Ισπανία Once you go abroad.... Ή αλλιώς ταξίδι στην Βαρκελώνη

[taksidiara psuxi]

ΥΓ. Στο ίδιο ξενοδοχείο είχαμε μείνει κι εμείς πριν από 3 χρόνια.

Πολύ καλό ξενοδοχείο από πολλές απόψεις!!!

Όταν διαβάζω τα κείμενα μου καταλαβαίνω πόσο πολύ με γεμίζει το traveling.....

 

[taksidiara psuxi]

Αεροδρόμιο: Το αιώνιο ερώτημα! Έφτασα πώς θα πάω στο ξενοδοχείο;;;;; Για αρχή δείτε σε πιο terminal σας αφήνει η πτήση σας. Το αεροδρόμιο της Βαρκελώνης διαθέτει Terminal 1 + Terminal 2. Εάν είστε στο 1, θα παραλάβετε βαλιτσούλες (πολύ πολύ εύκολα καθώς η σήμανση είναι άψογη) και θα βγείτε έξω. Εκεί υπάρχουν 2 επιλογές, ή τουλάχιστον 2 εντόπισα εγώ. Η εύκολη αλλά ακριβούλα είναι να πάρετε το aerobus. Είναι συγκεκριμένα λεωφορεία που με κόστος 6€ το άτομο σε πηγαίνουν απ ευθείας Πλατεία Καταλονίας. Ορίστε και το link για να δείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. http://www.aerobusbcn.com/en/. Θα το βρείτε και στα 2 terminal χωρίς να χρειαστεί να κάνετε αλλαγή.

Η άλλη λύση, η οικονομική, είναι να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να πας για αρχή από το terminal 1 στο 2. Αυτό γίνεται με ένα πράσινο λεωφορείο (σας βάζω μία φωτό από το ίντερνετ) και είναι δωρεάν! Αναχωρεί περίπου κάθε 5 λεπτά και το πολύ σε 10" είστε στο terminal 2.Εκεί αναζητείστε τις ταμπέλες για το μετρό. Το αεροδρόμιο συνδέεται με την γραμμή του μετρό L9. Δείτε όμως τι έχετε επιλέξει από θέμα εισιτηρίων γιατί κάποιες επιλογές δεν καλύπτουν και το μετρό του αεροδρομίου και θα πρέπει να βγάλετε ξεχωριστά άλλο εισιτήριο. Το Τ10 επίσης δεν καλύπτει το μετρό.

Αλλά το αεροδρόμιο έχει και τρένο όπου αναχωρεί κάθε 30 λεπτά. Ακολουθείς τις ταμπέλες για Renfe για κατεβαίνεις στην στάση Passeig de Gràcia. Εκεί συνδέεται η πράσινη, η μωβ και η κίτρινη γραμμή. 'Όπως κατάλαβα περνάνε από εκεί και τρένα του Renfe για αρκετές περιοχές. Ο στόχος μας πάντως ήταν το μετρό, Κάναμε την αλλαγή μας για κίτρινη γραμμή και φτάσαμε στο ξενοδοχείο με 1€ έκαστος καθώς το Τ10 ισχύει με αυτή την μέθοδο. Διάρκεια συνολικού ταξιδιού μαζί με αλλαγές 50 λεπτά με μία ώρα.

Γενικά οι στάσεις του μετρό φαίνονται δαιδαλώδεις, πόσο μάλλον αυτές που συνδέουν πολλές γραμμές. Αλλάαα η σήμανση σήμανση. Ήταν αρκετά βρώμικο το μετρό μπορώ να πω, είδαμε και ποντικάκια. Την Passeig de Gràcia την πετύχαμε σε φάση ανάπλασης. Τα βαγόνια σχετικά καθαρά, υπήρχε έλλειψη κυλιόμενων σε αρκετούς σταθμούς και όπου είχε ήταν για άνοδο. Αρκετές φορές δε, ήταν αποπνικτικά λόγω ζέστης και μέσα στα βαγόνια έκανε ψόφο από τον κλιματισμό. Γι' αυτό και προτιμήσαμε τα λεωφορεία τις περισσότερες φορές.

Αστικό λεωφορείο που να περνάει από το αεροδρόμιο φαντάζομαι θα υπάρχει αλλά δεν γνωρίζω παραπάνω πληροφορίες.

Το λεωφορείο που σας είπα!

Δεν ανέφερα την αυτονόητη λύση του ταξί, καθώς δεν χρησιμοποιήσαμε καμία μέρα οπότε δεν έχω άποψη.

Ώρα να περάσω και στο δια τάυτα.....

 

[taksidiara psuxi]

Με την αγωνία σε πιο λογικά επίπεδα αφού πλέον ένιωθα πιο σίγουρη για τον εαυτό μου στο θέμα της οργάνωσης, φτάσαμε στο αεροδρόμιο για το check in 2 ώρες νωρίτερα. Αφήσαμε βαλιτσούλες, περιφερθήκαμε λίγο μέχρι να ανοίξει η πύλη και περάσαμε έλεγχο. Η πτήση ήταν στις 04,00 οπότε μία νύστα την είχαμε. Προσπαθούσαμε να βολευτούμε στην αίθουσα αναμονής. Στο αεροπλάνο ακόμη λιγότερο βολικά. Η μπροστινή σειρά ήταν πολύυυ κοντά μας. Ακόμη και η ryan τόσο στενές θέσεις δεν έχει. Εκτός και αν πέσαμε στην περίπτωση. Φτάσαμε στην ώρα μας παραλάβαμε σχετικά γρήγορα και τις 2 βαλίτσες μας και πήγαμε στο ξενοδοχείο.

Το δωμάτιο μας!

Το ξενοδοχείο απ' έξω!

Είχε πάει περίπου 09,30. Δωμάτιο δεν είχαν διαθέσιμο να μπούμε, μας το είχαν εξηγήσει από πριν άλλωστε, και έτσι αφήσαμε τις βαλίτσες στο Δωρεάν Luggage room. Αποφασίσαμε να τιμήσουμε το πρωινό του ξενοδοχείου που ήδη ήταν στην διάθεση μας και να ανασυνταχθούμε....

Τώρα;;; Λέει ο άντρας μου πάμε μία βόλτα προς την θάλασσα να κάτσουμε κάπου να βγάλουμε τελικό πρόγραμμα. Πήραμε και κάτι χάρτες από το ξενοδοχείο και βγήκαμε στην Rambla del Poblenou με κατεύθυνση την Barcelonetta. Εκεί αρχίζει και το κλασικό πολιτισμικό σοκ που παθαίνει κάθε Έλληνας. Δέντρα παντού, φανταστικά πεζοδρόμια πεντακάθαρα και τεράστια, ο πεζόδρομος πλατύς με μικρά μαγαζάκια δεξιά και αριστερά χωρίς να κάνουν κατάχρηση του χώρου με τραπεζοκαθίσματα. Διάσπαρτα παγκάκια σε όλο το μήκος με κόσμο και πολλούς ηλικιωμένους να χαλαρώνουν και να συζητάνε.... Όμορφη εικόνα που σε γαληνεύει πραγματικά.... Ε φτάσαμε και στην θάλασσα και ένα σοκ το πάθαμε......

Εγώ που είμαι από Χανιά και τάχα θα πρεπε να 'χω τον πήχη ψηλά στο θέμα θάλασσας, έμεινα.... Η αμμουδιά τεράστια. Μαγαζιά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, σαν τα δικά μας μπιτσόμπαρα αλλά όχι μεγαθήρια και όχι δυνατή μουσική. (το μόνο που μας χάλασε) Ανοργάνωτα τμήματα όπου ήταν και ο περισσότερος κόσμος, δημόσιες καθαρές τουαλέτες, παροχές πόσιμου νερού, ντουζιέρες και θέσεις για ποδήλατα, ναυαγοσώστες και φυσικά οργανωμένα τμήματα με ομπρέλες κτλ και με κόστος το σετ 25€. Ε γι αυτό όοοολος ο κόσμος βάλθηκε να κάνει ηλιοθεραπεία. Αφού κάναμε μία πρώτη αναγνωριστική πήγαμε σε ένα μαγαζί για καφέ.....

