Περού VIVA EL Perú (ελαφριά έκδοση)

[Delmem38110]

Barranco.



Στα δεξιά μας κοιτάζοντας τον ωκεανό βρισκόταν το barranco.
Εκεί είδαμε ότι βρίσκει και η γέφυρα των στεναγμών (έχει και η λίμα) και το θεωρούν ατραξιόν τρομάρα τους και μάλιστα το πολύδιαφημίζουν σαν πρέπει να το δεις στην πόλη.

Πήραμε τον συνηθισμένο μας καφέ σε μέγεθος τεράστιο όπως πάντα και κατευθυνθήκαμε προ τον προορισμό μας. Περιπλάνηση στο barranco.
Η διαδρομή όπως πάντα ευχάριστη αν και έβλεπες τη διαφορά με τη μιραφλορες.
Οικοδομές πιο χαμηλές στα ενδότερα και περισσότερα σκουπίδια στους δρόμους.

Φτάνοντας στη γέφυρα η απογοήτευση από αυτό που βλέπαμε γύρισε γρήγορα σε γέλια.
μια ξύλινη κατασκευή ύψους μερικών μέτρων. αυτό ήταν όλο. και ξεκάρφωτη με το περιβάλλοντα χώρο
παρόλο που έχει μια σχετικά μικρή ιστορία.
Υπήρχε κόσμος και αρκετά μικρά παιδάκια που φωτογραφιζόντουσαν.

Γκράφιτι παντού για οποίος του αρέσει αυτή η τέχνη
Και πολύ κοντά , κάποιες εκκλησίες (με μερικές δεκάδες όρνια η κάθε μια από πάνω) το δημοτικό πάρκο σε μικρή απόσταση και λίγο πιο κάτω υπήρχε δρόμος για να κατέβεις στην παραλία αν ήθελες.
Ωραία εστιατόρια και καφέ για οποία ήθελε να κάτσει με καλή θέα.

Για την επιστροφή στην βάση μας επιλέξαμε τον παραλιακό δρόμο.

Καμία σχέση με τη μιραβλορες. Πολυκατοικίες δρόμος γκρεμός. Καθόλου πάρκο.
θέα που σου κόβει την ανάσα όπως και στην άλλη πλευρά.

Χαζέψαμε μια μονοκατοικία χτισμένη στον γκρεμό φυλασσόμενη από μερικούς σεκιουριτάδες. Και προχωρησαμε παραλιακά.
Όσο πλησίαζες μιραφλορες τόσο τα κτίρια ήταν πιο χλιδάτα και το πάρκο στον γκρεμό μεγάλωνε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Delmem38110]

Κούχκο

Το απόγευμα έφτανε σιγά σιγά και έπρεπε να πάμε στο αεροδρόμιο.


Θα επιστέφαμε στη Λίμα μετά από μερικές μέρες.


Πήγα λίγο πιο πάνω δυο τετράγωνα, να βγάλω μερικά χρήματα από το ΑΤΜ της BCP χωρίς προμήθεια, μόνο 100 σόλες για όλες τις μέρες που θα μέναμε εκεί και που περίσσεψαν κιόλας.
Καλέσαμε ουμπερ και πήγαμε στο αεροδρομειο. Δεν είναι πολύ κοντά στην πόλη, άρα κάνα 40 λεπτό το θέλει. Η διαδρομή όμως είναι ανεμπόδιστη χωρίς καθυστέρηση.

Περάσαμε τους ελέγχους γρήγορα και καθίσαμε στην αναμονή μέχρι να έρθει η ώρα να πετάξουμε. Παντού φορούσαν μάσκες. Τα καθίσματα στο αεροδρόμιο ήταν χωρισμένα με πλέξιγκλας τα περισσότερα.

Μια μέρα πιο μπροστά είχαμε ξεκινήσει τα χάπια για το υψόμετρο όπως συμβούλευαν στην τουριστική ιατρική. Και τα τσάγια τους, ελπίζοντας ότι δεν θα έχουμε κάποιες επιπλοκές από το υψόμετρο. Στην προηγούμενη επίσκεψη μου δεν είχα πρόβλημα και το ξεπέρασα σχετικά γρήγορα.

