοιπόν
To εστιατόριο ήταν το Rosa Mexicano. Μεγάλος χώρος,εντυπωσιακό.
Πάμε να παραγγείλουμε λοιπόν και μια κοπέλα στην παρέα προτείνει να τα πάρουμε όλα καυτερα. Συμφωνούμε εμείς οι χαζές που δεν έχουμε φάει ποτέ ξανά μεξικάνικο και παραγγέλνουμε guacamole και μερικα ακόμα πιάτα. Το guacamole το έφτιαξαν μπροστά μας (μιλάμε για μεγάλη περιποίηση ).
Δοκιμάζουμε, καιγόμαστε λίγο,δοκιμάζουμε πάλι,καήκαμε πάλι.. Γενικά ήταν αρκετά καυτερά τελικά Αλλά δεν μας πείραξε καθόλου, τουλάχιστον φάγαμε πραγματικό φαγητό και όχι ό,τι και ό,τι,αλλά κάτι διαφορετικό.
Το πιάτο που βλέπετε μπροστά μου ήταν αρκετά καλό, το καλαμπόκι με αυτή τη σάλτσα ήταν το καλύτερο! Οι πίτες που βλέπετε αριστερά ήταν με μοσχάρι και αυτά τα λαχανικά. Θα μου άρεσαν περισσότερο αν ήταν λίγο ψημενες αλλά έτσι τρώγεται αυτό το πιάτο και δεν το ήξερα,οπότε..
Μόλις φάγαμε ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το Parsons για να βρούμε τους υπολοιπους που λογικά θα είχαν γυρίσει.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι υπήρχαν δύο κτήρια Parsons,και εμείς πήγαμε στο λάθος Περιμέναμε έξω,περιμέναμε, είδαμε ότι δεν ερχόταν κανείς και μετά καταλάβαμε ότι μαλλον θα έπρεπε να πάμε στο άλλο κτήριο. Πήγαμε λοιπόν και τελικά ήρθαν και οι υπόλοιποι εκεί. Όμως μας είπαν ότι θα έπρεπε να περιμενουμε μιση-μια ώρα μέχρι να μας αφήσουν να μπούμε μέσα.
Το πρόβλημα ήταν ότι εμείς αργότερα είχαμε κανονίσει να πάμε σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο και δεν μπορούσαμε να τους στήσουμε τους ανθρώπους, και το βράδυ έπρεπε να ήμασταν εγκαίρως στο Brooklyn για να παρακολουθήσουμε αγώνα μπάσκετ! Έτσι και αλλιώς μας είπαν αργότερα ότι δεν άξιζε και τόσο η επίσκεψη στο Parsons.
Οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα και πάλι. Μόλις στρίψαμε σε μια γωνία από το Parsons βρήκαμε ένα βιβλιοπωλείο και φυσικά το επισκεφτήκαμε. Έχουμε μεγάλη αγάπη προς τα βιβλιοπωλεία, μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για ώρες Κάναμε και τα ψώνια μας φυσικα...
Αρχικά λέγαμε να πιούμε έναν καφέ κάπου εκεί στην περιοχή και μετά να πάρουμε το μετρό να πάμε στην China Town γιατί το αρχιτεκτονικό γραφείο που θα επισκεπτόμασταν ήταν εκει. Ξεκινήσαμε να περπατάμε μηπως βρούμε κάποιο καφέ
Βρήκαμε όμως μόνο ένα Starbucks το οποίο ήταν γεμάτο. Οπότε σκεφτήκαμε να ψάξουμε στην China Town καλύτερα, να είμαστε πιο κοντά. Πήραμε το μετρό και πήγαμε προς τα εκεί.