Φωτογραφίες......

Jamoneria....

Barcelonetta

 

[taksidiara psuxi]

Μέσα στις 6 μέρες που μείναμε 2 φορές ήπιαμε σωϊκό καφέ. Και τις 2 στο συγκεκριμένο μαγαζί. Αφού μετανιώσαμε πικρά που δεν βάλαμε κατευθείαν τα μαγιό μας να κάνουμε και καμιά βουτιά αρκεστήκαμε στο να καθίσουμε σε ένα πολύ όμορφο παραθαλάσσιο μαγαζί . ( Το οποίο το βρίσκω στον χάρτη αλλά δεν έχει ονομασία δυστυχώς). Αχχχ με τέτοια ζέστη ένα freddo επιβάλλεται.....

Αμ δε! Ο κατάλογος έλεγε κάτι ακαταλαβίστικα, κάπου έγραφε και frape αλλά το ψιλιαστήκαμε ότι δεν θα χει καμία σχέση με αυτό που ξέρουμε. Μετά από επική συζήτηση με την ευγενέστατη σερβιτόρα καταλήξαμε να πιούμε shakerato, όπου ήταν πολύ κοντά σε freddo espresso, σερβιρισμένο σε ποτήρι μαρτίνι χωρίς καλαμάκι. Τουλάχιστον άνοιξε το μάτι! Βγάλαμε χάρτη και σημειώσεις και τα βάλαμε κάτω.....

Το πλάνο ήταν να "πιεστούμε" για να δούμε τα αξιοθέατα στα οποία είχαμε καταλήξει έτσι ώστε να έχουμε και ελεύθερο χρόνο να πάμε για μπάνιο και να χαλαρώσουμε. Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα πόδια και φτάσαμε χαλαρά villa olympica. Φυσικά και θαυμάζαμε για ακόμη μία φορά την εκπληκτική οργάνωση και την καθαριότητα. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι ακόμα και χρεοκοπημένη η Ισπανία έχει υποδομές. Δεν ξέρω τι γίνεται στην παιδεία και στην υγεία, το χάλι το δικό μας πάντως δεν πρέπει να το έχει. Επίσης μου έκανε εντύπωση πόσο πολύ μοιάζουμε φυσιογνωμικά σαν λαός. Πάνω που λέγαμε για κάποια παρέα ότι ίσως να είναι Έλληνες, κάναμε λάθος. Και πραγματικά κατά την διάρκεια της παραμονής μας δεν συναντήσαμε πουθενά πατριώτες πέρα από 3 κύριους στην Rampla που μάλλον έμεναν μόνιμα Βαρκελώνη.

Κατευθυνθήκαμε προς στο πάρκο ciutadella! Τι επίγειο παράδεισος είναι αυτός.... Πραγματικά σαν μία όαση μέσα στην πόλη... Θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους!!!! Μετά από τόσες ώρες περπάτημα καταλήξαμε στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς το μετρό ακριβώς από δίπλα από το πάρκο ήταν σωτήριο!

Αφού ξεκουραστήκαμε αλλάξαμε κτλ φύγαμε για Placa d'Espanya.

Σκοπός μας ήταν να δούμε το Συντριβάκι και το Ισπανικό χωριό. Στον πάνω λόφο Μontjuic και στο κάστρο δεν ανεβήκαμε καμία μέρα. Και παρόλο που είδαμε και τις άλλες μέρες το τελεφερίκ από το λιμάνι, αποφασίσαμε να είμαστε πιο χαλαροί και να απολαύσουμε τις βόλτες μας κ όχι να τρέχουμε σαν τον Βέγγο. Ο κόσμος που ήταν μαζεμένος στα σκαλιά και ολόγυρα από το Εθνικό Μουσείο Τέχνης ήταν απερίγραπτος. Αργότερα καταλάβαμε ότι κατοχύρωναν θέση και περίμεναν να απολαύσουν το πρόγραμμα από το συντριβάνι.

Σε αντίθεση με όσα είχαμε δει έως τώρα, το Ισπανικό χωριό δεν μπορώ να πω ότι μας ενθουσίασε. Πληρώσαμε είσοδο περίπου 15€ τα δύο άτομα. Θεωρητικά είναι ένα μέρος με διαφορετικές γειτονιές οι οποίες αντιγράφουν το στυλ των σπιτιών και της αρχιτεκτονικής των διαφόρων περιοχών της Ισπανίας. Εντάξει ίσως αν έχεις ξεναγό να σου λέει και πέντε πράγματα ίσως να είναι πιο ωραία... Εμείς για αρχή καθίσαμε για φαγητό γιατί δεν αντέχαμε άλλο. Προφανώς και κάναμε μεγάλο λάθος γιατί πιο τουριστικές παγίδες από αυτά τα μαγαζιά δεν πρέπει να υπάρχουν!!!! Πήραμε ένα μενού που είδαμε και μετανιώσαμε την ώρα και την στιγμή! Τι πατατάκια, τι ελιές, τι κάτι σαν ωμός μπακαλιάρος! Σκέεετη αηδία! Ευτυχώς στο τέλος έφεραν ρυζομακάρονα με κάτι αλλαντικά μέσα και λουκάνικα και παέγια και μας έκοψε την πείνα! Αφού κλάψαμε τα 30€ που δώσαμε, φάγαμε την άθλια κρέμα καταλάνα και φύγαμε άρον άρον! Περιηγηθηκαμε στις γειτονιές και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Το μόνο ωραίο ήταν που μέσα στον χώρο είχε μία εκδήλωση και πετύχαμε χορευτικό... (τώρα τι ήταν ακριβώς δεν γνωρίζουμε).

Στον γυρισμό δυστυχώς δεν προλάβαμε τα συντριβάνια. Το πρόγραμμα που είχαμε βρει στο ίντερνετ έλεγε ότι το show τελειώνει στις 23:30 ενώ η ώρα ήταν μόλις 23:00. Αποφασίσουμε ότι κάπου στο ενδιάμεσο θα ξαναπεράσουμε και φύγαμε για το ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα της αυριανής μέρας είχε βόλτα στην πλατεία Καταλωνίας, την Ράμπλα και στα μαγαζιά. Για πρώτη μέρα πάντως δεν τα πήγαμε και άσχημα. Τόοοοοοσο περπάτημα δεν νομίζω ότι έχω ξανακάνει στην ζωή μου!

 

[serginio]

Μέσα στις 6 μέρες που μείναμε 2 φορές ήπιαμε σωϊκό καφέ. Και τις 2 στο συγκεκριμένο μαγαζί. Αφού μετανιώσαμε πικρά που δεν βάλαμε κατευθείαν τα μαγιό μας να κάνουμε και καμιά βουτιά αρκεστήκαμε στο να
σε ένα πολύ όμορφο παραθαλάσσιο μαγαζί . ( Το οποίο το βρίσκω στον χάρτη αλλά δεν έχει ονομασία δυστυχώς). Αχχχ με τέτοια ζέστη ένα freddo επιβάλλεται.....

Αμ δε! Ο κατάλογος έλεγε κάτι ακαταλαβίστικα, κάπου έγραφε και frape αλλά το ψιλιαστήκαμε ότι δεν θα χει καμία σχέση με αυτό που ξέρουμε. Μετά από επική συζήτηση με την ευγενέστατη σερβιτόρα καταλήξαμε να πιούμε shakerato, όπου ήταν πολύ κοντά σε freddo espresso, σερβιρισμένο σε ποτήρι μαρτίνι χωρίς καλαμάκι. Τουλάχιστον άνοιξε το μάτι! Βγάλαμε χάρτη και σημειώσεις και τα βάλαμε κάτω.....