Μπήκαμε στο αεροπλάνο όταν άρχιζε να βραδιάζει χωρίς κανέναν έλεγχο στις χειραποσκευές στο βάρος η στο μέγεθος η ακόμα και στην ποσότητα.

Προσγειωθήκαμε στο Κούσκο (που είναι αδελφοποιημένη πόλη με την Αθήνα) μια ώρα και κάτι αργότερα και βγαίνοντας από το αεροπλάνο ένιωσα αμέσως την έλλειψη οξυγόνου. Περπατήσαμε με αργά βήματα (όχι μόνο εμείς) προς την έξοδο πήραμε ουμπερ. Και πήγαμε στο ξενοδοχείο που βρικσοταν σχετικά κοντά στην καιρική πλατεία της πόλης.
Το τσεκ ιν γρήγορο, οι 10 σκάλες για να ανέβω στο δωμάτιο πάρα πολλές. Περιμένοντας ήπιαμε λίγο τσάι που το είχαν στη διάθεση την επισκεπτών ανά πάσα στιγμή 24 ώρες.

Αφήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε να πάμε για φαγητό αλλά και να δούμε την πόλη το πρώτο βράδυ που ομολογώ είναι πολύ όμορφη. Επιλέξαμε το morena στην παλτεια με καλή θέα καλό φαγητο και κρασί. Οι τιμές σε τέτοια εστιατόρια στο Περού παίζουν στα 30 με 50 ευρώ το άτομο και στη Λίμα περισσότερο. Το σέρβις είναι γρήγορο το προσωπικό άψογο και η ατμόσφαιρα ζέστη και ευχάριστη. Η κουζίνα κλείνει 10. Μετά γεια σας.


Στην πλατεία και κοντά εκεί έχει αρκετές επιλογές για φαγητό για όλες τις τσέπες. Όπως επίσης και φαστ φουντ από μεγάλες αλυσίδες εναρμονισμένες με το περιβαλον χωρίς φανταχτερές πινακίδες με σεβασμό στον χώρο. Αν δεν πας κοντά δεν καταλαβαίνεις τι κατάστημα είναι εκεί.

Άφου φάγαμε του σκασμού και ήπιαμε αρκετά, με πολύ αργά βήματα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Κοιτάω και το οξύμετρο στο καρπό και έγραφε 85 αλλά το δικαιολογούσε λόγω υψομέτρου. Την επόμενη μέρα με λίγο μπούκωμα θα πήγανε 78 αλλά είπαμε δεν μασάμε. Αν έπαιρνες πολλές βαθιές αναπνοές ανέβαινε ξανά στο 85 με 90 αλλά κουραζόσουνα να αναπνέεις. Επίσης το ελαφρύ κρύωμα που είχα με το σχετικό μπούκωμα βοήθησε σε αυτό.

Άρα προσοχή.

 

[Delmem38110]

Οι ντόπιοι.


Στο υψίπεδο οι ντόπιοι είναι μικροκαμωμένοι, μελαμψοί, χαρούμενοι, ευγενικοί και εξυπηρετικοί.
Με όσους συναναστράφηκα εκείνες τις λίγες μέρες, μόνο καλά λόγια έχω να πω.
Χαιρόμουνα να τους βλέπω παντού.

Οι πλανόδιοι πάντα ερχόντουσαν να πουλήσουν αλλά ποτέ ενοχλητικά. Μόλις τους έλεγες η τους έκανες νόημα ότι δεν θες κάτι χαμογελούσαν και έφευγαν ήρεμα. Και οι ξεναγοί επίσης που σε πλησίαζαν για μια ξενάγηση στην πόλη. Ποτέ ενοχλητικοί.

Στα καταστήματα η εξυπηρέτηση ήταν άψογη. Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα και σε παρά πολλά αλλά σε εστιατόρια καφέ μαγαζιά και στα σουβενιραδικα έχω να πω μόνο τα καλύτερα.

Άψογη εξυπηρέτηση και στις εκδρομές που κλείσαμε.
Εντάξει όλα γίνονται για το χρήμα αλλά δεν στο δείχνουν.

Έφυγα μόνο με θετικές εντυπώσεις από τους μικροκαμωμένους Περουβιανούς των Άνδεων.

