Τανζανία Tanzania? Hakuna Matata!!

[Menia21]

Φύγαμε από το ορφανοτροφείο με ανάμικτα συναισθήματα. Είχαμε ακόμα πάρα πολύ δρόμο μέχρι το Serengeti. Στη διαδρομή παντού πράσινο και κάποιες καλύβες των Μασάι. Φτάσαμε σε μια μικρή πόλη, το Καράτου, και ο Charles σταμάτησε για να βάλουμε καύσιμα. Μαζί του κατέβηκε κι ο άντρας μου για να αγοράσει κάρτα για το κινητό. Μέγα λάθος. Με το που σταμάτησε το τζιπ άρχισαν να εμφανίζονται μικροπωλητές. Εγώ ήμουν μέσα στο όχημα με τα τζάμια μισοκατεβασμένα.
"Από πού είσαι?", ρωτάει ένας και μου δείχνει κάτι κολιέ.
"Ελλάδα", κάνω το λάθος και απαντώ.
"Please support me, one for 5 euros", μου λέει.
"Απαπα είσαι πανάκριβος", απαντώ γελώντας.
"5 euros, 5 dollars, 5000 shillings! Take it!", επιμένει φορτικά.
"Come on Greece, don't dissapoint me!!!!"
Μετά πλακώνει κι άλλος, κι άλλος, κι άλλος...
"Δεν ενδιαφέρομαι", απαντώ και γυρνώ το κεφάλι μου για να δω τι? Ο άντρας μου είχε πιάσει κουβέντα και παζάρια μαζί τους! Οι 2 τύποι είχαν γίνει καμιά 10αριά! Ξαφνικά βλέπω δίπλα μου έναν να σφυράει προς μια μεριά και να κάνει νόημα με τα χέρια "Ελάτε" και να πλακώνουν άλλοι τόσοι! Μωρέ τι φρούτα είναι αυτοί? Ο Charles επέστρεψε από το βενζινάδικο και έβαλε τα γέλια βλέποντας ένα τσούρμο μαζεμένους γύρω από τον Νίκο (τον άντρα μου).
"Έκανε το λάθος και τους έπιασε κουβέντα ε?", μου λέει. Του κορνάρει και ο Νίκος κάνει να τους παρατήσει και να μπει στο τζιπ, χωρίς να έχει επιτευχθεί η επιθυμητή τιμή για την απόκτηση των κολιέ. Ο ΧΑΜΟΣ! Να ρίχνουν τα κολιέ μέσα στο αμάξι και να φωνάζουν να τα πάρει! Τη λύση την έδωσε ο Charles που πάτησε γκάζι και γλυτώσαμε! Δεν έχω ξαναδεί τόσο φορτικούς τύπους! Νικολάκη ελπίζω να πήρες το μάθημά σου ε?
Συνεχίσαμε το δρόμο μας, σήμερα δεν είχε ούτε ένα σύννεφο και πραγματικά ο ήλιος είχε αρχίσει να γίνεται πολύ ενοχλητικός... Το τοπίο άρχισε να αλλάζει, ψηλά δέντρα άρχισαν να εμφανίζονται και η αραιή βλαστηση έγινε ζούγκλα. Και επιτέλους μπροστά μας φάνηκε η πύλη του Ngorongoro Conservation Area.

Πάλι στάση για τουαλέτα και τακτοποίηση των χαρτιών για την είσοδο. Υπήρχαν μαϊμουδάκια στα παράθυρα των γραφείων. Λίγο πιο πέρα ήταν ένα κοριτσάκι που είδε ότι το κοίταζα και με χαιρέτησε. "Jambo jambo" του κάνω κι εγώ. Με παρατηρεί και κάτι λέει και ξαφνικά εμφανίζονται κι άλλα παιδάκια. Τους κουνάω το χέρι και άρχισε το πάρτυ! Να γελάνε, να χαιρετάνε, μόνο τούμπες δεν κάνανε!

Από τα πιο όμορφα παιδάκια που έχω δει...
Ngorongoro Conservation Area. Εδώ οι Μασάι συνυπάρχουν αρμονικά με όλα τα άγρια ζώα. Είναι σαν να έχουν υπογράψει μια μυστική συμφωνία: Δεν σ' ενοχλώ, δεν μ' ενοχλείς. Δεν κυνηγούν, δεν καλλιεργούν, θρέφονται μόνο με φρούτα και από τα κοπάδια τους. Ηταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να βλέπεις κοπάδια με αγελάδες και δίπλα τους οι ζέβρες. Δεν έχω λόγια για να περιγράψω τη θέα του κρατήρα. Τι να πω για το μεγαλείο της φύσης? Ειχαμε παρκάρει στο σημείο θέας και μας είχε κοπεί η λαλιά! Τα σύννεφα πάνω από τη λίμνη του κρατήρα έδιναν ένα δραματικό τόνο στη ζωγραφιά που απλωνόταν μπροστά μας. Φεύγοντας από το σημείο θέας συνεχίσαμε προς Serengeti. Ξανά το σκηνικό άλλαζε. Η ζούγκλα είχε γίνει ένα απέραντο λιβάδι χωρίς ούτε ένα δέντρο, όπου μπορούσες να θαυμάσεις τα χωριά των Μασάι, τους ίδιους, αυτήν την απεραντοσύνη του τοπίου.

Το καλοκαίρι αυτό το πολύχρωμο λιβάδι θα γινόταν καφέ, ξεραϊλα σκέτη και η ζωή στα χωριουδάκια δύσκολη. Το περάσαμε και μπήκαμε σε μια ευθεία όπου, απ' όποια πλευρά και να κοιτούσες, υπήρχαν αμέτρητα ζώα, ζέβρες, γκνου, αντιλόπες. Ημασταν στο νότιο Serengeti και είχαμε πετύχει τη μετανάστευση!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Rosa]

Μένια, πολύ χαίρομαι που αρχίζεις άμεσα την ιστορία σου!!! Γράψε όσο πιο αναλυτικά μπορείς! Είναι ένα ταξίδι που έχω στα 'προσεχώς' εδώ και τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια, κι ακόμα να το κάνω...αλλά θα γίνει κάποτε, αυτό είναι σίγουρο! Περιμένω με αγωνία τις συνέχειες!

 

[GTS]

Καλώς ήρθες Μένια....είδες κι εσύ το χάλι της Μπόχας...και μετά λέμε για το καημένο το Ντουμπάι...

Αναμένω κι εγώ το στόρι!

 

[eva kas]

πωπω απο την μια ιστορια της αφρικης φευγω στην αλλη πεφτω!!!ωραια αρχη μενια περιμενουμε συνεχεια!

 

[ΕΡΣΗ]

Ωπα μας! Τι εχουμε εδω; Ιστορια για την Αφρικη! Τελεια!
Πολυ καλα μας το ξεκινησες, περιμενουμε ετσι την συνεχεια με πολλες πολλες λεπτομερειες!

 

[Menia21]

Η πτήση κράτησε περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά. Η θέα από κάτω δεν περιγράφεται με λέξεις... Η ζέστη μέσα στο αεροπλάνο επίσης. Μα πού πήγε ο κλιματισμός? Ολοι μα όλοι οι λευκοί να έχουν γίνει λούτσα στον ιδρώτα. Οι μαυρούληδες πάλι, ήταν μια χαρά. Πώς να το εξηγήσω αυτό? Δεν έχω χρόνο να σκεφτώ, ήρθε η ώρα της προσγείωσης! Το αεροδρόμιο του Κιλιμάντζαρο είναι πολύ μικρό και συμπαθητικό, δυστυχώς τα σύννεφα μας εμπόδισαν να δούμε το βουνό! Ημασταν η μοναδική πτήση οπότε δεν καθυστερήσαμε με τις αποσκευές, η ώρα ήταν περίπου 17.00 και φύγαμε τρέχοντας να βρούμε έξω τον οδηγό μας και κολλητό μας για τις επόμενες 5 μέρες! Να πω ότι είχαμε κανονίσει πριβέ σαφάρι. Ο οδηγός μας ο Charles μας περίμενε δίπλα από το τζιπ. Οι εντυπώσεις άριστες, όπως και παρέμειναν. Μετά από μια εισαγωγή του τι θα κάνουμε, τι θα θέλαμε να κάνουμε, τι να προσέξουμε κλπ κλπ, ξεκινήσαμε για Αρούσα. Από το αεροδρόμιο του Κίλι έως την Αρούσα είναι περίπου μία ώρα δρόμος και παίρνεις μια καλή γεύση του τι γίνεται. Ο κεντρικός δρόμος ήταν και ο μόνος με άσφαλτο. Φύση να οργιάζει παντού. Ηταν η green season για την Τανζανία, τις προηγούμενες μέρες είχε βρέξει πολύ, σε αντίθεση με πέρσι που η χώρα μαστιζόταν από ανομβρία και τρελό καύσωνα. Σταθήκαμε τυχεροί και κατά τη διάρκεια όλου του ταξιδιού δεν έβρεξε καθόλου!
Στην πορεία λοιπόν προς Αρούσα το μάτι άνοιγε όλο και περισσότερο. Κυρίες ντυμένες με πολύχρωμα υφάσματα να κουβαλάνε την πραμάτεια τους πάνω στο κεφάλι τους με εκπληκτική ισορροπία. Κόσμος ξαπλωμένος στην άκρη του δρόμου να χαζολογάει τα τζιπ με τους τουρίστες. Πολλοί χαιρετούσαν. Ενας έσερνε το κάρο του, το οποίο ήταν φορτωμένο με φρούτα. Πολλοί ποδηλάτες. Τα σπίτια? Παράγκες. Εξω από τις παράγκες παιδάκια να παίζουν στο χώμα, γυναίκες να κάνουν την μπουγάδα τους. Σε όλη τη διαδρομή άνθρωποι παντού, χωρίς άγχος όμως, να κινούνται νωχελικά, να είναι ξαπλωμένοι και να γελάνε. Ρώτησα τον Charles γιατί τόση κίνηση και μου είπε ότι έτσι είναι εδώ: Hakuna matata. Σε ελεύθερη μετάφραση: η ζωή είναι ωραία, no problem, ή όπως στη γνωστή διαφήμιση: "Φέεεεετα...."
Κατά τις 18.30 αρχίζει και νυχτώνει στην Τανζανία, τότε ήταν που φτάσαμε στην Αρούσα. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είπαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα γύρω, να δούμε τι παίζει. Φυσικά χωρίς λεφτά και τίποτα που να κινεί το ενδιαφέρον του άλλου. Η Αρούσα έχει κάποια εγκληματικότητα λένε, αλλά μήπως και στην Αθήνα δεν έχουμε? Οι μόνοι που μας ενόχλησαν είναι οι κλασικοί τυπάδες που με το που θα σε δουν να βγαίνεις από το ξενοδοχείο τρέχουν να σου δείξουν τα προϊόντα τους. Οι συγκεκριμένοι τύποι μπορεί να γίνουν πολύ φορτικοί για να σε αναγκάσουν να αγοράσεις κάτι για να τους ξεφορτωθείς. Η λύση είναι να πεις απλά ένα "Οχι ευχαριστώ" και να μην ξανασχοληθείς μαζί τους. Είχε όμως ήδη βραδιάσει και μετά από ένα δυναμωτικό δείπνο την πέσαμε νωρίς για ύπνο. Αυριο είχε πρωινό εγερτήριο, συνάντηση με έναν εκπρόσωπο του γραφείου για να μας πει τις λεπτομέρειες και μετά ο Charles θα μας πήγαινε στο Tarangire National Park, όπου και θα ξεκινούσε το σαφάρι.

 

[pattyyy]

Τανζανία, σαφάρι! Υπέροχα! Μένια σε ακολουθώ νοερά και περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[ΕΡΣΗ]

Σαφαρι! Και μου ειχε λειψει τωρα που τελειωσε την ιστορια του ο GTS! Για να δουμε λοιπν το σαφαρι σε αυτη την περιοχη της Αφρικης!

 

[maιra1]

ΑΦΡΙΚΗ!!! Υπέροχα.Μένια σε παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

[ioanna karagianni]

Ναι ναι και πάλι σαφάρι γιατί και εγώ μετά το τέλος της ιστορίας του GTS είχα πάθει μια στέρηση, για το αεροδρόμιο της Ντόχα θα συμφωνήσω εντελώς, πληκτικό, μικρό, καταθλιπτικό, εν ολίγης ανελέητο για κάποιον που θα περιμένει εκεί 7 ώρες.:killme:

 

[Menia21]

Tarangire National Park

Ηταν 08.00 το πρωί, η ώρα όπου όλες οι εταιρείες ξεκινάνε για τα εθνικά πάρκα. Στο ξενοδοχείο γινόταν αναβρασμός, τα τζιπ κάνανε ουρά απέξω. Γύρω στις 08.15 μπήκαμε στο όχημα και ξεκινήσαμε για το Tarangire National Park. Στο δρόμο έβλεπες μόνο τζιπ. Ο δρόμος ήταν μια ατελείωτη ευθεία. Μετά την Αρούσα δεν έβλεπες άλλη πόλη ή χωριό. Μόνο λιβάδια και Μασάι με τα κοπάδια τους. Τα πάντα πράσινα. Θέλαμε γύρω στις 2,5 ώρες για να φτάσουμε στην είσοδο του Tarangire. Σε ύπουλα σημεία βρίσκονταν αστυνομικοί και καραδοκούσαν μπας και γράψουν κάποιον. Η αστυνομία της Τανζανίας δεν αστειεύεται. Αν θέλουν να βρουν κάτι για να σε γράψουν, πάντα βρίσκουν, και για να αποφύγεις τους μπελάδες μία είναι η λύση: να υποκύψεις στις ορέξεις τους για $$$$. Ο οδηγός μας ήταν πολύ προσεκτικός και δυο φορές μου απαγόρεψε να φωτογραφίζω γιατί βρισκόμασταν σε σημείο όπου διέμεναν στρατιωτικοί ή κάνανε στρατιωτικές ασκήσεις ή απλά ήξερε ότι είχαν μπλόκο. Μετά από κάποιο σημείο άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα χωριά των Μασάι. Καλύβες από χόρτα και κοπριά αγελάδων. Στην άκρη του δρόμου παιδιά Μασάι χαιρετούσαν.
Επιτέλους φτάναμε στην είσοδο του Εθνικού Πάρκου. Κάναμε μια απαραίτητη στάση για τουαλέτα και για να φτιάξει τα χαρτιά ο Charles. Θα πω λίγα λόγια για το Tarangire. Στην πράσινη περίοδο είναι δύσκολο έως αδύνατο να δεις λιοντάρια κλπ. Το πάρκο φημίζεται κυρίως για τους αμέτρητους ελέφαντες και τα πολύχρωμα πουλιά. Οι λάτρεις των πουλιών εδώ θα βρουν τον παράδεισό τους! Εβλεπες περίτεχνες φωλιές, σκέτα αριστουργήματα, κίτρινα, πράσινα, πορτοκαλί, μπλε πουλάκια, hornbills διαφόρων ειδών. Ωπ, ο Charles επέστρεψε, η οροφή του τζιπ άνοιξε και μπήκαμε στο πάρκο! Ο δρόμος καθαρά για 4x4 όχημα, λόγω της βροχής των προηγούμενων ημερών είχαν γίνει κάτι λακούβες που έμπαινε όλη η ρόδα μέσα! Η πρώτη μας συνάντηση έγινε με μια παρέα ελεφάντων. Ω τι χαρά! Χοροπηδάγαμε σαν παιδάκια! Στη συνέχεια κι άλλοι ελέφαντες, ένας αρσενικός με "ορέξεις", διότι το ..... του είχε φτάσει μέχρι το έδαφος! "This is the fifth leg!" μας είπε ο Charles γελώντας! Αντιλόπες, ιμπάλα, ντικ-ντικ, καμηλοπαρδάλεις, βουβάλια βρίσκονταν παντού! Ο ποταμός Tarangire είχε αρκετό νερό και δεν μπορούσαν τα τζιπ να τον διασχίσουν, οπότε και ακολουθούσαμε άλλο δρόμο από αυτόν που θα' πρεπε. Ο οδηγός μας ήταν εξαιρετικός γνώστης της χλωρίδας και πανίδας. Ειδικά στα πουλάκια ήταν φανταστικός, τα έβλεπε από το πουθενά και μας περιέγραφε τα χαρακτηριστικά του καθενός. Τα ζώα δεν μας φοβόντουσαν, διότι αυτήν την περίοδο στο Tarangire δεν είχαν εχθρούς. Τα άγρια ζώα (λιοντάρια, λεοπαρδάλεις κλπ) βρίσκονταν στο Serengeti, οπότε τα αντιλοποειδή κάθονταν στην μέση του δρόμου, μας στραβοκοιτάζανε και μόνο όταν πια πλησιάζαμε πολύ κοντά σηκώνονταν βαριεστημένα να πάνε πιο πέρα. Πετύχαμε δυο στρουθοκάμηλους να παίρνουν το λασπόλουτρό τους σε μια λακούβα στο δρόμο και να μην σηκώνονται με τίποτα! Το μάτι είχε χορτάσει πράσινο, η έκταση φαινόταν ατελείωτη. Κι έτσι, ακολουθώντας το χωματόδρομο βλέπαμε όλα αυτά τα ζώα ευτυχισμένα, να μασουλάνε, να κυλιόνται κάτω, μια απέραντη ηρεμία. Κατά τις 13.30 φτάσαμε στο Tarangire Sopa Lodge, το ξενοδοχείο μας για να φάμε και κατά τις 15.00 να πάμε πάλι να εξευρενήσουμε το πάρκο. Τα Lodges στα πάρκα δεν έχουν ρεύμα, τα πάντα λειτουργούν με γεννήτριες και κατά τα μεσάνυχτα το ρεύμα διακόπτεται έως τις 06.00 το πρωί. Η μεγάλη ατραξιόν του συγκεκριμένου Lodge ήταν τα πανέμορφα Hyrax!! Στην αρχή τα πέρασα για ποντίκια, μπα λέω, παραείναι φουσκωμένα για να είναι ποντίκια. Βρίσκονταν παντού, στα πιο απίθανα σημεία και όταν περπατάγανε πέθαινες στο γέλιο! Σαν να βλέπω ένα μικρό σακί με ποδαράκια! Μετά τα πουλάκια. Πολύχρωμα, εξοικειωμένα, περιμένουν να τα ταϊσεις. Και τέλος, τα σκαθάρια. Με το συμπάθειο, δεν έχω ξαναδεί τέτοια τερατίδια. Και να, από το μπαλκόνι βλέπουμε 5-6 ελέφαντες να περνάνε! Ωρα για μάσα, ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα και μεσημεριανο-απογευματινό σαφάρι!

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλειο! Πολύ παραστατική η περιγραφή σου! Τι ωραίο ταξίδι!