Ιταλία To quartetto μας στη Ρώμη!

[manelaki]

Tριτη μερα κι ισως η ωραιοτερη (για'μενα τουλαχιστον) και η κουραστικοτερη ολων.

Εχουμε κλεισει εισητηρια για Βατικανο από το ιντερνετ 09.00 το πρωι παρακαλω πολύ! Αγριο πρωινο ξυπνημα και λογω του αγχους να ειμαστε στην ωρα μας ουτε καφε, ουτε φαι δεν ειχε σημερα το πρωι. Παμε απευθειας στη σταση σχεδον εξω από το σπιτι μας για να παρουμε το λεωφορειο νο. 40, αν θυμαμαι καλα και το οποιο θα μας πηγαινε San Pietro όπως εγραφε.
08.30 ειμασταν ηδη στη πλατεια του Βατικανου, νωρις νωρις με αδεια στομαχακια. Αλλα τι να το κανεις το φαγητο όταν απολαμβανεις αυτό το θεαμα; Μια τεραστια, αδεια πλατεια απλωνεται μπροστα μας. Αγαλματα, κιονοστοιχιες ολοκληρες και στη μεση ο οβελισκος στον οποιο μαρτυρησε ο Αγιος Πετρος. Κι εδώ "ζωγραφισε" ο Μπερνινι, ο δημιουργος της πλατειας αυτης. Δε θα μπορουσε όμως να είναι λιγοτερο ομορφη και μεγαλοπρεπης αφου εκει δεσποζει η Βασιλικικη του Αγιου Πετρου, μια από τις μεγαλυτερες εκκλησιες του κοσμου! 60.000 κοσμο χωραει η εκκλησια αυτή, οσο κι ο πληθυσμος της Αλεξανδρουπολης. Κανουμε μια βολτα στη πλατεια με πεσμενο το σαγονι, και καπου εκει ο Κ μου εξηγει πως αυτές οι κιονοστοιχιες που βλεπουμε εχουν δυο σειρες κιονες η κάθε μια (φαινεται αλλωστε) και πως υπαρχει καποιο σημειο στη πλατεια που αν σταθεις βλεπεις μονο τη πρωτη σειρα των κιονων. Πραγματι, το σημειο το εντοπισαμε (ισως να’ναι και παραπανω από ένα) και ηταν εντυπωσιακο αφου πραγματι δε φαινοταν πουθενα η δευτερη σειρα από κιονες.

Αντε όμως να μπουμε και στο μουσειο γιατι η περιεργεια μας δε μας κραταει άλλο. Φτανοντας βλεπουμε την ουρα που περιμενει στη μια σειρα και την αδεια σειρα που περιμενει εμας. Για άλλη μια φορα περναμε στην αδεια (αφου εχουμε ηδη κλεισει εισητηρια) και προχωραμε μεχρι την εισοδο. Χωρις καθυστερηση μπαινουμε στο μουσειο, παιρνουμε και audioguide για να ξεναγηθουμε και ξεκιναμε. Η ξεναγηση αυτή κρατησε ωρες! Αδυνατω να περιγραψω όλα αυτά που ειδα. Τα ματια μου το ξερουν. Ηταν απολαυστικοτατο, μιλαμε για ένα μουσειο κοσμημα. Οι περισσοτερες αιθουσες είναι πανεμορφες και φυσικα τα εκθεματα μοναδικα. Δε βαρεθηκαμε στο μουσειο, αλλα κουραστηκαμε πολύ.