Παίρναμε ένα καφέ από τα σταρμπακς πιάναμε ένα παγκάκι με θέα τον καθεδρικό και τα σκαλοπάτια και χαζεύαμε τους περαστικούς. Που και που έβλεπες και κάνα ξεχασμένο τουρίστα που προσπαθούσε να προσαρμοστεί ενδυματολογικά με τους ντόπιους αλλά το ύψος τον πρόδιδε.
Ανεκτίμητο.

 

[Delmem38110]

Τα χρώματα.


Όταν ο ήλιος έβγαινε, άλλαζαν τα πάντα. Η πόλη γέμιζε με χρώμα.

Από τις γωνιές των γκρίζων τοίχων ξεπρόβαλαν χρωματιστές φιγούρες που προσπαθούσαν να πουλήσουν τη πραμάτεια τους, οι πόρτες των καταστημάτων φώτιζαν από τα κρεμαστά εμπορεύματα, τα λουλούδια ζωντάνευαν ο ουρανός έδειχνε το έντονο μπλε.

 

[Delmem38110]

Ο γάμος.


Καθισμένοι στο παγκάκι ακούσαμε από πίσω την γνώριμη μουσική με τα σαξόφωνα (η κάτι τέτοιο) και τα ντραμς που είχαμε ακούσει και την προηγούμενη μέρα με την μπάντα (μάλλον) του δήμου αλλά και σε μια λιτανεία το βράδυ πριν.

Αυτή τη φορά ήταν γάμος.
Και είχε πολύ χαβαλέ.

Η νύφη με πολύ όμορφο κατά τη γνώμη μου νυφικό μάλλον εμπνευσμένο από την περιοχή με τα κεντητά από μαλλί μωρού αλπάκα (έτσι έλεγαν όταν προσπαθούσαν να πουλήσουν υφάσματα)

Το διασκέδαζαν και μαζί με αυτούς διασκεδάζαμε κι εμείς στην κεντρική πλατεία των όπλων στο Κούχκο. Και ο καιρός βοήθησε να το γλεντήσουν. Γιατί αργότερα άρχισε να βρεχει.

 

[Delmem38110]

Ναός του ηλίου Coricancha.



Στην είσοδο θα σας ζητήσουν να πληρώσετε εισιτήριο σε ρευστό, 10 σόλες. Δεν δέχονται κάρτες. Από τα ελάχιστα μέρη.

Απαγορεύονται οι φωτογραφίες σε ορισμένα σημεία του συγκροτήματος.
Αν θελήσετε να μπείτε στην εκκλησιά που είναι στο ίδιο συγκρότημα θα σας ζητήσουν άλλες 5 σόλες.
Καλό είναι να πάρετε ξεναγό η να κολλήσετε σε αγγλόφωνο γκρουπ.
Η επίσκεψη επιβάλετε.

 

[Delmem38110]

Περπατώντας στο Κούχκο.



Το πρόγραμμα της τελευταίας μέρας ήταν επίσκεψη στο χρωματιστό βουνό αλλά όχι για μένα. Η δύσπνοια είχε μεν καλυτερέψει αλλά ο οδηγός μας στο Μάτσου Πίτσου με συμβούλεψε να μην ανέβω σε τέτοιο υψόμετρο. Δεν θα έχανα και κάτι αφού το είχα δει.
Τιμή ανά άτομο για το rainbow mountain που βγάλαμε με το Ινκα ρειλ ηταν 65 ευρω, και 125 η ιερή κοιλάδα όλα πληρωμένα. Σίγουρα υπάρχουν φτηνότερες λύσεις αλλά προτίμησα το όλα από έναν.

Μένοντας μόνος αποφάσισα να περπατήσω στην πόλη με μια μεγάλη κούπα καφέ από τα σταρμπαξ. Και δεν το μετάνιωσα.

 

[Delmem38110]

Η αναζωογονητική κάθοδος προς το Μάτσου Πίτσου.
Η διαδρομή στις Άνδεις.
Οι ευκάλυπτοι.

Ξυπνήσαμε σχετικά νωρίς. Και κατευθυνθήκαμε στον χώρο αναμονής της Ίνκα ρέϊλ για να μας πάνε στο Μάτσου Πίτσου.

