Road frenzy-Χαλκιδική με ...λοξή ματιά

[Basile Metallinos]

Τα λίγα ταβερνάκια άδεια, με κανά 2 ντόπιους να κουτσοπίνουν περιθωριακώς των αυλογύρων...
Δεν θα γεμίσουν...
Οι Θεσσαλονικείς έχουν μεταλλαχτεί σε κεφαλόπουλα, που γουστάρουν να ζούν στις εκβολές των υπονόμων...
Άλλωστε γιατί να κάψεις τόση βενζίνη κυριακάτικα για να φτάσεις εδώ κάτω?
Ποιός θα το δεί το Καγιέν εδω πέρα?
Είμαστε τυχεροί λοιπόν...
Είμαστε μόνοι στο χωριό!
Εδώ δεν έχει παϊδάκια Νέας Ζηλανδίας ...της φυλής Μαορί...
...ούτε 25 "έτοιμα" ορεκτικά, 45 ...μαγειρευτά σπεσιαλιτέ και 17 είδη φρέσκων ψαριών!
Δεν δουλεύουν καταψύκτες και φούρνοι μικροκυμάτων...
Το μαγαζί διέθετε μόνο φρέσκια μαρίδα και ψιλή κουτσομούρα...
Έντιμα πράγματα...
Θα απέφευγα να δημοσιεύσω τις κλασσικές φωτογραφίες των άδειων πιάτων, υπό το βλέμμα των ικανοποιημένων ...κομάντος που εξολόθρεψαν μετά από σκληρή και άνιση μάχη τον ...εχθρό και με ύφος σαν να έχουν πάρει όλα τα ναρκωτικά του κόσμου...
...μόνο και μόνο γιατί οι ψημένες μπριζόλες, ψάρια ή οτιδήποτε άλλο ...αδυνατούν να φέρουν αντίσταση!

Η φωτό προβάλλεται αποκλειστικά και μόνο για τα "γατόνια" που μας παίξανε μαν του μαν...
...έχοντας πάθει εξάρθρωση ρινικής χοάνης απ' τις εισπνοές των μυρωδιών της "ζωντανής" μαρίδας...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Οι πιέσεις του αιμοσταγούς και φανατικού μου κοινού, για ταξιδιωτικό …αφόρητες!
Πιεστικά e-mails των σπουδαστριών κομμωτικής των σχολών Αμάραντος,
....ενοχλητικά τηλεφωνήματα των πωλητριών cosmetics-make up Hondos Center, του στιλ… “μα, κύριε Βασίλη, πότε επιτέλους θα γράψετε ταξιδιωτικό? Καλέ, και πως τα λέτεεεεεεεεεε…”
Οι ταραχές στην περιοχή του Mali μΕ βάζουν τρικλοποδιές…
Οι αναγνώσεις επικίνδυνων ταξιδιωτικών στo fb, που μοιάζουν με αντάρτικα τραγούδια από την Καλομοίρα, με βάζουν σε σκέψεις να βάλω τέλος στη ζωή μου.
Σήμερα η κατάσταση έγινε αφόρητη.
Ο μάστοράς μου γρυλίζοντας σε παραδοσιακή προφορά δυτικού Δυρραχίου, μ΄ενημέρωσε για τη σοβαρότητα της αποχετευτικής βλάβης… “ εγώ να σπάσω και πάτωμα, αφεντικό” κλπ κλπ
Οι στίχοι του Σπύρου Ζαγοραίου μου έρχονται και πάλι στο μυαλό…
"Μα, αλλοίμονο σε μένα,
κλάψε δόλια μου καρδιά!"

Κάτι πρέπει να γράψω, να μου φύγει ο σεβντάς…

Καλωσορίζω με το πρώτο λάικ του , για σήμερα την πρώτη πένα του ευρωφόρουμευ.

 

[NightcoreKing]

Έλα δε σε χάλασε που ξαναθυμασαι τρελές !

Ούτε εμάς εννοείτε χεχε

 

[xenos]

Ανυπομονουμε για frenzy story καθετου εφορμησεως.

