Φινλανδία Salla-In the middle of nowhere...

[annoulita100]

Το πρωινό μας θελήσαμε να το περάσουμε μέσα στο χουχουλιάρικο σπιτάκι μας και να το απολαύσουμε για μερικές ακόμες ώρες μιας και το μεσημέρι θα αφήναμε πίσω μας το πανέμορφο και μακρυνό Salla και θα κατευθυνόμασταν νότια προς το Ροβανιέμι...Ο καιρός αρκετά καλός με ηλιοφάνεια και θερμοκρασία στους -10.Παίρνοντας το πρωινό πλάι στο τζάκι,συζητούσαμε για το πόσο τυχεροί σταθήκαμε που είδαμε με τα μάτια μας αυτό το υπερθέαμα που λέγεται Βόρειο Σέλας!!!Και κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως πλάι σε αυτόν τον άνθρωπο πολλά όνειρα μου έχουν γίνει πραγματικότητα...και συνεχίζουν να γίνονται...Η ώρα είχε πάει 11 και 12.30μμ το λεωφορείο αναχωρούσε για Ροβανιέμι.Χωρίς λοιπόν δεύτερη σκέψη ετοιμάσαμε βαλίτσες,αφήσαμε στην ιδιοκτήτρια του σπιτιού ένα αναμνηστικό προς ένδειξη ευγνωμοσύνης για την υπέροχη φιλοξενεία και κινήσαμε για το σταθμό του λεωφορείου.Στο δρόμο παρατηρούσα το αραιοκατοικημένο αυτό χωριό και δεν μπορούσα να πιστέψω πως υπάρχουν μέρη στον κόσμο που είναι τόσο ήρεμα και γαλήνια..
Το λεωφορείο ξεκίνησε στην ώρα του και σε 1 ώρα ακριβώς βρισκόμασταν στην πόλη του αγαπημένου σε όλους μας Άη Βασίλη.Ήμασταν περίεργοι να δούμε πώς είναι επιτέλους το χωριό αυτού του γλυκήτατου και γενναιόδωρου κυριούλη που κάθε χρόνο τοοοόσα παιδάκια επιθυμούν να συναντήσουν....Πρώτη μας στάση στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα πράγματά μας.Η οικοδέσποινα μάς υποδέχτηκε κρατώντας ένα δίσκο με λιχουδιές από βατόμουρα και σύκα.Ενθουσιασμένοι από τη χειρονομία αυτή,τιμήσαμε τα υπέροχα γλυκάκια και κάτσαμε στη σάλα του ξενοδοχείου που μας υπέδειξε η κυρία ώστε να μας γνωρίσει!Μα τί φιλοξενία!!Η κυρία αυτή απ'ότι μας πληροφόρησε ήταν λάτρης της Ελλάδας και κάθε χρόνο ταξιδεύει με τον άντρα της και τα παιδιά της στα ελληνικά νησιά.Ύστερα από κάποιες απόπειρες να μας μιλήσει στα Ελληνικά,μας έδωσε ό,τι πληροφορία ήταν απαραίτητη για να κινηθούμε στο Ροβανιέμι τη μία και μοναδική μέρα που θα μέναμε.Το πρόγραμμα λοιπόν είχε επίσκεψη στο Santa Claus Village!!Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και ακριβώς απ'έξω υπήρχε στάση για το λεωφορείο 8 που θα μας οδηγόυσε στο χωριό,λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη.Το λεωφορείο ήρθε και σε λιγότερο από 20λεπτά.....voila!!!Το περίφημο χωριό,ένα έξυπνο τέχνασμα των Φινλανδών να βγάλουν λεφτά πιάνοντας όλους εμάς τους τουρίστες κορόιδα!!!Για να τα πάρω όμως από την αρχή...Πρόκειται για ένα πάρκο το οποίο φιλοξενεί τον Αη Βασίλη(Santa Claus Main Office), το ταχυδρομείο του-όπου κάθε χρόνο εκατομμύρια γράμματα καταφθάνουν(Santa Claus Post Office),δεκάδες μαγαζιά με ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ σουβενίρ και ένα ψευτο-παρκάκι με χάσκι και ταράνδους.Σαν χώρος και σαν ατμόσφαιρα είναι συμπαθητικό αλλά σε καμμία περίπτωση δεν αξίζει να κάνετε τόσα χιλιόμετρα μόνο για το θέαμα αυτό!Αφού λοιπόν ήρθαμε που ήρθαμε μέχρι εδώ αρχίσαμε την εξερεύνηση του χώρου.