Η βροχή είχε αρχίσει να δυναμώνει, το ίδιο και ο αέρας και με το ζόρι περπατούσαμε.Φωτογραφίες ήταν αδύνατο να βγάλω. Γίναμε μούσκεμα από την βροχή αλλά ευτυχώς βρήκαμε ένα Starbucks και καθίσαμε εκεί για λίγο. Όταν περασε η ώρα, πήγαμε προς το αρχιτεκτονικό γραφείο. H βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, είχαμε βραχεί εντελώς και ντρεπόμασταν να παρουσιαστούμε έτσι στους ανθρώπους αλλά τι να γίνει To γραφείο βρισκόταν σε μια πολυκατοικία, σε ένα στενό,στον τέταρτο όροφο. Μας καλωσόρισαν, συζητήσαμε, μας έδειξαν δουλειές τους... Τους έκανε εντύπωση που ήμασταν 5 κορίτσια γιατί εκεί στις σχολές αρχιτεκτονικής,τα περισσότερα είναι αγόρια. Μας προτειναν να μιλήσουν σε έναν καθηγητή τους από το πανεπιστήμιο τους,να μας ξεναγήσει και να μας μιλήσει αλλά είχαμε μόνο μια ημέρα ακόμα και αλλη μία που θα ήταν η μέρα της επιστροφής και δεν θα προλαβαίναμε Κρίμα.
Μετά από αυτή την επίσκεψη, πήραμε τον δρόμο για το Brooklyn Θα βλέπαμε αγώνα NBA,φιλικό με τους Brooklyn Nets. Αρχικά, σκεφτόμασταν να δούμε baseball αλλά ηταν πανάκριβα τα εισητήρια και πολύ λίγες οι θέσεις. Πήραμε το μετρό για να πάμε στο Brooklyn.
Πρέπει να πάρετε το μετρό προς το Brooklyn το απογευματάκι γιατί περνάει από την γέφυρα και βλέπεις όλη την πόλη φωτισμένη! Είναι πανέμορφα!
Φτάσαμε στο Brooklyn κοντά στο Barclay's Center.
υπήρχε κόσμος παντού,αστυνομία,χαμός Είχαμε λίγο χρόνο και πήγαμε σε ένα μαγαζί εκεί διπλα που ειχε καπελάκια,μπλουζάκια κτλ. Μια κοπέλα της παρέας δεν είχε βγάλει εισητήριο από πριν και είχε την ελπίδα να βρει εκεί. Ε, με το που πήγαμε προς το στάδιο, ήρθε ένας και μας είπε ότι είχε εισητήρια και η κοπέλα αγόρασε αμέσως
Περάσαμε από ελέγχους, μπήκαμε μέσα,κατευθυνθήκαμε προς τις θέσεις μας...Με το που μπήκαμε εκεί στις "κερκίδες",πάθαμε σοκ: εκτός από το ότι ήταν μεγάλο στάδιο, οι θέσεις εκεί πάνω είχαν τεράστια κλίση και οι διαδρομοι για να περάσεις ήταν πολύ στενοί. Αν δεν κρατιοσουν από κάπου,ένιωθες οτι θα πέσεις. Ένα θέμα με την υψοφοβία το έχω αλλά οκ,το συνήθισα μετά
Γενικά, έδιναν περισσότερη βαρύτητα στα διαλλείματα, στα χορευτικά, και σε όλες αυτές τις "αμερικανιές",παρά στον αγώνα Ίσως επειδή ήταν φιλικό.
Πήραμε κάτι να φάμε από το κυλικείο στο διάλειμμα, μην νομίζετε, μια μερίδα πατάτες και 2-3 κοκα κολες και δώσαμε κάπου στα 35$. Επίσης να ξέρετε, αν φύγετε από τις θέσεις σας και βγείτε έξω στο διάδρομο για να πάτε στο κυλικείο, να έχετε το εισητήριό σας μαζί γιατί αλλιώς δεν θα σας αφήσουν να μπείτε πάλι μέσα. Εγώ την πάτησα την πρώτη φορά όταν βγήκα για λίγο έξω αλλά ευτυχώς με άφησαν να μπω πάλι μέσα. Ηταν εντυπωσιακό θέαμα, δεν θα ξαναπήγαινα δεύτερη φορά γιατί δεν είμαι φαν του μπάσκετ αλλά για μια φορά,για να δείτε πώς είναι, αξίζει.
Μετά πήραμε το μετρό για να πάμε στην Times Square. Μόλις φτάσαμε και βγήκαμε όμως στον δρόμο έπιασε πολύ δυνατή βροχή.