 

[babaduma]

Εγώ αν δεν διαβάσω ότι σε πήρε στο κυνήγι κοπάδι αφηνιασμένων ρινόκερων γιατί τους τάραξες τη μεσημεριανή ραστώνη, δεν πρόκειται να μασήσω, σε προειδοποιώ!

 

[Basile Metallinos]

Achtung!
To κείμενο περιέχει ρατσιστικά σχόλια. Politically correct και λοιπές ταξιανθίες, ας γυρίζουν τις σελίδες με τσιμπιδάκι για να μη μολυνθούν.
………………………………………………………………………………………………………………………………

Κυριακή πρωί κι ο παγωμένος ουρανός είναι φορτωμένος με μαύρα σύννεφα σαν τηγάνια...
Άκουσα ολόκληρο το διπλό LP του Zappa "Sheik Yerbouti", προσπάθησα να συνεχίσω ένα βιβλίο λίαν ευρούφηκτον του Γκουρτζίεφ χωρίς να μπορώ να συγκεντρωθώ (είναι δυνατόν μετά από Zappa?), ήπια τον δεύτερο καφέ, η οικογένεια στις κρεββατοκάμαρες θύμιζε ναρκωμένους κατοίκους του "Αρκτούρου" και τα φιλοσοφικά ερωτήματα του Scott Peck, περί της αξίας του χρόνου, άρχισαν να με δέρνουν πνευματικά. Η λύση σ΄αυτές τις περιπτώσεις είναι μία...
...παίρνω τη μηχανή και φεύγω.
Διαλέγω την τακουνάτη Domi με τη σκέψη να σουλατσάρω αορίστως στα μονοπάτια του Χορτιάτη, περνώντας πρώτα από το ...περίπτερο για εφημερίδες.
Φτάνω στο υπαίθριο πολυκατάστημα-περίπτερο, όπου η περιπτερού καταφτάνει με περπάτημα λοχαγού του πεζικού, για να μΕ ρωτήσει τι εφημερίδες θέλω, μιας και δεν είχε ανοίξει ακόμα όλους τους πάκους.
Απέναντι απ΄το περίπτερο κάποιος εραστής της περιπέτειας έπλενε ...με αυστηρότητα τo ντακαροθρεμένo θηριώδες 4Χ4...
...πιθανώς επειδή θα είδε το βράδυ κανένα ντοκυμαντέρ του Lonely Planet στην έρημο Γκόμπι...
Στη διπλανή βίλα, σ΄ένα γκαράζ εθεάθη οξύλαλος μπουρούχα που ρωτούσε το έτερον ήμισυ "αν τα κλειδιά ήταν επάνω στο Μερσεντέ"...
Την στιγμή που ακούστηκε από τη μεζονέτα ..."πάρε το Τσερόκι γιατί θα βρέξει..." χτύπησε το κινητό μου!
Ήταν ένας φίλος, ο Θωμάς . Είχε πάει ήδη ενιάμιση η ώρα. Θα ερχόταν Σαλονί από την Έδεσσα, για να πάει μ΄ένα φίλο του, τον Χρήστο, τον γύρο της Σιθωνίας (γεμάτη 300άρα για μένα, 500άρα για τον Θωμά...αρκετά για ένα τσίπουρο στο Πόρτο Κουφό). Με ρωτούσε αν είμαι μέσα...
Ήθελε πολύ σκέψη? Η ζωή είναι σαν το δελτίο ειδήσεων... αν ειναι μονότονη και βαρετή, απλά πατώνει! Να μην επαναλαμβανόμεθα!
Ραντεβού στο σπίτι μου κατά τις ένδεκα.

 

[Basile Metallinos]