Περιπλανηθήκαμε στα διάφορα μαγαζάκια,αγοράσαμε μερικά δώρα και κάναμε στάση στο ''γραφείο'' του Αη Βασίλη για να τον δούμε και να βγάλουμε φωτογραφία. Η ουρά αρκετά μεγάλη και ο χρόνος παραμονής με τον στρουμπουλό κυριούλη για φωτογραφία μόνο 1,5 λεπτό!! Μπαίνοντας στο δωματιάκι,αντικρύζουμε έναν γλυκό κυριούλη με μακρυά γενειάδα,φορώντας την κόκκινη στολή και μάλλινες καλτσούλες!Μας καλωσόρισε με ένα πλατύ χαμόγελο και αφού μας ρώτησε από πού είμαστε μας χαιρέτησε στη γλώσσα μας ‘’Χοχο!Καλησπέρα στην όμορφη Ελλάδα !! ’’ .Ο χρόνος μας τελείωνε και γρήγορα γρήγορα του ζητήσαμε να φωτογραφηθούμε παρέα με τη φανέλα της Ομάδας( !!!!) και φυσικά δέχτηκε αφού ευχήθηκε-στα ελληνικά πάντα-καλή επιτυχία Πανατινάικος!!!! Τον χαιρετήσαμε,του έδωσα ένα φιλάκι και αφήσαμε πίσω μας το δωμάτιο του διάσημου αυτού ''Αγίου’’.΄Λίγα δευτερόλεπτα μετά πήραμε την κρυάδα μας από ένα ξωτικό…
-Ποίο τύπο φωτογραφίας θα θέλατε?5 card-postals ,1 φώτο 21x24 ή 1 μεσαία και 2 μικρές ?
-Ας πάρουμε τα 5 αγαπούλα τι λες?
-Ναι αμέ!Πόσο έχει γλυκό μου ξωτικό?
-40ευρώ!!!!!
-Αη Βασίλη δεν ήθελες αγαπούλα???Σκάστα τώρα τα ωραία μας λεφτάκια
-Έλα μωρέ μια φόρα έρχεσαι…,απαντούσα ενώ από μέσα μου μετάνιωνα την ώρα και την στιγμή που δεν άκουγα τον αγαπημένο μου να μείνουμε άλλη μία μέρα στο Salla από το να επισκεφθούμε την προσωποποίηση της απάτης!
Κι κάπως έτσι αφήσαμε τον Βασιλάκη και κινήσαμε για τα gift shops στα οποία καταθέσαμε άλλα 100 περίπου ευρώ σε μικροδωράκια.Τα ήθελε ο κώλος μας θα πείτε ε??? Βολτάραμε λίγη ακόμα ώρα στο πάρκο και γύρω στις 4 όπου άρχισε να νυχτώνει κινήσαμε για την πόλη για φαγητό!Να σημειώσω πως αυτό που μου άρεσει στο πάρκο ήταν ο ξύλινος στύλος με τα βέλη προς κάποιες πόλεις και ο αριθμός των χιλιομέτρων πάνω σε αυτά που αντιπροσώπευαν τα χιλιόμετρα που διανύει κάθε χρόνο ο Βασιλάκης προκειμένου να στείλει τα δώρα στα τόσα παιδάκια που τον περιμένουνε!Μέχρι να έρθει το λεωφορείο τραβήξαμε μερικές ακόμα φωτογραφίες μιας και η μπαταρία άρχισε να εξαντλείτε..Από τί άραγε…όταν το θερμόμετρο βρίσκεται στους -20???
Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο 3 λέξεις βγήκαν απ’τα χείλη μου:
-Όχι άλλο κρύο!!!
-Αυτό δεν λέγεται κρύο μωρό μου…Ψύχος λέγεται!!!
-Τί θα΄λεγες να αφήσουμε στην άκρη τις εννοιολογίες και να βρούμε ένα ΖΕΣΤΟ μαγαζάκι να τσιμπήσουμε κάτι???
Και εκείνη τη στιγμή προβάλλει μπροστά μου σαν όαση μία χαμηλοτάβανη πιτσαρία με τζάκι στο κέντρο της που μας καλούσε να την επισκεφτούμε!!Κι έτσι έγινε..2 άτομα κατεβάσαμε 2 πίτσες γίγας και 2 burgers (με μπιφτέκι ταράνδου για να μην ξεχνιόμαστε!)με αποτέλεσμα να μας κοιτάζει ένα ολόκληρο μαγαζί και προφανώς να αναρωτιέται που τα βάζουμε όπως μας ρώτησε άλλωστε και η ίδια η σερβιτόρα!
Έξω είχε ήδη σκοτεινιάσει και το μόνο που θέλαμε πια και οι δύο ήταν λίγο χουχούλιασμα στο όμορφο και περιποιημένο δωμάτιο της Ελληνόφιλης οικοδέσποινας.Φορέσαμε πυτζαμούλες,παραγγείλαμε 2 ποτήρια κρασί και αγκαλιά απολαύσαμε τη θέα από τη μεγάλη τζαμαρία μέχρι που μας πήρε ο ύπνος….Η μέρα που ξημέρωνε ήταν δύσκολη….Η μέρα της επιστροφής….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[annoulita100]

Και το συμβούλιο αρχίζει....
1ο)Πότε να πάμε?-Φλεβάρη.
2ο)Πόσες μέρες διαθέτουμε?-8
3ο)Τί εξοπλισμό χρειαζόμαστε?-Μια βόλτα απ'τη Columbia και θα πάρουμε την απάντηση.
4ο)Να πάμε απευθείας Λαπωνία με αεροπλάνο ή πρώτα Ελσίνκι και από'κει με τρένο(μιας και είμαστε λάτρεις των τρένων)?-Την κουρτίνα 2 φυσικά!
Κι έτσι ξεκινάμε τα πρώτα βήματα της προετοιμασίας αυτού του ξαφνικού ταξιδιού..Ο υπολογιστής πήρε πραγματικά φωτιά!Ολημερίς και οληνυχτίς πού την έβρισκες την Aννούλα πού την έχανες στο tripadvisor 24ώρες online(δεν είχα ανακαλύψει ακόμη το αγαπημένο travelstories)!Με συντροφιά λοιπόν τους ταξιδιωτικούς οδηγούς και τις προσωπικές μου σημειώσεις,στις επόμενες 20 μέρες ήταν σχεδόν όλα έτοιμα...Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά....52 και σήμερα.......35 και σήμερα......18 και σήμερα......9 και σήμερα......4 και σήμερα......1 και σήμερα......ΣΗΜΕΡΑ!!!!!

 

[elenara88]

Xαχα μ αρεσει πολυ οπως μας τα λες! Ντυθηκα, εβαλα τα χοντρα μου και περιμενω τη συνεχεια μην αργεις!

 

[pattyyy]

Λαπωνία, τέλεια! Ανυπομονώ!!! Θέλω και φωτογραφίες!

 

[Vivianaki]

Τι ωραίααα!!!!Άντε συνέχισε!!

 

[annoulita100]

!


"Εισιτήρια,σημειώσεις,ταυτότητες,λεφτά,φωτογραφική,ισοθερμικά....Ναι!Δεν έχω ξεχάσει τίποτα!", μονολογώ όσο ο νυσταγμένος μου άγγελος οδηγάει με προορισμό το αεροδρόμιο.Και χωρίς να το καταλάβουμε έχουμε ήδη φτάσει στο Βενιζέλος.Το check in έγινε,τα boarding pass στο χέρι και χωρίς δεύτερη σκέψη...βουρ για καφέ!!Θερμοκρασία Ελλάδος 8 βαθμοί(παρακαλώ αυτό να το θυμάστε για τη συνέχεια.....).Η ώρα κύλησε όμορφα μέχρι που έπρεπε να επιβιβαστούμε στο χαριτωμένο αεροσκάφος της Malev.Τη πτήση,για να είμαι ειλικρινής,δεν τη θυμάμαι γιατί έναν υπνάκο τον πήρα...Και τον άφησα όταν είχαμε ήδη προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι.Παίρνουμε βαλίτσες και πριν βγούμε έξω μια φωτεινή επιγραφή μου έβγαλε το μάτι.-19 !!!!Κυριολεκτικά η ανάσα σου πάγωνε.
-Το ήξερες αγάπη μου,δεν το ήξερες?Στη Φιλανδία είσαι!!!
-Ναι καλέ μου...Γιατί?Σου παραπονέθηκα??
-Όχι ακόμα...Για να σε προλάβω!
Κι έτσι φορώντας τα γάντια και τα σκουφάκια και παίρνοντας μια μεγάλη ανάσα βγαίνουμε έξω για να πάρουμε ταξί να μας πάει στο ξενοδοχείο,ή μάλλον στο χόστελ που θα περνάγαμε την αποψινή βραδιά.Η ώρα 8 και οι δρόμοι άδειοι.Από το παράθυρο του ταξί το μόνο που έβλεπες ήταν εικόνες ατελείωτου χιονιού...Σε 20 λεπτά είχαμε φτάσει στον προορισμό μας.Το χόστελ ένα μεγάλο 8όροφο κτίριο,5 λεπτά από το κέντρο.Το δωμάτιο πεντακάθαρο με σύγχρονα έπιπλα και κρεβάτια.Με 70ευρώ τη βραδιά άλλωστε δεν θα ζήταγα κάτι λιγότερο από αυτό.Αφήνουμε τα πράγματα,φοράμε τα ισοθερμικά και κατηφορίζουμε για το κέντρο γιατί οι διαμαρτυρίες από τα στομάχια μας είχανε ήδη αρχίσει...Μια πόλη ήσυχη,καθαρή,με ήπιους ρυθμούς ήταν οι πρώτες εντυπώσεις.Παντού μα παντού χιόνι.Τα πάντα παγωμένα.Το κρύο σε τρύπαγε μιας και το λιμάνι ήταν δίπλα.Το τι τούμπα έφαγα εξαιτίας του πάγου που είχε σκεπάσει κάθε τετραγωνικό χιλιοστό του δρόμου δεν περιγράφεται!!!"Μα καλά ακροβάτες είναι αυτοί οι άνθρωποι και δεν πέφτουνε!" φώναζα ενώ ο άγγελος μου είχε διπλωθεί από τα γέλια!Με τα πολλά μπαίνουμε στο πρώτο φαγάδικο που συναντάμε.Τι άλλο από ένα απολαυστικότατο και λαχταριστό.......μπέργκερ!!Μα υπήρχε και τίποτα άλλο ανοιχτό?Τρώμε,πληρώνουμε και κρατώντας τα αναψυκτικά στο χέρι παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής.Κάπως άρχισα να προσαρμόζομαι και οι τούμπες που μέτρησα αυτή τη φορά λιγόστεψαν!Μέχρι να φτάσουμε στο χόστελ τα αναψυκτικά είχανε γίνει παγοκολώνες!!Μόλις φτάσαμε στο δωμάτιο και καθώς έβγαζα τη πανοπλία από πάνω μου έβλεπα στο κορμί μου παντού κοκκινίλες.Όχι!Δεν ήταν από τις τούμπες...Ήταν από το κρύο...Φόρεσα τώρα τη Νο2 πανοπλία-πυτζάμα,και αγκαλιά με τον άγγελο με πήρε ο ύπνος στο ζεστό δωμάτιο ενός ξενώνα μιας κάτασπρης και παγωμένης πόλης μερικά χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από το σπίτι.....

 

[North66]

Η ώρα κύλησε όμορφα μέχρι που έπρεπε να επιβιβαστούμε στο χαριτωμένο αεροσκάφος της Malev.Τη πτήση,για να είμαι ειλικρινής,δεν τη θυμάμαι γιατί έναν υπνάκο τον πήρα...Και τον άφησα όταν είχαμε ήδη προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Ελσίνκι.

Δεν αλλάξατε αεροσκάφος στη Βουδαπέστη?

 

[annoulita100]

Δεν αλλάξατε αεροσκάφος στη Βουδαπέστη?

Ναι!Δεν το ανέφερα γιατί και πάλι η μνήμη μου από τις πτήσεις είναι θολή...Οk ομολογώ!Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με τα αεροπλάνα.Γι'αυτό το ρίχνω στον ύπνο.

 

[annoulita100]

Η ώρα 8 το πρωί και από το μεγάλο παράθυρο του δωματίου έβλεπες να πέφτει χίονι...Ένα θέαμα που θαυμάσαμε για μερικά λεπτά προτού ετοιμαστούμε για το πρωινό.Αφού φάγαμε και πήραμε δυνάμεις,ετοιμαστήκαμε,χαιρετίσαμε το ευγενέστατο προσωπικό και φύγαμε για το σταθμό του τρένου όπου θα αφήναμε τις αποσκευές μέχρι τις 7 που έφευγε το τρένο μας για Λαπωνία.Φορώντας τα ζεστά μας,η βόλτα στην πόλη άρχισε.Οι πρώτες μου εντυπώσεις επιβεβαιώθηκαν.Οι ρυθμοί ζωής στο Ελσίνκι είναι χαλαροί,βλέπεις ανθρώπους χαμογελαστούς και πρόθυμους να εξυπηρετήσουν τον όποιο τουρίστα,οι δρόμοι πεντακάθαροι,τα αυτοκίνητα ελάχιστα...και να μην ξεχνιόμαστε το χιόνι ατελείωτο!!!Περιπλανώμενοι στην πόλη και παρατηρώντας τη καθημερινότητα των Φιλανδών είπαμε να κάνουμε στάση για μια ζεστή σοκολάτα.Το cafe-restaurant ονομάζονταν Fazer και είχε μία από τις πιο όμορφες σοκολάτες που έχω πιεί ποτέ!Η ώρα κύλησε κάνοντας όνειρα και προβλέψεις για το πώς να είναι το χωριό στο οποίο ετοιμαζόμασταν να περάσουμε τις επόμενες 4 μέρες μας...
-Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να δούμε και το Βόρειο Σέλας???
-Τί σου λέω????!!!!!Αν είμαστε τυχεροί-που είμαστε- θα δούμε με τα ίδια μας τα μάτια αυτό το θαύμα της φύσης!!!!
Και έτσι με την αισιοδοξία μέσα μας κινήσαμε για μια ακόμα βόλτα στην πόλη.Άλλωστε οι ώρες μας στο Ελσίνκι ήταν ελάχιστες και προτιμήσαμε να τις περάσουμε περπατώντας το και παίρνοντας μια γεύση από την...παγωνιά του!Δεύτερη στάση για μεσημεριανό σε ένα πολύ όμορφο restaurant (Ravintola Sunn).Με συντροφιά την απαλή μουσική πέρασαν 2 ώρες χωρίς να το καταλάβουμε...
-Μήπως ήρθε η ώρα να χαιρετήσουμε την πόλη και να πάμε για λίγη δράση???
Σωστά!!!!Αυτό ήταν που ζητάγαμε από αυτό το ταξίδι...Δράση και περιπέτεια στο κάτι δαφορετικό...Αφήσαμε λοιπόν τη ζεστασιά του χώρου και φορώντας τις πανοπλίες μας φύγαμε για το σταθμό.Εκεί παραλάβαμε τις αποσκευές μας και επιβιβαστήκαμε στο τρένο με προορισμό το Kemijarvi από όπου θα μας περίμενε λεωφορείο να μας μεταφέρει στο Salla.Διάρκεια ταξιδιού 10ώρες και κάτι...Και το όνειρο ξεκινά.....

 

[annoulita100]

Σε ολόκληρο το τρένο επικρατούσε απόλυτη ησυχία...Μόνο έμενα η χαρά και η ανυπομονησία δεν άφηναν να κλείσω μάτι.Η ώρα έχει πάει 6 το πρωί ωσπού το δυνατό ηχογραφημένο μήνυμα ξυπνάει τους επιβάτες:''Next stop Rovaniemi''.
-Τί έγινε?Φτάσαμε?
-Όχι ακόμα αλλά νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.
-Πού είμαστε?
-Ροβανιέμι.Στην επόμενη στάση κατεβαίνουμε!!
Η επόμενη στάση όμως έκανε 2 ώρες να πραγματοποιηθεί λόγω καθυστέρησης.Και κάπου γύρω στις 8(έχει σημασία η ώρα που συνεχώς αναφέρω) ήρθε η δική μας σειρά για αποβίβαση στη πόλη Kemijarvi...
-Συγνώμη!Μου υπενθιμίζεις λίγο τί ώρα είναι?
-Κι εγώ απορώ....Είναι 8 το πρωί....
-Μα καλά τους έχει ξεχάσει ο ήλιος εδώ πάνω????
-Hellooooo!!!!Μην ξεχνάς!!!Είσαι Αρκτικό κύκλο!!!
Όπως λοιπόν καταλαβαίνετε γύρω μας απόλυτο σκοτάδι.Μία αίσθηση λίγο ψυχοπλακωτική στην αρχή και πόσο μάλλον για ανθρώπους μεσογειακούς..Σύντομα όμως αυτό ξεπεράστηκε!Το χιόνι δεν σταμάταγε να πέφτει και η θερμοκρασία 22 βαθμοί υπό του μηδενός...
Το λεωφορείο μας περίμενε έξω από το σταθμό και αφού γέμισε ξεκίνησε για το Salla,μία απόσταση περίπου 40'.Σιγά σιγά το ξεμήρωμα άρχιζε να παίρνει θέση και να μας επιτρέπει να ρουφήξουμε τις πρώτες εικόνες από το παράθυρο του λεωφορείου.Γύρω σου,όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις παντού λίμνες...παγωμένες λίμνες...Η Φιλανδία έχει περίπου 180000 λίμνες,πράγμα που δεν δυσκολέυτηκα καθόλου να πιστέψω.Δεξιά και αριστερά,παντού,έλατα και καμμιά φορά ξεπροβάλλει κανένα μικρό ξύλινο σπιτάκι!!!Εικόνες σαν από παραμύθι!!!(Μην βαράτε!!!Θα βάλω και φωτογραφίες).
-Φτάσαμε!!!! ,φώναζα όση ώρα ο άγγελος μου έβγαζε τις βαλίτσες από το λεωφορείο.Η περιοχή ονομάζεται Sallatunturi(5χλμ από το Salla) και το μόνο που έχει είναι 2 ξενοδοχεία,ένα χιονοδρομικό κέντρο και ένα πάρκο με ταράνδους και χάσκι.Κυριολεκτικά....in the middle of nowhere!!!
-Enjoy your stay here in Sallatunturi!!!,μας χαιρέτησε ο οδηγός αφήνοντας μας έξω από το ξενοδοχείο...ε...όχι ακριβώς ξενοδοχείο αλλά συγκρότημα με ξύλινα σπιτάκια!!!!Μπαίνουμε στη ρεσεψιόν και αφού η γλυκήτατη ιδιοκτήτρια μας έδωσε χάρτες και ένα 4φυλλο έντυπο με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα δραστηριοτήτων(και φυσικά το κλειδί) ακολουθούμε το χάρτη για το σπιτάκι νούμερο 5.Τα λόγια είναι περιττά!!Το σπίτι μαγικό!!!Ευρύχωρο σαλόνι με τζάκι και μεγάλο παράθυρο με θέα τί άλλο από τα χιονισμένα έλατα,κρεβατοκάμαρα,κουζίνα,μπάνιο και φυσικά.....σάουνα!!!!
Προσπαθώντας να συντονίσουμε τον ενθουσιασμό μας είπαμε να επιλέξουμε μία από τις τόσες δραστηριότητες που βρήκαμε στο έντυπο.
-2hr safari with snowmobile!!Είσαι?????
-Και το ρωτάς???Φύγαμε!!!!
Και χωρίς δεύτερη σκέψη κατεβήκαμε για να ετοιμαστούμε για το σαφάρι.Ο οδηγός-συντονιστής ένας χαριτωμένος νεαρός Φιλανδός αφού πρώτα μας έδωσε οδηγίες και υποδείξεις για το πώς να οδηγήσουμε το μηχανάκι,μας εφοδίασε με τον απαραίτητο εξοπλισμό-στολή και με μία κουβερτούλα από δέρμα ταράνδου.''Θα σας χρειαστεί...'',ήταν τα λόγια του τα οποία με τρόμαξαν λίγο θα έλεγα...Και αφού η ομάδα δημιούργηθηκε,ήμασταν έτοιμοι για δραση!!!!Οδηγός ο άγγελός μου,συνοδηγός εγώ!Ο ήλιος είχε βγεί για τα καλά και αυτό ήταν υπερ μας.Η βόλτα ξεκίνησε και εγώ προσπαθούσα με αυτό το τεράστιο γάντι-πανοπλία να τραβήξω όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούσα...Η διαδρομή υπέροχη...Χαμένοι μέσα στο δάσος που τυχαία συναντούσες κανένα τάρανδο να κόβει βόλτες!!!Το μυαλό μου γέμισε με εικόνες που μόνο σε ντοκυμαντέρ είχα δει...Πρώτη στάση σε ένα παρατηριτήριο για φωτογραφίες.
-Θα σας πρότεινα να τυλιχτείτε με τις κουβερτούλες σας μιας και η θερμοκρασία αγγίζει τους -28.....Κι όμως δεν με ένοιαζε καθόλου!!!Η θέα γύρω μου ήταν τόσο μαγική που το μόνο που με ένοιαζε ήταν να την απολαύσω!!!!Βουρ πάλι στα μηχανάκια αλλά αυτή τη φορά οδηγός ήμουν εγώ!!!Γιατί γελάτε???Επειδή κρύωναν λιγαααάκι τα χέρια μου και δεν μπορούσα να πατήσω το φρένο???Λεπτομέρειες.....Φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στην καλύβα για τσάι που ήταν και η δεύτερη στάση μας.Πρώτη μου κίνηση και εγκληματική να βγάλω τα γάντια και να βάλω τα χέρια μου στο τζάκι...Μην το κάνετε ποτέ!!!!Ένιωθα πραγματικά τα δάχτυλα μου να ξεκολλάνε από τα χέρια μου..Εδώ τα χρειάστηκα και συνήλθα μετά από περίπου ένα τέταρτο...Αφού απολαύσαμε το τσάι μας παρέα με ένα ζευγάρι Σουηδών,πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο..Το σαφάρι ήρθε στο τέλος του χαρίζοντας μας εικόνες που θα φυλάξουμε για μια ζωή....Η ώρα είχε πάει 2 το μεσημέρι και τα στομάχια μας ήταν εντελώς άδεια...Προτού όμως κινήσουμε για το εστιατόριο του ξενοδοχείου τί καλύτερο από μία χαλαρωτική σάουνα???Και έτσι από τους -28 βρεθήκαμε,έστω και για λίγα λεπτά στους +70!!!Μια εναλλαγή που μας χαλάρωσε και μας έκανε ακόμα περισσότερο...πεινασμένους!Και έτσι ούτε που καταλάβαμε για πότε βρεθήκαμε στο εστιατόριο.Και φυσικά τιμήσαμε τη λαπωνέζικη κουζίνα!!Τάρανδο με πουρέ πατάτας και σάλτσα από μούρα για εμένα και ψητό σολωμό με λαχανικά για το συνοδό μου.Γευστικότατα!!!!Απολαύσαμε το φαγητό μας χαζεύοντας τη θέα από τη τεράστια τζαμαρία του εστιατορίου και μένοντας για ακόμα μια φορά έκπληκτοι με το φαινόμενο που παρατηρούσαμε...Η ώρα 4 και κάτι και έξω είχε ήδη σκοτεινιάσει...Αυτή τη φορά όμως η μικρή διάρκεια της μέρας δεν με χάλασε καθόλου...Και έτσι χορτασμένοι κινήσαμε για το δωμάτιο...η κούραση ήταν μεγάλη (και από το ταξίδι),η μέρα γεμάτη και το μόνο που θέλαμε ήταν ξεκούραση και επαναφόρτιση μπαταρίας για την επόμενη...Με συζήτηση και γέλια πήγε η ώρα 7 και ο Ορφέας έκανε την εμφάνισή του.....

 

[YBONNH]

Θερμοκαρσια -28 και δεν σε ενοιαζε?
Η κουβερτουλα απο ταρανδο ητα απαλη? Μυριζε δερμα? Πες μας λεπτομερειες...

 

[annoulita100]

Θερμοκαρσια -28 και δεν σε ενοιαζε?
Η κουβερτουλα απο ταρανδο ητα απαλη? Μυριζε δερμα? Πες μας λεπτομερειες...

Χαχα!!!Κι όμως...Βέβαια η στολή που φορούσαμε πάνω από τα ρούχα μας και τα ισοθερμικά μας κράταγε τις ισορροπίες και το κρύο δεν το πολυκαταλάβαινες..Τα άκρα μας μονάχα υπέφεραν...Θα το αναφέρω στη συνέχεια της ιστορίας.Όσον αφορα τη κουβερτούλα...Απαλή δεν τη λες...περισσότερο με το τομάρι ταράνδου έμοιαζε.Όχι δεν μύριζε.