Το πλάνο ήταν να "πιεστούμε" για να δούμε τα αξιοθέατα στα οποία είχαμε καταλήξει έτσι ώστε να έχουμε και ελεύθερο χρόνο να πάμε για μπάνιο και να χαλαρώσουμε. Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα πόδια και φτάσαμε χαλαρά villa olympica. Φυσικά και θαυμάζαμε για ακόμη μία φορά την εκπληκτική οργάνωση και την καθαριότητα. Πολλές φορές σκέφτηκα ότι ακόμα και χρεοκοπημένη η Ισπανία έχει υποδομές. Δεν ξέρω τι γίνεται στην παιδεία και στην υγεία, το χάλι το δικό μας πάντως δεν πρέπει να το έχει. Επίσης μου έκανε εντύπωση πόσο πολύ μοιάζουμε φυσιογνωμικά σαν λαός. Πάνω που λέγαμε για κάποια παρέα ότι ίσως να είναι Έλληνες, κάναμε λάθος. Και πραγματικά κατά την διάρκεια της παραμονής μας δεν συναντήσαμε πουθενά πατριώτες πέρα από 3 κύριους στην Rampla που μάλλον έμεναν μόνιμα Βαρκελώνη.

Κατευθυνθήκαμε προς στο πάρκο ciutadella! Τι επίγειο παράδεισος είναι αυτός.... Πραγματικά σαν μία όαση μέσα στην πόλη... Θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν από μόνες τους!!!! Μετά από τόσες ώρες περπάτημα καταλήξαμε στο ξενοδοχείο. Ευτυχώς το μετρό ακριβώς από δίπλα από το πάρκο ήταν σωτήριο! Αφού ξεκουραστήκαμε αλλάξαμε κτλ φύγαμε για Placa d'Espanya.

Σκοπός μας ήταν να δούμε το Συντριβάκι και το Ισπανικό χωριό. Στον πάνω λόφο Μontjuic και στο κάστρο δεν ανεβήκαμε καμία μέρα. Και παρόλο που είδαμε και τις άλλες μέρες το τελεφερίκ από το λιμάνι, αποφασίσαμε να είμαστε πιο χαλαροί και να απολαύσουμε τις βόλτες μας κ όχι να τρέχουμε σαν τον Βέγγο. Ο κόσμος που ήταν μαζεμένος στα σκαλιά και ολόγυρα από το Εθνικό Μουσείο Τέχνης ήταν απερίγραπτος. Αργότερα καταλάβαμε ότι κατοχύρωναν θέση και περίμεναν να απολαύσουν το πρόγραμμα από το συντριβάνι.

Σε αντίθεση με όσα είχαμε δει έως τώρα, το Ισπανικό χωριό δεν μπορώ να πω ότι μας ενθουσίασε. Πληρώσαμε είσοδο περίπου 15€ τα δύο άτομα. Θεωρητικά είναι ένα μέρος με διαφορετικές γειτονιές οι οποίες αντιγράφουν το στυλ των σπιτιών και της αρχιτεκτονικής των διαφόρων περιοχών της Ισπανίας. Εντάξει ίσως αν έχεις ξεναγό να σου λέει και πέντε πράγματα ίσως να είναι πιο ωραία... Εμείς για αρχή καθίσαμε για φαγητό γιατί δεν αντέχαμε άλλο. Προφανώς και κάναμε μεγάλο λάθος γιατί πιο τουριστικές παγίδες από αυτά τα μαγαζιά δεν πρέπει να υπάρχουν!!!! Πήραμε ένα μενού που είδαμε και μετανιώσαμε την ώρα και την στιγμή! Τι πατατάκια, τι ελιές, τι κάτι σαν ωμός μπακαλιάρος! Σκέεετη αηδία! Ευτυχώς στο τέλος έφεραν ρυζομακάρονα με κάτι αλλαντικά μέσα και λουκάνικα και παέγια και μας έκοψε την πείνα! Αφού κλάψαμε τα 30€ που δώσαμε, φάγαμε την άθλια κρέμα καταλάνα και φύγαμε άρον άρον! Περιηγηθηκαμε στις γειτονιές και πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Το μόνο ωραίο ήταν που μέσα στον χώρο είχε μία εκδήλωση και πετύχαμε χορευτικό... (τώρα τι ήταν ακριβώς δεν γνωρίζουμε).

Στον γυρισμό δυστυχώς δεν προλάβαμε τα συντριβάνια. Το πρόγραμμα που είχαμε βρει στο ίντερνετ έλεγε ότι το show τελειώνει στις 23:30 ενώ η ώρα ήταν ήδη 23:00. Αποφασίσουμε ότι κάπου στο ενδιάμεσο θα ξαναπεράσουμε και φύγαμε για το ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα της αυριανής μέρας είχε βόλτα στην πλατεία Καταλωνίας, την Ράμπλα και στα μαγαζιά. Για πρώτη μέρα πάντως δεν τα πήγαμε και άσχημα. Τόοοοοοσο περπάτημα δεν νομίζω ότι έχω ξανακάνει στην ζωή μου!

Πολύ ωραία η αφήγηση σου,ξαναζώ κ εγώ το ταξίδι μας.Το ξενοδοχείο σας ήταν στις πρώτες επιλογές μας,αλλά μας φοβησε λίγο η απόσταση. Ζήλεψα λίγο που ήσασταν τόσο κοντά στην παραλία. Εμάς τις μισές μέρες είχε συννεφιά. Ούτε στο λόφο προλάβαμε να ανέβουμε,αλλά είδαμε το σόου του σιντριβανιού κ πίστεψε με δε χάσατε κάτι. Πιο πολύ πάθαμε πλάκα με το πόσο κόσμο είχε!

 

[taksidiara psuxi]

Χαίρομαι που σου αρέσει!!! Μερικές φορές νομίζω ότι φλυαρώ, απλά προσπαθώ να το αφηγηθώ όπως θα το έλεγα σε φίλους μου. Τα συντριβάνια τα προλάβαμε την Πέμπτη, κανά τέταρτο όμως και μπορώ να πω μου άρεσαν κυρίως η εναλλαγή χρωμάτων και σχεδίων. Η μουσική νομίζω ήταν λίγο άσχετη...

Όσο για το ξενοδοχείο ήταν value for money. Εγώ άμα έχω μετρό κοντά δεν με νοιάζει να είμαι εκτός κέντρου! Δεν το σηκώνει και ο προϋπολογισμος....

 

[taksidiara psuxi]

Την Δευτέρα το πρωί - ανήμερα της Παναγίας - αφού τιμήσαμε το πρωινό ξεκινήσαμε για πλατεία Καταλονίας. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά, όχι όλα όμως. Αφού θαυμάσαμε την πλατεία και το τέλειο συντριβάνι κάναμε βόλτα στο εμπορικό Il corte ingles (κάτι σαν το δικό μας attica) και έπειτα συνεχίσαμε προς την Rambla. Παρόλο που ήταν περίοδο εκπτώσεων δεν μπορώ να πω ότι βρήκαμε κάποια τρομερή προσφορά, ούτε καν στον όμιλο inditex. Με τιμές Ελλάδος η καταναλωτική μου διάθεση περιορίστηκε σε μία τσαντούλα Desigual στα 35€. Ο άντρας μου ψώνισε από μία boutique της Barcelona ένα πολύ ωραίο τσαντάκι μόλις στα 10€ με την έκπτωση. (αργότερα το ίδιο τσαντάκι στην boutique μέσα στο γήπεδο θα το βρούμε στην διπλάσια τιμή.)

Για να κλείσω το θέμα με τα ψώνια η Rampla ήταν γεμάτη καταστήματα αλλά ακόμα περισσότερα βρήκαμε και στους παράλληλους δρόμους από αυτήν. Όπως σας είπα οι τιμές δεν ήταν ιδιαίτερα θελκτικές ούτε βρήκαμε κάποια ευκαιρία για να διαθέσουμε χρήματα. Δεν γνωρίζω αν θα βρίσκαμε καλύτερα πράγματα στο εκτωτικό χωριό που έχει η Βαρκελώνη, αλλά δεν είχαμε μέσα στο πλάνο μας να το επισκεφθούμε. Ακριβά ήταν επίσης και τα σουβενίρ γι αυτό καταλήξαμε να ψωνίσουμε αρκετά από τους πλανόδιους. (Οι οποίοι να σημειώσω είχαν όλοι περάσει από Ελλάδα!)