Πληρώνω την περιπτερού και κάνω αναστροφή για το σπίτι. Βλέποντας έναν τύπο με σουλούπι γνωστού Τούρκου ηθοποιού, εν πλήρει κορδώσει από το παράθυρο της κρεββατοκάμαρας μέσα στην μεταξωτή robe de chambre, να καμαρώνει τη μπουρούχα με το Τσερόκι να βγαίνει από το πάρκιν, φωνάζοντας "Take care Soula!"
...σκέφτηκα την παλιά μαφιόζικη ρήση ..."ποτέ δεν είναι κακή ευκαιρία να το βουλώσεις"...
Φεύγω καρφί για το σπίτι. Παρά λίγο να σκοτωθώ! Προσπερνώντας φουστανελογκλιτσοφόρο, προφανώς ξενύχτη, με αγροτικό truck, την ώρα της προσπέρασης τα 2 μέτρα διαδρόμου που είχα στη διάθεσή μου, άρχισαν να στενεύουν, να στενεύουν ...μέχρι σημείου που κορνάροντας φρικαρισμένος έφτασα κολλητά στην διαχωριστική νησίδα και την πόρτα του τρακτεροκουδουνόβλαχου, σε τέτοιο σημείο...
...που από το ανοιχτό παράθυρό του, διάβασα τον τίτλο της κασέτας που ετοίμαζε για το μαγνητόφωνο..."τα ουίσκυ που πίνεις" της Βούλας Πάλλα...
Φτάνω στο σπίτι. Η πρώην σύζυγος ξυπνάει από τον θόρυβο που κάνω στις ντουλάπες και βλέποντας απ' το παράθυρο το χιονόνερο που άρχισε να πέφτει, με κοιτάζει αποτροπιασμένη να ετοιμάζω την μοτοσυκλετιστική φόρμα, τα ισοθερμικά και τα λοιπά.
Η προσπάθειά της να μΕ αλλάξει γνώμη, μΕ βρίσκει αμετακίνητο σαν τη πυραμίδα του Χεφρήνου. Βλέποντάς με σε λίγο να ντύνομαι υπό ακρατή ενθουσιασμό κι έχοντας βάλει στη διαπασών τραγούδια της Σοφίας Βέμπο, άρχισε να με σταυρώνει στο μέτωπο, με αγιασμό από το μοναστήρι του Σωφρονίου Ιεροσολύμων του θαυματουργού…
Πάω στο γκαράζ, αλλάζω την Domi με την Africa και βγαίνω έξω...
Ο Θωμάς με το 1150 GS και ο Χρήστος με το γυμνό GSR600 με περίμεναν...
Ξεκινήσαμε για Χαλκιδική αφήνοντας πίσω μας τους Θεσσαλονικείς, να τους "παραλαμβάνουν" τα πολυδαή και ακριβοπληρωμένα κοράσια που ανταλλάσουν μπούτια και αμπελοφιλοσοφία στην πρωινή κυριακάτικη ζώνη της τηλεόρασης...
Εμείς ήμασταν ήδη σε "άλλη διάσταση"...

 

[Basile Metallinos]