για άλλη μια φορά γίναμε μούσκεμα Σταθήκαμε λίγο κάτω από ένα κατάστημα και μολις έκοψε λίγο η βροχή πήγαμε σε κάποια μαγαζια εκεί στην περιοχή που ήταν ακόμα ανοιχτά και μετά κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ένα ακόμα μπάνιο μετά από αυτά που κάναμε λόγω της βροχής Μας έμενε άλλη μια μέρα και μια ακόμα,το βράδυ της οποίας θα παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής. Δεν θέλαμε να το σκεφτόμαστε καθόλου όμως...
Το πρωί λοιπόν ο καθηγητής μας ανακοινώνει πως θα πήγαιναν στο Metropolitan Museum of Art. Ξέρουμε πως είναι μεγάλο και σημαντικό μουσείο αλλά τα εκθέματά του δεν μας τραβούσαν και τόσο το ενδιαφέρον,είχαμε δει αρκετα μουσεία έτσι κι αλλιώς.Και δεν είναι τόσο αυτό,όσο το γεγονός ότι είχαμε σχεδιάσει πρόγραμμα για την συγκεκριμένη ημέρα και αν πηγαίναμε εκεί, θα κουραζόμασταν και δεν ξέραμε αν θα τα προλαβαίναμε όλα.
Μετά το Metropolitan,ο καθηγητής με τους υπολοιπους θα πήγαιναν στο Parsons School of Design. Εκεί θέλαμε να πάμε και εμείς. Το Parsons βρίσκεται στην περιοχή του Flat Iron building,οπότε σκεφτήκαμε να κάνουμε βόλτα σε εκείνη την περιοχή μέχρι να επιστρέψουν οι άλλοι από το μουσείο και να τους περιμένουμε στο Parsons. Αυτό κάναμε λοιπόν.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε μπροστά από το Madison Square park. Mπροστά μας βλέπαμε το Flat Iron!
Δυστυχώς λόγω της βροχής, δεν μπορούσα να έχω την φωτογραφική στα χέρια μου συνέχεια, οπότε τις περισσότερες φωτογραφίες τις τράβηξα με το κινητό
Σήμερα θέλαμε να φάμε κάτι καλό,όχι πάλι πίτσες και χαζομάρες Αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε μεξικάνικο. Βρήκαμε ένα εστιατόριο κοντά στην περιοχή και περπατήσαμε προς τα εκεί.
Κοιτώντας πίσω, βλέπαμε τους ουρανοξύστες να χάνονται πίσω από τα σύννεφα
Τα χαρακτηριστικά σπίτια με τις σκάλες μπροστά
Κάτι ακόμα που νομίζω ότι δεν έχω αναφέρει: στα πεζοδρόμια στην Νέα Υόρκηυπάρχουν παρα πολλες σκαλωσιές. ΠΑΡΑ πολλές. Μας είπαν ότι είναι υποχρεωμένοι από τον νόμο να κάνουν συντήρηση στα κτήρια από τότε που συνέβη ένα ατύχημα κάπου στην Broadway street και μια νεαρή κοπέλα σκοτώθηκε όταν την χτύπησε ένα τούβλο που έπεσε από ένα κακοδιατηρημένο κτήριο
Πλησιάζαμε στο μεξικάνικο εστιατόριο λοιπόν
To εστιατόριο ήταν το Rosa Mexicano. Μεγάλος χώρος,εντυπωσιακό.
Πάμε να παραγγείλουμε λοιπόν και μια κοπέλα στην παρέα προτείνει να τα πάρουμε όλα καυτερα. Συμφωνούμε εμείς οι χαζές που δεν έχουμε φάει ποτέ ξανά μεξικάνικο και παραγγέλνουμε guacamole και μερικα ακόμα πιάτα. Το guacamole το έφτιαξαν μπροστά μας (μιλάμε για μεγάλη περιποίηση ).
Δοκιμάζουμε, καιγόμαστε λίγο,δοκιμάζουμε πάλι,καήκαμε πάλι.. Γενικά ήταν αρκετά καυτερά τελικά Αλλά δεν μας πείραξε καθόλου, τουλάχιστον φάγαμε πραγματικό φαγητό και όχι ό,τι και ό,τι,αλλά κάτι διαφορετικό.
