manelaki
Member
- Μηνύματα
- 1.282
- Likes
- 392
Σημερα η μερα μας ηταν πολύ γεματη και το προγραμμα μας κυλησε αψογα. :xmas_smile:
Με τη κοκκινη γραμμη του μετρο φτανουμε Colosseo. Αμεσως με το που βγαινουμε από το σταθμο το βλεπουμε να υψωνεται μπροστα μας. Εντυπωσιακο! Τοσο καιρο το βλεπαμε μονο σε φωτογραφιες, επιτελους τωρα το βλεπουμε κι από κοντα. Καπου εκει συνειδητοποιω ότι βρισκομαστε στη Ρωμη κι ότι εχουμε ακομα τεσσερις ολοκληρες μερες μπροστα μας. :xmas_mrgreen:
Μεσ’τη χαρα πλησιαζουμε την εισοδο, βλεπουμε τη τεραστια ουρα να περιμενει. Εξηγω στις τρεις πανικοβλητες φατσουλες που με ακολουθουν ότι εχουμε τη Roma Pass και δε θα χρειαστει να περιμενουμε. Ρωταω στην εισοδο από πού πρεπει να μπουμε και μου δειχνουν τη αδεια σειρα ακριβως διπλα σε αυτή με τη μεγαλη ουρα. «Ελατε παιδια, παμε, από’δω θα μπουμε». «Απο’δω; Εισαι σιγουρη ρε ή θα γινουμε ρεζιλι; Και τι δηλαδη τωρα εσυ το παιζεις μαγκας που περνας μπροστα απ’ολους;», μου κανει πλακα ο Κ. «Τι νομιζες ρε; Ετσι σας εφερα στη Ρωμη; Εχουμε προετοιμαστει καταλληλα εμεις!», του απανταω και σκαμε στα γελια καθως προχωραμε παραλληλα σε οσους περιμενουν ακριβως διπλα.
Μπαινουμε μεσα κι αφου βγαλουμε μερικες φωτογραφιες αρχιζουμε να συζηταμε μεταξυ μας για το εντυπωσιακο αυτό κτισμα και για όλα οσα διαδραματιζονταν εκει. Ο Κ ξερει κατι παραπανω για το Colosseo και μας παραδιδει μαθηματα. Είναι εντυπωσιακο κι άλλο τοσο τρομακτικο. Η φαντασια σου εκει μεσα οργιαζει, μονομαχιες, αγρια ζωα, κραυγες, μαρτυρια και πολλες φορες η καταληξη είναι ο θανατος. Οσο ανατριχιαστικο φανταζει το θεαμα για’μας σημερα άλλο τοσο διασκεδαστικο ηταν για εκεινους τοτε. Το ονομα του κτισματος προερχεται απ’το Κολοσσο που ειχε για παρτη του ο αυτοκρατορας Νερωνας. Μα τι μεγαλη ψωναρα κι αυτος ο Νερωνας; Παρακολουθησαμε κι ένα σχετικο βιντεο για αυτόν μεσα στο Colosseo και μαθαμε κατι παραπανω. Τα αγρια ζωα που χρησιμοποιουσαν στις μονομαχιες φυλάσσονταν σε κλουβια κατω από την αρενα, τα οποια υψωνονταν με μηχανισμους που ειχαν προκειμενου να βγαλουν τα ζωα ξαφνικα στο κεντρο αυτης. Μια μακετα που βρισκεται στο χωρο με τα εκθεματα μας δειχνει ακριβως πως γινοταν αυτή η διαδικασια. Πανω κατω αυτά μου εμειναν απ’την επισκεψη μας στο Κολοσσαιο, μαζι με μια ικανοποιηση που ζω στο 2012 κι όχι στο 80 π.Χ..
Αφηνουμε πισω μας το Κολοσσαιο που δυστυχως δεν ξανα-ειδαμε οσο ειμασταν στη Ρωμη και πηραμε ενα από τα λεωφορεια που πηγαινουν προς Piazza Venezia.
Βρισκομαστε στο Καπιτωλιο, στην ακροπολη της Ρωμης όπως λεει ο οδηγος μας. Εδώ βρισκεται το Εθνικο μνημειο του Βικτωρα Εμμανουηλ Β, του πρωτου βασιλια της ενωμενης Ιταλιας. Εδώ θα δουμε και το μνημειο του αγνωστου στρατιωτη με δυο φλογες και δυο στρατιωτες δεξια και αριστερα αυτου. Η βολτα μας στη πλατεια είναι αρκετα συντομη, βλεπουμε τα ομορφα αγαλματα, ξεχωριζουμε μερικα που μας αρεσουν πολύ και προσπαθουμε να καταλαβουμε ακριβως τι δειχνουν.