Τα 55 χιλιόμετρα μέχρι τα Ν. Μουδανιά γίνονται ατμός. Διαλέγουμε την έξοδο για Σιθωνία.
Τα τοπία, ως γνωστόν, καταπληκτικά, πανέμορφα, απερίγραπτα κλπ κλπ, μα τόσο πολύ...
...που και φωτογραφίες να βάλεις ...ως γνωστόν δεν θα καταφέρουν να σας μεταφέρουν την μαγεία!
Το στροφιλίκι στο 2ο πόδι της Χαλκιδικής, ως γνωστόν, είναι η χαρά των στριφτερών, γονατάδων, αγκωνάδων, μαρσπιεδοφάγων...και τινών ακόμη ορχιφορούντων κατηγοριών που ενδημούν και φύονται στην περιοχή, περισσότερο κι από την βρώσιμη ελιά Χαλκιδικής...
...και είναι τόσο καταπληκτικό που ...δεν περιγράφεται κι αυτό...
...αλλά και φωτογραφίες να έβαζα, ως γνωστόν, θα ήταν ανίκανες να σας μεταφέρουν την ομορφιά!
Επομένως, δεν θα σας κουράσω με δρόμους και τοπία.
Σταματάμε σ΄ ένα μίνι μάρκετ στις Καλύβες για μπισκότα και νερά. Η τηλεόραση πάνω απ' το ταμείο δείχνει πρωινάδικο να σχολιάζει σκηνές από ταξιδιωτικές προτάσεις γνωστών παρουσιαστών. Όχι! Χάπια ευτυχίας δεν θα πάρω. Το λυσσαλέο κυνήγι της απρόσιτης εικόνας των 2 κοσμοειδώλων δεν είναι στα γράδα μου. Ποτέ δεν είχα τον γκαϊλέ να γίνω θεατής των ψεύτικων μεγαλείων των άλλων, να δώ εκ του συστάδην τις ομπρέλες που κλείνει ο Κωστόπουλος στη Μύκονο, να μπανίσω από μικρή απόσταση την βίλα της Βανδή, το λουλουδέ βρακί του Κωστέτσου...
...μπας και αισθανθώ ότι "παίζω" κι εγώ μέσα στο παιχνίδι της γκλαμουριάς, έστω και ως μπανιστιρτζής!
Όταν η πραγματική σου ζωή είναι πλέον η τηλεόραση και ψάχνεις εκεί παρηγοριά κι επαλήθευση, τα 2 κοσμοείδωλα της περιπέτειας θα σου "περάσουν" μέχρι και την αίσθηση ότι συμμετέχεις κι εσύ σ΄αυτόν τον ιδρωμένο τζερτζελέ, σ΄αυτό το ταξιδιωτικό δήθεν...
...μέχρι που θα σκέφτονται για σένα!
Γιατί στην πραγματική ζωή...
...ακόμα και στο πιό ταπεινό ταξίδι, έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς...
...κι αυτό είναι το χειρότερο για τους περισσότερους!
Η άλλη διάσταση, λοιπόν, είναι απλά...η δραπέτευση από ότι άχρηστο μας βομβαρδίζει!
Η ελευθερία του να "ρολάρεις" με τη μηχανή σου στο δρόμο, χωρίς να σε αγγίζει το life style που στις μέρες μας, της κομπορρημοσύνης των τιποτένιων και των δηθενάδων, έχει καταδικάσει σε ποινή κάθειρξης τον καθημερινό άνθρωπο...
Βόλτα στο περίπτερο λοιπόν! Ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξει!
Ανοίγουμε τα γκάζια!
Σε λίγο η μπακαλοκοινωνία των "Μερσεντέ" με κυμαινόμενο επιτόκιο, με τις οξυζενέ κυρίες που περνούν την δεύτερη θηλυκή κρίση, αγοράζοντας prada και Louis Vuitton...
...οι πρώην μεγαλωμένοι στην πείνα του ΄60 και νυν ειδικοί στα τυριά και γευσιγνώστες στα κρασιά...
...η αντιπνευματική τάξη της μασοχάψας και του σαβουρο-πίνειν, γκαραζοτεκνά, τοπικοί τηλεοπτικοί παρ΄ολίγον σταρς, ελαφρολαϊκοί, πολιτικάντηδες, νταβατζήδες και κάθε ορδής νεοπλούσιοι χασαπο-εργολάβοι που επινόησαν μέχρι και οικόσημο της αριστοκρατικής τους οικογένειας από τα Κάτω Μπουρμπούτσαλα, με την ναρκισσιστική μανία μιάς επιφανειακής κομψότητας και κύρους...
...θα εκδράμουν προς τις χασαπο-ψαροταβέρνες της Χαλκιδικής, παραβαίνοντας όλα τα άρθρα του ΚΟΚ....σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, για να τις λεηλατήσουν...
...κατασπαράσσοντας μπριζόλες Γαλλίας από το Carrefoure και φαγγριά Σενεγάλης για ελληνικά...
...άσχετα αν ψήνονται προσανατολισμένα με το κεφάλι προς τη...Μέκκα!

Ανοίγουμε πιό πολύ τα γκάζια! Δεν πρέπει να μας προλάβουν...

 

[babaduma]

...ακόμα και στο πιό ταπεινό ταξίδι, έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς...
...κι αυτό είναι το χειρότερο για τους περισσότερους!

Τα είπες όλα!