Aπο το παραθυρο του μουσειου

Μεσα στο μουσειο

Ο Αγιος Πετρος απο το παραθυρο του μουσειου

Ανυπομονουσαμε να δουμε τη Capella Sistina.
Αριστουργημα! Πως αλλιως να το περιγραψω; Αυτό δεν είναι ζωγραφικη είναι κατι άλλο. Όλες οι ζωγραφισμενες μορφες μου φαινονταν τρισδιαστατες. Πραγματικα δε πιστευα στα ματια μου. Αυτό ηταν που με εντυπωσιασε περισσοτερο. Ομορφα χρωματα, λεπτομερειες, η μια παρασταση διπλα στην άλλη κι όμως κάθε μια ξεχωριζει. Καθισαμε, ακουσαμε προσεκτικα οσα ειχε να μας πει ο ηχογραφημενος οδηγος μας και προσπαθησαμε να συγκρατησουμε οσες περισσοτερες εικονες μπορουσαμε. Ηθελα να εχω και μια φωτογραφια από το αυτό το αριστουργημα αλλα σεβαστηκα το γεγονος ότι απαγορευονται οι φωτογραφιες και σκεφτηκα ότι αποτυπωμενο στο μυαλο μου θα είναι καλυτερο Αλλωστε, τετοια ομορφια και τεχνη δεν αποτυπωνεται σε φωτογραφιες. Ποσο ταλεντο εδωσε ο Θεος στο Μιχαηλ Αγγελο; Και ποσο μυαλο; Οι φιγουρες που βλεπουμε στην οροφη είναι στη πραγματικοτητα παραμορφωμενες, κατι που σκεφτηκε ο ιδιος να κανει προκειμενου στα ματια του θεατη τοσα μετρα χαμηλοτερα να φαινονται κανονικες. Μα δεν είναι ευφυες; Φυσικα περα από την οροφη οι υπολοιπες τοιχογραφιες είναι δημιουργηματα αλλων μεγαλων καλλιτεχνων, όπως του Ντομένικο Γκιρλαντάιο που ηταν ο δασκαλος του Μιχαηλ Αγγελου.
Αφησαμε ομως τη Καπελα Σιστινα με μια γλυκια ικανοποιηση μεσα μας και προχωρησαμε προς την εξοδο.

Η σκαλα του μουσειου που οδηγει στην εξοδο

Ηδη νιωθαμε πολύ κουρασμενοι ή μαλλον ζαλισμενοι με τοσα που ειχαμε δει. Πηραμε βαθιες ανασες και πηγαμε στον Αγιο Πετρο. Η ουρα ηταν πολύ μεγαλη, απογοητευτηκαμε αλλα ευτυχως προχωρησε πολύ γρηγορα. Περασαμε τον απαραιτητο ελεγχο και προχωρησαμε στην εισοδο. Εκει μεσα σιγουρα χανεσαι! Δεν τον περπατησαμε ολο αλλα το μεγεθος και η ομορφια του είναι ασυλληπτα. Η αποκαθηλωση του Μιχαηλ Αγγελου (Pieta) είναι ένα πανεμορφο γλυπτο που φυσικα απεικονιζει τη Παναγια να κρατα στα χερια της το σωμα του Χριστου μετα τη σταυρωση και βρισκεται μεσα στην εκκλησια.

Μεσα στον Αγιο Πετρο

Πιετα του Μιχαηλ Αγγελου

Μ’αυτή την εικονα βγαινουμε εξω και κατευθυνομαστε προς την ουρα για Cupola!!!
Ηρθαμε μεχρι εδώ, αδυνατον να μην ανεβουμε στο θολο! Η ουρα δε φαινεται, μας ξεγελασε, ηταν παρα πολύ μεγαλη. Περιμεναμε οσο πιο υπομονετικα μπορουσαμε. Δινουμε τα ωραια μας 7 ευρω για να ανεβούμε με το ασανσερ. «Ενταξει, αφου θα παμε με το ασανσερ θα τη παλεψουμε», σκεφτομασταν. Αμ δε! Κανεις μας δεν ηξερε τι μας περιμενε. Ηταν πολλα τα σκαλια… αυτό σκεφτηκατε; Αυτό ηταν το λιγοτερο, τα σκαλια τα ανεβηκαμε. Το ανυποφορο της ολης καταστασης ηταν η κλειστοφοβικη σκαλα που υπηρχε στο τελευταιο κομματι της διαδρομης. Προβλημα κλειστοφοβιας δεν εχω αλλα εκει το απεκτησα. Κοσμος μπροστα, κοσμος πισω, παραθυρακι πουθενα, αερας γιοκ. Ηξερες πως αν λιποθυμησεις εκει θα μεινεις. Δεν εκανα και τις καλυτερες σκεψεις η αληθεια είναι. «Ελα, ελα συνελθε. Θα ανεβεις πανω και μια χαρα θα εισαι. Λιγο ακομη, λιγο ακομη», ελεγα από μεσα μου. Κανεις δεν ηξερε ποτε τελειωνει το μαρτυριο, δεν υπηρχε φως στο τουνελ.

Οχι, οχι δεν ειναι η φωτογραφια στραβη, οι τοιχοι ειναι!

