Ηνωμένο Βασίλειο Road trip - Scotland

[Zacharoula]

Η ώρα 20.30, φτάνουμε στο ξενοδοχείο πραγματικά εξαντλημένοι απο την αυπνία της προηγούμενης βραδιάς στο αεροδρόμιο.
Η βροχή δεν είχε σταματήσει και το μόνο που θέλαμε ήταν ένα ζεστό μπάνιο και ένα μαλακό κρεβάτι. Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Εδιμβούργο και θέλαμε να την χορτάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο μιας και θα μέναμε μόνο μία μέρα, την Κυριακή.
Το ξενοδοχείo βρίσκονταν 25 λεπτά έξω απο το Εδιμβούργο σε μια γειτονιά πνιγμένη απο δέντρα. Ήταν παραδοσιακής κατασκευής και αρκετά καθαρό. Κάναμε το μπάνιο μας, οργανώσαμε την επόμενη ημέρα μας και πέσαμε στα κρεβάτια μας για ύπνο...
Δεν πρέπει να είχαν περάσει δέκα λεπτά απο τότε που έκλεισα τα μάτια μου...
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και ακούω έντρομο τον Κώστα, που μαζί με την Χριστίνα έμεναν στο ακριβώς απέναντι δωμάτιο (costas-christi τα usernames των παιδιών στο travelstories), να φωνάζει : "Παιδιά ξυπνήστε! Πήρε φωτιά το ξενοδοχείο.Ολοι έξω!"
Γυρνάω στην φίλη μου, που μέναμε μαζί, και της λέω: "Κατερινάκι!!! Φωτιά? Πώς? Που? Πότε?"
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω όλες τις πόρτες των δωματίων ορθάνοικτες. Τα δωμάτια είχαν ήδη εκκενωθεί ενώ δύο υπάλληλοι που στέκονταν στο διάδρομο, μας έλεγαν να βιαστούμε μιας και είχαμε μείνει τελευταίοι. Ο αέρας στους διαδρόμους του ξενοδοχείου μύριζε σαν να είχαν καεί καλώδια και ήδη είχαν έρθει δύο πυροσβεστικά.
Βουτάμε μπουφάν και πορτοφόλια και όπως ήμασταν με τις παντόφλες και τις πυζάμες, βγαίνουμε απο τα δωμάτια και όπου φύγει φύγει...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mpiftex]

Welcome back Zacharoula!
Ελπίζω να περάσατε τέλεια και να το ευχαριστηθήκατε!
Περιμένω την ιστορία σου αναλυτικά!! Και με φωτογραφίες, ε!!

 

[Zacharoula]

Part 2.

Μουντός καιρός,βροχή και κρύο..Έτσι ακριβώς όπως θέλαμε να είναι ο καιρός,έτσι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι...
Βάζουμε μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκινάμε...Η δυσκολία της ''ανάποδης'' οδήγησης,έγινε αισθητή απο το πρώτο κίολας λεπτό.Οι χάρτες βγήκαν απο τις τσάντες μας και άρχισε να χαράζεται η πορεία όπως ακριβώς την είχαμε μελετήσει αρκετό καιρό πριν φύγουμε.
Πρώτος σταθμός : Sterling (ή Stirling όπως γράφεται απο τους ντόπιους).Η μυθική πόλη των Highlanders και του W.Wallace.Mία πόλη που έγινε γνωστή περισσότερο μέσα απο την ταινία Braveheart παρά απο την ομορφία και την ιστορία της.Οι ντόπιοι το ξέρουν πολύ καλά κι έτσι δεν χάνουν την ευκαιρία να το χρησιμοποιούν.
Επίσκεψη στο φανταστικό Stirling Castle.Ένα τεράστιο κάστρο-μουσείο που κάθε γωνία του έκρυβε και μία ιστορία.Αντικείμενα στρατιωτών,παραδοσιακές στολές,αγάλματα των Ηighlanders και πίνακες με αναπαραστάσεις μαχών,όλα μπροστά στα αχόρταγα μάτια μας τα οποία δεν ήξεραν που να πρωτοκοιτάξουν.Έπειτα απο μίαμιση ώρα στο μουσείο,πήγαμε στο κέντρο του Stirling για βόλτα και φαγητό.Περπατήσαμε στις πλατείες και γίναμε ένα με τους ντόπιους,νίωσαμε έστω και για λίγο την ικανοποίηση του να περπατάς στο μαγευτικό και ιστορικό Stirling.Έπειτα απο αρκετή ώρα,και αρκετά ταλαιπωρημένοι,πήραμε τον δρόμο για το Εδιμβούργο όπου βρίσκονταν το ξενοδοχείο στο οποίο θα μέναμε 2 βράδια...Που να φανταζόμασταν όμως τι θα συνέβαινε εκείνο το βράδυ...το πρώτο μας βράδυ στη Σκωτία...