 

[Basile Metallinos]

ΟΧΙ!
Εδώ δεν έχει πανέμορφα και καταπληκτικά κτίρια...
Η περιοχή αποτελεί μνημείο βάναυσου εργολαβισμού και κυνισμού. Το χαρισματικό Χαλκιδικιώτικο τοπίο κάνει ακόμη πιό αβάσταχτη την μπετονίλα και τα καρούμπαλα-βίλλες...
Ό,τι καπνίσει του καθενός και όπως του καπνίσει...
Γύψινα ροπαλάκια βλαχομπαρόκ, αλουμίνια στιλ νεοβλαχέ, γερμανολαζοειδή, ψευτομοντέρνα, μυξοκλασσικές δυσπλασίες, λεζαντομεζονέτες με σομόν μπαλκόνια, φρικαλέα μαγαζιά με τα γνωστά κουρτινάκια με τα κολλεδάκια στις ταβέρνες, αρχαιοελληνικές κολώνες με τουρκοκλασίκ φωτιστικά...
...ένα ψυχογράφημα της κιτς διαταραγμένης ψυχής των αγενών και πτωχοαλαζώνων νεοελλήνων!
Φανταστείτε έναν Ιταλό από την Ρώμη ή ένα Τσέχο από την πανέμορφη Πράγα να καθίσει σε καμιά τέτοια ταβέρνα στο Ν. Μαρμαρά να φχαριστηθεί καμιά κουτσομούρα...
Θα πάθει κολπική μαρμαρυγή από το κιτς...
...ή θα γίνει στήλη άλατος με εξορυγμένους οφθαλμούς ως Οιδίπους τύραννος ...στα Τίρανα

Στην φωτογραφία παρακάτω δεν είμαστε σε χωριό...
...αλλά στη διασταύρωση για Ν. Μαρμαρά...
Τα μπετονένια κακουργήματα κατά συρροή σε εκτός σχεδίου περιοχή είναι ορατά! Μα φυσικά! από κεί περνάς για να πας στο καζίνο του Πόρτο Καρρά...
...αύριο-μεθαύριο να μην ανοίξει και κανένα ...σουπάδικο στην παράνομα χτισμένη πιλοτή?
Έρχεται η ...ανάπτυξη στη Χαλκιδική...

...γι΄αυτό εμείς πρέπει να φεύγουμε!

Ανοίγουμε τα γκάζια και πάμε παρά κάτω...

 

[Basile Metallinos]

Διαλέξαμε την αριστερή διαδρομή προς...Συκιά...
Μη πάει ο νους σας στο πονηρό!
Ο Χρήστος είχε "κακές" διαθέσεις για "στρίψιμο" και οι αγαπημένες του στροφές είναι ανηφορικές και με καμπύλες σαν της Beyonce'...
Με το "γυμνό" έγινε ...ατμός...
Κάνοντας τον κύκλο θα ξαναερχόμασταν στην ίδια διασταύρωση, περνώντας από τον Ν. Μαρμαρά.
Γουστάρω θανατηφόρα την άδεια, μελαγχολική χειμωνιάτικη Χαλκιδική!
Αν εξαιρέσει κανείς κάτι θεογκόμενες με υψηλές αναρτήσεις και στρινγκ που συμπληρώνουν το τοπίο το καλοκαίρι, η ατμόσφαιρα είναι στα γράδα μου.
Κλειστά τα μπιτσόμπαρα με τα γελοία τουριστικά λάτιν ή τους γρυλισμούς από ντόπια λαμπραντόρ...
...κλειστά τα πολιτισμικώς δωσιλογικά καφέ που σνομπάρουν τον ελληνικό καφέ και προσπαθούν να σου πασάρουν ...φρέντο(!)...
...κλειστά τα σικ ρεστοράν της Nouvelle Cuisine, που εκτιμώνται βαθέως από τους καράβλαχους, που τους πασάρουν τον κατεψυγμένο ξιφία από τον Ινδικό ωκεανό με αβοκάντο, άσπρη σάλτσα και κουκουνάρα...
...άσε που ο βαλκάνιος χωρικός-εστιάτωρ, αν του παραγγείλεις χωριάτικη και ρετσίνα θα σε κοιτάξει σαν ...τροπικό πτηνό, ενώ σου επιβάλλει την ...παραδοσιακή μας "Σήζαρ'ς" με βραστά λαχανικά παρμεζάνα και προσούτο πάντα με ...μπαλσάμικο! Μέχρι και το έσχατο γαστρονομικό μας προπύργιο, το σουβλάκι, τόχουν ξεφτελίσει σερβίροντάς το με κρεμ φρές και μανιτάρια...

Άθελά μου ανοίγω το γκάζι...