Η επίσκεψη προς την Boqueria εκείνη την μέρα ματαιώθηκε καθώς ήταν κλειστή λόγω της ημέρας. Απολαύσαμε την βόλτα μας όμως σε αυτόν τον πολυσύχναστο πεζόδρομο και καταλήξαμε ως το άγαλμα του Κολόμβου. Φυσικά και συναντήσαμε τους περίφημους street artists που με τις φαντασμαγορικές τους φορεσιές ήταν αδύνατο να μην τους προσέξεις. Εννοείτε δεν διστάσαμε να φωτογραφηθούμε μαζί τους, δίνοντας ένα μικρό αντίτιμο.

Είχε μεσημεριάσει ήδη και πήραμε τον δρόμο για το Fresc Co. Η συγκεκριμένη αλυσίδα είχε κατάστημα κοντά στην πλατεία Καταλονίας και μη θέλοντας να την πατήσουμε όπως στο Ισπανικό χωριό είπαμε να παραμείνουμε εντός σημειώσεων στην επιλογή μας για φαγητό. Με 25€ τα 2 άτομα φάγαμε τίμιο φαγητό, με ικανοποιητικές επιλογές στο μπουφέ. Αναψυκτικά απεριόριστα, γλυκό - φρούτο - καφές στο τέλος! Τα μαγειρευτά ήταν αξιοπρεπέστατα και οι πίτσες μόλις που έβγαιναν από τον φούρνο! Στην τιμή είχε και ένα ποτήρι μπύρα ή κρασί ανά άτομο.

Επόμενη εξόρμηση ήταν η ξακουστή Sagrada Familia. Επιλέξαμε να χρησιμοποιήσουμε το μετρό αφού κάνει στάση ακριβώς απ έξω! Εντάξει αυτό που αντικρίσαμε ήταν άλλο πράγμα. Αυτή η μεγαλοπρέπεια, η λεπτομέρεια, όλη η σύλληψη του οικοδομήματος νομίζω σου κόβει την ανάσα. Βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, διαβάσαμε κάποιες σημειώσεις που είχαμε και κατά το συνήθειο συμβουλευτήκαμε το google maps για τις επόμενες στάσεις μας.

Στο σημείο αυτό να αναφέρω πληροφορίες σε σχέση με την επικοινωνία και το ίντερνετ. Δωρεάν wifi υπήρχε σε αρκετά μαγαζιά, αλλά για να έχεις πρόσβαση έπρεπε να κάνεις log in, επιβεβαίωση το mail σου και ένα σωρό άλλα, οπότε το θεωρήσαμε πολύ κουραστικό. Αναζητήσαμε καταστήματα voadafone για να πάρουμε νέο αριθμό αλλά ήταν κλειστά και 14/8 (λόγω Κυριακής) αλλά και 15/8 (λόγω ημέρας). Στο μετρό μέσα λοιπόν βρήκαμε ένα κατάστημα orange όπου πήραμε κάρτα sim μαζί με 3 Giga και 1 ώρα προς Ελλάδα με 30€. Στο συγκεκριμένο κατάστημα μας χρέωσαν την sim ξεχωριστά, ενώ στην vofafone το πρόγραμμα με 1,5 giga και 60 λεπτά ομιλίας κόστιζε 15€. Δεν χρέωναν την κάρτα όπως μου εξήγησαν. Το ίντερνετ φυσικά και μας έλυσε τα χέρια και η επικοινωνία με την μαμά πατρίδα έγινε εντός της ημέρας.

Αφού λοιπόν βρήκαμε ποια λεωφορεία εξυπηρετούν, κατευθυνθήκαμε για Casa Mila και έπειτα για Casa Batlo, αυτά τα περίφημα κτίρια που ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική του Gaudi . Δεν ξέρω αν κάναμε καλά ή όχι σε κανένα απ όσα ανέφερα παραπάνω δεν κόψαμε εισιτήριο για να μπούμε. Η επιλογή του να μετακινηθούμε με λεωφορεία μας έδωσε την ευκαιρία να θαυμάσουμε και την λεωφόρο passeig de gracia όπου είδαμε όλα τα καταστήματα από μεγάλους οίκους μόδας και φυσικά πολύ καλοντυμένο κόσμο όπου έκανε τα ψώνια του.

Αφού ξαποστάσαμε σε ένα μαγαζί Pans δίπλα στο Casa Batlo (κάτι σαν τον δικό μας Γρηγόρη) και ήπιαμε για ακόμη μία μέρα ζεστό καφέ - κατακαλόκαιρο- κάναμε τα απαραίτητα τηλεφωνήματα προς Ελλάδα.

Η επόμενη και τελευταία στάση της ημέρα ήταν η Barrio Gracia. Η συγκεκριμένη περιοχή φημίζεται για τον ιδιαίτερο τρόπο που εορτάζει τον 15Αύγουστο. Γειτονιές οργανώνονται, διαλέγουν ένα θέμα που θα στολίσουν τον δρόμο τους και στήνουν ένα υπαίθριο party. Ζωντανή μουσική από μπάντες, φθηνή μπύρα από πάγκους που είχαν στηθεί και πάααρα πολύ κόσμο να πηγαινοέρχεται. Τα μαγαζιά για να ακολουθήσουν τον ρυθμό, είχαν ειδικές τιμές στα ποτά αλλά και στο φαγητό. Πολύ νεολαία γύρω μας, πολλές φορές αραδιασμένη χάμω να πίνει και να τρώει. (μας έχει κάνει πολλές φορές εντύπωση πώς μπορούν να διασκεδάζουν έτσι χύμα). Περιηγηθήκαμε για όσο άντεξαν τα πόδια μας και κατάκοποι κυριολεκτικά γυρίσαμε στον ξενοδοχείο. Ήταν μία γεμάτη μέρα.....

 

[taksidiara psuxi]

Φτάνοντας στην τρίτη μέρα, νιώθαμε ήδη ότι είχαμε δει τόσα πολλά και καλύψαμε μεγάλο μέρος από το πρόγραμμα μας. Η απόδειξη ήταν τα πονεμένα μας πόδια. Γι αυτό και είχαμε σχεδιάσει η τρίτη και η τέταρτη μέρα να είναι μέρες "ξεκούρασης".

Τα σχέδια όμως ενίοτε δεν πάνε και τόοοοσο τέλεια! Το πρόγραμμα της ημέρας είχε σχεδιαστεί ως εξής: θα νοικιάζαμε αυτοκίνητο και θα πηγαίναμε Montserrat και έπειτα για μπάνιο στην Costa Brava. Φυσικά μέσα στα τόσα που είχα ψάξει για το ταξίδι ήταν και το αυτοκίνητο. Οι τιμές ήταν φυσιολογικές. 50-80 ευρώ για 2 μέρες με παραλαβή παράδοση στο αεροδρόμιο ή στο κέντρο. Στο αεροδρόμιο για παράδειγμα ήταν πιο οικονομική η τιμή να το παραλάβουμε σε σχέση με την πόλη.