Γερνουν οι τοιχοι, μαζι κι εμεις

«Φτασαμε!!!!», αναφωνει το quartetto φτανοντας στην οροφη, ενώ ρουφαει οξυγονο απεγνωσμενα πριν καταρρευσει. Η θεα όμως σου κοβει την ανασα ή μαλλον σου αποτελειωνει την ηδη κομμενη απ’αυτό που τραβηξες! Αξιζε και με το παραπανω.

Το Castel Sant'Angelo που φαινεται απο ψηλα

Παρατηρηστε την τεραστεια ουρα που περιμενει να μπει στον Αγιο Πετρο, ποσο τυχερη ενιωθα εκεινη τη στιγμη που ημουν ηδη επανω, δε φανταζεστε!

Βγαλαμε τις φωτογραφιες μας και καθισαμε οσο αντεξαμε γιατι ο κοσμος ηταν πολυς και πλεον ειχαμε φρικαρει. Ωρα να κατεβαινουμε λοιπον…

Δε ξερω αν σας συμβαινει κι εσας αλλα.. είναι καποιες στιγμες στα ταξιδια (μαλλον και στη ζωη γενικοτερα) που ενώ ακουγονται ασημαντες, αν προσπαθησεις να τις μοιραστεις με αλλους, για'σενα είναι οι πιο εντονες αφου εκεινες τις στιγμες κυριαρχουν τα ομορφοτερα συναισθηματα μεσα σου. Μια από αυτές τις στιγμες ηταν για'μενα εκεινη που ενιωθα εξαντληση και ευτυχια ταυτοχρονα κι ενω κατεβαινα, απολαμβανα το ζωηρο γαλαζιο του ουρανου και τα λευκα συννεφακια που μου φτιαχνουν τη διαθεση και με ταξιδευουν!

Φυσικα η μερα μας δε τελειωνει εδώ….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[fenia42]

Γεια σου ρε manelaki διοργανώτρια ! Εξπέρ σε κάναμε στο travel stories

 

[elenara88]

Manelaki τι ωραια!!!! αντε συνεχισεεεεε

 

[danev]

Γεια σου ρε manelaki διοργανώτρια ! Εξπέρ σε κάναμε στο travel stories

Γκρρρρρρρρρρρρρ !
Πρόλαβες ! Τα είπες όλα !
Γειά σου Μανελάκι κι από μένα ! Αναμένουμε....:xmas_biggrin:

 

[manelaki]

To να εισαι ο διοργανωτης δεν ειναι και παντα καλο ομως Ευτυχως η δικη μου παρεα αποδειχτηκε καλη και συνεργασιμη.

 

[pattyyy]

Ρώμη υπέροχα! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[_antonis_]

Μιά χαρά! Έτσι αποκτάς εμπειρία ώστε να μπορέσεις σιγά σιγά να οργανώσεις μεγαλύτερα ταξίδια, περισσότερων ημερών κλπ

Το να οργανώνεις εσύ ένα ταξίδι έχει και θετικά και αρνητικά.
Τα αρνητικά είναι πως τρώς πολύ προσωπικό χρόνο, αγχώνεσαι, ίσως η παρέα να στα ψάλλει κιόλας αν κάτι δε τους αρέσει ή δεν έγινε σωστά.

Απ'την άλλη όμως, κανονίζεις εσύ το πρόγραμμα που θές (αφού οι άλλοι είναι στον κόσμο τους ή τους ''κρύβεις'' μερικές λεπτομέρειες που δε θες να μάθουν απο νωρίς) και γενικά κάνεις εσύ τις περισσότερες επιλογές. Το να κανονίζεις εσύ το πρόγραμμα που θές και να δείτε αυτά που θες εσύ, αρκεί-είναι τεράστιο πλεονέκτημα.

Πάντως για να είμαι ειλικρινής, αν εμπιστευόμουν κάποιον πολύ και ήθελε να οργανώσει ένα ταξίδι δε θα είχα κανένα πρόβλημα, απλά θα του έλεγα τι μ'ενδιαφέρει να συμπεριλάει στο πρόγραμμα!!

Όντως η χρονιά, ξεκίνησε τέλεια για σένα! Εύχομαι να συνεχιστεί έτσι, αλλά και κάθε χρονιά να ξεκινάει με τόσο ευχάριστο τρόπο!

 

[manelaki]

Check-in και τα σχετικα, μια μικρη βολτα στο αεροδρομιο και παμε για επιβιβαση.

