Νορβηγία Tromsø,το Διαμάντι του Βορρά και η πράσινη κυρία..

[George Ef]

Το επόμενο πρωινό,ξεκούραστος πλέον,ήταν αφιερωμένο στα αξιοθέατα του Τρόμσο.Πρωινό τρόπος του λέγειν αφού υπήρχε ένα λυκαυγές φώς απλά από τις 9μήσι εώς μιάμησι το μεσημέρι.Όταν δεν είχε σύννεφα ήταν αρκετό αλλά ο καιρός εναλλασσόταν συνεχώς μεταξύ χιονόπτωσης και βαριάς συννεφιάς με λίγα ανοίγματα.Έτσι λοιπόν επισκέφθηκα το ενυδρείο (το Polaria) για να δώ τις φώκιες,κάβουρες-βασιλιάδες με άνοιγμα ποδιών σχεδόν ένα μέτρο κ.α.Εκεί ήμουν τυχερός αφού έπεσα στην ώρα του φαγητού και είδα να ταίζουν τις φώκιες live.Εντυπωσιακά πλάσματα με μια φοβερή πραότητα στα πρόσωπα τους.

Από εκεί ο δρόμος με πήγε στο Tromso Museum, όπου είναι μουσείο φυσικής και πολιτικής ιστορίας της περιοχής με αναπαραστάσεις των πρώτων κατοίκων αλλά και με πλήρη έκθεση για την φυλή των Σάμι.Οι Σάμι είναι μια φυλή που κατοικεί στα βόρεια της Σκανδιναβικής και στο κομμάτι της Ρωσίας που συνορεύει με Φιλανδία-Νορβηγία.Θεωρούν τους εαυτούς αυτόχθονες και μέχρι την δεκαετία του '60 βρισκόταν σε διωγμό από την Νορβηγική κυβέρνηση και σε κατάσταση αντιπαλότητας με τους νότιους Νορβηγούς.Μια κατάσταση αντίστοιχη με τους Ινδιάνους τις ΗΠΑ.Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι,έχουν δικό τους κοινοβούλιο,δικά τους σημαία και είναι ισότιμα μέλη της χώρας.Κρατούν ακόμα τις παραδοσιακές κοινότητες τους και ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή Ταράνδων,το πανέμορφο και ήσυχο αυτό ζώο,όπου μόλις βγείς από το αστικό κέντρο του Τρόμσο,μπορεί να τύχει να τους δεις να περνάνε τον δρόμο ή να βρίσκοντα στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους πέζους.Οι κάτοικοι του Τρόμσο είναι κυρίως απόγονοι των Σάμι.όταν έφευγα από το μουσείο εμφανίστηκε ένα Δημοτικό σχολείο που είχε έρθει εκδρομή.Τα παιδάκια φορούσαν όλα φόρμες ισχυρού ψύχους του σχολείου και κρατούσαν μπρελόκ-ανακλαστήρες ώστε να είναι ορατά σε διερχόμενους οδηγούς.Οποιαδήποτε σύγκριση προκαλεί κατάθλιψη...Από εκεί κινήθηκα αντίθετα και βρέθηκα στο τελεφερίκ του Τρόμσο όπου ανεβαίνεις στα 420 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και θαυμάζεις την θέα από ψηλά.Το καλοκαίρι πολύς κόσμος ανεβαίνει ως εκεί και μετά συνεχίζει για πεζοπορία στο βουνό,εγώ όταν πήγα πάντως το χιόνι ήταν ως το γόνατο οπότε δεν έκανα παράτολμες σκέψεις.Ενδεικτικά πάντως,το καλοκαίρι χρησιμοποιούν το τελεφερίκ γύρω στα δύο χιλιάδες άτομα ημερησίως..Στο τέρμα του τελεφερίκ υπάρχει ένα ωραίο καφέ-εστιατόριο με θέα το νησί του Τρόμσο και όπου πιάνει το μάτι ανάλογα με τον καιρό.