Ο δρόμος από το ξενοδοχείο ήταν περίπου 15 λεπτά με τα πόδια. Θα φτάναμε στον προορισμό μας στις μια παρά. Ανεβήκαμε σε μικρά βανάκια για να ξεκινήσαμε οδικώς μέχρι το ollantayatampo με μια μικρή στάση κάπου στα βουνά.

Στη διαδρομή παρατήρησα ένα γνώριμο δέντρο τον ευκάλυπτο, αλλά σε πολύ μεγάλες ποσότητες παντού. Ρώτησα τον Χούλιο τον ξεναγό μας αν πραγματικά είναι αυτό που νομίζω και μου είπε ναι. Μα του λέω εδώ είναι Περού δεν είναι Αυστραλία πως βρέθηκαν. Και μου εξήγησε οτί κάνανε αναδάσωση πριν πολλά χρόνια και το πρόγραμμα πέτυχε.
Μόνο τα κοάλα λείπουν.
Θα δείτε παρά πολλούς ευκάλυπτους παντού μέχρι κάτω που αρχίζει μετά η ζούγκλα όπου το τοπίο αλλάζει και η θερμοκρασία ανεβαίνει.

Η διαδρομή όμορφη και άνετη μέσα στις Άνδεις και με το βανάκι και με το τρένο και όσο κατεβαίναμε τόσο η αναπνοή γινόταν ευκολότερη, μέχρι που φτάσαμε στο Aguas Calientes.

 

[Delmem38110]

Η ανάβαση.


Κατεβήκαμε από το τρένο και ακολουθήσαμε τον οδηγό μέχρι την στάση των λεωφορείων για να ανεβούμε στο τελικό προορισμό μας.

Οι εντυπώσεις άφιξης δεν ήταν ούτε θετικές ούτε αρνητικές. Το μικρό χωριό δεν εντυπωσιάζει αλλά ούτε και αφηνει κάποιον αδιάφορο.

Η ουρά ήταν ανύπαρκτη εκείνη την ώρα και δεν περιμέναμε καθόλου.

Η διαδρομή προ το αρχαιολογικό χώρο συναρπαστική καθώς το λεωφορείο ανέβαινε όλο και πιο ψηλά μέσα στη ζούγκλα. Υπήρχε αρκετά άτομα που κάνανε τη διαδρομή με τα πόδια.
Δεν κράτησε παρά πολύ κάνα μισάωρο αν θυμάμαι καλά για να μας αφήσει έξω από την είσοδο όπου μασ περίμενε ο ξεναγούς μας.

 

[Delmem38110]

Μάτσου Πίτσου



Ο ξεναγός είνα απαραίτητος κατά τη γνώμη μου, θα σας πει πολλά που ίσως δεν τα ξέρετε και θα σας περάσει από μέρη που ίσως να μην φανταστείτε ότι υπάρχουν. Θα σας βοηθήσει να βγάλετε και φωτογραφίες. Εμείς τον είχαμε στο πακέτο που αγοράσαμε από την Ίνκα ρέϊλ. Πουρμπουάρ στο τέλος αν μείνετε ευχαριστημένοι.

Συμβουλές.
Πάτε στην τουαλέτα πριν περάσετε την είσοδο. Δυο σόλες το κόστος. Δεν έχει μέσα στον χώρο. Θα μείνετε περίπου 3 ώρες.
Ο καιρός εκεί σε αντίθεση με το Κούσκο είναι σχεδόν Καλοκαιρινός (μιλάμε για Αύγουστο μήνα) αν δεν έχει συννεφιά και δεν βρέχει. Άρα πάρτε ελαφριά ρούχα και ένα μπακ πακ για να χωρέσει το μπουφάν σας και μια ομπρέλα ίσως, η ένα αδιάβροχο και νερό. κοιτάξτε την πρόβλεψη καιρού πριν ξεκινήσετε, είναι βέβαια αρκετά απρόβλεπτος.
Κάνα ξηροκαρπι για μασούλημα. Νομίζω απαγορεύετε να τρως μέσα στον χώρο αλλά δεν είμαι σίγουρος.
Αντικουνουπικό γιατί τσιμπάνε.
Διαβατήριο.

Η διαδρομή είναι πανεύκολη
Λίγο μόνο η ανάβαση από την είσοδο μέχρι πάνω είναι ζόρι αλλά ο έμπειρος ξεναγός θα σας σταματήσει και θα σας λέει ιστορίες καθώς ξεκουραζόσαστε.
Το υψόμετρο εκεί δεν επηρεάζει τίποτε (τουλάχιστον εμένα). Το οξυγόνο μου είχε πάει ξανά 98 σε αντίθεση με το Κούσκο που ήταν 85. Τα πνευμόνια γεμίζουν αέρα και η αίσθηση είναι ευχάριστη.
Αν μείνετε στα ζεστά νερά από την προηγούμενη και αν το αντέχετε, κάντε την ανάβαση με τα πόδια. Πρέπει να είναι ζόρι, αλλά πληρώνει και με το παραπάνω. πολύ θα ήθελα να το κάνω αλλά ο χρόνος ήταν περιορισμένος και ίσως να μην τα κατάφερνα.
Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι άλλο.

Πιστεύω ότι τα λάμα και τα αλπάκα τα έχουν στον χώρο να μασάνε το χορτάρι και να διατηρείται πάντα χαμηλό. Δεν μπόρεσα να βρω διαφορετική απάντηση γιατί να υπάρχουν εκεί αν και ρώτησα.


Δεν θα πω τίποτε άλλο. Θα αφήσω να μιλήσουν οι φωτογραφίες.
Πέσαμε σε μια καταπληκτική μέρα.

 

[Delmem38110]

Επιστροφή στη λίμα.



Επιστρέψαμε με το τρένο Hiram Bingham. Βρήκα τελευταία στιγμή επιστροφή, το μπατζετ μας το επέτρεπε ακόμα και αγόρασα δυό εισιτήρια έκπληξη. Είναι εμπειρία. Όποιος μπορεί ας το κάνει.

Φτάσαμε στο κούσκο αργά το βράδυ και μας συνόδεψαν με βανάκι στο ξενοδοχείο όπου και θα περνούσαμε ακόμα μια τελευταία μέρα. Ήταν προγραμματισμένο το χρωματιστό βουνό αλλά εγώ δεν πήγα. Περιπλανήθηκα στην πόλη μόνος.

Την μεθεπόμενη νωρίς το πρωί πτήση για λίμα. Με την είσοδο στο αεροπλάνο ήταν αρκετό να καταλάβεις ότι το οξυγόνο επαρκούσε για να αναπνεύσεις κανονικά.

 

[Delmem38110]

Λίμα



Φτάσαμε νωρίς, αμέσως μετά το ξενοδοχείο όπου αφήσαμε τα πράγματα πήγαμε στην κεντρική πλατεία της Λίμα όπου και εκεί όπως και στο Κούσκο έχει το ίδιο όνομα. Πλατεία των όπλων.

Η φιλαρμονική μέσα από τα κάγκελα στο κυβερνητικό κτήριο έπαιζε τραγούδια . Ο κόσμος είχε μαζευτεί και χόρευε.

Εκείνη η μέρα ήταν ηλιόλουστη, η μοναδική από τισ 4 που μείναμε στη λίμα. Περιηγηθήκαμε στη γύρω περιοχή και επισκεφτήκαμε το παλάτι του αρχιεπισκόπου και τον καθεδρικό ναό που βρίζονται πάνω στην πλατεία.

Όσες εκκλησίες παρατηρήσαμε, στη σκεπή ήταν καθισμένα μαύρα αρπακτικά πουλιά με το τοπικό όνομα gallinazos η πετούσαν στον αέρα πάνω και γύρω από αυτές.
Περίεργο.

Η χώρα πρέπει να ήταν σε προεκλογική περιόδο. Σε κάποιο δρόμο πίσω από την πλατεία και ενώ πίναμε καφέ ακούσαμε ξανά τη γνώριμη μουσική με τα ταμπούρλα και τα τρομπόνια. Ήταν κάποιος πολιτικός με την συνοδεία του που κυνηγούσε ψήφους και φωτογραφιζόταν με το κοινό μοιράζοντας κάρτες και υποσχέσεις.

Υπήρχε αρκετή αστυνομική δύναμη εκείνη τη μέρα και τηλεοπτικοί ανταποκριτές.
Κάτι θα γινόταν που εμάς σαν τουρίστες δεν μας ενδιέφερε και συνεχίσαμε την περιήγηση μας.