Φτανοντας στο αεροδρομιο της Ρωμης Fiumicino η πρωτη μας δουλεια ηταν να βγαλουμε τη Roma Pass. Η τιμη της Roma pass εχει αλλαξει όπως μας ενημερωνει η κυρια που μας εξυπηρετησε, 30 ευρω αντι 25. Κι επειδη ηταν ηδη μεσημερι μας συμβουλευει να τη χρησιμοποιησουμε από την επομενη μερα για να μη χαθει μιση μερα ετσι.

Εχουμε ηδη αποφασισει ότι θα παρουμε λεωφορειο της Terravision από αεροδρομιο για κεντρο, οποτε ακολουθουμε τις πινακιδες και βγαινουμε εξω εκει απ’οπου φευγουν όλα τα λεωφορεια. Μια κυρια εκει μας δινει εισητηρια των 4 ευρω μεχρι Termini (τιμη προσφορας που ισχυε εκεινες τις μερες).
Από Termini για Campo de fiori φευγουν τα λεωφορεια 40 και 64. Δεν ηξερα ακριβως σε ποια σταση θα κατεβουμε αλλα για καλη μας τυχη προσανατολιστηκα και κατεβηκαμε σωστα.
Ειχαμε ραντεβου με τον ιδιοκτητη στις 15.30, η ωρα ηταν 16.00 κι εμεις αργοπορημενοι. Φτανοντας εξω από το διαμερισμα δε βλεπουμε πουθενα κανεναν να μας περιμενει. Ωχ, ωχ! Ανησυχησα μηπως ηρθε, δε μας βρηκε, εφυγε και μας αφησε στα κρυα του λουτρου. Τον παιρνουμε τηλεφωνο και μας καθησυχάζει ότι σε λιγο θα’ναι εκει. Δε μας αρεσε καθολου η εξωπορτα του σπιτιου, φαινοταν πολύ παραμελημενο. Μ’εζωσαν τα φιδια. «Λετε να’χει άλλη πορτα μεσα;», «Ισως εχει εσωτερικη αυλη μωρε.», «Είναι σιγουρα αυτό το δικο μας; Λεει 14;». Ερωτησεις διχως απαντησεις. Μας ειχε φαει η αγωνια.
Να’τος κι ο Alessadro. Μας καλωσοριζει και επιτελους μας δειχνει το διαμερισμα. Τελικα οντως υπηρχε μια εσωτερικη αυλη και το διαμερισμα μας ειχε άλλη ξεχωριστη πορτα. Όταν μπηκαμε μεσα όλα ηταν καθαρα και τακτοποιημενα. Μας εξηγησε μερικα πραγματα για το σπιτι, μας εδωσε δυο κλειδια μιας κι ειμασταν 4 ατομα, μας εδειξε που βρισκονται οι καθαρες πετσετες, μας ευχηθηκε να περασουμε καλα και εφυγε. Το διαμερισμα μας αρεσε πολύ, ειχαμε συνεχεια ζεστο νερο και κλιματιστικο οποτε κρυωναμε. Όλα ηταν πολυ καλα, ευτυχως. Μαλιστα ο Alessandro μας εξηγησε πως αν θελουμε να ξαναπαμε ή θελουμε να προτεινουμε το διαμερισμα σε καποιον, καλο θα ηταν να επικοινωνησουμε αμεσα μαζι του κι όχι μεσω της ιστοσελιδας που τον βρηκαμε εμεις, ώστε να εχουμε καλυτερη τιμη.

Αφου τακτοποιηθηκαμε λιγακι, χωρις να χασουμε πολυτιμο χρονο βγηκαμε εξω. Ωρα να γνωρισουμε λιγακι τη Ρωμη!

Η πλατεια του Campo de’ fiori είναι διπλα στο σπιτι μας οποτε η βολτα μας ξεκιναει από’κει. Δεν εχει κατι σπουδαιο να κανουμε εκει οποτε χαζευουμε λιγο στα μαγαζια και προχωραμε προς Piazza Navona. Είναι πολύ κοντα μας κι ευτυχως τη βρισκουμε ευκολα. Piazza Navona, μεσα στις γιορτες και βραδυ, μαλλον κακη ιδεα. Αυτή η τρισαπαισια αγορα που πνιγει ολη τη πλατεια πραγματικα χαλαει την ομορφη ατμοσφαιρα που δημιουργουν τα συντριβανια και η μεγαλοπρεπης εκκλησια Sant’ Agnese in Agone. Ξενερωμενοι καπως που δε μπορουμε να θαυμασουμε τα συντιβανια με την ησυχια μας, κανουμε μια βολτα μεσα στη λαοθαλασσα, τρωμε πιτσα και panini στο χερι με διαφορα αλλαντικα και porchetta και μερικες ζαχαρωτες λιχουδιες. Στο μεταξυ εχει περασει κι η ωρα και νιωθουμε αρκετα κουρασμενοι. Παιρνουμε το δρομο της επιστροφης με την υποσχεση ότι θα ερθουμε στη Νavona και πρωι να τη χαρουμε οσο γινεται περισσοτερο παρα τη χριστουγεννιατικη αγορα!