Συνεχιζουμε όμως και φτανουμε μπροστα στη Κορντονατα, τη μεγαλη σκαλα που οδηγει στη πλατεια του Καπιτωλιου. Μπροστα μας το Παλατσο Νουoβο, σημερινο δημαρχειο της Ρωμης. Και εδώ ο Μιχαηλ Αγγελος εχει βαλει το χερακι του στο σχεδιασμο της σκαλας, της πλατειας και των κτηριων. Γι’αυτό αραγε είναι τοσο ομορφα; Κι η θεα επισης!
Φτανουμε στο θεατρο του Μαρκελλου. Ένα ομορφο, αρχαιο, υπαιθριο θεατρο που μοιαζει πολύ με το Κολοσσαιο εξωτερικο. Το θεατρο του Μαρκελλου χτιστηκε το 13 π.Χ. και το Κολοσσαιο το 80 π.Χ. Μηπως το πρωτο αποτελεσε εμπνευση για την αρχιτεκτονικη του δευτερου; :xmas_rolleyes:
Με το χαρτη ανα χειρας προχωρουμε και βγαινουμε στη Piazza Bocca della Verita. Θελουμε να δουμε το Στομα της Αληθειας στη Santa Maria in Cosmedin. Η εκκλησια βρισκεται ακριβως μπροστα μας και η ουρα που εχει σχηματιστει απ’εξω επισης. Δυστυχως, και οι τρεις γκρινιαζουν, πεινανε και δε θελουν και πολύ να περιμενουμε να φωτογραφηθούμε με τα χερια μας στο στομα της αληθειας. Τελικα όμως περιμενουμε ανυπομονα στην ουρα, βγαζουμε τις φωτογραφιες μας και μπαινουμε και στην εκκλησια να δουμε το εσωτερικο της. Η εκκλησια εσωτερικα είναι παρα πολύ λιτη σε διακοσμηση αλλα η ησυχια που επικρατει μας αρεσει πολύ.
Piazza Bocca della Verita
«Πειναμεεεε!!!», διαμαρτυρονται. Βουρ για Trastevere και φαγητο.
Βγαινουμε στη Lungotevere Aventino, συνανταμε τον Τιβερη και απο τη γεφυρα Ponte Palatino περναμε απεναντι. Η διαδρομη αυτή είναι πανεμορφη. Σκεφτομαι ποσο εκπληκτικη θα είναι το καλοκαιρι ή την ανοιξη που τα δεντρα θα είναι καταπρασινα. Το Ponte Rotto είναι ακριβως διπλα μας και το νησακι του Τιβερη επισης. Το ολο σκηνικο σε συνδυασμο με το κρυο και το μελαγχολικο τοπιο μου κανει κατι σε Αdele-Someone like you. Το ιδιο ακριβως σκεφτεται και η Σ. Τα μεγαλα μυαλα συναντηθηκαν και σιγοτραγουδουν….
Λουκετα κλειδωμενα πανω στη γεφυρα που εβαλαν ζευγαρακια για να κλειδωσουν την αγαπη τους συμπληρωνουν τη ρομαντικη ατμοσφαιρα.
Ωρα για ξεκουραση και φαγητο: LA FRASCHETTA, San franchesco a ripa 134. Το μαγαζακι μου το συστησε η latina και την ευχαριστω παρα πολύ. Όπως θα δειτε παρακατω εχω ακολουθησει κι άλλες συμβουλες της περι φαγητου που με εβγαλαν ασπροπροσωπη.:xmas_mrgreen: Πραγματι, το μαγαζι δε το πιανει το ματι σου αλλα ο χωρος μεσα είναι ομορφος και τα πιατα του πολύ νοστιμα. Φαγαμε μακαροναδες και μας αρεσαν πολύ. Εκει δοκιμασα και την ιταλικη καρμποναρα που προσωπικα δε μου αρεσε. Φυσικα αυτά είναι γουστα. Θα προτιμουσα καλυτερα Fettuccine alla boscaiola που πηρε ο Κ και ηταν πεντανοστιμο. Κατσαμε, ηπιαμε και το καφε μας και σιγα σιγα γυρισαμε προς το διαμερισμα για να ξεκουραστουμε λιγακι και να συνεχισουμε το βραδακι.
Καρμποναρα
Fettuccine alla boscaiola
Η ιδεα του να γυρισουμε σπιτι δε μου αρεσε και πολύ. :xmas_eek: Τα παιδια ηταν πολύ κουρασμενα και το βραδυ ηθελαν να καθισουμε για πιτσα σ’ένα μαγαζι εκει κοντα στο σπιτι μας και μετα σ’ένα άλλο μαγαζακι για ποτο και ναργιλε. «Ηρθαμε στη Ρωμη για να παμε σε μαγαζι με ναργιλεδες; Θα σας παω στην Αθηνα βρε παιδια. Μηπως να κανουμε καμια βολτιτσα;», προσπαθουσα να τους αλλαξω γνωμη αλλα μου ηταν πεισματαρικα. «Μην εισαι μουλαρα και τα θες όλα δικα σου. Το ταξιδι με παρεα θελει αμοιβαιες υποχωρησεις.», σκεφτηκα και αποφασισα να μην επιμεινω αλλο. Επρεπε τουλαχιστον να εκμεταλλευτω τον ελαχιστο χρονο που μου απομενει μεχρι τη βραδινη μας εξοδο. «Βαριεμαι να καθισω σπιτι. Τι λετε να παω μια βολτιτσα και να ερθω να σας βρω στη πιτσαρια;». «Όχι, δε θα πας μονη σου. Θα ερθω κι εγω μαζι σου», ειπε ο Κ, χωρις όμως να του αρεσει η ιδεα ότι δε θα ξεκουραστει καθολου. «Θελω να παω για παγωτακι. Τι λες να παμε σ’ένα κοντα στο Πανθεον να το δουμε κιολας;», του λεω. Καμια διαφωνια φυσικα, ηταν και κοντα δε θα κουραζομασταν πολύ.
Via Torre Argentina και ολο ευθεια βγαινουμε στο Πανθεον χωρις καλα καλα να το καταλαβουμε. Μεγαθηριο είναι αυτή η εκκλησια! Είναι τοσο μεγαλη, τοσο εντυπωσιακη, χωμενη σ’αυτή τη μικρη πλατεια. Ειχαμε μεινει με ανοιχτο το στομα. Χαζευουμε λιγακι, κανουμε μια βολτα γυρω απ’το ναο και παμε για παγωτο στο: DELLA PALMA, Via della Maddalena 20/23. Εδώ ειμαστε! Φτανοντας στην εισοδο του μαγαζιου, γουρλωνουμε κι οι δυο τα ματια, μπαινοντας μεσα μας πεφτει το σαγονι! :!: «Ολες αυτές είναι γευσεις παγωτου;;;; Μ@@@@κα!!!», ο Κ εχει παθει σοκ. Μιλαμε για μια τεραστια βιτρινα-ψυγειο παγωτων, να μη ξερεις τι να πρωτοδιαλεξεις. Διαβασα οτι εχει γυρω στις 100 γευσεις και 16 περιπου γευσεις με σοκολατα Στη φωτογραφια δε φαινεται το μεγαλειο…
Τρεις γευσεις ο καθενας, δε γινεται λιγοτερες. :xmas_redface: Βlack passion, Rafaello (ναι καλα καταλαβατε, το σοκολατακι εννοουν), Amaretto, Panakota, Profiterol και Cardinale. Συγκρατειστε τις τρεις τελευταιες και φροντιστε να σας βγαλει ο δρομος σας στο Della Palma όταν με το καλο βρεθειτε στη Ρωμη. Μολις ειχαμε ανακαλυψει το Ναο Του Παγωτου! Δε ξερω αν υπαρχει καλυτερο παγωτο στη Ρωμη, μπορει και να υπαρχει αλλα η ποικιλια και η γευση αυτου του παγωτου για’μας ηταν το κατι άλλο. Ο Κ δε μετανιωσε καθολου που ηρθε μαζι μου εκεινο το βραδυ. :xmas_biggrin:
Μετα πηγαμε και βρηκαμε τα κοριτσια στο σπιτι απ’οπου πηγαμε για πιτσα και ποτο. Η πιτσα ηταν με το μετρο και αρκετα γευστικη. Το ποτο μαλλον ηταν χυμος ανανας και ο ναργιλες με γευση μηλο.
Καπως ετσι ανατολιτικα τελειωσε η μερα μας. :xmas_cool:
Με τη κοκκινη γραμμη του μετρο φτανουμε Colosseo. Αμεσως με το που βγαινουμε από το σταθμο το βλεπουμε να υψωνεται μπροστα μας. Εντυπωσιακο! Τοσο καιρο το βλεπαμε μονο σε φωτογραφιες, επιτελους τωρα το βλεπουμε κι από κοντα. Καπου εκει συνειδητοποιω ότι βρισκομαστε στη Ρωμη κι ότι εχουμε ακομα τεσσερις ολοκληρες μερες μπροστα μας. :xmas_mrgreen:
Μεσ’τη χαρα πλησιαζουμε την εισοδο, βλεπουμε τη τεραστια ουρα να περιμενει. Εξηγω στις τρεις πανικοβλητες φατσουλες που με ακολουθουν ότι εχουμε τη Roma Pass και δε θα χρειαστει να περιμενουμε. Ρωταω στην εισοδο από πού πρεπει να μπουμε και μου δειχνουν τη αδεια σειρα ακριβως διπλα σε αυτή με τη μεγαλη ουρα. «Ελατε παιδια, παμε, από’δω θα μπουμε». «Απο’δω; Εισαι σιγουρη ρε ή θα γινουμε ρεζιλι; Και τι δηλαδη τωρα εσυ το παιζεις μαγκας που περνας μπροστα απ’ολους;», μου κανει πλακα ο Κ. «Τι νομιζες ρε; Ετσι σας εφερα στη Ρωμη; Εχουμε προετοιμαστει καταλληλα εμεις!», του απανταω και σκαμε στα γελια καθως προχωραμε παραλληλα σε οσους περιμενουν ακριβως διπλα.
Μπαινουμε μεσα κι αφου βγαλουμε μερικες φωτογραφιες αρχιζουμε να συζηταμε μεταξυ μας για το εντυπωσιακο αυτό κτισμα και για όλα οσα διαδραματιζονταν εκει. Ο Κ ξερει κατι παραπανω για το Colosseo και μας παραδιδει μαθηματα. Είναι εντυπωσιακο κι άλλο τοσο τρομακτικο. Η φαντασια σου εκει μεσα οργιαζει, μονομαχιες, αγρια ζωα, κραυγες, μαρτυρια και πολλες φορες η καταληξη είναι ο θανατος. Οσο ανατριχιαστικο φανταζει το θεαμα για’μας σημερα άλλο τοσο διασκεδαστικο ηταν για εκεινους τοτε. Το ονομα του κτισματος προερχεται απ’το Κολοσσο που ειχε για παρτη του ο αυτοκρατορας Νερωνας. Μα τι μεγαλη ψωναρα κι αυτος ο Νερωνας; Παρακολουθησαμε κι ένα σχετικο βιντεο για αυτόν μεσα στο Colosseo και μαθαμε κατι παραπανω. Τα αγρια ζωα που χρησιμοποιουσαν στις μονομαχιες φυλάσσονταν σε κλουβια κατω από την αρενα, τα οποια υψωνονταν με μηχανισμους που ειχαν προκειμενου να βγαλουν τα ζωα ξαφνικα στο κεντρο αυτης. Μια μακετα που βρισκεται στο χωρο με τα εκθεματα μας δειχνει ακριβως πως γινοταν αυτή η διαδικασια. Πανω κατω αυτά μου εμειναν απ’την επισκεψη μας στο Κολοσσαιο, μαζι με μια ικανοποιηση που ζω στο 2012 κι όχι στο 80 π.Χ..
Αφηνουμε πισω μας το Κολοσσαιο που δυστυχως δεν ξανα-ειδαμε οσο ειμασταν στη Ρωμη και πηραμε ενα από τα λεωφορεια που πηγαινουν προς Piazza Venezia.
Βρισκομαστε στο Καπιτωλιο, στην ακροπολη της Ρωμης όπως λεει ο οδηγος μας. Εδώ βρισκεται το Εθνικο μνημειο του Βικτωρα Εμμανουηλ Β, του πρωτου βασιλια της ενωμενης Ιταλιας. Εδώ θα δουμε και το μνημειο του αγνωστου στρατιωτη με δυο φλογες και δυο στρατιωτες δεξια και αριστερα αυτου. Η βολτα μας στη πλατεια είναι αρκετα συντομη, βλεπουμε τα ομορφα αγαλματα, ξεχωριζουμε μερικα που μας αρεσουν πολύ και προσπαθουμε να καταλαβουμε ακριβως τι δειχνουν.
Συνεχιζουμε όμως και φτανουμε μπροστα στη Κορντονατα, τη μεγαλη σκαλα που οδηγει στη πλατεια του Καπιτωλιου. Μπροστα μας το Παλατσο Νουoβο, σημερινο δημαρχειο της Ρωμης. Και εδώ ο Μιχαηλ Αγγελος εχει βαλει το χερακι του στο σχεδιασμο της σκαλας, της πλατειας και των κτηριων. Γι’αυτό αραγε είναι τοσο ομορφα; Κι η θεα επισης!
Φτανουμε στο θεατρο του Μαρκελλου. Ένα ομορφο, αρχαιο, υπαιθριο θεατρο που μοιαζει πολύ με το Κολοσσαιο εξωτερικο. Το θεατρο του Μαρκελλου χτιστηκε το 13 π.Χ. και το Κολοσσαιο το 80 π.Χ. Μηπως το πρωτο αποτελεσε εμπνευση για την αρχιτεκτονικη του δευτερου; :xmas_rolleyes:
Με το χαρτη ανα χειρας προχωρουμε και βγαινουμε στη Piazza Bocca della Verita. Θελουμε να δουμε το Στομα της Αληθειας στη Santa Maria in Cosmedin. Η εκκλησια βρισκεται ακριβως μπροστα μας και η ουρα που εχει σχηματιστει απ’εξω επισης. Δυστυχως, και οι τρεις γκρινιαζουν, πεινανε και δε θελουν και πολύ να περιμενουμε να φωτογραφηθούμε με τα χερια μας στο στομα της αληθειας. Τελικα όμως περιμενουμε ανυπομονα στην ουρα, βγαζουμε τις φωτογραφιες μας και μπαινουμε και στην εκκλησια να δουμε το εσωτερικο της. Η εκκλησια εσωτερικα είναι παρα πολύ λιτη σε διακοσμηση αλλα η ησυχια που επικρατει μας αρεσει πολύ.
Piazza Bocca della Verita
«Πειναμεεεε!!!», διαμαρτυρονται. Βουρ για Trastevere και φαγητο.
Βγαινουμε στη Lungotevere Aventino, συνανταμε τον Τιβερη και απο τη γεφυρα Ponte Palatino περναμε απεναντι. Η διαδρομη αυτή είναι πανεμορφη. Σκεφτομαι ποσο εκπληκτικη θα είναι το καλοκαιρι ή την ανοιξη που τα δεντρα θα είναι καταπρασινα. Το Ponte Rotto είναι ακριβως διπλα μας και το νησακι του Τιβερη επισης. Το ολο σκηνικο σε συνδυασμο με το κρυο και το μελαγχολικο τοπιο μου κανει κατι σε Αdele-Someone like you. Το ιδιο ακριβως σκεφτεται και η Σ. Τα μεγαλα μυαλα συναντηθηκαν και σιγοτραγουδουν….
Λουκετα κλειδωμενα πανω στη γεφυρα που εβαλαν ζευγαρακια για να κλειδωσουν την αγαπη τους συμπληρωνουν τη ρομαντικη ατμοσφαιρα.
Ωρα για ξεκουραση και φαγητο: LA FRASCHETTA, San franchesco a ripa 134. Το μαγαζακι μου το συστησε η latina και την ευχαριστω παρα πολύ. Όπως θα δειτε παρακατω εχω ακολουθησει κι άλλες συμβουλες της περι φαγητου που με εβγαλαν ασπροπροσωπη.:xmas_mrgreen: Πραγματι, το μαγαζι δε το πιανει το ματι σου αλλα ο χωρος μεσα είναι ομορφος και τα πιατα του πολύ νοστιμα. Φαγαμε μακαροναδες και μας αρεσαν πολύ. Εκει δοκιμασα και την ιταλικη καρμποναρα που προσωπικα δε μου αρεσε. Φυσικα αυτά είναι γουστα. Θα προτιμουσα καλυτερα Fettuccine alla boscaiola που πηρε ο Κ και ηταν πεντανοστιμο. Κατσαμε, ηπιαμε και το καφε μας και σιγα σιγα γυρισαμε προς το διαμερισμα για να ξεκουραστουμε λιγακι και να συνεχισουμε το βραδακι.
Καρμποναρα
Fettuccine alla boscaiola
Η ιδεα του να γυρισουμε σπιτι δε μου αρεσε και πολύ. :xmas_eek: Τα παιδια ηταν πολύ κουρασμενα και το βραδυ ηθελαν να καθισουμε για πιτσα σ’ένα μαγαζι εκει κοντα στο σπιτι μας και μετα σ’ένα άλλο μαγαζακι για ποτο και ναργιλε. «Ηρθαμε στη Ρωμη για να παμε σε μαγαζι με ναργιλεδες; Θα σας παω στην Αθηνα βρε παιδια. Μηπως να κανουμε καμια βολτιτσα;», προσπαθουσα να τους αλλαξω γνωμη αλλα μου ηταν πεισματαρικα. «Μην εισαι μουλαρα και τα θες όλα δικα σου. Το ταξιδι με παρεα θελει αμοιβαιες υποχωρησεις.», σκεφτηκα και αποφασισα να μην επιμεινω αλλο. Επρεπε τουλαχιστον να εκμεταλλευτω τον ελαχιστο χρονο που μου απομενει μεχρι τη βραδινη μας εξοδο. «Βαριεμαι να καθισω σπιτι. Τι λετε να παω μια βολτιτσα και να ερθω να σας βρω στη πιτσαρια;». «Όχι, δε θα πας μονη σου. Θα ερθω κι εγω μαζι σου», ειπε ο Κ, χωρις όμως να του αρεσει η ιδεα ότι δε θα ξεκουραστει καθολου. «Θελω να παω για παγωτακι. Τι λες να παμε σ’ένα κοντα στο Πανθεον να το δουμε κιολας;», του λεω. Καμια διαφωνια φυσικα, ηταν και κοντα δε θα κουραζομασταν πολύ.
Via Torre Argentina και ολο ευθεια βγαινουμε στο Πανθεον χωρις καλα καλα να το καταλαβουμε. Μεγαθηριο είναι αυτή η εκκλησια! Είναι τοσο μεγαλη, τοσο εντυπωσιακη, χωμενη σ’αυτή τη μικρη πλατεια. Ειχαμε μεινει με ανοιχτο το στομα. Χαζευουμε λιγακι, κανουμε μια βολτα γυρω απ’το ναο και παμε για παγωτο στο: DELLA PALMA, Via della Maddalena 20/23. Εδώ ειμαστε! Φτανοντας στην εισοδο του μαγαζιου, γουρλωνουμε κι οι δυο τα ματια, μπαινοντας μεσα μας πεφτει το σαγονι! :!: «Ολες αυτές είναι γευσεις παγωτου;;;; Μ@@@@κα!!!», ο Κ εχει παθει σοκ. Μιλαμε για μια τεραστια βιτρινα-ψυγειο παγωτων, να μη ξερεις τι να πρωτοδιαλεξεις. Διαβασα οτι εχει γυρω στις 100 γευσεις και 16 περιπου γευσεις με σοκολατα Στη φωτογραφια δε φαινεται το μεγαλειο…
Τρεις γευσεις ο καθενας, δε γινεται λιγοτερες. :xmas_redface: Βlack passion, Rafaello (ναι καλα καταλαβατε, το σοκολατακι εννοουν), Amaretto, Panakota, Profiterol και Cardinale. Συγκρατειστε τις τρεις τελευταιες και φροντιστε να σας βγαλει ο δρομος σας στο Della Palma όταν με το καλο βρεθειτε στη Ρωμη. Μολις ειχαμε ανακαλυψει το Ναο Του Παγωτου! Δε ξερω αν υπαρχει καλυτερο παγωτο στη Ρωμη, μπορει και να υπαρχει αλλα η ποικιλια και η γευση αυτου του παγωτου για’μας ηταν το κατι άλλο. Ο Κ δε μετανιωσε καθολου που ηρθε μαζι μου εκεινο το βραδυ. :xmas_biggrin:
Μετα πηγαμε και βρηκαμε τα κοριτσια στο σπιτι απ’οπου πηγαμε για πιτσα και ποτο. Η πιτσα ηταν με το μετρο και αρκετα γευστικη. Το ποτο μαλλον ηταν χυμος ανανας και ο ναργιλες με γευση μηλο.
Καπως ετσι ανατολιτικα τελειωσε η μερα μας. :xmas_cool:
Attachments
Last edited by a moderator:
