PtK
Member
- Μηνύματα
- 231
- Likes
- 1.619
- Επόμενο Ταξίδι
- τα παντα ρει
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
- Κεφάλαιο 34
- Κεφάλαιο 35
- Κεφάλαιο 36
- Κεφάλαιο 37
- Κεφάλαιο 38
Καλημερα σας.απο το χιονισμένο burgos.
Φτάνουμε στο belorado κ εκεί το albergue με τον ιδιοκτήτη του παίρνει το ασημένιο μετάλλιο σε σχέση με όλα όσα έχουμε δει ως τώρα.θερμανση φουλ στο κτίριο πεντακάθαρο κ ο ιδιοκτήτης πρόσχαρος για όλες τις επιθυμίες μας.αξιζαν τα 23 ευρώ της διαμονής και τα 14 του βράδυνου μας .που αποτελούνταν από μια σούπα σα τη δική μας φασολάδα με λουκάνικο κ κομμάτια πανσετας μέσα.ηταν απίστευτη κ σκοπεύω να τη φτιάχνω στην Ελλάδα .στο τραπέζι προστέθηκε και ένας Ολλανδός και μια Αργεντίνα .
Το πρωί βροχερό πολύ κ δεν είχε κ σουπερμάρκετ να ανοίγει τόσο πρωί να προμηθευτούμε κάτι για το δρόμο .η πορεία αναμένεται 30αρα αφού ενδιάμεσα δεν έχει κάπου να κοιμηθούμε .τα καταλύμματα δεν είναι ανοιχτά .η πορεία ανηφορική κ δύσκολη μέσα στο δάσος .
Παίρνουμε πλούσιο πρωινό που αποτυπώνεται στις φωτό ενω οι ειδήσεις παίζουν λάιβ το προσκύνημα του τέως ...
Ο Κροάτης λέει θα πάρω ταξί η λεωφορειο για τα πρώτα 12 χλμ γιατί φοβάται ότι τα γόνατα του δε θα τον βγάλουν στην δύσκολη ανηφορική του δάσους .ο Γερμανός τον αγχωσε κ με το δίκιο του γιατί ενώ πάντα προπορευόταν από όλους μας ,όταν μιλαγε για αυτή τη διαδρομη που έκανε 5 χρόνια πρινας έλεγε ότι του χε βγει η γλώσσα κ ότι είχε κωλωσει. Έτσι θα πήγαινε ο Κροάτης Μέχρι τη πόλη με το μπαρ πριν μπούμε στο δάσος για τα υπόλοιπα 14 χλμ .
Τελικά πήρε το ΚΤΕΛ των 08.45 κ ήταν εκεί σε 7 λεπτά .κ του είπαμε να μη μας περιμένει αλλά να μπει στο δάσος .
Ο γερμανος ο Ισπανός κ γω ξεκινήσαμε για πρώτη φορά στις 08.00 για να καλύψουμε τα δύσκολα 30.82 χλμ.
Βγαίνουμε από τη πόλη κ ο Γερμανός από την αρχή πάει αργά .τον έχω πίσω 400-500 μέτρα εγω κατά ένα περίεργο πράγμα δε νιώθω τίποτε.δε πονάω πουθενά .ούτε σε γόνατα ούτε σε φουσκάλες .λέω του Ισπανού μη χαλάσουμε τη συνοχή της ομάδος .να υπάρχει οπτική επαφή μεταξύ μας. Ο αέρας πολύ δυνατός .ένα βήμα μπρος μισό πίσω .με τα μπατόν βαδίζουμε .χιονόνερο συνέχεια .
Φτάνουμε στο μπαρ για τελευταίο ανεφοδιασμό απόπου κ η φωτό με τα εναπομείναντα χλμ για το Σαντιάγο .
Του λέω μια ζεστή σοκολάτα .κ μου βάζει γάλα κ μου δίνει κ ένα φακελάκι καοτονικ να τη φτιάξω εγώ ..
Μπαίνουμε στο δάσος εκπληκτικής ομορφιάς .
Χιόνι στα σημεία ξεκούρασης κ το μνημείο που σήκωσαν το 1936 οι Ισπανοί για τον εμφύλιο τους στη κορυφή μου θύμισε τα δικά μας εκείνης της δεκαετίας .
Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε αλλά το λασπωμένο έδαφος βεντουζαρει τις σόλες μας.
Αυτά τα σχεδόν 22 χλμ τα καναμε χωρίς σταματημό μέχρι το κατάλυμμα μας .το τελευταίο χλμ ήταν τόσο παγωμένος ο αέρας που χτύπαγε στο αριστερό μάγουλο που νόμιζες ότι είχες βγει από απονεύρωση οδοντιάτρου .
Φτάνουμε στο belorado κ εκεί το albergue με τον ιδιοκτήτη του παίρνει το ασημένιο μετάλλιο σε σχέση με όλα όσα έχουμε δει ως τώρα.θερμανση φουλ στο κτίριο πεντακάθαρο κ ο ιδιοκτήτης πρόσχαρος για όλες τις επιθυμίες μας.αξιζαν τα 23 ευρώ της διαμονής και τα 14 του βράδυνου μας .που αποτελούνταν από μια σούπα σα τη δική μας φασολάδα με λουκάνικο κ κομμάτια πανσετας μέσα.ηταν απίστευτη κ σκοπεύω να τη φτιάχνω στην Ελλάδα .στο τραπέζι προστέθηκε και ένας Ολλανδός και μια Αργεντίνα .
Το πρωί βροχερό πολύ κ δεν είχε κ σουπερμάρκετ να ανοίγει τόσο πρωί να προμηθευτούμε κάτι για το δρόμο .η πορεία αναμένεται 30αρα αφού ενδιάμεσα δεν έχει κάπου να κοιμηθούμε .τα καταλύμματα δεν είναι ανοιχτά .η πορεία ανηφορική κ δύσκολη μέσα στο δάσος .
Παίρνουμε πλούσιο πρωινό που αποτυπώνεται στις φωτό ενω οι ειδήσεις παίζουν λάιβ το προσκύνημα του τέως ...
Ο Κροάτης λέει θα πάρω ταξί η λεωφορειο για τα πρώτα 12 χλμ γιατί φοβάται ότι τα γόνατα του δε θα τον βγάλουν στην δύσκολη ανηφορική του δάσους .ο Γερμανός τον αγχωσε κ με το δίκιο του γιατί ενώ πάντα προπορευόταν από όλους μας ,όταν μιλαγε για αυτή τη διαδρομη που έκανε 5 χρόνια πρινας έλεγε ότι του χε βγει η γλώσσα κ ότι είχε κωλωσει. Έτσι θα πήγαινε ο Κροάτης Μέχρι τη πόλη με το μπαρ πριν μπούμε στο δάσος για τα υπόλοιπα 14 χλμ .
Τελικά πήρε το ΚΤΕΛ των 08.45 κ ήταν εκεί σε 7 λεπτά .κ του είπαμε να μη μας περιμένει αλλά να μπει στο δάσος .
Ο γερμανος ο Ισπανός κ γω ξεκινήσαμε για πρώτη φορά στις 08.00 για να καλύψουμε τα δύσκολα 30.82 χλμ.
Βγαίνουμε από τη πόλη κ ο Γερμανός από την αρχή πάει αργά .τον έχω πίσω 400-500 μέτρα εγω κατά ένα περίεργο πράγμα δε νιώθω τίποτε.δε πονάω πουθενά .ούτε σε γόνατα ούτε σε φουσκάλες .λέω του Ισπανού μη χαλάσουμε τη συνοχή της ομάδος .να υπάρχει οπτική επαφή μεταξύ μας. Ο αέρας πολύ δυνατός .ένα βήμα μπρος μισό πίσω .με τα μπατόν βαδίζουμε .χιονόνερο συνέχεια .
Φτάνουμε στο μπαρ για τελευταίο ανεφοδιασμό απόπου κ η φωτό με τα εναπομείναντα χλμ για το Σαντιάγο .
Του λέω μια ζεστή σοκολάτα .κ μου βάζει γάλα κ μου δίνει κ ένα φακελάκι καοτονικ να τη φτιάξω εγώ ..
Μπαίνουμε στο δάσος εκπληκτικής ομορφιάς .
Χιόνι στα σημεία ξεκούρασης κ το μνημείο που σήκωσαν το 1936 οι Ισπανοί για τον εμφύλιο τους στη κορυφή μου θύμισε τα δικά μας εκείνης της δεκαετίας .
Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε αλλά το λασπωμένο έδαφος βεντουζαρει τις σόλες μας.
Αυτά τα σχεδόν 22 χλμ τα καναμε χωρίς σταματημό μέχρι το κατάλυμμα μας .το τελευταίο χλμ ήταν τόσο παγωμένος ο αέρας που χτύπαγε στο αριστερό μάγουλο που νόμιζες ότι είχες βγει από απονεύρωση οδοντιάτρου .