Όμως οι όροι που έπρεπε να αποδεχθώ για να κάνω την κράτηση ήταν πάρα πολλοί και όλοι στα Αγγλικά. Επίσης έπρεπε να μου κρατήσουν από την κάρτα γύρω στα 1500 ευρώ "έξτρα" σαν ασφάλεια, τα οποία θα επιστρέφονταν με την παράδοση και φυσικά αν ήθελα να ασφαλίσω πλήρως το αμάξι η τιμή ανέβαινε. Ήταν πάρα πολλά που έπρεπε να λάβω υπόψιν μου και άρχισα να αγχώνομαι γιατί αν κάτι μου ξέφευγε και ήταν σημαντικό μπορεί να χάλαγε όλο το ταξίδι. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με ένα γραφείο ενοικιάσεων για να λύσω κάποιες απορίες αλλά δεν έβγαλα άκρη. Το αφήσαμε επομένως για να το δούμε όσο θα είμαστε εκεί. Είπαμε θα βρούμε ένα γραφείο και θα μπούμε να ρωτήσουμε. Τα κτήρια όμως στην Βαρκελώνη είναι τόσο τεράστια και με ομοιογένεια στο εξωτερικό τους που πραγματικά αν δεν πας με ακριβή διεύθυνση δεν είναι εύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις.

Δευτέρα βράδυ λοιπόν αφού ψάχναμε να βρούμε αμάξι, αποφασίσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο να κλείσουμε από εκεί. Αφού το site που κοιτούσαμε, μας έδειχνε ότι η έδρα των γραφείων που θα κλείναμε είναι εκεί , λέμε τι στο καλό δεν θα βγάλουμε άκρη αν τους μιλήσουμε από κοντά; Ξεκινήσαμε λοιπόν για να ακούσουμε ότι είτε δεν έχουν διαθέσιμο αμάξι, είτε κοστίζουν 100 ευρώ την ημέρα! Αφού έσπασαν λίγο τα νεύρα μου γιατί πόσα Αγγλικά να αντέξω πια η γυναίκα, κουρκούτιασε το κεφάλι μου, φύγαμε με την ουρά στα σκέλια.

Αποφασίσαμε να πάμε πάλι στην Rampla για να επισκεφθούμε την αγορά που είχαμε αφήσει την προηγούμενη και έπειτα να πάμε για φαγητό γιατί είχε ήδη μεσημεριάσει! Τώρα θα μου πείτε γιατί στο μοναστήρι δεν πήγαμε με το τρένο που και φθηνό ήταν και συχνά δρομολόγια είχε. Θέλαμε να έχουμε την ευελιξία του αυτοκινήτου και να δούμε όσα μπορούμε περισσότερα. Επίσης οι μονοήμερες που οργάνωναν τα τουριστικά γραφεία πχ για Costa Brava ήταν πανάκριβες - περίπου 80€ το άτομο- χωρίς να περιλαμβάνει τίποτα πέρα από την μετακίνηση.

Προσπάθησα να ξεπεράσω την απογοήτευση - γιατί βγήκα εκτός προγράμματος και μου την δίνει απίστευτα αυτό - και κοίταξα να δω τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στην ημέρα! Η Boqueria σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα έσφυζε από ζωή και τουρίστες! Φυσικά και δοκιμάσαμε τα φρεσκοκομμένα φρούτα και τους χυμούς που υπήρχαν. Νομίζω ότι ακόμη και το στήσιμο τα κάνει ακόμη πιο λαχταριστά. Προχωρήσαμε στα ενδότερα! Από τεράστια μπούτια Jamon να κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας, μερικά σε εξωπραγματικές τιμές, μέχρι και ψαρικά, σοκολάτες, μπαχαρικά, ξηρούς καρπούς, όλα με τόσο μαεστρία τοποθετημένα λες και είναι ρούχα σε βιτρίνα! Διάσπαρτα υπήρχαν και τα περίφημα tapas bar - που επιτόπου διάλεγες τι ήθελες να φας και ενίοτε το ετοίμαζαν και μπροστά σου.

Η αγορά με εντυπωσίασε αλλά με χάλασαν 2 πράγματα. Η ανεπάρκεια κάδων οπότε αναγκαστικά ψάχναμε που θα πετάξουμε τα ποτήρια μας κτλ κτλ. Η ελλειπή επεξήγηση των καταλόγων οπότε δεν ήξερες τι θα φας. Αποφασίσαμε ότι για μεσημεριανό θα πάμε πάνω στην Rampla σε μία αλυσίδα που λέγεται Itapa και την είχαμε εντοπίσει από την προηγούμενη. Ήταν και αυτό σε στυλ μπουφέ, μόνο που στο μενού περιελάμβανε και tapas οπότε ήταν ευκαιρία να δοκιμάσουμε. Αν πιο τσιμπημένο σε σχέση με το Frescco, στα 15€ το άτομο χωρίς τα ποτά, καθίσαμε και περιμέναμε την σερβιτόρα για να μας πει την διαδικασία. Σε τόσα άτομα προσωπικό μιλούμε μόνο μια κοπέλα αγγλικά - και αυτά με το ζόρι!!!!! Πραγματικά σε πάγκο στην Ερμού να πας να δουλέψεις μόνο Σουαχίλι δεν σου ζητάνε να ξέρεις, όχι να δουλέψεις σε εστιατόριο που γεμίζει από τουρίστες!!!

Αφού βγάλαμε μία άκρη γεμίσαμε τα πιάτα μας με πολλά και νόστιμα μεζεδάκια. Μπορώ να πω ότι ήταν λίγο καλύτερα και πιο καλομαγειρεμένα από το Frescco. Μου φάνηκαν πιο "σπιτικά" αν μπορώ να το θέσω έτσι. Τα tapas εναλλάσσονταν συνεχώς και δοκιμάσαμε κάμποσες εκδοχές αλλά δεν μας τρέλαναν. Ειδικά κάποια με λουκάνικο μας φάνηκαν απαίσια! Αφού τελειώσαμε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να κοιμηθούμε. Πραγματικά η πρωινή ταλαιπωρία σε συνδυασμό με το περπάτημα των 2 προηγούμενων ημερών μας είχε εξοντώσει. Έτσι αποφασίσαμε να είμαστε ξεκουραστούμε για να έχουμε ενέργεια και δούμε την νυχτερινή ζωή της πόλης!!!!

 

[taksidiara psuxi]

"Αγάπη μου εδώ διαβάζω ότι όλη η νυχτερινή ζωή της πόλης βρίσκεται Vila olimpica, εκεί θα πάμε, έχει και στάση μετρό!"

Ακούω μία φωνή την ώρα που ετοίμαζα μαλλί! Ότι θέλει ο αντρούλης μου! Τώρα που κοιμήθηκα;;; Πάω και στο φεγγάρι! Βάζουμε τα καλά μας και κατεβαίνουνε στην στάση Ciutadella - vila olimpica. Είναι ακριβώς η ίδια στάση για να βγεις και στο πάρκο! Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τις μεγάλες παρέες, που από το ντύσιμο φαινόταν ότι αναζητούσαν ότι και εμείς! Μπαράκια κλαμπάκια κτλ!

Η συγκεκριμένη περιοχή αναμορφώθηκε πλήρως με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1992. Όλη η ακτογραμμή αναβαθμίστηκε και αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες καθώς εκεί θα βρείτε πολλά εστιατόρια και μπαράκια. Φυσικά η οργάνωση υπάρχει παντού καθώς τεράστια πάρκα, ποδηλατόδρομοι, πεζόδρομοι και πράσινο υπάρχει παντού. Σήμα κατατεθέν της περιοχής θεωρούνται ο Πύργος Mapfre οπού στεγάζεται μία ασφαλιστική εταιρία και το ξενοδοχείο Hotel Arts. Το γιγάντιο "χρυσόψαρο" που δεσπόζει επιβλητικά δεν είναι δυνατόν να μην σου τραβήξει την προσοχή!!!

Στην αρχή κάναμε βόλτα με τα πόδια. Παντού κόσμος, όχι μόνο στα μαγαζιά αλλά και στην θάλασσα. Παρέες που έπιναν αραχτοί μπύρες, έκαναν μπάνιο, έπαιζαν βόλεϋ, τουρίστες που έκαναν βόλτα με τα ποδήλατα, segue και κόσμο κάθε ηλικίας! Δεν νιώσαμε πουθενά φόβο ή απειλή. Η αστυνόμευση ήταν συχνή και γενικά δεν μπορώ να πω ότι παρατηρήσαμε απόμερες γωνιές ή κάτι "τρομακτικό". Στην περιοχή υπάρχουν επιλογές για όλα τα γούστα, pub, μπαράκια, κυριλέ μαγαζιά, ντονεράδικα, μαγαζιά με ναργιλέ. Για όλα τα γούστα και όλες τις τσέπες. Μας τράβηξαν την προσοχή 3-4 μεγάλα club.