Από εκεί ήταν ώρα να κατέβω πάλι για το κέντρο της πόλης για να παραλάβω το vw polo που είχα κλείσει (55 ευρω την ημέρα) όπου θα με βοηθούσε να βρω το Πράσινη κυρία,την Lady Aurora μιας που είχα αποφασίσει να κινηθώ ανεξάρτητος,χωρίς κάποιο από τα πρακτορεία που οργανώνουν τέτοιες εκδρομές.Μεσημέρι,γύρω στις 3μησι και είχε πέσει η νύχτα ήδη.Να πω εδώ ότι το Τρόμσο δεν φημίζεται για κάτι όσον αφορά την κουζίνα του και βασίζεται στα γνωστά burgers,πίτσες,μακαρονάδες και λιγότερο στο ψάρι.Η τοπική σπεσιαλιτέ είναι η σούπα τάρανδου που δεν μπήκα στον πειρασμό να την δοκιμάσω.Περιμένοντας να περάσει η ώρα για να έρθει η νύχτα και στο ρολόι εκτός από την ατμόσφαιρα,μπήκα σε ένα καφέ όπου περιεργαζόμενος την φωτογραφική και ετοιμάζοντας μπαταρίες κτλ βρέθηκα ασυναίσθητα να τα συζητάω με την Emma,μία κοπέλα από το Άμστερνταμ η οποία είχε σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες (ή κάτι τέτοιο τελος πάντων),είχε εγκατασταθεί μόνιμα εκεί αφού ήταν λάτρης της φωτογραφίας,της φύσης και του snowboard,δούλευε πλέον στο πανεπιστήμιο του Τρόμσο,και η οποία θα ήταν πλέον ο οδηγός και η παρέα μου στην περιοχή.Για το βράδυ ο καιρός προβλέποταν νεφελώδης και με συνεχείς χιονοπτώσεις,όπως όλη μέρα σχεδόν και οι πιθανότητες για Σέλας ήταν ελάχιστες αφού δεν υπήρχε καθαρός ουρανός αν και οι διάφορες εφαρμογές χτυπούσαν στο κινητό για έντονη δραστηριότητα και αρκέστηκαμε σε βόλτες εξοικείωσης στους παγωμένους δρόμους τους προς το διπλανό,προς τα δυτικά νησί,το Kvaløya.Οι δρόμοι τους έχουν μόνιμα μια στρώση παγωμένου χιονιού παρά το ότι μηχανήματα ρίχνουν αλάτι τακτικά όλο το 24ωρο και αυτό κάνει την οδηγήση απαιτητική.Επίσης πολλές φορές σηκώνει το χιόνι από γύρω ο αέρας και ψιλοχάνεσαι,παρ'ολα αυτά,τα χιονολάστιχα με καρφιά που φοράνε όλα τα αυτοκίνητα εκεί,σε κάνουν να οδηγείς με άνεση και ασφάλεια.Φυσικά θέλει προσοχή στα όρια ταχύτητας,αφού το πρόστιμο αν πας με 69,σε έναν δρόμο που έχει όριο 60,είναι 500 ευρω.Και οι δρόμοι τους είναι γεμάτοι κάμερες που λειτουργούν κανονικά,και έρχεται το κουστούμι μετα στην πιστωτική σου.Φοβερή αίσθηση,κατά την επιστροφή,όταν σταμάτησαμε σε ένα φανάρι και μαζί με τους πεζούς διέσχισαν τον δρόμο και δύο τάρανδοι!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[George Ef]

Το επόμενο πρωινό,ξεκούραστος πλέον,ήταν αφιερωμένο στα αξιοθέατα του Τρόμσο.Πρωινό τρόπος του λέγειν αφού υπήρχε ένα λυκαυγές φώς απλά από τις 9μήσι εώς μιάμησι το μεσημέρι.Όταν δεν είχε σύννεφα ήταν αρκετό αλλά ο καιρός εναλλασσόταν συνεχώς μεταξύ χιονόπτωσης και βαριάς συννεφιάς με λίγα ανοίγματα.Έτσι λοιπόν επισκέφθηκα το ενυδρείο (το Polaria) για να δώ τις φώκιες,κάβουρες-βασιλιάδες με άνοιγμα ποδιών σχεδόν ένα μέτρο κ.α.Εκεί ήμουν τυχερός αφού έπεσα στην ώρα του φαγητού και είδα να ταίζουν τις φώκιες live.Εντυπωσιακά πλάσματα με μια φοβερή πραότητα στα πρόσωπα τους.

Από εκεί ο δρόμος με πήγε στο Tromso Museum, όπου είναι μουσείο φυσικής και πολιτικής ιστορίας της περιοχής με αναπαραστάσεις των πρώτων κατοίκων αλλά και με πλήρη έκθεση για την φυλή των Σάμι.Οι Σάμι είναι μια φυλή που κατοικεί στα βόρεια της Σκανδιναβικής και στο κομμάτι της Ρωσίας που συνορεύει με Φιλανδία-Νορβηγία.Θεωρούν τους εαυτούς αυτόχθονες και μέχρι την δεκαετία του '60 βρισκόταν σε διωγμό από την Νορβηγική κυβέρνηση και σε κατάσταση αντιπαλότητας με τους νότιους Νορβηγούς.Μια κατάσταση αντίστοιχη με τους Ινδιάνους τις ΗΠΑ.Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι,έχουν δικό τους κοινοβούλιο,δικά τους σημαία και είναι ισότιμα μέλη της χώρας.Κρατούν ακόμα τις παραδοσιακές κοινότητες τους και ασχολούνται κυρίως με την εκτροφή Ταράνδων,το πανέμορφο και ήσυχο αυτό ζώο,όπου μόλις βγείς από το αστικό κέντρο του Τρόμσο,μπορεί να τύχει να τους δεις να περνάνε τον δρόμο ή να βρίσκοντα στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους πέζους.Οι κάτοικοι του Τρόμσο είναι κυρίως απόγονοι των Σάμι.όταν έφευγα από το μουσείο εμφανίστηκε ένα Δημοτικό σχολείο που είχε έρθει εκδρομή.Τα παιδάκια φορούσαν όλα φόρμες ισχυρού ψύχους του σχολείου και κρατούσαν μπρελόκ-ανακλαστήρες ώστε να είναι ορατά σε διερχόμενους οδηγούς.Οποιαδήποτε σύγκριση προκαλεί κατάθλιψη...Από εκεί κινήθηκα αντίθετα και βρέθηκα στο τελεφερίκ του Τρόμσο όπου ανεβαίνεις στα 420 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και θαυμάζεις την θέα από ψηλά.Το καλοκαίρι πολύς κόσμος ανεβαίνει ως εκεί και μετά συνεχίζει για πεζοπορία στο βουνό,εγώ όταν πήγα πάντως το χιόνι ήταν ως το γόνατο οπότε δεν έκανα παράτολμες σκέψεις.Ενδεικτικά πάντως,το καλοκαίρι χρησιμοποιούν το τελεφερίκ γύρω στα δύο χιλιάδες άτομα ημερησίως..Στο τέρμα του τελεφερίκ υπάρχει ένα ωραίο καφέ-εστιατόριο με θέα το νησί του Τρόμσο και όπου πιάνει το μάτι ανάλογα με τον καιρό.

Από εκεί ήταν ώρα να κατέβω πάλι για το κέντρο της πόλης για να παραλάβω το vw polo που είχα κλείσει (55 ευρω την ημέρα) όπου θα με βοηθούσε να βρω το Πράσινη κυρία,την Lady Aurora μιας που είχα αποφασίσει να κινηθώ ανεξάρτητος,χωρίς κάποιο από τα πρακτορεία που οργανώνουν τέτοιες εκδρομές.Μεσημέρι,γύρω στις 3μησι και είχε πέσει η νύχτα ήδη.Να πω εδώ ότι το Τρόμσο δεν φημίζεται για κάτι όσον αφορά την κουζίνα του και βασίζεται στα γνωστά burgers,πίτσες,μακαρονάδες και λιγότερο στο ψάρι.Η τοπική σπεσιαλιτέ είναι η σούπα τάρανδου που δεν μπήκα στον πειρασμό να την δοκιμάσω.Περιμένοντας να περάσει η ώρα για να έρθει η νύχτα και στο ρολόι εκτός από την ατμόσφαιρα,μπήκα σε ένα καφέ όπου περιεργαζόμενος την φωτογραφική και ετοιμάζοντας μπαταρίες κτλ βρέθηκα ασυναίσθητα να τα συζητάω με την Emma,μία κοπέλα από το Άμστερνταμ η οποία είχε σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες (ή κάτι τέτοιο τελος πάντων),είχε εγκατασταθεί μόνιμα εκεί αφού ήταν λάτρης της φωτογραφίας,της φύσης και του snowboard,δούλευε πλέον στο πανεπιστήμιο του Τρόμσο,και η οποία θα ήταν πλέον ο οδηγός και η παρέα μου στην περιοχή.Για το βράδυ ο καιρός προβλέποταν νεφελώδης και με συνεχείς χιονοπτώσεις,όπως όλη μέρα σχεδόν και οι πιθανότητες για Σέλας ήταν ελάχιστες αφού δεν υπήρχε καθαρός ουρανός αν και οι διάφορες εφαρμογές χτυπούσαν στο κινητό για έντονη δραστηριότητα και αρκέστηκαμε σε βόλτες εξοικείωσης στους παγωμένους δρόμους τους προς το διπλανό,προς τα δυτικά νησί,το Kvaløya.Οι δρόμοι τους έχουν μόνιμα μια στρώση παγωμένου χιονιού παρά το ότι μηχανήματα ρίχνουν αλάτι τακτικά όλο το 24ωρο και αυτό κάνει την οδηγήση απαιτητική.Επίσης πολλές φορές σηκώνει το χιόνι από γύρω ο αέρας και ψιλοχάνεσαι,παρ'ολα αυτά,τα χιονολάστιχα με καρφιά που φοράνε όλα τα αυτοκίνητα εκεί,σε κάνουν να οδηγείς με άνεση και ασφάλεια.Φυσικά θέλει προσοχή στα όρια ταχύτητας,αφού το πρόστιμο αν πας με 69,σε έναν δρόμο που έχει όριο 60,είναι 500 ευρω.Και οι δρόμοι τους είναι γεμάτοι κάμερες που λειτουργούν κανονικά,και έρχεται το κουστούμι μετα στην πιστωτική σου.Φοβερή αίσθηση,κατά την επιστροφή,όταν σταμάτησαμε σε ένα φανάρι και μαζί με τους πεζούς διέσχισαν τον δρόμο και δύο τάρανδοι!!