Οι βίλες των εκατομμυρίων ευρώ κλειδωμένες...
Τι να την κάνεις τέτοια εποχή? Σου λέει, ποιός θα μας δεί χειμωνιάτικα? Να κάνουμε κανένα κοκτέιλ-πάρτυ να μοστράρουμε τον "Τσαρούχη" στο σαλόνι...
...το καταλαβαίνω!
Κοίτα ρε τι παραδείσους χάνει ο κόσμος!
Ρε δε πάτε να ξαναφορέσετε τα τσαρούχια σας ...
...οι ασπάλακες!

Οι σκέψεις μου διακόπηκαν βλέποντας τον Χρήστο να μας περιμένει, κάνοντας τσιγάρο, έξω από την Σάρτη…

 

[Basile Metallinos]

Περάσαμε την έρημη Σάρτη...
...και συνεχίζουμε...
Παντού η ίδια κουλτούρα. Το βουλιμικό αίσθημα της κτητικής μανίας, της αρπαγής, της απληστίας, δάνεια με δόσεις, οικονομία, μιζέρια, αιχμαλωσία μιάς ζωής για κάτι μάταιο και μεταφυσικό...
...ούτως ή άλλως ΔΕΝ το χαίρεσαι! Πρακτικά ΔΕΝ σου ανήκει!
Πάντα η ίδια αρλουμπολογία ...ως ρητορική:
"...για τα παιδιά, νάχουν κάτι να τους βρίσκεται".
Τα νεκροταφία "Αναστάσεως του Κυρίου" είναι γεμάτα από μεγαλοκτηματίες και ιδιοκτήτες μεζονετών και ...τινών ακόμη εργολαβικών παραθεριστικών κελιών 2Χ3...
Περνάμε και την έρημη Συκιά...
Παντού η αυταπάτη της ασφάλειας και αιωνιότητας δια της ιδιοκτησίας... Πολλοί είναι και "πονηροί"...
...βάζουν και προκάτ εκκλησάκι μέσα στο οικόπεδο της βίλας, για να ολοκληρωθεί το σκηνικό παριστάνοντας τους ευλαβείς...
...προσπαθώντας να παραμυθιάσουν ακόμα και ...τον Θεό, τα λαμόγια!
Η εκκλησία έχει γίνει χώρος δημοσίων σχέσεων με τον επουράνιο εισαγγελέα! Κλέβεις φόρους, αυθαιρετείς κατ΄εξακολούθησιν, παρενοχλείς σεξουαλικά, είσαι ψεύτης, παραβιάζεις τα Στοπ και το κόκκινο, εγκαταλείπεις το θύμα σου, δέρνεις στα γήπεδα, "πηδάς"ανήλικα...
...και όλ΄αυτά προσπαθείς να τα εξαγοράσεις με κεριά και σταυροκοπήματα...
Η πρώην σύζυγός μου είχε ένα παράπονο! Δεν πήγαινα στο θέατρο μαζί της...Σχεδόν ποτέ...Τελευταία φορά πήγα πριν 15 χρόνια...
Τι να σου πεί το θέατρο μπροστά στην opera buffa, στο θέατρο της καθημερινής παράνοιας που μπορείς να ζήσεις καθημερινά, ρουφώντας την πραγματική ζωή με βουλιμία?
Αφήσαμε πίσω μας τους αυτόχθονες ιθαγενείς της περιοχής να προετοιμάζονται από νωρίς να παρακολουθήσουν το Survivor και πλησιάζαμε προς το Πόρτο Κουφό...
Φτάναμε πλέον στη μύτη του "ποδιού".
Όσο κατεβαίνεις τα πράγματα γίνονται λιγότερο τραγικά...
...διότι τα τουριστικά μέρη που περάσαμε τείνουν να μετατραπούν σε "έντερο αφοδεύσεως" των Θεσσαλονικέων ταξιδευτών της κυριακάτικης μεσημεριανής ζώνης!

Η διασταύρωση για το χωριό Πόρτο Κουφό, διέκοψε ξαφνικά τις σκέψεις μου...
Το φυσικό λιμανάκι των ψαράδων στον κλειστό κόλπο και το άδειο και ήρεμο χωριό έμοιαζε αρκετά ανθρώπινο...