Για αρχή καθίσαμε στο Opium. Ένα πολύ όμορφο μαγαζί με ωραίο κόσμο αλλά πανάκριβο. Το ποτήρι το κρασί 10€!!!! Καλά για cocktail δεν το συζητώ 18€. Καθώς ήταν νωρίς είχαν κόσμο έξω ενώ κατά τις 12:30 άρχισαν να κάνουν ετοιμασίες για μέσα όπου το μαγαζί λειτουργούσε σαν club. Φανταστείτε κάτι σαν το δικό μας Ακρωτήρι, - DC και τέτοια. Στην συνέχεια πήγαμε και στα πιο τουριστικά μαγαζιά όπου απολαύσαμε καραόκε από γκρουπ Αμερικάνων και ήπιαμε σαγκριά και μπύρα. Η νύχτα κύλησε πολύ όμορφα και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο με τα πόδια. Μας άρεσε πολύ να περπατάμε, γιατί κάθε φορά κάτι καινούριο ανακαλύπταμε. Η επόμενη μέρα θα ξεκινούσε με βόλτα στο Ενυδρείο και χαλαρό μπάνιο στην Barcelonetta.

 

[taksidiara psuxi]

Το Ενυδρείο ήταν επιλογή του καλού μου και δεν μπόρεσα να του χαλάσω χατίρι. Έκλεισα τα εισιτήρια νωρίτερα έτσι ώστε να αποφύγουμε τις ουρές. Το κόστος ήταν 18€ το άτομο και το εισιτήριο μπορούσες είτε να το εκτυπώσεις είτε να το κατεβάσεις στο κινητό - Tablet.

Αφού κατεβήκαμε στην στάση Barceloneta κατευθυνθήκαμε προς τον προορισμό μας με χαλαρό περπάτημα. Είχαμε φορέσει τα μαγιό μας κ είχαμε πάρει πετσέτες γιατί έπειτα θα πηγαίναμε Barcelonetta. Φτάνοντας αντικρίσαμε τεράστιες ουρές στα ταμεία. Η κίνηση να τα προαγοράσουμε ήταν πολύ σοφή!!!! Η ώρα είχε πάει σχεδόν 12:00 οπότε ήταν και ώρα αιχμής. Αφού περάσαμε σε δευτερόλεπτα τον έλεγχο μπήκαμε στο ενυδρείο. Κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες για αρχή και μετά είσοδος στα ενδότερα. Προσωπικά δεν με ενθουσίασε. Εάν εξαιρέσεις κάποια στιγμή που περνάς έναν θόλο που από πάνω σου κολυμπάνε καρχαρίες - δεν εντυπωσιάστηκα με κάτι άλλο. Δεν ξέρω γιατί αλλά βασικά μου φάνηκε μικρό. Και σε συνδυασμό με τον κόσμο ήταν λίγο ασφυκτικό. Είχε και ταμπελίτσες με info σε κάθε τζάμι αλλά με τόσο κόσμο δεν μπορούσες να σταθείς για να διαβάσεις. Χρειαστήκαμε σχεδόν ένα 2ωρο (ίσως και λίγο παραπάνω) για να το γυρίσουμε όλο! Θα έλεγα ότι ήταν απλά οκ σαν εμπειρία.

Αφού βγήκαμε αναζητήσαμε κάποιο μαγαζί για να πιούμε έναν καφέ αφού πρωινό δεν είχαμε πάρει και ήδη ο πονοκέφαλος από την έλλειψη καφεΐνης καραδοκούσε! Αφού ήπια ένα νεροζούμι στην κυριολεξία (ας τους μάθει κανείς τον freddo cappucino ήμαρτον δλδ) μπήκαμε σε ένα λεωφορείο όπου πήγαινε κατά μήκος της barcelonettα έτσι μπορούσαμε να δούμε που μας αρέσει και να κατέβουμε. Τελικά καταλήξαμε εκεί που κάτσαμε και την πρώτη μέρα. Τότε καταλάβαμε γιατί και ο περισσότερος κόσμος καθόταν χύμα κάτω στις πετσέτες ή σε δικά του καρεκλάκια. Τιμή σετ για ξαπλώστες 24€ παρακαλώ η αλλιώς τιμή τεμαχίου 8€. Μπορούσες πχ να πάρεις μια ξαπλώστρα, μια ομπρέλα κτλ. Πήραμε μια ομπρέλα για να μην μας βαράει ο ήλιος και αράξαμε πάνω στις πετσέτες! Ανάσταση πήραμε και καφέ, ενώ ο Xρήστος πήρε μια Ceasars. 5€ ο καφές στο πλαστικό και 10€ μια σαλάτα που ήταν 5 πιρουνιές. Η σύγκριση με το Ελλάντα ήταν μοιραία. Καμία σχέση οι δικές μας οι τιμές στα οργανωμένα μαγαζιά να το λέμε και αυτό. Πάντως σαν θάλασσα και ιδιαίτερα για θάλασσα μέσα σε αστική ζώνη μας φάνηκε μια χαρά!

Το απόγευμα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Αφού ετοιμαστήκαμε πήραμε το λεωφορείο. (για άλλη μια φορά στάση κοντά στο ξενοδοχείο μας οδηγούσε απ ευθείας εκεί θέλαμε). Πήγαμε στο περίφημο Park Guell. Δεν κόψαμε εισιτήριο αρκεστήκαμε στην παρατήρηση από μακριά. Ήταν πολύ όμορφο πάρκο με πολύ κόσμο! Για το τέλος αφήσαμε την Γοτθική συνοικία. Αν και βράδυ δν νιώσαμε καθόλου φόβο, δεν αντιμετωπίσαμε κάποιο πρόβλημα και ούτως ή αλλιώς ο κόσμος που έκανε βόλτα στα σοκάκια ήταν παντού. Πραγματικά μετά από τόσο ποδαρόδρομο βρήκαμε ένα μαγαζάκι ήπιαμε από μία σανγκριά και επιστρέψαμε για ύπνο. Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στην costa brava!!!!

 

[taksidiara psuxi]

Μετά τον γολγοθά που περάσαμε για να βρούμε αυτοκίνητο προς ενοικίαση, η μονοήμερη δεν ήταν σίγουρο ότι θα πραγματοποιηθεί. Πηγαίνοντας όμως προς το ενυδρείο το μάτι μας έπεσε σε κάπόια σκουτεράκια με ετικέτα από μαγαζί ενοικιάσεων. Τώρα αν αναρωτιέστε γιατί δεν το σκεφτήκαμε από την αρχή, είναι γιατί κάποιος φίλος μας είπε ότι δεν ενοικιάζουν στο εξωτερικό μηχανάκια τόσο εύκολα, πρέπει να φοράς στολή και κάτι τέτοια. Συνειδητοποιήσαμε όμως ότι όσες μέρες ήμασταν εκεί οι τουρίστες που ήταν με μηχανάκια ήταν πάρα πολλοί. Ήδη από την προηγούμενη, μετά το ενυδρείο, ειχαμε επισκεφθεί το γραφείο με την επωνυμία cooltra όπου και πήραμε πληροφορίες. Τσουχτερός ο κατάλογος. Για 12 ώρες το κόστος πήγαινε 44 ευρώ και το δεύτερο κράνος +5 ευρώ. Φυσικά κάποια χρήματα για ασφάλεια και πληρωμή με κάρτα ή μετρητά. Οι τιμές ήταν καλύτερες όσο πιο πολλές μέρες το ενοικίαζες.