 

[George Ef]

Την Πέμπτη πλέον,η μέρα είχε επίσκεψη στο Polar Museum που είναι θεματικό μουσείο αφιερωμένο στους πρώτους εξερευνητές της περιοχής και του Β.Πόλου γενικότερα.Από εκεί στην τοπική ζυθοποιία που είναι η βορειότερη του πλανήτη.Στάση για σουβενίρ και μετά στον αρκτικό καθεδρικό,μια αρκετά εντυπωσιακή από αρχιτεκτονικής άποψης εκκλησία προτεσταντών,που είναι και το κυρίαρχο δόγμα στο Τρόμσο.Η πόλη είναι αρκετά μικρή και οι μετακινήσεις γίνονται εύκολα με τα πόδια αν δεν χιονίζει,αλλιώς υπάρχει ένα πολύ καλό δίκτυο αστικής συγκοινωνίας,και με νυχτερινές διαδρομές..Εισιτήριο μπορείς να βγάλεις μες στο αστικό με κάρτα,αλλιώς τα γραφεία του οργανισμού είναι στο κέντρο και μπορείς να τα προμηθευτείς από εκεί.Τα προπληρωμένα εισιτήρια είχαν και έκπτωση,ενδεικτικά πάντως,το 24ωρο εισιτήριο είχε 10 ευρώ.Απέναντι από τις αστικές συγκοινωνίες ήταν το γραφείο τουρισμού,όπου δεν υπήρχε περίπτωση να μην σου λύσουν οποιαδήποτε απορία ή πρόβλημα.Γενικά,όπου ήρθα σε επαφή με Νορβηγούς,ήταν ευγενέστατοι,εξυπηρετικοί και σχεδόν πάντα χαμογελαστοί.Σε ένα μαγαζί που χάζευα εξοπλισμό για χιόνια, μου έκανε εντύπωση που ο ταμίας έκανε ''παρατήρηση'' σε έναν πελάτη γιατί ήταν μουντρούχος!Το μέρος βέβαια να προσθέσω ότι ήταν παντού σχεδόν στολισμένο για τα Χριστούγεννα αφού οι Νορβηγοί έχουν τρέλα με τα λαμπάκια,Αη-Βασιλήδες και όλα αυτά.Από ότι μου είπε και η Emma βέβαια που τους ζεί περισσότερο,είναι γενικώς κλειστοί άνθρωποι και δύσκολα μπαίνεις στον κύκλο τους,αν δεν υπάρχει κάποιος να σε γνωρίσει σε αυτούς.Εξαίρεση είναι τα βράδια της Παρασκευής και του Σαββάτου που αυτή τα ονόμαζε alcohol nights,όπου βγαίνουν και λιώνουν από το ποτό μέχρι τελικής πτώσης.Κατά την διάρκεια των alcohol nights μπορεί να βρεθείς να τα πίνεις με μία παρέα ή να κάνεις σεξ σε κάποιο σπίτι,αλλά το επόμενο πρωί θα είσαι πάλι ένας άγνωστος.Λαός σκληροτράχηλος που μέχρι την δεκαετία του 70 ή ψάρευε ή έφευγε σε ξένες χώρες λόγω φτώχειας,κατάσταση που ανέτρεψε το πετρέλαιο,ο μαύρος χρυσός.Από τότε άλλαξε όψη όλη η χώρα αλλά και προσανατολισμό,και πλέον στο Τρόμσο τα ψαράδικα σαπίζουν στο λιμάνι και η πλειοψηφεία των κατοίκων είναι δημόσιοι υπάλληλοι (θα ήταν ατυχής κάθε σύγκριση με τον εν Ελλάδι δημόσιο τομέα) ή ασχολούνται με τον τουρισμό.

 

[George Ef]