 

[Zacharoula]

Part 3

Η ώρα 20.30, φτάνουμε στο ξενοδοχείο πραγματικά εξαντλημένοι απο την αυπνία.Η βροχή δεν είχε σταματήσει και το μόνο που θέλαμε ήταν ένα ζεστό μπάνιο και ένα μαλακό κρεβάτι.Η επόμενη μέρα, ήταν αφιερωμένη στο Εδιμβούργο και θέλαμε να την χορτάσουμε όσο το περισσότερο γίνόταν μίας και θα μέναμε μόνο μία μέρα,την Κυριακή.
Το ξενοδοχείo βρίσκονταν 25 λεπτά έξω απο το Εδιμβούργο σε μια γειτονία πνιγμένη απο τα δέντρα.Ήταν παραδοσιακής κατασκευής και αρκετά καθαρό.Κάναμε το μπάνιο μας,οργανώσαμε την επόμενη ημέρα και πέσαμε στα κρεβάτια μας για ύπνο...
Δεν πρέπει να είχαν περάσει δέκα λεπτά απο τότε που έκλεισα τα μάτια μου...
Ξαφνικά χτυπάει η πόρτα και ακούω έντρομο τον Κώστα, που έμενε στο ακριβώς απέναντι δωμάτιο με την Χριστίνα (costas-christi τα usernames των παιδιών στο travelstories), να φωνάζει : "Παιδιά ξυπνήστε! Πήρε φωτιά το ξενοδοχείο.Ολοι έξω!"
Γυρνάω στην φίλη μου, που μέναμε μαζί, και της λέω: "Κατερινάκι!!!!Χριστέ μου!!!Φωτιά???πώς?που?πότε??"
Ανοίγω την πόρτα και βλέπω τα δωμάτια του διαδρόμου ορθάνοικτα.Είχαν εκκενωθεί ήδη ενώ δύο υπάλληλοι που στέκονταν στο διάδρομο, μας είπαν να βιαστούμε μιας και είχαμε μείνει τελευταίοι.Οι διάδρομοι του ξενοδοχείου μύριζαν καμμένα καλώδια και ήδη είχαν έρθει δύο πυροσβεστικά.
Βουτάμε μπουφάν και πορτοφόλια και όπως ήμασταν με τις παντόφλες και τις πυζάμες,βγαίνουμε απο τα δωμάτια και όπου φύγει φύγει...

 

[KIKI]

περιπέτεια και αυτη!!!
Συνέχισε σε παρακαλω ... Με εχει φάει η αγωνία για την συνέχεια ..

 

[Zacharoula]

Part 4.

Βγαίνουμε στην αυλή του ξενοδοχείου αναμαλλιαμένοι απο τον ύπνο και απορημένοι.Τι ακριβώς είχε γίνει???
Κάναμε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.Μεταξύ μας κάναμε δίαφορες υποθέσεις αλλά κανένας δεν ήξερε τι πραγματικά συνέβαινε.
Τα πυροσβεστικά εξακολουθούσαν να βρίσκονται εκεί ενώ πέρασαν και κόκκινη κορδέλα ώστε να μη μπορεί να μπεί κανείς μέσα.Όλα τα φώτα είχαν σβήσει και το μόνο φώς που υπήρχε ήταν αυτό τών λιγοστών φακών που κρατούσαν υπάλληλοι και πυροσβέστες.
''Α!κάτι σοβαρό πρέπει να συμβαίνει'' ,μουρμούριζαν όλοι.
Το μπαρ του ξενοδοχείου,που είχε άλλη είσοδο,είχε ανοίξει ώστε να μπούμε μέσα.Τουλάχιστον δεν κρυώναμε πία.Τα ποτά που θα πέρναμε,ήταν όλα κερασμένα απο το ξενοδοχείο αλλά ποιός είχε όρεξη για ποτό???!!!Τέτοια ώρα,τέτοια λόγια!
Μόνο οι Σκοτσέζοι ήταν πραγματικά μέσα στην τρελή χαρά!Έπιναν ασταμάτητα και τραγουδούσαν λες και δεν ήταν στο ίδιο ξενοδοχείο αλλά σε κρουαζιερόπλοιο.
Το προσωπικό, πηγαινοερχόταν και προσπαθούσε να καθυσηχάσει τον κόσμο καθώς είχε εκνευριστεί απο την άγνοια και την αναμονή.Τι θα κάναμε??θα φεύγαμε??θα λυνόταν το πρόβλημα και θα μέναμε??Επρεπε να πάρουμε μια απάντηση.Στεκόμασταν έτσι τουλάχιστον για δύο ώρες και το χειρότερο όλων ήταν ότι κοιμόμασταν κυριολεκτικά όρθιοι.
Τα πόδια μου είχαν ξυλίασει με τις παντόφλες, ενώ κάτω απο το μπουφάν μου, φαινόταν η ρόζ πυζαμούλα μου με τις πολύχρωμες καρδούλες.Ποιός νοιαζόταν όμως???Ακόμα απορώ, πώς κάποιοι πρόλαβαν να ντυθούν όταν όλα έγιναν μέσα σε δευτερόλεπτα.
Κάθε φορά που ρωτούσαμε κάποιον υπάλληλο,μας έλεγε πως ειδικές κρατικές ομάδες αναμένονται απο στιγμή σε στιγμή για να κρίνουν αν θα μείνουμε ή θα φύγουμε.Αυτές οι ομάδες ήρθαν και ναι...τα πράγματα ήταν περισσότερο σοβαρά απο ότι νομίζαμε αρχικά...
Τελικά,ύστερα απο αρκετή ώρα,μας ανακοίνωσαν πως κρίνεται ακατάλληλη η διαμονή μας καθώς υπήρχε πρόβλημα στα ηλεκτρολογικά.Επρεπε να μεταφερθούμε σε άλλο ξενοδοχείο.
Επιστρέφουμε στα δωμάτια και σε κλασματα δευτερολέπτου,μέσα στο σκοτάδι,μαζέψαμε τα πράγματα μας.Το ξενοδοχείο είχε ήδη κανονίσει τη διαμονή μας και στην είσοδο,περίμεναν ταξί τα οποία θα μετέφεραν τον κόσμο.Εμείς ακολουθήσαμε με το αυτοκίνητο ένα απο αυτά και σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στο άλλο ξενοδοχείο...ΑΧ!Τί ξενοδοχείο όμως...