Εν τέλει καταλήξαμε σε αυτούς, καθώς είχα βρει από το ίντερνετ άλλο γραφείο πιο οικονομικό, αλλά όταν φτάσαμε δεν είχαν διαθέσιμα. Εδώ θα πρέπει να πω το εξής: το θέμα με τις ενοικιάσεις προφανώς το χειριστήκαμε τελείως λάθος. Οι τιμές που βρίσκαμε απο το ίντερνετ πάρα πολύ καλές θα μπορούσα να ζητήσω βοήθεια από το forum πχ και τα να κλείσω. Η άλλη εναλλακτική αφού ήθελα να γίνει όλο αυτό απο κοντά (πιο πολύ για να πληρώσω την ασφάλεια κτλ με μετρητά για να τα πάρω και αμέσως πίσω και να μην μπλέκω κάρτες) ήταν να βρω ενοικιαστικά γραφεία, και να τους πάρω τηλέφωνο όχι να χάνω χρόνο και να πηγαίνω από εκεί. Χρόνο ομιλίας είχα λόγω του πακέτου που είχα αγοράσει, τουλάχιστον θα γλύτωνα τον εκνευρισμό.

Μετα κόπων και βασάνων λοιπόν, και αφού συμπληρώσαμε και την χαρτούρα ανεβήκαμε στο συμπαθέστατο σκουτεράκι μας με τα άσπρα κράνη μας να κανουμε και σετάκι. Bάλαμε στον πλοηγό Lloret de mar και ξεκινήσαμεεεεεεε. Αρχικά το περιμέναμε πιο δύσκολο. Αλλά αφενός το αγόρι είναι επαγγελματίας οδηγός, αφετέρου η σήμανση τέλεια, το οδόστρωμα άψογο, ο πλοηγός για ακόμη μια φορά μας έβγαλε απο την δύσκολη θέση και σύντομα βγήκαμε εθνική οδό. Η διαδρομή ήταν ένα παιχνίδι κυριολεκτικά με τον ήλιο καθώς μία συνέφιαζε και μία όχι. Τα διόδια αρκετά αλλά πραγματικά με τέτοιους δρόμους έλεγες χαλάλι!!! Σύνολο με επιστροφή περίπου 12€. Κάτι άλλο που μας έκανε εντύπωση ήταν οτι στα διόδια πλήρωνες μόνος σου, με κάρτα, χαρτονομίσματα ή κέρματα και αν ήθελες βοήθεια, υπήρχαν 2-3 υπάλληλοι κατα μηκος που εξυπηρετούσαν. Καμία σχέση με τα δικά μας δηλαδή!

Από ένα σημείο και μετά αποφασίσαμε να βγούμε από εθνική και να φτάσουμε στον προορισμό μας ακολουθώντας την διαδρομή κατα μήκος της θάλασσας. Θέλαμε να δούμε όσο πιο πολλά μέρη μπορούσαμε αλλά και να βάλουμε βενζίνη!!!! Το πόσο γελίοι ήμασταν στο self service βενζινάδικο δεν λέγεται. Καταρχάς μόνο η απορία στην φάτσα μας ήταν το κάτι άλλο. Μετά από μία διαδρομή 60 χιλιομέτρων..... Φτάσαμε!!!!

Πολύ όμορφες παραλίες, οργανωμένες όχι ασφυκτικά γεμάτες από ομπρέλες, με κάποια μαγαζιά - μάλλον καντίνες θα τα έλεγα - και με αρκετούς τουρίστες! Φυσικά τα κλασικά high μπιτσόμπαρα με την μουσικούλα και τα ποτάκια ξεχάστε τα! Εγώ τέτοιου είδους μαγαζιά δεν είδα πουθενά. Και απ' ότι κατάλαβα για να δεις τέτοιους είδους φάση πρέπει να πας σε party και σε συγκεκριμένα μαγαζιά.

Αφού χαλαρώσαμε, κάναμε τις βουτιές μας και φάγαμε για μεσημεριανό κάποια σάντουιτς από μία ψησταριά αποφασίσαμε να γυρίσουμε με το μηχανάκι την γύρω περιοχή. Φυσικά μιλάμε για πολύ οργάνωση, πολλά ξενοδοχεία, αρκετά "τουριστικά" μαγαζιά. 'Ηταν μία όμορφη περιοχή κατάλληλη για μονοήμερη. Δεν νομίζω ότι θα την επιλέγαμε για διαμονή όμως. Να συμπληρώσω εδώ ότι το σετ ξαπλώστες με ομπρέλα μας κόστισε 12€.

Επιστρέψαμε γύρω στις 20,00 το βράδυ το μηχανάκι και φύγαμε για ξενοδοχείο. Η βραδιά θα τελειωνε με μία γρήγορη βόλτα απο το μαγικό συντριβάνι αφού δεν το είχαμε προλάβει την προηγούμενη φορά και μετάααααα.......... Αυτό που περίμενα τόσο καιρό, μέτραγα σαν φαντάρος και έσβηνα μέρες....... Είχα εξασφαλίσει εισιτήρια για την εμφάνιση του Steve Aoki στο club Pacha..... Και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη!

 

[taksidiara psuxi]

Magic Fountain of Montjuïc (Font màgica): Μια πολύ όμορφη εμπειρία που όσο τουριστική και αν θεωρείται εγώ την συνιστώ. Φυσικά πολύς κόσμος που απολάμβανε το θέαμα. Μπορεί η μουσική που παιζόταν να μην ήταν 100% ταιριαστή με την κίνηση, αυτό που με ενθουσίασε όμως ήταν τα χρώματα και τα σχέδια που σχηματίζονταν! Μιας και είχαμε λίγο χρόνο αράξαμε πήραμε και μπυρίτσες και απολάσαυμε το θέαμα.

Φεύγοντας από εκεί η αγωνία μου μεγάλωνε. Ήθελα να φτάσω στο club και να πετύχω καλή θέση για να βλέπω! Τώρα που πέρασε ο καιρός σκέφτομαι πόση βλακεία έκανα που αρκέστηκα στο να βολευτούμε σε ένα καλό σημείο - με άψογη ορατότητα ναι μεν - αλλά θα μπορούσα να είμαι και σχεδόν μπροστά και να έχω πιθανότητα να ανέβω στην σκηνή όταν τραβηξαν 2-3 κοπέλες. Ας τα πάρω με την σειρά όμως....

Αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο Steve Aoki θα σας πω ότι ακόμη και εγώ η ίδια αγνοούσα την ύπάρξη του μέχρι τον Ιούλιο. Γενικά από μουσική ακούω τα πάντα με έμφαση στα ξένα house μπιτάκια κτλ. Τον Ιούλιο λοιπόν καθώς διέσχιζα την παραλιακή βλέπω μία τεράστια αφίσα με ένα τύπο που θα έπαιζε ως dj στο bolivar και που ήταν κυριολεκτικά ολοιδιος ο Ευλογητός (ω ναι αυτός από την Λάμψη). Δεν σας κάνω πλάκα μπορείτε να το διαπιστώσετε. Τέλος πάντων μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η φάτσα του. Μετά την εμφάνιση του ανεβάζει το μαγαζί βιντεάκι στο facebook , πατάω βλέπω και αυτό ήταν! Ρουβίτσα πχ δεν έχω υπαρξει ποτέ, αλλά είμαι σε τέτοια φάση με τον τύπο. Αρχίζω να παρακολουθώ όλα του τα κομμάτια, τις εμφανίσεις σε tomorrowland και άλλα τέτοια φεστιβάλ και αφού έχω μετατραπεί σε κανονικό stalker στα social media που διατηρεί, συνειδητοποιώ ότι θα παίζει Βαρκελώνη όσο θα είμαστε εκεί. Με συνοπτικές διαδικασίες έκλεισα 2 εισιτήρια και με μπόλικη τύχη αφού ήμουν στα early birds και βρήκα με 20€ το άτομο.

Η ουρά ήταν πολύ μεγάλη έξω από το μαγαζί αλλά προχωρούσε γρήγορα. Με τα εκτυπωμένα εισιτήρια ανα χείρας μπήκαμε μέσα! Και να μαι...... Να μην μπορώ να πιστέψω ότι τον ακούω από κοντά. Βασικά έχει περάει τόσος καιρός και ακόμα δεν το πιστεύω ότι ήμουν εκεί. Δεν έχω φωτογραφίες δεν έχω σχεδόν τίποτα. Αποφάσισα ότι θα πάω και απλά θα το ζήσω. Το club φυσικά ήταν μαγαζάρα ίσως απο τα πιο ωραία που έχω βρεθεί. Τα ποτά ήταν εξτρά και αρκεστήκαμε σε 2 redbull. Το πιο ωραίο απ όλα ήταν ότι μπορούσα να βλέπω ξεκάθαρα. ήταν πολύ κοντά μας, πετούσε μπλουζάκια, ανέβασε κάποια κορίτσια πάνω μαζί του, πέταξε και τις τούρτες του (σήμα κατατεθέν). Μεγαλεία! Φύγαμε στις 04:00 τα ξημερώματα. Τελευταίο βράδυ μας! Έξω νεαρόκοσμος παντού. Παρέες που άραζαν στην θαλασσα, άλλοι έπαιζαν με μπάλες, άλλοι έκαναν βόλτες με ποδήλατα! Τρομερή εντύπωση μας έκανε ότι τα ναρκωτικά έπαιζαν τόοοοσο χύμα και απροκάλυπτα, και οι αστυνομικοί στα 5 μέτρα. Υπήρχαν κάποιες φυσιογνωμίες που ήταν αρκετα τρομακτικές, χωρίς όμως να νιώσαμε ότι κινδυνεύουμε.

Γυρίσαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο! Η αλήθεια είναι ότι είχα συνηθίσει την όλη φάση..... Νομίζω άνετα θα έμενα σε αυτή την πόλη. Και όμως είχαμε φτάσει στην τελευταία μέρα!

Το πρωί με το ζόρι ξυπνήσαμε στις 11:00. Πρωινό δεν προλάβαμε έτσι βρήκαμε έναν όμορφο φούρνο στην Poblenou για να πάρουμε κάτι να φάμε! Άλλα πειράματα με καφέ δεν έκανα, το πήρα το μάθημα μου! Cappuccino ζεστό και μάλιστα διπλό, κάποια σφολιατοειδή αλμυρά και γλυκά και άραγμα για να μπούμε σε μία σειρά μετά από το ξενύχτι.

Τελευταίος προορισμός το Camp Nou. Είχαμε αγοράσει εισιτήρια ήδη για να μην μπλέξουμε σε ουρές αλλά το μετανιώσαμε κατα κάποιο τρόπο. Φυσικά και θέλαμε να δούμε αγώνα από το να δώσουμε τα χρήματα μας κ να μπούμε απλά στο γήπεδο. Αλλά σύμφωνα με το πρόγραμμα που βλέπαμε δεν έπαιζαν όσο θα ήμασταν εκεί. Κάνοντας βόλτα την δεύτερη μέρα όμως στην ράμπλα είδαμε ότι είχαν αγώνα με την Βαλένθια, μάλλον για το δικό τους πρωτάθλημα. Και τα εισιτήρια δεν ήταν απλησίαστα! Ακύρωση σε αυτά που είχαμε ήδη κλείσει δεν γινόταν και έτσι μία ξενέρα την πήραμε. Αφού φτάσαμε στο γήπεδο με το λεωφορείο που σε άφηνε ακριβώς απ έξω, ξεκινήσαμε την περιήγηση. Προσωπικά δεν ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο αλλά εντυπωσιάστηκα και ένιωσα δέος. Το μουσείο ήταν πολύ ωραίο στημένο με πολλές λεπτομέρειες σχετικα με το πώς εξελίχθηκε η ομάδα απο την ίδρυση της. Φυσικά παντού αισθητή η "παρουσία" του Μέσι αν κ προσωπικά δηλώνω φαν του Πικέ για ευνόητους λόγους.

Επισκεφθήκαμε πολλά μέρη του γηπέδου, όπως τo γραφεία τύπου, φυσικοθεραπευτήριο, το μέρος που βρίσκονται οι δημοσιογράφοι κ κάνουν αναμετάδοση, τις κερκίδες κ.τ.λ. Εντύπωση μας έκαναν πόσο πολύ εκμεταλλεύονται την όλη φάση. Πωλούσαν μέχρι και το κομμένο γκαζόν οι αθεόφοβοι. 15€ για ένα κομμάτι ΓΚΑΖΟΝ ήμαρτον! Σε πολλά στάδια επίσης υποχρεωτικά σε φωτογράφιζαν και στο τέλος σου έδιναν ένα καλοστυμένο άλμπουμ για να το αγοράσεις εάν ήθελες. Η μπουτίκ ήταν τεράστια!!!! Οι τιμές εξίσου τεράστιες και αυτές. Την προσοχή μας τράβηξαν κάτι Άραβες που ψώνιζαν τις στολές λες και ήταν στραγάλια. Ο μπροστινός μας είχε κάνει με συνοπτικές διαδικασίες λογαριασμό 400€. Εμείς αρκεστήκαμε σε ένα ωραιότατο ρολόι ανδρικό στα 30€.

Είχε φτάσει μεσημέρι. Το frescco μας περίμενε με ανανεωμένο μπουφέ και χαμηλότερη τιμή ανά άτομο. Ίσως γιατί ήταν καθημερινή. Αφού φάγαμε αρκεστήκαμε σε μία τελευταία βόλτα στην μπουτίκ της Barcelona καθώς παρατηρήσαμε ότι κάποια είδη ήταν σε προσφορά σε σχέση με τα αντίστοιχα στην μπουτίκ στο γήπεδο. Πήραμε τα δώρα μας και φύγαμε για το ξενοδοχείο. Είχαμε κάνει απο το πρωί check out και οι βαλίτσες μας, περίμεναν στο luggage room.

Η ώρα του αποχαιρετισμού είχε φτάσει. Παραδόξος ένιωθα χορτασμένη, ένιωθα ότι είδα όσα ήθελα και ότι πρόλαβα να ζήσω μέρες σε αυτή την μαγική πόλη....... Γιατί αυτό εκπέμπει η Βαρκελώνη, μια μαγεία ίσως όχι με την κλασική έννοια του όρου. Αλλά όταν η φύση είναι γύρω σου σε κάθε βήμα, όλα είναι νοικοκυρεμένα & καθαρά, η θάλασσα κοντά σου και η αύρα του Gaudi διάχυτη στην πόλη πώς να μην νιώθεις μαγικά;;;;

Την αγάπησα αυτήν την πόλη και δεν έχει περάσει μέρα που να μην την έχω αναφέρει... Και μην γελάσετε αλλά νοσταλγώ τα πεζοδρόμια πιο πολύ απ όλα.... Ίσως γιατί αυτή η πόλη φαίνεται να σέβεται τον κόσμο που ζει σε αυτήν ......

Τέλος θέλω να κλείσω με κάποιες κλισέ φράσεις που μου ερχόντουσαν στο μυαλό όσο έκανα βόλτες εκεί:

• 
  
  • Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες εσείς κρεμόσασταν από τα δέντρα
  • Όταν εμείς γράφαμε φιλοσοφία εσείς ζούσατε σε σπηλιές

Έκανα βόλτα σε μία χώρα που είχε και αυτή οικονομικό πρόβλημα, κρίση κτλ. Σκεφτόμουν αυτές τις φράσεις και γελούσα μόνη μου.........

The end

*Να ευχαριστήσω ιδιαιτέρος το μέλος pan pan που με βοήθησε πολύ στην επιλογή καταλλύματος και όχι μόνο!

Τελευταίες Φωτογραφίες:
1) Costa Brava
2)Camp Nou