Βιετνάμ Vietnam 2025: Ready, set, pho!

[IrisAthens]

Θα με ενδιέφερε η συνταγή για pho! Και η σαλάτα με το κοτόπουλο.

Το ξενοδοχείο μας ήταν δίπλα στο ποτάμι απέναντι από το νησί που αναφέρεις. Το βράδυ βλέπαμε τα πυροτεχνήματα από την παράσταση. Συμφωνήσαμε οτι το θέαμα θα πρέπει να ήταν εντυπωσιακό, όπως το επιβεβαιώνεις. Δεν πήγαμε και δεν θυμάμαι γιατί. Next time...

Μήπως έχεις καταγωγή από Ικαρία;

Θα τις μεταφράσω και θα τις παραθέσω εδώ! Τώρα αν πρόκειται να κάνεις τραπέζι και τις βιάζεσαι πρέπει να σκεφτώ άλλο τρόπο!

Ήταν εντυπωσιακό θέαμα αλλά κάπως τουριστικό. Έλειπε αυτή η αυθεντικότητα. Χαίρομαι που το είδα αλλά δεν είναι ότι έγινα κοινωνός αυθεντικής τέχνης.
Προτιμώ τους αυλούς στη Σάπα.

Όχι καμία σχέση
Μόνο στη βραδύτητα

 

[IrisAthens]

-Μέρα 15- Σάββατο 26 Απριλίου- Hoi An-

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα σε αυτή τη μεριά του Βιετνάμ.. Το βράδυ έχει αναχώρηση για HCMC με πτήση της Vietnam airlines. Για άτομο που φοβάται τα αεροπλάνα νιώθω πολύ περήφανη που άλλαξα τόσα πολλά. Βέβαια, έχω το αγόρι μαζί μου που τα λατρεύει και μου εξηγεί τα πάντα και μειώνει κατά πολύ το άγχος μου.

Η μέρα αυτή έχει καλοπέραση! Ράψαμε τα κοστουμάκια μας στους φημισμένους ράφτες της πόλης και μετά αράξαμε παραλία. Η θάλασσα όπως το περιμένετε δεν συγκρίνεται με τις ελληνικές. Δεν ήταν κακή αλλά είχε πολλά μυγάκια για κάποιο λόγω που εντάξει δεν είχαν επιβιώσει αλλά κολυμπούσες μαζί τους. Ήταν πάντως χαλαρωτική η βόλτα και σε μικρή απόσταση από το κέντρο. Είχε και ελληνικό γυράδικο! Αλλά εντάξει προτιμήσαμε βιετναμέζικο!

Περπατήσαμε στην πόλη προσπαθώντας να προλάβουμε όσα αξιοθέατα μπορούσαμε πριν την αναχώρηση. Πολλά ήταν παλιά σπίτια εμπόρων που όμως μόνο από έξω τα είδαμε. Δεν μπήκαμε σε κάποιο μουσείο στη Χόι Αν.

Για φαγητό πήγαμε στο εστιατόριο Morning Glory. Το αγόρι πήρε ένα φοβερό πιάτο. Πάπια κάρυ. Το δικό μου ήταν μέτριο. Ήθελα να δοκιμάσω το μαλακό καβούρι που τηγανίζεται ολόκληρο και το τρως με το κέλυφος αλλά δεν είχε έντονη τη γεύση του καβουριού. Το γλυκό όμως με ενθουσίασε mango sticky rice. Σαν ρυζόγαλο αλλά πηχτό πολύ με κομμάτια μάνγκο. Τέλειο.

Στο αεροδρόμιο η πτήση μας είχε μία μικρή καθυστέρηση αλλά δεν μας πείραξε. Χρειαζόμασταν ξεκούραση. Κατά τα μεσάνυχτα θα βρισκόμασταν στην τελευταία πόλη της διαδρομής μας!

 

[IrisAthens]

Μέρα 16- Κυριακή 27 Απριλίου- HCMC-

Σαιγκον ή η πόλη του Χο Τσι Μιν; Τι γίνεται εδώ πέρα. Πολλά πρόσωπα ένα τοπίο μεγάλο το μπέρδεμα. Φτάνουμε εν μέσω μεγάλων εορτασμών, έχοντας πολύ λίγο χρόνο στη διάθεση μας. Ο άνθρωπος στο ξενοδοχείο το είπε ξεκάθαρα: Αύριο θα γίνει χαμός! Ξυπνήστε νωρίς να πιάσετε θέσεις! Είναι η πρόβα της παρέλασης! Μα έχουμε κοιμηθεί ελάχιστα….. Μία φορά τυχαίνουν αυτά λέει το αγόρι και ξυπνάει το μαχητικό ήθος μου. Δεν χρειάζομαι ύπνο εγώ!

Παίρνουμε λοιπόν τους δρόμους. Άπειρος κόσμος. Η αστυνομία δεν σε άφηνε ούτε πεζός να περάσεις από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη, βασικά ούτε του δρόμου.. Απόσταση που θα κάναμε σε δέκα λεπτά χρειαζόμαστε σαράντα. Ζέστη, ήλιος και συνωστισμός. Στηνόμαστε και εμείς να δούμε τίποτα αλλά είναι πολύ δύσκολο. Λέμε να το αφήσουμε και να πάμε σε κάνα μουσείο, όμως και αυτά έχουν κλείσει για τις ώρες τις παρέλασης. Δεν γίνεται δουλειά όμως έτσι! Όλα τρώμε πόρτα. Τουλάχιστον χαζεύουμε τους βιετναμέζουν να γιορτάζουν, να έχουν σημαίες ζωγραφισμένες πάνω τους, να συγκινούνται και υπομονετικά να περιμένουν έχοντας ταυτόχρονα όλα τα γκάτζετ. Ηλιοπροστασία, φαγητά, ανεμιστήρες, σκαμπό!
Είχε και επίδειξη αεροπλάνων!

Μα ποιος ο λόγος του εορτασμού; Ρωτάω τον φίλο μου τον ChatGPT :

Στις 30 Απριλίου, στη Σαϊγκόν (σημερινή Πόλη Χο Τσι Μινχ) και γενικότερα στο Βιετνάμ, γιορτάζεται η Ημέρα της Επανένωσης (ή Ημέρα της Απελευθέρωσης της Σαϊγκόν), που είναι μια από τις σημαντικότερες εθνικές εορτές της χώρας.

Τι συνέβη στις 30 Απριλίου 1975;

Στις 30 Απριλίου 1975, οι δυνάμεις του Βόρειου Βιετνάμ κατέλαβαν τη Σαϊγκόν, την πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ, σηματοδοτώντας το τέλος του Πολέμου του Βιετνάμ και την πλήρη ήττα των δυνάμεων των ΗΠΑ και των Νοτιοβιετναμέζων συμμάχων τους. Η κατάληψη της Σαϊγκόν οδήγησε στην ενοποίηση της χώρας υπό κομμουνιστικό καθεστώς, με τη δημιουργία της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Βιετνάμ.

Γενικά τώρα που ξανασκέφτομαι το Βιετνάμ και το ταξίδι σκέφτομαι για την πονεμένη αυτή ιστορία και πως αυτός κατάφερε σε τόσα λίγα χρόνια να κάνει τόσα πολλά σε επίπεδο ανάπτυξης.


Επόμενη στάση σε ίδιο κλίμα είναι το πολεμικό μουσείο. Εκεί σε πιάνει η καρδιά σου. Κάποια στιγμή απλά δεν μπορούσα άλλο. Ειδικά στην πτέρυγα με φωτογραφίες από τους ανάπηρους λόγω της χρήσης χημικών και του πορτοκαλί παράγοντα. Περισσότερο με συντάραξε που άνθρωποι που γεννήθηκαν πολύ μετά από τον πόλεμο ακόμα φέρουν τις επιπτώσεις του στο σώμα του. Όχι μόνο βιετναμέζοι αλλά και αμερικανόι στρατιώτες και οι απόγονοι τους. Πόσο έρμαια είμαστε στις αποφάσεις των πολιτικών εμείς οι πολίτες… Ενδιαφέρον είχε ο τομέας, αφιέρωμα στους δημοσιογράφους και φωτογράφους που κάλυψαν τον πόλεμο. Δεν γύρισαν όλοι στα σπίτια τους. Στη είσοδο υπήρχε και ένας χώρος αποκλειστικά για τα βασανιστήρια και τις εξορίες των αντιφρονούντων. Μου θύμισε και τον δικό μας εμφύλιο.

Το βράδυ ήθελα το κοκτειλάκι να ανοίξει λίγο η ψυχή μου! Πήγαμε στο the summer experiment. Υπέροχα ποτά και μεζεδάκια. Ήπια ένα νεγκρόνι με καρύδα που ήταν ιδιαίτερα πετυχημένο. Πήραμε και κάτι σαν αποδομημένο σουβλάκι. Πίτα, αρνάκι και τζατζίκι. Το τζατζίκι δεν το άγγιξα. Ιεροσυλίες δεν κάνω!

Μετά ήταν η ώρα του δείπνου. Πρώτη φορά σε κορεάτικο μπάρμεκιου και ήταν γευστικότατο! Άσε που σχεδόν πληρώσαμε όσο στο κοκτειλάδικο.

Τώρα που τα γράφω σκέφτομαι, μα καλά αυτά ήταν όλα την ημέρα 16; Ναι.. πολύ περπάτημα λίγα αξιοθέατα και μία πόλη που δεν ξέρεις από που να αρχίσεις!

 

[YiannisTS]

Το μάτι της γαρίδας είναι αυτό το "κάτι" που αναδεικνύει την φωτογραφία...

 

[IrisAthens]

Το μάτι της γαρίδας είναι αυτό το "κάτι" που αναδεικνύει την φωτογραφία...

Πάνω από όλα εκφραστικότητα!

 

[IrisAthens]

Μέρα 17- Δευτέρα 28 Απριλίου- HCMC
χαρούμενα παιδάκια ετοιμάζονται για τη σχολική εορτή!

Σήμερα ξυπνάω και οι σωματικές λειτουργίες είναι στο μίνιμουμ. Περίοδος σε συνδυασμό με κάτι που έφαγα και με πείραξε με έκανε να αρχίσω ένα κοκτέιλ χαπιών αυτή τη φορά. Βέβαια, έχουμε τα Cu chi tunnels και ανυπομονώ! Θα έρθει το πουλμανάκι να μας πάρει ευτυχώς από το ξενοδοχείο και θα έχω αρκετό χρόνο να υποφέρω βουβά και να ελπίζω για καθαρές τουαλέτες ( πάντως παντού σε όλο ταξίδι ήταν κομπλε). Την εκδρομή την κλείσαμε από το get your guide μόλις το προηγούμενο βράδυ. Έτσι κάναμε σε όλη τη διαδρομή μας ως τώρα και ποτέ δεν βρέθηκε κάτι που να θέλαμε να δούμε ή να κάνουμε και να μην είχε θέση. Είμασταν ίσως και λίγο τυχεροί. Μετά θα μας πήγαιναν στο δέλτα του ποταμού Μεκόνγκ.

Ο ξεναγος ήταν πολύ κατατοπιστικός για την ιστορία του τόπου. Μας έδειξε όλες τις παγίδες που έφτιαχναν οι στρατιώτες για να προστατευτούν. Μας μίλησε και για την καθημερινή τους ζωή και πως πολλοί είχαν μαζί και τις οικογένειες τους. Βρίσκαν τρόπους να μαγειρεύουν και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους υπογείως. Θαύμασα την αντοχή τους! Εγώ μπήκα στο μικρό τούνελ και πραγματικά δυσκολεύτηκα και βγήκα στην πρώτη διαθέσιμη έξοδο. Δοκιμάσαμε κασάβα που ήταν το τυπικό φαγητό τους και μου άρεσε αρκετά. Μοιάζει με γλυκοπατάτα. Μετά είχε και φαγητό που δεν το πολυάγγιξα από φόβο γιατί το στομάχι μου είχε πάρει την κάτω βόλτα. Κάποιος από την ομάδα βέβαια σχολίασε πως εμείς οι δυτικοί δεν εκτιμάμε και είναι κρίμα να πετιούνται τα φαγητά… Σκέφτηκα πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να βγάλει συμπεράσματα.

Η εκδρομή κοντά στο ποτάμι ήταν κάπως απογοητευτική. Ήταν σαν να μας πήγαιναν σε διάφορα μέρη για να αγοράσουμε πράγματα. Μία μέλι, μία τζίντζερ, καραμέλες κτλ. Πήραμε βέβαια, όπως και διάφορα που κατασκέυαζαν ανάπηροι του πολέμου και τα έσοδα πάνε για την ενίσχυση τους. Το σόου με τα τραγούδια θα το χαρακτηρίσω ως περίεργο και περίμενα κάπως να τελειώσει. Καταλαβαίνω, ωστόσο, ότι αυτοί οι άνθρωποι βασίζονται τα τελευταία χρόνια στον τουρισμό. Στο ποτάμι αν υπήρχε χρόνος θα ήθελα να κάνω ένα διήμερο για να αποφύγω όλα αυτά τα τουριστικά και να δω τις πλωτές αγορές και τους ανθρώπους στην καθημερινότητα τους.

Γυρίζουμε πίσω στο ξενοδοχείο αργά το απόγευμα. Αφήνουμε πράγματα και παίρνουμε τους δρόμους για άλλη μία φορά. Έχει σόου με φώτα και dj στην πλατεία της όπερας και μετά σόου με drown.

Saigon by night:

Άγαλμα στο book street:

O κόσμος χαρούμενα συμμετέχει στους εορτασμούς. Περιτό να πω ότι από τα ντρόουν δεν μπορούσα τίποτα να δω. Κάποια στιγμή οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν καταρεω σε ένα παγκακι.

Κάλεσε μου ένα Γκραμπ λέω στο αγόρι. Δεν μπορώ να συνεχίσω

Μα δεν μπορεί να πας πίσω χωρίς να έχεις φάει.

Όμως δεν αισθάνομαι καλά…

Μα έχεις βρει αυτό το τέλειο μαγαζί με τα επιδόρπια που ήθελες να δοκιμάσεις! Αύριο φεύγουμε. Είναι τελευταία ευκαιρία!

Με τα πολλά πάμε στα πανάριβα επιδόρπια. The monkey gallery dessert bar.

Το πρώτο γλυκό που μου τραβάει την προσοχή είναι μία κρεμ μπρουλέ με το φρούτο Ντόριαν.

Δεν έχω φάει Ντόριαν στη ζωή μου και πάντα ήθελα να δοκιμάσω. Τώρα να μου πεις με την κατάσταση του στομάχου μου δεν ήταν και ιδανικό ωστόσο το παραγγέλνω μαζί με ένα άλλο γλυκό με γιασεμί. Λοιπόν, δεν τρωγώταν. Δεν μπορώ καν να περιγράψω την γεύση. Το παγωτό καρύδα που το συνόδευε τέλειο. Το άλλο επιδόρπιο με το γιασεμί πολύ καλό. Σαν αφρός.

Μετά ο στόχος ήταν να πάμε για σούσι Japan town. Εντάξει τα ήθελα και τα πάθα και πάλι καλά είχα ιμόντιουμ και τα σχετικά. Στο τέλος μου το φύλαγε το Βιετνάμ. Πάντως δεν ήταν ότι ήταν χαλασμένο το σούσι μάλλον οι αντοχές μου ήταν.

Japan town εμπειρία. Είχα σφιχταγγαλιάσει το αγόρι για να δίνω σήμα. Κορίτσια πιασμένος! Οι κοπέλες ήταν κούκλες και τόσο νέες. Με έπιασαν τα μητρικά μου. Μα γιατί να μη κάνουν μία άλλη δουλειά, να σπουδάσουν κτλ.. Όχι με διάθεση φυσικά να κρίνω κανένα επάγγελμα... Ηρθε το γκραμπ γρήγορα και πήγα για ύπνο. Ένα τελευταίο βράδυ στο Βιετνάμ.

 

[poised]

και μετά σόου με drown

Καλά το είπες κατά λάθος drown, αποδείχθηκε φιάσκο, δεν έχασες τίποτα!

Στην γενική πρόβα πήγε μια χαρά, αλλά εκεί για πρώτη φορά διαπίστωσαν ότι το μισό πρόγραμμα περιελάμβανε διαφήμιση της εταιρίας που το πλήρωσε (δεν ήταν τμήμα των επίσημων εκδηλώσεων) και διαμαρτυρήθηκε ο κόσμος (ακούγεται και στο βίντεο το μπίρι-μπίρι μετά την μέση). Φρίκαραν οι ιθύνοντες για την ξεφτίλα που ερχόταν (δικαίως) και τους ζήτησαν να αφαιρέσουν τις διαφημίσεις από το πρόγραμμα. Τους είπαν ότι δεν προλαβαίνουν να επαναπρογραμματίσουν και δοκιμάσουν τα κάπου 10.000 χιλιάδες drone, τους πίεσαν, το προσπάθησαν και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μπλοκάρουν... και να πέφτουν σαν βροχή.

Και φυσικά Βιετνάμ αφού, πήρε ο καθένας ένα-δύο για το σπίτι έτσι για ενθύμιο (ή και όχι, διάβασα ότι κάπου 400 ευρώ κόστος έχει).

Αποδείχθηκαν εξαιρετικά για λαμπατέρ/ανεμιστήρα 2 σε 1

 

[IrisAthens]

Μέρα 18- Τρίτη 29 Απριλίου- HCMC
Αυτός είναι ο Agyo, φύλακας στην είσοδο του ναού.

Ξημέρωσε η τελευταία μέρα του ταξιδιού μας. Πετούσαμε το απόγευμα. Η αλήθεια είναι ότι λείπαμε αρκετό διάστημα από τις βάσεις και ενώ τις περισσότερες φορές θέλω άλλο λίγο τώρα ήθελα να γυρίσω. Να δω τι γίνεται με τη δουλειά, είναι όλα στη θέση τους ή τους άφησα και ξέφυγαν. Το σπίτι; Είναι εντάξει; Τα φυτά ζουν; Όταν ήμουν 20 και 25 όσο και να έλειπα δεν με ένοιαζε τίποτα. Τώρα είναι αλλιώς. Σημαίνει, βέβαια, και ότι χόρτασα εκδρομή και περιπέτεια, νέες γεύσεις, περπατάδες με το αγόρι σε μέρη που δεν έχουμε ξανα δει, άλλα ακούσματα και διαφορετικές σκέψεις. Αναμνήσεις που είχα ξεχάσει αλλά τώρα έρχονται στην επιφάνεια. Τα ταξίδια τελικά σου φανερώνουν και το παρελθόν αντί μόνο το τώρα.

Πρώτη στάση: Παγόδα Vĩnh Nghiêm. Από τις πιο μεγάλες παγόδες της πόλης και βουδιστικό κέντρο.

Λιοντάρι φρουρός στην είσοδο για καλή τύχη. Η σβάστικα που με έκπληξη είδα όχι μόνο εδώ αλλά και σε ένα κτήριο αργότερα έχει άλλη σημασία στον ινδουισμό και βουδισμό. Συμβολίζει την ευημερία, την αιωνιότητα, την καλή τύχη, την αρμονία και συμπαντική τάξη!

Περπατήσαμε μέχρι τη China town, ίσως το βράδυ να είναι πιο όμορφα.. δεν ξέρω.. Είχε πολλά μικρά μαγαζάκια και μία αγορά με τρόφιμα που σε τόσες που πήγαμε ήταν η μόνη που δεν αντέξαμε την μυρωδιά.

Ώρα να πούμε αντίο αλλά και εις το επανιδείν!

 

[IrisAthens]

Καλά το είπες κατά λάθος drown, αποδείχθηκε φιάσκο, δεν έχασες τίποτα!

Στην γενική πρόβα πήγε μια χαρά, αλλά εκεί για πρώτη φορά διαπίστωσαν ότι το μισό πρόγραμμα περιελάμβανε διαφήμιση της εταιρίας που το πλήρωσε (δεν ήταν τμήμα των επίσημων εκδηλώσεων) και διαμαρτυρήθηκε ο κόσμος (ακούγεται και στο βίντεο το μπίρι-μπίρι μετά την μέση). Φρίκαραν οι ιθύνοντες για την ξεφτίλα που ερχόταν (δικαίως) και τους ζήτησαν να αφαιρέσουν τις διαφημίσεις από το πρόγραμμα. Τους είπαν ότι δεν προλαβαίνουν να επαναπρογραμματίσουν και δοκιμάσουν τα κάπου 10.000 χιλιάδες drone, τους πίεσαν, το προσπάθησαν και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μπλοκάρουν... και να πέφτουν σαν βροχή.

Και φυσικά Βιετνάμ αφού, πήρε ο καθένας ένα-δύο για το σπίτι έτσι για ενθύμιο (ή και όχι, διάβασα ότι κάπου 400 ευρώ κόστος έχει).

Αποδείχθηκαν εξαιρετικά για λαμπατέρ/ανεμιστήρα 2 σε 1

View attachment 504102

Καλά λένε γλώσσα λανθάνουσα αλήθεια λέει! Γέλασα πολύ με το εύστοχο σχόλιο σου!
Λαμπατέρ ανεμιστήρας! Στην επόμενη επέτειο να δεις που με τέτοια θα σκάσουν εν αναμονή των παρελάσεων!

Τώρα που βλέπω το βίντεο το κατάλαβα και κρατάει ώρα η διαφήμιση όχι αστεία!