 

[Zacharoula]

Part 5.

Η ώρα είχε περάσει,ήταν 00.30 όταν φτάσαμε στο δεύτερο ξενοδοχείο...
Όταν κατεβήκαμε απο το αυτοκίνητο και το αντικρίσαμε, όλοι είπαμε με μία φωνή : "Τί είναι αυτό!! Μήπως ήρθαμε στο σπίτι του δράκουλα?"
Γύρω απο το ξενοδοχείο, δεν υπήρχε τίποτα. Ήταν πάνω σε έναν σκοτεινό δρόμο στη μέση του πουθενά. Η πρόοψη του δεν φαινόταν καθώς ήταν όλη καλυμμένη με αναρριχώμενα φυτά. Το μόνο που το έκανε να θυμίζει ξενοδοχείο, ήταν το λιγοστό φώς που έβγαινε απο τα παράθυρα των δωματίων τα οποία με δυσκολία διακρίνονταν λόγω της ζούγκλας. Ανατριχιάσαμε!
Μπήκαμε μέσα διστακτικά και αφού πήραμε τα κλειδιά των δωματίων, κατευθυνθήκαμε προς αυτά.
Τα δωμάτια ήταν άθλια, ήταν τρομακτικά με βαριά σκούρα έπιπλα, με βαριές παρδαλές κουρτίνες και με κάδρα περίεργων και σκοτεινών προσώπων που ένιωθες οτι συνεχώς σε κοιτούσαν όπου και αν πήγαινες.
"Απο το κακό στο χειρότερο", σκέφτηκα.
Το δωμάτιο όπου έμενα εγώ, ήταν διαμορφωμένο για άτομα με κινησιακά προβλήματα. Όταν μπήκα στο μπάνιο, ανατρίχιασα. Ηταν γεμάτο μπάρες. Δεν υπήρχε πουθενά ντουζιέρα ή μπανιέρα. Υπήρχε μόνο μια πτυσσόμενη καρέκλα και ένα ακουστικό. Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο...
Από την μία, μπράβο τους που έχουν μεριμνήσει, από την άλλη όμως ήταν περίεργο το συναίσθημα για κάποιον που δεν έχει ξαναδεί κάτι τέτοιο...
Στο δωμάτιο της Χριστίνας και του Κώστα τα προσκεφάλια ήταν δύο αλλά το κρεβάτι ήταν ένα και μονό...Το δεύτερο κάπου είχε πάει και ένας Θεός ξέρει πού!
Εκείνο το βράδυ, κοιμηθήκαμε όπως όπως.
Σε αυτό το ξενοδοχείο θα μέναμε 2 βράδια.
Το πρώτο κιόλας πέρασε...
Ξημέρωνε Κυριακή...

 

[dimosf]

Μήπως να το κάνεις σενάριο; Το φάντασμα τι ώρα βγήκε; Πολύ καλή η αφήγησή σου! Για συνέχισε....

 

[trelokefalonitis]

Ζαχαρουλα μηπως εισαι τυχερη που καταφερες και γυρισες?Εσυ περιμενες πως και πως να πας και εγω περιμενα πως και πως να γυρισεις για να μου πεις νεα σου απο τον πολυποθητο προορισμο μου....Συνεχεισε μην σταματας....

 

[varsa]

βρε Ζαχαρούλα τι περιπέτεια ηταν αυτη... θα σο μείνει αξεχαστη παντως... για πες και τα υπολοιπα, εχει ενδιαφέρον!!!!

 

[go2dbeach]

Μου φαινεται οτι στηθηκε το τελειο σκηνικο για Scotland road trip ..η συνεχεια?

 

[StellAnna]

Ζαχαρούλα.... φοβερή αφήγηση, όπως και περιπέτεια.
Ισάξια μιας μυστηριώδους Σκωτίας