Via Torre Argentina

Μηπως όμως είναι νωρις για να παμε σπιτι; Mηπως να παμε να φαμε κανα παγωτακι μιας και ο,τι φαγαμε πριν ηταν ψιλοχαλι; Επομενη σταση: LA GELATERIA FRIGIDARIUM, Via del Governo Vecchio 112. Πολύ νοστιμο παγωτο! Η πικρη σοκολατα ηταν τρομερη!!! Το παγωτο αρεσε σε ολους μας, αλλα δεν ειχαμε ανακαλυψει ακομα το ναο του παγωτου!!!

 

[manelaki]

Μιά χαρά! Έτσι αποκτάς εμπειρία ώστε να μπορέσεις σιγά σιγά να οργανώσεις μεγαλύτερα ταξίδια, περισσότερων ημερών κλπ

Το να οργανώνεις εσύ ένα ταξίδι έχει και θετικά και αρνητικά.
Τα αρνητικά είναι πως τρώς πολύ προσωπικό χρόνο, αγχώνεσαι, ίσως η παρέα να στα ψάλλει κιόλας αν κάτι δε τους αρέσει ή δεν έγινε σωστά.

Απ'την άλλη όμως, κανονίζεις εσύ το πρόγραμμα που θές (αφού οι άλλοι είναι στον κόσμο τους ή τους ''κρύβεις'' μερικές λεπτομέρειες που δε θες να μάθουν απο νωρίς) και γενικά κάνεις εσύ τις περισσότερες επιλογές. Το να κανονίζεις εσύ το πρόγραμμα που θές και να δείτε αυτά που θες εσύ, αρκεί-είναι τεράστιο πλεονέκτημα.

Πάντως για να είμαι ειλικρινής, αν εμπιστευόμουν κάποιον πολύ και ήθελε να οργανώσει ένα ταξίδι δε θα είχα κανένα πρόβλημα, απλά θα του έλεγα τι μ'ενδιαφέρει να συμπεριλάει στο πρόγραμμα!!

Όντως η χρονιά, ξεκίνησε τέλεια για σένα! Εύχομαι να συνεχιστεί έτσι, αλλά και κάθε χρονιά να ξεκινάει με τόσο ευχάριστο τρόπο!

Να'σαι καλα! Σας ευχαριστω ολους :xmas_cheesygrin:

Συμφωνω απολυτα σε ολα οσα λες. Αυτο που θα με εκνευριζε τρομερα ειναι οπως ειπες, να μου τα ψαλλει η παρεα επειδη κατι δε πηγε καλα. Ευτυχως το παρεακι μας βρηκε γρηγορα τους ρυθμους του και τα παιδια ηταν καλα και συνεργασιμα. Καμια φορα δεν αντεχαν τη τοοση ενεργεια μου και το οτι ηθελα να εχουμε ενα προγραμμα για να δουμε οσα περισσοτερα μπορουμε αλλα ενταξει δε τους κατηγορω, ειχαν ψοφησει απ'τη κουραση.

 

[KLEOPATRA]

Το Μανελιδιον στη Ρωμη!
Τι εγινε κυρια μου κολλημενη με τας Λονδρας ?Σου αρεσε η Ρωμη?Λιγο σοβαρη κ τυπικη σε βλεπω.
Το διαμερισμα που μεινατε ειναι πολυ ωραιο!

 

[manelaki]

Το Μανελιδιον στη Ρωμη!
Τι εγινε κυρια μου κολλημενη με τας Λονδρας ?Σου αρεσε η Ρωμη?Λιγο σοβαρη κ τυπικη σε βλεπω.
Το διαμερισμα που μεινατε ειναι πολυ ωραιο!