Το πιάτο που βλέπετε μπροστά μου ήταν αρκετά καλό, το καλαμπόκι με αυτή τη σάλτσα ήταν το καλύτερο! Οι πίτες που βλέπετε αριστερά ήταν με μοσχάρι και αυτά τα λαχανικά. Θα μου άρεσαν περισσότερο αν ήταν λίγο ψημενες αλλά έτσι τρώγεται αυτό το πιάτο και δεν το ήξερα,οπότε..
Μόλις φάγαμε ξεκινήσαμε να περπατάμε προς το Parsons για να βρούμε τους υπολοιπους που λογικά θα είχαν γυρίσει.
Το πρόβλημα όμως ήταν ότι υπήρχαν δύο κτήρια Parsons,και εμείς πήγαμε στο λάθος Περιμέναμε έξω,περιμέναμε, είδαμε ότι δεν ερχόταν κανείς και μετά καταλάβαμε ότι μαλλον θα έπρεπε να πάμε στο άλλο κτήριο. Πήγαμε λοιπόν και τελικά ήρθαν και οι υπόλοιποι εκεί. Όμως μας είπαν ότι θα έπρεπε να περιμενουμε μιση-μια ώρα μέχρι να μας αφήσουν να μπούμε μέσα.
Το πρόβλημα ήταν ότι εμείς αργότερα είχαμε κανονίσει να πάμε σε ένα αρχιτεκτονικό γραφείο και δεν μπορούσαμε να τους στήσουμε τους ανθρώπους, και το βράδυ έπρεπε να ήμασταν εγκαίρως στο Brooklyn για να παρακολουθήσουμε αγώνα μπάσκετ! Έτσι και αλλιώς μας είπαν αργότερα ότι δεν άξιζε και τόσο η επίσκεψη στο Parsons.
Οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα και πάλι. Μόλις στρίψαμε σε μια γωνία από το Parsons βρήκαμε ένα βιβλιοπωλείο και φυσικά το επισκεφτήκαμε. Έχουμε μεγάλη αγάπη προς τα βιβλιοπωλεία, μπορούσαμε να μείνουμε εκεί για ώρες Κάναμε και τα ψώνια μας φυσικα...
Αρχικά λέγαμε να πιούμε έναν καφέ κάπου εκεί στην περιοχή και μετά να πάρουμε το μετρό να πάμε στην China Town γιατί το αρχιτεκτονικό γραφείο που θα επισκεπτόμασταν ήταν εκει. Ξεκινήσαμε να περπατάμε μηπως βρούμε κάποιο καφέ
Βρήκαμε όμως μόνο ένα Starbucks το οποίο ήταν γεμάτο. Οπότε σκεφτήκαμε να ψάξουμε στην China Town καλύτερα, να είμαστε πιο κοντά. Πήραμε το μετρό και πήγαμε προς τα εκεί.
Η βροχή είχε αρχίσει να δυναμώνει, το ίδιο και ο αέρας και με το ζόρι περπατούσαμε.Φωτογραφίες ήταν αδύνατο να βγάλω. Γίναμε μούσκεμα από την βροχή αλλά ευτυχώς βρήκαμε ένα Starbucks και καθίσαμε εκεί για λίγο. Όταν περασε η ώρα, πήγαμε προς το αρχιτεκτονικό γραφείο. H βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, είχαμε βραχεί εντελώς και ντρεπόμασταν να παρουσιαστούμε έτσι στους ανθρώπους αλλά τι να γίνει To γραφείο βρισκόταν σε μια πολυκατοικία, σε ένα στενό,στον τέταρτο όροφο. Μας καλωσόρισαν, συζητήσαμε, μας έδειξαν δουλειές τους... Τους έκανε εντύπωση που ήμασταν 5 κορίτσια γιατί εκεί στις σχολές αρχιτεκτονικής,τα περισσότερα είναι αγόρια. Μας προτειναν να μιλήσουν σε έναν καθηγητή τους από το πανεπιστήμιο τους,να μας ξεναγήσει και να μας μιλήσει αλλά είχαμε μόνο μια ημέρα ακόμα και αλλη μία που θα ήταν η μέρα της επιστροφής και δεν θα προλαβαίναμε Κρίμα.
Μετά από αυτή την επίσκεψη, πήραμε τον δρόμο για το Brooklyn Θα βλέπαμε αγώνα NBA,φιλικό με τους Brooklyn Nets. Αρχικά, σκεφτόμασταν να δούμε baseball αλλά ηταν πανάκριβα τα εισητήρια και πολύ λίγες οι θέσεις. Πήραμε το μετρό για να πάμε στο Brooklyn.
Πρέπει να πάρετε το μετρό προς το Brooklyn το απογευματάκι γιατί περνάει από την γέφυρα και βλέπεις όλη την πόλη φωτισμένη! Είναι πανέμορφα!
Φτάσαμε στο Brooklyn κοντά στο Barclay's Center.
υπήρχε κόσμος παντού,αστυνομία,χαμός Είχαμε λίγο χρόνο και πήγαμε σε ένα μαγαζί εκεί διπλα που ειχε καπελάκια,μπλουζάκια κτλ. Μια κοπέλα της παρέας δεν είχε βγάλει εισητήριο από πριν και είχε την ελπίδα να βρει εκεί. Ε, με το που πήγαμε προς το στάδιο, ήρθε ένας και μας είπε ότι είχε εισητήρια και η κοπέλα αγόρασε αμέσως
Περάσαμε από ελέγχους, μπήκαμε μέσα,κατευθυνθήκαμε προς τις θέσεις μας...Με το που μπήκαμε εκεί στις "κερκίδες",πάθαμε σοκ: εκτός από το ότι ήταν μεγάλο στάδιο, οι θέσεις εκεί πάνω είχαν τεράστια κλίση και οι διαδρομοι για να περάσεις ήταν πολύ στενοί. Αν δεν κρατιοσουν από κάπου,ένιωθες οτι θα πέσεις. Ένα θέμα με την υψοφοβία το έχω αλλά οκ,το συνήθισα μετά
Γενικά, έδιναν περισσότερη βαρύτητα στα διαλλείματα, στα χορευτικά, και σε όλες αυτές τις "αμερικανιές",παρά στον αγώνα Ίσως επειδή ήταν φιλικό.
Πήραμε κάτι να φάμε από το κυλικείο στο διάλειμμα, μην νομίζετε, μια μερίδα πατάτες και 2-3 κοκα κολες και δώσαμε κάπου στα 35$. Επίσης να ξέρετε, αν φύγετε από τις θέσεις σας και βγείτε έξω στο διάδρομο για να πάτε στο κυλικείο, να έχετε το εισητήριό σας μαζί γιατί αλλιώς δεν θα σας αφήσουν να μπείτε πάλι μέσα. Εγώ την πάτησα την πρώτη φορά όταν βγήκα για λίγο έξω αλλά ευτυχώς με άφησαν να μπω πάλι μέσα. Ηταν εντυπωσιακό θέαμα, δεν θα ξαναπήγαινα δεύτερη φορά γιατί δεν είμαι φαν του μπάσκετ αλλά για μια φορά,για να δείτε πώς είναι, αξίζει.
Μετά πήραμε το μετρό για να πάμε στην Times Square. Μόλις φτάσαμε και βγήκαμε όμως στον δρόμο έπιασε πολύ δυνατή βροχή.
για άλλη μια φορά γίναμε μούσκεμα Σταθήκαμε λίγο κάτω από ένα κατάστημα και μολις έκοψε λίγο η βροχή πήγαμε σε κάποια μαγαζια εκεί στην περιοχή που ήταν ακόμα ανοιχτά και μετά κατευθείαν στο ξενοδοχείο για ένα ακόμα μπάνιο μετά από αυτά που κάναμε λόγω της βροχής Μας έμενε άλλη μια μέρα και μια ακόμα,το βράδυ της οποίας θα παίρναμε τον δρόμο της επιστροφής. Δεν θέλαμε να το σκεφτόμαστε καθόλου όμως...
Last edited: