Τανζανία Tanzania? Hakuna Matata!!

[Menia21]

Θα σας γράψω κάποιες χρήσιμες πληροφορίες για να διευκολύνω όσους θελήσουν μελλοντικά να πάνε Τανζανία!
Ξεκινώ με το κομμάτι του σαφάρι:
1) Η αλήθεια είναι ότι μας είχαν πανικοβάλλει όσον αφορά τα κουνούπια. Μας λέγανε να αγοράσουμε DEET, να το βάζουμε ακόμα και στο πρόσωπο (!), να πάρουμε Permethrin για τα ρούχα κλπ κλπ. Στην περίοδο που πήγαμε, επειδή είχε βρέξει πρωτύτερα, ήταν και περίοδος κουνουπιών. Ε λοιπόν δεν είχαμε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα με τα βρωμοκούνουπα! Αγοράσαμε 2 σπρέι DEET και μας μείνανε! Ζήτημα είναι να βάλαμε 4 φορές στα χέρια μας μόνο! Απλά όταν σουρόυπωνε και όταν ξημέρωνε φοράγαμε φλις και παντελόνια και no problem! Στα ξενοδοχεία κάθε απόγευμα ψεκάζανε τα δωμάτια και τις κουνουπιέρες και δεν είδαμε ζωντανό κουνούπι μέσα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν οι μύγες τσε-τσε. Απλά δεν υποφέρονταν... Ηταν αδύνατον να τις σκοτώσεις, τσιμπάγανε πάνω από τα ρούχα, χώνωνταν κάτω από τα παντελόνια, ένα χάλι! Μόνο στο βρακί μας δεν μπήκανε! Και το τσίμπημά τους είναι πολύ ενοχλητικό... Ούτε το DEET τις σταματούσε δυστυχώς. Απλά υπομένεις και, αν γίνεται, φοράς το παντελόνι μέσα από τα παπούτσια και μακρυμάνικο πουκάμισο.
2) Θέμα ασφάλειας δεν τίθεται, εφόσον έχεις οδηγό από safari tour operator. Ο οδηγός θα σου πει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις και θα σε ξελασπώσει από τυχόν ενοχλητικούς που θα θελήσουν να σου πουλήσουν κάτι με τρόπο φορτικό. Απλά να μην κάνεις επίδειξη πλούτου, αυτό όμως είναι αυτονόητο για κάθε προορισμό.
3) Καλό είναι να έχεις διαβάσει 2 πράματα πριν ξεκινήσεις το ταξίδι, να ξέρεις περίπου τι θα ήθελες να κάνεις εκτός σαφάρι. Π.χ. εγώ με το που συναντηθήκαμε με τον Charles, του εξέφρασα επιθυμία να επισκεφτούμε ορφανοτροφείο και χωριό των Μασάι. Κάποιοι άλλοι δεν θέλουν κάτι τέτοιο.
4) Είναι δεδομένο ότι θα φας πολλή σκόνη κατά τη διάρκεια του σαφάρι! Το ίδιο και η φωτογραφική μηχανή! Σχολαστικός καθαρισμός με την επιστροφή στα Lodge κάθε απόγευμα, εμένα πάνω στην αλλαγή φακών μπήκε σκόνη στο αισθητήρα και φαινόταν στις φωτογραφίες! Λαχτάρησα να την αφαιρέσω! Επίσης απαραίτητο είναι κάποιο καλό ζουμ στη μηχανή.
5) Ενα σημαντικό θέμα είναι οι ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ. Εσείς οι άντρες δεν έχετε τέτοια προβλήματα, εμείς οι γυναίκες όμως? Τουαλέτες καθαρές υπήρχαν στις εισόδους των Πάρκων. Επίσης μπορούσες να βρεις αραιά και που σε μαγαζάκια με αναμνηστικα εκτός πάρκων. Μέσα στα Πάρκα υπήρχε η φύση και μερικά απομακρυσμένα κιόσκια με αξιοπρεπείς τουαλέτες. Αμα όμως επειγόσουν, ο οδηγός θα' πρεπε να κάνει στην άκρη και να πας πίσω από το τζιπ, έχοντας το φόβο των ζώων και, κυρίως, μην έρχεται άλλο τζιπ και σε δει σε ακατάλληλες στιγμές! Γι' αυτό δεν θα συνιστούσα με τίποτα σε μια γυναίκα να κάνει σαφάρι όταν είναι στις "δύσκολες" μέρες του μήνα. Αποψή μου πάντα...
6) Στην Τανζανία υπολογίζουν πολύ στο φιλοδώρημα που θα τους δώσεις. Tip γι' αυτούς που κουβαλάνε τις βαλίτσες σου στο ξενοδοχείο, tip σε όποιον σε εξυπηρετεί ευχάριστα, τελικό tip και στον οδηγό, αν έχεις μείνει ευχαριστημένος από τις υπηρεσίες του. Στους αχθοφόρους αρκεί 1 USD ή 1000 Shillings στον καθένα. Το φιλοδώρημα επίσης μπορεί να καταντήσει και αηδία. Με έκαναν πυρ και μανία στο αεροδρόμιο της Αρούσα, ενώ ήμασταν μέσα στο τζιπ και φορτωνόμασταν τις χειραποσκευές μας, είχαν ήδη έρθει οι porters του αεροδρομίου και είχαν πάρει τις βαλίτσες μας χωρίς να μας ρωτήσουν για 50 μέτρα απόσταση και απλώνανε χέρι για φιλοδώρημα! Ρε φίλε, φιλοδώρημα θα πάρεις μόνο άμα θέλω και όχι να μου απλώνεις το χέρι περιμένοντας! Δυστυχώς υπήρχαν και τέτοιοι, ελάχιστοι βέβαια αλλά αμαυρώνανε τη συνολική εικόνα που είχαμε σχηματίσει.
7) Είναι καλύτερο και συμφέρει να αλλάξεις από ευρώ σε Shillings και όχι USD. Τα Shillings είναι ένα υποτιμημένο νόμισμα, 1 ευρώ = περίπου 1800 Shillings. Για ποσότητα 100 ευρώ θα σου δώσουν ένα χοντρό πακέτο χαρτονοσμίσματα, στην αρχή δυσκολεύεσαι να τα χειριστείς και θες οπωσδήποτε κομπιουτεράκι. Ομως, σε συμφέρει να δώσεις 1000 Shillings φιλοδώρημα, παρά 1 δολάριο! Και σε πολλά μαγαζιά, όταν τους ρωτούσες πόσο κάνει ένα σουβενίρ σου απαντούσαν: 5 ευρώ ή 5 δολάρια ή 5000 Shillings! Ετσι απλά! Δεν είχε καμία σημασία που η τιμή τους άλλαζε αρκετά, αναλόγως του νομίσματος! Στα αεροδρόμια δεν σύμφερε να αλλάξεις χρήματα, η καλύτερη ισοτιμία βρίσκονταν στα ανταλλακτήρια της Αρούσα.
8) Για να φωτογραφίσεις κάποιον Μασάι συνήθως θα' πρεπε να δώσεις και κάτι. Τα 12 χρονα παιδιά που μας πλησίασαν κρατώντας λόγχες, όταν έσκασε το λάστιχο και ο Charles πάλευε να το αλλάξει, δεν θέλανε να τα βγάλω φωτογραφίες. Μόλις τους έδωσα 1000 Shillings είπανε ένα "Asante - Ευχαριστώ" και ποζάρανε! Στο τέλος το ένα μου έκανε νόημα ότι πείναγε και τους δώσαμε το κουτί με το μεσημεριανό που είχε περισσέψει, δλδ φρούτα, ξηροί καρποί, χυμοί, μπισκότα. Το κοιτάξανε καλά καλά, χαμογελάσανε, ευχαριστήσανε και το κρύψανε κάτω από την κόκκινη "κουβέρτα" που φοράγανε. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν ότι έτσι τα καλομαθαίνουμε δίνοντας ένα ευτελές, για εμάς, ποσό (0,60 λεπτά του ευρώ) για να τα βγάλουμε φωτογραφία. Στην πραγματικότητα ακόμα και τα 1000 Shillings είναι μια σημαντική βοήθεια, γιατί αυτοί οι άνθρωποι πεινάνε και διψάνε. Πρέπει να το δεις για να το καταλάβεις δυστυχώς...

Χρήσιμες πληροφορίες για τη Ζανζιβάρη!
1) Το νησί δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα και τα πάντα κινούνται με γεννήτριες. Συνέπεια αυτού είναι τα ακριβά καύσιμα και οι ακριβές υπηρεσίες. Οι εκδρομές, σε σχέση με άλλα μέρη που έχω πάει, ήταν πολύ ακριβές. Για το σνόρκελ δώσαμε 50USD/άτομο, μετά από παζάρια. Για το Safari Blue 120 ευρώ και οι 2 μαζί. Πάντα παζαρεύοντας. Στο ξενοδοχείο τις είχανε λίγο πιο ακριβά. Οι υποδομές και οι δρόμοι του νησιού δεν είναι ότι καλύτερο. Γενικά οι τουρίστες ήταν ελάχιστοι. Στην Stone Town είναι ζήτημα να είδαμε καμιά 10αριά λευκούς ακόμα.
2) Παλαιότερα υπήρχε σοβαρό πρόβλημα με την ελονοσία. Τώρα πλέον γίνονται ψεκασμοί και τα κουνουπάκια έχουν σχεδόν εξαφανιστεί! Και πάλι όμως, καλύτερα να είσαι σίγουρος και να παίρνεις τα Malarone προληπτικά.
3) Επειδή οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι είναι μόνο οι κεντρικοί και οι αποστάσεις είναι μεγάλες, πρέπει να χρησιμοποιήσεις ταξί για να πας σε άλλη παραλία. Τα ταξί στοιχίζουν επίσης αρκετά ακριβά.
4) Επίσης όλοι οι οδηγοί προτείνουν να αγοράσεις μπουκάλια νερό από την Stone Town, για να μην αναγκαστείς να τα πληρώσεις μια περιουσία στα ξενοδοχεία. Αυτό ισχύει και για το σαφάρι, αγοράσαμε 12 μπουκάλια νερό από Αρούσα και δεν τα χρυσοπληρώσαμε στα lodge.
5) Εχω ταξιδέψει σε διάφορα εξωτικά μέρη, πρώτη φορά όμως στις 08.30 το πρωί ο ήλιος καίει λες και είναι μεσημέρι! Συμπέρασμα? Αντιηλιακό και καπέλο απαραίτητα!
6) Στο αεροδρόμιο της Ζανζιβάρης, στην αίθουσα όπου βρίσκονται τα DUTY FREE, υπάρχουν 2 μαγαζάκια με αναμνηστικά. Στο δεξί θα δεις στο ταμείο έναν ωραίο τύπο περασμένης ηλικίας, ο οποίος μιλάει άψογα ελληνικά! Προσπαθούσαμε να δούμε πόσα Shillings έκανε ένα σετ μπαχαρικών και μας απαντά: "Δύο χιλιάδες πεντακόσια"! Μας έστειλε αδιάβαστους! Μας είπε ότι αγαπάει πολύ τους Ελληνες, ένας κολλητός του είναι ελληνας και τον έχει καλέσει Ελλάδα, αλλά δεν μπορεί να έρθει γιατί θα τον παίρνει κάθε μέρα η μανούλα του και θα του κλαίγεται που έφυγε μακριά της! Και όλα αυτά σε άπταιστα ελληνικά! Στο τέλος μας χάρισε και καραμέλες!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14

First Προηγούμενη 14 of 14

Go to chapter

Go

[Rosa]

Μένια, πολύ χαίρομαι που αρχίζεις άμεσα την ιστορία σου!!! Γράψε όσο πιο αναλυτικά μπορείς! Είναι ένα ταξίδι που έχω στα 'προσεχώς' εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, κι ακόμα να το κάνω...αλλά θα γίνει κάποτε, αυτό είναι σίγουρο! Περιμένω με αγωνία τις συνέχειες!

 

[GTS]

Καλώς ήρθες Μένια....είδες κι εσύ το χάλι της Μπόχας...και μετά λέμε για το καημένο το Ντουμπάι...

Αναμένω κι εγώ το στόρι!

 

[eva kas]

πωπω απο την μια ιστορια της αφρικης φευγω στην αλλη πεφτω!!!ωραια αρχη μενια περιμενουμε συνεχεια!

 

[ΕΡΣΗ]

Ωπα μας! Τι εχουμε εδω; Ιστορια για την Αφρικη! Τελεια!
Πολυ καλα μας το ξεκινησες, περιμενουμε ετσι την συνεχεια με πολλες πολλες λεπτομερειες!

 

[Menia21]

Η πτήση κράτησε περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά. Η θέα από κάτω δεν περιγράφεται με λέξεις... Η ζέστη μέσα στο αεροπλάνο επίσης. Μα πού πήγε ο κλιματισμός? Ολοι μα όλοι οι λευκοί να έχουν γίνει λούτσα στον ιδρώτα. Οι μαυρούληδες πάλι, ήταν μια χαρά. Πώς να το εξηγήσω αυτό? Δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, ήρθε η ώρα της προσγείωσης! Το αεροδρόμιο του Κιλιμάντζαρο είναι πολύ μικρό και συμπαθητικό, δυστυχώς τα σύννεφα μας εμπόδισαν να δούμε το βουνό! Ημασταν η μοναδική πτήση οπότε δεν καθυστερήσαμε με τις αποσκευές, η ώρα ήταν περίπου 17.00 και φύγαμε τρέχοντας να βρούμε έξω τον οδηγό μας και κολλητό μας για τις επόμενες 5 μέρες! Να πω ότι είχαμε κανονίσει πριβέ σαφάρι. Ο οδηγός μας ο Charles μας περίμενε δίπλα από το τζιπ. Οι εντυπώσεις άριστες, όπως και παρέμειναν. Μετά από μια εισαγωγή του τι θα κάνουμε, τι θα θέλαμε να κάνουμε, τι να προσέξουμε κλπ κλπ, ξεκινήσαμε για Αρούσα. Από το αεροδρόμιο του Κίλι έως την Αρούσα είναι περίπου μία ώρα δρόμος και παίρνεις μια καλή γεύση του τι γίνεται. Ο κεντρικός δρόμος ήταν και ο μόνος με άσφαλτο. Φύση να οργιάζει παντού. Ηταν η green season για την Τανζανία, τις προηγούμενες μέρες είχε βρέξει πολύ, σε αντίθεση με πέρσι που η χώρα μαστιζόταν από ανομβρία και τρελό καύσωνα. Σταθήκαμε τυχεροί και κατά τη διάρκεια όλου του ταξιδιού δεν έβρεξε καθόλου!
Στην πορεία λοιπόν προς Αρούσα το μάτι άνοιγε όλο και περισσότερο. Κυρίες ντυμένες με πολύχρωμα υφάσματα να κουβαλάνε την πραμάτεια τους πάνω στο κεφάλι τους με εκπληκτική ισορροπία. Κόσμος ξαπλωμένος στην άκρη του δρόμου να χαζολογάει τα τζιπ με τους τουρίστες. Πολλοί χαιρετούσαν. Ενας έσερνε το κάρο του, το οποίο ήταν φορτωμένο με φρούτα. Πολλοί ποδηλάτες. Τα σπίτια? Παράγκες. Εξω από τις παράγκες παιδάκια να παίζουν στο χώμα, γυναίκες να κάνουν την μπουγάδα τους. Σε όλη τη διαδρομή άνθρωποι παντού, χωρίς άγχος όμως, να κινούνται νωχελικά, να είναι ξαπλωμένοι και να γελάνε. Ρώτησα τον Charles γιατί τόση κίνηση και μου είπε ότι έτσι είναι εδώ: Hakuna matata. Σε ελεύθερη μετάφραση: η ζωή είναι ωραία, no problem, ή όπως στη γνωστή διαφήμιση: "Φέεεεετα...."
Κατά τις 18.30 αρχίζει και νυχτώνει στην Τανζανία, τότε ήταν που φτάσαμε στην Αρούσα. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είπαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα γύρω, να δούμε τι παίζει. Φυσικά χωρίς λεφτά και τίποτα που να κινεί το ενδιαφέρον του άλλου. Η Αρούσα έχει κάποια εγκληματικότητα λένε, αλλά μήπως και στην Αθήνα δεν έχουμε? Οι μόνοι που μας ενόχλησαν είναι οι κλασικοί τυπάδες που με το που θα σε δουν να βγαίνεις από το ξενοδοχείο τρέχουν να σου δείξουν τα προϊόντα τους. Οι συγκεκριμένοι τύποι μπορεί να γίνουν πολύ φορτικοί για να σε αναγκάσουν να αγοράσεις κάτι για να τους ξεφορτωθείς. Η λύση είναι να πεις απλά ένα "Οχι ευχαριστώ" και να μην ξανασχοληθείς μαζί τους. Είχε όμως ήδη βραδιάσει και μετά από ένα δυναμωτικό δείπνο την πέσαμε νωρίς για ύπνο. Αυριο είχε πρωινό εγερτήριο, συνάντηση με έναν εκπρόσωπο του γραφείου για να μας πει τις λεπτομέρειες και μετά ο Charles θα μας πήγαινε στο Tarangire National Park, όπου και θα ξεκινούσε το σαφάρι.

 

[pattyyy]

Τανζανία, σαφάρι! Υπέροχα! Μένια σε ακολουθώ νοερά και περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[ΕΡΣΗ]

Σαφαρι! Και μου ειχε λειψει τωρα που τελειωσε την ιστορια του ο GTS! Για να δουμε λοιπν το σαφαρι σε αυτη την περιοχη της Αφρικης!

 

[maιra1]

ΑΦΡΙΚΗ!!! Υπέροχα.Μένια σε παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[ioanna karagianni]

Ναι ναι και πάλι σαφάρι γιατί και εγώ μετά το τέλος της ιστορίας του GTS είχα πάθει μια στέρηση, για το αεροδρόμιο της Ντόχα θα συμφωνήσω εντελώς, πληκτικό, μικρό, καταθλιπτικό, εν ολίγης ανελέητο για κάποιον που θα περιμένει εκεί 7 ώρες.:killme:

 

[Menia21]

Tarangire National Park

Ηταν 08.00 το πρωί, η ώρα όπου όλες οι εταιρείες ξεκινάνε για τα εθνικά πάρκα. Στο ξενοδοχείο γινόταν αναβρασμός, τα τζιπ κάνανε ουρά απέξω. Γύρω στις 08.15 μπήκαμε στο όχημα και ξεκινήσαμε για το Tarangire National Park. Στο δρόμο έβλεπες μόνο τζιπ. Ο δρόμος ήταν μια ατελείωτη ευθεία. Μετά την Αρούσα δεν έβλεπες άλλη πόλη ή χωριό. Μόνο λιβάδια και Μασάι με τα κοπάδια τους. Τα πάντα πράσινα. Θέλαμε γύρω στις 2,5 ώρες για να φτάσουμε στην είσοδο του Tarangire. Σε ύπουλα σημεία βρίσκονταν αστυνομικοί και καραδοκούσαν μπας και γράψουν κάποιον. Η αστυνομία της Τανζανίας δεν αστειεύεται. Αν θέλουν να βρουν κάτι για να σε γράψουν, πάντα βρίσκουν, και για να αποφύγεις τους μπελάδες μία είναι η λύση: να υποκύψεις στις ορέξεις τους για $$$$. Ο οδηγός μας ήταν πολύ προσεκτικός και δυο φορές μου απαγόρεψε να φωτογραφίζω γιατί βρισκόμασταν σε σημείο όπου διέμεναν στρατιωτικοί ή κάνανε στρατιωτικές ασκήσεις ή απλά ήξερε ότι είχαν μπλόκο. Μετά από κάποιο σημείο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα χωριά των Μασάι. Καλύβες από χόρτα και κοπριά αγελάδων. Στην άκρη του δρόμου παιδιά Μασάι χαιρετούσαν.
Επιτέλους φτάναμε στην είσοδο του Εθνικού Πάρκου. Κάναμε μια απαραίτητη στάση για τουαλέτα και για να φτιάξει τα χαρτιά ο Charles. Θα πω λίγα λόγια για το Tarangire. Στην πράσινη περίοδο είναι δύσκολο έως αδύνατο να δεις λιοντάρια κλπ. Το πάρκο φημίζεται κυρίως για τους αμέτρητους ελέφαντες και τα πολύχρωμα πουλιά. Οι λάτρεις των πουλιών εδώ θα βρουν τον παράδεισό τους! Εβλεπες περίτεχνες φωλιές, σκέτα αριστουργήματα, κίτρινα, πράσινα, πορτοκαλί, μπλε πουλάκια, hornbills διαφόρων ειδών. Ωπ, ο Charles επέστρεψε, η οροφή του τζιπ άνοιξε και μπήκαμε στο πάρκο! Ο δρόμος καθαρά για 4x4 όχημα, λόγω της βροχής των προηγούμενων ημερών είχαν γίνει κάτι λακούβες που έμπαινε όλη η ρόδα μέσα! Η πρώτη μας συνάντηση έγινε με μια παρέα ελεφάντων. Ω τι χαρά! Χοροπηδάγαμε σαν παιδάκια! Στη συνέχεια κι άλλοι ελέφαντες, ένας αρσενικός με "ορέξεις", διότι το ..... του είχε φτάσει μέχρι το έδαφος! "This is the fifth leg!" μας είπε ο Charles γελώντας! Αντιλόπες, ιμπάλα, ντικ-ντικ, καμηλοπαρδάλεις, βουβάλια βρίσκονταν παντού! Ο ποταμός Tarangire είχε αρκετό νερό και δεν μπορούσαν τα τζιπ να τον διασχίσουν, οπότε και ακολουθούσαμε άλλο δρόμο από αυτόν που θα' πρεπε. Ο οδηγός μας ήταν εξαιρετικός γνώστης της χλωρίδας και πανίδας. Ειδικά στα πουλάκια ήταν φανταστικός, τα έβλεπε από το πουθενά και μας περιέγραφε τα χαρακτηριστικά του καθενός. Τα ζώα δεν μας φοβόντουσαν, διότι αυτήν την περίοδο στο Tarangire δεν είχαν εχθρούς. Τα άγρια ζώα (λιοντάρια, λεοπαρδάλεις κλπ) βρίσκονταν στο Serengeti, οπότε τα αντιλοποειδή κάθονταν στην μέση του δρόμου, μας στραβοκοιτάζανε και μόνο όταν πια πλησιάζαμε πολύ κοντά σηκώνονταν βαριεστημένα να πάνε πιο πέρα. Πετύχαμε δυο στρουθοκάμηλους να παίρνουν το λασπόλουτρό τους σε μια λακούβα στο δρόμο και να μην σηκώνονται με τίποτα! Το μάτι είχε χορτάσει πράσινο, η έκταση φαινόταν ατελείωτη. Κι έτσι, ακολουθώντας το χωματόδρομο βλέπαμε όλα αυτά τα ζώα ευτυχισμένα, να μασουλάνε, να κυλιόνται κάτω, μια απέραντη ηρεμία. Κατά τις 13.30 φτάσαμε στο Tarangire Sopa Lodge, το ξενοδοχείο μας για να φάμε και κατά τις 15.00 να πάμε πάλι να εξευρενήσουμε το πάρκο. Τα Lodges στα πάρκα δεν έχουν ρεύμα, τα πάντα λειτουργούν με γεννήτριες και κατά τα μεσάνυχτα το ρεύμα διακόπτεται έως τις 06.00 το πρωί. Η μεγάλη ατραξιόν του συγκεκριμένου Lodge ήταν τα πανέμορφα Hyrax!! Στην αρχή τα πέρασα για ποντίκια, μπα λέω, παραείναι φουσκωμένα για να είναι ποντίκια. Βρίσκονταν παντού, στα πιο απίθανα σημεία και όταν περπατάγανε πέθαινες στο γέλιο! Σαν να βλέπω ένα μικρό σακί με ποδαράκια! Μετά τα πουλάκια. Πολύχρωμα, εξοικειωμένα, περιμένουν να τα ταϊσεις. Και τέλος, τα σκαθάρια. Με το συμπάθειο, δεν έχω ξαναδεί τέτοια τερατίδια. Και να, από το μπαλκόνι βλέπουμε 5-6 ελέφαντες να περνάνε! Ωρα για μάσα, ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και μεσημεριανο-απογευματινό σαφάρι!

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλειο! Πολύ παραστατική η περιγραφή σου! Τι ωραίο ταξίδι!