Μετά από όλα αυτά είχε έρθει η ώρα για το ραντεβού με την τύχη.Απαραίτητες λοιπόν προμήθειες από το σούπερ-μάρκετ,καιρός στο κινητό και βουρ για την ενδοχώρα,να βρούμε ανοιχτό ουρανό!Οι δρόμοι σκεπασμένοι παντού με χιόνι αλλά πουθενά δεν δημιουργούσε αυτό πρόβλημα.Το μόνο πρόβλημα όταν έρχοταν εκχιονιστικά από το αντίθετο ρεύμα αφού το οδικό δίκτυο θυμίζει επαρχιακές οδούς της χώρας μας.Τρείς μέρες πριν την πανσέληνο,και το φεγγάρι αποδείχτηκε πολύτιμος σύμμαχος,αφού η θέα του μας καθοδηγούσε στα σίγουρα σε ανοίγματα.Αν και είχα διαβάσει ότι το γεμάτο φεγγάρι είναι ανασταλτικός παράγοντας για το Σέλας,παρ'ολα αυτά,εμένα τουλάχιστον με βοήθησε.Προσεκτική οδήγηση λοιπόν για 2μησι ώρες πάνω-κάτω,μέχρι που βρήκαμε ένα μεγάλο άνοιγμα στον ουρανό πριν τα σύνορα με την Φιλανδία και σταματήσαμε στο πρώτο πάρκινγκ που βρήκαμε.Το χιόνι ήταν σχεδόν μέχρι το γόνατο και η θερμοκρασία έλεγε -15.Φυσικά κάτι τέτοιο δεν υπήρχε περίπτωση να μας πτοήσει.Είμαι απίστευτα πεισματάρης για να φτάσω στην βρύση και να μην πιω νερό,επειδή κάνει κρύο..Κατά την διαδρομή προσπεράσαμε βανάκια από εταιρίες που μεταφέρουν τον κόσμο για το Σέλας κάτι που μας έκανε αισιόδοξους ότι κάναμε την σωστή επιλογή τοποθεσίας.Και όντως δικαιωθήκαμε.Μόλις ετοιμάσαμε τρίποδες και φωτογραφικές άρχισε δειλά τον χορό της η Lady Aurora που όσο περνούσε η ώρα γινόταν πιο έντονος.Η τυχή με το μέρος του φακού αφού βλέπαμε και μωβ αποχρώσεις μαζί με τα πράσινα χρώματα και φυσικά ενθουσιασμός όσο και δέος μπροστά στην μαγεία της φύσης.Δύσκολο να το περιγράψεις και αυτομάτα συμπεραίνεις γιατί έχει συνδεθεί με τόσους θρύλους και δοξασίες ανά τους αιώνες.Μοναδικό και μεγαλειώδες,μπροστά σε κάτι τέτοιο καταλαβαίνεις πόσο μικρός παράγοντας είναι ο άνθρωπος στην εξίσωση της φύσης..Πραγματικά μια εμπειρία που σε κάνει να νιώθεις πιο πλήρης σαν άνθρωπος!Μέτα από μία παράσταση σχεδόν δύο ωρών και αφού ο ουρανός έκλεινε την κουρτίνα του θεάματος με τα σύννεφα του,ξεκινήσαμε για πίσω.Στην διαδρομή ήμουν λιγομίλητος αφού έπρεπε να πιστέψω αυτό που είδα να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου..

 

[George Ef]

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στις δαντελωτές ακτές του Kvaløya,κυρίως ορεινό νησί,και να εκμεταλλευτούμε το λίγο φως που μας πρόσφερε ο καθαρός ουρανός.Πολλές στάσεις για φωτογραφίες αφού το τοπίο ήταν μοναδικό.Από αυτά που βλέπεις μόνο στο national geographic.Απίστευτα χιονισμένα φιόρδ,παγωμένες λίμνες,γραφικά σπιτάκια όμορφα στολισμένα για τα Χριστούγεννα,ψάρια κρεμασμένα στα κάγκελα,τι να πρωτοθυμηθώ.. Kaldfjord,Ersfjordbotn,Grøtfjord μερικά από τα ονόματα που συγκράτησα.Ανάμεσα στα δύο πρώτα συναντήσαμε ένα κοπάδι φάλαινες,οι οποίες ξεχειμωνιάζουν για την αναπαραγωγή τους εκεί.Ένιωθα το ίδιο δέος με το προηγούμενο βράδυ.Οι εικόνες αυτές με πλημμύριζαν με απίστευτα συναισθήματα.Είμαι γενικά φίλος της φύσης και του περιβάλλοντος.Αλλά στεκόμουν στην ακτή και χάζευα τις φάλαινες μες σε αυτό το αρχέγονο τοπίο που ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής,που για πρώτη φορά αισθανόμουν τόσο κοντά,τόσο κομμάτι αυτής της φύσης,αυτού του πλανήτη.Εικόνες που έκαναν πλέον ανθρώπους να μεταναστεύουν από κάθε γειτονιά του πλανήτη για να ζήσουν μόνιμα στην περιοχή.Μαζί με το σκοτάδι έρχοταν και χιονοκαταιγίδα οπότε επιστρέψαμε στο Τρόμσο.

(η αγαπημένη μικρή Ολλανδέζα..)
Παρέδωσα το αυτοκίνητο και περπατήσαμε στην πόλη με τις δύο όψεις.Του γραφικού παρελθόντοςμε τα ξύλινα σπίτια και του αριστοκρατικού σήμερα,με τις design κατασκευές,όλα στολισμένα με άφθονο χιόνι αλλά με καθαρά πεζοδρόμια χάρη στην υποδαπέδια θέρμανση που προστατεύει τους πεζούς από τις τούμπες.Το τελευταίο βράδυ το πρόγραμμα περιελάμβανε έξοδο για μπύρες!Οπότε πήγαμε σε μια μικρή μπυραρία με pop μουσική κοντά στην παραλία.Στο κινητό χτυπούσε η ένδειξη για Σέλας αλλά τα προηγούμενα βράδια το ψιλοσνόμπαρα.Αυτή την φορά το εμπιστέυθηκα και βγήκα να κοιτάξω τον ουρανό.Και όντως,στον ουρανό επικρατούσε ένα πράσινο πάρτυ!Το θέαμα του βουνού με τον αρκτικό καθεδρικό,την γέφυρα που συνδέει το νησί του Τρόμσο με την ενδοχώρα και το Σέλας ήταν ανεπανάληπτο.Δεν θέλησα να τραβήξω ούτε φωτογραφίες ούτε τίποτα.Καθόμουν μες στο κρύο με ένα μπλουζάκι απλά και χάζευα τον ουρανό,σαν έφηβος που βλέπει τον πρώτο έρωτα της ζωής του.Κράτησε περίπου μισή ώρα,όπου σύννεφα γεμάτα χιόνι το έκρυψαν και εγώ συνέχισα το έργο μου στην μπυραρία.Ήταν ο κατάλληλος αποχαιρετισμός του Διαμαντιού του Βορρά,αφού τα ξημερώματα πετούσα για Κοπεγχάγη που μπορεί να σας τα γράψω και για εκεί μίαν άλλη φορά..

Αυτή ήταν η πρώτη μου ιστορία,δεν είμαι καλός στον γραπτό λόγο και δεν είχα σκεφτεί ξεκινώντας ότι όταν γυρίσω θα ''έχω'' να γράψω και μία ιστορία.Ήταν ο 18ος προορισμός της ζωής μου και ο μόνος που με άγγιξε τόσο πολύ.Πραγματικά αν δεν ήταν έτσι δομημένη η ζωή μου στην Ελλάδα,θα τα τραβούσα όλα μία μούτζα και σήμερα θα σας έγραφα από εκεί..Παρ'όλα αυτά,άφησα ανοιχτό τον λογαριασμό μου με την Β.Νορβηγία και τον επόμενο χειμώνα θα επιστρέψω στην περιοχή σίγουρα.

Σίγουρα η ιστορία μου δεν ξεχειλίζει ταξιδιωτικές πληροφορίες κτλ(όποιος έχει οποιαδήποτε απορία,ευχαρίστως να βοηθήσω) αλλά περιγράφοντας πως έζησα αυτές τις 4 μέρες εκεί,ελπίζω να σας μετέφερα έστω και νοερά στην παρέα μου!

 

[giannismits]

Πόσο με εκφράζει η εισαγωγή που έκανες. Λες και τα γράφω εγώ!

Τα τελευταία δέκα κυρίως χρόνια ταξιδεύω τακτικά πλέον στην Ευρώπη.Και συνδυάζω την αγάπη μου για τα ταξίδια,με την δεύτερη μεγάλη μου αγάπη,την (ερασιτεχνική) φωτογραφία!Έτσι συνήθως παρέα με την μηχανή και το τριπόδι μου τριγυρνάω εδώ κι εκεί ανά την ήπειρο μας.Βασικά ακόμα δεν έχω κατασταλάξει αν ταξιδεύω για να φωτογραφίζω ή φωτογραφίζω επειδή ταξιδεύω.

Χαίρομαι που τελικά μας έγραψες ιστορία. Το ταξίδι αυτό αποτελεί όνειρο για μένα πολύ περισσότερο από μέρη εκτός Ευρώπης. Νορβηγία και Ισλανδία είναι δυο αγάπες και απωθημένα μου. Εξαιρετικές οι φωτογραφίες σου και η περιγραφή των συναισθημάτων σου για τη μοναδικότητα αυτού του φαινομένου.

 

[Dina Z]

Αυτή ήταν η πρώτη μου ιστορία,δεν είμαι καλός στον γραπτό λόγο

περιγράφοντας πως έζησα αυτές τις 4 μέρες εκεί,ελπίζω να σας μετέφερα έστω και νοερά στην παρέα μου!

Φιλε George Ef, βρισκω τον γραπτο σου λογο μεστο, σαφη και ξεχειλο απο συναισθημα.
Δυστυχως δεν καταφερα να γινω παρεα σου γιατι ξερω καλα πως η γνωση μεταφερεται, το βιωμα οχι.
Η περιγραφη σου ομως με επηρεασε τοσο, ωστε το Τρομσο να ανεβει ψηλα στη λιστα μου.
Νασαι καλα να ξαναπας

 

[georgiaP]

Πραγματικά, αν μπορούσα να πατήσω πέντε φορές το like σε αυτή την ιστορία θα το έκανα! Υπέροχη, λιτή γραφή, καταπληκτικές φωτογραφίες και ένας προορισμός όνειρο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς?

 

[George Ef]

@giannismits 29 Μαρτίου πετάω για Ισλανδία για 8 μέρες που σκοπεύω να κάνω τον γύρο της χώρας.Κεκτημένη ταχύτητα μάλλον από το Τρόμσο..
@Dina Z και @georgiaP σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.Απέφυγα τις πολλές τεχνικής φύσης λεπτομέρειες και τα έγραψα όλα όπως τα έζησα και όπως τα ανακαλώ συχνά στην μνήμη μου.Παρ'οτι κάθε άνθρωπος δεν είναι ίδιος,ούτε και έχει την ίδια κοσμοθεωρία για την ζωή,μπορώ με σιγουριά να πω ότι εγώ γύρισα πραγματικά άλλος Γιώργος από εκεί και πολλές φορές συλλαμβάνω τον εαυτό μου να χάνεται στις αναμνήσεις από αυτό το τετραήμερο.Μέχρι φυσικά να ξαναπάω!

 

[travelbreak]

Το επόμενο πρωί ξεκινήσαμε να κάνουμε μια βόλτα στις δαντελωτές ακτές του Kvaløya,κυρίως ορεινό νησί,και να εκμεταλλευτούμε το λίγο φως που μας πρόσφερε ο καθαρός ουρανός.Πολλές στάσεις για φωτογραφίες αφού το τοπίο ήταν μοναδικό.Από αυτά που βλέπεις μόνο στο national geographic.Απίστευτα χιονισμένα φιόρδ,παγωμένες λίμνες,γραφικά σπιτάκια όμορφα στολισμένα για τα Χριστούγεννα,ψάρια κρεμασμένα στα κάγκελα,τι να πρωτοθυμηθώ.. Kaldfjord,Ersfjordbotn,Grøtfjord μερικά από τα ονόματα που συγκράτησα.Ανάμεσα στα δύο πρώτα συναντήσαμε ένα κοπάδι φάλαινες,οι οποίες ξεχειμωνιάζουν για την αναπαραγωγή τους εκεί.Ένιωθα το ίδιο δέος με το προηγούμενο βράδυ.Οι εικόνες αυτές με πλημμύριζαν με απίστευτα συναισθήματα.Είμαι γενικά φίλος της φύσης και του περιβάλλοντος.Αλλά στεκόμουν στην ακτή και χάζευα τις φάλαινες μες σε αυτό το αρχέγονο τοπίο που ήταν σαν πίνακας ζωγραφικής,που για πρώτη φορά αισθανόμουν τόσο κοντά,τόσο κομμάτι αυτής της φύσης,αυτού του πλανήτη.Εικόνες που έκαναν πλέον ανθρώπους να μεταναστεύουν από κάθε γειτονιά του πλανήτη για να ζήσουν μόνιμα στην περιοχή.Μαζί με το σκοτάδι έρχοταν και χιονοκαταιγίδα οπότε επιστρέψαμε στο Τρόμσο.
View attachment 167760
View attachment 167761
(η αγαπημένη μικρή Ολλανδέζα..)
Παρέδωσα το αυτοκίνητο και περπατήσαμε στην πόλη με τις δύο όψεις.Του γραφικού παρελθόντοςμε τα ξύλινα σπίτια και του αριστοκρατικού σήμερα,με τις design κατασκευές,όλα στολισμένα με άφθονο χιόνι αλλά με καθαρά πεζοδρόμια χάρη στην υποδαπέδια θέρμανση που προστατεύει τους πεζούς από τις τούμπες.Το τελευταίο βράδυ το πρόγραμμα περιελάμβανε έξοδο για μπύρες!Οπότε πήγαμε σε μια μικρή μπυραρία με pop μουσική κοντά στην παραλία.Στο κινητό χτυπούσε η ένδειξη για Σέλας αλλά τα προηγούμενα βράδια το ψιλοσνόμπαρα.Αυτή την φορά το εμπιστέυθηκα και βγήκα να κοιτάξω τον ουρανό.Και όντως,στον ουρανό επικρατούσε ένα πράσινο πάρτυ!Το θέαμα του βουνού με τον αρκτικό καθεδρικό,την γέφυρα που συνδέει το νησί του Τρόμσο με την ενδοχώρα και το Σέλας ήταν ανεπανάληπτο.Δεν θέλησα να τραβήξω ούτε φωτογραφίες ούτε τίποτα.Καθόμουν μες στο κρύο με ένα μπλουζάκι απλά και χάζευα τον ουρανό,σαν έφηβος που βλέπει τον πρώτο έρωτα της ζωής του.Κράτησε περίπου μισή ώρα,όπου σύννεφα γεμάτα χιόνι το έκρυψαν και εγώ συνέχισα το έργο μου στην μπυραρία.Ήταν ο κατάλληλος αποχαιρετισμός του Διαμαντιού του Βορρά,αφού τα ξημερώματα πετούσα για Κοπεγχάγη που μπορεί να σας τα γράψω και για εκεί μίαν άλλη φορά..

Αυτή ήταν η πρώτη μου ιστορία,δεν είμαι καλός στον γραπτό λόγο και δεν είχα σκεφτεί ξεκινώντας ότι όταν γυρίσω θα ''έχω'' να γράψω και μία ιστορία.Ήταν ο 18ος προορισμός της ζωής μου και ο μόνος που με άγγιξε τόσο πολύ.Πραγματικά αν δεν ήταν έτσι δομημένη η ζωή μου στην Ελλάδα,θα τα τραβούσα όλα μία μούτζα και σήμερα θα σας έγραφα από εκεί..Παρ'όλα αυτά,άφησα ανοιχτό τον λογαριασμό μου με την Β.Νορβηγία και τον επόμενο χειμώνα θα επιστρέψω στην περιοχή σίγουρα.

Σίγουρα η ιστορία μου δεν ξεχειλίζει ταξιδιωτικές πληροφορίες κτλ(όποιος έχει οποιαδήποτε απορία,ευχαρίστως να βοηθήσω) αλλά περιγράφοντας πως έζησα αυτές τις 4 μέρες εκεί,ελπίζω να σας μετέφερα έστω και νοερά στην παρέα μου!

Πολύ καλά έκανες και τα έγραψες, λιτά και περιεκτικά.
Έδωσες τροφή σε μας που το Σέλας είναι ο επόμενος προορισμός μας.
Αν δεν είχαμε επικοινωνήσει μέσω του http://www.travelstories.gr/community/threads/Σουηδία-Στοκχόλμη-Κιρούνα-Βόρειο-Σέλας.56274/ θα είχα πολλές ερωτήσεις.
Τώρα όμως έχω μία ακόμα: Στις φωτογραφίες με το Σέλας, τι ρυθμίσεις έβαζες στη μηχανή σου; (ταχύτητα, διαφραγμα, ISO) Ή βγαίνει και στο αυτόματο αν είναι αρκετό το φως;

 

[George Ef]

@travelbreak χρησιμοποίησα την Nikon D5200 με φακό τον Τοkina AT-X 11-16.Το ISO ήταν στα 800,ταχύτητα στα 6 δευτερόλεπτα και το διάφραγμα στο 2.8,εστίαση στο άπειρο και τρίποδο εννοείται!Αν οι φακοί σου δεν έχουν ένδειξη για το άπειρο,δοκίμασε τους μία έναστρη νύχτα στην Ελλάδα,και σημάδεψε τους με ένα μολυβάκι ώστε να είσαι έτοιμος εκείνη την στιγμή.Το φως σε μένα ήταν αρκετό καθ'ότι ήμουν 3 μέρες πριν την πανσέληνο αλλά δεν νομίζω να βγάλεις φωτογραφίες ποιότητας αν έχεις την μηχανή στο αυτόματο.Θα σημαδεύεις τον σκούρο ουρανό,θα πηγαίνει μόνη της το ISO στο τέρμα για να δώσει φως και οι φωτογραφίες σου θα είναι γεμάτες θόρυβο.Τα στοιχεία που σου έδωσα είναι ένας καλός ''μπούσουλας'',αν δεις ότι τραβάς σκοτεινές φώτο,ανέβασε το ΙSO μέχρι 1200 και κατέβασε την ταχύτητα του κλείστρου μέχρι 10.Ότι από τα δύο σε βολέψει ή και τα δυο
Ό,τι απορία έχεις,ευχαρίστως αν μπορώ να βοηθήσω

 

[travelbreak]

@travelbreak χρησιμοποίησα την Nikon D5200 με φακό τον Τοkina AT-X 11-16.Το ISO ήταν στα 800,ταχύτητα στα 6 δευτερόλεπτα και το διάφραγμα στο 2.8,εστίαση στο άπειρο και τρίποδο εννοείται!Αν οι φακοί σου δεν έχουν ένδειξη για το άπειρο,δοκίμασε τους μία έναστρη νύχτα στην Ελλάδα,και σημάδεψε τους με ένα μολυβάκι ώστε να είσαι έτοιμος εκείνη την στιγμή.Το φως σε μένα ήταν αρκετό καθ'ότι ήμουν 3 μέρες πριν την πανσέληνο αλλά δεν νομίζω να βγάλεις φωτογραφίες ποιότητας αν έχεις την μηχανή στο αυτόματο.Θα σημαδεύεις τον σκούρο ουρανό,θα πηγαίνει μόνη της το ISO στο τέρμα για να δώσει φως και οι φωτογραφίες σου θα είναι γεμάτες θόρυβο.Τα στοιχεία που σου έδωσα είναι ένας καλός ''μπούσουλας'',αν δεις ότι τραβάς σκοτεινές φώτο,ανέβασε το ΙSO μέχρι 1200 και κατέβασε την ταχύτητα του κλείστρου μέχρι 10.Ότι από τα δύο σε βολέψει ή και τα δυο
Ό,τι απορία έχεις,ευχαρίστως αν μπορώ να βοηθήσω

Σαφέστατος. Όσα είπες νομίζω μου είναι αρκετά και δε θα χρειαστεί να πειραματιστώ εκεί μέσα στη νύχτα και στο κρύο.
Ελπίζω να είμαι τυχερός όπως εσύ.