Πολυ ομορφη η Ρωμη αλλα το Λονδινο ειναι ΑΛΛΙΩΣ :xmas_mrgreen:
Σοβαρη και τυπικη; Why? :xmas_cool:

 

[manelaki]

Σημερα η μερα μας ηταν πολύ γεματη και το προγραμμα μας κυλησε αψογα. :xmas_smile:

Με τη κοκκινη γραμμη του μετρο φτανουμε Colosseo. Αμεσως με το που βγαινουμε από το σταθμο το βλεπουμε να υψωνεται μπροστα μας. Εντυπωσιακο! Τοσο καιρο το βλεπαμε μονο σε φωτογραφιες, επιτελους τωρα το βλεπουμε κι από κοντα. Καπου εκει συνειδητοποιω ότι βρισκομαστε στη Ρωμη κι ότι εχουμε ακομα τεσσερις ολοκληρες μερες μπροστα μας. :xmas_mrgreen:
Μεσ’τη χαρα πλησιαζουμε την εισοδο, βλεπουμε τη τεραστια ουρα να περιμενει. Εξηγω στις τρεις πανικοβλητες φατσουλες που με ακολουθουν ότι εχουμε τη Roma Pass και δε θα χρειαστει να περιμενουμε. Ρωταω στην εισοδο από πού πρεπει να μπουμε και μου δειχνουν τη αδεια σειρα ακριβως διπλα σε αυτή με τη μεγαλη ουρα. «Ελατε παιδια, παμε, από’δω θα μπουμε». «Απο’δω; Εισαι σιγουρη ρε ή θα γινουμε ρεζιλι; Και τι δηλαδη τωρα εσυ το παιζεις μαγκας που περνας μπροστα απ’ολους;», μου κανει πλακα ο Κ. «Τι νομιζες ρε; Ετσι σας εφερα στη Ρωμη; Εχουμε προετοιμαστει καταλληλα εμεις!», του απανταω και σκαμε στα γελια καθως προχωραμε παραλληλα σε οσους περιμενουν ακριβως διπλα.
Μπαινουμε μεσα κι αφου βγαλουμε μερικες φωτογραφιες αρχιζουμε να συζηταμε μεταξυ μας για το εντυπωσιακο αυτό κτισμα και για όλα οσα διαδραματιζονταν εκει. Ο Κ ξερει κατι παραπανω για το Colosseo και μας παραδιδει μαθηματα. Είναι εντυπωσιακο κι άλλο τοσο τρομακτικο. Η φαντασια σου εκει μεσα οργιαζει, μονομαχιες, αγρια ζωα, κραυγες, μαρτυρια και πολλες φορες η καταληξη είναι ο θανατος. Οσο ανατριχιαστικο φανταζει το θεαμα για’μας σημερα άλλο τοσο διασκεδαστικο ηταν για εκεινους τοτε. Το ονομα του κτισματος προερχεται απ’το Κολοσσο που ειχε για παρτη του ο αυτοκρατορας Νερωνας. Μα τι μεγαλη ψωναρα κι αυτος ο Νερωνας; Παρακολουθησαμε κι ένα σχετικο βιντεο για αυτόν μεσα στο Colosseo και μαθαμε κατι παραπανω. Τα αγρια ζωα που χρησιμοποιουσαν στις μονομαχιες φυλάσσονταν σε κλουβια κατω από την αρενα, τα οποια υψωνονταν με μηχανισμους που ειχαν προκειμενου να βγαλουν τα ζωα ξαφνικα στο κεντρο αυτης. Μια μακετα που βρισκεται στο χωρο με τα εκθεματα μας δειχνει ακριβως πως γινοταν αυτή η διαδικασια. Πανω κατω αυτά μου εμειναν απ’την επισκεψη μας στο Κολοσσαιο, μαζι με μια ικανοποιηση που ζω στο 2012 κι όχι στο 80 π.Χ..

Αφηνουμε πισω μας το Κολοσσαιο που δυστυχως δεν ξανα-ειδαμε οσο ειμασταν στη Ρωμη και πηραμε ενα από τα λεωφορεια που πηγαινουν προς Piazza Venezia.
Βρισκομαστε στο Καπιτωλιο, στην ακροπολη της Ρωμης όπως λεει ο οδηγος μας. Εδώ βρισκεται το Εθνικο μνημειο του Βικτωρα Εμμανουηλ Β, του πρωτου βασιλια της ενωμενης Ιταλιας. Εδώ θα δουμε και το μνημειο του αγνωστου στρατιωτη με δυο φλογες και δυο στρατιωτες δεξια και αριστερα αυτου. Η βολτα μας στη πλατεια είναι αρκετα συντομη, βλεπουμε τα ομορφα αγαλματα, ξεχωριζουμε μερικα που μας αρεσουν πολύ και προσπαθουμε να καταλαβουμε ακριβως τι δειχνουν.

Συνεχιζουμε όμως και φτανουμε μπροστα στη Κορντονατα, τη μεγαλη σκαλα που οδηγει στη πλατεια του Καπιτωλιου. Μπροστα μας το Παλατσο Νουoβο, σημερινο δημαρχειο της Ρωμης. Και εδώ ο Μιχαηλ Αγγελος εχει βαλει το χερακι του στο σχεδιασμο της σκαλας, της πλατειας και των κτηριων. Γι’αυτό αραγε είναι τοσο ομορφα; Κι η θεα επισης!

Φτανουμε στο θεατρο του Μαρκελλου. Ένα ομορφο, αρχαιο, υπαιθριο θεατρο που μοιαζει πολύ με το Κολοσσαιο εξωτερικο. Το θεατρο του Μαρκελλου χτιστηκε το 13 π.Χ. και το Κολοσσαιο το 80 π.Χ. Μηπως το πρωτο αποτελεσε εμπνευση για την αρχιτεκτονικη του δευτερου; :xmas_rolleyes:

Με το χαρτη ανα χειρας προχωρουμε και βγαινουμε στη Piazza Bocca della Verita. Θελουμε να δουμε το Στομα της Αληθειας στη Santa Maria in Cosmedin. Η εκκλησια βρισκεται ακριβως μπροστα μας και η ουρα που εχει σχηματιστει απ’εξω επισης. Δυστυχως, και οι τρεις γκρινιαζουν, πεινανε και δε θελουν και πολύ να περιμενουμε να φωτογραφηθούμε με τα χερια μας στο στομα της αληθειας. Τελικα όμως περιμενουμε ανυπομονα στην ουρα, βγαζουμε τις φωτογραφιες μας και μπαινουμε και στην εκκλησια να δουμε το εσωτερικο της. Η εκκλησια εσωτερικα είναι παρα πολύ λιτη σε διακοσμηση αλλα η ησυχια που επικρατει μας αρεσει πολύ.

Piazza Bocca della Verita

«Πειναμεεεε!!!», διαμαρτυρονται. Βουρ για Trastevere και φαγητο.
Βγαινουμε στη Lungotevere Aventino, συνανταμε τον Τιβερη και απο τη γεφυρα Ponte Palatino περναμε απεναντι. Η διαδρομη αυτή είναι πανεμορφη. Σκεφτομαι ποσο εκπληκτικη θα είναι το καλοκαιρι ή την ανοιξη που τα δεντρα θα είναι καταπρασινα. Το Ponte Rotto είναι ακριβως διπλα μας και το νησακι του Τιβερη επισης. Το ολο σκηνικο σε συνδυασμο με το κρυο και το μελαγχολικο τοπιο μου κανει κατι σε Αdele-Someone like you. Το ιδιο ακριβως σκεφτεται και η Σ. Τα μεγαλα μυαλα συναντηθηκαν και σιγοτραγουδουν….


Λουκετα κλειδωμενα πανω στη γεφυρα που εβαλαν ζευγαρακια για να κλειδωσουν την αγαπη τους συμπληρωνουν τη ρομαντικη ατμοσφαιρα.

Ωρα για ξεκουραση και φαγητο: LA FRASCHETTA, San franchesco a ripa 134. Το μαγαζακι μου το συστησε η latina και την ευχαριστω παρα πολύ. Όπως θα δειτε παρακατω εχω ακολουθησει κι άλλες συμβουλες της περι φαγητου που με εβγαλαν ασπροπροσωπη.:xmas_mrgreen: Πραγματι, το μαγαζι δε το πιανει το ματι σου αλλα ο χωρος μεσα είναι ομορφος και τα πιατα του πολύ νοστιμα. Φαγαμε μακαροναδες και μας αρεσαν πολύ. Εκει δοκιμασα και την ιταλικη καρμποναρα που προσωπικα δε μου αρεσε. Φυσικα αυτά είναι γουστα. Θα προτιμουσα καλυτερα Fettuccine alla boscaiola που πηρε ο Κ και ηταν πεντανοστιμο. Κατσαμε, ηπιαμε και το καφε μας και σιγα σιγα γυρισαμε προς το διαμερισμα για να ξεκουραστουμε λιγακι και να συνεχισουμε το βραδακι.

Καρμποναρα

Fettuccine alla boscaiola

Η ιδεα του να γυρισουμε σπιτι δε μου αρεσε και πολύ. :xmas_eek: Τα παιδια ηταν πολύ κουρασμενα και το βραδυ ηθελαν να καθισουμε για πιτσα σ’ένα μαγαζι εκει κοντα στο σπιτι μας και μετα σ’ένα άλλο μαγαζακι για ποτο και ναργιλε. «Ηρθαμε στη Ρωμη για να παμε σε μαγαζι με ναργιλεδες; Θα σας παω στην Αθηνα βρε παιδια. Μηπως να κανουμε καμια βολτιτσα;», προσπαθουσα να τους αλλαξω γνωμη αλλα μου ηταν πεισματαρικα. «Μην εισαι μουλαρα και τα θες όλα δικα σου. Το ταξιδι με παρεα θελει αμοιβαιες υποχωρησεις.», σκεφτηκα και αποφασισα να μην επιμεινω αλλο. Επρεπε τουλαχιστον να εκμεταλλευτω τον ελαχιστο χρονο που μου απομενει μεχρι τη βραδινη μας εξοδο. «Βαριεμαι να καθισω σπιτι. Τι λετε να παω μια βολτιτσα και να ερθω να σας βρω στη πιτσαρια;». «Όχι, δε θα πας μονη σου. Θα ερθω κι εγω μαζι σου», ειπε ο Κ, χωρις όμως να του αρεσει η ιδεα ότι δε θα ξεκουραστει καθολου. «Θελω να παω για παγωτακι. Τι λες να παμε σ’ένα κοντα στο Πανθεον να το δουμε κιολας;», του λεω. Καμια διαφωνια φυσικα, ηταν και κοντα δε θα κουραζομασταν πολύ.
Via Torre Argentina και ολο ευθεια βγαινουμε στο Πανθεον χωρις καλα καλα να το καταλαβουμε. Μεγαθηριο είναι αυτή η εκκλησια! Είναι τοσο μεγαλη, τοσο εντυπωσιακη, χωμενη σ’αυτή τη μικρη πλατεια. Ειχαμε μεινει με ανοιχτο το στομα. Χαζευουμε λιγακι, κανουμε μια βολτα γυρω απ’το ναο και παμε για παγωτο στο: DELLA PALMA, Via della Maddalena 20/23. Εδώ ειμαστε! Φτανοντας στην εισοδο του μαγαζιου, γουρλωνουμε κι οι δυο τα ματια, μπαινοντας μεσα μας πεφτει το σαγονι! :!: «Ολες αυτές είναι γευσεις παγωτου;;;; Μ@@@@κα!!!», ο Κ εχει παθει σοκ. Μιλαμε για μια τεραστια βιτρινα-ψυγειο παγωτων, να μη ξερεις τι να πρωτοδιαλεξεις. Διαβασα οτι εχει γυρω στις 100 γευσεις και 16 περιπου γευσεις με σοκολατα Στη φωτογραφια δε φαινεται το μεγαλειο…

Τρεις γευσεις ο καθενας, δε γινεται λιγοτερες. :xmas_redface: Βlack passion, Rafaello (ναι καλα καταλαβατε, το σοκολατακι εννοουν), Amaretto, Panakota, Profiterol και Cardinale. Συγκρατειστε τις τρεις τελευταιες και φροντιστε να σας βγαλει ο δρομος σας στο Della Palma όταν με το καλο βρεθειτε στη Ρωμη. Μολις ειχαμε ανακαλυψει το Ναο Του Παγωτου! Δε ξερω αν υπαρχει καλυτερο παγωτο στη Ρωμη, μπορει και να υπαρχει αλλα η ποικιλια και η γευση αυτου του παγωτου για’μας ηταν το κατι άλλο. Ο Κ δε μετανιωσε καθολου που ηρθε μαζι μου εκεινο το βραδυ. :xmas_biggrin:

Μετα πηγαμε και βρηκαμε τα κοριτσια στο σπιτι απ’οπου πηγαμε για πιτσα και ποτο. Η πιτσα ηταν με το μετρο και αρκετα γευστικη. Το ποτο μαλλον ηταν χυμος ανανας και ο ναργιλες με γευση μηλο.

Καπως ετσι ανατολιτικα τελειωσε η μερα μας. :xmas_cool: